Επιστροφή στο Forum : Ινδική Mυθολογία (γνωριμία με το απόλυτα αιώνιο)
Δεν θα είναι, ίσως, άστοχο αν πει κάποιος, πως σε καμία άλλη χώρα δεν παρουσιάζεται με τέτοια ένταση και επιμονή η καταδίωξη για την πρόσκτηση του απολύτου και του αιωνίου, απ' όσο στην Ινδία.
Αν θέλαμε για κάποιο λόγο να συγκρίνουμε τη μυθολογία μας με κάποια άλλη το ίδιο αστείρευτη και συναρπαστική σίγουρα θα καταλήγαμε στην Ινδική μυθολογία .
Πανάρχαια και πνευματώδης άριστα συνδεδεμένη με τη φύση και προπαντός με νοήματα που κτυπάνε κατ ευθείαν στον νωτιαίο μυελό..
Πολλές φορές τα πρόσωπα και ιστορίες της μοιάζουν με τη μυθολογία των Ελλήνων.
Ποία είναι η αρχαιότερη ; ...είναι νομίζω πολύ δύσκολο να το συμπεράνουμε ...
Τα κείμενα που ακολουθούν είναι επί το πλείστον του κ. Διονυσίου Πλατανιά
http://img269.imageshack.us/img269/6999/35rr3.jpg (http://imageshack.us)
Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από τη κάμερα η το σκληρό μου δίσκο.
Η ίδια η γεωμορφία της Ινδίας υποβάλλει στον κάτοικό της την ιδέα της παροδικότητας και του "αχανούς", παρουσιάζοντας στον τελευταίο γιγάντιες εκτάσεις που προσπερνούν τον ένα ορίζοντα μετά τον άλλο για να παραχωρήσουν την θέση τους σε άλλες απροσμέτρητες εκτάσεις, καθιστώντας τον νου του ανθρώπου μονίμως απορημένο για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω απ' αυτήν την τεράστια και ποικιλόμορφη θέα και ποιο είναι εκείνο το θεϊκό παιγνίδι ή δράμα ή και τα δυο μαζί, που λαμβάνει χώρα μέσω των σκηνών της καθημερινής ζωής που εναλλάσσονται σε μια στιγμή - ιδιότητα του χρόνου, την οποία οι Ινδοί αποκαλούν kshanika ή Dharma - kshanika.
Τελικά, τα πάντα εξαφανίζονται σαν ατμός και αυτό που απομένει είναι η αναζήτηση για εκείνο το πράγμα ή θεό που μάγεψε τον νου του ανθρώπου και τον έβαλε να συμμετέχει στην λίλα, που στην σανσκριτική γλώσσα (η αρχαία ινδική) υποδηλώνει το "θέατρο του κόσμου". Ακόμη, η αναζήτηση προχωρά ως το Μπράχμαν (Brahman), το απόλυτο στοιχείο, το ίδιο το σπίτι της Αιωνιότητας απ' όπου απορρέουν οι διάφορες ινδικές θεότητες, όπως επίσης και οι άνθρωποι.
Τα ίδια τα γράμματα της σανσκριτικής γραφής, τα οποία έχουν παραμείνει αναλλοίωτα έως σήμερα, υποβάλλουν στον γνώστη τους, ότι "χορεύουν", κατά κάποιο τρόπο, μαζί με τις εύπλαστες φιγούρες των σύννεφων του μυστηρίου του κόσμου. Στην Ινδία δεν μπορείς απλώς να ατενίζεις και να θαυμάζεις. Είτε το θέλεις είτε όχι, είτε το καταλαβαίνεις ή όχι,
http://img269.imageshack.us/img269/3282/37cs0.jpg (http://imageshack.us)
γίνεσαι συνταξιδιώτης και μέρος του θαυμαστού
Τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν ανά πάσα στιγμή, και αυτή ακριβώς η αίσθηση διακατέχει τόσο την μυθολογία όσο, εν γένει, και την όλη σκέψη των Ινδών.
Ο ιερός ποταμός Γάγγης (στην σανσκριτική : "Γκάνγκα" και "Γκανγκάκα") φαντάζει, θα έλεγε κάποιος, ένα σκάνδαλο μπροστά στα μάτια του πολύ "τακτοποιημένου ορθολογιστικού πολιτισμού" της Δύσης. Πράξεις και κινήσεις που θα φαίνονταν από άχρηστες έως γελοίες στον μέσο (και ανύποπτο) δυτικό άνθρωπο, για τους Ινδούς, πολλές φορές, αποτελούν ζήτημα ζωής και θανάτου! Ο λαός αυτός, ημέρα με την ημέρα, έτος με το έτος, αιώνα με τον αιώνα, κατόρθωσε να παρουσιάσει μια τέτοια κουλτούρα και εξαιρετική έκθεση ιδεών και πνευματικών συλλήψεων, που όλες μαζί φαντάζουν σαν ένα εκτυφλωτικό στην λάμψη του πολύτιμο πετράδι, που με τον δικό του τρόπο καταδεικνύει, αρκετές φορές, την πνευματική φτώχεια και στειρότητα του "σύγχρονου" ανθρώπου.
Οι Βέδες (Vedas), οι Ουπανισάδες (Upanishads), η Μαχαμπαράτα (Μahabharata), η Μπαγκαβάτ Γκίτα (Βaghavat Gita) κ.ά., δηλαδή, όλα τα ανέγγιχτα από τον χρόνο, ινδικά μυθολογικά έπη, όπως επίσης και η σπάνια εκφραστική δύναμη και πλούτος ιδεών που κυμαίνονται φωτοβολώντας μέσα στην καλλονή σανσκριτική γλώσσα, είναι "όπλα" απαραίτητα για όποιον θέλει να διασχίσει είτε μια ινδική ζούγκλα είτε μια αχανή ερημική έκταση αυτής της χώρας, προκειμένου να έχει "ζεστές" τις ελπίδες του να συναντήσει και να αποκτήσει ένα σπάνιο και ανεπανάληπτο κομμάτι του Πνεύματος.
Μύθοι
Στην Ινδική Μυθολογία συναντούμε μια ποικιλομορφία Κοσμογονιών, μοναδική ανάμεσα στις μυθολογίες των λαών.
Στις Βέδες (Vedas), τα ιερά μυθολογικά και θρησκευτικά κείμενα των Ινδών, οι διάφορες κοσμογονικές εκδοχές και παραλλαγές αυτών, συνιστούν ένα θαυμαστό πνευματικό πανόραμα, στο οποίο, επίσης, μεγάλη είναι η συνεισφορά της αρχαίας ινδικής γλώσσας, της σανσκριτικής (από την λέξη "samskrita" που σημαίνει "τα σύνθετα πράγματα", όπως επίσης και "η τέλεια γραφή") η οποία διακρίνεται για τον πλούτο των εννοιών και ιδεών της και για την τρομερή εκφραστική δύναμη της, ικανή να εκφράσει και τις πλέον "αφηρημένες" και δυσπρόσιτες έννοιες.
Από έναν Βεδικό Ύμνο πληροφορούμαστε πως πριν την Δημιουργία του Κόσμου, ούτε "το ον υπήρχε, αλλά ούτε και το μη-ον", δηλαδή ακόμη και το ίδιο το "τίποτα" ως τέτοιο δεν υπήρχε, διότι η ύπαρξή του προϋποθέτει αυτόματα και την ύπαρξη δημιουργημένου πράγματος. Ακόμη, "δεν υπήρχε ούτε ο θάνατος, αλλά ούτε και ο μη-θάνατος". Βλέπουμε, λοιπόν, με πόσο λεπτό και ιδιοφυή τρόπο, η Ινδική Κοσμογονία προσπερνά τις "συμπληγάδες" των αντιθέτων, όχι εθελοτυφλώντας ή αγνοώντας τις, όπως συχνά κάνει ο "σύγχρονος" άνθρωπος, αλλά αποκαλύπτοντας την πολύ απλή ιδέα που δομεί την πολικότητα των αντιθέτων.
Στον ίδιο ύμνο, από μια θερμότητα που παρήχθη από το "δυσδιάκριτο κύμα που εγκλειόταν στο Κενό", γεννήθηκε το Ένα, η ενιαία ολότητα των πραγμάτων που φανερώνονται στον Κόσμο. Ο ύμνος σε μια καταπληκτική στροφή που ακολουθεί, πιάνει ... "αδιάβαστους" πολλούς από τους "σύγχρονους Δυτικούς φιλόσοφους", ορίζοντας την Επιθυμία ως τον "πρώτο σπόρο της σκέψης" και όχι μια πρώτη, υποθετική, δίχως - σκέψη - αυτόματη - πράξη, ως την γεννήτρια της σκέψης (ματεριαλισμός). Το γεγονός ότι η ινδική θεώρηση, όπως και κάθε παρόμοια με αυτήν, ανά τον κόσμο θεώρηση, είναι ακριβέστατη, τουλάχιστον σε σχέση με την προαναφερθείσα "ματεριαλιστική" αφέλεια, το διαπιστώνει κάποιος από την ίδια του ... την προσωπική ζωή με τον πλέον απλό τρόπο ! http://img289.imageshack.us/img289/6981/brahmanchristfl0.jpg (http://imageshack.us)).
(Brahma)
Ακόμα πιο πέρα, σε μια αποστροφή του ύμνου που εκπλήσσει, και με τον τρόπο του δείχνει το πόσο φτωχός είναι ο φανφαρόνικος στοχασμός των τελευταίων τεσσάρων αιώνων στην Δύση, αναγράφεται με επιτηδευμένα απορημένο τρόπο, κατά πόσο η δημιουργία του κόσμου μπορεί να θεωρηθεί "κατασκευασμένη" ή όχι, και κατά πόσο αυτό το τελευταίο είναι γνωστό σε οποιονδήποτε προσωποιημένο θεό, εξαιρώντας το Μπράχμαν (Brahman), το οποίο είναι το υπέρτατο, συλλογικό και συμπαντικό Πνεύμα και εξ ορισμού εμπεριέχει μέσα του όλες τις αποκαλύψεις (το Μπράχμαν δεν πρέπει να συγχέεται με τον δημιουργό-θεό Μπράχμα, ο οποίος απορρέει από το πρώτο, στην σανσκριτική γλώσσα είναι γένος ουδετέρου από γραμματική άποψη
Δ.
Σύμφωνα με τους Ινδούς, και ειδικότερα τις Βέδες, το Υπέρτατο Ον (το Μπράχμαν) είναι ακίνητο και αμετάβλητο, ωστόσο ταυτόχρονα κινείται μέσω των θεών, ακόμα και του δημιουργού, οι οποίοι είναι απόρροιες και, για να το καταλάβει κάποιος καλύτερα, "μεταφράσεις" του αχρόνου Υπερτάτου Όντος στην γλώσσα του χρόνου !
Αυτή η σχέση της εσωτερικής κίνησης των θεών και του κόσμου μέσα στην αγκαλιά του Μπράχμαν, καθιστά το τελευταίο "ταχύτερο και από την σκέψη", παρότι "ακίνητο", όπως διαβάζουμε στα σανσκριτικά κείμενα .
Είναι φανερό πως η Ινδική Μυθο-κοσμογονία αποκαλύπτεται, μέσω μιας θαυμαστής γλώσσας, αποκαλύπτοντας έτσι και η ίδια συλλήψεις, με τις οποίες συγκρινόμενα τα σύγχρονα φιλοσοφικά συστήματα της Δύσης, τα οποία, δυστυχώς, πολύ συχνά έχουν ως κίνητρο τους την επηρμένη άγνοια και την επιδειξιομανία, φαντάζουν σαν νοητικές "κατασκευές - παιγνίδια" δίχως μεγάλο πρακτικό αντίκρυσμα.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε θεωρήσεις και στοχαστές όπου δεν βάζουν τοίχους ανάμεσα στον παρατηρητή και το παρατηρούμενο (ή θεωρούμενο στην σκέψη) και, αντίθετα, σε στοχαστές που κλεισμένοι στα γραφεία τους υποθέτουν, και με βάση τις υποθέσεις τους προσπαθούν να εκβιάσουν βεβαιότητες η θεωρίες.
Άλλωστε, όπως διαβάζουμε σε ένα σανσκριτικό κείμενο των Βεδών "το πρόσωπο της Αλήθειας είναι καλυμμένο με χρυσά και πλούσια πέπλα". Αυτά τα "πέπλα", η ινδική μυθο-κοσμογονία και μυθο-φιλοσοφία δεν καμώνεται ότι τα σύρει γρήγορα δίνοντας επιπόλαιες (και παιδαριώδεις) "εξηγήσεις" ή ακόμα χειρότερα ... ότι καν δεν υπάρχουν (!), αλλά με σχολαστικότητα και μεγάλη υπευθυνότητα, τα ξετυλίγει ένα προς ένα.
Σ' ένα άλλο κοσμογονικό σανσκριτικό κείμενο διαβάζουμε, ότι η εμφάνιση του πρώτου όντος της δημιουργίας ήταν, ό,τι καλείται ως "Χρυσό Παιδί", το οποίο με την δύναμη του πνεύματός του άρχισε να δημιουργεί τον ήλιο, την σελήνη, την γη καθώς και τα βουνά και τις θάλασσες της τελευταίας.
http://img250.imageshack.us/img250/1530/vishnuft1.jpg (http://imageshack.us)
Vishnu
Σύμφωνα, πάντως με την πιο θεμελιώδη κοσμογονική θεώρηση των Ινδών, από το αιώνιο, αναίτιο πνευματικό κόσμο του Μπράχμαν, απορρέουν οι τρεις κύριοι θεοί σαν "μερική" έκφραση του προηγουμένου και που είναι : ο Μπράχμα (Brahma) ο δημιουργός, ο Βισνού (Vishnu) ο συντηρητής, και ο Σίβα (Shiva) ο καταστροφέας ή ανακαινιστής.
http://img250.imageshack.us/img250/3382/shivaiw8.jpg (http://imageshack.us)
Shiva
Τα σύμπαντα αναπτύσσονται και διαλύονται από την εκπνοή και εισπνοή του Μπράχμα. Έτσι, μεγάλες περίοδοι χιλιάδων ετών που στην σανσκριτική ονομάζονται γιούγκας (yugas), δεν συνιστούν η κάθε μια τους, παρά μια στιγμή αναπνοής του Μπράχμα. Ο τελευταίος θεωρείται ως ο θεός που διαχέει "το έλεός του σε κάθε ζωντανό ον" και στηρίζει με την πνευματική δύναμή του όλο το σύμπαν. Ο Βισνού, είναι εκείνος που ως "συντηρητής" εκφράζει την δύναμη του πεπρωμένου και ακόμη, παρεμβαίνει στην ιστορία των ανθρώπων, μέσω διαφόρων εκδηλώσεων - προσωποποιήσεων του, οι οποίες λέγονται Αβατάρας (Avataras) στην σανσκριτική γλώσσα, από τις οποίες η πιο γνωστή που σχετίζεται με τον Βισνού, είναι ο Κρίσνα (Κrishna). Ο Σίβα, που παριστάνεται συνήθως να χορεύει τον "χορό της φωτιάς", εκσφενδονίζοντας πύρινες μπάλες, είναι ο ανατροπέας θεός που θέτει το τέλος σε μια κατάσταση για να μπορέσει να εμφανιστεί η επόμενη, ακόμα και όταν αυτή συνιστά έναν τεράστιο κύκλο ετών, δηλαδή, μια γιούγκα.
http://img289.imageshack.us/img289/3793/krisnaiq7.jpg (http://imageshack.us)
Κrishna
Η τριάδα Μπράχμα - Βισνού - Κρίσνα, καλείται επίσης και Τριμούρτι, δηλαδή, η τριαδική εκδήλωση του απολύτου Μπράχμαν.
Ακόμη, όταν το Μπράχμαν θεωρείται ως η θεία ουσία που κατοικεί στον άνθρωπο, ονομάζεται επίσης και Ατμαν (Αtman, δηλαδή, "πνεύμα"). Είναι πολύ συνηθισμένος ο όρος Μπράχμαν - Ατμαν που συναντούμε πολλές φορές κατά την ανάγνωση των σανσκριτικών κειμένων.
Δ.
Ο Μπράχμα πρόβαλε στην ύπαρξη καθισμένος πάνω στον κάλυκα ενός λωτού, έχοντας τα μάτια του κλειστά. Έτσι, δεν έβλεπε τίποτε άλλο, εκτός από το σκοτάδι. Πέρασε ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σε διαλογισμό, ώσπου, κάποτε, θέλοντας να βγει απ' αυτήν την κατάσταση, παρακάλεσε το υπέρτατο Μπράχμαν να παρουσιαστεί μπροστά του και να του αποκαλύψει έναν κόσμο.
Το Μπράχμαν εισάκουσε την παράκληση του παιδιού Μπράχμα και εμφανίστηκε σαν ένα ον που είχε εκατό κεφάλια. Του παρουσίασε ακόμα ένα "κύτταρο" μέσα στο οποίο υπήρχαν σαν σε σπερματική μορφή, όλες οι μορφές ζωής που θα μπορούσαν να στολίσουν τον "κόσμο" του. Ο Μπράχμα θα έπρεπε να αναπτύξει αυτές τις πρώτες στοιχειώδεις μορφές σε πλήρη όντα και έτσι θα συντελείτο η πρώτη δημιουργία.
Ο δημιουργός θεός της ινδικής Τριάδας κατασκεύασε πρώτα το ζεύγος φωτός - σκοταδιού και κατόπιν τα άστρα και τα φωτεινά στοιχεία του διαστήματος (svargas) στα οποία ενυπήρχαν οι αντίστοιχες για κάθε άστρο θεότητες (devatas).
Μετά δημιούργησε την γη (miriloka) και τους επτά κόσμους της (patalas). Ο κάθε κόσμος της miriloka φωτιζόταν από την λάμψη ενός πολύτιμου λίθου. Οι έναστρες svargas και οι επτά patalas σχηματίζαν ένα σύστημα που δομείτο από δεκατέσσερεις κόσμους, ένα συχνό σημείο αναφοράς για την ινδική σκέψη και μυθολογία.
http://img289.imageshack.us/img289/9615/varunabt1.jpg (http://imageshack.us)
Βαρούνα ο ουράνιος θεόςΜαζί με τους ντεβάτας (devatas) που ήταν αγαθές θεότητες του διαστήματος, δημιουργήθηκαν παράλληλα, και σαν "παρενέργεια" της δημιουργίας των πρώτων, οι ασούρας (asuras), που ήταν κακοποιοί δαίμονες και βρισκόνταν σε μόνιμο πόλεμο με τους ντέβας (devas), τους κυρίαρχους θεούς του ινδικού πανθέου.
Ακόμη, ο Μπράχμα προχώρησε στην δημιουργία του ανθρώπου και των πέντε "τάξεων" (όχι με την σημερινή έννοια του όρου), τις κάστες στις οποίες θα διαστρωματώνονταν και θα ιεραρχούνταν τα ανθρώπινα όντα : η πρώτη κάστα (varna, jati) είναι αυτή των Βραχμάνων (Brahmanas) που ήταν οι ιερείς και οι διαλογιζόμενοι τα μυστήρια του Μπράχμαν - Ατμαν, η δεύτερη (πάντα, κατά σειρά ιεραρχικής αξιολόγησης) ήταν οι Κσατρίγιας (Kshatriyas), δηλαδή, οι πολεμιστές, οι άρχοντες και οι ευγενείς, η τρίτη κάστα ήταν αυτή των Βάισγιας (Vaisyas), Ο κατ' εξοχήν ουράνιος θεός Varuna
των εμπόρων και των πραγματευτών, η τέταρτη, αυτή των Σούντρας (Sudras) που ήταν οι ασχολούμενοι αποκλειστικά με την χειρωνακτική εργασία και η τελευταία ήταν οι Τσαντάλας (Chandalas) ή Πάντσναμας (Panchnamas, από το panch = "πέντε", "πέμπτο" και το nama = όνομα), οι οποίοι ήσαν παρίες και ζητιάνοι. Οι τελευταίοι συναντούσαν μεγάλη περιφρόνηση και απαξίωση από τις υπόλοιπες "τάξεις" για να γίνουν πολύ αργότερα καταξιωμένο πρότυπο κατά την βουδδιστική μεταρρυθμιστική προσπάθεια με την μορφή πλέον του Σανγιάσιν (Sanyasin), του αναζητητή της αλήθειας που επαιτούσε καθημερινά για να μπορέσει να ζήσει, και συνήθως απολάμβανε μεγάλου σεβασμού από τους συνανθρώπους του, αντίθετα με τον "πρόγονο" του, τον Πάντσναμα, που, όπως είδαμε, ήταν απορριπτέος από την κοινωνία.
http://img522.imageshack.us/img522/8382/shivadancedo2.jpg (http://imageshack.us)
Ο Κοσμικός Χορός του Σίβα
είναι ένα από τα πιο προσφιλή θέματα της Ινδικής Μυθολογίας και Τέχνης. Μέσα από την χορευτική κίνηση του, την Ναταράγια (Nataraya), ο Σίβα ανατρέπει τις υπάρχουσες "τάξεις πραγμάτων", είτε αυτές αφορούν την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου, είτε παντοδύναμες αυτοκρατορίες, και τις αντικαθιστά με άλλες ώσπου να τις ανατρέψει και αυτές, όταν θα έχουν περατώσει πλήρως τον "κύκλο συντήρησής" τους, που καθορίζεται από τον θεό Βισνού.
Σύμφωνα με μιαν άλλη ινδουιστική - μυθολογική αντίληψη ο Σίβα είναι η κορωνίδα της ιερής "τριμούρτι" από την οποία, οι δύο άλλοι θεοί Μπράχμα και Βισνού προβάλλουν σαν κατώτερες μορφές του "χορευτή - θεού". Ο σχετικός με αυτήν την αντίληψη μύθος μας λέει, πως στις αρχές της δημιουργίας ο θεός Μπράχμα και ο θεός Βισνού φιλονικούσαν για τα βασιλικά πρωτεία ανάμεσα στους θεούς και τους δαίμονες.
Τότε πρόβαλε από την θάλασσα μια τεράστια πύρινη κολώνα που ονομαζόταν λίνγκαμ, και οι δυο θεοί αποφάσισαν να μετρήσουν το μήκος της. Ο Μπράχμα κατάφερε να μετρήσει χίλια πόδια της κολώνας προς τα πάνω, όχι όμως και ολόκληρο το μήκος της. Ο Βισνού μέτρησε και αυτός χίλια πόδια της κολώνας που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, όμως Ο Βράχμα είναι ο θεός που παρουσίασε τις Βέδες (Vedas), τα ιερά κοσμογονικά - μυθολογικά κείμενα των Ινδών, στον κόσμο. Η γνώση των Βεδών, πρώτιστο καθήκον κυρίως για τους ιερείς Μπραχμάνας, θεωρείτο στην αρχαία Ινδία ως το ανώτατο στάδιο της τελειοποίησης, τόσο από νοητική όσο και από πνευματική άποψη, ενός ανθρώπου.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μπράχμα συμπεριφερόταν στους δύο άλλους θεούς, τον Βισνού και τον Σίβα, σαν αρχηγός τους, πράγμα που ... εκνεύριζε ιδιαίτερα τον Βισνού, τον "συντηρητή" θεό, ο οποίος κάποτε με την βοήθεια του αιωνίου Μπράχμαν, γκρέμισε τον ουράνιο τόπο όπου διέμενε ο δημιουργός - θεός (brahmaloka, όπου loka στην σανσκριτική σημαίνει "χώρος", "τόπος"), και πήρε αυτός τα ηνία της συμπαντικής εξουσίας. Με αυτό το περιστατικό, η Ινδική Μυθολογία θέλει να καταδείξει την μετάβαση από το πρώτο "ρευστό" στάδιο της δημιουργίας του κόσμου που αντιπροσωπεύεται από τον Μπράχμα, στην οριστική σταθεροποίηση των μορφών της Φύσης και την συντήρηση αυτών ως έχουν, στάδιο που αντιπροσωπεύεται από τον Βισνού, ο οποίος ετύγχανε (και τυγχάνει) ιδιαίτερης θρησκευτικής πίστης και λατρείας στην Ινδία.
Δ.
Μετά την κατακρήμνιση της brahmaloka, ο θεός Μπράχμα ξαναγύρισε στην κατάσταση διαλογισμού στην οποία βρισκόταν πριν την δημιουργία του ουρανού και της γης ...
Σε μιαν άλλη εκδοχή της Ινδικής Μυθολογίας, ο θεός Βισνού εμφανίζεται να παίζει και τον ρόλο του δημιουργού - θεού : στην πρωταρχική θάλασσα που σχηματίστηκε από το γάλα πολλών αγελάδων (αξίζει να σημειωθεί εδώ πως το πρώτο γράμμα της σανσκριτικής γλώσσας εικονίζει τους μαστούς μιας αγελάδας) βρισκόταν ο θεός Βισνού με μορφή χελώνας. Αυτή η χελώνα γέννησε το όρος Μαντάρα γύρω από το οποίο ήταν τυλιγμένο το φίδι Ανάντα (Ananda), από το οποίο πρόβαλαν όλες οι μορφές της Φύσης που ήταν συγκεντρωμένες "εν σπέρματι" μέσα στα σωθικά του, με τον εξής τρόπο : ο θεός Μπράχμα - που δεν έχει σ' αυτή την εκδοχή την πρωτοκαθεδρία - κάλεσε τον πολεμιστή θεό Ίντρα (Indra) και τους δαίμονες Βάιροκανας (Vairokanas). Έβαλε τον μεν πρώτο να τραβά το φίδι από το κεφάλι, τους δε δαίμονες να το τραβούν από την ουρά. Από αυτήν την ...παράξενη ασχολία, το γάλα της πρωταρχικής θάλασσας έγινε ένα συμπαγές συσσωμάτωμα από βούτυρο, το οποίο χρησίμευσε ως πρώτη ύλη για την δημιουργία του ουρανού και της γης. Από τότε, οι αγελάδες θεωρούνται ως ιερά ζώα στην Ινδική κουλτούρα, απολαμβάνοντας μάλιστα πολλές φορές, θεϊκές τιμές.
http://img204.imageshack.us/img204/4944/indraog7.jpg (http://imageshack.us)
Indra
Μετά τον σχηματισμό του ουρανού και της γης, οι θεοί και οι δαίμονες Βάιροκανας δημιούργησαν τα βουνά, τα ποτάμια, τα δάση, τα ζώα και έμαθαν στους ανθρώπους την τέχνη του πολέμου. Κατόπιν παρασκεύασαν το ποτό της αθανασίας που έφερε το όνομα αμρίτα (amrita), κάτι αντίστοιχο με το νέκταρ της Ελληνικής Μυθολογίας, και άρχισαν να πίνουν απ' αυτό, χωρίς, είναι αλήθεια, με ιδιαίτερη συγκράτηση !
Μια άλλη εκδοχή της κοσμογονίας που ανευρίσκουμε στην Ινδική Μυθολογία, είναι εκείνη του Κοσμικού Αυγού μέσα στην Ομίχλη.
Ο Μπράχμα ευρισκόμενος μέσα στο αρχέγονο χάος που έφερε την μορφή μιας ομίχλης που κάλυπτε τα πάντα, γέννησε ένα χρυσό αυγό μέσα στο οποίο μπήκε και ο ίδιος ο θεός για να ξαναγεννηθεί !
Όταν πρόβαλε απ' αυτό με ένα νέο σώμα που εξέπεμπε ένα εκτυφλωτικό χρυσαφένιο φως, με την δύναμη του νου του κατασκεύασε τον ουρανό από το πάνω μέρος του κελύφους, ενώ από το κάτω μέρος αυτού, την γη (ένα συνηθισμένο "μοτίβο" σε πολλές μυθολογίες των λαών).
Ο κοσμογονικός αυτός μύθος έχει πολλές ομοιότητες με τον ορφικό μύθο της δημιουργίας από ένα αυγό και το συνακόλουθο πρώτο ον αυτού, τον Φάνη, παρουσιάζει, όμως, εξίσου ευδιάκριτες διαφορές με τον δεύτερο.
http://img220.imageshack.us/img220/7701/purushaes1.jpg (http://imageshack.us)
Purusha
Επίσης, στον ινδικό μύθο το πρώτο πλάσμα που παρουσιάζεται στον κόσμο, αντίστοιχα με τον ορφικό Φάνη, είναι ο Πουρούσα (Purusha), ο οποίος είχε χίλια κεφάλια, χίλια μάτια, χίλια πόδια, χίλια χέρια ... όλα τα είχε χίλια !
Και εδώ, όπως στην ιρανική μυθολογική σκέψη, ο αριθμός "χίλια" υποδηλώνει την απεριόριστη ποσότητα ή έκταση και έτσι καθίσταται ένα κοινό αρχέτυπο των ινδο-ιρανο-καυκασίων αρείων λαών.
Από τον Πουρούσα, λοιπόν, γεννήθηκαν όλα τα πλάσματα και ακόμη, εγκαινιάστηκε η τελετουργική θυσία ζώων, ως η δύναμη που ανατροφοδοτεί τον κύκλο της ζωής.
Από τις Βέδες, εκείνες που ασχολούνται αποκλειστικά, ή κατά κύριον λόγον, με τις τελετές και τις θυσίες, είναι η Σάμα - Βέδα (Sama Veda) και η Γιάτζουρ - Βέδα (Yajur Veda).
http://img204.imageshack.us/img204/1103/shivashaktilingammy8.jpg (http://imageshack.us)
shiva_shakti_lingam
Από τον Πουρούσα δημιουργήθηκαν ακόμη οι κάστες, με πρώτη στην ιεραρχία την κάστα των ιερέων Μπραχμάνας. Από τα μάτια του πρώτου αυτού όντος εκπορεύθηκε ένα φως που συσπειρώθηκε μέσα στον εαυτό του σχηματίζοντας τον ήλιο, ενώ από την ψυχή του δημιουργήθηκε η σελήνη. Ακόμη, από το κεφάλι του δημιουργήθηκε ο έναστρος ουρανός, από τον κορμό του σώματος του η γη, ενώ από τον αφαλό του ο αέρας που κυκλοφορεί ανάμεσα ουρανό και γη.
Δ.
Βλέπουμε εδώ έναν "διαμελισμό" - δημιουργία πολύ παρόμοιο με τον νορβηγο-ισλανδικό μύθο του Ύμιρ από τον τεμαχισμό του οποίου δημιουργήθηκε ο κόσμος, και ακόμη πολύ συγγενικό με τον "διαμελισμό" του θεού Διόνυσου ως καθοριστικό στοιχείο της εμφάνισης της ιστορίας του κόσμου, που ανευρίσκουμε στην Ελληνική Μυθολογία.
Οι διάφορες εκδοχές και παραλλαγές που παρουσιάζουν οι ινδικοί μύθοι, οφείλονται στην δημιουργική συγχώνευση (έστω και αν αυτή πέρασε πρώτα από το στάδιο της αντιπαλότητας) των νέων κοσμολογικών θεωρήσεων που έφεραν οι Άρειοι, όταν ερχόμενοι από τον Βορρά κατέκτησαν την Ινδική χερσόνησο, με τις αντιλήψεις των προ-αρείων κατοίκων της Ινδίας, που ονομάζονται Δραβίδες.
Στο τέλος, το Ινδο-άρειο στοιχείο επεκράτησε του Δραβιδικού, έχοντας, όμως, το πρώτο δεχθεί ήδη πολλές επιδράσεις και επιρροές από το δεύτερο.
Μεγάλη σημασία έχει τόσο στην Ινδική Μυθολογία όσο και γενικότερα στην Ινδική Φιλοσοφία και σκέψη, η έννοια της Μάγια (Μαya), ως ένα ψευδαισθητικό πέπλο που εμφανίζει πάνω του τον κόσμο σαν παράσταση.
Πολλές φορές, η Μάγια εικονίζεται σαν ένας ιστός αράχνης που δημιουργείται από το σώμα του διαμελισμένου "μακροκοσμικού" ανθρώπου, Πουρούσα.
http://img205.imageshack.us/img205/4664/maya1xz2.jpg (http://imageshack.us)
maya
Με την εμφάνιση της Μάγια, αρχίζει το "θεϊκό θεατρικό κρυφτό", που ονομάζεται, όπως είδαμε και πιο πάνω, λίλα, το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο κόσμος των ζωντανών ως θέατρο σκιών - παραισθήσεων.
Για τους Ινδούς η ίδια η δημιουργία είναι ένα παιχνιδιάρικο "καπρίτσιο" και ως εκ τούτου μια μαζική παραίσθηση, η Μάγια. Ωστόσο, αποδίδουν στην τελευταία και ένα θετικό ρόλο, διότι μέσω αυτής της μαζικής θεατρικής παραισθήσεως, επιτυγχάνει να φανερώσει και να εκδηλώσει όλες τις δυνατότητες ύπαρξης του θεϊκού στοιχείου.
Αξίζει δε, να σημειωθεί πως παρόμοιες βαθύτατες πνευματικές συλλήψεις είχαν ακμάσει στην Ινδία, πολλούς αιώνες πριν η Δυτική Φιλοσοφία αποπειραθεί δειλά-δειλά (και σε κάθε περίπτωση, όχι με τον ίδιο, από άποψη πληρότητας και ποιότητας, τρόπο) να "αγγίξει" τέτοια θέματα ...
Ο θεός Βισνού που θεωρείται ο σοφός δάσκαλος και υπεύθυνος πνευματικός καθοδηγητής για όποιον επιθυμεί να προσεγγίσει την Αλήθεια, ζει μόνιμα σε ένα ουράνιο ανάκτορο απ' όπου παρατηρεί όλα τα πράγματα και τα γεγονότα, φροντίζοντας να τους παρέχει την αναγκαία εκείνη χρονική διάρκεια που χρειάζονται για να εκδηλωθούν πλήρως. Ο Βισνού παριστάνεται σαν ένας νέος άνδρας, του οποίου το χρώμα του προσώπου του είναι μπλε. Το μπλε χρώμα είναι το "σήμα-κατατεθέν" του Βισνού, όπως επίσης το κοχύλι, ο κύβος, το ρόπαλο και το νούφαρο.
Το κάθε ένα απ' αυτά τα τέσσερα τελευταία έχει την δική του μυστική φιλοσοφική σημασία για τους Ινδούς.
http://img205.imageshack.us/img205/644/1577sd9.jpg (http://imageshack.us)
Βισνού & Λάκσμι
Σύζυγος του Βισνού ήταν η θεά Λάκσμι (Lakshmi), η οποία αντιμετωπίζοταν με ιδιαίτερο σεβασμό από τους Ινδούς ιερείς, σαν το είδος εκείνο της "δέσποινας - κυρίας", που συναντούμε λόγου χάριν, στην Νορβηγο-ισλανδική Μυθολογία στο πρόσωπο της Φριγγ ή στην Κελτική Μυθολογία στο πρόσωπο της Γκούινεβερ.
Ο Βισνού, στον ρόλο του ως "συντηρητής" του κόσμου παρουσιάζει πολλές αβατάρας (avataras) του εαυτού του. Με τον όρο "αβατάρα" υποδηλώνεται μια εκπόρευση ή απόρροια ενός θεού που παίρνει όσο το δυνατόν πιο προσιτή στους ανθρώπους μορφή.
Ο Βισνού αντιπροσωπεύεται από δέκα, κατά μερικούς, ή είκοσι δύο, κατά άλλους, ενσαρκώσεις - αβατάρας, εκ των οποίων η πιο δημοφιλής είναι αυτή, στην οποία ο θεός αποκτά το όνομα Κρίσνα (Κrishna).
Με μια αβατάρα του Βισνού συνδέεται και ο μύθος - ιστορική ανάμνηση του Κατακλυσμού, που εντοπίζεται και στην Ινδική Μυθολογία, δίχως μεγάλες διαφορές από την μορφή που έχει αυτός ο μύθος στις άλλες μυθολογίες των λαών.
Διηγούνται, λοιπόν, πως όταν ο θεός Βισνού είχε την αβατάρα - μορφή ενός ψαριού (!) που λεγόταν Μάτσγια, πλησίασε έναν σοφό και δίκαιο άνθρωπο που ονομαζόταν Μανού, και τον προειδοποίησε για έναν επικείμενο κατακλυσμό που θα σάρωνε τα πάντα πάνω στην γη. Του συνέστησε δε, να κατασκευάσει ένα πλοίο, όπου θα έβαζε ζεύγη ζώων, σπόρους από όλα τα φυτά και στο τέλος τον ... ίδιο και την οικογένεια του.
http://img221.imageshack.us/img221/5513/9015bf1.jpg (http://imageshack.us)
Λάκσμι
Όταν ξέσπασε ο Κατακλυσμός, το ψάρι Μάτσγια (δηλαδή ο Βισνού) που ήταν πολύ ογκώδες και δυνατό έδεσε το φίδι Βασούκι από το ένα άκρο του στο πλοίο του Μανού, και από το άλλο, πάνω σ' ένα χρυσό κέρατο που έφερε το ψάρι στην κεφαλή του.
Με αυτόν τον τρόπο έσυρε το καράβι έξω από τις επικίνδυνες τρικυμίες και έσωσε τόσο τον Μανού, όσο και το έμψυχο και άψυχο υλικό του πλοίου του.
Αργότερα, όταν τα πράγματα πάνω στην γη καταλάγιασαν, ο Μανού έγινε ο πρώτος νομοθέτης παρουσιάζοντας στους αθρώπους τον ομώνυμο "κώδικα" του και μάλιστα, θεοποιήθηκε από ορισμένους ιερείς - Μπραχμάνας.
Δ.
nikostheater
01-11-06, 14:18
Kαι ποτε δημιουργηθηκαν οι καστες και με ποιανου την θεληση;
Kαι ποτε δημιουργηθηκαν οι καστες και με ποιανου την θεληση;
http://img228.imageshack.us/img228/1368/6981oy2.jpg (http://imageshack.us)
Brahma
Ακόμη, ο Μπράχμα προχώρησε στην δημιουργία του ανθρώπου και των πέντε "τάξεων" (όχι με την σημερινή έννοια του όρου), τις κάστες στις οποίες θα διαστρωματώνονταν και θα ιεραρχούνταν τα ανθρώπινα όντα : η πρώτη κάστα (varna, jati) είναι αυτή των Βραχμάνων (Brahmanas) που ήταν οι ιερείς και οι διαλογιζόμενοι τα μυστήρια του Μπράχμαν - Ατμαν, η δεύτερη (πάντα, κατά σειρά ιεραρχικής αξιολόγησης) ήταν οι Κσατρίγιας (Kshatriyas), δηλαδή, οι πολεμιστές, οι άρχοντες και οι ευγενείς, η τρίτη κάστα ήταν αυτή των Βάισγιας (Vaisyas), Ο κατ' εξοχήν ουράνιος θεός Varuna
των εμπόρων και των πραγματευτών, η τέταρτη, αυτή των Σούντρας (Sudras) που ήταν οι ασχολούμενοι αποκλειστικά με την χειρωνακτική εργασία και η τελευταία ήταν οι Τσαντάλας (Chandalas) ή Πάντσναμας (Panchnamas, από το panch = "πέντε", "πέμπτο" και το nama = όνομα), οι οποίοι ήσαν παρίες και ζητιάνοι.
Διαβάζεις γρήγορα μάλλον......δοκίμασε πιο χαλαρά... :p
Δ.
Οι ιστορίες που αφορούν τις ενσαρκώσεις του θεού Βισνού σε διάφορα όντα, παρουσιαζόμενος ως αβατάρα μέσα από αυτά, είναι πολλές. Οι πιο σημαντικές είναι οι εξής :
Η μεταμόρφωση του Βισνού σε κάπρο (varaha), για να αντιμετωπίσει έναν ασούρα (δαίμονας) που βύθιζε την γη μέσα στην θάλασσα. Ο κάπρος (Βισνού) με την τεράστια δύναμη του ανέσυρε το βυθισμένο κομμάτι της γης από την θάλασσα και ύστερα, πάλεψε με τον ασούρα για "χίλια χρόνια", τον οποίον, τελικά, και σκότωσε.
Η μεταμόρφωση του Βισνού στην μορφή του δημοφιλούς ήρωα Ράμα, ο οποίος συγκρούστηκε πολεμικά με τον "βασιλιά που είχε χίλια χέρια".
Ο τελευταίος είχε προσβάλλει τον πατέρα του Ράμα και ακόμη διεκδικούσε το βασίλειό του. Μετά από την νίκη του Ράμα - Κρίσνα (πολλές φορές οι δύο avataras του Βισνού προφέρονται μαζί ως Ramakrishna), ο θεός ανέθεσε εξ ολοκλήρου την διακυβέρνηση των ανθρώπων από τους ιερείς - Μπραχμάνας, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τους θνητούς.
Μια άλλη μορφή του Βισνού ήταν ο Νρισίμα - αβατάρα, όπου ο θεός μεταμορφώθηκε σε ένα πλάσμα που ήταν κατά το ήμισυ άνθρωπος και κατά το άλλο ήμισυ λιοντάρι, για να εκδικηθεί έναν ασούρα (δαίμονα) που λεγόταν Χιράνγια Κασίπου (Hiranya Kashipu), που είχε κακοποιήσει τον γιο του Πραλάντα, επειδή ο τελευταίος αποστράφηκε τον κόσμο των ασούρας και έγινε πιστός ακόλουθος του Βισνού.
Όταν ο Χιράνγια Κασίπου προκάλεσε τον έτοιμο να καταρρεύσει από τα βασανιστήρια γιο του, ρωτώντας τον "πού είναι τώρα ο Βισνού σου για να σε σώσει ;", τότε, ο θεός πρόβαλε από μια κολώνα του παλατιού αυτού του ασούρα με την μορφή του ανθρώπου - λιονταριού και τον σκότωσε. Ύστερα απελευθέρωσε τον Πραλάντα τον οποίο διόρισε, μάλιστα, βασιλιά στην χώρα των ασούρας, ευελπιστώντας έτσι, πως ο καλοήθης Πραλάντα θα μετέστρεφε τον άσχημο χαρακτήρα των δαιμόνων.
Κάποτε ο Βισνού, σε μια άλλη αβατάρα - κάθοδό του στην γη, αναγκάστηκε να ενσαρκωθεί σε νάνο, διότι έτσι μόνον θα μπορούσε να πλησιάσει τον ασούρα Μπάλι, που είχε καταφέρει να κλέψει τα ουράνια ανάκτορα των θεών, αναστατώνοντας έτσι την σχέση ουρανού και γης καθώς και την ζωή των ανθρώπων. Όταν κάποτε ο "νάνος" μπήκε μέσα στο παλάτι όπου βρισκόταν ο Μπάλι, τότε προς μεγάλη έκπληξη και ανείπωτο τρόμο του τελευταίου, απέκτησε ξαφνικά την πραγματική θεϊκή μορφή του ως Βισνού.
Ο Μπάλι, φοβισμένος γονάτισε και έσκυψε το κεφάλι του, ως σημάδι υποταγής. Ο Βισνού τότε ... έρριξε μια κλωτσιά στο κεφάλι αυτού του ασούρα και, αμέσως διέλυσε το βασίλειό του, επαναφέροντας την τάξη σε θεούς και ανθρώπους, που είχε ήδη κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό.
Ακόμη και ο Βούδας (Bhudha), πολλές φορές, θεωρείται ως ένας αβατάρα του Βισνού. Ο μεγάλος αυτός στοχαστής και θρησκο-φιλοσοφικός μεταρρυθμιστής γεννήθηκε στον βασιλική οικογένεια των Γκωτάμα στα μέσα του 6ου Αιώνα π.Χ. Η μητέρα του λεγόταν Μάγια (Maya), μια "σύμπτωση" που κάθε άλλο παρά σύμπτωση, θεωρείται από τους βουδιστές.
Δ.
Δ.
Ο θεός της καταστροφής και της αναγέννησης, Σίβα (Shiva), αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας από πολλούς Ινδούς. Συμπληρώνει την ιερή τριάδα (τριμούρτι) Μπράχμα - Βισνού - Σίβα και ορίζει την κατάληξη αυτής, εγκαινιάζοντας πάντοτε μια νέα αρχή είτε αυτή αφορά την καθημερινή ζωή, είτε ένα μακρό χρονικό κύκλο της δημιουργίας.
http://img87.imageshack.us/img87/49/shivalingamqr0.jpg (http://imageshack.us)
SHIVA LINGAM NIRVANA
Ο Σίβα εικονίζεται συνήθως με μορφή ανθρώπου που έχει τέσσερα χέρια (υποδηλώνοντας μ' αυτόν τον τρόπο ότι η έκταση της δύναμης του απλώνεται και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα) και φέρει ένα μεγάλο σημάδι ανάμεσα στα φρύδια του, το οποίο αποτελεί αναπαράσταση του εσωτερικού "τρίτου ματιού" που βρίσκεται τόσο εντός του ιδίου, όσο και εντός του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Γύρω από τον λαιμό του θεού είναι τοποθετημένο ένα φίδι, το οποίο, πολλές φορές, τυλίγεται με τα άλλα φίδια που συνήθως φέρει στα χέρια του.
Ο Σίβα εικονίζεται επίσης, ως ο αναβάτης του ταύρου Ναντίν, μια συμβολική παράσταση του ελέγχου και της κατοχής των δυνάμεων που καθορίζουν την γη, από αυτόν τον θεό, και αυτός απείχε πολύ από το να ισχυριστεί πως είχε μετρήσει όλο το μήκος της. Τότε, εμφανίστηκε ξαφνικά, - σαν να ήταν η κολώνα ο προπομπός της εμφάνισής του,- ανάμεσα τους ο Σίβα, που διακήρυξε ότι είναι ο υπέρτατος θεός, και ότι τα πάντα στον κόσμο τελούν κάτω από τον κύκλο της γέννησης, της καταστροφής και της αναγέννησης, της δύναμης
Ο Σίβα δήλωσε ακόμα, πως ήταν ο Ναραγιάνα (Νarayana), που στην σανσκριτική γλώσσα σημαίνει την "θεότητα", αλλά κατά λέξη σημαίνει επίσης "το όχημα του ανθρώπου", από το nara = άνθρωπος και το yana = όχημα. Μια πολύ αποκαλυπτική, σε κάθε περίπτωση, λέξη, από αυτές που μας συνηθίζει συχνά η σανσκριτική γλώσσα !
http://img215.imageshack.us/img215/5908/natarajhv3.jpg (http://imageshack.us)
SHIVA NATARAJ
Ενώ κατά την διάρκεια του χορού του ο Σίβα βάζει σε κίνηση ή παύει τους κόσμους, στα πόδια του σέρνεται ο δαίμονας Τριπουρασούρα, μια συμβολικη εικόνα καθυπόταξης των δυνάμεων της Φύσης από τον χορευτή-θεό. Ακόμη, συνήθως εικονίζεται να περιβάλλει τον Σίβα ένας πύρινος στέφανος απ' τον οποίο εκτοξεύονται φλόγες εδώ κι εκεί.
Πολλοί Ινδοί σοφοί που είναι μυημένοι στα "μυστήρια του Σίβα" , αναπαριστούν οι ίδιοι με χορευτικές κινήσεις τον κοσμικό χορό του θεού και ταυτόχρονα, προσπαθούν με την δύναμη του νου τους να γίνουν μέρος του μηχανισμού που κινεί την λίλα, δηλαδή τον κόσμο θεωρούμενο ως το "κρυφτό που παίζει ο θεός με τον εαυτό του" !
http://img215.imageshack.us/img215/4508/bothmz7.jpg (http://imageshack.us)
SHIVA PARVATI
Η σύζυγος του Σίβα είναι μια τριαδική θεά που φέρει τα ονόματα Ούμα, Παρβάτι και Κάλι. Όταν έχει την μορφή της Ούμα, παρουσιάζεται ως μία στοργική και αφοσιωμένη σύζυγος. Με την μορφή της Παρβάτι εμφανίζεται σαν μια ανέμελη και παιχνιδιάρα κοπέλλα, ενώ με την μορφή της Κάλι έχει τον πιο σκοτεινό και τρομαχτικό ρόλο.
Η λεγομένη "μαύρη θεά" ή "μαύρη μητέρα" όπως αποκαλείται η Κάλι, παραδόξως, είναι η πλέον λατρευόμενη, από τους Ινδούς, μορφή της τριαδικής θεάς, συζύγου του Σίβα.
Το όνομα "Κάλι" φαίνεται να σχετίζεται με την σανσκριτική λέξη kala που σημαίνει "χρόνος".
Σύμφωνα με την ινδουϊστική θεώρηση, η ανθρωπότητα εδώ και εκατοντάδες χρόνια διάγει τον πιο "σκοτεινό" και άσχημο χρονικό κύκλο (γιούγκα) της ιστορίας της, την Κάλι-γιούγκα, η οποία στο τέλος της θα παραχωρήσει την θέση της σε μια πραλάγια (pralaya), δηλαδή σε μια κοσμική διάλυση της "λίλα" και της "Μάγια" όπως γίνεται αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις, απ' την οποία θα αναδυθεί ένας νέος κόσμος - πέπλο της Μάγια ...
Τέλος Αν επιχειρούσαμε να συγκρίνουμε τον Σίβα με κάποιον θεό από το ελληνικό πάνθεον αυτός δε θα ήταν άλλος από τον ΔΙΟΝΥΣΟ.
BOM SHIVA ! BOM SHANKAR !
Δ.
Ο Αγκνι (Αgni) είναι ο θεός της φωτιάς. Άλλωστε, "agni" στην σανσκριτική σημαίνει "πυρ" (συσχετίσεις με τις ελληνικές λέξεις "άγνυμι" που σημαίνει "καίω" και την λέξη "αγνός", θεωρούνται πολύ πιθανές).
Κατά την Ινδική Μυθολογία, ο Αγκνι είναι ένας, κατά κάποιον τρόπο, "πανταχού παρών" θεός : βρίσκεται στον ουρανό, στα δάση, στα σπίτια, στις μάχες κ.ά., πράγμα πολύ φυσικό, μιας και η φωτιά μπορεί να ανάψει οπουδήποτε! Ο θεός της φωτιάς έχει έναν πρωτεύοντα ρόλο στις θυσίες και τις νεκρικές πυρές. Στις μεν πρώτες, μεταφέρει τα θυσιασμένα ζώα στους θεούς, ενώ στις δε δεύτερες αποκτά τον ρόλο ψυχοπομπού, βοηθώντας τις ψυχές των νεκρών να πάνε στο βασίλειο του Γιάμα, του ινδικού Άδη.
http://img67.imageshack.us/img67/6228/agnigodoffiremj7.jpg (http://imageshack.us)
Αγκνι
Ο Άγκνι, ακόμη, συνδέεται στενά με τον γάμο και την αναπαραγωγή, μιας και η τελευταία θεωρείται ως "μεταβίβαση πυρός". Γι' αυτό κατά τον γάμο ενός ζευγαριού υπήρχε (και υπάρχει) το έθιμο που υποδείκνυε στους νεόνυμφους να πηδήξουν πάνω από την φωτιά της εστίας του σπιτιού, όπου θα συμβίωναν στην μετέπειτα ζωή τους.
'Αλλοι θεοί που φέρονται να έχουν μεγάλη σημασία στην Ινδική Μυθολογία είναι:
Ο σεληνιακός θεός Σόμα, ο οποίος για πολλούς Ινδούς θεωρείται ως ο δημιουργός θεός. Το ποτό που φέρει το όνομα του, χαρίζει την αθανασία στους θεούς (στην Ιρανική Μυθολογία το συναντούμε με το συγγενές από γλωσσική άποψη όνομα "χαομα").
Ο Βαρούνα, είναι ο θεός του ουρανού αλλά και των υδάτων. Με την δύναμη του ορίζει την τροχιά των αστέρων και την σταθερότητα του ουρανίου στερεώματος. Παρουσιάζεται ως ένας θεός που υπερασπίζει το δίκαιο και τους νόμους, και είναι ιδιαίτερα σκληρός με όσους παρανομούν. Ταυτόχρονα, όμως, ο Βαρούνα αποτελεί και ένα καταφύγιο μεγαλοψυχίας και συγχώρεσης των ανθρώπων, όταν οι τελευταίοι τον επικαλούνται με ειλικρίνεια, δίχως υστεροβουλία.
http://img501.imageshack.us/img501/3015/varunamm1.jpg (http://imageshack.us)
Βαρούνα
Η Αντίτι (Αditi) είναι μια θέα που έχει πολλές ομοιότητες με την Ρέα της Ελληνικής Μυθολογίας. Έτσι εμφανίζεται ως "μητέρα των θεών" και αρκετές φορές εικονίζεται να βαστάζει τον ουρανό με τα χέρια της, όπως ο Άτλας.
Ο Μίτρα είναι ο ηλιακός θεός που ελέγχει και επιβλέπει τους διακανονισμούς και τις συμφωνίες που κάνουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Στην Ιρανική Μυθολογία, συναντούμε αυτόν τον θεό με το ίδιο, σχεδόν, όνομα : Μίθρα (ωστόσο στο Ιράν παίζει πολύ σπουδαιότερο ρόλο απ' ό,τι στην Ινδική Μυθολογία).
Ο Ίντρα (Indra) θεωρείται τόσο θεός του πολέμου όσο και θεός του κεραυνού, της καταιγίδας και της βροχής. Είναι επίσης μεγάλος εχθρός των ασούρας, τους οποίους καταδιώκει αλύπητα. Οι άνθρωποι τον επικαλούνται ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας για να στείλει την βροχή κάτω στην γη. Φέρει χίλια μάτια με τα οποία παρακολουθεί όλα τα τεκταινόμενα στη γη.
Ο Ρούντρα είναι, όπως και ο Ίντρα, κατ' εξοχήν πολεμικός θεός, με μία διαφορετική έννοια : εμφανίζεται ως εκδικητής και τιμωρός. Ακόμη, σχετίζεται στενά με την αρρώστεια και την θεραπεία, μιας και μπορεί να εξαποστείλει σοβαρές αρρώστειες εναντίον των εχθρών του, όπως επίσης μπορεί και να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια χάρις στις ιδιαίτερες ικανότητες ίασης που έχει. Πολλές φορές ο Ρούντρα ταυτίζεται ή αφομοιώνεται από την μορφή του Σίβα.
Η Ούσα είναι η θεά της αυγής και αποστολή της είναι να ξυπνάει κάθε πρωί θεούς και ανθρώπους, για να τεθεί ο κόσμος σε λειτουργία ! Είναι η θεά του φωτός και διατρέχει τον ουρανό με ένα πύρινο άρμα (ήλιος) που το σέρνουν αγελάδες. Ακόμη, η Ούσα θεωρείται από τους Ινδούς ως ένα από τα μεγαλύτερα πρότυπα γυναικείας καλλονής.
Ο Γκανέσα είναι ένας θεός πολύ πρωτότυπος όσον αφορά την εμφάνισή του, διότι μπορεί μεν να έχει σώμα ανθρώπινης μορφής, το κεφάλι του όμως είναι ένα κεφάλι ελέφαντα ! Ο ελεφαντοπρόσωπος θεός είναι πολύ αγαπητός στους Ινδούς εξ αιτίας του καλόκαρδου του χαρακτήρα του και της προθυμίας του να προστατεύσει αμέσως όποιον τον επικαλεστεί. Σύμφωνα μ' έναν μύθο, κάποτε είχε χάσει το κεφάλι του σε μια μονομαχία, και έτσι, αναγκάστηκε να κυνηγήσει και να σκοτώσει έναν ελέφαντα για να φορέσει το κεφάλι του !
http://img58.imageshack.us/img58/5793/ganeshyy3.jpg (http://imageshack.us)
Γκανέσα
Η Σίντι και η Μπούντι είναι οι δυο γυναίκες σύζυγοι του θεού Γκανέσα, ο οποίος τις κέρδισε μετά από ανταγωνισμό - στοίχημα με τον αδελφό του. Είχαν συμφωνήσει πως όποιος περιτρέξει πιο γρήγορα ολόκληρη την γη θα έπαιρνε ως συζύγους του την Σίντι και την Μπούντι. Ο Γκανέσα, τότε, διάβασε ένα βιβλίο που περιείχε αναλυτικούς χάρτες του κόσμου και έτσι, επιλέγοντας την συντομότερη διαδρομή, μπόρεσε να νικήσει τον αδελφό του.
Ο ελεφαντόμορφος θεός, θεωρείται ακόμη προστάτης των τεχνών και της ποίησης και κατά δική του υπαγόρευση εγράφη από τους ανθρώπους το μεγαλειώδες έπος Μαχαβαράτα (Μahabharata).
Δ.
Ο θεός Χανουμάν, έχει ένα κοινό στοιχείο με τον θεό Γκανέσα, όσον αφορά την εμφάνιση : δεν φέρει ανθρώπινη μορφή αλλά μορφή πιθήκου! Ο πίθηκος-θεός θεωρείται ο κατ' εξοχήν ιατρός-θεός και οι άνθρωποι τον επικαλούνται συχνά για την θεραπεία των ιδίων ή κάποιου αγαπητού προσώπου τους.
http://img215.imageshack.us/img215/8496/hanumanqz8.jpg (http://imageshack.us)
Xανουμάν
Υπάρχει και ένα κωμικό επεισόδιο που συνδέεται με τον πίθηκο-θεό Χανουμάν. Κάποτε, καθώς πολεμούσε τους ασούρας, οι τελευταίοι έβαλαν φωτιά στην ... ουρά του Χανουμάν, με αποτέλεσμα ο πίθηκος - θεός να καταληφθεί στιγμιαία από πανικό ! Όμως, κατάφερε να ανακτήσει πολύ γρήγορα την ψυχραιμία του, και, προς μεγάλη έκπληξη των ασούρας, μετέφερε την ... φλεγόμενη ουρά του στην πόλη των τελευταίων την οποία και κατέκαψε! Ο μύθος δεν μας πληροφορεί εάν μετά την πυρπόληση της πόλης των ασούρας, ο Χανουμάν αποκατέστησε ή ... αντικατέστησε την ουρά του την οποία χρησιμοποίησε κατ' ανάγκην - και αναμφίβολα, επιτυχώς - ως φυτίλι εναντίον των δαιμόνων !
Τα Νάγκας (Νagas) στην Ινδική Μυθολογία είναι φίδια θεϊκής υπόστασης, τα οποία έχουν πολλές φορές τον ρόλο πνευματικών δασκάλων ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι πανίσχυρα και λαμβάνουν μέρος στις μάχες που κάνουν οι θεοί εναντίον των δαιμόνων και συχνά βοηθούν τους ευνοούμενους πολεμιστές τους, στα πεδία των ανθρωπίνων πολέμων.
http://img215.imageshack.us/img215/3047/nagasga7.jpg (http://imageshack.us)
Naga Babas
Τα Νάγκας θεωρούνται ως φορείς της σοφίας και γι' αυτό τυγχάνουν ιδιαίτερης λατρείας από πολλούς Ινδούς. Ζούνε στην χώρα της Πατάλα μέσα σε εντυπωσιακά όμορφους και διακοσμημένους πύργους, όπου επιδίδονται σε παιχνίδια διαφόρων ειδών.
Ο θεός Βαγιού, που συναντούμε στην Ιρανική Μυθολογία, κάνει την εμφάνιση του, επίσης, στην Ινδική Μυθολογία, όπου έχει την ίδια ακριβώς ιδιότητα : είναι ο θεός του ανέμου.
Ο Ντυάους Πίταρ (Dyaus Pitar) είναι θεός του ουρανού, πολύ συγγενικός με την μορφή του Βαρούνα, και έχει μεγάλη θέση στις αντιλήψεις και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ινδο-αρείων της Ινδικής Χερσονήσου. Ακόμη, η ταύτιση του - τόσο από γλωσσολογική, όσο και από λειτουργική άποψη - με τον Πατέρα Δία των Ελλήνων, θεωρείται σήμερα αναμφισβήτητη.
Η Γιακσίνι, θεά των δασών είναι η αντίστοιχη με την Αρτέμιδα των Ελλήνων ή την Ουλλ των Νορβηγών, θεά των Ινδών. Είναι ιδιαίτερα όμορφη και οι δυο γιοί της που απέκτησε από έναν θνητό πρίγκηπα, μάχονται τους ασούρας μέσα στα δάση, στην προσπάθειά τους να αφήσουν ανέπαφα τα τελευταία από τους δαίμονες.
Η Βαχ είναι η θεά της γλώσσας και της ομιλίας. Είναι άξιο παρατήρησης πως μονάχα στο Ινδο-άρειο πάνθεον βρίσκουμε μια τέτοια θεότητα με τόσο συγκεκριμένη ιδιότητα. Η Βαχ είναι κόρη του θεού της επιθυμίας Κάμα, δείχνοντας έτσι μ' αυτήν την συγγένεια, την βαθειά σχέση που έχουν, κατά την Ινδική αντίληψη και κοσμοθεώρηση, οι έννοιες της "επιθυμίας" και της "ομιλίας".
http://img215.imageshack.us/img215/2347/sarasvatifu3.jpg (http://imageshack.us)
Η θεά Σαρασβάτι εικονίζεται να κάθεται πάνω σε έναν κύκνο
κρατώντας στο ένα χέρι της ένα βιβλίο και στο άλλο ένα έγχορδο όργανο που μοιάζει με λαούτο. Θεωρείται ως η θεά της τέχνης και της γνώσης. Λέγεται, επίσης, πως ανακάλυψε την ιερή σανσκριτική γλώσσα των Ινδών.
Δ.
Ο Γκαρούντα είναι ο θεός της νόησης και της σκέψης
http://img85.imageshack.us/img85/3962/garudakn8.jpg (http://imageshack.us)
(ακόμη μια πρωτοτυπία των Ινδών, εδώ, με την θεοποίηση του νου και της δύναμης του!). "Γκαρούντα" στην σανσκριτική σημαίνει "αετός", και πράγματι, ο θεός αυτός είναι ένας αετός που έχει το πιο διεισδυτικό βλέμμα που μπορεί να βρεθεί ανάμεσα σε θεούς, ασούρας, ανθρώπους και ζώα.
Σύμφωνα μ' ένα μύθο, ο Γκαρούντα έφαγε κάποτε χίλια (δηλαδή, απεριόριστη ποσότητα) φίδια και έγινε έτσι, ο κάτοχος της μυστικής και απόκρυφης σοφίας.
Πολλές φορές, ο θεός Βισνού εικονίζεται μαζί με την σύζυγο του, Λάκσμι, να ίπτανται, καθισμένοι πάνω στην ράχη του Γκαρούντα.
Ο θεός Σούργια (Surya)
http://img205.imageshack.us/img205/2383/suryafo5.jpg (http://imageshack.us)ταυτίζεται με τον ήλιο. Εικονίζεται να έχει κατακόκκινο πρόσωπο, τρία μάτια και τέσσερα χέρια. Πρόκειται για έναν τριαδικό θεό. Ως "Σούργια" είναι ο "φωτισμένος", που χαρίζει με απλοχεριά το φως του στους ανθρώπους. Με το όνομα "Σαβίτρι" είναι ο δημιουργός των μορφών των όντων, ενώ με το όνομα "Πουσάν" είναι εκείνος που συντηρεί και αυξάνει την ζωϊκή δύναμη.
Ο θεός Καρτικέγια γεννήθηκε από τον ποταμό Γάγγη ("Γκάνγκα" και "Γκανγκάκα" στην σανσκριτική γλώσσα) και θεωρείται, όπως και ο Ίντρα, θεός του πολέμου. Εικονίζεται καθισμένος πάνω σ' ένα παγώνι να καταδιώκει με το τόξο και τα βέλη του τους δαίμονες ασούρας.
Η θεά Πριτίβι είναι σύζυγος του Ινδο-αρείου θεού Ντυάους Πίταρ (Δίας Πατήρ) και μητέρα των θεών Ίντρα και Αγκνι. Είναι μία από τις πιο σημαντικές θεότητες της Γης και φέρει πολλές ομοιότητες με την θεά Δήμητρα της Ελληνικής Μυθολογίας.
Οι θεότητες Μαρούτ είναι οι φορείς της καταιγίδας και αριθμούν συνολικά 49 μορφές που έχουν ονόματα τέτοια, που αφορούν ιδιότητες του ανέμου και της καταιγίδας. Είναι πολεμιστές κάτω από τις διαταγές του θεού Ρούντρα.
Οι Μπούτας είναι "κακά και μοχθηρά πνεύματα", τα οποία συνήθως είναι ψυχές ανθρώπων που πέθαναν από βίαιο θάνατο και από τότε επιτίθενται στους ανθρώπους. Οι Ινδοί έχουν αναπτύξει ένα ολόκληρο σύστημα τελετουργικών εξορκισμών εναντίον των Μπούτας. Οι τελευταίοι, πολλές φορές, συγχέονται με τους πρέτας, τα "πεινασμένα φαντάσματα", ένας άλλος μεγάλος τρόμος για τον μέσο Ινδό.
Οι Γκαντάρβας (Gadharvas) είναι ουράνιες θεότητες των οποίων οι κύριες ασχολίες είναι η μουσική, η ποίηση και η γνώση των βοτάνων. Η πόλη στην οποία διαμένουν, χρησιμοποιείται συχνά από το κείμενο της Λανκαβατάρα Σούτρα (το σημαντικότερο βιβλίο του Βόρειου Βουδδισμού "Μαχαγιάνα") ως παράδειγμα - παρομοίωση της ψευδαίσθησης του κόσμου, ο οποίος κατά τους Βουδδιστές της "Μαχαγιάνα", δεν έχει πραγματική υπόσταση .
Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω ορισμένα φιλοσοφικά αποσπάσματα από τη συνομιλία Αρτζούνα και Κρίσνα που νομίζω ότι έχουν μεγάλο φιλοσοφικό ενδιαφέρον αλλά και ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό με τα βαθιά νοήματα της δικής μας αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας .....
Ο Κρίσνα με κατάλληλα επιχειρήματα προσπαθεί να δείξει στον Αρτζούνα,
http://img167.imageshack.us/img167/1310/krisnaarjunaav5.jpg (http://imageshack.us)πως η θλίψη και ο δισταγμός δεν αρμόζουν σ' ένα πολεμιστή και άνθρωπο της γνώσης. Πρέπει να βγει από την πλάνη του "όντος και του μη - όντος", δηλαδή να πάψει να θεωρεί ως πραγματικό ό,τι βλέπει και να πιστεύει ότι υπάρχουν "ζωντανοί" και "νεκροί" ! Αυτό φαίνεται να είναι έτσι, όμως απέχει πολύ από την αλήθεια, υπογραμμίζει ο Κρίσνα.
Η πεμπτουσία του ανθρώπου βρίσκεται στην ψυχή και το πνεύμα που είναι άφθαρτα και αιώνια, εν αντιθέσει με το υλικό σώμα που υπόκειται στους νόμους της μεταβολής, της φθαρτότητας και του αφανισμού. Εδώ ο Κρίσνα αναλύει την δοξασία της μετενσάρκωσης, η οποία είναι κοινή σε όλες τις ινδικές κοσμοθεωρήσεις (Βραχμανισμός, Ινδουϊσμός, Βουδδισμός, Τζαϊνισμός κλπ.), χρησιμοποιώντας τα παρακάτω πολύ παραστατικά λόγια :
"Διότι όπως ο άνθρωπος όταν αφήνει τα παλιά ενδύματά του, φορά άλλα που είναι καινούργια, έτσι και η ψυχή αφήνοντας τα παλαιά σώματα, "ντύνεται" άλλα καινούργια τέτοια" (Μπαγκαβάτ Γκίτα, Β, 22).
"Είναι αόρατη, ακατανόητη και απαθής. Γνωρίζοντας πως
είναι τέτοια η φύση της ψυχής, δεν πρέπει να θλίβεσαι "
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, Β, 25)
"Εάν δεν λάβεις μέρος σ' αυτόν τον δίκαιο πόλεμο, τότε
δεν θα έχεις τηρήσει το πρέπον και καταισχύνη θα
[ σε συνοδεύει. "
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, Β, 33)
Ο φιλόσοφος - πολεμιστής πρέπει, κατά τον Κρίσνα - έτσι όπως φέρεται να ομιλεί ο τελευταίος στην Μπαγκαβάτ Γκίτα -, να θέσει με το "νοητικό ξίφος" του ένα τέλος, σε ό,τι χαρακτηρίζεται με μεγάλη ακρίβεια στο έπος, σαν "όχλος των αισθήσεων":
" Αφήνοντας κατά μέρος τις επιθυμίες, που παράγονται από την
[αδιάκοπη λειτουργία του νου,
με κρίση ορθή πρέπει να υποταχθεί ο όχλος των αισθήσεων."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, στ΄, 24)
και ακόμη :
" Η θέαση των θείων δεν αποκτάται εύκολα, όπως νομίζω, για
[εκείνον που δεν χαλιναγωγεί τον νου του .
γι' αυτόν δε, που τον χαλιναγωγεί, η θέαση του θεού
[γίνεται πολύ εύκολη".
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, στ΄, 36)
Ο Αρτζούνα έχοντας ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό, κατά την μακρά διαδρομή της συνομιλίας που έχει με τον Κρίσνα, τον δισταγμό του να πολεμήσει εναντίον των αδίκων συγγενών του, ζητά από τον "αβατάρα" - θεό να του ανοίξει ένα δρόμο για την επίγνωση των μυστηρίων του ουρανού. Ο Κρίσνα ανταποκρίνεται, λέγοντάς του :
" Πάλι εγώ θα σου μιλήσω με σαφήνεια, Αρτζούνα για την θεία
[και υψηλή γνώση,
την οποίαν αν κατανοήσουν αυτοί που στοχάζονται περί των
[θείων, τότε θα γίνουν αθάνατοι."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΔ, 1)
" παράγεται από αμάθεια που γεννιέται από αμάθεια και
[μωραίνει κάθε άνθρωπο,
καθώς τον συνηθίζει στην αμέλεια, την νωχελικότητα και τον ύπνο] ".
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΔ, 8)
"Όποιος δεν μισεί όσα παράγονται από τις τρεις ποιότητες
[όταν είναι παρούσες
ούτε όμως αγαπά αυτές, όταν είναι απούσες."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα ΙΔ, 22)
" ... νικώντας αυτές τις τρεις ποιότητες
γίνεται άξιος να μετέχει της θείας ουσίας "
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΔ, 26)
Ο Αρτζούνα, βέβαια, ως πολεμιστής - ευγενής (Κσατρίγια) θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στις αρετές εκείνες που προσιδιάζουν στην δική του κάστα :
" Και η μεν αταραξία, η εγκράτεια των παθών, η άσκηση,
η αγνότης, η ανοχή, η πληρότητα, η μάθηση, η γνώση περί των
[θεϊκών πραγμάτων,
και η ικανότητα της σωστής αντίληψης, όλα αυτά συνιστούν
[την δραστηριότητα του Μπραχμάνα (ιερέα).
Η γενναιότητα, το θάρρος, η υπομονή, η επιδεξιότητα, το να
[μην εγκαταλείπεις το πεδίο της μάχης
η γενναιοδωρία, η θέληση για δύναμη, όλα αυτά συνιστούν
[την δραστηριότητα του ευγενούς-πολεμιστή
(Κσατρίγια)
Η γεωργία, η κτηνοτροφία, το εμπόριο και η βιοτεχνία
είναι τα έργα των Βάσυας . ενώ η χειρωνακτική δουλειά
[είναι η αποστολή των Σούντρας."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΗ, 42-43-44)
Aνεξάρτητα, όμως, σε ποιά κάστα ανήκει, κάθε άνθρωπος μπορεί να φτάσει την τελειότητα, όταν ασχολείται με υπευθυνότητα με την δική του εργασία και αποστολή :
" Εκείνον από τον οποίον προέρχεται η γένεσις των όντων,
και από τον οποίον, ολόκληρο το σύμπαν πληρούται,
ο άνθρωπος όταν με την δική του εργασία τιμά αυτόν τον Θεό,
γίνεται άξιος να μετέχει της γνώσης των θεϊκών μυστηρίων.
Για τον κάθε άνθρωπο, περισσότερο αξίζει η δράση της κάστας του,
έστω και αν φαίνεται ατελής σε σχέση με εκείνη μιας άλλης κάστας.
Όταν κάνει καλά το έργο που του ανέθεσε η μοίρα,
ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει να βρεθεί σε λάθος δρόμο."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΗ, 46-47).
Τέλος, ο Κρίσνα δείχνει το δρόμο μέσα από τον οποίο, κάθε άνθρωπος - χωρίς να έχει καμμία σημασία σε ποιά κάστα ανήκει - μπορεί να ενωθεί με το αιώνιο και απόλυτο θεϊκό Μπράχμαν :
" Εκείνος που δεν παρασύρεται από τις εντυπώσεις του νου
και ούτε έχει την συνήθεια της προσκόλλησης σε πράγματα και ιδέες,
θα φθάσει μέσω αυτής της απάρνησης στην θεότητα."
" Όταν δε, έχει γίνει θεϊκός, μέσα σ' αυτή την χαρά
ούτε λυπάται στο ενδεχόμενο κάποιου κακού, ούτε και ποθεί
[απόκτηση προσθέτων αγαθών .
έχει γίνει όμοιος με όλα τα έμψυχα όντα και έτσι κατανοεί
[την ορθή λατρεία προς εμένα."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΗ, 49, 54)
Ο Αρτζούνα μετά το άκουσμα της διδασκαλίας του Κρίσνα [δηλαδή, της εκπόρευσης - μεταμόρφωσης (αβατάρα) του θεού Βισνού σε μορφή προσιτή στους ανθρώπους], νιώθει ότι απηλλάγη επιτέλους από όλες τις προσωπικές αμφιταλαντεύσεις και τις έμμονες ιδέες που στεριώνουν σε λάθος έδαφος και εμποδίζουν τον άνθρωπο (στην συγκεκριμένη περίπτωση τον «ευγενή – πολεμιστή») να κάνει το καθήκον του και να δράσει σωστά. Χαρούμενος αναφωνεί τα εξής λόγια :
" Η άγνοια μου καταστράφηκε εξ αιτίας της χάρης σου .
τώρα η γνώση κατακτήθηκε . γι' αυτό μην αμφιβάλλοντας πια
θα είμαι ακλόνητος και σταθερός στον πόλεμο
και όσα είπες, εγώ θα τηρήσω."
(Μπαγκαβάτ Γκίτα, ΙΗ, 73)
Κάπου εδώ, φθάνει στο τέλος του το μεγάλο τόσο σε έκταση όσο και σε αξία, ινδικό έπος που θεωρημένο και από άλλες απόψεις πέρα από την μυθολογική τέτοια, συνιστά πλήρη πραγματεία πάνω στην φιλοσοφία, την ηθική, την θεογνωσία και την ψυχολογία, ιδιότητες, οι οποίες μέσα από έναν άκρως πρωτότυπο συνδυασμό και οριακό περιβάλλον (η διαπραγμάτευση όλων αυτών των ζητημάτων γίνεται μέσα στο πεδίο της μάχης, με αφορμή αυτό ακριβώς το γεγονός του πολέμου!)
...Δε ξέρω βέβαια αν κάποιος διάβασε και θέλει να σχολιάσει κατι..... :)
Δ.
Κοίταξε ψηλά κανείς σας χθες βράδυ ;
Δε ξέρω αν κάποιος από εσάς χθες σήκωσε το κεφάλι του ψηλά ώστε να δει το φεγγάρι ...
Οποίος το έκανε θα παρατήρησε την άσπρη φωτεινή φλούδα στη βάση του...
Αυτό το αποκαλούμε Shiva moon
http://img262.imageshack.us/img262/9226/shivamoon200300flyer7gq.jpg (http://imageshack.us)
Το φεγγάρι του Shiva είναι μια λεπτή ημισέληνος τόσο άσπρη και διαφανής όσο το ψαλιδισμένο νύχι ενός μωρού.
Στηρίζεται στο κεφάλι του θεού σε συνδυασμό με τη σύζυγό του Και τον ασημένιο ποταμό Γάγκη.
Το σώμα του είναι η φωνή κόσμος-του όλοι οι καλλωπισμοί το φεγγάρι και τα αστέρια.
Είναι ο Shiva που γίνεται η μορφή Nataraja, ο θεός του χορού ο οποίος αποκαλύπτει το χορό του στην ανθρωπότητα .
Τον χορό που προκαλεί το κάψιμο στο έδαφος καταστρέφοντας το ΕΓΩ και όλες τις βουβές παραισθήσεις .
Οι κοσμικές αμέτρητες ψυχές απελευθερώνονται από τη θηλιά της υλικής ύπαρξης.
http://img215.imageshack.us/img215/9445/shivacallout9tw.gif (http://imageshack.us)
Ο λόγος του χορού του βρίσκεται στη φύση του, όλες οι χειρονομίες του είναι αυθόρμητες και άσκοπες , γιατί η σφαίρα του είναι πέρα από τη σφαίρα των σκοπών.
Κατά συνέπεια ο χορός εκφράζει τελικά τη θεία φύση.
Το Brahma, ο δημιουργός, αποκάλυψε τα μυστικά των ερμηνευτικών τεχνών στο λογικό Gharata Muni, το οποίο σύνταξε έπειτα ένα λεπτομερές κείμενο που τιτλοφορήθηκε `Naya Sastra»
(ο δεύτερος αιώνας).
Αυτή η πραγματεία παραμένει ως σήμερα το εγχειρίδιο για κάθε μορφή χορού στην Ινδία. Η επίδειξη του χορού είναι να καταδειχθεί η τέλεια αρμονία που υπάρχει στην κοσμική διαταγή.
http://img204.imageshack.us/img204/2125/shivadancedo21fq.jpg (http://imageshack.us)
Στην τέχνη του χορού, όλοι οι τομείς της γνώσης και οι μορφές τέχνης είναι ενωμένοι στο όραμα και στην έκφραση και ο χορός θεωρείται τέχνη που δημιουργείται από το Θεό έτσι ώστε η δύναμη των όντων να βρει και να λατρέψει το θείο στο σώμα και στην ψυχή.
Χόρεψε κανείς σας χθες βράδυ ;
Δ.
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.