excellent
01-04-06, 15:00
[Πηγή έμπνευσης και πληροφοριών το περιοδικό: ΑΒΑΤΟΝ]
«Καλώς ήρθατε στη Vodafone. Για να ακούσετε τον πρωθυπουργό, πατήστε 1. Για να ακούσετε τον Υπουργό Εξωτερικών, πατήστε δύο. Για να ακούσετε τον Γιάννο, πατήστε 3. Για να τους διαγράψετε, πατήστε 0.»
Που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση;
Διάβασα στο προαναφερθέν περιοδικό ότι οι Πολυεθνικές είναι οι σύγχρονες μυστικές εταιρείες. Και δεν έχει άδικο.
Θα σας μεταφέρω τα τμήματα του άρθρου που θεωρώ πιο σημαντικά. (Περιληπτικά)
Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι τον κόσμο κυβερνούν από το παρασκήνιο οι μυστικές εταιρείες κ.α. Αυτά όμως αντικαταστάθηκαν από τις πολυεθνικές εταιρείες. Με μια βασική διαφορά: Ενώ στις παραδοσιακές μυστικές οργανώσεις μύησης και δύναμης, υπήρχε η απόχρωση ή και επίφαση κάποτε της εσωτερικής αναζήτησης, στις «Εταιρείες-Corporations» ο στόχος είναι σαφής και ένας: Το κέρδος και μόνο το κέρδος. Η δε ηθική τους συμπυκνώνεται στο μότο: Δεν υπάρχει έλεος για τους αποτυχημένους.
Σήμερα είναι γνωστό ότι τα περίφημα πολυεθνικά λόμπι ελέγχουν το Αμερικανικό Κογκρέσο.
Κοινά στοιχεία μυστικών εταιρειών με πολυεθνικές εταιρείες. (αναφέρονται κατ’ αντιστοιχία)
Μυστικές εταιρείες:
1) Δίκτυο σε πολλές πόλεις της ίδιας χώρας και ίσως και σε άλλες χώρες.
2) Τα μέλη έδιναν όρκους και έτσι δεσμεύονταν και ζούσαν κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση και φόβο. Τα μέλη πίστευαν πως απολάμβαναν μοναδικά προνόμια.
3) Μια τέτοια μυστική σχέση μπορούσε να οδηγήσει ακόμη σε προδοσία πατρίδας.
4) Κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει τους πραγματικούς στόχους του ανώτατου και συνήθως άγνωστου ηγέτη της οργάνωσης.
5) Με τη δύναμη τους έκαναν τους κυβερνώντες υποχείριά τους. Όλοι επιζητούσαν την εύνοιά τους.
Πολυεθνικές εταιρείες:
1) Δίκτυο που καλύπτει ολόκληρες χώρες και ίσως ολόκληρο τον πλανήτη.
2) Τα στελέχη παραδίδονται ψυχή τε και σώματι για να έχουν το προνόμιο να ανήκουν στην εταιρεία. Αποποιούνται των προσωπικών και συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων, εργάζονται χωρίς ωράριο πολλές ώρες κάθε μέρα με μόνο ελπίδα την παραμονή και εξέλιξη στην ιεραρχία της εταιρείας, και με μόνη επιδίωξη την απολαβή των προνομίων που υπόσχεται η συγκεκριμένη υπαλληλική ή στελεχιακή ιδιότητα.
3) Αλήθεια, ποιος μπορεί να ελέγξει την «καρδιά» του λειτουργικού μιας πολυεθνικής; Και ποιο στέλεχος θα σκεφτεί να αμφισβητήσει τον «πατριωτισμό» ενός διεθνούς project στο οποίο θα κληθεί να συμμετάσχει, το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πολυεθνικής, που ενδεχομένως έρχονται σε αντίθεση με τα της πατρίδας του;
4) Ποιος μπορεί να ξέρει τους πραγματικούς στόχους στα παρόντα αλλά και μελλοντικά σχέδια μιας πολυεθνικής; Ποιος και με ποια κριτήρια σχεδιάζει, αποφασίζει και κατευθύνει;
5) Η δύναμη των μεγάλων εταιρειών είναι κολοσσιαία και κάνει τους πάντες και ιδίως τους πολιτικούς, να υποκλίνονται. Άλλωστε όλοι επιζητούν την εύνοια και τις επενδύσεις τους.
Αυτά προς το παρόν…
«Καλώς ήρθατε στη Vodafone. Για να ακούσετε τον πρωθυπουργό, πατήστε 1. Για να ακούσετε τον Υπουργό Εξωτερικών, πατήστε δύο. Για να ακούσετε τον Γιάννο, πατήστε 3. Για να τους διαγράψετε, πατήστε 0.»
Που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση;
Διάβασα στο προαναφερθέν περιοδικό ότι οι Πολυεθνικές είναι οι σύγχρονες μυστικές εταιρείες. Και δεν έχει άδικο.
Θα σας μεταφέρω τα τμήματα του άρθρου που θεωρώ πιο σημαντικά. (Περιληπτικά)
Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι τον κόσμο κυβερνούν από το παρασκήνιο οι μυστικές εταιρείες κ.α. Αυτά όμως αντικαταστάθηκαν από τις πολυεθνικές εταιρείες. Με μια βασική διαφορά: Ενώ στις παραδοσιακές μυστικές οργανώσεις μύησης και δύναμης, υπήρχε η απόχρωση ή και επίφαση κάποτε της εσωτερικής αναζήτησης, στις «Εταιρείες-Corporations» ο στόχος είναι σαφής και ένας: Το κέρδος και μόνο το κέρδος. Η δε ηθική τους συμπυκνώνεται στο μότο: Δεν υπάρχει έλεος για τους αποτυχημένους.
Σήμερα είναι γνωστό ότι τα περίφημα πολυεθνικά λόμπι ελέγχουν το Αμερικανικό Κογκρέσο.
Κοινά στοιχεία μυστικών εταιρειών με πολυεθνικές εταιρείες. (αναφέρονται κατ’ αντιστοιχία)
Μυστικές εταιρείες:
1) Δίκτυο σε πολλές πόλεις της ίδιας χώρας και ίσως και σε άλλες χώρες.
2) Τα μέλη έδιναν όρκους και έτσι δεσμεύονταν και ζούσαν κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση και φόβο. Τα μέλη πίστευαν πως απολάμβαναν μοναδικά προνόμια.
3) Μια τέτοια μυστική σχέση μπορούσε να οδηγήσει ακόμη σε προδοσία πατρίδας.
4) Κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει τους πραγματικούς στόχους του ανώτατου και συνήθως άγνωστου ηγέτη της οργάνωσης.
5) Με τη δύναμη τους έκαναν τους κυβερνώντες υποχείριά τους. Όλοι επιζητούσαν την εύνοιά τους.
Πολυεθνικές εταιρείες:
1) Δίκτυο που καλύπτει ολόκληρες χώρες και ίσως ολόκληρο τον πλανήτη.
2) Τα στελέχη παραδίδονται ψυχή τε και σώματι για να έχουν το προνόμιο να ανήκουν στην εταιρεία. Αποποιούνται των προσωπικών και συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων, εργάζονται χωρίς ωράριο πολλές ώρες κάθε μέρα με μόνο ελπίδα την παραμονή και εξέλιξη στην ιεραρχία της εταιρείας, και με μόνη επιδίωξη την απολαβή των προνομίων που υπόσχεται η συγκεκριμένη υπαλληλική ή στελεχιακή ιδιότητα.
3) Αλήθεια, ποιος μπορεί να ελέγξει την «καρδιά» του λειτουργικού μιας πολυεθνικής; Και ποιο στέλεχος θα σκεφτεί να αμφισβητήσει τον «πατριωτισμό» ενός διεθνούς project στο οποίο θα κληθεί να συμμετάσχει, το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πολυεθνικής, που ενδεχομένως έρχονται σε αντίθεση με τα της πατρίδας του;
4) Ποιος μπορεί να ξέρει τους πραγματικούς στόχους στα παρόντα αλλά και μελλοντικά σχέδια μιας πολυεθνικής; Ποιος και με ποια κριτήρια σχεδιάζει, αποφασίζει και κατευθύνει;
5) Η δύναμη των μεγάλων εταιρειών είναι κολοσσιαία και κάνει τους πάντες και ιδίως τους πολιτικούς, να υποκλίνονται. Άλλωστε όλοι επιζητούν την εύνοια και τις επενδύσεις τους.
Αυτά προς το παρόν…