Jacques
26-01-07, 00:53
Θα θέλα να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία που είχα σχεδόν 10 χρόνια πριν, μπορεί όχι τίποτα σημαντική αλλά εγώ από τότε δεν έχω ξαναδεί εφιάλτη.
Να σημειώσω ότι μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό μακρυά από τις πόλεις και την μιζέρια τους, αλλά γεμάτο ιστόριες και προκαταλήψεις!
Τεσπα, εμένα από μικρός (από ηλικία δημοτικού) μου άρεσαν οι τρομακτικές ιστορίες αλλά πάντα έψαχνα την λογική εξήγηση του πράγματος!
Για να μπω στο ψητό. μια κρύα νύχτα του χειμώνα, ήμουν Γ Γυμνασίου, έπεσα για ύπνο (νωρίς νωρίς κατά τις 10)! Κατά τη διάρκεια του ύπνου κατάλαβα ότι βλέπω κάποιο όνειρο. Επειδή φοβόμουν τους εφιάλτες πάρα πολύ είχα πάντα το " νου " μου όταν βλέπω εφιάλτες να προσπαθώ να ξυπνάω είτε κουνιόντας/τινάζοντας το χέρι/σώμα μου, είτε βγάζοντας κάποια φωνή-μικρή κραυγή (μην ξυπνήσουν κι αλλοι στο σπίτι :) )!
Εκείνη τη νύχτα ενώ έβλεπα κανονικά το όνειρο (λες και βλέπω ταινία :) ), καταλαβαίνω ότι γύρναγε σε εφιάλτη! Πως το καταλάβαινα???? Ένοιωθα τρόμο, πολύ τρόμο!! Σαν να σε κυνηγάνε, να μην μπορείς να ξεφύγεις και να σου έχουν κοπεί τα πόδια! Αλλά επειδή την ίδια κατάσταση την είχα πάθει κι άλλεες φορές, είχα βρει το κόλπο... και προσπαθούσα να κουνηθώ να ξυπνήσω!
Πριν καλά καλά προσπαθήσω να κουνηθώ είχε πέσει ένα βαθύ σκοτάδι και μια πίεση στα αυτιά και να σφυρίζουν λίγο! Επίσης ήταν σαν να έπεφτα στο κένο λες και ξάπλωσα ενώ είχα πιει 1 μπουκάλι ουίσκι! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και η φοβερή τρομάρα που ένοιωθα (τέτοιο φόβο δεν έχω ξανανοιώσει), δεν μπορούσα να κουνήσω καθόλου το σώμα μου - λες και ήμουν παράλυτος! Ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι! Εφόσον δεν μπορούσα να ξυπνήσω έτσι προσπάθησα να φωνάξω δυνατά! Δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά! Έβαλα όλη μου την δύναμη! Ούτε να κουνηθώ μπορούσα, ούτε να φωνάξω! Δηλ ήμουν σε μια φάση.. ξύπνιος μέσα στον ύπνο μου και προσπαθούσα να ξυπνήσω τελείως!!
Αλλά το χειρότερο ήταν μια βαριά και δυνατή φωνή που άκουγα!! Όταν άκουσα αυτή τη φωνή πέθανα από το φόβο μου γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να ξυπνήσω! Ήταν μια βαριά φωνή που άρχισε να μου λέει : Κατάρα, κατάρα, κατάρα... και μετά συνέχισαν κάποια λόγια που έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία, αλλά όχι τα συνηθισμένα που ...ξέρουμε και ξεστομίζουμε αλλά πολύ περίεργα και διαφορετικά! Εγώ εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκέφτηκα ήταν να πω το "Πατερ ημών"! Προσπάθησα να το φωνάξω αλλά δεν μπορούσα, έτσι το είπα από μέσα μου - με την έννοια ότι το σκεφτόμουν! Έλεγε αυτός, έλεγα κι εγώ! Το κακό ήταν ότι πιο πολύ άκουγα αυτά που έλεγα αυτός παρά είχα την προσοχή μου να πω την προσευχή μου! Φοβόμουν μη και συγκρατούσα τα λόγια του! Τελικά κατάφερα να τελειώσω την προσευχή και με το που λέω .... από του πονηρού. ξυπνάω ιδρωμένος και το μόνο που θυμόμουν από τα λόγια του ήταν αυτό στην αρχή " Κατάρα" x3!
Από τότε δεν έχω ξαναδεί εφιάλτες και έχουν περάσει 10-12 χρόνια! Ή μπορεί να έχω δει και όταν ξυπνάω να μην τους θυμάμαι!
Δεν ψάχνω καμία εξήγηση περίεργη! Κατά τη γνώμη μου είναι θέμα υποσυνήδητου (?), ψυχολογικού (?) δεν ξέρω πως να το πω, κάτι στο μυαλό τεσπα όπου ήμουν σε μικρή ηλικία και είχα ακούσει πολλές ιστορίες τρομακτικές (μάρεσε να ακούω τέτοιες και ακόμα πιο πολύ να τις λέω) και ίσως όλα αυτά να οδήγησαν σε μια τέτοια περιπέτεια!
Μου είχε πει όμως ένας φίλος μου μια εξήγηση περιέργη, πολύ περίεργη που στην αρχή έβαλα τα γέλια αλλά μετά με έπεισε να πάρω και την γνώμη άλλων
Να σημειώσω ότι μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό μακρυά από τις πόλεις και την μιζέρια τους, αλλά γεμάτο ιστόριες και προκαταλήψεις!
Τεσπα, εμένα από μικρός (από ηλικία δημοτικού) μου άρεσαν οι τρομακτικές ιστορίες αλλά πάντα έψαχνα την λογική εξήγηση του πράγματος!
Για να μπω στο ψητό. μια κρύα νύχτα του χειμώνα, ήμουν Γ Γυμνασίου, έπεσα για ύπνο (νωρίς νωρίς κατά τις 10)! Κατά τη διάρκεια του ύπνου κατάλαβα ότι βλέπω κάποιο όνειρο. Επειδή φοβόμουν τους εφιάλτες πάρα πολύ είχα πάντα το " νου " μου όταν βλέπω εφιάλτες να προσπαθώ να ξυπνάω είτε κουνιόντας/τινάζοντας το χέρι/σώμα μου, είτε βγάζοντας κάποια φωνή-μικρή κραυγή (μην ξυπνήσουν κι αλλοι στο σπίτι :) )!
Εκείνη τη νύχτα ενώ έβλεπα κανονικά το όνειρο (λες και βλέπω ταινία :) ), καταλαβαίνω ότι γύρναγε σε εφιάλτη! Πως το καταλάβαινα???? Ένοιωθα τρόμο, πολύ τρόμο!! Σαν να σε κυνηγάνε, να μην μπορείς να ξεφύγεις και να σου έχουν κοπεί τα πόδια! Αλλά επειδή την ίδια κατάσταση την είχα πάθει κι άλλεες φορές, είχα βρει το κόλπο... και προσπαθούσα να κουνηθώ να ξυπνήσω!
Πριν καλά καλά προσπαθήσω να κουνηθώ είχε πέσει ένα βαθύ σκοτάδι και μια πίεση στα αυτιά και να σφυρίζουν λίγο! Επίσης ήταν σαν να έπεφτα στο κένο λες και ξάπλωσα ενώ είχα πιει 1 μπουκάλι ουίσκι! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και η φοβερή τρομάρα που ένοιωθα (τέτοιο φόβο δεν έχω ξανανοιώσει), δεν μπορούσα να κουνήσω καθόλου το σώμα μου - λες και ήμουν παράλυτος! Ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι! Εφόσον δεν μπορούσα να ξυπνήσω έτσι προσπάθησα να φωνάξω δυνατά! Δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά! Έβαλα όλη μου την δύναμη! Ούτε να κουνηθώ μπορούσα, ούτε να φωνάξω! Δηλ ήμουν σε μια φάση.. ξύπνιος μέσα στον ύπνο μου και προσπαθούσα να ξυπνήσω τελείως!!
Αλλά το χειρότερο ήταν μια βαριά και δυνατή φωνή που άκουγα!! Όταν άκουσα αυτή τη φωνή πέθανα από το φόβο μου γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να ξυπνήσω! Ήταν μια βαριά φωνή που άρχισε να μου λέει : Κατάρα, κατάρα, κατάρα... και μετά συνέχισαν κάποια λόγια που έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία, αλλά όχι τα συνηθισμένα που ...ξέρουμε και ξεστομίζουμε αλλά πολύ περίεργα και διαφορετικά! Εγώ εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκέφτηκα ήταν να πω το "Πατερ ημών"! Προσπάθησα να το φωνάξω αλλά δεν μπορούσα, έτσι το είπα από μέσα μου - με την έννοια ότι το σκεφτόμουν! Έλεγε αυτός, έλεγα κι εγώ! Το κακό ήταν ότι πιο πολύ άκουγα αυτά που έλεγα αυτός παρά είχα την προσοχή μου να πω την προσευχή μου! Φοβόμουν μη και συγκρατούσα τα λόγια του! Τελικά κατάφερα να τελειώσω την προσευχή και με το που λέω .... από του πονηρού. ξυπνάω ιδρωμένος και το μόνο που θυμόμουν από τα λόγια του ήταν αυτό στην αρχή " Κατάρα" x3!
Από τότε δεν έχω ξαναδεί εφιάλτες και έχουν περάσει 10-12 χρόνια! Ή μπορεί να έχω δει και όταν ξυπνάω να μην τους θυμάμαι!
Δεν ψάχνω καμία εξήγηση περίεργη! Κατά τη γνώμη μου είναι θέμα υποσυνήδητου (?), ψυχολογικού (?) δεν ξέρω πως να το πω, κάτι στο μυαλό τεσπα όπου ήμουν σε μικρή ηλικία και είχα ακούσει πολλές ιστορίες τρομακτικές (μάρεσε να ακούω τέτοιες και ακόμα πιο πολύ να τις λέω) και ίσως όλα αυτά να οδήγησαν σε μια τέτοια περιπέτεια!
Μου είχε πει όμως ένας φίλος μου μια εξήγηση περιέργη, πολύ περίεργη που στην αρχή έβαλα τα γέλια αλλά μετά με έπεισε να πάρω και την γνώμη άλλων