Η αυτογνωσία ειναι μεγαλο προτέρημα.. [Αρχείο]

Επιστροφή στο Forum : Η αυτογνωσία ειναι μεγαλο προτέρημα..

Darkoverlordoftheabyss

26-03-06, 18:44

Με αυτο το θεμα θελω να ανοιξω αν μη τη αλλο μια συζητη για την κατανοηση και βελτιωση του εσωτερικου μας κοσμου η αλλιως του ιδιου μας του εαυτου μεσα απο την συζητη οποτε ο καθενας μπορει να εκφραζει ελευθερα την αποψη (ακρει να μην ειναι χυδεα).
Λοιπον ας θεσω μερικα ερωτηματα πυστευετε στα αληθεια οτι μεσα απο την αναζητηση του εσωτερικου μας κοσμου μπορουμε να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι η να βελτιωσουμε τον εαυτο μας ως προς την σωματικη και πνευματικη κατασταση μας , για πυστευετε οτι οι αρκετα ικανοι ανθρωποι ειναι απλα χαρισματικοι και ενας απλος ανθρωπος δεν θα μπορουσε να φτασει στο επιπεδο τους οσο και να προσπαθουσε;
Μπορουμε μεσα απο τη γνωση του εαυτου μας να εξαλυψουμε τις αδυναμιες μας μας ακομα και τις ιδιες τις φοβιες μας, αν ναι τοτε γιατι ειναι πολλοι οι ανθρωποι δεν το κατανοουνε αυτο ,δηλαδη να κατανοησουνε τον εαυτο τους και να βελτιωθουνε αλλα γινονται ακομη χειροτεροι;
Εχουμε στ'αληθεια αδυναμιες και φοβους για μας τις δημιουργουν;
Ειστε ευτηχησμενοι με τον εαυτο σας για θα θελατε να ησασταν καποιος αλλος οπως καποιος που λατρευετε και σεβεστε για παραδειγμα το ψευδονημο που χρησημοποιητε η ακομα και η εικονα που χρεισημοποιηται ως ""Αvatar"" εκφραζει την επιθυμεια σας να γινετε σαν το συγκεκριμενο ατομο η οτηδηποτε αλλο απεικονηζετε;
Αυτα τα λιγα για αρχη και μετα συνεχειζουμε....

mika

26-03-06, 22:52

Η αλήθεια είναι ότι η διαδικασία που απαιτείται για να μπορέσει κάποιος να ανακαλύψει τον εαυτό του είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Θέλει δύναμη και "κότσια" για να το εκφράσω λαϊκά. Πρέπει, για να μπορέσεις να το κάνεις να είσαι έτοιμος, διότι έχεις να αντιμετωπίσεις πολλά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι πλήρως με τον εαυτό τους και αυτοί που λένε ότι είναι, θεωρώ (καθαρά προσωπική μου άποψη) ότι είναι άνθρωποι που έχουν τα περισσότερα κόμπλεξ από οποιονδήποτε άλλο.
Προσωπικά, μου πήρε τρία χρόνια να συνειδητοποιήσω τι ήμουν. Αφού λοιπόν είχα συχνές συγκρούσεις με τους δικούς μου και με τους γύρω μου γενικώς και είχα αρχίσει να μη με αναγνωρίζω, σκέφτηκα ότι πρέπει να βάλω κάτω τα πράγματα και να δω τι πρέπει να κάνω. Ευτυχώς με βοήθησε αρκετά ένα βιβλίο, καθώς και οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου καθώς μεταλλασσόμουν :eek: :D .
Εντόπισα όλα τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μου και ζήτησα από τους γύρω μου ό,τι τους ενοχλεί σε μένα να μου το λένε. Έτσι κατάφερα με υπομονή και θέληση να διορθώσω αρκετά αρνητικά του χαρακτήρα μου.

Με όλα αυτά θέλω να πω, ότι η αυτογνωσία και η αναζήτηση του εσωτερικού μας κόσμου είναι σημαντική και απαραίτητη για να γίνουμε καλύτεροι και φυσικά όλοι μπορούν να φθάσουν στο στάδιο αυτό αν το επιθυμούν πραγματικά και αν είναι έτοιμοι να αλλάξουν!

Μέσα λοιπόν από την αυτογνωσία, πιστεύω πως μπορούμε να εξαλείψουμε και τις αδυναμίες μας, καθώς και ο,τι μας «πάει» πίσω…αν όχι να το εξαλείψουμε, σίγουρα να βελτιώσουμε πολλά από αυτά τα αρνητικά στοιχεία μας.

Σχετικά με αυτό που είπες για το avatar κτλ…θεωρώ πως έχει να κάνει με το τι θαυμάζει κανείς, τι έχει ως πρότυπο, τι του αρέσει και του προξενεί εντύπωση και όχι τόσο με το θέμα της αυτογνωσίας. Αυτό που προσφέρει η γνώση του εαυτού μας είναι να μας αγαπάμε για αυτό που τελικά είμαστε και όχι να θέλουμε να γίνουμε κάτι άλλο.

Antonia

27-03-06, 08:33

Νομίζω ότι αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου δε θα πας ποτέ μπροστά. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς να βασίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις και για να το κάνεις αυτό πρέπει πρώτα να ξέρεις ποιες είναι αυτές. Αυτογνωσία σημαίνει γνωρίζω τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μου, της συμπεριφοράς μου και του σώματός μου. Γνωρίζω τις ικανότητές μου και ξέρω τα όριά μου. Ξέρω μέχρι πού φτάνουν οι γνώσεις μου και πού πρέπει να σταματώ για να μην εκτεθώ ή χαθώ σε ένα χώρο. Η αλλαζονία δεν οφέλησε κανέναν. Το πιο σημαντικό για κάποιον που γνωρίζει καλά τον εαυτό του, είναι να ξέρει τα όριά του και να σταματά. Μπορεί έτσι, αν θέλει, να επεκτείνει τους ορίζοντές του και να αυξήσει τις δυνατότητές του. Αν όμως είναι υπερόπτης και έχει την ψευδαίσθηση πως είναι ο καλύτερος, έχει επέλθει η αρχή του κακού. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να κατρακυλά προς την αυτοκαταστροφή.

Πώς μπορεί όμως να φτάσει κάποιος στο ιδανικό στάδιο της αυτογνωσίας;
Μόνο μέσα από την προσωπική αναζήτηση και τις συνεχείς δοκιμασίες. Ευκαιρίες για να τεστάρουμε τον εαυτό μας έχουμε καθημερινά. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο. Προσοχή όμως! Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για εμάς και όχι για να δουν οι άλλοι ποιοι είμαστε. Αυτό ονομάζεται επίδειξη ικανοτήτων και δεν προσφέρει τίποτα ως προς τη βελτίωση του εαυτού μας παρά μόνο ικανοποίηση του "εγώ". Με την άσκηση του σώματος πετυχαίνουμε βελτίωση όχι μόνο της εμφάνισής του, αλλά και των αντοχών μας. Επίσης αυξάνουμε τη σωματική μας δύναμη. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν εξασκούμε το πνεύμα διαβάζοντας βιβλία, παρακολουθώντας επιμορφωτικά ή ενημερωτικά προγράμματα στην τηλεόραση. Η συζήτηση με άλλα άτομα είναι ακόμα μια πολύ σημαντική εξάσκηση του εαυτού μας. Για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό στάδιο, πρέπει να συναναστραφούμε άπειρες ώρες με συνανθρώπους μας. Θεωρώ πως τα άτομα που έχουν ( ; ) αυτογνωσία και περιορίστηκαν μόνο στη βελτίωση της ύπαρξής τους μέσα από μοναχικές περιπλανήσεις και αναζητήσεις, είναι χαμένα. Αν δε συγκρηθείς με τους άλλους, αν δε σταθείς δίπλα τους ποιος ο λόγος; Η μοναχικότητα δεν έχει να προσφέρει κάτι σε κάποιον άλλο πέρα από τον ίδιο τον απομονωμένο, οπότε και πάλι μιλάμε για ικανοποίηση του "εγώ".

Κάτι άλλο που θα ήθελα να θίξω, είναι σχετικό με το φόβο και τις αμφιβολίες που δημιουργεί το περιβάλλον. Αναρωτιέσαι αγαπητέ Darkoverlordoftheabyss πώς γίνεται να υπάρχουν άτομα που ενώ θέλουν να βελτιωθούν γίνονται χειρότερα; Και στην τελική, πώς υπάρχουν άτομα με τόσα άγχη και φόβους όταν άλλοι είναι σχεδόν ατρόμητοι; Η απάντηση νομίζω ότι αρχικά κρύβεται στο περιβάλλον στο οποίο έχουμε μεγαλώσει. Αν οι γονείς μας φόβιζαν από μικρά και μας περιόριζαν μέσα στο σπίτι είναι λογικό όταν βγούμε στον κόσμο να είμαστε σφιγμένοι. Αν δε γνωρίσεις το "κακό" που σε περιμένει απ' έξω πώς θα το αποφύγεις; Επίσης, όταν ο πατέρας τρομοκρατεί τα παιδιά του (όταν π.χ. γυρνά σπίτι μεθυσμένος και χτυπά τη μητέρα - μην το θεωρείτε μεμονωμένη περίπτωση, συμβαίνει παντού γύρω μας!) είναι επόμενο αυτά να τρέμουν στην εικόνα του. Αφήστε που τα αγόρια θα φέρονται με τον ίδιο τρόπο στις γυναίκες όταν μεγαλώσουν και τα κορίτσια θα μισήσουν για πάντα τους άντρες! Αυτό θα δημιουργήσει άγχος σ' αυτά τα παιδιά και θα είναι πολύ πιο δύσκολα γι' αυτά να ξεπεράσουν τις φοβίες του και να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Γύρω μας κυκλοφορούν χιλιάδες άνθρωποι φοβισμένοι, κλεισμένοι στα καβούκια τους και το χειρότερο; Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι λάθος να ζουν μέσα σ' αυτή τη φυλακή. Δε συνειδητοποιούν τι μπορούν να κάνουν, πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, πόσα μπορούν να βελτιώσουν. Ίσως και να μη θέλουν επίσης. Έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους έτσι και έχουν καταθέσει τα όπλα. Αυτογνωσία σου λέει μετά...

Η αυτογνωσία δεν έχει νόημα αν επαναπαυθείς. Μια δεδομένη κατάσταση θα είναι όλα και τίποτα παραπάνω. Γνωρίζεις και μαθαίνεις κάτι για να συνεχίσεις να προχωράς και να ψάχνεις περαιτέρω πράγματα. Αυτογνωσία και στασιμότητα δεν πάνε μαζί!

vagkri

27-03-06, 09:33

Antonia

27-03-06, 09:48

Αγαπητέ vagkri,
όσο ο κόσμος κινείται και τα δεδομένα στην καθημερινότητα αλλάζουν, δεν μπορείς να κάτσεις στα αυγά σου. Αν σήμερα είσαι καλός, αύριο θα υπάρχουν καλύτεροι από σένα κι εσύ όλο και θα "πέφτεις" στην πυραμίδα. Φυσικά και δεν είναι στόχος μας να είμαστε μονίμως στην κορυφή, είναι ματαιοδοξία κάτι τέτοιο, όμως το να έχεις αυτογνωσία και να λες "ok, είμαι καλός όπως είμαι, άρα ας χαλαρώσω" δεν έχει νόημα. Η αυτογνωσία μας βοηθά για να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Γι' αυτό δε ζούμε άλλωστε; Εννοώ, ποιος είναι ο σκοπός; (όπως το συζητάμε και στο θέμα "Για ποιο λόγο ζούμε;") Να ολοκληρωθούμε σαν υπάρξεις. Η βελτίωση θα φέρει και την ολοκλήρωση. Αν και νομίζω ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια για ακόμα περισσότερα.

Και κάτι που νομίζω είναι σχετικό:
Το πνεύμα του ανθρώπου είναι ανήσυχο, δηλαδή ποτέ δεν ησυχάζει. Αποζητά την κίνηση, την ενέργεια, θέλει να περιφέρεται, να είναι ελεύθερο.
Οπότε, αντίστοιχα, κι εμείς, αφού μέσα μας έχουμε το πνεύμα, δεν πρέπει να μένουμε στάσιμοι. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. :)

vagkri

27-03-06, 10:01

Το πνεύμα του ανθρώπου είναι ανήσυχο, δηλαδή ποτέ δεν ησυχάζει. Αποζητά την κίνηση, την ενέργεια, θέλει να περιφέρεται, να είναι ελεύθερο.
Οπότε, αντίστοιχα, κι εμείς, αφού μέσα μας έχουμε το πνεύμα, δεν πρέπει να μένουμε στάσιμοι. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. :)
Γίνεσαι :) ,να είσαι σίγουρη.
Το πρόβλημα είναι η λέξη που χρησιμοποίησες: "εμείς" , δυστυχώς ισχύει στην πραγματικότητα.
Για να το εξηγήσω καλύτερα ,ξέρω ελάχιστους ανθρώπους που έχουν ανησυχίες αυτού του είδους , αλλά πάρα πολλούς με ανησυχίες καριέρας , χρημάτων ,εμφάνισης ..... κ.α.

Μιχάλης

27-03-06, 10:07

νομίζω πως για να θεωρήσει κανείς τον εαυτό του ολοκληρωμένο, τελειοποιημένο ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, θα χρειαστεί ένας συνολικός απολογισμός, που μάλλον θα πρέπει να γίνει στο τέλος της ζωής και σε κανένα άλλο σημείο. έως τότε ο καθένας επιδέχεται πολλές τροποποιήσεις, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.
εξάλλου, είμαι σίγουρος πως αν ρωτήσουμε δέκα ανθρώπους για το ιδανικό, θα το ορίσουν με δέκα διαφορετικούς τρόπους.
μέσα από την αυτογνωσία, σε πρώτη φάση μπορούμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με τις ιδιαιτερότητές του. αποδοχή δεν σημαίνει παραίτηση, δεν σημαίνει πως εάν ξέρω τις αδυναμίες μου πρέπει οπωσδήποτε να τις αντιμετωπίσω, σημαίνει πως δέχομαι ότι και αυτές αποτελούν μέρος της προσωπικότητάς μου και από εκεί και πέρα οφείλω να βρω τον τρόπο να τις χρησιμοποιήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. ένα μικρό παράδειγμα για να εξηγήσω το τι εννοώ.
ένας άνθρωπος έχει μανία με τα προγράμματα. θέλει η ζωή του να δομείται πάνω σε αυτά, "θεοποιεί" τον προγραμματισμό και όποτε τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχό του, αποσυντονίζεται. αυτή η μανία του μπορεί να του βγει και σε καλό και σε κακό. σε κακό του βγαίνει όταν εγκλωβίζεται σε μια τέτοια συμπεριφορά, όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει σε κάπως διαφορετικότερες συνθήκες. σε καλό μπορεί να του βγει εάν τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του. στη μελέτη του, στην εργασία του και σε πολλά άλλα. επομένως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι απαραίτητα "κακή", εξαρτάται από το πως τη χρησιμοποιεί.
η κατανόηση όλων των στοιχείων που δομούν την προσωπικότητα θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό πράγμα, ίσως σημαντικότερο από τις όποιες αλλαγές, αφού αυτές ξεκινούν μόνο όταν υπάρξει η πρώτη και αφορούν μόνο τα σημεία που καθιστούν την προσωπικότητα "δυσλειτουργική".
η αυτογνωσία είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, εσωτερικούς και κοινωνικούς, δυστυχώς ή ευτυχώς. για πολλούς έχει καταλήξει η αυτογνωσία να σημαίνει τη διαδικασία αποδοχής των κοινωνικών στάτους και τίποτε άλλο, κάτι που για μένα είναι εντελώς λανθασμένο.
είναι, όμως και μια εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη διαδικασία, αφού, όπως διδάσκει η ψυχολογία, ένα μεγάλο μέρος του ψυχισμού αποτελείται από ένα ασυνείδητο μέρος, το οποίο θέλει πολλή δουλειά για να έρθει στην επιφάνεια και όταν έρθει δεν είναι άμοιρο συνεπειών, γιατί δεν έγινε τυχαία ασυνείδητο αλλά για λόγους "προστασίας". όταν κανείς έρθει αντιμέτωπος με όλα αυτά τα στοιχεία που υπάρχουν εκεί μέσα (που προσωπικά μου αρέσει να τα αποκαλώ "σκιά"), τότε μένει απογυμνωμένος στον εαυτό του και ξεκινά ένας πόλεμος αποδοχής ή απόρριψης.
το να θέλει κανείς να ήταν κάποιος άλλος για μένα είναι ύψιστη απόρριψη της μοναδικότητάς του. άσε που είναι και ουτοπικό. για αυτό, δεν έχω κάποια συγκεκριμένα πρότυπα - ανθρώπους αλλά πρότυπα - ιδέες που και πάλι δεν θεωρώ πως αν τα είχα θα ήμουν και απαραίτητα καλύτερος. κανείς πορεύεται με αυτά που έχει ή δεν έχει.
και, για να μην κουράζω άλλο, πιστεύω πως η επιλογή του άβαταρ του καθενός δεν γίνεται τυχαία, όπως και δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο.

vagkri

27-03-06, 10:44

εξάλλου, είμαι σίγουρος πως αν ρωτήσουμε δέκα ανθρώπους για το ιδανικό, θα το ορίσουν με δέκα διαφορετικούς τρόπους.
σωστά , ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός!!!

μέσα από την αυτογνωσία, σε πρώτη φάση μπορούμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με τις ιδιαιτερότητές του. αποδοχή δεν σημαίνει παραίτηση, δεν σημαίνει πως εάν ξέρω τις αδυναμίες μου πρέπει οπωσδήποτε να τις αντιμετωπίσω, σημαίνει πως δέχομαι ότι και αυτές αποτελούν μέρος της προσωπικότητάς μου και από εκεί και πέρα οφείλω να βρω τον τρόπο να τις χρησιμοποιήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
προθέτοντας όμως το "πάν μέτρον άριστον" ,δηλαδή να μην καταντήσει εμμονή ή όπως αλλιώς το ονομάζετε εσείς οι γιατροί :D

η κατανόηση όλων των στοιχείων που δομούν την προσωπικότητα θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό πράγμα, ίσως σημαντικότερο από τις όποιες αλλαγές, αφού αυτές ξεκινούν μόνο όταν υπάρξει η πρώτη και αφορούν μόνο τα σημεία που καθιστούν την προσωπικότητα "δυσλειτουργική".

Αρα συμφωνούμε ότι η προσπάθεια αλλαγής του χαρακτήρα ή της ιδεολογίας πρέπει να γίνεται μόνο όταν δημιουργούν πρόβλημα.

η αυτογνωσία είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, εσωτερικούς και κοινωνικούς, δυστυχώς ή ευτυχώς. για πολλούς έχει καταλήξει η αυτογνωσία να σημαίνει τη διαδικασία αποδοχής των κοινωνικών στάτους και τίποτε άλλο, κάτι που για μένα είναι εντελώς λανθασμένο.

εγώ θα το έλεγα ψυχική ασθένεια.

το να θέλει κανείς να ήταν κάποιος άλλος για μένα είναι ύψιστη απόρριψη της μοναδικότητάς του. άσε που είναι και ουτοπικό.
συμφωνώ απόλυτα

για αυτό, δεν έχω κάποια συγκεκριμένα πρότυπα - ανθρώπους αλλά πρότυπα - ιδέες που και πάλι δεν θεωρώ πως αν τα είχα θα ήμουν και απαραίτητα καλύτερος. κανείς πορεύεται με αυτά που έχει ή δεν έχει.

Συμφωνώ εν μέρει, τα πρότυπα βοηθούν στην βελτίωση , φτάνει να είναι σωστά και να μην γίνονται σκοπός ζωής.

και, για να μην κουράζω άλλο, πιστεύω πως η επιλογή του άβαταρ του καθενός δεν γίνεται τυχαία, όπως και δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο.
life sucks then we die.....τυχαίο?

tsilof

27-03-06, 12:23

Αυτογνωσία σα καθαρά φιλοσοφική έννοια είναι ίσως το σημαντικότερο επίπεδο στο οποίο μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι και οι Αρχαίοι τη θεωρούσαν ως μία από τις σημαντικότερες "αρετές".
Είναι η εσωτερική και επίπονη διαδικασία μέσω της οποίας γνωρίζει ο άνθρωπος τις δυνατότητές του. Ξέρει που πρέπει να σταματήσει και που όχι.
Απλά, όπως συμβαίνει πάντα, εξαιτίας της φύσης του ανθρώπου για συνεχή "εγρήγορση" σε όλους τους τομείς, κάπου στην πορεία έχασε το νόημά της.
Τώρα, έχει σχεδόν ταυτιστεί με την προσπάθεια του καθενός να πετύχει πράγματα που ενδεχομένως ούτε μπορεί, ούτε θα τον ωφελήσουν ως προσωπικότητα.
Νομίζουμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, πολλές φορές αδιαφορώντας για το αν μπορούμε ν' αναπεξέλθουμε στις απαιτήσεις αυτών και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να οδηγούμαστε στο άλλο άκρο, αυτό της ματαιοδοξίας, όπως σωστά αναφέρθηκε και παραπάνω..
Αυτογνωσία ίσως να μην είναι να σαι συνεχώς στην "τσίτα", αλλά να ξέρεις που να "χαλαρώσεις" και να ασχοληθείς με το να τελειοποιήσεις τις "πραγματικές" σου δυνατότητες και όχι αυτές που -δήθεν- πρέπει να αποκτήσεις.
και, για να μην κουράζω άλλο, πιστεύω πως η επιλογή του άβαταρ του καθενός δεν γίνεται τυχαία, όπως και δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο.
Μάλλον μιλάτε για τις υπογραφές του καθένα μας και θα συμφωνήσω. :)
Αν μιλάτε όμως για τα avatars, εγώ τι είμαι; "Αναποφάσιστος αγοραστής";(όπως θα λεγε και ο Θεοφράστου.... :D )

R-b-t3r

27-03-06, 12:52

πιστεύω πως η επιλογή του άβαταρ του καθενός δεν γίνεται τυχαία, όπως και δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο. Τί να σας πώ ρε παιδιά, εγώ προσωπικά τυχαία διαλέγω avatars... :o
Μπορεί να ξυπνήσω αύριο στραβά και να μην μου αρέσει. Μπαίνω στο δίκτυο σκέφτομαι μια λέξη που είδα χτές προχτές και "τσούπ" ορμάω :D

Πέρα από τα αστεία, δεν νομίζω ότι η διαδικασία της αυτογνωσίας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την αυτοβελτίωση. Μπορεί να δρούν και αυτόνομα. Υπάρχει περίπτωση να γνωρίζουμε ένα μας ελάττωμα και να μην κάνουμε τίποτα για αυτό ;)
Όπως επίσης γίνεται να βελτιωνόμαστε χωρίς να έχουμε αυτογνωσία με το να ακολοθούμε ένα πρότυπο. Είναι γεγονός βέβαια ότι αυτές οι δύο ιδιότητες πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται για να μην παρεκτρέπονται, αλλά δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι ΠΡΕΠΕΙ να τις έχουμε. Εγώ πιστεύω ότι η αυτογνωσία έρχεται και παρέρχεται ανάλογα σε διάφορες περιόδους της ζωής μας. Δεν είναι δηλαδή μια σταθερή κατάσταση αλλά ένα σύνολο εμπειριών. Όταν αλλάζει το περιβάλλον και οι εμπειρίες δεν ακολουθούν, η αυτογνωσία χάνεται...

Antonia

27-03-06, 13:08

Μάλλον μιλάτε για τις υπογραφές του καθένα μας και θα συμφωνήσω.
Αν μιλάτε όμως για τα avatars, εγώ τι είμαι; "Αναποφάσιστος αγοραστής";(όπως θα λεγε και ο Θεοφράστου....)Οι υπογραφές μας πολλές φορές δηλώνουν τη γενικότερη φιλοσοφία μας στη ζωή. Άλλοι επιλέγουν μέσω της υπογραφής να γνωστοποιήσουν κάποια στοιχεία για τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, ενώ κάποιοι απλά παραθέτουν αγαπημένους στίχους. Τα avatar, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Θα συμφωνήσω με το Μιχάλη ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή, τουλάχιστον στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ας το αναλύσουμε λίγο "ψυχολογικά". :) Κάποιος που βάζει μια φωτογραφία του, σημαίνει ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει, είναι ανοιχτός σαν άνθρωπος και δεν έχει φόβους. Επίσης σημαίνει ότι είναι ικανοποιημένος με την εξωτερική του εμφάνιση, αφού δεν ντρέπεται να προβληθεί με αυτό τον τρόπο. Όταν βάζει φωτογραφία του, αλλά την αλλοιώνει ώστε να μην είναι ξεκάθαρη, σημαίνει ότι απ' τη μία δε θέλει να βάλει κάτι που δε θα τον εκφράζει απόλυτα (τι πιο αντιπροσωπευτικό από μια φωτογραφία; ) κι απ' την άλλη δε θέλει να εκτεθεί δημόσια (δε θέλουν όλοι να προβληθούν! :D )
Όταν κάποιος βάζει μια εικόνα από αγαπημένο cartoon π.χ. σημαίνει ότι είναι ακόμα παιδί κατά βάθος και δε θέλει να μεγαλώσει. Εννοώ πως δεν του αρέσουν οι ρυθμοί της ζωής των ενηλίκων και δε θέλει άλλες υποχρεώσεις! Αν επιλέγει μια φωτό από κάποιο κινηματογραφικό ήρωα, τότε μάλλον θέλει να ταυτιστεί μαζί του ή να του μοίασει κατά μία έννοια.
Όταν αλλάζει συνεχώς εικόνα, σημαίνει ότι γενικά είναι αναποφάσιστος στη ζωή του και παρορμητικός. Δεν μπορεί τη μονοτονία, βαριέται εύκολα, όπως και εκνευρίζεται εύκολα.
Σε γενικές γραμμές, όλα εξηγούντε με βάση την ψυχολογία, όπως και ο γραφικός χαρακτήρας για παράδειγμα. Οπότε, μην απορείτε αγαπητοί tsilof και R-b-t3r, και ψάξτε καλύτερα να δείτε γιατί έχετε αυτό που έχετε σαν avatar. Ειδικά εσύ Βασίλη, όπως σε "ψυχολογώ", μάλλον βαριέσαι να ασχοληθείς με την εικόνα σου και δεν έχεις δώσει τόση σημασία στο προφίλ σου γενικότερα. Δηλαδή, γράφεις στο forum, χωρίς ωστόσο να σε ενδιαφέρει η άποψη που θα έχουν οι άλλοι για σένα. Επίσης θα μπορούσα να πω, ότι προσπαθείς να "διαφοροποιηθείς" απ' τα συνηθισμένα, αφού κατά βάθος σου αρέσει που εμφανίζεται αυτό που εμφανίζεται! :p

Sorry, που ξέφυγα απ' το θέμα, αλλά νομίζω ότι χρειάζοταν μια "ψυχολογική" πινελιά στο θέμα μας. :)

Voel

27-03-06, 16:18

χμμμμ....οποτε με την δικη μου περιπτωση και το αβαταρ μου τι συμβαινει;

tsilof

27-03-06, 16:44

... Ειδικά εσύ Βασίλη, όπως σε "ψυχολογώ", μάλλον βαριέσαι να ασχοληθείς με την εικόνα σου και δεν έχεις δώσει τόση σημασία στο προφίλ σου γενικότερα.
Αν εννοείς για τα avatars και το τι αυτά σημαίνουν ως προς τη "χαρτογράφηση" του προφίλ, ίσως να χεις δίκιο, ίσως και όχι :p .
Αν εννοείς γιατί δε χρησιμοποίησα κάποια εικόνα-φωτό, μη ξεχνάς ότι εκ του administrator παρέχεται η δυνατότητα της εικόνας στο προφίλ... ;)
Δηλαδή, γράφεις στο forum, χωρίς ωστόσο να σε ενδιαφέρει η άποψη που θα έχουν οι άλλοι για σένα.
Και φιλοσοφικά να το δεις,(για να μη ξεφύγουμε κι άλλο απ' το θέμα), εν τη οδώ και τη πορεία της γνώσεως, μοναδικό μέλημα ωφείλει να είναι η προσωπικήν "πρόοδος" και ουχί οι απόψεις των ετέρων... :D (χεχεχε!!)

Sorry, που ξέφυγα απ' το θέμα, αλλά νομίζω ότι χρειάζοταν μια "ψυχολογική" πινελιά στο θέμα μας.
Και γω :eek:

Antonia

27-03-06, 16:54

Αγαπητέ Voel,

εγώ έφερα μερικά παραδείγματα για να δείξω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ειδικά όταν καλούμαστε να επιλέξουμε κάτι που θα μας αντιπροσωπεύει. Το ότι επεκτάθηκα λίγο σε θέματα ψυχολογίας (απ' την οποία βέβαια να σημειώσω πως δεν ξέρω και πολλά), δε σημαίνει πως εξάντλησα όλα τα περιθώρια. Υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορούν να ειπωθούν σχετικά.

Όμως, εδώ νομίζω πως το θέμα μας είναι άλλο. Αν θες άνοιξε ένα άλλο θέμα περί επιλογών και πώς εξηγούντε και τα λέμε εκεί. :)

Drymonia

27-03-06, 21:43

είναι, όμως και μια εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη διαδικασία, αφού, όπως διδάσκει η ψυχολογία, ένα μεγάλο μέρος του ψυχισμού αποτελείται από ένα ασυνείδητο μέρος, το οποίο θέλει πολλή δουλειά για να έρθει στην επιφάνεια και όταν έρθει δεν είναι άμοιρο συνεπειών, γιατί δεν έγινε τυχαία ασυνείδητο αλλά για λόγους "προστασίας". όταν κανείς έρθει αντιμέτωπος με όλα αυτά τα στοιχεία που υπάρχουν εκεί μέσα (που προσωπικά μου αρέσει να τα αποκαλώ "σκιά"), τότε μένει απογυμνωμένος στον εαυτό του και ξεκινά ένας πόλεμος αποδοχής ή απόρριψης.
Μιχάλη, σίγουρα έχεις διαβάσει Jung ή το "Ένα πείραμα σε βάθος"...
Πόσο δύσκολο είναι να ξετρυπώσεις αυτή τη "σκιά"
Μετά είναι και τα αρχέτυπα τα οποία υπάρχουν σε όλους μας, άγνωστο γιατί [συλλογικό ασυνείδητο;] O Jung προτείνει το πείραμα του ύπνου.. ..[κάτι σαν το μυαλό του Μάλκοβιτσ.. :) ]

Πάντως, το ταξίδι μέσα μας είναι μια πολύ επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, και χρειάζεται υπομονή, ταπείνωση και πειθαρχία. Πρώτα αποβάλουμε τον εγωισμό μας και μετά αρχίζει η ..σκληρή μάχη. Όπως φίλος είναι αυτός που μας λέει τη σκληρή αλήθεια ακόμα κι αν αυτό μας κάνει να πονέσουμε και να κλάψουμε [κάθαρση], έτσι και εμείς πρέπει να γίνουμε φίλοι του εαυτού μας…

Όντως υπάρχει διαφορά στις λέξεις αυτογνωσία και αυτοβελτίωση, η οποία είναι εμφανής. Η αυτογνωσία μπορεί να οδηγήσει στην αυτοβελτίωση.
Πάντως, η πρώτη έννοια, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι είναι σκοπός και τρόπος ζωής, και όχι κάτι το απλό και εύκολο. Γι'αυτό άλλωστε ήταν και Δελφική εντολή. Το να παραδεχτώ πχ ότι φθονώ κάτι, δεν σημαίνει ότι έχω αυτογνωσία, αλλά πρέπει να σκάψω βαθιά μέσα μου για να βρώ το βαθύτερο αίτιο του επιφανειακού μου φθόνου. Συνεχώς πρέπει να ρωτάμε τον εαυτό μας "γιατί;" μέχρι να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο που δε μπορούμε να το ρωτήσουμε πια.

Τώρα, σχετικά με το Avatar δεν είναι ότι δεν σας δίνω σημασία, αν έκανα κάτι τέτοιο, δε θα σεβόμουν ούτε εσάς ούτε τον εαυτό μου!
Προσπάθησα μια μέρα να επισυνάψω ένα ωραίο τοπίο που φωτογράφησα, αλλά δεν έγινε δεκτό. Έκτοτε, δεν ξαναπροσπάθησα. Τώρα, να πω ότι έχω πρόβλημα με την εμφάνισή μου και δεν βάζω τον εαυτό μου, και πάλι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αν ήταν έτσι δε θα εμφανιζόμουν ούτε στις συναντήσεις μας!! Άρα το ότι μερικοί από εμάς δεν βάζουν avatar δεν σημαίνει ούτε ότι βαριόμαστε, ούτε ότι σνομπάρουμε, ούτε ότι δεν μας αρέσει ο εαυτός μας. Ίσως δίνουμε περισσότερη έμφαση σε αυτά που γράφουμε.

Σχετικά με το username, επέλεξα το όνομα Δρυμονία, διότι μου αρέσει πολύ το βουνό και το δάσος [να σκεφτείτε ότι το καλοκαίρι προτιμώ τον Όλυμπο από τη Χαλκιδική..!]. Είναι κάτι που το έχω μέσα μου και το έχω ορίσει. Έχω όμως και άλλα πράγματα μέσα μου που ακόμα δεν τα έχω "σχηματοποιήσει". Όμως υπάρχουν και με ταλαιπωρούν.., παρόλα αυτά εγώ σας δίνω μια ειλικρινή περιγραφή του εαυτού μου, τον οποίο φυσικά και εσείς σχηματοποιείτε καθημερινά από τα λεγόμενά μου.

Και για να σας ευχαριστήσω και να σας «δείξω» κάτι δικό μου, σας επισυνάπτω μια από τις φωτογραφίες αυτού του Σ/Κ! :)

Drymonia

27-03-06, 21:58

χμμμμ....οποτε με την δικη μου περιπτωση και το αβαταρ μου τι συμβαινει;
Voel, στην περίπτωσή σου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.. αλλά ας κάνουμε μια φιλότιμη -τουλάχιστον- προσπάθεια. Έχεις μέσα σου μια παιδική φύση, και ίσως διακωμωδεις με την καλή έννοια τον εαυτό σου. Γενικά ίσως σου αρέσει να αυτοσαρκάζεσαι [αυτό είναι δείγμα ευφυίας]. Επιλέγεις τη κουκουβάγια που συμβολίζει την σοφία. Άρα θέλεις να είσαι κι εσύ σοφός, ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται περισσότερο για την αλήθεια και τη γνώση και όχι με παγιωμένες απόψεις ή προκαταλήψεις. Επίσης, δεν επιθυμείς να είσαι μόνο σοφός, αλλά και λεπτολόγος, αφού η χοντρούλα, στραβομούτσουνη και δύσπιστη κουκουβάγια σου κρατάει και μεγεθυντικό φακό! Με λίγα λόγια, αν έρθεις στη συνάντηση αυτοί που θα κάτσουν δίπλα σου θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί σε ό,τι λένε, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις άπειρες ερωτήσεις σου και με πειστικά επιχειρήματα... με 2 λόγια, "την έχουν βάψει!!"

Antonia

27-03-06, 23:04

Τώρα, σχετικά με το Avatar δεν είναι ότι δεν σας δίνω σημασία, αν έκανα κάτι τέτοιο, δε θα σεβόμουν ούτε εσάς ούτε τον εαυτό μου!
Προσπάθησα μια μέρα να επισυνάψω ένα ωραίο τοπίο που φωτογράφησα, αλλά δεν έγινε δεκτό. Έκτοτε, δεν ξαναπροσπάθησα. Τώρα, να πω ότι έχω πρόβλημα με την εμφάνισή μου και δεν βάζω τον εαυτό μου, και πάλι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αν ήταν έτσι δε θα εμφανιζόμουν ούτε στις συναντήσεις μας!! Άρα το ότι μερικοί από εμάς δεν βάζουν avatar δεν σημαίνει ούτε ότι βαριόμαστε, ούτε ότι σνομπάρουμε, ούτε ότι δεν μας αρέσει ο εαυτός μας. Ίσως δίνουμε περισσότερη έμφαση σε αυτά που γράφουμε.Καλή μου Δρυμονία, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είπα ότι αν κάποιος δεν έχει βάλει εικόνα δεν ενδιαφέρεται γενικώς. Μιλούσα συγκεκριμένα για το Βασίλη, που απλά έχει βάλει εικόνα που δεν αναγνωρίζεται μάλλον και δεν ασχολείται για να την αλλάξει! Φυσικά και όποιος δεν έχει avatar δε σημαίνει κάτι τέτοιο. Όμως, καλύτερα να αφήσουμε το θέμα με τα avatar απέξω. Ανοίξτε ένα άλλο θέμα να τα συζητήσουμε όλα αυτά εκεί.

Σ.Σ.: Να προσθέσω σ'αυτό το μήνυμα (για να μην το κάνουμε chat-room, ήδη ξεφύγαμε αρκετά) πως ο αγαπητός Voel απ' όσο ξέρω δε θα έρθει στη συνάντηση, οπότε θα πρέπει να περιμένεις λίγο αγαπητή Δρυμονία για να επιβεβαιωθείς.

Drymonia

28-03-06, 17:04

Aχ αυτός ο Βασίλης που μας μπερδεύει!!
Δεν πειράζει, πάντως η .. ενδελεχής ανάλυση των avatars και usernames είναι μια άκρως διασκεδαστική και δημιουργική ενασχόληση [όταν έκανα "ψυχανάλυση" στον Voel γέλασα αρκετά, αλλά περιμένω να δω αν έπεσα "μέσα"!] :)

Mordiel

21-04-06, 00:07

Διαβάζοντας τα μηνύματά σας μπορώ να πω ότι με καλύπτετε και δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Όμως...
Ήθελα να κάνω μια παρεμβολή σχετικά με την απομόνωση που αναφέρθηκε νωρίτερα.
Το να απομακρυνθείς για κάποιες περιόδους (γιατί δεν είναι μόνιμη κατάσταση, αλλά μπορεί να είναι μακρόχρονη) δεν είναι κάτι κακό και ούτε θα σε εμποδίσει στο να εξελιχτείς και να αποκτήσεις περισσότερη επίγνωση… Ίσα ίσα που σε περιόδους απομόνωσης και σιωπής έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε πραγματική επαφή με τον εαυτό σου, να αυτοεξερευνηθείς, καθώς και να περιεργαστείς από μια πιο ξεκάθαρη προοπτική και το οτιδήποτε άλλο. Η σιωπή έχει να σε διδάξει κάποια σημαντικά πράγματα. Πράγματα που δεν έχεις την ευκαιρία να αντιληφθείς και να βιώσεις όσο είσαι στην εγρήγορση, στον θόρυβο και στην συνεχόμενη κίνηση του πλήθους και των γνωστών ρυθμών και δραστηριοτήτων. …Των συνεχών εναλλαγών της νοητικής, συναισθηματικής και ψυχικής σου κατάστασης.
Άλλωστε, σε στιγμές μοναξιάς και σιωπής έχουν συλληφθεί πολλές από τις μεγαλύτερες ιδέες από καλλιτέχνες, εφευρέτες, επιστήμονες, και επίσης, ενοράσεις και αποκαλύψεις από μυστικιστές, φιλόσοφους και κάθε λογής πνευματικούς διδασκάλους!
Αυτά που εξηγώ εδώ μην βιαστείτε να τα κρίνετε. Μπορεί να τα καταλάβει καλύτερα κανείς όταν τα γνωρίσει από πρώτο χέρι, ή έπειτα από αρκετό στοχασμό, λόγω του ότι πρόκειται για ιδιαίτερα βαθιά και λεπτοφυή βιώματα.

Δεν λέω ότι χρειάζεται απαραιτήτως η απομόνωση για να ανακαλύψεις και να αναπτυχθείς. Χρειάζεται να γίνουν τριβές και συναναστροφές, που είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής. Εξάλλου όλα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους …ακόμη και από απόσταση.
Όμως θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορείς να παραμένεις μόνιμα στους γνωστούς ρυθμούς και να συμβαδίζεις μέσα στον όχλο και τα δεδομένα του. Θα το αισθανθείς κάποτε. Θα είναι η στιγμή που κάτι μέσα σου θα καλεί για περισυλλογή. Ένας σοφός, ή έστω κάποιος που πραγματικά αναζητάει την πνευματική εξέλιξη θα αναγκαστεί να το κάνει αυτό. Είναι μέρος της πορείας… Και δεν είναι απομόνωση έτσι όπως το νομίζουν πολλοί, με την αρνητική έννοια. Δεν πρόκειται για φυγή, αλλά γίνεται σχεδόν από μόνο του. Όπως πχ όταν σου δημιουργείται η τάση να ζωγραφίσεις κάτι, να εξερευνήσεις και να ανακαλύψεις, να πετύχεις έναν στόχο ...
Έτσι λοιπόν, θα μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με βαθύτερη επίγνωση και πιο ευρύ στοχασμό στον χρόνο εκείνο.

Η επαφή με την άγνοια του συνόλου, με την ένταση, με τις ανισόρροπες και θορυβώδεις παρεμβολές προκαλεί φθορά. Δεν μπορείς να είσαι πνευματικό άτομο και ταυτόχρονα να είσαι και κοσμικό. Θέλω να πω ότι, ή στην μια συχνότητα θα εκπέμπεις ή στην άλλη.
Σαφώς και μπορεί άνετα ένα άτομο μεγάλης αυτογνωσίας (και πνευματικού επιπέδου) να βρίσκεται μέσα σε ένα πλήθος, να ζει και να κυκλοφορεί σε μια μεγαλούπολη, αλλά λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από τους υπόλοιπους, και χωρίς αυτό να φαίνεται!

Καμία πορεία δεν είναι εύκολη. Όλα έχουν δυσκολία και παντού θα αναδύονται καταστάσεις για εκμάθηση και εκπαίδευση του εαυτού σου. Ακόμη και σε μια ερημιά αν θέλετε.
Και μην νομίζετε πως εκείνος που θα βρεθεί σε περίοδο απομόνωσης δεν έχει να αντιμετωπίσει εμπόδια. Τότε είναι που έρχονται τα πολύ δύσκολα, γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με τους χειρότερους εχθρούς σου. Τους εσωτερικούς. Και είναι πολλοί, ισχυροί, ...και μεταλλάσσονται! Αν δεν νικήσεις αυτούς μην νομίζεις ότι θα μπορέσεις να νικήσεις τους εξωτερικούς.
.....................................

Και κλείνοντας... μερικοί διαλογισμοί-συλλογισμοί...
- Η σιωπή περιέχει δύναμη!
- Ποτέ δεν παύεις να μαθαίνεις!
- Αρχίζεις να μαθαίνεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν γνωρίζεις τίποτα!
- Το να επιδιώκεις την τελειότητα σε ότι κάνεις είναι αρετή!
(…Κι ας περιφρονούν πολλοί αυτή τη στάση ως κομπλεξική. Τόσα λίγα ξέρουνε.)
- Για να μπορείς να κατανοείς τους άλλους χρειάζεται να γνωρίζεις σε βάθος τον εαυτό σου.
- Όπως έχουμε ακούσει λίγο πολύ, το μεγαλύτερο ίσως εμπόδιο στην εξέλιξή σου είναι το ‘εγώ’. Βέβαια, άλλο να το λες και άλλο να το εντοπίζεις και να το αντιμετωπίζεις. (λέω το 'ίσως' γιατί προσωπικά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι το μόνο ισχυρό εμπόδιο που υπάρχει μέσα μας.)
- Και όπως είπε και ο Μιχάλης προηγουμένως, έχω κι εγώ λόγους να πιστεύω ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Επειδή όμως δεν είναι εμφανείς οι λόγοι για ότι γίνεται και επειδή ο περισσότερος κόσμος είναι επιφανειακός και πεζός επαναπαύεται στα περί τύχης (και μοίρας).

Μιχάλης

22-04-06, 10:20

Αρα συμφωνούμε ότι η προσπάθεια αλλαγής του χαρακτήρα ή της ιδεολογίας πρέπει να γίνεται μόνο όταν δημιουργούν πρόβλημα.

Είναι εν μέρει σωστό αυτό που λές Βαγγέλη, ωστόσο υπάρχει το εξής θέμα. Οι περισσότεροι πολλές φορές δεν μπορούμε να διακρίνουμε εάν κάποια συμπεριφορά μας δημιουργεί πρόβλημα ή όχι. Δεν θα βρεις εύκολα έναν καταθλιπτικό ασθενή να παραδέχεται πως έχει πρόβλημα κατάθλιψης, όπως δύσκολα θα αποδεχτεί ένας αλκοολικός ότι πάσχει από αλκοολισμό, για αυτό και δεν καταφεύγουν και οι δύο σε κάποιον ειδικό, από την αρχή του προβλήματός τους. Πολλές φορές πάνε στους γιατρούς, όχι γιατί το θέλουν οι ίδιοι ουσιαστικά αλλά επειδή τους πίεσε το οικογενειακό - κοινωνικό τους περιβάλλον. Είναι αυτό που λέει ο λαός πως κανένας τρελός δεν παραδέχεται πως είναι τρελός.
Υπάρχει, φυσικά και το αντίθετο άκρο, αυτό που λέω "υποχονδριακό" αν και δεν είναι εντελώς ακριβής ο όρος. Είναι εκείνοι που μονίμως δεν μπορούν να ευχαριστηθούν με τίποτα και δεν μπορούν να αποδεχτούν τίποτα επάνω τους. Αυτή είναι μια άλλη παθολογική συμπεριφορά, ίσως χειρότερη από την πρώτη, καθώς η αυτογνωσία σε τέτοιους ανθρώπους αποκτά μια σαφώς αυτοκαταστροφική χροιά.
Κανείς δεν είπε πως η διαδικασία της αυτογνωσίας είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά ίσως δεν θα πρέπει να είναι και ένας Γολγοθάς. Πρέπει μάλλον να είναι μια ψύχραιμη πορεία, που διέπεται από μέτρο και υπομονή αλλά και από προσωπικό αγώνα, με όσο το δυνατόν περισσότερη ισορροπία.

zepellin

24-04-06, 20:09

δεν θα βρεις εύκολα έναν καταθλιπτικό ασθενή να παραδέχεται πως έχει πρόβλημα κατάθλιψης, όπως δύσκολα θα αποδεχτεί ένας αλκοολικός ότι πάσχει από αλκοολισμό, για αυτό και δεν καταφεύγουν και οι δύο σε κάποιον ειδικό, από την αρχή του προβλήματός τους.

φίλε μιχάλη κατα βάθος οι περισσότεροι έχουμε επίγνωση των συγκεκριμένων προβλημάτων που μας κατατρώνε σάν σαράκι, αλλά απο εγωισμό προς τους άλλους που ζούν δίπλα μας δέν θέλουμε να τους το αναγνωρίσουμε.
και άν χρειαστεί να καταφύγουμε σε κάποιον ειδικό γιατρό το κάνουμε αφού πρώτα κρατήσουμε την ανάλογη μυστικότητα. το κατα πόσο αυτό είναι καλό ή κακό εξαρτάται ανάλογα με την περίπτωση.
το άν δέν καταφεύγουμε απο την αρχή στον ειδικό σημαίνει οτι δέν δίνουμε και μεγάλη σημασία στην κρισιμότητα του προβλήματος, νομίζουμε οτι θα είναι κάτι εφήμερο και περαστικό.

agaliarep

25-04-06, 09:34

Αυτογνωσία είναι να βρεις το θηρίο που κρύβεις μέσα σου και να μάθεις να ζεις μαζί του. Να καταφέρεις να ισορροπήσεις την τραμπάλα των αρνητικών και των θετικών και να βρεις την ηρεμία και την γαλήνη. Η σκιά είναι μέσα μας και το φως που κρατάμε από το μικρό κερί κινδυνεύει να σβήσει από τον άνεμο, αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε αν καταλάβουμε ότι αυτό που μας φοβίζει δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο η ίδια μας η σκιά που μας ακολουθεί πάντα. Όσο περισσότερο φως κουβαλάμε τόσο μεγαλώνει η σκιά πίσω μας και μέσα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα μεγάλα μυαλά πάντα κουβαλούσαν τεράστιες σκιές και πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν και λύγισαν από την ίδια τους την σκιά.

Ο χειρότερος εχθρός είναι αυτός που δεν βλέπεις και δυστυχώς η δυσκολία υπάρχει γιατί όσο και αν κοιτάζεις τον καθρέφτη δεν βλέπεις παρά μόνο την μάσκα που κουβαλάς πάνω σε αυτό που είσαι. Η δυσκολία υπάρχει γιατί ακόμα και να ξέρεις ότι είσαι ο εχθρός του εαυτού σου πρέπει να ψάξεις πολύ και βαθιά για να εντοπίσεις αυτό που σε κάνει να είσαι ότι είσαι αλλά και μετά να το αντιμετωπίσεις. Και αυτός ο εχθρός ξέρει όλες τις αδυναμίες σου και όλα σου τα όπλα.
Δεν το νικάς ουσιαστικά αλλά μαθαίνεις να ζεις μαζί του και μαθαίνεις από αυτόν. Ουσιαστικά τον ταΐζεις από την πρώτη στιγμή της ζωής σου απλά πρέπει να το κάνεις συνειδητά. Ξέρω καλά το κτήνος που κρύβω μέσα μου. Η μάλλον θα έλεγα ότι κάπου σε μια έκλαμψη είδα έστω για μια στιγμή αυτό που κρύβω μέσα μου για αυτό άλλαξα και το Avatar. Πριν από καιρό με ρώτησε κάποιος ποιος θα ήθελα να ήμουν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Του απάντησα ο Γκάνταλφ αλλά όχι γιατί ήταν μάγος. Δεν θέλω να είμαι μάγος αλλά να μπορώ να ξέρω ποιος είμαι.

Έχω πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτές που νόμιζα ότι είχα παλιότερα. Δυστυχώς όμως υποβαθμίζω τον εαυτό μου συνέχεια και αυτό το ξέρω. Το γεγονός ότι το ξέρω δεν είναι αυτογνωσία αλλά ένα πρώτο βήμα.
Πρώτα πρέπει να καταλάβεις ότι υπάρχει πρόβλημα και μετά να το αντιμετωπίσεις. Δυστυχώς κινούμε με αργούς ρυθμούς και αυτό το ξέρω. Πολλές φορές με λάθος τρόπο. Είναι δύσκολο πολύ δύσκολο. Το ότι είδα το θηρίο δεν σημαίνει ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω. Σίγουρα δεν μπορώ να το σκοτώσω. Είναι κομμάτι μου. Είναι εκεί και ξέρει ότι υπάρχω από την πρώτη στιγμή αντίθετα με μένα που έμαθα την ύπαρξη του πολύ αργότερα.

Μεταμορφώνομαι όπως λέω στο κτήνος που κρύβω μέσα μου γιατί δεν καταφέρνω να μάθω να ζω μαζί του και να πάρω τον έλεγχο.
Διάλεξα το Γκόλουμ γιατί πολύ απλά το θηρίο που υπάρχει μέσα μας δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Απλά πρέπει να το καταλάβεις. Έχει τους λόγους του που είναι έτσι. Έχει διαφθαρεί. Έμεινε πολύ καιρό μόνο του στα βάθη των σπηλιών χωρίς κανένας να ξέρει την ύπαρξη του. Είναι το άλλο κομμάτι του Σμήγκολ που έρχεται σε σύγκρουση μαζί του. Είναι η προσωποποίηση της σκιάς που κρύβουμε στις σπηλιές του ασυνείδητου μας.

Lestat7

27-05-09, 11:18

Καλημερα αδερφια,
πραγματικα η εξευρενηση του εαυτου μας ειναι η μεγαλυτερη και η σημαντικοτερη για εμενα,διοτι μεσο αυτης θεωρω οτι μπορεις να φτασεις στο ανωτερο σταδιο,να εισαι ουσιαστικα γαληνιος και να μην φοβασε τιποτα....
Η αναγκη μου αυτη υπαρχει μεσα μου απο τοτε που καταλαβενα και τωρα καθε μερα μεγαλωνει......Δυστηχως ολα αυτα τα προβληματα που μας επιβαλουν και μας δημιουργουν οι εκαστοτε ''ηγετες'' μας κανουν να ξεχναμε ποιος ειναι ο σκοπος μας,ποιες ειναι οι πραγματικες αναγκες μας και με τι ουσιαστικα ημαστε ικανοποιημενοι.....Πραγματικα νιωθω ασχημα γιατι ειμαι ενας απο αυτους που ψιφισε οτι δεν ειμαι ικανοποιημενος με τον εαυτο μου και δεν ειμαι γιατι δεν μπορω να κουλαντρισω τους φοβους μου τα θελω μου τις αναγκες μου το ανχος μου και δημιουργο ''τερατα'' που γινοντε ανουσιες φοβιες.Ζω σε μια οικογενεια με πολυ αγαπη που μετατρεπετε σε ανχος για πραγματα που δεν πρεπει σε ανχος να μην γινουν λαθη και ετσι δεν μπορω να βρω τον εαυτο μου δεν μπορω να βρω τα ''προσωπα'' που κρυβω μεσα μου δεν μπορω να με ανακαλυψω να αφεθω σε καθε μου στιγμη αν και το προσπαθω.Δεν θελω να φτασω στα 50 και να πω δεν καταλαβα πως περασαν τα χρονια,θελω να τα ζησω να τα γευτω,να με καταλαβω και να μην φοβαμε εμενα τα λαθη μου!Δεν θελω να φτασω στο τελος και να ειμαι μια ημερομηνια δλδ 2000-2050 πχ......Η γνωση του ποιοι ημαστε μας γεμιζει με ευτυχια η στιγμες ευτυχιας και πραγματικης ελευθεριας πνευματικης,πραγμα που δεν υπαρχει σημερα.Οπως ειπε και ενας φιλος μου αν θες να δεις και να βρεις τον εαυτο σου καθαρα πηγενε σε ενα ποταμι και κοιτα μεσα μην πεταξεις πετρες ομως μεσα σε αυτο γιατι η εικονα σου θα θολωσει και δεν μπορεις ετσι να δεις ποιος εισαι καθαρα.Αυτες τις πετρες δεν μπορω να σταματησω να πεταω και δεν ξερω τον τροπο για να το καταφερω......:(

A.G.

28-05-09, 21:04

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτογνωσία σημαίνει το να γνωρίζω τις θετικές και κυρίως τις αρνητικές πτυχές του εαυτού μου. Παράλληλα, πιστεύω ότι εφόσον καταφέρει κανείς να δαμάσει, να περιορίσει τον εγωισμό του, το γεγονός αυτό αποτελεί σύμμαχό του για να πλησιάσει στην αυτογνωσία, συνεισφέρει με άλλα λόγια στον να «ανακαλύψεις» και να αντιληφθείς τα αρνητικά σου, τον εαυτό σου γενικότερα. Από τη στιγμή που ανακαλύψεις έστω και ένα μέρος αυτών, είτε προσπαθείς να τα αντιμετωπίσεις, να τα αλλάξεις προς το καλύτερο, προς το θετικότερο. Αν δεν είσαι τη συγκεκριμένη στιγμή έτοιμος να το καταφέρεις αυτό, τότε προσπαθείς να συμβιβαστείς με αυτά και να τα αποδεχτείς ως μέρος του εαυτού σου. Είναι ένα πρώτο βήμα και αυτό…
Το προσωπικό μου κλειδί στην ανακάλυψη και στη μετέπειτα προσπάθεια διόρθωσης των αρνητικών στοιχείων μου είναι το εξής: προσπαθώ να μην κάνω αυτά που δεν θα ήθελα κάποιος άλλος να μου κάνει…