« Ο εχθρός του καλού είναι το ...... καλύτερο;;;; »

[Ragnarok]

Στις μέρες μας, φαίνεται ότι ξεπεράσαμε, σε επίπεδο στερεοτυπικής σκέψης, το μονοθειστικό, διυστικό σύστημα καλού-κακού και περάσαμε σε μια νέα εποχή που σηματοδοτήται με την εξής φράση: ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο...Μια φράση που συχνά όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αναμασούν,αναμεταδίδουν, σαν αυτή η φράση να’ δινε μεγαλύτερο status σε αυτόν που την ξεστόμισε...Πόσοι όμως από εμάς πραγματικά κατανοούμε την πραγματική σημασία της φράσης αυτής και πόσοι μπορούμε να κατανοήσουμε ότι πίσω από αυτή την μικρή, ίσως ασήμαντη, φράση κρύβεται το τέρας του καταναλωτισμού και της έλλειψης αυτοσεβασμού και αυτο-ολοκλήρωσης.


Για να γίνω πιο κατανοητός θα πρέπει να παραθέσω αρχικά τα 5 σημεία-κλειδία της εξέλιξης των ανθρωπίνων αναγκών, όπως αυτές ορίστικαν από της Κοινωνιολογία.Πρώτο στάδιο είναι οι βιολογικές ανάγκες, δεύτερο, η ανάγκη για ασφάλεια, ασφάλεια για την επόμενη μέρα, τρίτο, ανάγκη για κοινωνική συμμετοχή και κατανόση του εαυτού μας μέσω ενός κοινωνικού κατόπτρου, τέταρτο, κατανόηση του εαυτού μας σε πλήρη μορφή και αυτοκριτική και τέλος, ανάγκη για αυτοπραγμάτωση.


Τί πραγματικά όμως λέει αυτή η φράση και δύναται να επηρεάσει αυτά τα στάδια;


Για να μπορέσουμε να περάσουμε από το τέταρτο στο τελευταίο επίπεδο υπάρχει μια αναγκαία συνθήκη: Μέσα από την κατανόηση και την αρμονία του εαυτού μας να καταλάβουμε και να ορίσουμε τις δυνατότητες μας, μέχρι που και που όχι μπορούμε να πάμε, ποιές είναι οι δεξιότητες μας,γενικότερα, τί έχουμε και τί όχι.Για να μπορούμε στο τέλος με ευχαρίστηση να λέμε ότι αυτοί ποραγματικά είμαστε και αυτές είναι οι ικανότητες μας και μέχρι εκεί μπορούμε να τις πάμε.Μέσα λοιπόν από αυτή την διαδικασία οδηγούμαστε στο τελευταιό στάδιο αναγκών, την αυτοπραγμάτωση.
Η φράση αυτή όμως λειτουργεί σαν εμπόδιο για να περάσει κανείς από το τέταρτο στο τελευταίο επίπεδο καθώς έχοντας στο μυαλό μας ότι υπάρχει πάντα το καλύτερο ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τί πραγματικά έχουμε ανάγκη τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό-ψυχικό επίπεδο.Ακυρώνει την προσπάθεια για αυτοπραγμάτωση,δημιουργεί φαιδρές ανάγκες, συνεχώς αυξανόμενες, ακόρεστες καθώς πάντα υπάρχει το καλύτερο...


«Έχω το καλύτερο κινητό της αγοράς, το οποίο μιλάει 15 γλώσσες, κάνει αλγορυθμικές πράξεις και φτιάχνει φραπέ...Σε μια εβδομάδα όμως πήρα καινούργιο...αυτό φτιάχνει και fredo…».Ακραίο αλλά κάπως έτσι δεν έχει καταντήσει η κοινωνία των homo consumens;

[R-b-t3r]

χεχε έχεις δίκιο φίλε μου! Η αλήθεια είναι ότι αυτή η φράση κρύβει μια τελειομανία από πίσω της και ουσιαστικά αποτελεί τροχοπέδη για την 1η και κυρίως την 2η φάση του σχηματισμού της κοινωνίας όπως την ορίζεις εκεί.
Βασικά εγώ θα το συνοψίσω μόνο στο ότι δημιουργεί ανασφάλεια και ανυσηχία γενικότερα για το τί έχουμε στα χέρια μας....

Θα έλεγα ότι είναι ο ακριβής αντίποδας της βουδιστικής προσέγγισης όπου η επιθυμία καταπολεμάται γιατί είναι ακόρεστη. Αλλά σε μια υλιστική κοινωνία, μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν καταστροφική για το καταναλωτικό μοντέλο χώρια που είναι και ανεπιθύμητη για τον μέσο άνθρωπο (γιατί απαιτεί προσαρμογή και θυσίες).

Αλήθεια κάνουμε πια θυσίες? Για να έχει νόημα η φράση το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού, αυτό υπονοοεί θυσίες αλλά και ρίσκο. Πόσοι είναι όμως έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα?

[Ragnarok]

Φίλε Rbt-3r, να σημειώσω και να προσθέσω αν θες ένα άλλο ερώτημα;Αν το καλύτερο δεν είναι ο εχθρός του καλού, μήπως η πραγματικά η φιαμάχη βρίσκεται στην αντίπερα όχθη;Μήπως μόνο το χείρότερο είναι ο εχθρός του κακού;(Όλο και κάποιον εχθρό πρέπει να έχει και αυτό...)


Πάντως όσον αφορά το ερώτημα σου για τις θυσίες που πρέπει να κάνει κανείς για το καλύτερο θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το ρίσκο,ο αγώνας γίνεται για το καλό κ όχι για το καλύτερο.Πρώτα οι βάσεις... :)

[Drymonia]

Αν ο έχθρος του καλού είναι το καλύτερο, τότε το καλύτερο είναι φίλος του κακού! ;)

Μήπως τελικά "Μέτρον άριστον";

[leo morpheus]

Αν ο έχθρος του καλού είναι το καλύτερο, τότε το καλύτερο είναι φίλος του κακού! ;)

Μήπως τελικά "Μέτρον άριστον";

Αν αναζητείς μόνο το καλό και όχι το καλύτερο(αφού βρεις το καλό...)γίνεσαι ένα ανθρωπάκι που βαλτώνεις μέσα σε αυτό που σε έπεισαν ότι μπορείς...μα αφού όλα τα μπορείς!Αν θελήσεις κατι σίγουρα με προσπάθεια μπορείς να το κατακτήσεις!
Η ζωή είναι γεναιόδωρη,γί ' αυτό ας γίνουμε και ας ζητήσουμε ότι καλύτερο μπορούμε!
Το πρόβλημα είναι όταν ψάχνεις το καλύτερο χωρίς πρώτα να έχεις βρει το καλό...

[t.ASSOS]

Αν ο έχθρος του καλού είναι το καλύτερο, τότε το καλύτερο είναι φίλος του κακού!

Το παραπάνω ήταν το 666 μήνυμά σου . Και που αναφερόταν ……….?

Σύμπτωση.

[Βλάχος Χρήστος]

Για να δημιουργήσεις κάτι αρχίζεις πάντα από τα θεμέλια κ έπειτα συνεχίζεις άρα δεν μπορεί να υπάρξει το «καλύτερο» χωρίς πρώτα να προϋπάρχει το «καλό» είναι ένα στάδιο μεγαλύτερης εξέλιξης που για να το διαβείς πρέπει πρώτα να έχεις κατανοήσει κ να αφομοιώσεις το προηγούμενο! Το «καλό» σαν έννοια αναφέρεται στην ηθική ύπαρξη του ανθρώπου…. Το ότι χρησιμοποιείτε σε μία υλιστική κοινωνία για υπερκαταναλωτικούς σκοπούς αυτό οφείλεται στον αποπροσανατολισμό που έχουμε υποστεί! Το «καλό» κ το «καλύτερο» ανήκουν στην ίδια διαδρομή μόνο που δεν είσαι στο ίδιο σημείο , αρχίζεις από κάπου κ εξελίσσεσαι .
Το να εξελίσσεσαι σημαίνει ότι παίρνεις κάποιες αποφάσεις που αποσκοπούν είτε στο καλό είτε στο κακό γιατί κάθε ενέργεια δεν θα υφίστανται εάν δεν είχε κάποιο σκοπό, έτσι δεν θα υπήρχε ούτε λογική κρίση που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο κ θα ήταν όλα μηχανικά σαν τις λειτουργίες των ζώων χωρίς να χρειάζεται να αναλύσουμε τίποτα άλλο.

[Drymonia]

Το παραπάνω ήταν το 666 μήνυμά σου . Και που αναφερόταν ……….?
Καλό! :D

Θα συμφωνήσω με τον Χρήστο. Όλα έχουν τον λόγο τους και την ώρα τους, και το να είσαι καλός είναι αρκετά ικανοποιητικό. Φυσικά, το να γίνουμε καλύτεροι προϋποθέτει να έχουμε ήδη κατακτήσει το καλό και να βελτιωνόμαστε, αλλά δεν πρέπει να γίνεται με άγχος και βιασύνη. Πρέπει επίσης να προσέχουμε μήπως στην ατέρμονη προσπάθεια να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι γίνουμε κάπως "περίεργοι"..
Ένα άλλο θέμα είναι πώς αντιλαμβάνεται κανείς το καλό..
Ίσως το καλύτερο είναι αποτέλεσμα συνεχούς καλλιέργειας [και όχι αμφιταλάντευσης] του καλού που μέσα από την μελέτη, την συμπεριφορα και τέλος την εμπειρία.
Ας μην το κυνηγάμε, θα έρθει μόνο του στην ώρα του.