Επιστροφή στο Forum : Πελαργός ή εξωσωματική;
Πελαργός ή εξωσωματική;
Είναι ένα κοινωνικό ζήτημα που με έχει προκαλέσει πολύ. Οι σκέψεις μου, όμως, θα είναι συγκρατημένες κι ο λόγος μου δειλός και μετριοπαθής, διότι στη ζωή μου ήρθε ο «πελαργός» και μιλώ εκ του ασφαλούς…
Κάποτε, η γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά (όπως και σήμερα άλλωστε) κυκλοφορούσε με μία ταμπέλα στο μέτωπο «στείρα», «στέρφα», «άκληρη», ήταν σαν το καρπούζι με τη βούλα, βιώνοντας καθημερινά έναν κοινωνικό ρατσισμό. Πολύ πριν η επιστήμη πιστοποιήσει, ότι υπήρχαν και «στείροι» και «στέρφοι» άντρες, πετώντας τους κυριολεκτικά το μπαλάκι της ευθύνης.
Σήμερα τα πράγματα έχουν σαφώς διαφοροποιηθεί. Η επανάσταση της «εξωσωματικής γονιμοποίησης» έφερε απίστευτες αλλαγές, μετατόπισε τα δεδομένα στο χώρο κι έφερε στο φως την ελπίδα στα άκληρα ζευγάρια. Στην αρχή της γεννήσεώς της πιο δειλά και σήμερα κατά συρροή.
Αυτή η επιστημονική καινοτομία δεν είναι και τόσο ανώδυνη τελικά, το αντίθετο μάλιστα. Απ’ ότι γνωρίζω το κόστος της είναι μεγάλο. Τα ζευγάρια περνούν μία απίστευτη δοκιμασία σε ό,τι αφορά το οικονομικό πακέτο σε συνδυασμό με μία κακή ψυχολογία στην αναμονή της επιτυχίας. Στη διαδρομή για τον τελικό στόχο, βλέπεις άντρες να βιάζουν το σπέρμα τους ανορθόδοξα και γυναίκες βιολογικά διαλυμένες από τις ορμόνες.
Αξίζει τελικά όλη αυτή η διαδικασία στο βωμό ενός παιδιού; Όλη αυτή η ταλαιπωρία στο όνομα της κοινωνικής αποδοχής; Η’ στο να λέγεσαι γονιός; Είναι ο μόνος λόγος να λέγεσαι ευλογημένος από τον Θεό; Η απάντηση ήρθε σαν καταπέλτης και εισέπραξα ένα μεγάλο «ΝΑΙ» από τους επιτυχώς και ανεπιτυχώς προσπαθήσαντες. Κι εγώ με τη σειρά μου ήρθα να σεβαστώ το «κομμάτι» τους στην προσπάθειά μου να τους κατανοήσω.
Εδώ όμως γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα, μπαίνοντας ορμητικά η ανήσυχη φύση μου, με τη μεταφυσική της αντίληψη, μην προσπαθώντας να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, συναινώντας με τον Θεό.
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή; Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Πολλά αναπάντητα ερωτήματα με πλημμυρίζουν δίχως να γνωρίζω την ακριβή τους απάντηση. Γι’ αυτό, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επιτρέπω στη ψυχή μου να γίνεται δούλη του μυαλού μου, αφήνοντας την εσωτερική μου φωνή, που ανά τους αιώνες είναι γεμάτη σοφία, να δώσει τις απαντήσεις.
Γιατί λοιπόν δεν αφήνουμε τα πράγματα στη θέση τους; Γιατί δεν επιτρέπουμε στη ροή του σύμπαντος να ξεκλειδώσει τις πόρτες του τη στιγμή που πρέπει; Γιατί δε δίνουμε χώρο στο χρόνο να μας δηλώσει το λόγο της παρουσίας μας εδώ; Γιατί δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε να δούμε για ποια πράγματα έχουμε γεννηθεί και για ποια όχι; Γιατί κι εμείς παράλληλα δεν προσπαθούμε να δουλέψουμε τις ελλείψεις που μας προκάλεσαν πόνο, αφήνοντας στο χέρι του καλού Θεού να μας δηλώσει την παρουσία του στα πράγματα που έχουμε γεννηθεί για να κάνουμε;
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή;
Ως επιστήμονας που ασχολείται με τα φαινόμενα της σύλληψης και του τοκετού, μπορώ να σε διαβεβαιώσω και από τη δική μου την πλευρά ότι τα ζευγάρια που μπαίνουν στη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής συνήθως είναι απολύτως συνειδητοποιημένα για την επιλογή τους, παρά το γεγονός ότι υπάρχει σαφέστατα μεγάλη ταλαιπωρία κάθε είδους, από την οικονομική έως και την ψυχολογική. Καθημερινά σχεδόν έρχομαι σε επαφή με ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και που έχουν επανειλλημένες αποτυχημένες εξωσωματικές και όμως το πείσμα τους είναι τέτοιο που βρίσκουν τη δύναμη να προσπαθούν συνέχεια.
Αυτό αποτελεί δική τους επιλογή και είναι απολύτως σεβαστή αν και εγείρονται σαφώς ποικίλα ερωτήματα, μερικά από τα οποία μας εξέφρασες κι εσύ στο κείμενό σου. Είναι δύσκολα ερωτήματα, στα οποία μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει τετελεσμένη σωστή απάντηση. Πολλά από αυτά με έχουν απασχολήσει κι εμένα, μέσα από τα δικά τους προβλήματα κι εκεί που είμαι έτοιμος να πω ότι ίσως και να μην πρέπει να πάμε αντίθετα σε εκείνο που το Σύμπαν ορίζει, όταν βλέπω τα πρόσωπά τους τη στιγμή που κρατούν το μωρό στα χέρια τους, αμφιβάλω ξανά και απάντηση δεν βρίσκω...
Αν και νιώθω ευλογημένος αφού ο πελαργός επισκέφθηκε εμένα και την οικογένεια μου δύο φορές, με σίγουρια θα έλεγα πως αξίζει τον κόπο.
Σίγουρα θυσίες απαιτούνται πολλές, αλλά υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια από το να μην προσπαθήσεις να δεις το παιδί σου να σου γελά?
To σύμπαν δεν αρνείται την ζωή Ασπασία. Αν το θες ας το κάνεις. Δεν σημαίνει πως είναι κατά της φύσης η ίδια η ζωή! Αν νομίζει ένα ζευγάρι πως είναι έτοιμο γιατί να μην κάνει παιδιά και με όποιον τρόπο θέλει; Ευχαριστώ:)
ΑΣΠΑΣΙΑ θέτεις αρκετά και σημαντικά ερωτήματα και σκέψεις.
Κάποτε, η γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά (όπως και σήμερα άλλωστε) κυκλοφορούσε με μία ταμπέλα στο μέτωπο «στείρα», «στέρφα», «άκληρη», ήταν σαν το καρπούζι με τη βούλα, βιώνοντας καθημερινά έναν κοινωνικό ρατσισμό. Πολύ πριν η επιστήμη πιστοποιήσει, ότι υπήρχαν και «στείροι» και «στέρφοι» άντρες, πετώντας τους κυριολεκτικά το μπαλάκι της ευθύνης.
Πολύ ορθά κάνεις μια Ιστορική αναδρομή σε περασμένες κοινωνιες όπου το "στίγμα" και τα ταμπού τις χαρακτήριζαν.
Έπρεπε να εδραιωθεί και να αποδαιμονοποιηθεί η Επιστήμη για να προχωρήσουμε στα νέα δεδομένα ;)
Απ’ ότι γνωρίζω το κόστος της είναι μεγάλο. Τα ζευγάρια περνούν μία απίστευτη δοκιμασία σε ό,τι αφορά το οικονομικό πακέτο σε συνδυασμό με μία κακή ψυχολογία στην αναμονή της επιτυχίας. Στη διαδρομή για τον τελικό στόχο, βλέπεις άντρες να βιάζουν το σπέρμα τους ανορθόδοξα και γυναίκες βιολογικά διαλυμένες από τις ορμόνες.
Έχοντας ως βάση τον ξάδερφό μου όπου για 3 σχεδόν χρόνια δε μπορούσαν να επιτύχουν κύηση, θα προσυπογράψω τα παραπάνω σου λόγια.
Έπειτα από δύο ή τρεις (αν θυμαμαι καλά) αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής ,τελικά πάνε όλα καλά και σε 2 μήνες τα "διδυμάκια" θα ναι γεγονός :p
Ωστόσο η δοκιμασία ήταν μεγάλη, και το κόστος (οικονομικό και -κυρίως- ψυχολογικό) ήταν ανάλογο..
Εδώ όμως γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα, μπαίνοντας ορμητικά η ανήσυχη φύση μου, με τη μεταφυσική της αντίληψη, μην προσπαθώντας να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, συναινώντας με τον Θεό.
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή; Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Δε μπορώ να σου απαντήσω, ή μάλλον μπορώ αλλά επειδή δεν είμαι γονιός ,ίσως να προβώ σε πρόχειρες απαντήσεις...
Θεωρητικά δε πρέπει να εκβιάζουμε το Σύμπαν ,το κάνουμε ήδη με την τρύπα του Όζοντος και τα αποτελεσματα είναι ήδη ορατά.
Όμως ποιος μπορεί να στερήσει από κάποιον την "Ελπίδα" ότι θα πετύχει τον (όποιο) σκοπό έχει βάλει στη ζωή του?
Δε ξέρω, είναι πολύ μεγάλο το θέμα και η προέκτασή του, σχετικά με τα "όρια" που μας επιτρέπεται ή όχι να "επέμβουμε" ίσως δεν οδηγήσει πουθενά ,μιας και θεωρώ πως είναι καθαρά υποκειμενικό το τι έχει ο καθένας προσδιορίσει ως όριο...
Ο Μιχάλης στις τελευταίες σειρές της πιο πάνω δημοσίευσής του ,με κάλυψε απολύτως...Πολλά από αυτά με έχουν απασχολήσει κι εμένα, μέσα από τα δικά τους προβλήματα κι εκεί που είμαι έτοιμος να πω ότι ίσως και να μην πρέπει να πάμε αντίθετα σε εκείνο που το Σύμπαν ορίζει, όταν βλέπω τα πρόσωπά τους τη στιγμή που κρατούν το μωρό στα χέρια τους, αμφιβάλω ξανά και απάντηση δεν βρίσκω...
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή; Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι το Σύμπαν, ο Θεός, η Οντότητα κλπ, υπάρχουν και μάλιστα μας χαρίζουν ή μας αρνούνται κάτι;
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι "ο φωστήρας που κατεβάσαμε στη Γη" υπήρχε από πριν και κατέβηκε με το ζόρι ή από επιλογή του;
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι παρεμβαίνουμε σε έργο κάποιας (ή, της) Οντότητας;
Γιατί να "χρεωθώ" κάτι και να "λογοδοτήσω" σε κάποιον;
Έχει διαφορά σε ποιότητα η ψυχή που θα ενσαρκωθεί με τον συνήθη τρόπο, από αυτήν που θα ενσαρκωθεί με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή; Και ποιος ξέρει μετα βεβαιότητος να μας πει το ναι ή το όχι;
Αγαπητά μέλη,
Αν και μικρές οι αναφορές μας ως προς το θέμα(γιατί παίρνει πολλή συζήτηση), νομίζω ότι καλύψαμε το κοινωνικό και ηθικό μέρος του ζητήματος. Αλλά κανείς από εσάς δε με κάλυψε μεταφυσικά, καθώς ο στόχος μου με αυτό το κείμενο ήταν να το δούμε από αυτήν την οπτική γωνία. Τελικά, τι μέρος του λόγου είναι αυτά τα παιδιά, τα "εκτός σχεδίου πόλεως" σε σχέση με αυτά που έρχονται αβίαστα; Σίγουρα κανείς δε μπορεί να δει τη διαφορά από το πρώτο χαμόγελο που εισπράττουν οι οικογένειές τους, αλλά από τη μετέπειτα δράση τους. Πιστεύετε ότι οι "εξωσωματικοί", προγραμματισμένοι στρατιώτες είναι ίδιοι με τους "συμπαντικούς"; Για μένα, όχι!
Αγαπητή ΑΣΠΑΣΙΑ
Συγχαρητήρια για το θέμα!
Είναι ένας προβληματισμός που έχει απασχολήσει και εμένα, σαν άνθρωπο και σαν Αστρολόγο. Όταν με ρωτούν, γιατί δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και πως μπορούν να βοηθηθούν μέσα από τον αστρολογικό τους χάρτη...
Ας δούμε, λοιπόν, το θέμα και από μία άλλη σκοπιά...
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα τεκνοποίησης.
Γιατί, τελικά, δεν ήρθε ο πελαργός... στη ζωή μου;;;;;;
Μήπως, άραγε, ήταν διαφορετική η δική μου αποστολή;;;;
Αγαπητή ΑΣΠΑΣΙΑ,
Το ζήτημα που παραθέτεις παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα μου ήταν αδύνατο να μην απαντήσω! Αν και δεν είμαι μητέρα και έχω αρκετό καιρό μπροστά μου, θα μπορούσα να δώσω μία απάντηση σε ένα τόσο λεπτό θέμα. Πιστεύω ακράδαντα στη Συμπαντική νομοτέλεια, σε αυτήν την απίστευτη σοφία μιας ανώτερης δύναμης, που μέσα από καθημερινά μαθήματα και καταστάσεις συμβάλει στην εξέλιξή μας.
Αμφισβητώ τις συμπτώσεις, δίνω υπόσταση στις συγχρονικότητες και πέρα από την ελεύθερη βούληση, δεν πιέζω καταστάσεις που δεν προχωράνε, αλλά αφήνω το Συμπάν να με οδηγήσει όπως αυτό νομίζει πως είναι καλύτερα για μένα. Θα συμφωνήσω λοιπόν μαζί σου. Τα ερωτήματα που θέτεις έχουν ένα λογικό, αλλά και μεταφυσικό υπόβαθρο.
Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω, αναφερόμενη στο μέλος Puck, πως αν πραγματικά δεν υπάρχει Σύμπαν, Θεός, αλλά και συμπαντικό σχέδιο, τότε τι κάνουμε εμείς εδώ; Μήπως περιφερόμαστε άσκοπα στον αποδεδειγμένα χαμηλό πλανήτη Γη; Δε νομίζω. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε λοιπόν για τι έχουμε γεννηθεί και για τι όχι, ας αναζητήσουμε το σχέδιό μας εδώ και ας μην πηγαίνουμε κόντρα σε αυτό που ο Θεός ορίζει για μας. Και για να κλείσω, σχετικά με το θέμα της ΑΣΠΑΣΙΑΣ, ας συνειδητοποιήσουμε πως δε γεννηθήκαμε για να κάνουμε τα ΠΑΝΤΑ. Είτε αυτό πρόκειται για τη δουλειά των ονείρων μας, είτε για το πιο τρελό μας όνειρο, και γιατί όχι... για την απόκτηση ενός παιδιού.
Αγαπητά μέλη,
Αν και μικρές οι αναφορές μας ως προς το θέμα(γιατί παίρνει πολλή συζήτηση), νομίζω ότι καλύψαμε το κοινωνικό και ηθικό μέρος του ζητήματος. Αλλά κανείς από εσάς δε με κάλυψε μεταφυσικά, καθώς ο στόχος μου με αυτό το κείμενο ήταν να το δούμε από αυτήν την οπτική γωνία. Τελικά, τι μέρος του λόγου είναι αυτά τα παιδιά, τα "εκτός σχεδίου πόλεως" σε σχέση με αυτά που έρχονται αβίαστα; Σίγουρα κανείς δε μπορεί να δει τη διαφορά από το πρώτο χαμόγελο που εισπράττουν οι οικογένειές τους, αλλά από τη μετέπειτα δράση τους. Πιστεύετε ότι οι "εξωσωματικοί", προγραμματισμένοι στρατιώτες είναι ίδιοι με τους "συμπαντικούς"; Για μένα, όχι!
Δηλαδή θεωρείς ότι τα παιδιά αυτά των οποίων η σύλληψη γίνεται με τεχνητό τρόπο, διαφέρουν σε κάτι, ή υστερούν σε κάτι, από τα υπόλοιπα?
Μεταφυσικά αυτό που θα μπορούσε να στηριχθεί?
Μα και βέβαια δεν υστερούν σε κάτι. Απλώς αγνοούμε το γεγονός ότι η ζωή που τους επεβλήθει μπορεί να μην αποτελεί μέρος του καρμικού τους σχεδίου.
Με όλο το σεβασμό Diana , αλλά με δεδομένη την ύπαρξη καρμικού σχεδίου , τότε αυτονόητα η ζωή ΔΕΝ τους επεβλήθει αλλά είναι μέρος του σχεδίου. Αλλιώς θα πεθαιναν!!!
Ως αναφορά το αρχικό ερώτημα , η θέση μου είναι ότι όταν δύο άνθρωποι είναι πραγματικά έτοιμοι μπορούν και πρέπει να φέρνουν νέες ζωές στον κόσμο με οποιδήποτε ασφαλή τρόπο.
Ως αναφορά το αρχικό ερώτημα , η θέση μου είναι ότι όταν δύο άνθρωποι είναι πραγματικά έτοιμοι μπορούν και πρέπει να φέρνουν νέες ζωές στον κόσμο με οποιδήποτε ασφαλή τρόπο.
Έστω και με το να πάνε κόντρα στη φύση;;;;;;;
Αναρωτιέμαι... τι ψυχή θα κουβαλάει ένα παιδί όταν έχει συλληφθεί σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα και όχι από μία ένωση γεμάτη με Αγάπη;;;;;
Τι είδους μνήμες, άραγε, θα κουβαλάει στα κύτταρά του;;;;
Ierofantis
06-09-07, 04:58
Καλησπέρα σε όλους......
Είναι εκπληκτικό θέμα και τόσο βαθύ όσο και η κρίση που αντιμετωπίζει ο σύνχρονος άνθρωπος αναφορικά με την επιβίωση του την ίδια...Εγώ θέλω να αναπτύξω το θέμα πέραν αυτού των εξωσωματικών γεννήσεων και κατά πόσο αυτές επηρεάζουν το καρμικό και συμπαντικό σχέδιο....Θέλω να θέσω 2 ερωτήματα εν αρχή......
1ον. Οι ψυχές που φιλοξενούνται στα ανθρώπινα σώματα είναι άπειρες ; Και εάν ναί ποιό το νόημα του να είναι Άπειρες; Προσωπικός δέν πιστεύω πώς οι ψυχές είναι άπειρες........Άρα κάτι δέν πάει καλά στον υπερ-πληθυσμό της Γής είναι η γνώμη μου...
2ον. Εάν οι ψυχές έχουν ένα καθορισμένο όριο και σύνολο... Τότε οι άνθρωποι που γεννιούνται περαιτέρω τί ψυχές έχουν μέσα τους; Κατώτερης υφής και επιπέδου ;Έχουν κατά κάποιο τρόπο ψυχή ίσως ακόμα και απο κατώτερες σφαίρες απο της ανθρώπινης ψυχής όπως "ζώων" ; ή Ψυχές απο ακόμα κατώτερα επίπεδα ; Ποιος μπορεί να το διερευνήσει σε βάθος αυτό;
Είναι ένα ζήτημα που ο αποκρυφισμός έχει προσπαθήσει να εμβαθύνει μα πάλι υπάρχουν κενά και ερωτηματικά. Η θεωρία του να κυκλοφούν και να γεννιούνται άνθρωποι είτε άψυχοι, είτε με κατώτερης συνειδήσεως και ποιότητος ψυχής ανάμεσα μας είναι πολύ πιθανό σενάριο με βάση την πτώση της ανθρωπότητος ή την ποιότητα των ανθρώπων σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη με υπερ-πληθυσμό (βλέπε Κίνα και Ινδίες).....
Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας και πάνω σε αυτό......
Ασπασία μου για να σου απαντήσω κιόλας στο Ωραιότατο θέμα που ανέπτυξες.... Δέν νομίζω οι εξωσωματικές να επηρεάζουν το συμπαντικό σχέδιο...Ότι έχει να κάνει με το γονίδιακό σύστημα και το DnA είναι ανάλογα το επίπεδο της επιστήμης εφικτό να γιατρευτεί...Είναι κάτι που έχει να κάνει με την Δημιουργία " Ανθρωπίνου Σώματος" και μιά δυσλειτουργία στο DnA ορισμένων ανθρώπων....Εμένα με απασχολεί περισσότερο αυτό που ανέφερα άνωθεν.....
Να είστε καλά...
Φιλικά...
Ιεροφάντης
Απο τη μια μερια εχουμε τα ζευγαρια που κατεφετγουν στην εξωσωματικη γονιμοποιηση που ειναι και χρονοβορα και ψυχοφθορα μια και χρειαζονται πολλες επισκεψεις και πολλες ςξετασεις που δεν ειναι απολυτο να πετυχει απο τη πρωτη στιγμη.
Και συν τις αλλοις χρειαζονται και πολλα χρηματα απο οτι ξερω
Με βαση τα παραπανω ρωταω γιατι ολοι αυτοι δεν υοθετουν ενα παιδακι γιατι σιγουρα για να κανουν εξωσωματικη εχουν μεγαλη πιθανοτητα να εχουν οικονομικη ανεση που δεν θα υπαρχει προβλημα στην υοθεσια .
Dawnbringer
06-09-07, 10:20
Καλημέρα!Αναρωτιέμαι πόσοι από εδώ μέσα γνωρίζουν το συμπαντικό σχέδιο και υπάρχει τόση αγωνία μήπως με την εξωσωματική γονιμοποίηση αυτό διαταραχθεί!
Βρε λέτε να είναι τόσο απίστευτοι οι γιατροί που να βρήκαν τρόπο να ταράξουν το Σύμπαν;Λέτε τα παιδιά που γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο να μην έχουν ψυχή;
Δεν μπορεί να είναι τόσο ρηχό το Σύμπαν που να αρνείται το δικαίωμα στην Ελευθερία σε έναν άνθρωπο επειδή δεν γεννήθηκε με το φυσικό τρόπο,δεν μπορεί να είναι καταδικασμένος κάποιος επειδή άλλοι επέλεξαν να τον φέρουν στον κόσμο με ένα διαφορετικό τρόπο...
Εντέλει μπορούμε να πάμε κόντρα στο Συμπαντικό σχέδιο (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) απ' τη στιγμή που είμαστε κι εμείς μέρος της ολότητας...;
ΥΓ. Η αγάπη έχει πολλούς τρόπους να εμφανιστεί, μεταβιβαστεί και να διαποτίσει τους ανθρώπους.
Καλημέρα σε όλους!
Ασπασία μου άνοιξες ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα σου δώσει μια ακριβή, ή μάλλον σωστή, απάντηση στα ερωτήματα σου.
Προσωπικά δεν θεωρώ το θέμα της εξωσωματικής γονιμοπόιησης λάθος. Καλώς ή κακώς η επιστήμη μας έχει δώσει πολλές επιλογές. Κάποια πράγματα που κάποτε φάνταζαν ακατόρθωτα σήμερα είναι παιχνιδάκι. Ναι κάποτε οι γυναίκες που δεν έκαναν παιδιά τους έβαζαν την ταμπέλα "στείρα" αλλά μην ξεχνάμε ότι κα΄ποτε μια απλή ίωση μπορούσε να κοστίσει την ζωή κάποιου.
Απ' εξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε και θεωρώ ότι αν δεν έχει συμβεί σε κάποιον κάτι δεν μπορεί να κρόνει αντικειμενικά. Ποιος μπορεί να απαγορεύσει ή να κρίνει κάποιον που επιθυμεί να κάνει παιδιά με μη φυσιολογικό τρόπο; Αναφέρθηκε παραπάνω το ερώτημα: "Τι μνήμες θα κουβαλάει ένα παιδί του οποίου η σύλληψη έγινε σε δοκιμαστικό σωλήνα;". Αλήθεια, τα παιδιά που γεννιούνται φυσιολογικά τι είδους μνήμες κουβαλάνε;
Επίσης, τα παιδιά που προέρχονται από εξωσωματική γονιμοποίηση είναι άψυχα ή έχουν κατώτερη ψυχή. Προσωπικά δεν συμφωνώ. Θεωρώ ότι τα παιδιά αυτά είναι κανονικές ψυχές που κάποτε θα ενσαρκώνονταν, ίσως δηλαδή να ενσαρκώθηκαν λίγο νωρίτερα.
Στο μόνο σημείο που δεν συμφωνώ με αυτό το ζήτημα είναι όταν εμφυτεύονται στη μήτρα πολλά έμβρυα και αν επιζήσουν όλα πρέπει κάποια από αυτά να τα σκοτώσουν. Αλήθεια ποια μάνα θα μπορούσε να επιλέξει ποιο από τα παιδιά της θα σκοτώσει.
Το όλο θέμα νομίζω είναι πολύ ψυχοφθόρο για το ζευγάρι που θα αποφασίσει να προβεί σε εξωσωματική. Θέλει κουράγιο και ψυχικά αποθέματα γιατί τα προβλήματα που θα ακολόυθήσουν είναι πολλά. Μια γνωστή μου έκανε εξωσωματική και γέννησε ένα υγιέστατο κοριστσάκι. Στα 5 του χρόνια το κοριστσάκι άρχισε να κουτσαίνει και τελικά κινδυνεύει να παραλύσει και να τυφλωθεί. Έχει μια σπάνια ασθένεια (1 στο εκατομμύριο) και δυστυχώς δεν επιδέχεται θεραπεία. Όταν την ρώτησα πως είναι η μικρή, η απάντηση της ήταν: "Το παλεύει. Ίσως τελικά να ήταν λάθος μου να παραβώ την θέληση του θεού. Ίσως τελικάνα μην έπρεπε να φέρω στον κόσμο αυτό το παιδί". Δεν ξέρω αν είχε δίκιο ή άδικο αλλά ποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι αν γεννούσε φυσιολογικά αυτό το παιδί δεν αθ παρουσίαζε την ίδια αρρώστια.
Επίσης, τέθηκε το ερώτημα, από τον Έλληνα αν δεν κάνω λάθος, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν υιοθετούν ένα παιδί; Επειδή, ως φοιτήτρια στην σχολή Βρεφονηπιοκομίας έτυχε να γίνω μάρτυρας "περιόδου προσαρμογής¨μπορώ να πω ότι η υιοθεσία δεν είναι πάντα εύκολη. "Περίοδος προσαρμογής" καλείται ο μήνας που περνάει το ζευγάρι με το παιδί που πρόκειται να υιοθετήσουν προκειμένου να γνωριστούν καλύτερα, να συνηθίσει το παιδί την παρουσία τους. Έχω δει απίστευτες σκηνές και στιγμές αμηχανίας γιατί πολύ απλά το παιδί ήταν 5 και άνω ετών και οι μεν γονείς ήξεραν ότι δεν είναι δικό τους ενώ το δε παιδάκι τους θεωρούσε δύο ξένους. Είναι τελείως διαφορετική η ψυχολογία του ζευγαριού όταν πιάνουν το νεογέννητο παιδί στα χέρια τους κια τελειώς διαφορετική αν παίρνουν ένα "έτοιμο" παιδί.
Θα επαναλάβω τα λόγια του Μιχάλη: «όταν βλέπω τα πρόσωπά τους τη στιγμή που κρατούν το μωρό στα χέρια τους, αμφιβάλω ξανά και απάντηση δεν βρίσκω...». Νομίζω ότι αυτή η απάντηση μας καλύπτει όλους. Ότι γίνεται με αγάπη πάντα οδηγεί σε κάτι καλό.
Και θα κλείσω με αυτό: "Όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί για να μας κάνει να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μας".
Ενδιαφέρουσα οπτική γωνία Ierofanti.
Θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα συζήτησης σε άλλο thread.
Έλληνα, συμφωνώ μαζί σου για την περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα υγείας στο ζευγάρι και αυτό ντε και σώνει θέλει να κάνει παιδί με τα δικά του προβληματικά γονίδια. Σε άλλη περίπτωση δεν βλέπω γιατί να μην προσπαθούν.
Σε ότι με αφορά , θα επέλεγα την υιοθεσία απ' την ψυχοφθορά.
Σχετικά τώρα με την διατάραξη του Σύμπαντος , πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι τα επιτεύγματα μας είναι μέρος της αρμονίας του. Ακόμα και τα αρνητικά.
Ενδιαφέροντα όσα ειπώθηκαν, αλλά ας σκεφτούμε και την αντίθετη περίπτωση: το να φοράει ο άνδρας προφυλακτικό και η γυναίκα να παίρνει αντισυλληπτικά, αυτό δεν εναντιώνεται στο Σύμπαν και την αποστολή του καθενός στον πλανήτη; Φαντάζεστε πόσα περισσότερα παιδιά θα γεννιούνταν αν οι άνθρωποι έκαναν έρωτα "φυσικά";
Και πόσο θα εμποδίσει ή γιατί να εμποδίσει την εξέλιξή μου και τον προορισμό μου ή ύπαρξη ενός παιδιού στην ζωή μου;
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι πολλές προσπάθειες εξωσωματικής οφείλονται στο γεγονός ότι πολλές γυναίκες μετά από εκτρώσεις ή άλλες καταστάσεις επίκτητες λόγω του τρόπου ζωής κλπ.. δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν.
Αγαπητέ Ierofanti,
Όσον αφορά το πρώτο σου ερώτημα, πιστεύω ότι οι ψυχές είναι άπειρες, όπως και το Σύμπαν άλλωστε, υπάρχει χώρος για όλους. Στη συνέχεια, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι όλα τα σώματα(ακόμα και οι πέτρες) έχουν ενέργεια, άρα ψυχή. Οπότε, δεν υπάρχουν άψυχοι άνθρωποι, ούτε και κατώτερες ψυχές όπως έχει εννοηθεί στα προηγούμενα κείμενα, αλλά "άγουρες", σύμφωνα με το επίπεδο εξέλιξής τους. Τώρα, σχετικά με το ζήτημα του υπερπληθυσμού σε ορισμένες χώρες έχουν μαζευτεί εκατομμύρια νέες ψυχές, οι οποίες βρίσκονται στα πρώτα στάδια της εξέλιξής τους και έρχονται αντιμέτωπες με τη φτώχια και ό,τι συνεπάγεται από αυτό. Κλείνοντας, πιστεύω ότι η παρακμή του σημερινού κόσμου οφείλεται μόνον στην απίστευτη αρνητική ενέργεια που υπάρχει στον πλανήτη μας, ο οποίος είναι έτοιμος να "εκραγεί".
-------
Αγαπητή Drymonia,
Σεβαστή κι ενδιαφέρουσα η άποψή σου. Όμως, όταν τα ζευγάρια "φυλάγονται", έχει να κάνει μόνο με την ελεύθερη βούλησή τους, κάτι το οποίο επικροτεί το Σύμπαν κατά τη γνώμη μου.
----
Αγαπητή ipatia,
Με αυτό το παράδειγμα που ανέφερες σχετικά με το ζευγάρι που τεκνοποίησε με εξωσωματική, πιστοποιούνται τα λεγόμενά μου όσον αφορά τον "εκβιασμό" του Σύμπαντος, έχοντας ως συνέπεια αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Εν τέλει, ό,τι ψυχή κι αν κουβαλάνε αυτά τα παιδιά(που μόνο ο Θεός το ξέρει) ένα είναι βέβαιο, ότι είναι αποτέλεσμα ενός εξαναγκαστικού αυνανισμού.
από συντονιστική ομάδα: θα παρακαλούσα να χρησιμοποιείτε το http://www.metafysiko.gr/forum/images/buttons/edit.gif αν επιθυμείτε εντός 30' να ξαναδημοσιεύσετε μηνυμά σας, προς αποφυγήν συνεχόμενων ποστς από τον ίδιο χρήστη.
Ευχαριστώ
Σεβαστή κι ενδιαφέρουσα η άποψή σου. Όμως, όταν τα ζευγάρια "φυλάγονται", έχει να κάνει μόνο με την ελεύθερη βούλησή τους, κάτι το οποίο επικροτεί το Σύμπαν κατά τη γνώμη μου.
Ναι, αλλά και η εξωσωματική γίνεται με την ελεύθερή τους βούληση αντίστοιχα. Κι αν το Σύμπαν δεν την επικροτούσε, δεν θα "επέτρεπε" να συμβεί αυτό. Δηλαδή και οι δύο πράξεις αν και εκ διαμέτρου αντίθετες έχουν κοινή βάση, την επέμβαση στην φύση μέσω εφαρμογής της ελεύθερης βούλησης.
Αγαπητή Ασπασία,
Σχετικά με την αναφορά σου στα λεγόμενα μου, για το ζευγάρι που τεκνοποίησε με εξωσωματική γονιμοποίηση, αν θες ξαναδιάβασε το λίγο. Αναφέρω το περιστατικό αλλά παράλληλα αναρωτιέμαι αν τελικά για το πρόβλημα του παιδιού έφταιγε η εξωσωματική γονιμοποίηση ή αν θα παρουσίαζε το ίδιο πρόβλημα αν η σύλληψη του γινόταν φυσιολογικά.
Εξάλλου, τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση; Η ίδια διαδικασία σύλληψης ακολουθείται. Το ωάριο της γυναίκας γονιμοποιείται από το σπερματοζωάριο του άνδρα. Η μόνη διαφορά είναι ότι η όλη διαδικασία δεν γίνεται στην σάλπιγγα της γυναίκας αλλά στο εργαστήριο. Το ωάριο και το σπερματοζωάριο είναι ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ.
Εξάλλου, ας κάτσουμε να σκεφτούμε όλα τα επιτεύγματα της ιατρικής. Κάποτε από μια απλή αρρώστια πέθαιναν χιλιάδες παιδιά. Αργότερα με την πρόοδο της επιστήμης ανακαλύφθηκαν τα εμβόλια και μειώθηκε στο ελάχιστο η παιδική θνησιμότητα. Σήμερα αυτές οι ασθένειες θεωρούνται αστείες. Δηλαδή, αν ένα παιδάκι πρέπει να κάνει κάποιο εμβόλιο δεν θα του το κάνουν γιατί θα θεωρηθεί εκβιασμός της φύσης;
Ας μην ξεχωρίζουμε, λοιπόν, την δυσκολία της γονιμοποίησης μιας γυναίκας από κάποια άλλη ασθένεια. Για κάποιους λόγους κάποια γυναίκα δεν μπορεί να συλλάβει. Η επιστήμη της έδωσε το δικαίωμα με λίγη βοήθεια να μπορέσει να τεκνοποιήσει.
Είναι τόσο ψυχοφθόρα η διαδικασία της εξωσωματικής για το ζευγάρι ώστε το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε είναι να σεβαστούμε την επιθυμία τους και όχι να την κρίνουμε.
Όσον αφορά τις ψυχές των παιδιών αυτών, θα επαναλάβω τα παραπάνω λεγόμενα μου: «Το ωάριο και το σπερματοζωάριο είναι του ζευγαριού, είναι ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ, δεν κατασκευάζονται σε ένα εργαστήριο.»
Επίσης, θα αναφερθώ στην φράση: «ό,τι ψυχή κι αν κουβαλάνε αυτά τα παιδιά(που μόνο ο Θεός το ξέρει) ένα είναι βέβαιο, ότι είναι αποτέλεσμα ενός εξαναγκαστικού αυνανισμού.».
Έχεις δίκιο, όσον αφορά τον εξαναγκαστικό αυνανισμό, αλλά εξαναγκαστικός ή όχι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Αυνανισμός – εκσπερμάτιση – ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ σπέρμα.
Καλημερα σας
Βρεθηκα τυχαια στο site και το βρισκω απο το λιγο που το εχω κοιταξει ενδιαφερον. Η αληθεια ειναι οτι βρεθηκα εδω ψαχνοντας στο google για την εξωσωματικη. Και πραγματικα απορω με τη σταση αρκετων απο σας στις προσπαθειες ζευγαριων να αποκτησουν παιδι με εξωσωματικη.
Καταρχας δεχομαι οτι η δοκιμασια που περναμε ( ειμαι και γω το μισο ενος ζευγαριου που ως μονη λυση εχει την τεκνοποιϊα μεσω της εξωσωματικης) ειναι μεγαλη στη ζωη μας. Δεν ξερω ποιο ειναι το σχεδιο του συμπαντος για μας και μας υποβαλλει σε αυτη και δε νομιζω οτι θα μπορεσω να το ανακαλυψω αλλα μπορει να μου καποιος απο σας γιατι εγω δεν πρεπει να αποκτησω παιδι με τη βοηθεια της επιστημης? Γιατι το δικο μου παιδι (που ειμαι σιγουρη οτι θα αποκτησω) ειναι "λιγοτερο" ανθρωπος απο τα υπολοιπα? Που το στηριζετε αυτο?
Με τη λογικη ομως οτι εμεις δεν πρεπει να αποκτησουμε παιδι επειδη εχουμε καποιο προβλημα υγειας μηπως δεν πρεπει και αυτοι που αντιμετωπιζουν άλλα προβληματα υγειας να προσπαθουν να τα θεραπευσουν καθως ερχονται σε αντιθεση με το συμπαντικο σχεδιο για αυτους?
Επίσης, θα αναφερθώ στην φράση: «ό,τι ψυχή κι αν κουβαλάνε αυτά τα παιδιά(που μόνο ο Θεός το ξέρει) ένα είναι βέβαιο, ότι είναι αποτέλεσμα ενός εξαναγκαστικού αυνανισμού.».
Έχεις δίκιο, όσον αφορά τον εξαναγκαστικό αυνανισμό, αλλά εξαναγκαστικός ή όχι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Αυνανισμός – εκσπερμάτιση – ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ σπέρμα.
Και πάλι η ποιότητα ας το πούμε του αυνανισμού εξαρτάται από το τί σκέπτεται εκείνη την ώρα ο πράττων την πράξη.. Αν δηλαδή σκέπτεται με όμορφο και ερωτικό τρόπο την γυναίκα του και φτάσει σε κορύφωση, τότε ενεργεί με αγάπη και θείο έρωτα. Και μη νομίζεται ότι με τον άλλο τρόπο είναι καλύτερα σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα.. η συντριπτική πλειοψηφία των αντρών όταν κάνει έρωτα με την γυναίκα τους, μόνο εκείνη δεν φαντασιώνονται, οι δε σκέψεις τους μοιάζουν με γνωστές ακατάλληλες διαανηλίκους ταινίες..
ioanna 73
Καλημέρα και καλώς όρισες στο site.
Δεν θα απαντήσω στα ερωτήματα σου γιατί αν διαβάσεις το post μου πάνω από το δικό σου, η επιλογή της εξωσωματικής γονιμοποίησης για να τεκνοποιήσει ένα ζευγάρι με βρίσκει σύμφωνη.
Απλά καλό κουράγιο και υπομονή και εύχομαι όλα να πάνε καλά. :)
Αγαπητή Drymonia,
Πράγματι η εξωσωματική είναι ελεύθερη βούληση ενός ζευγαριού. Όμως, δεν είναι η πρώτη του επιλογή για την απόκτηση ενός παιδιού.
Αγαπητή ipatia,
Κανείς δεν υποστήριξε ότι τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια δεν ανήκουν στη γυναίκα και τον άντρα αντίστοιχα που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν με εξωσωματική. Σίγουρα, το παιδί που θα γεννηθεί θα φέρει τα δικά τους γονίδια, κάτι το οποίο θα γίνεται αντιληπτό ίσως και εμφανισιακά, όμως δε σημαίνει πως η εξέλιξή του θα συμβαδίζει με αυτή των γονιών του. Και κάτι ακόμη... Πώς είστε τόσο σίγουροι ότι τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια είναι δικά τους; Από τη στιγμή που οι γιατροί παίρνουν τα λεφτά τους, δε νομίζω πως τους νοιάζει πραγματικά να γίνει σωστά η δουλειά. Μπορείτε όντως να τους εμπιστευτείτε;
Τέλος, θα ήθελα να απαντήσω σε όλους. Νομίζω πως έχετε παρερμηνεύσει τα λόγια της ΑΣΠΑΣΙΑΣ. Στόχος της δεν ήτανε να κρίνει την εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά να θέσει κάποια μεταφυσικά ερωτήματα... Κρίμα για όλους που δεν μπορέσατε να το αντιμετωπίσετε μεταφυσικά, αλλά η γήινη φύση σας σάς κυρίεψε. Υποστηρίξατε ότι τα ζευγάρια εναντιώνονται στο σύμπαν όταν "φυλάγονται", όταν όμως σπάνε τα προφυλακτικά και ένα παιδί γεννιέται χωρίς να έχει προγραμματιστεί τι γίνεται; Μάλλον το Σύμπαν γνωρίζει καλά να επεμβαίνει όταν πρέπει. Δεν είναι λάθος η εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά αν μια γυναίκα έχει γεννηθεί για να γίνει μητέρα, γιατί να καταφεύγει σε αυτήν την έσχατη λύση; Γιατί να μη γίνουν όλα φυσιολογικά; Αυτο σημαίνει "κόντρα" στο Σύμπαν και όχι όλα όσα αναφέρατε εσείς.
Αγαπητή ioanna73,
Με αφορμή τη δική σου δημοσίευση στο θέμα, θα παραθέσω κάποια ερωτήματα και θα δώσω μερικές απαντήσεις που αφορούν όλα τα μέλη που έχουν ασχοληθεί με αυτό μέχρι σήμερα. Θα μιλήσω σε δεύτερο πρόσωπο, όχι μόνον απευθυνόμενη σε σένα, αλλά σε όλους εκείνους που παρά τους εύστοχους προβληματισμούς τους, ουδείς κατανόησε (εκτός ολίγων) τη μεταφυσική μου ανησυχία σε αυτό το θέμα, δίνοντάς του άλλες διαστάσεις. Θα αδράξω λοιπόν την ευκαιρία του εντυπωσιασμού σου από την αρνητική μου στάση απέναντι σε αυτό, κάνοντάς σου τα εξής ερωτήματα.
Γιατί η αγωνία σου αφορά μόνο την απόκτηση ενός παιδιού και όχι το «γιατί ο Θεός δε μου το χαρίζει;». Έχεις αναλογιστεί γιατί το Σύμπαν δεν είναι γενναιόδωρο μαζί σου; Δε σε προβληματίζει γιατί σου στερεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής; Γνωρίζεις ότι αυτή η προσκόλληση δε σου αφήνει χώρο να δεις πίσω από αυτήν; Κι εσύ, επικεντρωμένη αυστηρά στην επίτευξη του στόχου σου, προσπερνάς αδιάφορα αυτό το μεγάλο ΓΙΑΤΙ.
Μήπως, τελικά, δεν είσαι γεννημένη για να γίνεις μητέρα; Μήπως το συμπαντικό σχέδιο σου επιφυλάσει κάτι κορυφαίο που ούτε καν το έχεις φανταστεί; Μήπως μέσα από αυτήν τη γενναία σου έλλειψη, σου δίνεται η αφορμή να προσφέρεις στον κόσμο σπουδαία πράγματα;
Ειλικρινά, αγαπητή ioanna73, έχεις την ελεύθερη βούληση να κάνεις ό,τι επιτάσσει το μυαλό σου και κάθε δικαίωμα να δημιουργήσεις την «πρόθεση» με σκοπό την «υλοποίηση». Όμως, για ένα πράγμα είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Όλοι έχουμε ελλείψεις, γι’ αυτό άλλωστε και είμαστε εδώ. Βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο σχολείο που λέγεται «πλανήτης Γη» και καλούμαστε να πάρουμε τα μαθήματά μας, με τελικό στόχο να περάσουμε την «τάξη». Αυτή λοιπόν η μαθητεία δεν κερδίζεται ούτε με σκονάκια, αλλά ούτε και με κοπάνες!
Αρχική Δημοσίευση από Diana
Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω, αναφερόμενη στο μέλος Puck, πως αν πραγματικά δεν υπάρχει Σύμπαν, Θεός, αλλά και συμπαντικό σχέδιο, τότε τι κάνουμε εμείς εδώ; Μήπως περιφερόμαστε άσκοπα στον αποδεδειγμένα χαμηλό πλανήτη Γη; Δε νομίζω. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε λοιπόν για τι έχουμε γεννηθεί και για τι όχι, ας αναζητήσουμε το σχέδιό μας εδώ και ας μην πηγαίνουμε κόντρα σε αυτό που ο Θεός ορίζει για μας.
Αγαπητή Diana, καταρχήν καλωσόρισες και καλή διαμονή στο forum. Τα ερωτήματα τα οποία έθεσα, είχαν σκοπό να δείξουν πως για τίποτα δεν είμαστε σίγουροι, οπότε είναι και λίγο "αυθαίρετες" οι απόψεις που αναπτύχθηκαν εδώ. Βέβαια, ευτυχώς που φιλοσοφούμε ( ή αμπελό-φιλοσοφούμε, μ' αρέσουν και τα δύο :D ), διότι αυτό δείχνει πως ακόμη σκεπτόμαστε.
Στην απάντησή σου, αναφέρεις την μαγική λέξη "νομίζω". Αυτή τα λέει όλα. Επίσης, αναφέρεις τη φράση "στον αποδεδειγμένα χαμηλό πλανήτη Γη;". Αν κατάλαβα καλά, και διόρθωσέ με αν όχι, το "αποδεδειγμένα χαμηλό" είναι μέρος κάποιας φιλοσοφίας/σχολής που ασπάζεσαι και κάτι προσπαθείς να πεις με αυτό. Δεν παύει, όμως, να είναι απλά μια άποψη αναπόδεικτη (δυστυχώς, διότι αν είχαμε έστω και ίχνος Αλήθειας γι αυτά τα θέματα, όλα θα ήταν αλλιώς).
Εν κατακλείδι, δεν βλέπω το λόγο να υπάρχει κάποια διαφορά, εντός ή εκτός, ανάμεσα στους ανθρώπους που ήρθαν στον πλανήτη μέσω του πελαργού και σε αυτούς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Αν υπάρχουν οι ψυχές κάπου, κι επιλέγουν ή όχι να ενσαρκωθούν, το μόνο που, λογικά, τις απασχολεί είναι το να δημιουργηθεί ο φορέας/σαρκίο και όχι το πως.
Επίσης, θα συμφωνήσω με την άποψη που διατυπώθηκε παραπάνω και λέει πως εφόσον δύο άνθρωποι είναι μαζί λόγω έρωτα και το γενετικό υλικό είναι δικό τους, φυσιολογικό love child θα βγει έτσι κι αλλιώς.
Μήπως, τελικά, δεν είσαι γεννημένη για να γίνεις μητέρα; Μήπως το συμπαντικό σχέδιο σου επιφυλάσει κάτι κορυφαίο που ούτε καν το έχεις φανταστεί; Μήπως μέσα από αυτήν τη γενναία σου έλλειψη, σου δίνεται η αφορμή να προσφέρεις στον κόσμο σπουδαία πράγματα;
Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω τι το μεγαλειώδες μπορεί να επιφυλάσσει το Σύμπαν σε μια γυναίκα που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Τι είδους σχέδιο και ρόλος μπορεί να είναι αυτός που δεν χωράει μέσα του την κύηση και τον τοκετό. Έχουμε παγκόσμια παραδείγματα γυναικών που διέπρεψαν σε διάφορους ρόλους (πολιτικοί, καλλιτέχνιδες, αθλήτριες, εθελόντριες, κλπ) ένεκα του ότι η Ανώτερη Δύναμη αποφάσισε να τους αφαιρέσει την αναπαραγωγική ικανότητα για τους χαρίσει δύναμη για κοινωνική προσφορά (και την όποια κοινωνική καταξίωση);;;
Εκτός αν εννοούμε πως η συγκεκριμένη ψυχή που ενσαρκώθηκε ήταν ένα βήμα πριν την τελείωση/ένωση με το Θείον/νιρβάνα/κλπ και δεν θα έπρεπε να απασχολείται με κάτι τόσο "γήινο".
Αγαπητή Ασπασία,
Εχω περάσει τα τελευταία 3 χρόνια από τη ζωή μου σκεφτόμενη σχεδόν καθημερινά για ποιο λόγο "ο Θεός", "το συμπαντικό σχέδιο"¨ή ό,τι άλλο θες βάλε, μάς έχει δώσει αυτή τη δοκιμασία. Και ακόμη απάντηση δεν έχω βρει. Και ειλικρινά δε νομίζω ότι θα μπορέσω να βρω.
ελπίζω και εύχομαι να έχεις παιδιά και αν δεν έχεις να αποκτήσεις πολύ εύκολα όταν θα θελήσεις γιατί δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς τί είναι να μη μπορείς . Και να μην έχεις και απαντηση στο¨"γιατι εγώ όχι". Αυτό το "γιατί" είναι πολύ μεγάλο αγκάθι.
Αλλά μπορείς να μου πεις όταν το πρόβλημα είναι ένα ΄"σχετικά απλό" προβλημα υγείας που λύνεται με την εξωσωματική γιατί πρέπει να το αρνηθώ αυτό στον εαυτό μου?
Η ζωή δεν είναι μόνο άπρο μαύρο υπάρχει και το γκρι και μάλιστα σε διάφορες αποχρώσεις. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τα πάντα και ούτε πρόκειται βέβαια και καμμιά φορά σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι.
σχετικά με το αν τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια που χρησιμοποιούν είναι του ζευγαριού, δυστυχώς δεν υπάρχει εγγύηση. Υποψιάζομαι ότι δεν κάνουν "παρασπονδίες",(τουλάχιστον όχι πολλές) γιατί αν τους ανακαλύψουν πάει η φήμη τους. Και σε αυτά τα κέντρα η φήμη είναι το α και το ω.
Καλημέρα σε όλους,
Αγαπητή Diana, σχετικά με το ερώτημα σου: «Πώς είστε τόσο σίγουροι ότι τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια είναι δικά τους; Από τη στιγμή που οι γιατροί παίρνουν τα λεφτά τους, δε νομίζω πως τους νοιάζει πραγματικά να γίνει σωστά η δουλειά. Μπορείτε όντως να τους εμπιστευτείτε;»
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα, ούτε καν για τις δικές του ενέργειες, πόσο μάλλον των άλλων.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Puck, καθότι η απάντηση του με καλύπτει απόλυτα: «Εν κατακλείδι, δεν βλέπω το λόγο να υπάρχει κάποια διαφορά, εντός ή εκτός, ανάμεσα στους ανθρώπους που ήρθαν στον πλανήτη μέσω του πελαργού και σε αυτούς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Αν υπάρχουν οι ψυχές κάπου, κι επιλέγουν ή όχι να ενσαρκωθούν, το μόνο που, λογικά, τις απασχολεί είναι το να δημιουργηθεί ο φορέας/σαρκίο και όχι το πως.»
Αγαπητή Ασπασία θα αναφερθώ στα λεγόμενα σου προς την ioanna73, και συγκεκριμένα στα παρακάτω: «Γιατί η αγωνία σου αφορά μόνο την απόκτηση ενός παιδιού και όχι το «γιατί ο Θεός δε μου το χαρίζει;». Έχεις αναλογιστεί γιατί το Σύμπαν δεν είναι γενναιόδωρο μαζί σου; Δε σε προβληματίζει γιατί σου στερεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής; Γνωρίζεις ότι αυτή η προσκόλληση δε σου αφήνει χώρο να δεις πίσω από αυτήν; Κι εσύ, επικεντρωμένη αυστηρά στην επίτευξη του στόχου σου, προσπερνάς αδιάφορα αυτό το μεγάλο ΓΙΑΤΙ.
Μήπως, τελικά, δεν είσαι γεννημένη για να γίνεις μητέρα; Μήπως το συμπαντικό σχέδιο σου επιφυλάσσει κάτι κορυφαίο που ούτε καν το έχεις φανταστεί; Μήπως μέσα από αυτήν τη γενναία σου έλλειψη, σου δίνεται η αφορμή να προσφέρεις στον κόσμο σπουδαία πράγματα;»
Συγνώμη αλλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί η απόκτηση ενός παιδιού δεν μπορεί να συνυπάρξει με την προσφορά σπουδαίων πραγμάτων στον κόσμο;
Δεν λέω Ασπασία είναι καλό να ασπαζόμαστε κάποιες φιλοσοφίες και να σκεφτόμαστε κάποια πράγματα με βάση το μεταφυσικό τους περιεχόμενο αλλά πρέπει πάντα να αφήνουμε χώρο και για την λογική. Δηλαδή, αν κάποιος έχει ένα πρόβλημα, για παράδειγμα στο πόδι ή στο μάτι, δεν πρέπει να πάει στο γιατρό να το διορθώσει αλλά να σκεφτεί ότι το πρόβλημα του είναι μέρος ενός συμπαντικού σχεδίου;
Καλώς ή κακώς η επιστήμη υπάρχει και εξελίσσεται. Αφού την ασπαστήκαμε από την αρχή θα πρέπει να καταφεύγουμε στην βοήθεια της για οποιαδήποτε πρόβλημα έχουμε και μπορεί να μας δώσει λύση.
Υπάτια,
Η απάντηση σου είναι ακριβώς όπως την αισθάνομαι. Αν και τα τελευταία 3 χρόνια προσπαθώ σκληρά να καταλάβω το "γιατί εμείς", δεν παραιτούμαστε των προσπαθειών επειδή το αντιμετωπίζουμε όπως αν ήταν κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας.
Πάντως είναι τουλάχιστον υπερβολικό να θεωρήσω ότι επειδή δεν μπόρούμε να κάνουμε παιδιά με φυσιολογική σύλληψη, είμαστε προορισμένοι για "μεγάλα" πράγματα. Εχω συγγενείς που δεν απέκτησαν παιδιά άλλά δεν έγιναν "μεγάλοι". Έζησαν συνηθισμένες ζωές όπως οι περισσότεροι από μας.
Ασε που δε μπορώ να καταλάβω γιατί τα παιδιά αποκλείουν τα "μεγάλα" στη ζωή μας.
Αγαπητή Ιωάννα,
Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω, όπως και προανέφερα, γιατί τα παιδιά αποκλείουν τα "μεγάλα" στη ζωή μας. Προσωπικά, δεν ασπάζομαι αυτήν την άποψη. Λόγω της δουλειάς μου (βρεφονηπιοκόμος) θεωρώ ότι τα παιδιά όχι μόνο αποκλείουν τα "μεγάλα" στη ζωή μας αλλά μας δίνουν δύναμη, κίνητρο, θέληση ώστε να προσπαθήσουμε για ακόμα "μεγαλύτερα" πράγματα.
Στο ερώτημα "Γιατί εμείς", νομίζω ότι οποιαδήποτε ασθένεια αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος, πέρα από τις προσπάθειες που καταβάλλει για ίαση έχει να αντιμετωπίσει και το παραπάνω ερώτημα. Όλοι οι άνθρωποι όταν ακούμε για το πρόβλημα κάποιου το βλέπουμε "απ' έξω", δεν λέμε δηλαδή "γιατί αυτός;", μόνο όταν πάθουμε κάτι εμείς αναρωτιώμαστε γιατί μας συμβαίνει.
Υπάρχει η ρήση "Κάθε εμπόδιο για καλό" και θεωρώ ότι πάντα πίσω από κάθε κακό υπάρχει ένα καλό. Προσπαθώ να κατανοήσω τι πέρασες και περνάς όλα αυτά τα χρόνια και εννοείτε ότι δεν μπορώ να μπω στην θέση σου και να νιώσω "στο πετσί μου" αυτά που περνάς. Σκέψου, όμως, ότι όταν έρθει η ώρα που θα κρατάς το μωρό σου αγκαλιά (πράγμα το οποίο σου έυχομαι από καρδιάς) όλα όσα πέρασες θα αποτελούν παρελθόν και εσύ θα είσαι πιο δυνατή και πιο ώριμη και πιθανότατα θα αγαπήσεις αυτό το παιδί περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς.
Υπατία,
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Το "κάθε εμπόδιο για καλό" είναι αυτό που μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω κάθε φορά. Προσπαθώ σκληρά να ξεχάσω το "γιατί εμείς" και λέω δεν πειράζει. Όταν έρθει και σε μας θα είναι τη σωστή ώρα και για τους δυο μας. Απλά ως τότε είναι δύσκολα. πολύ δύσκολα.
Θα ήθελα να σκεφτείς ποιος τσαμπουκάς είναι μεγαλύτερος, αυτός της μόλυνσης του περιβάλλοντος που δεν μπλοκάρει μόνο την ομαλή λειτουργία του οργανισμού του ανθρώπου και της αναπαραγωγής του αλλά ολοκληρη την φύση ή αυτός της επιστήμης που εξελισσόμενη μπορεί να μας βοηθαει να επιβιώνουμε και να προχωράμε όχι μόνο μέσα απο την εξωσωματική αλλά και από τα διάφορα φάρμακα και θεραπείες.
Ετσι όπως τα σκέφτεσαι κανείς δεν θα έπρεπε να βοηθιέται από την Ιατρική Επιστήμη ακόμα και για μια απλή λοίμωξη.
Τελικά δεν πιστεύεις ότι και η Ιατρική Επιστήμη είναι ένα μεγάλο Θείο Δωρο για τον ανθρωπο????
Επειδή πρόσφατα έχω γίνει μάνα και μάλιστα διδύμων τολμώ να πω ότι τα ΜΕΓΑΛΑ πράγματα στην ζωή μου τώρα ξεκίνησαν. Και τι εννοώ; Η μεγάλη εκπαίδευση του πνεύματος, της αγάπης, της υπομονής, της φροντίδας, της καλοσύνης, και ένα σωρό άλλων συναισθημάτων που απλά αν δεν το ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις, γίνεται μόνο όταν γίνεις μάνα η πατέρας.
ιωάννα το χειρότερο που συμβαίνει αυτή την στιγμή σε εσένα, είναι που κάθεσαι και ακούς όλα αυτά. Μην ακούς τίποτα και κανέναν, τα παιδιά είναι μεγάλη ευλογία και ΕΧΕΙΣ δικαίωμα να το ζήσεις. Θα το πετύχεις όταν αποβάλεις όλο αυτό το άγχος που έχεις, και να νιώσεις βαθειά μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις. Και όταν πάρεις στην αγκαλιά σου το μωρό σου, δεν θα έχει τίποτα άλλο αξία... Μόνο εκείνο...Μια μικρή ψυχούλα, που θα τρέμουνε τα χεράκια του ακόμα όταν το πάρεις αγκαλιά, και όταν το φιλήσεις και του πεις "μην κλαις μωρό μου" θα σωπάσει και θα παρηγορηθεί στην αγκαλιά σου....Τότε θα νιώσεις το ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Αγγελική
Δεν ακούω κανέναν τους. Ούτως ή άλλως εγώ θα κάνω αυτό που θέλω. Απλά απορώ με τις απόψεις κάποιων ανθρώπων. Αλλά αν είναι "έξω από το χορό" μπορώ να τους δικαιολογήσω.
Να χαίρεσαι τα μωρά σου και να τα καμαρώσεις όπως επιθυμείς
Απ' ό,τι φαίνεται οι περισσότεροι από εσάς δεν καταλάβατε, όπως προλογίζω και στο κείμενό μου, ότι είμαι ήδη μητέρα. Πράγματι, η γέννηση του παιδιού μου παρέμενε και παραμένει μία από τις πιο κορυφαίες μου στιγμές, αλλά όχι και η μοναδική. Αλίμονο, αν σήμερα εν έτι 2007, δεν υπεράσπιζα την πρόοδο της επιστήμης και τα μέσα που παράγει ώστε να κάνει τη ζωή του ανθρώπου πιο ασφαλή. Η διαφοροποίησή μου, όμως, στο θέμα της εξωσωματικής δεν έχει καμία σχέση με τη εξέλιξη της Ιατρικής, οπως άλλωστε ακόμα και τώρα πολλοί λίγοι έχουν αντιληφθεί τη μεταφυσική μου ανησυχία στην απόκτηση ενός παιδιού με αυτόν το τρόπο.
Δημήτρης Μπρικιάτης
02-10-07, 23:11
Έστω και με το να πάνε κόντρα στη φύση;;;;;;;
Αναρωτιέμαι... τι ψυχή θα κουβαλάει ένα παιδί όταν έχει συλληφθεί σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα και όχι από μία ένωση γεμάτη με Αγάπη;;;;;
Τι είδους μνήμες, άραγε, θα κουβαλάει στα κύτταρά του;;;;
Αυτά είναι και τα περίφημα Otherkins... Ψυχές που μπήκαν σε λάθος σώμα είτε λανθασμένα είτε με σκοπό. Και ο Ιησούς ουσιαστικά αυτό ήταν. Αν και ο πατέρας του δεν ήταν ο "Μπαζούκας". ( :D :D )
Κάρμα, ίσως μπορεί γενικά να ισχύει και αυτό: Πέρα απο τη θεωρία Σάμσαρα (Μετενσάρκωση δηλαδή) μπροσωπικά δεν έχω δει καμία αναφορά περι γέννησης ή έστω δημιουργίας μίας ψυχής. Είχα διαβάσει κάτι για το Γκόλεμ της Πράγας αλλά καμία θεωρία (Απο Θιβέτ, απο αλλού...) δεν λέει πώς ακριβώς γεννιέται μία ψυχή. Μπορεί λοιπόν όταν μία ψυχή γεννιέται για πρώτη φορά να γεννιέται μαζί με το σώμα σε μερικές περιπτώσεις και να εξελίσεται ώς προέκταση ή και προβολή του σώματος σε κάποια άλλη διάσταση. Έτσι, ενώ το σώμα φαινομενικά εν τέλη διαλύεται, ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει στην άλλη διάσταση (του δικού μας κόσμου πάλι). Η Κλωνοποιήση ίσως να είναι παράλληλα και δημιουργία ψυχής, άλλωστε κανείς δεν είπε πως υπάρχουν μόνο 5 διαστάσεις της ύλης. (μήκος, ύψος, πλάτος, χρόνος, συχνότητες.) Ο Ερευνητής και καθηγητής Μάνος Δανέζης είχε πεί σε ένα άρθρο πως πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 11.
Όσο για αυτό που λές για τον δοκιμαστικό σωλήνα...Ο Κόσμος μας δεν είναι όπως οι ταινίες του Γουώλτ Ντίσνευ...Μάλλον σαν ταινίες όπως το Pulp Fiction είναι...Απο τα πιό άσχημα, μακάβρια και φαινομενικά απάνθρωπα πράγματα μπορεί μία μέρα να γεννηθεί κάτι το πανέμορφο...Και πού ξέρεις; Ίσως μία μέρα ένα παιδί που θα γεννηθεί απο κλωνοποίηση να επαναφέρει και την τάξη στην ανθρωπότητα.
Το παρατράβηξα μέχρι αηδίας, οπότε...Φασκελώστε ελεύθερα. :p
Τελικά... το μέλλον θα δείξει...
Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να προβούμε σε οποιαδήποτε συμπεράσματα....
Κάθε τι που "υπάρχει" και υφίσταται έχει ψυχή!
Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι, σε ποιο επίπεδο βρίσκεται μία ψυχή όταν έρχεται στη γη με αυτό τον τρόπο....
Ας ελπίσουμε, ότι δεν είναι ψυχές από τη... "γύρα"!!!! :rolleyes:
πολυ ωραιο θεματακι! :p μπηκα στον πειρασμο λοιπον να πω κ γω τη δικη μ γνωμη,χωρις βεβαια να μαι γονιος.
πρωτα απ'ολα γιατι πρεπει ολοι οι ανθρωποι να κανουν παιδια?! γιατι να σκεφτονται τι θα πουν οι γυρω αν δεν μπουν σε ολη αυτη τη διαδικασια να γινουν γονεις?
τωρα τελευταια πιστευω πως τα πραγματα εχουν ξεφυγει λιγο απο τον ελεγχο,πολλα ζευγαρια εχουν εναποθεσει τις ελπιδες τους στην εξωσωματικη,για την οποια δε μπορω να πω οτι συμφωνω για πολλους κ διαφορους λογους κ κυριως γιατι εχω διαβασει κ απ'οτι γνωριζω απο γνωστους μου που εκαναν παιδια μ'αυτη τη μεθοδο οτι δημιουργει πολλες φορες προβληματα υγειας κ στη μανα(κ πως να μη συμβουν με τοσες ορμονες που παιρνει??) κ στο παιδι.. αλλα περα απ'αυτο ολη αυτη η κατασταση μου δειχνει ποσο εγωιστες μπορει να γινουν οι ανθρωποι. οταν ενα ζευγαρι επιθυμει να κανει παιδι κ το καταφερνει με το φυσικο τροπο ειναι ολα μια χαρα. οταν ομως δεν μπορει δε καταλαβαινω γιατι να κανει 100 εξωσωματικες προκειμενου να πετυχει το 'στοχο' τ..καποιος λογος θα υπαρχει που δεν μπορουν ολοι να κανουν παιδια.....
κ δε λεω αν θελει οπωσδηποτε ενα ζευγαρι παιδι να μην αποκτησει αλλα υπαρχει κ αλλος τροπος μπορει να υιοθετησει.
αυτη τη συζητηση ειχα τις προαλλες με κατι φιλες μου οι οποιες υποστηριζαν πως δεν θα ενιωθαν το ιδιο ενα 'ξενο' παιδι εν συγκριση με αυτο που θα γεννουσαν οι ιδιες,μαλιστα μια μου ειπε οτι θα ηθελε να κανει δικο της παιδι γιατι θα της αρεσε να δει αν θα της μοιαζει κ αν θα παρει καποια απ'τα χαρακτηριστικα της κ πως θα ειναι το σωμα της οταν θα εγκυμονει..... κ εδω ξαναγυρναω στο ποσο εγωιστες ειναι οι ανθρωποι,κ τι κανουν για να ικανοποιησουν τα θελω τους κ τον εγωισμο τους.
τα ακουω ολα αυτα κ τρελενομαι.... :eek: τοσα παιδια ειναι στα ορφανοτροφεια κ ο κοσμος το χει ριξει στις εξωσωματικες πηγαινοντας κοντρα στη φυση. γιατι να μη νιωθει το ιδιο με ενα υιοθετημενο παιδι?πραγματικα δε καταλαβαινω ποια η διαφορα?γιατι να μην το αγαπας το ιδιο?εσυ θα το μεγαλωσεις εσυ θα σαι η οικογενεια του..θα ενδιαφερεσαι για το καλο του..θα σαι ο γονιος του...
επειδη ξεφυγα λιγο απ'το κυριως θεμα,τελειωνοντας θελω να πω οτι σαφως κ ειναι επιλογη του καθενος τι θα κανει. προσωπικα πιστευω οτι δεν ειναι καλο να πηγαινεις εναντια στη φυση γιατι δημιουργουνται προβληματα. ολα γινονται για καποιο λογο.ειμαι λοιπον υπερ του πελαργου! ;)
τελος θα θελα να πω κατι που ακουσα πριν καιρο κ μου αρεσε: οποιος εχει παιδια τα χαιρεται κ οποιος δεν εχει χαιρεται!
Αγαπητή catherine
Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου!
http://www.mysmilie.de/english/green/smilies/big/img/011.gif http://www.mysmilie.de/english/green/smilies/big/img/011.gif http://www.mysmilie.de/english/green/smilies/big/img/011.gif
Ανήκω στη κατηγορία αυτών που... χαίρονται!
Ως επιστήμονας που ασχολείσε με τα φαινόμενα της σύλληψης και του τοκετού, θα ηθελα την γνωμη σου περι υοθεσιας . Ειμαι στη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και παρά το γεγονός ότι υπάρχει σαφέστατα μεγάλη ταλαιπωρία κάθε είδους, από την οικονομική έως και την ψυχολογική ,
κοιταζω στον οριζοντα και την υοθεσια. Ποια οδο θα μου προτεινες , για υοθεσια που μπορω να αναζητησω βοηθεια.
Ευχαριστω καλη χρονια
ελενη ραδεου
28-12-11, 19:37
Δεν μπορώ να κρίψω τον φόβο μου για το προβλημα μου.... ηρθε όμως και εμένα η σειρά μου να αποκτήσω ενα "ζόρικο" παιδάκι μετά απο πολλά χρόνια προσπάθειας. Οταν έμαθα απο έμπιστο άτομο για το κέντο εξοσωματικής γονιμοποιησης των χανίων ηταν μονοδρομος ο προορισμός μου.... ο κύριος Γιακουμακης μπορώ να πω πως ηταν άριστος απέναντι σε μένα και τον άντρα μου!!! αξίζει να το δοκιμάσει κάθενας με το ίδιο προβλημα....
Δεν ξέρω πώς θα κρίνετε την απάντηση αυτή. Σκεφτόμουν να το πώ ή να μην το πώ; Είμαι κατά της εξωσωματικής, διότι ο Θεός δεν το θέλει αυτό. Έπειτα δεν ξέρεις αν το σπέρμα είναι πράγματι του άνδρα σου, ποιος θα στο βεβαιώσει αυτό; Αν δεν γεννήσω με φυσιολογικό τρόπο θσ μείνω άκληρη. Αυτός ο τρόπος δεν με βρίσκει σύμφωνη.
Δεν ξέρω πώς θα κρίνετε την απάντηση αυτή. Σκεφτόμουν να το πώ ή να μην το πώ; Είμαι κατά της εξωσωματικής, διότι ο Θεός δεν το θέλει αυτό. Έπειτα δεν ξέρεις αν το σπέρμα είναι πράγματι του άνδρα σου, ποιος θα στο βεβαιώσει αυτό; Αν δεν γεννήσω με φυσιολογικό τρόπο θσ μείνω άκληρη. Αυτός ο τρόπος δεν με βρίσκει σύμφωνη.
Ο Θεός δέν έχει κανέναν λόγο να απορρίψει τίποτα σχετικό με τις προόδους της ιατρικής επιστήμης γύρω απο το θέμα της τεκνοποίησης, η γυναίκα μπορεί σε συμφωνία με τον σύζυγο να επιλέξει την εξωσωματική άν θέλουν οπωσδήποτε παιδί και έχουν αποκλειστεί οριστικά όλα τα υπόλοιπα μέσα. Στις μέρες μας βέβαια οι περιπτώσεις αυτές έχουν μειωθεί σημαντικά τα περισσότερα ζευγάρια μπορούν να τεκνοποιήσουν άνετα όταν το θελήσουν σε αντίθεση με παλιότερα αλλά δέν παύει το πρόβλημα σε μεμονωμένες περιπτώσεις όπως της φίλης παραπάνω να υπάρχει.
Trithemius
06-01-12, 00:49
Είμαι κατά της εξωσωματικής, διότι ο Θεός δεν το θέλει αυτό.Μπορείς να μας παραθέσεις το σχετικό εδάφιο όπου αναφέρεται αυτή η "επιθυμία" του Θεού;
Όχι μόνο ο Θεός, αλλά και οι "εκπρόσωποι" του επι της γης:
Η ιουδαιοχριστιανική αντίληψη θεωρεί το σώμα (τη σάρκα)
ως το όργανο του πειρασμού,
με το οποίο ο σατανάς δελεάζει,
και συνεπώς εξαιτίας του ο άνθρωπος χάνει την αιώνια ζωή,
εφόσον υποκύψει στις επιθυμίες του.
Ο περιορισμός και καλύτερα η απονέκρωση της σάρκας είναι το ζητούμενο.
"Σύμφωνα με τους σκληροπυρηνικούς μοναχούς
ο γάμος και το γενετήσιο ένστικτο είναι καταστάσεις μεταπτωτικαί.
Προ της πτώσεως υποστηρίζουν, επικαλούμενοι κείμενα του Ιωάννη του Χρυσοστόμου (ΙΕ ομιλία εις την Γένεση),
οι άνθρωποι ήταν απηλλαγμένοι της γενετήσιας ορμής.
Σε σχετική ερώτηση πιστού, "σοφός" αγιορείτης πατέρας δηλώνει κατηγορηματικά :
« Ναι, θεολογικώς ειπείν, πράγματι, ο Θεός
θέλει να γεννιούνται παιδιά χωρίς ηδονή,
χωρίς την αμαρτία της έξω-από-δω συνουσίας».
Προφανώς το ιδανικό γι'αυτούς θα ήταν
η κήρυξη στην παρανομία της σεξουαλικής πράξης
και η επιβολή της εξωσωματικής γονιμοποίησης."
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή; Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Με δύο λόγια;;;
Αν το σύμπαν θέλει να σου το αρνηθεί... που να χτυπάς τον κ....o σου κάτω... παιδί δεν θα δεις τον αιώνα τον άπαντα.
Μπορεί να την «εκβιάζουμε» αλλά δεν την φέρνουμε με το ζόρι... Αν δεν είναι η ώρα της να έρθει δεν έρχεται όσες εξωσωματικές και να κάνουμε... όσα φάρμακα και να πάρουμε και θες να σου το αναλύσω παραπάνω;;;
Όσο εγώ ήμουν στην φάση αυτή... όπως καλή ώρα αυτό το φόρουμ... έτσι άλλο αντίστοιχο με την ivf υπήρχαν διάφορες συζητήσεις που εκεί έπρεπε να είσαι και να διαβάζεις μέρες αξημέρωτες και να λες μα καλά αυτή η Οντότητα τι ρόλο τελικά βαράει;;;;
Βλέποντας ζευγάρια και ζευγάρια να ταλαιπωρούνται, να κάνουν τάματα, να παρακαλάνε Παναγιές και αγίους όχι μόνο για ένα παιδί αλλά για λίγη δύναμη να αντέξουν αυτόν τον Γολγοθά που τραβάμε όταν μπαίνουμε σε αυτήν την ιστορία... γιατί αν νομίζεις ότι είναι το οικονομικό κομμάτι όλο το λούκι μας κάνεις μεγάλο λάθος... Για μας που το ζούμε είναι το τελευταίο.
Η ψυχολογική κατάσταση, της αναμονής... των φαρμάκων... τον εξετάσεων... που φτάνεις σε σημείο στο τέλος να πηγαίνει για β χορειακή(τεστ εγκυμοσύνης δίνοντας αίμα) και να μην βρίσκουν μέρος να τρυπήσουν... να κρύβεις τα χέρια σου, την κοιλιά σου, τα πόδια σου... λες και είσαι ναρκομανής για να μην δει κανείς τις τρύπες από τις ατελείωτες εν ένσημες ορμόνες που έχεις χτυπήσεις μόνος σου πάνω στο κορμί σου, δύο και τρεις φορές την ίδια μέρα... τα ατελείωτα νεύρα από το πρήξιμο, τον πόνο (ψυχικό και σωματικό), τα βλέμματα, τα κηρύγματα, γιατί φυσικά σε αυτήν την ζωή όλοι έχουν άποψη ακόμα και αυτοί που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει η λέξη σωματική... και η λίστα δεν τελειώνει.. και μόλις τελειώνουν όλα αυτά... να μπαίνεις σε ένα χειρουργικό κρεβάτι... άλλο τρύπημα από εκεί... να ξυπνάς και να λες γιατί δεν με σφάζεται τώρα να τελειώνω... και εκεί που περιμένεις το φως το αληθινό να σου λένε... συγνώμη αλλά τα περισσότερα τα χάσαμε... ήταν τζουφια, αδύναμα, δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, αλλά σας έμειναν αυτά... Άντε λες τουλάχιστον έμεινε και κάτι... τα προχωράς... ξανά στο περίμενε... και ξαφνικά συγχαρητήρια είσαστε έγκυος και εσύ πανηγυρίζεις και λες, ναι τα κατάφερα και εκεί που πέφτεις με το χαμόγελο ξυπνάς και νομίζεις ότι έχεις σφάξει τον κόκκορα και λες τώρα τι έγινε... και απλά ο γιατρός σε ενημερώνει ότι είναι βιοχημική(κύηση που δεν προχωράει, συνήθως χάνετε μερικές βδομάδες μετά την σύλληψη ή και αμέσως μετά την σύλληψη) και μένεις με το στόμα ανοιχτό και λες σε ποια γλώσσα μιλάς;;; εγώ που είμαι, τι είμαι, που βρίσκομαι, τι κάνω;;; άξιζε τελικά τον κόπο;;;
ΝΑΙ αξίζει... γιατί μόνο όταν πραγματικά το καταφέρεις... όταν το δεις να σε κοιτάει στα μάτια... όταν ακούς εκείνο το πρώτο κλάμα... λες ναι, υπάρχει θεός και είναι εδώ και σου κρατάει το χέρι, σε κοιτάει μέσα από τα ματάκια του και σε ευλογεί με την παρουσία του, σου λέει ότι η δύναμη ήταν μέσα σου και ήξερα ότι θα τα καταφέρεις γιατί είχες πίστη σε μένα και εγώ σε αντάμειψα.
Κάποτε, η γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά (όπως και σήμερα άλλωστε) κυκλοφορούσε με μία ταμπέλα στο μέτωπο «στείρα», «στέρφα», «άκληρη», ήταν σαν το καρπούζι με τη βούλα, βιώνοντας καθημερινά έναν κοινωνικό ρατσισμό. Πολύ πριν η επιστήμη πιστοποιήσει, ότι υπήρχαν και «στείροι» και «στέρφοι» άντρες, πετώντας τους κυριολεκτικά το μπαλάκι της ευθύνης.
έχεις ιδέα πόσα ζευγάρια παλεύουν χρόνια... χρόνια όχι αστεία, να κάνουν παιδί χωρίς κανείς από τους δύο να έχει κάτι;;;
ξέρεις πόσες γυναίκες ακόμα έχουν το ίδιο στίγμα από τα συγγενικά τους πρόσωπα και ας τους τρίβουν στην μούρη τα αποτελέσματα ότι η ίδιες είναι γονημότατες; αλλά βλέπεις ο γιος είναι γιος, δεν μπορεί να είναι ανίκανος ;)
ξέρεις πόσα ζευγάρια κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους γι αυτόν ακριβός τον λόγο;;;
και πόσα άλλα...... η λίστα δεν τελειώνει ;)
Συγνώμη για το μήνυμα... δεν άντεξα να διαβάσω όλες τις απαντήσεις σας.. αλλά ζώντας μια τέτοια κατάσταση μου ήταν αδύνατον να μην σας απαντήσω μέσα από την δική μου προσωπική εμπειρία.
Αν το θεωρείτε άκυρο μπορείτε όποτε θέλετε να το διαγράψετε... ευχαριστώ.
Για εμένα δεν τίθεται ούτε θέμα Οντότητας ,ούτε Θεικής άρνησης γιατί ουκ ολ΄ιγες φορές συναντάμε ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να είναι γονείς, αλλά δυστυχώς για τα παιδάκια τους, είναι. Έχει να κάνει με το αίσθημα της πληρότητας που ζητά να βιώσει μια γυναίκα μέσα από την μητρότητα. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο πλούσιοι σε συναισθήματα που <<σκοντάφτουν>> πάνω σε ένα ή πολλά εμπόδια . Αν μπορούν να αντέξουν το δύσκολο δρόμο της εξωσωματικής σαν ζευγάρι ,αν είναι σίγουροι για το γιατί θέλουν ένα παιδί, τότε θεωρώ πως δεν πρέπει να διστάσσουν. Εξάλλου -κατά την ταπεινή μου άποψη, γονιός δεν γεννήθηκε κανείς έτοιμος βάση προδιαγραφών αλλά αξίζει να λέγεται όποιος παλεύει για τον καλύτερο εαυτό του κάθε μέρα.
Γιατί η αγωνία σου αφορά μόνο την απόκτηση ενός παιδιού και όχι το «γιατί ο Θεός δε μου το χαρίζει;». Έχεις αναλογιστεί γιατί το Σύμπαν δεν είναι γενναιόδωρο μαζί σου; Δε σε προβληματίζει γιατί σου στερεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής; Γνωρίζεις ότι αυτή η προσκόλληση δε σου αφήνει χώρο να δεις πίσω από αυτήν; Κι εσύ, επικεντρωμένη αυστηρά στην επίτευξη του στόχου σου, προσπερνάς αδιάφορα αυτό το μεγάλο ΓΙΑΤΙ.
Μήπως, τελικά, δεν είσαι γεννημένη για να γίνεις μητέρα; Μήπως το συμπαντικό σχέδιο σου επιφυλάσει κάτι κορυφαίο που ούτε καν το έχεις φανταστεί; Μήπως μέσα από αυτήν τη γενναία σου έλλειψη, σου δίνεται η αφορμή να προσφέρεις στον κόσμο σπουδαία πράγματα;
Ειλικρινά, αγαπητή ioanna73, έχεις την ελεύθερη βούληση να κάνεις ό,τι επιτάσσει το μυαλό σου και κάθε δικαίωμα να δημιουργήσεις την «πρόθεση» με σκοπό την «υλοποίηση». Όμως, για ένα πράγμα είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Όλοι έχουμε ελλείψεις, γι’ αυτό άλλωστε και είμαστε εδώ. Βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο σχολείο που λέγεται «πλανήτης Γη» και καλούμαστε να πάρουμε τα μαθήματά μας, με τελικό στόχο να περάσουμε την «τάξη». Αυτή λοιπόν η μαθητεία δεν κερδίζεται ούτε με σκονάκια, αλλά ούτε και με κοπάνες!
πάνω σε αυτά τα ερωτήματα έχω πράγματι να σου πω πολλά αλλά τελικά τι είναι αλήθεια και τι όχι
ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ....
ακόμα με κατατρώει
δεν νομίζω ότι υπάρχει η ημέρα που θα μου απαντηθεί ποτέ
αν το αναλογίζεσαι λέει;;;; κάθε μέρα, κάθε ώρα και λεπτό... σε τρώει, σε ρημάζει, σου ρουφάει όλην σου την ύπαρξη, σε κάνει να θες να ανοίξει το παράθυρο και να πάρεις φόρα.
Το όνειρο της ζωής μου ήταν να κάνω οικογένεια με πολλά πολλά παιδιά... τίποτα άλλο δεν ζήτησα από την ζωή μου, ούτε πλούτη, ούτε βίλες, ούτε χρυσαφικά, υλικά αγαθά... ένα πιάτο ζεστό φαί και πολλές χαρούμενες φωνούλες να μου ζεσταίνουν την καρδιά... Ποιος μπορούσε να μου το αρνηθεί; και στην τελική γιατί;;;
άλλοι κοιτάνε τα υλικά αγαθά... εγώ ζητούσα την αγάπη, γιατί εγώ έπρεπε να την στερηθώ και στους άλλους να χαριστεί απλόχερα και μάλιστα χωρίς κόπο;
μέσα μου υπήρχε τόση αγάπη που ήθελα να την μοιραστώ με όλον τον κόσμο... ακόμα δίνω, γιατί δεν παίρνω ποτέ τίποτα πίσω;
ξέρεις τι μάθημα πήρα εγώ;... άλλοι γεννιούνται για να δίνουν και άλλοι για να παίρνουν... εγώ ανήκω στην πρώτη μερίδα ανθρώπων, τι πρέπει λοιπών να κάνω να εγκαταλείψω; να σταματήσω να δίνω γιατί η ζωή στην τελική είναι πραγματικά άδικη αλλά εγώ ακόμα αρνούμαι να το πιστέψω; ΟΧΙ δεν τα παρατάω... η ίδια αρχή ισχύει και σε όλα τα άλλα... για μένα πάνα ;)
και για να μην ξεφύγω, γιατί όπως προείπα είναι μεγάλη κουβέντα και θέλει σελίδες ολόκληρες για να το αναλύσω... Μην το ψάχνεις... μπορεί να έχεις δίκιο μπορεί και όχι και για να σου το αποδείξω αυτό θα σου φέρω μερικά παραδείγματα και αν μου τα απαντήσεις τότε θα σου απαντήσω και εγώ σε αυτά τα βασικά σου ερωτήματα βάση της δικής μου εμπειρίας ;)
Όταν ένας βιαστής αφήνει έγκυο ένα κακόμοιρο κοριτσάκι και φέρνει σε αυτόν τον κόσμο αυτόν τον καρπό... είναι αγιασμένος; είναι μετά απο αγάπη; αυτό δεν είναι βιασμός;
Όταν ένα μωρό γεννιέται σε μια οικογένεια η οποία ποτέ δεν το ήθελε και το κακοποιούν και σωματικά και ψυχικά... αυτό είναι ευλογία; είναι δίκαιο για το ίδιο το παιδί; γιατί το σύμπαν διάλεξε εκείνο το ζευγάρι να το αφήσει να δημιουργήσει αυτό το πλασματάκι για να υποφέρει και δεν το έφερε σε μένα που ήξερε ότι θα έχει όλην αγάπη που του άξιζε;
στην τελική... ποιος ορίζει την δημιουργία τους;
και θα έρθω στο ίδιο συμπέρασμα
είτε με φυσιολογική σύλληψη... είτε με εξωσωματική
όταν είναι η ώρα ενός παιδιού να έρθει στον κόσμο, θα έρθει... είτε εσύ προσπαθείς να το εμποδίσεις, είτε όχι... όπως και όταν είναι η ώρα σου να πεθάνεις, είτε το θες, είτε όχι, είτε προσπαθήσεις να το εμποδίσεις, είτε όχι... θα πεθάνεις... ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΧΝΕΙΣ ΑΛΛΟ ;)
Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω τι το μεγαλειώδες μπορεί να επιφυλάσσει το Σύμπαν σε μια γυναίκα που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Τι είδους σχέδιο και ρόλος μπορεί να είναι αυτός που δεν χωράει μέσα του την κύηση και τον τοκετό. Έχουμε παγκόσμια παραδείγματα γυναικών που διέπρεψαν σε διάφορους ρόλους (πολιτικοί, καλλιτέχνιδες, αθλήτριες, εθελόντριες, κλπ) ένεκα του ότι η Ανώτερη Δύναμη αποφάσισε να τους αφαιρέσει την αναπαραγωγική ικανότητα για τους χαρίσει δύναμη για κοινωνική προσφορά (και την όποια κοινωνική καταξίωση);;;
PUCK εγώ προσωπικά... σε ευχαριστώ πάρα πολύ γι αυτό
η απάντηση σου με καλύπτει απόλυτα
Πελαργός ή εξωσωματική;
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι;
Εκβιάζεις το σύμπαν τόσο πολύ με μια τεχνητή γονιμοποίηση όσο και αν παροτρύνεις το παιδί σου να σπουδάσει να κάθεται ήσυχο να βλέπει εκείνο να μην βλέπει εκείνο κτλ κτλ κτλ.....
Πελαργός ή εξωσωματική;
Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη;
Ποιά η διαφορά του "Κάνω τεχνητή γονιμοποίηση για να κάνω παιδί" με του "Κάνω έρωτα για να κάνω παιδί"?Το "ζόρι" έτσι όπως το αντιλαμβάνεσαι προφανώς ισχύει και στις δύο περιπτώσεις.Ο πελαργός τελικά σκάει μύτη ξέμπαρκος ή τον φωνάζουμε να έρθει?Γιατί η πλειοψηφία των γονιών ανήκει στην δεύτερη περίπτωση.Κι άκου κι ενα άλλο στατιστικό.Το 50 % αυτών που ανήκουν στην πρώτη περίπτωση έκπληκτοι και ξαφνιασμένοι αρνούνται το γεγονός.
Πελαργός ή εξωσωματική;
Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή;
Θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις τους ίδιους τους γονείς αν τελικώς χρεώθηκαν η είναι απλά ευτυχισμένοι.
Πελαργός ή εξωσωματική;
Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Αυτό το τελευταίο συλλογισμό σου στον μετατρέπω σε "Τι ψυχή ΔΕΝ θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά?".Τους υπόλοιπους τους αφήνω όπως είναι και σε παροτρύνω με όλους τους παραπάνω συλλογισμούς να ξαναφτιάξεις το θέμα αλλάζοντας τον κεντρικό τίτλο σε
"Εκτρωση:Υπέρ ή κατά?"
"Εκτρωση:Υπέρ ή κατά?"
Μην ξεκινας τετοιες προβοκατορικες συζητησεις......θα παθουν τιποτα οι "θεοσεβουμενοι" του φορουμ
:D :D :D
aggelikhkvn
02-03-12, 16:32
πιστευω οτι αω εχεις καποιο προβλημα πρεπει να το αντιμετωπιζεις και απο χριστιανικη πλευρα δε πιστευω οτι η εξωσωματικη ειναι αμαρτια αφου ειναι για καλο σκοπο και κανει τα ζευγαρια ακομα πιο ευτυχισμενα αν ειναι επιτυχης το αποτελεσμα. ο θεος πιστευω εχει ευλογησει την ιατρικη και γι αυτο εχουμε τοσα πολλα μικρα θαυματα, με οτι μεσον διαθετουμε αξιζει να προσπαθουμε για το καλυτερο και να εχουμε ολα οσα μας αξιζουν. οσες θελουν να γινουν μητερες μπορουν να δοκιμασουν και αυτη την οδο αφου η δημιουργια ζωης ειναι το πιο υπεροχο πραγμα που υπαρχει και ολες οι γυναικες ειναι προδιαγραμενες να γινουν μητερες αρκει να εχουν και τη θεια χαρη.
Δεν είμαι γονιός ακόμη. Αν όμως είχα βάλει πλώρη για ένα παιδί και για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούσα, τότε θα έκανα εξωσωματική (εννοώ θα ήμουν υπέρ να δοκιμάσουμε).
Αν και με την εξωσωματική δεν είχα αποτέλεσμα, τότε θα υιοθετούσα. Είναι πολύ όμορφο το να έχεις ένα παιδί, γιατί σε ολοκληρώνει. Ξυπνάς και κοιμάσαι πλέον για εκείνο και μετά για τον υπόλοιπο κόσμο. Το να μην προβώ σε εξωσωματική για θρησκευτικούς λόγους είναι η μεγαλύτερη %$@#$ που έχω ακούσει ποτέ. Κι εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη την λέξη %$@#$ την λέμε με πολλά "λ"!
Είναι απίστευτο να τίθονται θέματα ηθικής για ένα ενδεχόμενο εξωσωματικής. Από την στιγμή που το θέλεις πολύ, θα το κάνεις. Και αν αγαπάς πολύ την ιδέα ενός παιδιού, τότε θα σκύψεις από πάνω του και θα του δώσεις πολύ αγάπη και στοργή. Όποιος έχει αμφιβολίες περί ηθικής και περί θρησκείας είναι πολύ απλά ανίκανος να διαχειριστεί μία τέτοια κατάσταση και κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του.
Στην εξωσωματική λοιπόν λέμε ένα τεράστιο ναι!
Θέμα έκτρωσης (τέθηκε).
Κι εκεί λέμε ναι.
Το ξέρω ότι είναι ανίερο και πολύ σκληρό. Το ξέρω ότι υπάρχουν ζευγάρια εκεί έξω που προσπαθούν και δεν μπορούν και δεν έχουν και χρήματα για να προβούν σε άλλες μεθόδους.
Κι εδώ μπαίνει δικλίδα ασφαλείας!
Αν η μέλλουσα μητέρα είναι συνειδητοποιημένη και δεν επιθυμεί ένα παιδί, μπορεί να το γεννήσει και να το δώσει έπειτα σε μία οικογένεια, ή να κάνει κάτι άλλο.
Αν όμως η μέλλουσα μητέρα είναι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση λόγω μίας επικείμενης ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και ξέρει εκ των προτέρων ότι ένα παιδί μόνο την καταστροφή μπορεί να φέρει, άσχετα αν το δώσει ή όχι (μιλάμε για ψυχολογική καταστροφή), τότε οφείλει να κάνει έκτρωση.
Για δύο και μόνο λόγους:
Το παιδί ακόμη και να γεννηθεί, θα υποφέρει! Είναι το μόνο σίγουρο!
Υπάρχει η πιθανότητα η μητέρα να είναι στο μέλλον καλύτερα, να μείνει έγκυος και να δώσει στο παιδί την διπλάσια και τριπλάσια αγάπη που αξίζει. (Αυτή είναι η καλή οδός μέσω μίας κακής. Δηλαδή θα έρθει ένα καλό μέσω ενός κακού. Υπό άλλες συνθήκες, δεν θα έρθει κανένα καλό, γιατί δεν προηγήθηκε το κακό.)
Και μιας και μιλάμε για παιδιά, δώστε λίγο προσοχή παρακάτω (please):
(Δεν ξέρω αν επιτρέπετε να το δημοσιεύσω, αλλά και να μην επιτρέπεται, εγώ θα το κάνω, γιατί έτσι!)
Πριν 2 χρόνια ιδρύσαμε μία οργάνωση μία ομάδα νέων από την Θεσσαλονίκη, στην οποία συμμετέχω κι εγώ. Δεν χάνω ευκαιρία όπου βρεθώ και όπου σταθώ να το διαφημίζω, κάτι που θα κάνω και τώρα.
Αν θέλετε, μπείτε στην σελίδα http://www.elpidagiatopaidi.org/ και διαβάστε, είναι αρκετά ενδιαφέρον. Όποιος θέλει, μπορεί να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να παράγουμε έργο.
Είναι πολύ σημαντικό για εμάς.
------------------
Κι επειδή έγινα πολύ καλός και δεν μ' αρέσει, ξανατονίζω ότι είναι η μεγαλύτερη %$@#$ να μην προβώ σε εξωσωματική για λόγους ηθικής ή θρησκείας! (Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε)
Εγώ ψηφίζω όχι. Αν δεν μπορούσα να κάνω παιδί με φυσικό τρόπο θα υιοθετούσα. Δεν είναι θέμα θρησκείας αλλά δεν με εκφράζει αυτός ο τρόπος. Τον εμπνεύστηκαν οι άνθρωποι. Δεν ξέρω τι αντίκτυπο θα έχει στο μέλλον.
Τον εμπνεύστηκαν οι άνθρωποι. Δεν ξέρω τι αντίκτυπο θα έχει στο μέλλον.
Και την σεξουαλική πράξη (κοινώς συνουσία) οι άνθρωποι την εμπνέονται κάθε ημέρα και καταλήγουμε στο αποτέλεσμα της εγκυμοσύνης. Τι διαφορά έχει μία εξωσωματική γονιμοποίηση από μία αυτούσια γονιμοποίηση; Και οι δύο είναι τρόποι που καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην δημιουργία. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, έλεγε ο σοφός λαός.
Αντίκτυπο;
Το μοναδικό αντίκτυπο που θα έχει μία επιτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ο ερχομός της χαράς σε ένα ζευγάρι και η ολοκλήρωση της εκεί οικογένειας. Μόνο θετικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο αντίκτυπο, ειδικά όταν ζευγάρι επιζητά διακαώς ένα παιδί, γιατί το θέλει! Και είμαι σίγουρος ότι θα ανατραφεί σωστά και θα γίνει ένα καλό μέλος της μέλλουσας κοινωνίας. Τι πιο τέλειο απ' αυτό; Πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ "αρνητικό αντίκτυπο" από τον ερχομό ενός παιδιού στην Γη.
Inspired Hand
04-03-12, 08:54
Το να είμαστε στον 21ο αιώνα και να ''φοβόμαστε'' την επιστήμη σε τέτοιου είδους θέματα μου μοιάζει λίγο αστείο!..Λοιπόόόν..
Για το θέμα του σύμπαντος!Αν δε θέλει το σύμπαν-θεος ό,τι θέλετε ας το πείτε,δε θα έρθει!..Ούτε το παιδί,ούτε τίποτα που να περιμένουμε στο μάταιο τούτο κόσμο!..
Ναι δε μπορούμε να ξέρουμε αν τα γονίδια είναι των ίδιων γονιών,αλλά ειδικά σε μεγάλες κλινικές πραγματικά δεν τους παίρνει να το ρισκάρουν για κανένα λόγο!Γιατί μετά δικαστήρια και κανάλια!Και αν ξαναδούν πελάτες θα'ναι στον ύπνο τους!
'Εκτρωση!Σε πολλές περιπτώσεις πιστεύω ότι όχι μόνο η έκτρωση είναι σωστή,αλλά και η στείρωση σαν λύση(εντάξει είπα και ένα αστείο!).Εικόνα 13χρονου κοριτσιού με προβλήματα σπίτι του που προσπαθεί να αναδειχθεί κοινωνικά κάνοντας σεξ με όποιον βρει στο δρόμο της ναι ψηφίζουμε έκτρωση!Εγώ προσωπικά δε θα έκανα..Είμαι φοιτήτρια και αδημιούργητη ακόμη ναι αλλά δεν πιστεύω πως θα μου πήγαινε η καρδιά!..
Υιοθεσία!Λέμε ναι με χίλια!..Θα μιλήσω από καθαρά προσωπική εμπειρία καθώς είμαι και'γω υιοθετημένη!Το ότι η μάνα μου με πήρε έτοιμη και δε με κράτησε μόλις γεννήθηκα ή δε με είχε στην κοιλιά της πιστέψτε με δεν της κάνει καμία αλλαγή!..Την ίδια χαρά είχε όταν την είπα πρώτη φορά ''μαμα''..Και έχει και την ικανοποίηση μέσα της πως έσωσε ένα παιδάκι που γεννήθηκε σε λίγο πιο άτυχες συνθήκες!
Αυτά :)
ωρες ωρες ειναι να τραβας τα μαλλια σου με αυτα που διαβαζεις!!
αν "δεν θελει" η συμπαντικη δυναμη" λεει και τριχες κατσαρες..!
Κατ'αρχην δεν υπαρχει αποδειξη οτι υπαρχει μια συμπαντικη δυναμη που "θελει" πραγματα και καταστασεις για εμας...
επειτα,ακομη και να υπηρχε,θα επρεπε να ξερουμε τον μηχανισμο που λειτουργει και οχι να ερμηνευουμε κατα το δοκουν.
Για παραδειγμα,οταν αρρωσταινουμε θα πρεπει να πηγαινουμε στον γιατρο ή να κατσουμε να υποφερουμε επειδη ετσι επελεξε η συμπαντικη δυναμη?
Τα ιδια ισχυουν και για την εξωσωματικη.Ποιος μου λεει εμενα οτι η συμπαντικη δυναμη ειναι αυτη που εξελιξε τον ανθρωπο να μπορει να κανει εξωσωματικη γιατι ετσι ηταν το θελημα της...!!
Τα ιδια ισχυουν αν αντικαταστησουμε τη λεξη "συμπαντικη δυναμη" με τη λεξη "θεος".Και αυτο ακριβως ειναι το τεραστιο προβλημα των ακολουθων των θρησκειων,οτι ερμηνευουν δηλαδη οπως γουσταρουν και διαμορφωνουν αβασιμες αποψεις ενω παραλληλα προσπαθουν να παρασυρουν σε αυτον τον παραλλογισμο και τους υπολοιπους συνανθρωπους τους.
Δεν με προβληματιζει τοσο οτι ακουγονται σε ενα φορουμ τετοιες αποψεις,οσο οτι πολλοι τις εφαρμοζουν στη ζωης του.Δεστε τους μαρτυρες του ιεχωβα που δεν κανουν μεταγγισεις αιματος.Προτιμουν να χασουν τον ανθρωπο τους για μια αναποδεικτη θεωρια...!
Πελαργός ή εξωσωματική;
Είναι ένα κοινωνικό ζήτημα που με έχει προκαλέσει πολύ. Οι σκέψεις μου, όμως, θα είναι συγκρατημένες κι ο λόγος μου δειλός και μετριοπαθής, διότι στη ζωή μου ήρθε ο «πελαργός» και μιλώ εκ του ασφαλούς…
Κάποτε, η γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά (όπως και σήμερα άλλωστε) κυκλοφορούσε με μία ταμπέλα στο μέτωπο «στείρα», «στέρφα», «άκληρη», ήταν σαν το καρπούζι με τη βούλα, βιώνοντας καθημερινά έναν κοινωνικό ρατσισμό. Πολύ πριν η επιστήμη πιστοποιήσει, ότι υπήρχαν και «στείροι» και «στέρφοι» άντρες, πετώντας τους κυριολεκτικά το μπαλάκι της ευθύνης.
Σήμερα τα πράγματα έχουν σαφώς διαφοροποιηθεί. Η επανάσταση της «εξωσωματικής γονιμοποίησης» έφερε απίστευτες αλλαγές, μετατόπισε τα δεδομένα στο χώρο κι έφερε στο φως την ελπίδα στα άκληρα ζευγάρια. Στην αρχή της γεννήσεώς της πιο δειλά και σήμερα κατά συρροή.
Αυτή η επιστημονική καινοτομία δεν είναι και τόσο ανώδυνη τελικά, το αντίθετο μάλιστα. Απ’ ότι γνωρίζω το κόστος της είναι μεγάλο. Τα ζευγάρια περνούν μία απίστευτη δοκιμασία σε ό,τι αφορά το οικονομικό πακέτο σε συνδυασμό με μία κακή ψυχολογία στην αναμονή της επιτυχίας. Στη διαδρομή για τον τελικό στόχο, βλέπεις άντρες να βιάζουν το σπέρμα τους ανορθόδοξα και γυναίκες βιολογικά διαλυμένες από τις ορμόνες.
Αξίζει τελικά όλη αυτή η διαδικασία στο βωμό ενός παιδιού; Όλη αυτή η ταλαιπωρία στο όνομα της κοινωνικής αποδοχής; Η’ στο να λέγεσαι γονιός; Είναι ο μόνος λόγος να λέγεσαι ευλογημένος από τον Θεό; Η απάντηση ήρθε σαν καταπέλτης και εισέπραξα ένα μεγάλο «ΝΑΙ» από τους επιτυχώς και ανεπιτυχώς προσπαθήσαντες. Κι εγώ με τη σειρά μου ήρθα να σεβαστώ το «κομμάτι» τους στην προσπάθειά μου να τους κατανοήσω.
Εδώ όμως γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα, μπαίνοντας ορμητικά η ανήσυχη φύση μου, με τη μεταφυσική της αντίληψη, μην προσπαθώντας να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, συναινώντας με τον Θεό.
Έχεις το δικαίωμα να «ΕΚΒΙΑΖΕΙΣ» το σύμπαν όταν σου αρνείται πεισματικά κάτι; Έχεις το δικαίωμα να κατεβάζεις ένα φωστήρα με το ζόρι στη γη; Πόσο παρεμβατική είναι η στάση σου απέναντι στην Οντότητα; Πόσο τελικά χρεώνεσαι αυτή σου την επιλογή; Τι ψυχή θα φέρεις στον κόσμο με αυτόν τον τσαμπουκά;
Πολλά αναπάντητα ερωτήματα με πλημμυρίζουν δίχως να γνωρίζω την ακριβή τους απάντηση. Γι’ αυτό, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επιτρέπω στη ψυχή μου να γίνεται δούλη του μυαλού μου, αφήνοντας την εσωτερική μου φωνή, που ανά τους αιώνες είναι γεμάτη σοφία, να δώσει τις απαντήσεις.
Γιατί λοιπόν δεν αφήνουμε τα πράγματα στη θέση τους; Γιατί δεν επιτρέπουμε στη ροή του σύμπαντος να ξεκλειδώσει τις πόρτες του τη στιγμή που πρέπει; Γιατί δε δίνουμε χώρο στο χρόνο να μας δηλώσει το λόγο της παρουσίας μας εδώ; Γιατί δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε να δούμε για ποια πράγματα έχουμε γεννηθεί και για ποια όχι; Γιατί κι εμείς παράλληλα δεν προσπαθούμε να δουλέψουμε τις ελλείψεις που μας προκάλεσαν πόνο, αφήνοντας στο χέρι του καλού Θεού να μας δηλώσει την παρουσία του στα πράγματα που έχουμε γεννηθεί για να κάνουμε;
Μα γιατί να είναι πιο ηθικό να συλλάβεις κανονικά από την εξωσωματική? Σκέψου το κι έτσι.. Αυτοί που καταφεύγουν στη 2η λύση, ξοδεύουν μια περιουσία για 30% και λιγότερες πιθανότητες... αυτό δείχνει ότι το θέλουν πάαααρα πολύ... οπότε γιατί να έρχονται στον κόσμο παιδιά ανεύθυνων γονιών με τον παραδοσιακό τρόπο κι όχι πονεμένων ανθρώπων που μόνο αυτό ονειρεύονται με την επιστήμη? τα πράγματα σε καμιά περίπτωση δεν είναι άσπρα ή μαύρα, αλλά αν είναι να γεννηθεί ένα -ευτυχισμένο- παιδάκι ας το κάνουν και μ' εξωγήινο... :p
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.