Solon Aimonas Eautou
16-06-05, 23:14
EYPHMATA ΔEINΟΣAYPΩN Ξαναγράφουν την Iστορία
Δύο νέα είδη σαρκοβόρων δεινοσαύρων, που ανακαλύφθηκαν, αποκαλύπτουν πως η Aφρική ήταν ενωμένη με τη Nότια Aμερική και την Iνδία πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια!
Ο Rugops primus, ηλικίας 95 εκατομμυρίων ετών, προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς και το πότε διαχωρίστηκαν οι ηπειρωτικές μάζες της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ινδίας και έρχεται να συμπληρώσει σημαντικά κενά στις γνώσεις μας για την εξέλιξη των σαρκοβόρων δεινοσαύρων στην Αφρική (φωτογραφία: Τοντ Μάρσαλ)
H εποχή που Αφρική, Ινδία και Νότια Αμερική ήταν ενωμένες δεν είναι τόσο μακρινή. Τα απολιθωμένα ίχνη δύο νέων ειδών δεινοσαύρων, που έφερε στο φως η επιστημονική έρευνα στο νότιο τμήμα της Σαχάρας (στη Δημοκρατία του Νίγηρα) και ανήκουν στην οικογένεια των abelisaurids, αποδεικνύουν πως η υπερήπειρος Γκοντβάνα τεμαχίστηκε μόλις... πριν από 100 εκατ. χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα που θα ανακοινωθεί σήμερα, παγκοσμίως, από την National Geographic Society (που την χρηματοδότησε).
Πριν από αυτές τις νέες ανκαλύψεις, οι abelisaurids ήταν άγνωστοι στην Αφρική. Τα νέα απολιθώματα όμως φανερώνουν ότι η Μαύρη Ήπειρος, αλλά και τα άλλα δύο τμήματα ηπείρων που αποτελούσαν την Γκοντβάνα, απομακρύνθηκαν όχι 120 εκατ. χρόνια, όπως πίστευαν οι επιστήμονες, αλλά πολύ αργότερα. «Μέχρι να διαχωριστούν πλήρως οι ήπειροι, δεινόσαυροι όπως οι συγκεκριμένοι και άλλα ζώα περνούσαν από στενές «γέφυρες» ξηράς για να αποικίσουν τις γειτονικές ηπείρους, φθάνοντας κοντά στον Νότιο Πόλο», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, Τζέφρι Γουίλσον.
Ο Rugops primus - όπως ονομάζεται ο πρώτος, ηλικίας 95 εκατ. ετών δεινόσαυρος - είχε μήκος 10 μ., στρογγυλό ρύγχος, μικρά δόντια και ανήκει στην οικογένεια abelisaurids, μία ομάδα σαρκοβόρων δεινόσαυρων που ζούσαν στις νότιες περιοχές του πλανήτη. Το κεφάλι του, καλυμμένο από λέπια ή κεράτινες πλάκες, ήταν γεμάτο φλέβες και αρτηρίες που έχουν αφήσει ένα πλέγμα από αυλακιές στο κρανίο του.
«Με τέτοια δομή κρανίου δεν μπορεί να τσακωνόταν και να έσπαγε κόκαλα», εξηγεί ο παλαιοντολόγος - καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Πολ Σερίνο, ο οποίος πιστεύει ότι ο Rugops, αντί να διεκδικεί από τα άλλα ζώα την τροφή του, προτιμούσε να τρώει ψοφίμια.
Κατά μήκος του ρύγχους υπάρχουν δύο σειρές από επτά τρύπες, στις οποίες - όπως υποθέτει ο Σερίνο - ήταν στερεωμένο κάποιο διακοσμητικό εξάρτημα, που χρησίμευε στον δεινόσαυρο για επίδειξη. «Είναι ένα πολύ όμορφο μεταβατικό είδος της ομάδας που αργότερα εξελίχθηκε στους πρώτους κερασφόρους θηρευτές», συνεχίζει ο ερευνητής.
Το άλλο νέο είδος δεινοσαύρου, που ονομάστηκε Spinostropheus gautieri, ανακαλύφθηκε σε πετρώματα ηλικίας 135 εκατ. ετών, όπου ο Πολ Σερίνο είχε εντοπίσει παλαιότερα τους δεινοσαύρους Jobaria και Afrovenator. Το απολίθωμα αποτελείται από μία αρθρωτή σπονδυλική στήλη δεινοσαύρου, που ανήκε σε έναν αρχαίο συγγενή του Rugops και άλλων ειδών της ομάδας των abelisaurids.
Και «Σούπερ κροκόδειλος»!
Ο παλαιοντολόγος - καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και μόνιμος συνεργάτης της National Geographic Society, Πολ Σερίνο, τη στιγμή της ανακάλυψης (φωτογραφία: Μάικ Χέτβερ)
Και τα δύο υπολείμματα δεινοσαύρων ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια δύο αποστολών που οργάνωσε ο Πολ Σερίνο στον Νίγηρα το 1997 και το 2000, οι οποίες έχουν φέρει στο φως πολλούς νέους δεινοσαύρους, καθώς και τον μήκους 12 μέτρων «Σούπερ Κροκόδειλο» (Sarcosuchus imperator), αλλά τώρα έδωσαν τα πολύτιμα συμπεράσματα στους επιστήμονες που τα μελετούν. Για τις αποστολές τού Πολ Σερίνο έχουν εγκριθεί 11 χορηγίες από την Επιτροπή Έρευνας και Εξερευνήσεων και δύο από το Συμβούλιο Έγκρισης Αποστολών της National Geographic Society.
-ΜΑΙΡΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ-
LINK: http: //www.nationalgeographic.com/
ΤΑ ΝΕΑ , 02/06/2004 , Σελ.: P25
Κωδικός άρθρου: A17953P251
ID: 418195
Δύο νέα είδη σαρκοβόρων δεινοσαύρων, που ανακαλύφθηκαν, αποκαλύπτουν πως η Aφρική ήταν ενωμένη με τη Nότια Aμερική και την Iνδία πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια!
Ο Rugops primus, ηλικίας 95 εκατομμυρίων ετών, προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς και το πότε διαχωρίστηκαν οι ηπειρωτικές μάζες της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ινδίας και έρχεται να συμπληρώσει σημαντικά κενά στις γνώσεις μας για την εξέλιξη των σαρκοβόρων δεινοσαύρων στην Αφρική (φωτογραφία: Τοντ Μάρσαλ)
H εποχή που Αφρική, Ινδία και Νότια Αμερική ήταν ενωμένες δεν είναι τόσο μακρινή. Τα απολιθωμένα ίχνη δύο νέων ειδών δεινοσαύρων, που έφερε στο φως η επιστημονική έρευνα στο νότιο τμήμα της Σαχάρας (στη Δημοκρατία του Νίγηρα) και ανήκουν στην οικογένεια των abelisaurids, αποδεικνύουν πως η υπερήπειρος Γκοντβάνα τεμαχίστηκε μόλις... πριν από 100 εκατ. χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα που θα ανακοινωθεί σήμερα, παγκοσμίως, από την National Geographic Society (που την χρηματοδότησε).
Πριν από αυτές τις νέες ανκαλύψεις, οι abelisaurids ήταν άγνωστοι στην Αφρική. Τα νέα απολιθώματα όμως φανερώνουν ότι η Μαύρη Ήπειρος, αλλά και τα άλλα δύο τμήματα ηπείρων που αποτελούσαν την Γκοντβάνα, απομακρύνθηκαν όχι 120 εκατ. χρόνια, όπως πίστευαν οι επιστήμονες, αλλά πολύ αργότερα. «Μέχρι να διαχωριστούν πλήρως οι ήπειροι, δεινόσαυροι όπως οι συγκεκριμένοι και άλλα ζώα περνούσαν από στενές «γέφυρες» ξηράς για να αποικίσουν τις γειτονικές ηπείρους, φθάνοντας κοντά στον Νότιο Πόλο», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, Τζέφρι Γουίλσον.
Ο Rugops primus - όπως ονομάζεται ο πρώτος, ηλικίας 95 εκατ. ετών δεινόσαυρος - είχε μήκος 10 μ., στρογγυλό ρύγχος, μικρά δόντια και ανήκει στην οικογένεια abelisaurids, μία ομάδα σαρκοβόρων δεινόσαυρων που ζούσαν στις νότιες περιοχές του πλανήτη. Το κεφάλι του, καλυμμένο από λέπια ή κεράτινες πλάκες, ήταν γεμάτο φλέβες και αρτηρίες που έχουν αφήσει ένα πλέγμα από αυλακιές στο κρανίο του.
«Με τέτοια δομή κρανίου δεν μπορεί να τσακωνόταν και να έσπαγε κόκαλα», εξηγεί ο παλαιοντολόγος - καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Πολ Σερίνο, ο οποίος πιστεύει ότι ο Rugops, αντί να διεκδικεί από τα άλλα ζώα την τροφή του, προτιμούσε να τρώει ψοφίμια.
Κατά μήκος του ρύγχους υπάρχουν δύο σειρές από επτά τρύπες, στις οποίες - όπως υποθέτει ο Σερίνο - ήταν στερεωμένο κάποιο διακοσμητικό εξάρτημα, που χρησίμευε στον δεινόσαυρο για επίδειξη. «Είναι ένα πολύ όμορφο μεταβατικό είδος της ομάδας που αργότερα εξελίχθηκε στους πρώτους κερασφόρους θηρευτές», συνεχίζει ο ερευνητής.
Το άλλο νέο είδος δεινοσαύρου, που ονομάστηκε Spinostropheus gautieri, ανακαλύφθηκε σε πετρώματα ηλικίας 135 εκατ. ετών, όπου ο Πολ Σερίνο είχε εντοπίσει παλαιότερα τους δεινοσαύρους Jobaria και Afrovenator. Το απολίθωμα αποτελείται από μία αρθρωτή σπονδυλική στήλη δεινοσαύρου, που ανήκε σε έναν αρχαίο συγγενή του Rugops και άλλων ειδών της ομάδας των abelisaurids.
Και «Σούπερ κροκόδειλος»!
Ο παλαιοντολόγος - καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και μόνιμος συνεργάτης της National Geographic Society, Πολ Σερίνο, τη στιγμή της ανακάλυψης (φωτογραφία: Μάικ Χέτβερ)
Και τα δύο υπολείμματα δεινοσαύρων ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια δύο αποστολών που οργάνωσε ο Πολ Σερίνο στον Νίγηρα το 1997 και το 2000, οι οποίες έχουν φέρει στο φως πολλούς νέους δεινοσαύρους, καθώς και τον μήκους 12 μέτρων «Σούπερ Κροκόδειλο» (Sarcosuchus imperator), αλλά τώρα έδωσαν τα πολύτιμα συμπεράσματα στους επιστήμονες που τα μελετούν. Για τις αποστολές τού Πολ Σερίνο έχουν εγκριθεί 11 χορηγίες από την Επιτροπή Έρευνας και Εξερευνήσεων και δύο από το Συμβούλιο Έγκρισης Αποστολών της National Geographic Society.
-ΜΑΙΡΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ-
LINK: http: //www.nationalgeographic.com/
ΤΑ ΝΕΑ , 02/06/2004 , Σελ.: P25
Κωδικός άρθρου: A17953P251
ID: 418195