tsilof
25-09-06, 21:15
Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός(1884- 1951) είναι αναμφισβήτητα ο μοναδικός ποιητής που μέσα από τα έργα του «ποθεί την ολότητα ,όπως, πριν από τον ορθολογισμό των σοφιστών ,την αντίκρισαν οι αρχαίοι στο μύθο και όπως διατηρήθηκε ύστερα από τις απόκρυφες λατρείες ή στα μυστήρια.
Από κει ξεκινά και η οικείωση του ποιητή με τις μυστηριακές λατρείες , και προπάντων με τον Ορφισμό, καθώς και το βαθύτερο νόημα που αναζητούσε στα θρησκευτικά αρχαιοελληνικά κέντρα ,την Ελευσίνα ,την Ολυμπία ,τους Δελφούς.
Οραματιζόταν έναν καθολικό θρησκευτικό μύθο ,που να συγκεράσει σε μία ενότητα τις πρωτογονικές μητριαρχικές θρησκείες με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ,και αυτό με την Ορφική διδασκαλία και με τα σύμβολα του χριστιανισμού».
Στα 1927, ο Σικελιανός επιδίδεται σ’ αυτό που ονόμασε «Δελφική προσπάθεια».
Στον «ομφαλό της γης», στους Δελφούς οραματίστηκε να ιδρύσει μία καινούρια, παγκόσμια πνευματική αμφικτιονία, μία «Δελφική ένωση» και ένα «Δελφικό Πανεπιστήμιο», όπου θα ξεκινούσε μία πνευματική ανεξαρτησία, δηλ. μία ενοποίηση πνευματική πέρα και πάνω από τις εφήμερες πολιτικές θρησκείες της εποχής μας.
Το Μάη του 1927 οργανώθηκαν οι πρώτες Δελφικές εορτές με κεντρική εκδήλωση την παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» και παράλληλα με έκθεση λαϊκής τέχνης, γυμνικούς αγώνες στο στάδιο, λαϊκούς χορούς κλπ.
Οι εορτές επαναλήφθηκαν το 1930 με τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου. Ψυχή της εκτέλεσης του έργου, η γυναίκα του, Εύα Σικελιανού- Palmer.
Η μουσική των χορικών βασίστηκε στους ιδιαίτερους τρόπους της βυζαντινής μελωδίας και η κίνηση του χορού ήταν εμπνευσμένη από τη μελέτη των αρχαίων μνημείων. Ήταν η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να παρασταθεί η τραγωδία στο φυσικό της χώρο του αρχαίου θεάτρου.
Εν τέλει όμως, η «Δελφική προσπάθεια» απέτυχε και η οικονομική καταστροφή διαδέχθηκε το εγχείρημα αυτό του ποιητή. Η γυναίκα του σχεδόν αυτοεξορίστηκε στην Αμερική και δε γύρισε στην Ελλάδα παρά μονο το 1952, χρονιά κατά την οποία τελικά πέθανε και θάφτηκε στους Δελφούς, όπου ένα χρόνο πριν(1951) είχε κηδευτεί ο ίδιος ο Σικελιανός.
Από την «Ιστορία της Ν.Ε Λογοτεχνίας»- (Μορφ. Ιδρ. Εθν.Τραπ. Αθήνα 1993)- Λ.Πολίτη
Από κει ξεκινά και η οικείωση του ποιητή με τις μυστηριακές λατρείες , και προπάντων με τον Ορφισμό, καθώς και το βαθύτερο νόημα που αναζητούσε στα θρησκευτικά αρχαιοελληνικά κέντρα ,την Ελευσίνα ,την Ολυμπία ,τους Δελφούς.
Οραματιζόταν έναν καθολικό θρησκευτικό μύθο ,που να συγκεράσει σε μία ενότητα τις πρωτογονικές μητριαρχικές θρησκείες με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ,και αυτό με την Ορφική διδασκαλία και με τα σύμβολα του χριστιανισμού».
Στα 1927, ο Σικελιανός επιδίδεται σ’ αυτό που ονόμασε «Δελφική προσπάθεια».
Στον «ομφαλό της γης», στους Δελφούς οραματίστηκε να ιδρύσει μία καινούρια, παγκόσμια πνευματική αμφικτιονία, μία «Δελφική ένωση» και ένα «Δελφικό Πανεπιστήμιο», όπου θα ξεκινούσε μία πνευματική ανεξαρτησία, δηλ. μία ενοποίηση πνευματική πέρα και πάνω από τις εφήμερες πολιτικές θρησκείες της εποχής μας.
Το Μάη του 1927 οργανώθηκαν οι πρώτες Δελφικές εορτές με κεντρική εκδήλωση την παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» και παράλληλα με έκθεση λαϊκής τέχνης, γυμνικούς αγώνες στο στάδιο, λαϊκούς χορούς κλπ.
Οι εορτές επαναλήφθηκαν το 1930 με τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου. Ψυχή της εκτέλεσης του έργου, η γυναίκα του, Εύα Σικελιανού- Palmer.
Η μουσική των χορικών βασίστηκε στους ιδιαίτερους τρόπους της βυζαντινής μελωδίας και η κίνηση του χορού ήταν εμπνευσμένη από τη μελέτη των αρχαίων μνημείων. Ήταν η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να παρασταθεί η τραγωδία στο φυσικό της χώρο του αρχαίου θεάτρου.
Εν τέλει όμως, η «Δελφική προσπάθεια» απέτυχε και η οικονομική καταστροφή διαδέχθηκε το εγχείρημα αυτό του ποιητή. Η γυναίκα του σχεδόν αυτοεξορίστηκε στην Αμερική και δε γύρισε στην Ελλάδα παρά μονο το 1952, χρονιά κατά την οποία τελικά πέθανε και θάφτηκε στους Δελφούς, όπου ένα χρόνο πριν(1951) είχε κηδευτεί ο ίδιος ο Σικελιανός.
Από την «Ιστορία της Ν.Ε Λογοτεχνίας»- (Μορφ. Ιδρ. Εθν.Τραπ. Αθήνα 1993)- Λ.Πολίτη