Επιστροφή στο Forum : Που πάμε?
Με το παραπάνω ερώτημα "Που πάμε?" ανοίγω ένα νέο νήμα, αναζητώντας ΟΧΙ την ατομική πορεία μας, ΑΛΛΑ τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ πορεία όλης της ανθρωπότητας... Σας παραθέτω κάποιες σκέψεις:
Όταν ένα πυροβόλο εκτοξεύσει ένα βλήμα, αυτό φέρνει μαζί του την ενέργεια ώθησης που απέκτησε και η οποία ελλατώνεται όσο το βλήμα απομακρύνεται απο την αφετηρία του. Θάρθη λοιπόν μια στιγμή που η ενέργεια ώθησης θα γίνει ΜΗΔΕΝ και τότε το βλήμα - χωρίς πια καθόλου ενέργεια - θα πάψει κινούμενο και θα πέσει.
Αναρρωτιέμαι μήπως το ίδιο ισχύει και στα βιολογικά φαινόμενα, στα κοινωνικά, ή ακόμη και σε αυτό τον ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ. Μήπως δηλαδή -αν δεν είναι ικανά για ανανέωση - παύουν να υπάρχουν, επειδή εξαντλήθηκε η αρχική τους "ενέργεια ώθησης";
Η παλαιοντολογία είναι γεμάτη απο είδη που εξαφανίστηκαν γιατί εξαντλήθηκε το βιολογικό τους δυναμικό. Λαοί ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΙ, με πολλές σελίδες ιστορίας, χάθηκαν για τον ίδιο επίσης λόγο. Όταν γηράσκει και πεθαίνει το στοιχείο -άνθρωπος γιατί να μη συμβαίνει το ίδο με το σύνολο-ανθρώπινο είδος;
Η ταχύτητα επούλωσης των πληγών σε διαφορετικές ηλικίες δείχνει ότι με την πάροδο του χρόνου τα κύτταρα χάνουν το δυναμισμό τους. Η πλήγή, ενός παιδιού 5 ετών, επιφάνειας 10 τετραγωνικών εκατοστών, "κλείνει" μέσα σε 4-5 μέρες. Η ίδια πληγή θέλει για να "κλείσει" 15 ημέρες σε έναν άνδρα 40 ετών, και 32 ημέρες σε έναν εξηντάρη. Θα ήθελα ακόμα να υπενθυμίσω ότι οι έρευνες με τη βοήθεια ραδιενεργών ισοτόπων απέδειξαν ότι στους ηλικιωμένους οργανισμούς ο μεταβολισμός είναι όλο και περισσότερο αργός και η αποκατάσταση των ειδικών μοριακών δομών όλο και πιο πολύ ασθενής. ΕΝΑΣ ΓΗΡΑΣΜΕΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΧΑΝΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΑ ΜΗ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.
Αυτές οι διαπιστώσεις θέτουν αυτόματα ένα ερώτημα που μας γεμίζει ανησυχία; ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΑΦΟΥ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΤΕΛΙΚΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ; Ταυτόχρονα κάνει έμμεσα την εμφάνισή του και ένα άλλο ερώτημα; ΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΒΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΩΘΗΣΗΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟ, ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ;
Περιμένω τις αντιδράσεις σας...και θα παραθέσω στη συνέχεια κάποιες σκέψεις...
Συμφωνώ πολύ με τον χαρακτηρισμό, βλήμα. Μόνο βλήμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κάποιοι είναι πολύ περισσότερο βλήματα από άλλους.
Το θέμα είναι να δούμε προς τα πού εκτοξεύεται το βλήμα και εάν είναι τηλεκατευθυνόμενο…
Εάν εκτοξεύεται προς το διάστημα και είναι τηλεκατευθυνόμενο μπορεί να εκμεταλλευτεί την θέση των πλανητών και πλησιάζοντας κοντά μπορεί να πάρει νέα ώθηση. Χλωμό όμως. Αλλωστε μιλάμε για βλήματα…
Το τελευταίο καρφώθηκε σε μια πρεσβεία…
Ωραιο θεμα!
Μια σημειωση μονο, οτι η ιστορια δεν ειναι μηκος, αλλα κυκλος. Ετσι χαρακτιριζεται τουλαχιστον απο πολλους. Οι ελληνες π.χ. υπαρχουν πανω απο 4 χιλιαδες χρονια, εχουν ακμασει και παρακμασει αμετριτες φορες αλλα ακομα υπαρχουν (..και παρακμαζουν, ασχετο).
Το βλημα ειναι ενα παραδηγμα. Ενα αλλο ομως ειναι και ο προοθητικος πυραυλος σουγιουζ. Παραγει εργο, ξαναχρησιμοποιειται ξαναπαραγει εργο.
Ισως ομως αν δουμε την ιστορια μακροπροθεσμα και ολο τον ανθρωπινο πολιτισμο σαν ενα μικρο pixel στη οθονη του χρονου, τοτε ενδεχομενος να υπαρχει και καταρευση της ιστοριας του.. αυτο ομως ειναι πολυ δυσκολο να το ξερουμε μιας και η ζωη μας ειναι τοσο μικρη και ξερουμε τοσα λιγα και ακομα λιγοτερα προλαβενουμε να μαθουμε.
Θα αρχίσω απο το πρώτο ερώτημα. Η όποια απάντηση σε ότι αφορά τα μέλλοντα αντλείται απο τις παρατηρήσεις πάνω στην εμπειρία του παρελθόντος και του παρόντος. Αυτή η εμπειρία μας πληροφορεί ότι - όσο θα υπάρχουν άνθρωποι- η κοινωνία ΔΕΝ πεθαίνει. Αλλάζει μόνο, με το χρόνο, η ΔΟΜΗ της. Εκείνο που πάντα πεθαίνει είναι η μια συγκεκριμένη κοινωνική δομή, για να τη διαδεχθεί μια άλλη κοινωνική δομή. Η ΝΕΑ ΔΟΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΩΘΗΣΗΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΕΚΕΙΝΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ.
Για παράδειγμα: Είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να μετρήσω ένα-ένα τους κόκκους της άμμου που υπάρχουν μέσα σε ένα κυβικό μέτρο. Η ολόκληρωση της μέτρησης αυτής έχει ένα όριο ανυπέρβλητο: ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Αν όμως αλλάξω τη ΜΕΘΟΔΟ της μέτρησης, μπορώ να ξέρω τον αριθμό των κόκκων μέσα σε μια μόνο ώρα!. Γιατί δε θα θέλω περισσότερο απο μια ώρα για να μετρήσω τους κόκκους που υπάρχουν μέσα σε ένα κυβικό εκατοστό και μετά να τους πολλαπλασιάσω επι το ένα εκατομμύριο. ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΑΛΛΑΓΗ ΕΔΩΣΕ ΝΕΑ ΩΘΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ.
Αλλο παράδειγμα: Αν η μέγιστη ωριαία αμοιβή ενός καθηγητή είναι 10 Ευρώ, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα ημερήσια έσοδά του δε μπορεί να είναι περισσότερα απο 60 ευρώ, όσες ώρες δηλαδή αντέχει να εργάζεται στο 24ωρο πολλαπλασιασμένες επι 10 Ευρώ (6Χ10). Αυτό το ανυπέρβλητο όριο μπορεί να ξεπεραστεί κατά πολύ, τις περισσότερες φορές κατά το πολλαπλάσιο, αν αλλάξει η δομή της εργασίας του καθηγητή. Αν π.χ ανοίξει φροντιστήριο ή ένα ιδιωτικό σχολείο. ΚΑΙ ΕΔΩ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΩΘΗΣΗ.
Με τα παραδείγματα που ανέφερα φαίνεται ότι η ενέργεια ώθησης βρίσκεται μέσα στη δομή του κάθε συστήματος. Ταυτόχρονα δίνω την απάντησει στο αρχικό μας ερώτημα: αν το ανθρώπινο είδος πρόκειτα να εξαφανισθεί όταν εξαντληθεί το βιολογικό του δυναμικό, αν δηλαδή η διάρκεια της ζωής του είδους έχει ένα όριο ανυπέρβλητο.
Είδαμε ότι παντού υπάρχουν όρια αξεπέραστα, όσο η δομή παραμένει αμετάβλητη. Είδαμε ακόμα ότι η υπέρβαση των ορίων γίνεται ΜΟΝΟ με την αλλαγή της δομής.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ. Μα θα μου πεί κάποιος ότι στον άνθρωπο η εξέλιξη συνεχίζεται ΔΕΝ έχει σταματήσει! Σωστά! μόνο που η εξέλιξη αυτή πραγματοποιείται πάνω στην υπάρχουσα δομή. Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι στην εξαφάνιση; Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις δομές μας, είναι βέβαιο ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, οι άνθρωποι της γής, μπορούμε να ΣΧΗΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΟΜΗ. Ο νέος οργανισμός θα έχει βάση ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ (όλους εμάς) και θα αποτελεί τη νέα βαθμίδα της εξέλιξης.
Το ηλεκτρόνιο με τους οποιουσδήποτε συνδυασμούς του μας δίνει τα 104 γνωστά χημικά στοιχεία. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Το μόριο όμως, που προήλθε απο τα ηλεκτρόνια (τα πολλά ηλεκτρόνια), μας δίνει με τους διάφορους συνδυασμούς τους (δομές) 1.200.000 περίπου ουσίες! Η εξέλιξη για το ηλεκτρόνιο ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ, αφού αυτό εξήντλησε το απόθεμά των δυνατών συνδυασμών του. Συνεχίσθηκε η εξέλιξη όμως με τις νέες δομές που προήλθαν απο το ΙΔΙΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟ.
Η εξέλιξη μας έδειξε ότι η κάθε νέα βαθμίδα, το κάθε ΝΕΟ ΣΥΝΟΛΟ, σχηματίζεται με στοιχεία που αποτελούσαν ΣΥΝΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΒΑΘΜΙΔΑ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα στοιχεία που αποτελούν το νέο σύνολο έχουν χαρακτηριστικά "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ" απο τα απλά χαρακτηριστικά που είχαν στο προηγούμενο στάδιο, όταν ήταν τα ίδια σύνολα. ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΕΧΟΥΝ.
Η ΥΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΖΩΝΤΑΝΗ" ΠΑΡΑ ΟΣΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ. Με άλλα λόγια, οι ιδιότητες του συνόλου γίνονται εν μέρει και ιδιότητες των στοιχείων που το συνιστούν, ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ την ολοκληρωμένη έκφραση των ατομικών ιδιοτήτων αυτών των στοιχείων.
Αυτό το ουσιαστικό κριτήριο της εξέλιξης μας επιτρέπει να σκεφθούμε ότι τα στοιχεία "Άνθρωπος" που θα μετέχουν στο νέο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ θα είναι κάτι Π Ε Ρ Ι Σ Σ Ο Τ Ε Ρ Ο απο ότι το σύνολο Άνθρωπος όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Η ενοποίσηση άρχισε (βλ. Διαδίκτυο) και θα συνεχισθεί με πορεία προς τη ΝΕΑ ΔΟΜΗ. Όταν αυτή ολοκληρωθεί τότε όπως ο πόνος του ενός κυττάρου γίνεται "γνωστός" σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας, ο πόνος του ενός Ανθρώπου θα είναι πόνος ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
Αυτά...
beetlejuice
13-01-07, 01:45
Μιλτο γεια σου. Σταματησα την αναγνωση του θεματος στο πρωτο σου μηνυμα. Μετα την πολυ ενδιαφερουσα αναλυση που εκανες, σταθηκα στην τελευταια παραγραφο, οπου και θετεις στην ουσια τα ερωτηματα για τα οποια θελεις να συζητησεις. Λες λοιπον:
Αυτές οι διαπιστώσεις θέτουν αυτόματα ένα ερώτημα που μας γεμίζει ανησυχία; ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΑΦΟΥ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΤΕΛΙΚΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ; Ταυτόχρονα κάνει έμμεσα την εμφάνισή του και ένα άλλο ερώτημα; ΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΒΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΩΘΗΣΗΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟ, ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ;
Στο αρχικο σου κειμενο πιστευω πως αναφερθηκες σε δυο διαφορετικα πραγματα. Στον κοσμο των ανθρωπων και στον κοσμο των ιδεων των ανθρωπων. Αν και ο δευτερος κοσμος εκπορευεται απο τον πρωτον, εν τουτοις η ιστορια μας αποδεικνυει οτι ο πρωτος εξαρταται αμεσα και απο τον 2ο. Εχω αναφερθει σε πολλες περιπτωσεις μεσα στο φορουμ σε ενα ρητο του ερευνητη Γ. Μπαλανου συμφωνα με το οποιο "η αδρανεια ειναι ο θανατος της ατομικης μας υποστασης". Δε νομιζω πως ειναι υπερβολη να το χρησιμοποιησω και εδω. Εφ' οσων μιλησες εξ' αρχης για τη συλλογικη πορεια της ανθρωποτητας τοτε οπωσδηποτε πρεπει να επικεντρωθουμε στον κοσμο των ιδεων των ανθρωπων. Εαν αφησουμε εξω απο τη συζητηση παραμετρους οπως μια πιθανη πτωση μετεωριτη που θα εξαφανιζε το ανθρωπινο ειδος, ή ακομη και την ιδια την υποταγη στην "Αναγκη" (οπως την αποκαλουσαν οι προγονοι μας), οι ιδιες οι πραξεις μας και οι επιλογες μας ειναι αυτες που θα καθορισουν το μελλον μας. Ο πλανητης ασφυκτια, καθως ο ανθρωπος φανταζει ως η μεγαλυτερη απειλη για αυτον. Ηδη επιστημονες σε ολο τον κοσμο εργαζονται για εναλλακτικες μεθοδους περιορισμου φαινομενων οπως π.χ αυτο του θερμοκηπιου.
Τωρα για το τι παιζει το ρολο του πυροβολου στο ανθρωπινο ειδος... :rolleyes: Καθομαι ηδη ενα πενταλεπτο με τα χερια να συγκρατουν το κεφαλι μου προσπαθωντας να δωσω μια απαντηση. Δεν τα καταφερα γι'αυτο θα σου απαντησω καθαρα φιλοσοφικα με μια λεξη που με εκφραζει αυτη τη στιγμη: Ο Αιθηρ!
Παω τωρα να διαβασω και τις υπολοιπες απαντησεις σε αυτο το πολυ ενδιαφερον θεμα :)
Είδαμε ότι παντού υπάρχουν όρια αξεπέραστα, όσο η δομή παραμένει αμετάβλητη. Είδαμε ακόμα ότι η υπέρβαση των ορίων γίνεται ΜΟΝΟ με την αλλαγή της δομής.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ. Μα θα μου πεί κάποιος ότι στον άνθρωπο η εξέλιξη συνεχίζεται ΔΕΝ έχει σταματήσει! Σωστά! μόνο που η εξέλιξη αυτή πραγματοποιείται πάνω στην υπάρχουσα δομή. Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι στην εξαφάνιση; Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις δομές μας, είναι βέβαιο ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, οι άνθρωποι της γής, μπορούμε να ΣΧΗΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΟΜΗ. Ο νέος οργανισμός θα έχει βάση ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ (όλους εμάς) και θα αποτελεί τη νέα βαθμίδα της εξέλιξης.
Η εξέλιξη μας έδειξε ότι η κάθε νέα βαθμίδα, το κάθε ΝΕΟ ΣΥΝΟΛΟ, σχηματίζεται με στοιχεία που αποτελούσαν ΣΥΝΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΒΑΘΜΙΔΑ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα στοιχεία που αποτελούν το νέο σύνολο έχουν χαρακτηριστικά "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ" απο τα απλά χαρακτηριστικά που είχαν στο προηγούμενο στάδιο, όταν ήταν τα ίδια σύνολα. ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΕΧΟΥΝ.
Αυτό το ουσιαστικό κριτήριο της εξέλιξης μας επιτρέπει να σκεφθούμε ότι τα στοιχεία "Άνθρωπος" που θα μετέχουν στο νέο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ θα είναι κάτι Π Ε Ρ Ι Σ Σ Ο Τ Ε Ρ Ο απο ότι το σύνολο Άνθρωπος όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Η ενοποίσηση άρχισε (βλ. Διαδίκτυο) και θα συνεχισθεί με πορεία προς τη ΝΕΑ ΔΟΜΗ. Όταν αυτή ολοκληρωθεί τότε όπως ο πόνος του ενός κυττάρου γίνεται "γνωστός" σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας, ο πόνος του ενός Ανθρώπου θα είναι πόνος ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
Αυτά...
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ!
Καθαρή οπτική και μακρόθεν και εκ των ενδον....
Μπράβο σας και ευχαριστώ.
Ποσειδώνιος
15-01-07, 21:33
Μίλτο ή εγώ δεν καταλαβαίνω καλά ή οι όλες σου θεωρίες μπάζουν …. από παντού.
Για το πυροβόλο πχ τι θα πει ότι η ενέργεια του βλήματος τελειώνει; Δηλαδή που πάει. Έχεις σκεφτεί τι θα γινόταν αν πυροβολούσαμε από το διάστημα στο διάστημα. Η ενέργεια δεν τελειώνει απλώς εδώ στην γη μετατρέπεται σε θερμότητα από την τριβή του βλήματος με τον αέρα και όταν το βλήμα προσκρούσει στο έδαφος αυτή η ενέργεια που έχει μείνει θα ανοίξει μια τρύπα. Και αυτό λόγω της βαρύτητας. Πρέπει να βρείς λοιπόν όχι μόνο τι δίνει την ώθηση αλλά και τι δημιουργεί την τριβή όπως και τι αντιπροσωπεύει την βαρύτητα. Τέλος πάντων άστοχο τελείως το παράδειγμα.
Για τον καθηγητή τι να πω… ασ’ το καλύτερα.
Πληγή 10 τετραγωνικών εκατοστών;;;;!!!! Καλά τι εννοείς κλείνει σε 4 – 5 μέρες. Για να ζήσει κάποιος με ανοικτή πληγή τόσο πολύ θα πρέπει να παίρνει αντιβίωση αλλιώς κλάψε τον νωρίς νωρίς. Αυτά που λες δεν ισχύουν. Πρέπει να τα τροποποιήσεις. Αν κολλήσεις λίγο με ανατολίτικες τεχνικές θα δεις ότι όλα αυτά με τη δήθεν αποδυνάμωση του οργανισμού με την ηλικία είναι σχετικά. Για άνοιξε μια πληγή σε ένα προχωρημένο γιόγκι και σε ένα μωρό και σύγκρινε πάλι.
Σίγουρα ο θάνατος θέλει να καταπιεί τα πάντα. Αλλά και η ζωή είναι αυτή που νικά το θάνατο. Ποιος σου είπε ότι το DNA του ανθρώπου δεν εξελίσσεται προς το καλύτερο. Αυτό δεν κάνει η αναπαραγωγή; Τα ανθρώπινα όντα όλο και γίνονται καλύτερα άσχετα αν μπορούμε να το μετρήσουμε επιστημονικά Υπάρχουν φρένα προς την πορεία μας αλλά υπάρχει και η ιστορία που μας διδάσκει και μας κάνει καλύτερους. Και αν περνάμε σήμερα μια κρίση σε κάποια πράγματα αυτό καλό θα μας κάνει μια και θα μάθουμε από τα λάθη μας και θα γίνουμε καλύτεροι. Αυτό γίνεται βέβαια αργά αργά. Θέλοντας και μη μια μέρα ο άνθρωπος θα φτάσει σε μια εποχή περισσότερης υλικής και πνευματικής ευημερίας όσες φορές και αν χρειαστεί να ξαναρχίσει από την αρχή. Η εξέλιξη βέβαια δεν θα σταματήσει ποτέ.
Αυτά περί ενοποίησης θυμίζουν Δαρβίνο. Θα χρειαστεί φαντάζομαι να γίνουμε ένας οργανισμός ιδιαίτερα ίσως όταν θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε …. εξωγήινους. Από την άλλη μπορεί να μην συνειδητοποιούν όλοι ότι είμαστε ένα σίγουρα όμως κάποιοι το κάνουν. Κάποιοι ανώτεροι πνευματικοί άνθρωποι γκουρού ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Με διαδίκτυο ή όχι νομίζω το είδος μας θα εξελιχθεί ταχύτερα αν οι φυλές αναμειχθούν και μείνει τελικά μια μόνο (μείξη των σημερινών) και αν υπάρξει κοινή γλώσσα και θρησκεία ή φιλοσοφία τέλος πάντων. Νομίζω προς τα εκεί μας ωθεί κάποιος συμπαντικός νόμος.
Καλά δεν ήξερα ότι όταν πονάει το στομάχι μου έχω και πονοκέφαλο οπωσδήποτε αλλά πονάει και το πόδι μου. Δηλαδή τι θα πει ότι όλα τα κύτταρα καταλαβαίνουν τον πόνο ενός κυττάρου;
Μίλτο αυτό το βλήμα δεν βλέπω να βρίσκει στόχο. Ελπίζω να είμαι ο μόνος.
Που πάμε; Εκεί που πάντα ήταν στη μοίρα μας να πηγαίνουμε. Προς μια τελειότητα που δεν έχει όρια. Νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων.
Για το πυροβόλο πχ τι θα πει ότι η ενέργεια του βλήματος τελειώνει; Δηλαδή που πάει...
Φίλε Ποσειδώνιε, δεν έκανα ΦΥΣΙΚΗ ανάλυση του φαινομένου, αλλά έναν παραλληλισμό και μόνο, θέλοντας να αποδείξω κατοπινά ότι η ΩΘΗΣΗ βρίσκεται μέσα σε κάθε ΝΕΑ ΔΟΜΗ.
Για τον καθηγητή τι να πω… ασ’ το καλύτερα.
Εδώ έχεις δίκαιο!!! Δεν ήταν ότι καλύτερο σαν παράδειγμα, ήταν όμως κάτι που μου ήρθε στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.
Πληγή 10 τετραγωνικών εκατοστών;;;;!!!! Καλά τι εννοείς κλείνει σε 4 – 5 μέρες. Για να ζήσει κάποιος με ανοικτή πληγή τόσο πολύ θα πρέπει να παίρνει αντιβίωση αλλιώς κλάψε τον νωρίς νωρίς. Αυτά που λες δεν ισχύουν. Πρέπει να τα τροποποιήσεις. Αν κολλήσεις λίγο με ανατολίτικες τεχνικές θα δεις ότι όλα αυτά με τη δήθεν αποδυνάμωση του οργανισμού με την ηλικία είναι σχετικά. Για άνοιξε μια πληγή σε ένα προχωρημένο γιόγκι και σε ένα μωρό και σύγκρινε πάλι.
Σίγουρα η αντιβίωση είναι αναπόφευκτη σε τέτοιο τραύμα!!! και μάλιστα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ της ηλικίας του τραυματισμένου...όμως οι ανατολίτικες τεχνικές δεν έχουν ΚΑΘΟΛΙΚΗ αποδοχή, και επιπλέον είναι αμφισβητίσιμες.
Όμως εκείνο που θέλω να σου πώ είναι ότι μάλλον "κολλάς" στα παραδείγματα που φέρνω και τα οποία χρησιμοποιώ 'συμβολικά' για να περιγράψω τις σκέψεις μου. Δικαιωμά σου βέβαια να τα θεωρείς ατυχή...
Μίλτο αυτό το βλήμα δεν βλέπω να βρίσκει στόχο. Ελπίζω να είμαι ο μόνος.
Το βλήμα σίγουρα θα βρεί το στόχο του:τα επόμενα χρόνια θα βρείς αυτά που περιγράφω μπροστά σου...
Ποσειδώνιος
16-01-07, 12:21
Μίλτο λέγοντας δεν βρίσκει στόχο εννοώ ότι δεν μπορεί να μου δώσει εμένα να καταλάβω τις σκέψεις σου.
Δηλαδή ήταν σταματημένα όλα πριν την εποχή μας και ξαφνικά τώρα θα γίνουν όλα. Όλα αυτά που λές γίνονταν. Κάποιος που ενδιαφερόταν για τη γνώση πχ θα γύριζε τις βιβλιοθήκες της Ελλάδας στο παρελθόν. Γνωρίζω τέτοιο άτομο φιλόλογο που δεν μπορείς να μπεις σπίτι του από τα βιβλία και τα περιοδικά. Άλλοι σήμερα έχουν όλη την γνώση με ένα πληκτρολόγιο και μια σύνδεση αλλά δεν ενδιαφέρονται για την μελέτη. Και εμείς εδώ τι κάνουμε; Σε άλλη εποχή πήγαιναν περισσότερο σε λέσχες ή σε συλλόγους – ομάδες βρίσκοντας ανθρώπους με παρόμοιες ανησυχίες Προχωράμε βέβαια σε ένα είδος μόρφωσης αλλά στην ανώτερη πραγματικά προχωρούν μόνο κάποιοι εκκεντρικοί τύποι δοσμένοι στην τρέλα τους. Σίγουρα προχωράμε αλλά όχι μόνο λόγω του διαδικτύου. Λίγα έγιναν την δεκαετία του 60 -ή και σε κάθε μια από τις επόμενες- που ανέβασαν την συλλογική συνείδηση;
Αλλαγές έρχονται αλλά από την Αναγέννηση. Τότε ήταν τα προμηνύματα της εποχής του Υδροχόου. Άρχιζαν να εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά της εποχής που είναι συν τοις άλλοις και επιστροφή στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Καλά αυτό άσχετο. Από τότε ζούμε συνεχώς αλλαγές και τώρα που είμαστε στο ζενίθ της εισόδου, ακόμα περισσότερες. Δεν μιλάω βέβαια για τα τελευταία 10 χρόνια αλλά για τα μάλλον…100. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να διαρκέσουν και 100 ακόμα χρόνια ίσως και περισσότερο…
Αν μιλάμε πάλι για την εποχή του Υδροχόου, μέσα στο πεδίο της είναι τουλάχιστον οι μακρινές επικοινωνίες, η ανεπτυγμένη συλλογική συνείδηση, οι ανθρωπιστικές ιδέες και η επιστροφή στον άνθρωπο γενικά (από την Αναγέννηση) καθώς και η συνεχή αλλαγή. Και όταν λέω μακρινές επικοινωνίες εννοώ από αυτό που κάνουμε εδώ στο φόρουμ μέχρι την επικοινωνία με εξωγήινους. Σκέψου ότι πολλά επενδύουμε εκεί και πραγματικά αν συμβεί θα ενώσει πιστεύω όλους τους ανθρώπους. Είτε είναι φιλικοί καθώς τότε θα αρχίσει η σύγκριση και δεν θα θέλουμε να μείνουμε πίσω σε τίποτα, είτε είναι εχθρικοί μια και στον πόλεμο όλοι γίνονται αδέλφια. Μόνο να ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν φτάνει. Αλλά η εποχή του Υδροχόου διαρκεί 2000 χρόνια και αυτό μπορεί να συμβεί και στο τέλος της ή να μην συμβεί και ποτέ φυσικά. Μετά πάντως στην εποχή του Αιγόκερου η ανθρωπότητα θα βρίσκεται σε ακμή για 2000 χρόνια αλλά και ένα αυστηρό κατεστημένο που αυστηρά δεν θα αλλάζει και θα είναι οικονόμο. Μετά θα έρθει η γνώση. Μετά η μεταμόρφωση ….
Ωχ ξεχάστηκα ……σόρυ…. ξέρω η αστρολογία δεν είναι αποδεκτή. Μη νομίσει όμως κανείς ότι είναι κάτι άλλο από τον να μας εξηγεί περίπου με ποιο αυστηρότατο άναρχο τρόπο μεταβάλλεται ρυθμικά αυτό που κατά τον Ηράκλειτο «πάντα ρει». Αυστηρότατο διότι στηρίζεται στους αριθμούς και τις αναλογίες και άναρχο διότι εξασφαλίζει την συνεχή εξέλιξη, την μη παγίωση, την συνεχή διαφορετικότητα.
Η ενέργεια του βλήματος...; Είναι ….. θα συμφωνήσω με τον beetlejuice o Αιθήρ, αν και θα μπορούσαν κάποιοι να τον πούνε οργόνη, πράνα, τσι, συμπαντική ενέργεια κλπ Μαθαίνουμε και τον χρησιμοποιούμε όλο και καλύτερα όσο και αν δεν μπορούμε να τον ανακαλύψουμε. Και δεν τελειώνει όσο και αν χρησιμοποιήσουμε από αυτόν εμείς τα βλήματα. Το κακό είναι ότι νομίζουμε ότι τελειώνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όταν σταματάμε να τον χρησιμοποιούμε για να εξελισσόμαστε και να μεταβαλλόμαστε, τότε ο θάνατος μας πλησιάζει. Όταν πάμε κόντρα στην αλλαγή τότε το σώμα μας γερνά τότε αποδυναμώνεται ο οργανισμός μας. Και μιλώ για σώμα και νου, για ύλη και πνεύμα, για κύτταρο και σκέψη, για άνθρωπο και ομάδα και γένος. Αυτό που μας δίνει την ώθηση δεν είναι κάτι που υπάρχει μόνο μέσα μας. Υπάρχει παντού και μπορούμε να το πάρουμε από παντού. Να το πάρουμε, να το χρησιμοποιήσουμε να το πλάσουμε, να του δώσουμε μορφή, εικόνα, νόημα. Και αυτό κάνουμε, ακόμα και αν δεν το ξέρουμε. Από την αναπνοή μέχρι την έμπνευση. Ακόμα και σε αυτήν την συζήτηση.
"Κάθε ιστορία κάποτε τελειώνει..."
(Ινδικό)
Η ιστορία (η ιστορία της ανρθωπότητας) είναι ένα φαινόμενο που ΔΕΝ εκτυλίσσεται με σταθερή ταχύτητα, αλλά με μια ταχύτητα ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΜΕΝΗ. Ο αριθμός των ανθρώπων αυξάνει, για να καταλήξει στις μέρες μας σε ένα είδος "δημογραφικής έκρηξης". Υπολογίζουν ότι ο πληθυσμός της γής πριν 250 αιώνες ήταν 1 εκατομμύριο. Πρίν 70 αιώνες, στην αρχή περίπου της νεολιθικής εποχής, ήταν 10-20 εκατομμύρια. Απο εδώ αρχίζει η ιστορική περίοδος της ανθρωπότητας, απο εδώ αρχίζει το φαινόμενο που ονομάζεται "Ιστορία".
Το πιο σημαντικό ανθρώπινο φαινόμενο είναι ότι ΟΛΗ Η ΑΝΡΘΩΠΟΤΗΤΑ μπαίνει πια στην "ιστορική σφαίρα". Έτσι βλέπουμε τις τελευταίες λιγοστές "φυλές" που ήταν απομονωμένες (σε λαούς της Αφρικής και της Κεντρικής Αμερικής) να βγαίνουν απο την προϊστορική ύπαρξη και να ετοιμάζουν την είσοδό τους στην ιστορική. Πριν ογδόντα χρόνια περίπου η ανθρωπότητα αριθμούσε 2 δισεκατομμύρια μέλη, σήμερα την υπολογίζουν πάνω απο 6 ίσως και 7. Επειδή τίποτα δεν προαναγγέλει ότι θα σταματήσει εκεί, γι' αυτό μιλούν για μια ανθρωπότητα των 10, των 25, των 100 εκατομμυρίων!!!
Το διάγραμμα της αύξησης του πληθυσμού ακολουθεί μια πορία ανοδική. ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, των κάθε είδους γνώσεων, της παραγωγής ενέργειας, της ταχύτητας των μεταφορικών μέσων κτλ. Απο το άρμα μέχρι το διαστημόπλοιο η απόσταση είναι τεράστια. Όλα τα προηγούμενα έχουν μια πορεία επιταχυνόμενη, και αν καθήσουμε να σκεφτούμε λίγο παραπάνω θα δούμε ότι η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΑΥΤΗ γίνεται με ΤΑΞΗ, σύμφωνα με ορισμένους νόμους που εκφράζονται μαθηματικά. Το "τυχαίο" των ανακαλύψεων και της προόδου είναι κάτι το επίπλαστο, το φαινομενικό. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ , ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ, δεν έχουμε εξακριβώσει την αρχή που κυβερνά την επιτάχυνση!
Λένε συνήθως πως η πρόοδος φέρνει πρόοδο. Μ' αυτό θέλουν να πουν ότι μια ανακάλυψη, μια εφεύρεση, μια πραγματοποίηση, φέρνει μια άλλη ή καλύτερα πολλές άλλες. Στην πραγματικότητα η απάντηση που παίρνει ο ερευνητής σε μια του ερώτηση , τον υποχρεώνει να θέσει ένα αριθμό νέων ερωτήσεων. Η λύση του προβλήματος της διάσπασης του ατόμου δημιούργησε νέα ερωτηματικά, πολλά απο τα οποία παραμένουν χωρίς απάντηση.
Είναι ενδιαφέρον να προσέξουμε απο ΠΟΛΥ κοντά και να μελετήσουμε ορισμένα διαγράμματα με το φακό. Τότε θα δούμε ότι η εξέλιξη των ταχυτήτων των μέσων μεταφοράς, υποδιαιρείται στη πραγματικότητα σε μια σειρά διαγραμμάτων που ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΔΕΧΟΝΤΑΙ και, κατά κάποιο τρόπο, "παίρνου τη σκυτάλη" το ένα απο το άλλο: άρμα, άμαξα, αυτοκίνητο, κλασικό αεροπλάνο, αεριωθούμενο, διαστημόπλοιο.
Το καθένα απ' αυτά τα διαγράμματα ακολουθεί μια δική του εξέλιξη, ίδια κατά προσέγγιση με ένα διάγραμμα λεγόμενο λογιστικό.
Συγκεκριμένα, το διάγραμμα των εξελίξεων ενός φαινομένου αντιστοιχεί πρώτα σε μια φάση αύξησης παραπλήσια με τη γεωμετρική πρόοδο, κατόπι σε μια φάση όπου η αύξηση φρενάρεται απο τα όρια φυσικά (αυξανόμενες τεχνικές δυσκολίες), για να κορυφωθεί τέλος περίπου σε ένα όριο που θα ξεπερνιέται πολύ σπάνια και το οποίο καθορίζει μαι κάποια κατάσταση ισορροποίας.
Ένα ωραίο παράδειγμα διαγράμματος τέτοιου είδους είναι το διάγραμμα των παγκόσμιων ρεκόρ στον αθλητισμό πχ όπου το ρεκόρ του κόσμου των 100 μέτρων ή του άλματος σε ύψος έχει φθάσει στο αποκορύφωμά του και δεν πρόκειται να ξεπερασθεί παρά εξαιρετικά σπάνια και σε βαθμό ΑΣΗΜΑΝΤΟ (χωρίς ντόπινγκ...)
Το ίδιο συμβαίνει και στο τομέα της τεχνολογίας. Κάθε μεταφορικό μέσο ακολουθεί στην εξέλιξή του το διάγραμμα: πρόοδος, γρήγορη στην αρχή, επιβραδυνόμενη κατόπι, για να καταλήξει στο αποκορύφωμα.
΄
Έτσι το αυτοκίνητο έφτασε στο αποκορύφωμα προς το τέλος του 1930, το κλασικό αεροπλάνο προς το 1950, το αεριωθούμενο προς το 1970. Όμως -και εδώ είναι το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ- ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΝΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΟΥ , ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ, αντικαθιστώντας κατα κάποιο τρόπο αυτό που εξήντλησε τις δυνατότητές του.
Συνεχίζεται...
Εξετάζοντας τώρα το σύνολο του ανρθώπινου φαινομένου διαπιστώνουμε, κατά κάποιο τρόπο ΑΝΑΛΟΓΟ, ότι αν το διάγραμμα του συνόλου της ανθρώπινης εξέλιξης (προϊστορία και ιστορία) παρουσιάζει καθαρά, μέσα στο σύνολό του, ένα ΡΥΘΜΟ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗΣ, αυτό το διάγραμμα του συνόλου αναλύεται στην πραγματικότητα σε δυο διαγράμματα διαφορετικά: σ' αυτό που παριστάνει την προϊστορία και σ' αυτό που παριστάνει την ιστορία. Τα πράγματα παρουσιάζονται κάπως, σαν η ιστορία να πήρε τη σκυτάλη απο την προϊστορία, όπως στην πρόοδο των ταχυτήτων, το αεροπλάνο πήρε τη σκυτάλη απο το αυτοκίνητο. ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΙΑ "ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ'.
Την ίδια αλλαγή ταχύτητας βρίσκουμε στο πέρασμα απο το κυνήγι στην κτηνοτροφία, μετά τη γεωργία, στο εμπόριο, στη βιομηχανία.
Η βιολογική εξέλιξη μας δίνει πολλά τέτοια παραδείγματα όπου η σκυτάλη περνά ΠΑΝΤΑ σε ένα νέο και πιο εξελιγμένο είδος, ενώ εκείνο που την παραχωρεί η εξαφανίζεται ή χάνει τα πρωτεία στην εξελικτική κλίμακα.
Αυτές οι παρατηρήσεις μας οδηγούν στις ακόλουθες δύο κατηγορίες σκέψεων:
α) Όπως εμείς εξετάζουμε το ανθρώπινο φαινόμενο, δηλαδή απο μέσα, φαίνεται ότι υπόκειται στο τυχαίο και συνεπώς στο μη δυνάμενο να υπολογιστθεί ή να προβλεφθεί. Η παρατήρηση όμως του διαγράμματός του με το φακό, δείχνει ότι ακολουθεί μια πορεία ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΗ και ότι εγγράφεται σε ένα διάγραμμα πιο πλατύ, ένα διάγραμμα-περίβλημα, το διάγραμμα της ζωής, όπως ακριβώς το διάγραμμα της ταχύτητας του κλασικού αεροπλάνου εγγράφεται στο διάγραμμα της προόδου της ταχύτητας των μηχανών.
β) Τέλος- και αυτή η σκέψη είναι χωρίς αμφιβολία ή πιο ΠΑΡΑΔΟΞΗ για κείνους που δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους σκέψεις- το ανθρώπινο φαινόμενο τέτοιο όπως το παρατηρούμε, τέτοιο όπως το εννούμε , τέτοιο όπως παρουσιάζεται σε εμάς σήμερα, είναι ένα φαινόμενο περιορισμένο μέσα στο χρόνο, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΣΕ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ένα φαινόμενο ΝΕΟ, το οποίο προφανώς δεν μπορούμε να το προβλέψουμε, αλλά δεν είναι απογορευτικό να το σκεφτόμαστε, γιατί στην πραγματικότητα χωρίς να το ξέρουμε το προετοιμάζουμε.
Το ιστορικό φαινόμενο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις οφείλει και αυτό επίσης να ακολουθήσει ένα διάγραμμα, δηλαδή ύστερα απο μια περίοδο επιτάχυνσης να γνωρίσει μια επιβράδυνση, μετά ένα αποκορύφωμα- και μπορεί να προβλεφθεί ότι σ' αυτήν ακριβώς τη στιγμή ένα άλλο φαινόμενο θα του πάρη τη σκυτάλη.
Μ' άλλα λόγια, σε μια δεδομένη στιγμή του μέλλοντος (κοντινού ή μακρινού, αλλά τι σημασία έχουν αυτές οι λέξεις στη ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ;), την ιστορική φάση της ανθρωπότητας θα τη διαδεχθεί "ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ" κάτι που δεν έχει προφανώς ακόμα όνομα, μα που μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε με το όνομα "μετα-Ιστορία". Δεν αποκλείεται σε ένα σχετικά σύντομο μέλλον (σύντομο, για την ανθρώπινη κλίμακα) να διαθέτουμε τα στοιχεία που να μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε κατά προσέγγιση την εποχή, κατά την οποία μπορεί να τοποθετηθεί αυτή η "ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ". Αυτό είανι το τέλος της Ιστορίας, η ΙΣΤΟΡΙΑ (η δική μας) θα παραδώσει τη σκυτάλη της σε...κάποιο ΠΡΑΓΜΑ ΑΛΛΟ.
Μα μήπως αυτή η εποχή έχει ήδη έρθει;
α) β) Τέλος- και αυτή η σκέψη είναι χωρίς αμφιβολία ή πιο ΠΑΡΑΔΟΞΗ για κείνους που δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους σκέψεις- το ανθρώπινο φαινόμενο τέτοιο όπως το παρατηρούμε, τέτοιο όπως το εννούμε , τέτοιο όπως παρουσιάζεται σε εμάς σήμερα, είναι ένα φαινόμενο περιορισμένο μέσα στο χρόνο, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΣΕ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ένα φαινόμενο ΝΕΟ, το οποίο προφανώς δεν μπορούμε να το προβλέψουμε, αλλά δεν είναι απογορευτικό να το σκεφτόμαστε, γιατί στην πραγματικότητα χωρίς να το ξέρουμε το προετοιμάζουμε.
Δεν αποκλείεται σε ένα σχετικά σύντομο μέλλον (σύντομο, για την ανθρώπινη κλίμακα) να διαθέτουμε τα στοιχεία που να μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε κατά προσέγγιση την εποχή, κατά την οποία μπορεί να τοποθετηθεί αυτή η "ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ". Αυτό είανι το τέλος της Ιστορίας, η ΙΣΤΟΡΙΑ (η δική μας) θα παραδώσει τη σκυτάλη της σε...κάποιο ΠΡΑΓΜΑ ΑΛΛΟ.
Μα μήπως αυτή η εποχή έχει ήδη έρθει;
Ναι! νομίζω πως η εποχή αυτή είναι μια ανάσα κοντά!
Σε αυτό το θρέντ, απόλαύσα τα σχόλιά σου! :)
Η διατήρηση του ανθρώπου και γενικά της ζωής, εξασφαλίζεται με 2 θεμελιακές βιολογικές λειτουργίες: τη ΔΙΑΤΡΟΦΗ και την ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ. Η πρώτη είναι απαραίτητη για τη διατήρησης της συγκεκριμένης ατομικότητας και η δεύτερη για τη διατήρηση του είδους.
Έγραψα ήδη ότι σε άλλο επίπεδο, το ψυχολογικό, οι δυό αυτές λειτουργίες λέγονται ΜΝΗΜΗ και ΠΡΟΒΛΕΨΗ. Δια μέσου της διατροφής και της μνήμης οι δύο υποστάσεις του ανθρώπου (ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ και ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ) συνδέονται με το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ενώ δια μέσου της αναπαραγωγής και της πρόβλεψης συνδεόνται με το ΜΕΛΛΟΝ.
Ο όρος διατροφή δεν εκφράζει ένα απλό φαινόμενο ενεργειακού μετασχηματισμού, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥς ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ με την αναπαραγωγή. Ίδια είναι και η διεργασία του ζεύγους μνήμη-πρόβλεψη. Άντληση δηλαδή πληροφοριών απο το παρελθόν και προβολή τους στο μέλλον.
Τα δύο ζεύγη ρίχνουν ένα είδος γέφυρας ανάμεσα στο παρόν και σε σημεία απομακρυσμένα απο μας, μέσα στο χωρόχρονο. Άλλωστε ας μη ξεχνούμε ότι η φυσική μας έμαθε ότι στην έννοια του χωρόχρονου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ, σαν ένα εννιαίο σύνολο. ΔΕΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΠΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ. Τα δύο ζεύγη πραγματοποιούν ουσιαστικά δεσμούς ανάμεσα στα σημεία του χωρόχρονου.
Παρόμοιους δεσμούς ανακαλύπτουμε σ' ένα οποιοδήποτε στοιχειώδες σωματίδιο στη φύση, όπως το πρωτόνιο, το νετρόνιο ή το ηλεκτρόνιο. Η φυσική μας πληροφορεί οτι ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ. Ένα πρωτόνιο έχει γύρω του (θεωρητικά) μέχρι το άπειρο δύο πεδία: το ηλεκτροστατικό και το ελκτικό τα οποία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορούμε τώρα να κατανοήσουμε την φράση του Αϊνστάιν ότι ένα σωματίδιο είναι μια "πυκνή περιοχή" ενός πεδίου το οποίο εκτείνεται σ' ολόκληρο το Σύμπαν. Έτσι το πρωτόνιο δρα σε οποιοδήποτε άλλο σωματίδιο του Σύμπαντος, ΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ. Το αποτέλεσμα φυσικά της δράσης μειώνεται πολύ γρήγορα με την απόσταση, ωστόσο ΠΟΤΕ -θεωρητικά τουλάχιστον- δεν γίνεται μηδέν. Αντίστροφα οποιοδήποτε σωματίδιο του Σύμπαντος δρα όμοια πάνω στον οργανισμό μας, στα πρωτόνια και στα ηλεκτρόνια του. ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΥΠΟΙ ΔΕΣΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΝΙΟΥ. Η δράση του δηλαδή πάνω σε κάθε τι το εξωτερικό και η δράση του ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ πάνω του! Να ΤΩΡΑ που μπορούμε να ερμηνεύσουμε απο αυτήν την οπτική γωνία την αρχή της ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ.
ΚΑΘΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΔΕΣΜΟΥΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο άνθρωπος -εσείς όλοι,εγώ- εκτός απο τους φυσικούς δεσμούς που έχουμε με το Σύμπαν- δεδομένου ότι αποτελούμαστε απο στοιχειώδη σωματίδια- έχει, όπως είδαμε, και δυο διαφορετικές κατηγορίες δεσμών: τους ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ και τους ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥΣ. Με τις δυο νέες κατηγορίες, οι δεσμοί του δεν εκτείνονται σ' ολόκληρο το Σύμπαν-όπως με τους φυσικούς δεσμούς- αλλά προς δύο συγκεκριμένες κατευθύνσεις του: το παρελθόν και το μέλλον, ταυτιζόμενοι έτσι με τον άξονα της εξέλιξης του σύμπαντος του οποίου ο ένας πόλος είναι η αρχή της δημιουργίας και ο άλλος το τέλος του Σύμπαντος. Όλες άλλωστε οι θεολογικές και κοσμολογικές θεωρίες συμφωνούν ότι ΎΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΑΡΧΗ και ότι υπάρχει ένα τέλος, που ίσως δεν το γνωρίζουμε, μα το επεξεργαζόνται και το προετοιμάζουν οι φυσικοί νόμοι.
Χάρη στους δεσμούς, έχει ο άνθρωπος ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ μέσα στη ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΤΑΣΗ, το παρελθόν και το μέλλον του είδους. Μήπως μέσα στα κύτταρά μας -στον καθένα απο μας- δεν υπάρχουν οι πρόγονοί μας, οι απογονοί μας και το ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ;
Ο άξονας παρελθόν- μέλλον που έχει ο καθένας μέσα του αποτελεί μια μικρογραφία (στο είδος του) του άξονα εξέλιξης του Σύμπαντος. Όλοι οι δρόμοι αρχίζουν απο την αρχή (παρελθόν), όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο αναπόφευκτο τέλος (μέλλον), και όλες οι δυνάμεις (φυσικές, ψυχικές, πνευματικές) δρούν προς τη κατεύθυνση αυτού του άξονα, ΔΡΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.΄
Ο κινητήρας δεν βρίσκεται...
Συνεχίζεται...
dragoness_crysta
24-01-07, 14:51
Συμφωνα με την εξελικτικη θεωρια, η ανθρωποτητα οπως την ξερουμε θα εξαφανιστει. Αλλωστε ζουμε ολοι μας εναν βιολογικο κυκλο ο οποιος ομως διαφοροποιειται καθε φορα που υπαρχει ενας θανατος και μετα μια νεα γεννηση.
Σε αυτη τη νεα γεννηση υπαρχουν διαφορες απο καθε προηγουμενη.
Ισως οι ανθρωποι των επομενων αιωνων να ειναι πιο ανεπτυγμενοι πνευματικα απο εμας και να μπορεσουν επιτελους να κανουν το περιβοητο ταξιδι μεσα στις διαστασεις.
Σαν homo sapiens θα χαθουμε.
Αλλα οσοι πολιτισμοι χαθηκαν δεν χαθηκαν εντελως. Εμεινε πισω η ιστορια που εχουν να μας διηγηθουν για τα ξεχασμενα αυτα βασιλεια.
Οπως ακριβως το λες η παλαιοντολογια φερνει στο φως ειδη τα οποια εχουν εξαφανιστει εδω και πολλα εκατομμυρια χρονια.
Μπορει να φυγει απο τη ζωη ναι. Αλλα τα απομειναρια τους, υπαρχουν και το καθενα απο αυτα δεν μας δινει μονο τη δικια του ιστορια σαν ζωο αλλα και την ιστορια της γης.
Καπως ετσι θα γινει και με εμας.
Οτι απομεινει απο τους πολιτισμους, θα παραμεινει για να τα βλεπουν οι επομενοι. Σκοπος μας ειναι να μαθουν απο τα λαθη μας και να μην τα επαναλαβουν. Αλλα αυτο στην πραξη εχει αποδειχτει λανθασμενο αφου τελικα επαναλαμβανομαστε.
Η αποψη μου ειναι ο ανθρωπος σαν μεμονωμενη οντοτητα, αλλαζει μερα με τη μερα και γινεται καλυτερος η χειροτερος.
Αν παρουμε ομως την ανρθρωποτητα σαν μια ολοτητα, τοτε παραμενει η ιδια, κανοντας συνεχεια τα ιδια λαθη και για αυτο βιωνουμε σιγα σιγα την καταστροφη μας. Ομως και αυτο αποτελει την αρχη της ακμης-παρακμης και πτωσης καθε οντος στη γη μας.
Σαν ανθρωποι μαλλον βαδιζουμε προς την καταστροφη μας και στην εξελιξη ενος νεου ειδους, μονο που η διαφορα θα φανει πολυ πιο μετα.
"Το χαρακτηριστικό της κατευθυνόμενης δραστηριότητας, της προερχόμενης
απο τα συναισθήματα τα οποία συνθέτουν την προσωπικότητα, δεν είναι να προσανατολισθεί πάντα πρός το μέλλον;"
Gordon Allport
Υπάρχει λοιπόν μια κινητήρια δύναμη, ένα κινητήρας ο οποίος δεν βρίσκεται μόνο πίσω, ούτε μόνο μπροστά, αλλά παντού σε όλη την περιοχή του πεδίου εξέλιξης, όπως και στα φυσικά πεδία. Βρίσκεται ακόμη και μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, διότι το μέλλον υπάρχει σε μικρογραφία και ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ μέσα του, εκφραζόμενο με επιθυμίες, τάσεις, ροπές και παρορμήσεις που τον ωθούν για την πραγματοποιησή του.
Ο άνθρωπος ωθούμενος απο το παρελθόν και ελκόμενος προς το μέλλον, δεν είναι κυνηγημένος σα τα θύματα των Μαινάδων, ούτε σέρνεται όπως οι σκοτωμένοι πίσω απο τα άρματα των Αχαιών. ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Ο ΡΟΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΛΗΤΕΟΣ. Αν δεχόμασταν μόνο την ώθηση του κινητήρα και τη έλξη πως θα μπορούσαν μόνο αυτά τα δύο να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων των αφιερωμένων στην έρευνα της γνώσης, στη δημιουργία του ωραίου (τέχνη) ή στην υπηρεσία του πλησίον; Πως θα μπορούσε σε μια τέτοια παραδοχή να ενταχθεί η αφοσίωση και η θυσία για την αιώνια αναζήτηση της αλήθειας και της βελτίωσης της τύχης της ανθρωπότητας, που ήταν πάντα η φροντίδα των πιο ευγενών υπάρξεων; Πως θα μπορούσε αυτή, να ικανοποιήσει όλους εκείνους στους οποίους καίει η φλόγα της θείας ανησυχίας, που εξυψώνει τον άνθρωπο πάνω απο τα ζώα; Ο άνθρωπος ούτε σπρώχνεται, ούτε σέρνεται για να εκπληρώσει ωραίες πράξεις, αλλά υπακούει περισσότερο ΣΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ του κλήσεις για την πραγματοποίηση μιας υψηλής επιθυμίας, παρά τις δυσκολίες, τις αβεβαιότητες και τις απογοητεύσεις.
Η θέση αυτή δεν υπονοεί ένα σκοπό "τελικό" αλλά απλώς μια συμφωνία της συμπεριφοράς μας προς ένα σκοπό ο οποίος είναι εγκατεστημένος μέσα στο ζωντανό σύστημα, μα και έξω απο αυτό.
Για να καταλάβουμε κάποιον δεν ενδιαφέρει να μάθουμε "πως έγινε τέτοιος που είναι" αλλά περισσότερο αυτό που επιδιώκει να γίνει. Όλοι είμαστε περαστικοί σ' αυτή τη γή, γι' αυτό πιο πολύ αξία έχει να ξέρουμε ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ, παρά απο που ερχόμαστε ή που βρισκόμαστε τώρα!
Η γαλέρα που ταξιδεύουμε όλοι μας έχει μια μηχανή - έναν κινητήρα- πίσω, μπρος και εμάς όλους κωπηλάτες στ άμπάρια της.
Είναι ένα πλοίο παράξενο. Η ηλικία του μετριέται σε εκατομμύρια χρόνια!. Δεν ξέρουμε απο που έρχεται, δεν ξέρουμε που μας πάει, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.
"Τέτοιο (λοιπόν) τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
χρόνους μας ταξιδεύει δεν βουλιάξαμε
χίλιους καπετανέους τους αλλάξαμε.
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μέσα στα όλα και περάσαμε"
Το τρελοβάπορο του Ελύτη είχε τουλάχιστο καπετάνιο. Το δικό μας όμως δεν έχει. Μ΄όλο το αρχαϊκό σκαρί του είναι ΤΗΛΕΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟ, γιατί κινείται μέσα στο πεδίο εξέλιξης και κατά μήκος του άξονά της. Έτσι η γλώσσα του ποιητή μας λέει:
"έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα".
«Σαν ένα τεράστιο έλος το Όν θα έχει κυριαρχήσει της φρίκης των όντων. Στους κόλπους ενός Ωκεανού γαληνεμένου, αλλά του οποίου η κάθε σταγόνα θα έχει συνείδηση του εαυτού της, η εξαίσια περιπέτεια του κόσμου θα έχει τελειώσει. Το όνειρο του κάθε μυστικού θα έχει βρει την πλήρη του και νόμιμη ικανοποίηση. ‘Εν πάσι τα πάντα Θεός’
Τεγιάρ ντε Σαρντιέν
Είχα μιλήσει για την εμφάνιση του νέου εξελικτικού σταδίου που διαφαίνεται ήδη και θα οδηγήσει στην ένωση των ανθρώπων, με μια ΝΕΑ ΔΟΜΗ, και αρμονία. Θέλω λίγο περισσότερο να επεκτείνω την σκέψη μου αυτή.
Η νέα δομή θα έχει:
1.Κοινό υπόβαθρο γνώσεων: Προϋπόθεση για το πέρασμα στο νέο εξελικτικό στάδιο, είναι να αποκτήσει εκ των προτέρων το κάθε στοιχείο του νέου συνόλου ένα κοινό υπόβαθρο γνώσεων. Αυτό το βλέπουμε στον οποιοδήποτε πολύπλοκο οργανισμό, φυτικό ή ζωικό, όπου κάθε κύτταρο διαθέτει μια κοινή με τα άλλα κύτταρα γενετική αποσκευή, η οποία του επιτρέπει να συμβάλλει για λογαριασμό του στην αρμονία του νέου συνόλου στο οποίο συμμετέχει.
2.Πολυπλοκοποίηση ή εάν το προτιμάται εξειδίκευση: Όσο ανεβαίνουμε σε ανώτερους οργανισμούς, τόσο ο βαθμός πολυπλοκότητας αυξάνει, τόσο οι σχέσεις δεσμών των μερών γίνονται περισσότερες και πιο εντατικές. Παράλληλα όμως παρατηρούμε και ένα αντίθετο φαινόμενο: την αύξηση της εξειδίκευσης. Αυτό το ανταγωνιστικό ζεύγος οδηγεί σε ένα σύστοιχο ανταγωνιστικό ζεύγος: περιορισμός της ατομικής πρωτοβουλίας και ουσιαστικότερη και πιο καθοριστική συμμετοχή της ατομικότητας στη ζωή του συνόλου.
3.Κοινή δομή: Η ύπαρξη του ανταγωνιστικού ζεύγους που αναφέραμε είναι εξασφαλισμένη μέσα στα πλαίσια μιας κοινής δομής η οποία επιτρέπει την επικοινωνία του Ένα με το Όλο, τη συνεχή προσαρμογή του Ένα προς το Όλο. Βέβαια το άτομο ή το κύτταρο δρα κάτω από την ώθηση των πληροφοριών που διαθέτει σε κάθε στιγμή, όμως σε κάθε στιγμή επίσης αυτές οι πληροφορίες ανανεώνονται από ένα είδος «ομαδικής επικοινωνίας» ανάμεσα στο Ένα και στο Όλο. Μήπως η κοινή δομή σας είναι γνωστή;
Από αυτές τις 3 προϋποθέσεις μπορούμε να συνάγουμε 3 μεγάλες τάσεις, οι οποίες αποτελούν τα ανύσματα μετασχηματισμού των τωρινών ανθρωπίνων δομών μας προς τη μελλοντική ανθρωπότητα.
1. Τάση να επεκταθεί η μόρφωση σε όλο και περισσότερα ανθρώπινα άτομα, μέχρι να αποκτήσει ο καθένας αυτό το «υπόβαθρο της γνώσης» που θα του επιτρέπει να δρα αποτελεσματικά και αρμονικά στο εσωτερικό της δομής «ανθρωπότητα».
2. Τάση για σχηματισμό μεγάλων ανθρώπινων συνόλων όπου το άτομο θα είναι όλο και περισσότερο υποταγμένο στη θέληση του συνόλου, αλλά και το σύνολο όλο και περισσότερο εξαρτημένο από το άτομο.
3. Τάση να αυξηθούν τα μέσα επικοινωνίας κατά τρόπο που να επιτρέπουν σε όλο και περισσότερες ανθρώπινες ομάδες να επωφεληθούν από την πληροφορία και τα διαθέσιμα μέσα παραγωγής στην ΚΛΙΜΑΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ, ώσπου να γίνει ο καθένας ικανός να επωφελείται από την ολότητα των πληροφοριών και των μέσων παραγωγής που διαθέτει η ανθρώπινη κοινότητα.
Προσεχώς, άλλα…
Μίλησα στο προηγούμενο post για τις 3 τάσεις, τις κατευθύνσεις σύμφωνα με τις οποίες θα εξελιχθούν τα προσεχή χρόνια οι δομές μας, πανεπιστημιακές, κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές. Ας τις δούμε απο κοντά:
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Θά'ρθει εποχή -όχι μακρινή- που οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίου. Η αυριανή εργατική τάξη θα είναι μια τάξη Πανεπιστημιακή!!! Βρισκόμαστε σε μια καμπή κατά την οποία η κοινωνική κλίμακα ταλαντεύεται και τείνει να ισορροπήσει γύρω απο μια τάξη ενιαία, που είναι η πανεπιστημιακή τάξη, ή καλύτερα των πανεπιστημιακών εργατών!!!
Γι' αυτό οι τροποποιήσεις στο επίπεδο μόρφωσης του λαού θα είναι τόσο βαθιές, που τα κράτη τα οποία θα είναι καθυστερημένα προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να μετασχηματίσουν τις δομές τους με ένα τρόπο εκρηκτικό, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να μετέχουν στην πλανητική οικονομική ζωή.
Ήδη το σημερινό πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό όχι μόνο στους νέους της πανεπιστημιακής ηλικίας, αλλά και για εκείνους που πέρασαν αυτή την ηλικία. Γιατί κάθε επιχείρηση αν θέλει να επιζήσει θα πρέπει να ενθαρρύνει τη συνεχή μόρφωση του προσωπικού της, επιτρέποντάς του να αφιερώνει, ένα σημαντικό μέρος του εργάσιμου χρόνου του, στη μόρφωση και πιο ειδικά στην ενημέρωση για την εξέλιξη της γνώσης.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Η ευθύνη δράσης στους διάφορους τομείς της νέας ζωής θα μετατεθεί απο τη κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας στη βάση. Η ιεραρχική πυραμίδα θα γίνει μια λειτουργική πυραμίδα κατευθυνόμενη απο τη βάση. Π.χ τα πανεπιστήμια θα είναι για τους φοιτητές και όχι για τους καθηγητές ή τους πολιτικούς.
Αυτοί (οι φοιτητές) θα είναι εκείνοι που θα αποφασίζουν για τη κορυφή. Και νομίζω ότι αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει σε κάποιο βαθμό σήμερα. Το ίδιο και οι νέοι τύπου εργάτες (οι πανεπιστημιακοί εργάτες όπως τους ονόμασα), για τη διεύθυνση των επιχειρήσεων.
Στον πολιτικό τομέα η διαχείριση του κράτους είναι σήμερα τουλάχιστον και κατ' αρχήν, υπόθεση της βάσης. Η έκφραση "κατ' αρχήν" είναι απαραίτητη, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις ή συμμετοχή της βάσης είναι πλασματική.
Π.χ τα μέσα ενημέρωσης. Στη νέα ανθρωπότητα, η συμμετοχή της βάσης θα είναι ουσιαστική και πραγματική.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Δεν είμαι κατάλληλος να μιλήσω για τον τομέα αυτό...μια που το επιστημονικό μου αντικείμενο δεν είναι οικονομικής φύσεως. Εκείνο όμως που αφήνει κατάπληκτο ένα οποιονδήποτε ερευνητή της ιστορίας ή της κοινωνιολογίας, που θα σκύψει λίγο προσεκτικά στις ιδεολογίες των διαφόρων γήϊνων πολιτισμών των τελευταίων χιλιετηρίδων, είναι η πεισματική εμμονή να θέλουμε, να δώσουμε στη λέξη "αδελφότητα", πρόλευση πνευματική, ενώ είναι ολοφάνερο ότι πηγάζει απο τον υλικό τομέα.
Ο τομέας αυτός είναι ο οικονομικός. Οι άνθρωποι μια κοινότητας έχουν την αίσθηση ότι είναι αδέλφια όταν κατέχουν απο κοινού κάποιο πράγμα. Αυτό το κάποιο πράγμα δεν είναι το πνεύμα, το οποίο αντίθετα, χαρακτηρίζεται απο ένα μεγάλο διαφορισμό. Αυτό το κάποιο πράγμα που οι άνθρωποι μιας κοινότητας έχουν απο κοινού, είναι καμωμένο απο δομές υλικές, οι οποίες βρίσκονται στη διάθεση αυτής της κοινότητας και απο τις οποίες επωφελούνται όλοι.
Σίγουρα αυτές οι σκέψεις έρχονται να ταράξουν τις "ωραίες" μας συνήθειες, τις ανέσεις μας και αρχές πάνω στις οποίες πολλές γενιές ήταν θαυμάσια βολεμένες. Θα ήταν πολύ ενοχλητικό και άβολο να τις εγκαταλείψουμε. Τι να κάνουμε όμως; Τα δύο δισεκατομμύρια πεινασμένων ανθρώπων, των οποίων η ελπίδα για ζωή δεν ξεπερνά ακόμα τα τριάντα χρόνια, έχουν βέβαια, και αυτοί επίσης, ένα πολύ "άβολο" τρόπο ύπαρξης!
Θα ήθελα να προσθέσω τις απόψεις μου πάνω σ' αυτό το όντως ενδιαφέρον θέμα.
Που πάμε?
Είναι δύσκολο να απαντήσεις με την απόλυτη ακρίβεια.
Πολλά εξαρτώνται απο μας τους ίδιους.
Θα προσπαθήσω να εκθέσω την άποψή μου περί του μέλλοντος του ανθρώπου και του πολιτισμού, που είναι δημιούργημα των ανθρώπου, συνεπώς ο λόγος θα γίνει για το μέλλον του ανθρώπου και κατά συνέπεια- όλων των πραγμάτων, που σχετίζονται μαζί του.
Υπάρχει η μοναδική συνεκτική Δύναμη των πάντων- η Αγάπη.
Ας γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ της Συμπαντικής Αγάπης- της άνευ όρων και της ανθρώπινης αγάπης- της υπό όρους.
Η ανθρώπινη αγάπη έναντι της Συμπαντικής- φαντάζει αγαποφάνεια.
Η ανθρώπινη αγάπη - είναι η σκιά της Συμπαντικής.
Η Αγάπη = Θεός, δίνει την ενέργειά Του στα πάντα.
Οι πολιτισμοί, δεχόμενοι και συσσωρεύοντες τις ποσότητες της Συμπαντικής Αγάπης - αναπτύσσονται στο υλικό επίπεδο.
Εμφανίζονται τέτοια στοιχεία του πολιτισμού, όπως η ηθική, τα έθιμα, οι δοξασίες, οι ιδέες, οι θρησκείες, οι νόμοι, η τέχνη.
Όσο οι ποσότητες της Συμπαντικής Αγάπης είναι αρκετές στις ψυχές των ανθρώπων- τόσο ο πολιτισμός αναπτύσσεται και προχωρά.
Κάποια στιγμή, η ανεπανάληπτη πρόοδος χαροποιεί τις καρδιές των ανθρώπων, οι οποίοι αποκτούν το αίσθημα της υπερηφάνειας, που σιγά- σιγά αντικαθιστά την Αγάπη.
Οι άνθρωποι προσκολλούνται στο πολιτισμό.
Τι θα πει προσκόλληση?
Είναι τοποθέτηση του γήινου πάνω απο την Αγάπη προς τον Θεό, αντικατάσταση του Θεού με δημιούργημα.
Αντικατάσταση της Αιτίας με το Αποτέλεσμα.
Ο πολιτισμός= μέλλον του ανθρώπου είναι πάντα Αποτέλεσμα της Αγάπης.
Όταν τα αποθέματα της Αγάπης ελαττώνονται στις ανθρώπινες καρδιές- τότε αρχίζει ο βαθμιαίος εκφυλισμός του κάθε πολιτισμού.
Για ένα διάστημα ο κάθε πολιτισμός πάει καλά λόγω κατανάλωσης αποθεμάτων της Αγάπης- είναι η λεγόμενη κακτημένη ταχύτητα.
Με την πλήρη κατανάλωση των αποθεμάτων, χωρίς την αναπλήρωση- έρχεται η παρακμή και ο εκφυλισμός.
Η τελική φάση - είναι ο θάνατος του κάθε πολιτισμού, που έπαψε να αγαπά.
Η επιβίωσή μας εξαρτάται απόλυτα και άμεσα απο τις ποσότητες της Συμπαντικής Αγάπης, που κουβαλούμε στις ψυχές μας.
Έτσι μου φαίνονται τα πράγματα.
Είναι μία γνώμη, ανάμεσα σε τόσες και τόσες γνώμες.
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2025, Jelsoft Enterprises Ltd.