Ένας ενδιαφέρον διάλογος

[Ain Soph Aur]

Παρακάτω μεταφράζω στα ελληνικά ένα διάλογο μεταξύ ενός φίλου μου και ενός - μέχρι εκείνη την στιγμή - αγνώστου προς εμένα 18χρονου.

Α: Θέλω να κλείσεις τα μάτια και να σχηματίζεις συνεχώς στο μυαλό σου διάφορες εικόνες.
Β: Εντάξει.
Α: Μπαρ
Α: Μπύρα
Α: Παραλία
Α: Σταύρωση
Α: Παρέα γύρω απο τάφο

Λανθασμένη εικόνα ήταν μόνο η παραλία και ο χρόνος μεταξύ των συνεχόμενων απαντήσεων ήταν περίπου 5 δεύτερα.

Παρόλο ότι παρακολουθώντας τον διάλογο έκανα αρκετή προσπάθεια να θέσω τις σκέψεις μου σε νάρκη (κοιτώντας αφηρημένα και αόριστα/τραγουδώντας απο μέσα μου) δεν μπόρεσα να μήν πλάθω σενάρια για το Α ατομο και να σκέφτομαι διάφορα γι'αυτόν. Δέν ξέρω αν κατάλαβε τι σκεφτόμουν, πάντως φάνηκε πολύ εντάξει στην συνέχεια, παρόλο ότι αρνήθηκε να μιλήσει για αυτό του το 'χάρισμα'.
Επίσης, υπάρχει περίπτωση να του απέσπασαν την προσοχή οι σκέψεις μου και να τον οδηγήσαν στην λάθος απάντηση ; (παραλία)

Θα μου άρεσε μια συζήτηση γύρω απο αυτό το περιστατικό γιατί δεν είμαι αρκετα ενημερωμένος. Συγχωρέστε με αν υπάρχει ήδη παρόμοια ενεργή συζήτηση.

[Antonia]

Επειδή δεν μας λες ουσιαστικά τι ακριβώς κάνατε και τι ήθελε να πετύχει ο Α, θα μπω στη διαδικασία να ρωτήσω αν και με λίγη σκέψη νομίζω ότι κατάλαβα. :p

Λοιπόν.. Πώς προέκυψε αυτός ο διάλογος; Για ποιο λόγο έγινε; Αυτά είναι βασικά ερωτήματα που έπρεπε να μας τα είχες απαντήσει από μόνος σου στην αρχή. Είναι αυτονόητο πως δεν θα μπουν όλοι στη διαδικασία να κάτσουν να σκεφτούν τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτό το ποστ. Γι' αυτό κάνε έναν κόπο και ανέλυσέ μας το περιστατικό.

Απ' όσα μπόρεσα εγώ να καταλάβω, ο Α έβαλε τον Β να σκέφτεται διάφορα πράγματα και ο Α του έλεγε τι ακριβώς σκέφτεται. Τα βρήκε όλα εκτός από την εικόνα της παραλίας που μας λες πως ήταν λάθος (άρα ο Β δεν την είχε σκεφτεί). Παρακάτω....?

[Ain Soph Aur]

Ναι με συγχωρείτε. Ο διάλογος έγινε καθαρά για λόγους επίδειξης απ'ότι έχω καταλάβει. Ο Β άκουσε ότι αυτό το άτομο μπορεί να "διαβάζει" την σκέψη και δεν τον πίστεψε και έτσι ο Α ήρθε να τον πείσει.

ο Α έβαλε τον Β να σκέφτεται διάφορα πράγματα και ο Α του έλεγε τι ακριβώς σκέφτεται. Τα βρήκε όλα εκτός από την εικόνα της παραλίας που μας λες πως ήταν λάθος (άρα ο Β δεν την είχε σκεφτεί).

Ακριβώς.
Γνωρίζω το πότε, το ποιος, το γιατί και το πού, και ζητώ από όποιονδήποτε αν μπορεί να με βοηθήσει με το πώς.

[Ποσειδώνιος]

Μου έχει συμβεί πολλές φορές σε μένα ή σε άλλους να τηλεφωνώ σε κάποιον φίλο που έχω καιρό να δω και μόλις ακούει τη φωνή μου να λέει «τώρα σε σκεφτόμουν» ή «τώρα είχαμε τη συζήτηση σου».
Ακόμα πόσες φορές ακούμε κάποιον να λέει αυτό ακριβώς που εμείς σκεφτόμαστε, πριν προλάβουμε εμείς να το πούμε ή το αντίστροφο. Και εννοώ κάτι το οποίο δεν ταιριάζει στην κουβέντα που γίνεται (ώστε να υποθέσουμε ότι οι συνειρμοί μας συμπίπτουν).
Φαίνεται όλοι έχουμε ικανότητες να μεταβιβάζουμε ή να δεχόμαστε την σκέψη κάποιου άλλου, αλλά δεν ξέρουμε πως αυτό να το ελέγξουμε και να το επιτυγχάνουμε κατά βούληση. Κάποια άτομα - χωρίς να ξέρουν και αυτά πως - μπορούν και το κάνουν. Έχουν ταλέντο σε αυτό το πράγμα όπως κάποιος άλλος έχει ταλέντο κάπου αλλού. Είναι απλώς κάποιες ακόμα δυνατότητες μας που ξέρουμε ότι υπάρχουν δεν τις έχουμε όμως εξερευνήσει τόσο ώστε να μπορούμε να τις ελέγχουμε απόλυτα.
Πάντως βασικό είναι νομίζω να σταματούμε τις σκέψεις μας - πράγμα πολύ δύσκολο καμιά φορά – προκειμένου να αντιληφούμε τις σκέψεις του άλλου.

[paul]

Είπα να γράψω κάτι μα σελίδες θα είναι ελάχιστες για αυτό το θέμα...
Θα μιλήσω με παραδείγματα, όσο γίνεται, διότι δεν αντέχω να είμαι σιωπηλός.

Ας υποθέσουμε πως κάθε άνθρωπος που έχει μια σκέψη ή/και ένα συναίσθημα το οποίο θεωρεί δημόσιο και όχι δικό του (ασυνείδητα συνήθως αλλά και συνειδητά πολλές φορές), ΤΟΤΕ αυτή η σκέψη ή το συναίσθημα, θα γίνεται αντηλυπτό από όλους τους άλλους ανθρώπους, σε βαθμό αντιστρόφως ανάλογα με την απόσταση και ανάλογα με την εστίαση-ένταση που σκέφτεται-αισθάνεται.

Για σκεφτείτε λίγο αν αυτό ισχύει πόση βαβούρα θα υπήρχε στο νου μας;

Υπάρχουν φυσικοί μηχανισμοί που καθώς ορίζουμε το ΕΓΩ μας, αποκόπτουμε μεγάλο μέρος των δεδομένων αυτών (τα οποία συνήθως δεν μας ενδιαφερουν - ταιριάζουν σε αυτού που Είμαστε).

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν τύχει να θέλουν κάτι που ταιριάζει με αυτό που ακούν - αισθάνονται (αλλά το αποκλείουν ασυνείδητα), τότε (και πάλι ασυνείδητα) "τους έρχεται στο μυαλό". Θεωρούν τη σκέψη ή το συναίσθημα δικό τους και δρουν (αυτό που 'άκουσαν' δλδ). Φυσικά είναι τεράστιο το θέμα και εδώ μίλησα για μια εκ των χιλιάδων εκδοχών ώστε να κατανοήσετε λίγο το μηχανισμό.

Κάποιοι άνθρωποι για κάποιο λόγο, μπορούν μέσα στη 'βαβούρα' αυτή, να εστιάσουν σε μια 'φωνή', στη φωνή κάποιου άλλου και να ακούσουν και να αισθανθούν αυτό που σκέπτεται ή αισθάνεται ο 'άλλος'. Αυτοί όμως είναι συνήθως αρνητικοί άνθρωποι (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).

Για να μην μακρυγορώ εδώ (καλύτερα να γράψω ένα άρθρο για το θέμα), όλοι μιλάνε και όλοι προφυλάσσονται από τη βαβούρα. Κάποιοι ακούνε εστιασμένα και κάποιοι (τρελοί ελαφρά) ακούνε πολλά από τα λόγια των τριγύρω. Κάποιοι άλλοι εκπαιδευμένοι, ακούνε όσα θέλουν να ακούσουν, από όπου θέλουν και να λένε όσα θέλουν όπου θέλουν.

Το μεγαλύτερο μπέρδεμα ωστόσο είναι το γεγονός ότι δεν μιλάν και δεν ακούν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα και τα φυτά και τα βουνά και η Γη και η ίδια η πραγματικότητα.... και ακόμα παραπέρα...

Ελάχιστες ωστόσο υπήρξαν οι συνειδήσεις σε αυτό το πλανήτη που μίλησαν και άκουσαν τη πραγματικότητά μας... Αυτά όμως είναι "λίγα ακόμα λόγια για μικρά παιδιά"... Ας μη σας μπερδεύω άλλο...