beetlejuice
14-04-06, 19:31
Ακολουθεί αποκαλυπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 13/4/2006. Συντάκτης του ο καθηγητής σεισμολογίας του πανεπιστημίου Πατρών, Άκης Τσελέντης:
«Ετσι έφαγαν τον καθηγητή Βαρώτσο»
Του ΑΚΗ ΤΣΕΛΕΝΤΗ*
Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της· όχι μόνο τα τρώει, τα καταπίνει αμάσητα θα έλεγα, χωρίς να απομυζά ούτε το ελάχιστο που μπορεί να της προσφέρουν.
Οταν πριν από μερικούς μήνες διάβασα στις εφημερίδες για το νέο Νόμπελ Ιατρικής, που πήραν δύο Αυστραλιανοί γιατροί γιατί ανακάλυψαν το ελικοβακτηρίδιο, αμέσως το μυαλό μου πήγε στον διακεκριμένο Ελληνα γιατρό που, αρκετά χρόνια πριν από τους Αυστραλούς συναδέλφους του, είχε πρώτος αποδείξει το ίδιο· τι και αν ενημέρωνε τους ιατρικούς συλλόγους, τι και αν παρουσίαζε ένα σωρό παραδείγματα ασθενών του που θεραπεύτηκαν, κανείς δεν του έδινε σημασία.
Αμέσως μετά σκέφτηκα τον Απρίλη του 1996, που είχα συνοδεύσει σε μία επιστημονική αποστολή τον καθηγητή Βαρώτσο στο Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες. Θυμάμαι ακόμη τη συγκίνηση που ένιωσα όταν ένα από τα εγκυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου είχε σηκώσει την ελληνική σημαία για να υποδεχτεί έναν Ελληνα ερευνητή.
Είχα μείνει φοβερά εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που τον άκουγαν τα μεγαλύτερα ονόματα της Φυσικής και, όταν το βράδυ στο ξενοδοχείο, πληροφορήθηκα τι έλεγαν τα ελληνικά ΜΜΕ, πόση ντροπή και αηδία ένιωσα όταν είδα κάποιους «διακεκριμένους» Ελληνες συναδέλφους και κάποιους «έγκριτους» δημοσιογράφους (για να μη μιλήσω για παπαγαλάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία...) να καταπατούν και να συνθλίβουν την επιστημονική οντότητα του καθηγητή.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε, πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να επιβεβαιώσω σε πολλούς μεγάλους σεισμούς την ορθότητα της θεωρίας του Βαρώτσου (ακόμα και στον πρόσφατο των Κυθήρων, αλλά πού να τολμήσουμε να αναφερθούμε, όταν ξεπετάχτηκαν ένα σωρό μετασεισμικοί προγνώστες...).
Δημοσιεύτηκαν δεκάδες εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά υψίστου κύρους, ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι στην έρευνα των πρόδρομων φυσικών φαινομένων, βιβλία του καθηγητή διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της αλλοδαπής, οι ιδέες του αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών διδακτορικών διατριβών. Και όμως, στη χώρα μας η ίδια αρνητική εικόνα, αυτή, που κάποιοι τεχνηέντως καλλιέργησαν αφού εκμεταλλεύτηκαν μια στιγμή προσωπικής του ατυχίας στο σεισμό της Αθήνας για να τον βγάλουν απ' τη μέση.
Ακόμη θυμάμαι, 3 εβδομάδες πριν ο καταστροφικός σεισμός χτυπήσει την Αθήνα, το νυχτερινό ανήσυχο τηλεφώνημα του καθηγητή για το διπλό σήμα που είχε καταγράψει στον καινούργιο, αδοκίμαστο μέχρι τότε, σταθμό του Βόλου. Ακόμη θυμάμαι τις πολύωρες συσκέψεις και το τελικό συμπέρασμα ότι τα σήματα δεν αφορούσαν την Αθήνα αλλά τη Λαμία, και μάλιστα ότι ο αναμενόμενος σεισμός θα ήταν μικρός.
Και όταν αντί για τα 4,5 R που περιμέναμε είχαμε τα 6 R και όταν αντί για τη Λαμία είχαμε την Πάρνηθα το μυαλό όλων μας πήγε και στο ότι το δεύτερο σήμα αν επαληθευόταν θα αφορούσε την Αταλάντη και η καταστροφή θα ήταν μεγάλη. Εκείνη την περίοδο ο καθηγητής έχασε τη μητέρα του. Ενας άνθρωπος που φορούσε για 15 χρόνια μαύρη γραβάτα πενθώντας το θάνατο του πατέρα του (τόσο συναισθηματικός είναι ο Βαρώτσος) βρέθηκε στη δίνη, και τότε κάποιοι τεχνηέντως... διέρρευσαν τα εμπιστευτικά του έγγραφα προς τον ΟΑΣΠ. Τα αδηφάγα ΜΜΕ έπεσαν πάνω του να τον ξεσκίσουν και κάποιοι έτριβαν με ικανοποίηση τα χέρια τους: τον έβγαλαν από το παιχνίδι.
Τώρα, η όποια πίτα των σεισμολογικών επιδοτήσεων μπορεί να μοιραστεί σε μεγαλύτερα κομμάτια... Ο σεισμός, ευτυχώς, δεν έγινε, τελικά αποδείχτηκε ότι η διάρρηξη της Πάρνηθας ήταν διπλή και σταμάτησε η δεύτερη ενεργοποίηση· η θεωρία επαληθεύτηκε, οι εντυπώσεις όμως έμειναν.
Εδώ γίνεται ο σεισμός και δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε πολλές φορές σωστά και είχαμε απαίτηση από τον Βαρώτσο, αρκετές εβδομάδες πριν, να μας δίνει, ακρίβεια δεκάτου του Ρίχτερ και μερικών χιλιομέτρων.
Ειλικρινά, δεν θα εκπλαγώ αν σε λίγα χρόνια κάποια αμερικάνικη ή ιαπωνική ερευνητική ομάδα τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ, τη στιγμή που ο Ελληνας καθηγητής, σεμνός και αθόρυβος όπως πάντα, θα είναι χαμένος μέσα στα πολύπλοκα διαγράμματά του και με περίσσια πίκρα θα αναλογίζεται: «Γιατί;»
Εκείνη τη στιγμή δεν θα ήθελα να είμαι μπροστά του...
*Καθηγητής Σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/04/2006
«Ετσι έφαγαν τον καθηγητή Βαρώτσο»
Του ΑΚΗ ΤΣΕΛΕΝΤΗ*
Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της· όχι μόνο τα τρώει, τα καταπίνει αμάσητα θα έλεγα, χωρίς να απομυζά ούτε το ελάχιστο που μπορεί να της προσφέρουν.
Οταν πριν από μερικούς μήνες διάβασα στις εφημερίδες για το νέο Νόμπελ Ιατρικής, που πήραν δύο Αυστραλιανοί γιατροί γιατί ανακάλυψαν το ελικοβακτηρίδιο, αμέσως το μυαλό μου πήγε στον διακεκριμένο Ελληνα γιατρό που, αρκετά χρόνια πριν από τους Αυστραλούς συναδέλφους του, είχε πρώτος αποδείξει το ίδιο· τι και αν ενημέρωνε τους ιατρικούς συλλόγους, τι και αν παρουσίαζε ένα σωρό παραδείγματα ασθενών του που θεραπεύτηκαν, κανείς δεν του έδινε σημασία.
Αμέσως μετά σκέφτηκα τον Απρίλη του 1996, που είχα συνοδεύσει σε μία επιστημονική αποστολή τον καθηγητή Βαρώτσο στο Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες. Θυμάμαι ακόμη τη συγκίνηση που ένιωσα όταν ένα από τα εγκυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου είχε σηκώσει την ελληνική σημαία για να υποδεχτεί έναν Ελληνα ερευνητή.
Είχα μείνει φοβερά εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που τον άκουγαν τα μεγαλύτερα ονόματα της Φυσικής και, όταν το βράδυ στο ξενοδοχείο, πληροφορήθηκα τι έλεγαν τα ελληνικά ΜΜΕ, πόση ντροπή και αηδία ένιωσα όταν είδα κάποιους «διακεκριμένους» Ελληνες συναδέλφους και κάποιους «έγκριτους» δημοσιογράφους (για να μη μιλήσω για παπαγαλάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία...) να καταπατούν και να συνθλίβουν την επιστημονική οντότητα του καθηγητή.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε, πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να επιβεβαιώσω σε πολλούς μεγάλους σεισμούς την ορθότητα της θεωρίας του Βαρώτσου (ακόμα και στον πρόσφατο των Κυθήρων, αλλά πού να τολμήσουμε να αναφερθούμε, όταν ξεπετάχτηκαν ένα σωρό μετασεισμικοί προγνώστες...).
Δημοσιεύτηκαν δεκάδες εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά υψίστου κύρους, ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι στην έρευνα των πρόδρομων φυσικών φαινομένων, βιβλία του καθηγητή διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της αλλοδαπής, οι ιδέες του αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών διδακτορικών διατριβών. Και όμως, στη χώρα μας η ίδια αρνητική εικόνα, αυτή, που κάποιοι τεχνηέντως καλλιέργησαν αφού εκμεταλλεύτηκαν μια στιγμή προσωπικής του ατυχίας στο σεισμό της Αθήνας για να τον βγάλουν απ' τη μέση.
Ακόμη θυμάμαι, 3 εβδομάδες πριν ο καταστροφικός σεισμός χτυπήσει την Αθήνα, το νυχτερινό ανήσυχο τηλεφώνημα του καθηγητή για το διπλό σήμα που είχε καταγράψει στον καινούργιο, αδοκίμαστο μέχρι τότε, σταθμό του Βόλου. Ακόμη θυμάμαι τις πολύωρες συσκέψεις και το τελικό συμπέρασμα ότι τα σήματα δεν αφορούσαν την Αθήνα αλλά τη Λαμία, και μάλιστα ότι ο αναμενόμενος σεισμός θα ήταν μικρός.
Και όταν αντί για τα 4,5 R που περιμέναμε είχαμε τα 6 R και όταν αντί για τη Λαμία είχαμε την Πάρνηθα το μυαλό όλων μας πήγε και στο ότι το δεύτερο σήμα αν επαληθευόταν θα αφορούσε την Αταλάντη και η καταστροφή θα ήταν μεγάλη. Εκείνη την περίοδο ο καθηγητής έχασε τη μητέρα του. Ενας άνθρωπος που φορούσε για 15 χρόνια μαύρη γραβάτα πενθώντας το θάνατο του πατέρα του (τόσο συναισθηματικός είναι ο Βαρώτσος) βρέθηκε στη δίνη, και τότε κάποιοι τεχνηέντως... διέρρευσαν τα εμπιστευτικά του έγγραφα προς τον ΟΑΣΠ. Τα αδηφάγα ΜΜΕ έπεσαν πάνω του να τον ξεσκίσουν και κάποιοι έτριβαν με ικανοποίηση τα χέρια τους: τον έβγαλαν από το παιχνίδι.
Τώρα, η όποια πίτα των σεισμολογικών επιδοτήσεων μπορεί να μοιραστεί σε μεγαλύτερα κομμάτια... Ο σεισμός, ευτυχώς, δεν έγινε, τελικά αποδείχτηκε ότι η διάρρηξη της Πάρνηθας ήταν διπλή και σταμάτησε η δεύτερη ενεργοποίηση· η θεωρία επαληθεύτηκε, οι εντυπώσεις όμως έμειναν.
Εδώ γίνεται ο σεισμός και δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε πολλές φορές σωστά και είχαμε απαίτηση από τον Βαρώτσο, αρκετές εβδομάδες πριν, να μας δίνει, ακρίβεια δεκάτου του Ρίχτερ και μερικών χιλιομέτρων.
Ειλικρινά, δεν θα εκπλαγώ αν σε λίγα χρόνια κάποια αμερικάνικη ή ιαπωνική ερευνητική ομάδα τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ, τη στιγμή που ο Ελληνας καθηγητής, σεμνός και αθόρυβος όπως πάντα, θα είναι χαμένος μέσα στα πολύπλοκα διαγράμματά του και με περίσσια πίκρα θα αναλογίζεται: «Γιατί;»
Εκείνη τη στιγμή δεν θα ήθελα να είμαι μπροστά του...
*Καθηγητής Σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/04/2006