Μουδιασμένες γλώσσες!!!

[tsilof]

Όλα αυτά που δεν είπαμε επειδή είτε δε τολμήσαμε είτε δε «μάθαμε» να τολμάμε να πούμε.
Εγκλωβισμένοι σε έναν δήθεν συμβιβασμό καλών τρόπων στα στενα όρια της μιας οικογενειοκρατικής-κλειστής κοινωνίας στην οποία τα ταμπού και οι απαγορεύσεις κυριαρχούν.

Πόσες φορές ,αν ήταν εφικτό, θα γυρίζαμε το χρόνο πίσω και θα ξεστομίζαμε όλα αυτά που για κάποιους λόγους μας αναγκάσαν να ρίξουμε τόσο τον εγωισμό όσο και το συμφέρον μας, για κάτι που σε τελική ανάλυση δε γνωρίζαμε αν θα ναι προς όφελός μας ή όχι…

Λόγια που έπρεπε να πούμε στη/στον σύντροφο μας ,στους φίλους μας, στην οικογένειά μας…
Αλλά δε τα είπαμε.

Και μέσα από την «καταπίεση» αυτή ,το μόνο που καταφέραμε ήταν τα αντίθετα αποτελέσματα! Έστω και μακροπρόθεσμα.

Εκλογές έρχονται…

Άραγε, πόσοι από’ δω μέσα δε πήγαμε στις κάλπες με έτοιμο φακελάκι;;;
Αντιδράσαμε σε κάτι ή κάποιους, ή οι γλώσσες μας μείνανε για μια ακόμη φορά «μουδιασμένες», ελπίζοντας για κάτι καλύτερο που όμως κάπου μέσα μας ξέρουμε πως θα ναι αναμφίβολα το χειρότερο;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που επαναστατήσαμε για κάτι που μας ανήκει, αφού αφορά το μέλλον μας; Θυμάστε;

Το «μούδιασμα της γλώσσας» είναι ένα από τα συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Συχνά ένα εγκεφαλικό επεισόδιο «παραλύει» κάποιο σημείο του σώματος.

Δε θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό, μα για την «παράλυση» του μυαλού και της κρίσης.
Γι΄ αυτή τη νόσο που τα φάρμακα και τα νοσοκομεία του εξωτερικού δε μπορούν να βοηθήσουν σε τίποτε…
Δυστυχώς… :(

[Antonia]

Βασίλη μου,

οι "μουδιασμένες" γλώσσες πάντα με απωθούσαν. Πάντα ήθελα να έχω δίπλα μου απόλυτα ειλικρινείς ανθρώπους, που θα μου έλεγαν ξεκάθαρα τη γνώμη τους για κάτι. Γιατί προτιμώ να έχω έναν φίλο που θα μου μιλήσει έξω από τα δόντια, παρά έναν κόλακα που θα θέλει μόνο να με εκμεταλλευτεί. Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν η συμβουλή δεν δίνεται με αγάπη, ονομάζεται κακόβουλη κριτική. Ας μη σταθώ όμως σ' αυτό.

Όλοι ζητάμε ειλικρίνεια γύρω μας, κι όμως όταν μας την δίνει ο άλλος τότε θα πέσουμε να τον φάμε ως κακό, εγωιστή ή στην καλύτερη περίπτωση γκρινιάρη. Κι ο Oscar Wilde είχε πει κάτι πολύ σοφό : If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you! Πόσο δίκιο έχει...

Και παράλληλα τώρα σκέφτομαι πως θα φτάσει κάποιος στο σημείο να περάσει το μήνυμα που θέλει στον άλλο, χωρίς να τον προσβάλει ή να φανεί κακότροπος. Μμμμ... Πολύ δύσκολο! Διάβαζα ένα βιβλίο που έδινε σημαντικές συμβουλές για το πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει φίλους. (Ξέρετε υπάρχουν άνθρωποι που περιφρονούν τέτοιου είδους βιβλία για να διαβάσουν κάτι πιο "ουσιώδες" - ποίηση, λογοτεχνία, μυθιστορήματα -, αλλά προσωπικά η μόνη ουσία που βλέπω στη δικιά μου ζωή είναι η επαφή με τους γύρω μου.) Σ' αυτό το βιβλίο λοιπόν ο συγγραφέας είχε καταγράψει εκατοντάδες ιστορίες ανθρώπων και έβγαζε συμπεράσματα για αυτά που θέλουν οι άλλοι. Συγκεκριμένα ανέφερε πως αν θες να γίνεις συμπαθής στον άλλο πρέπει να τον ακούς υπομονετικά, να μην τον επικρίνεις, να του χαμογελάς καθημερινά, να του μιλάς για πράγματα που τον απασχολούν κ.ά. Ας σταθούμε λοιπόν μόνο στο θέμα της επίκρισης προς το παρόν. Με δεκάδες διηγήσεις προσωπικών εμπειριών οδηγήθηκε σ' αυτό το συμπέρασμα, αφού παρατήρησε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που δέχονταν παρατήρηση για ένα λάθος τους αναπόφευκτα αισθάνονταν άσχημα και αντιπάθεια προς τον επικριτή τους. Ποτέ κάποιος δεν συμπάθησε έναν άγνωστο που του έκανε έντονα παράπονα για κάτι. Οπότε η μόνη λύση ήταν να μην κάνει κάποιος παράπονα! Ο συγγραφέας βέβαια δεν έγραφε πουθενά στο βιβλίο του να κρατάει κάποιος μονίμως το στόμα του κλειστό. Μόνο συμβούλεψε πως υπάρχει πιο εύκολος δρόμος για να πεις αυτό που θέλεις, κι αυτός περνάει μέσα από το μυαλό του άλλου. ;) Με απλά λόγια, πριν κρίνεις τον άλλο, προσπάθησε να δεις μέσα από τα δικά του μάτια.

Δε θα ήθελα να πω περισσότερα, μόνο τούτο για το τέλος: ο καθένας μας καλείται καθημερινά να κάνει επιλογές σε όλους τους τομείς της ζωής του. Κι ο τομέας των ανθρώπινων σχέσεων δε θα μπορούσε να εξαιρείται. Οπότε σκεφτείτε τι προτιμάτε εσείς και μετά πάρτε την απόφαση που θα καθορίσει και τη συμπεριφορά σας απέναντι στους άλλους. :)

[agaliarep]

Το μήνυμα που ακολουθεί είναι μια ευγενική προσφορά δική μου και εγράφει εχτές, αλλά ποστάρεται σήμερα...

Τόνο απογοήτευσης βλέπω στο κείμενο σου φίλε μου, αλλά δεν σε αδικώ.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που επαναστατήσαμε για κάτι που μας ανήκει, αφού αφορά το μέλλον μας; Θυμάστε;
Πριν καιρό σε ένα θέμα που είχα ανοίξει μου είπε κάποιος ότι πρώτα από όλα πρέπει να κάνεις εσύ την αλλαγή μέσα σου για να αλλάξουν όλα αυτά που βλέπεις γύρω σου. Εγώ θα πω ότι υπάρχουν κάποιες φορές που πρέπει να μην είσαι μόνος για να γίνει αυτό. Πρέπει να είσαι ομάδα. Μια ομάδα μπορεί να αλλάξει πιο εύκολα τα πράγματα. Μουδιασμένες γλωσσες λες, εγώ θα τις έλεγα προβατοποιημένες. Και ποιες είναι οι προβατοποιημένες; Αυτές που δεν λένε τίποτα άλλο από το βέλασμα τους σε όσα γίνονται γύρω τους και ακολουθούν μια πορεία που στην τελική δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έπρεπε και ήθελαν να πουν. Αυτό που πρέπει έχει μπερδευτεί με αυτό που του έχουν επιβάλει ότι πρέπει και ο συμβιβασμός ότι ανάμεσα στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμός έχει βολέψει γενιές ολόκληρες. Δεν ξέρω κατά πόσο η γλώσσα πρέπει να μιλάει. Μάλλον δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνει στην τελική κάτι τέτοιο. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Έτσι δεν λέει η διαφήμιση. Κάτσε στα αυγά σου και μην λες πολλά.
Ίσως τελικά δεν πρέπει να μιλά αλλά κοκάλα να σπάει. Με το πέρασμα του χρόνου η πένα χάθηκε και τα πλήκτρα πήραν την θέση της. Λένε ότι η πένα είναι σαν σπαθί σε επίδοξο χέρι σαν βρεθεί, ίσως για αυτό κανείς πια δεν πολεμάει. Χάθηκαν οι πέννες, χάθηκαν οι μάχες….

Άρχισα αυτό το κείμενο πριν από ώρες και τώρα το συνεχίζω…

Ήθελα τόσα να σας πω και τόσα να σας τραγουδήσω,
μα καλύτερα το σκέφτηκα και αποφάσισα
για άλλη μια φορά ξανά να μην μιλήσω…

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κοκάλα τσακίζει

[LuX]

Με το πέρασμα του χρόνου η πένα χάθηκε και τα πλήκτρα πήραν την θέση της. Λένε ότι η πένα είναι σαν σπαθί σε επίδοξο χέρι σαν βρεθεί, ίσως για αυτό κανείς πια δεν πολεμάει. Χάθηκαν οι πέννες, χάθηκαν οι μάχες….
με τα πλήκτρα συνήθως σήμερα πυροδοτούνται οι μπόμπες (που σκοτώνουν πιο πολλούς) ...έστω και οι πνευματικές ...

όσο για σένα συμφωνώ οτι είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς ....... :p
http://img153.imageshack.us/img153/7061/stoppostingsn3.gif (http://imageshack.us)
νομίζω δηλαδή :)

humor (για όσους δεν κατάλαβαν)....
Δ.

[Archangel]

οι "μουδιασμένες" γλώσσες πάντα με απωθούσαν. Πάντα ήθελα να έχω δίπλα μου απόλυτα ειλικρινείς ανθρώπους, που θα μου έλεγαν ξεκάθαρα τη γνώμη τους για κάτι. Γιατί προτιμώ να έχω έναν φίλο που θα μου μιλήσει έξω από τα δόντια, παρά έναν κόλακα που θα θέλει μόνο να με εκμεταλλευτεί. Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν η συμβουλή δεν δίνεται με αγάπη, ονομάζεται κακόβουλη κριτική. Ας μη σταθώ όμως σ' αυτό.

Όλοι ζητάμε ειλικρίνεια γύρω μας, κι όμως όταν μας την δίνει ο άλλος τότε θα πέσουμε να τον φάμε ως κακό, εγωιστή ή στην καλύτερη περίπτωση γκρινιάρη. Κι ο Oscar Wilde είχε πει κάτι πολύ σοφό : If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you! Πόσο δίκιο έχει...


Θα συμφωνήσω μαζί σου αγαπητή μου και εξάλου το ψιλο απέδειξα αυτό χωρίς το σημείο που αναφέρεις τι είπε ο Oscar Wilde :p

Μου αρέσει να μου λένε αυτό που έχουν στα ίσα και όχι με υπεκφυγές και από το πλάι πλάι.Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μισόλογα και οι άνθρωποι που δεν κρατούν τον λόγο τους.

Την εποχή μας υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ανθρώποι για εμένα όλοι αυτοί είναι υποκριτές και οι πιο μεγάλοι υποκριτές είναι οι πολιτικοί μας.Αλλά όταν βρίσκετε κάποιος να τους τα πει τον βάζουν στο περιθώριο και ζητάνε συγνώμη από τους άλλους επειδή είπώθηκαν κάποια πράγματα που δεν έπρεπε να υποθούν σε κάποιους ανθρώπους.

Και όπως έχει γράψει ένας φίλος μου σαν τίτλο στο Msn "Βαρέθηκα αυτή την σαπίλα".