Ierofantis
04-12-07, 15:10
Εδώ και πολλά χρόνια έχω μαγευτεί απο την ιστορία του Κόμη του Σαίντ Ζερμαίν ή αλλιώς ο Κόμης του Αγίου Γερμανού. Έχω ψάξει σε ποικίλη βιβλιογραφία για αυτό το πρόσωπο, σε αρκετά ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα αλλά ακόμα διατηρώ κάποιες αμφιβολίες. Παρακάτω σας παραθέτω ένα βιογραφικό κείμενο για αυτήν την άγνωστη στους περισσοτέρους θρυλική μορφή του Μεσαίωνα και της Ευρώπης και είναι ευκαιρία να ταξιδέψουμε μαζί στην άγνωστη ζωή του . Το κείμενο που παραθέτω είναι παρμένο απο την ιστιοσελίδα www.theosophy.gr της Ασπασίας Παπαδομιχελάκη. Περιμένω τις απόψεις σας και απο όσους γνωρίζουν το "κάτι παραπάνω" την αναφορά σε στοιχεία για το πρόσωπο του. Να τονίσω πώς ο Κόμης του Σαίντ Ζερμαίν θεωρείτε ώς ένας απο τους Μεγαλύτερους Θεόσοφους. Λόγω του μεγάλου βιογραφικού κειμένου το κείμενο θα κοπεί σε 2 ίσως και 3 μέρη ... Να είστε καλά....
Μεγάλοι Θεόσοφοι: Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού
Μία από τις πλέον μυστηριώδεις φυσιογνωμίες της σύγχρονης ιστορίας είναι ο δημοφιλής Κόμης του Αγίου Γερμανού , ο οποίος περιγράφεται από το φίλο του Πρίγκιπα Κάρολο της Έσσης ως "ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους που έζησαν ποτέ, ο φίλος της ανθρωπότητας, του οποίου η καρδιά ενδιαφερόταν μόνο για την ευτυχία των άλλων.
Στενός φίλος και σύμβουλος Βασιλέων και Πριγκίπων, τιμωρός διεφθαρμένων αρχόντων, Ροδόσταυρος, Τέκτονας, διαπιστευμένος Αγγελιαφόρος των Διδασκάλων της Σοφίας, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εργάστηκε στην Ευρώπη για περισσότερο από έναν αιώνα, εκτελώντας πιστά το δύσκολο καθήκον το οποίο του είχε ανατεθεί.
Η καταπληκτική και ανεξιχνίαστη προσωπικότητα με την οποία εμφανίζονταν ο Αντέπτ ( αποδεκτός από την Ιεραρχία μαθητής) γνωστός ως Σαιν Ζερμαίν, ήταν το κύριο θέμα των συζητήσεων μεταξύ των ευγενών του δέκατου ένατου αιώνα. Κατά τη διάρκεια των 112 χρόνων που λέγεται ότι έζησε στην Ευρώπη, παρουσίαζε πάντοτε την εμφάνιση ενός άνδρα ηλικίας περίπου σαράντα επτά ετών. Ήταν μετρίου αναστήματος, με λεπτό κομψό σώμα, γοητευτικό χαμόγελο και μάτια ασυνήθιστης ομορφιάς. "Ω, τι μάτια" σχολίαζε η Κόμισσα ντ Αντεμάρ. "Δεν έχω ξαναδεί παρόμοια". Ήταν εκπληκτικά γλωσσομαθής, μιλούσε Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά και Σουηδικά χωρίς το παραμικρό ίχνος κάποιας προφοράς και η γνώση του στα Σανσκριτικά, τα Κινέζικα και τα Αραβικά, έδειχνε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Ανατολή. Η ικανότητά του στη μουσική ήταν εξίσου αξιοσημείωτη. Σαν βιολιστής λέγεται ότι είχε συναγωνιστεί τον Παγκανίνι, ενώ κατά τις παραστάσεις του στο "κλαβεσίνο" (είδος πιάνου), κλήθηκε έξω από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Φρειδερίκου του Μεγάλου. Η ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει έκανε μεγάλη εντύπωση στο Ραμώ, ο οποίος τον συνάντησε στη Βενετία το 1710. Ο Σαιν Ζερμαίν ήταν επίσης συνθέτης. Μια από τις μουσικές του συνθέσεις δόθηκε στον Τσαϊκόφσκι, ο Πρίγκιπας Φερδινάνδος του Λόμπκοβιτς κληρονόμησε μια άλλη, ενώ δύο άλλες που φέρουν τις χρονολογίες 1745 και 1760, είναι ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου.
Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν επίσης ζωγράφος σπάνιας ικανότητας, φημισμένος για την ικανότητά του να αναπαράγει την αυθεντική λάμψη των πολύτιμων λίθων πάνω στον καμβά. Αν και αρνήθηκε να προδώσει το μυστικό του, ήταν κοινά πιστευτό ότι δημιουργούσε το αποτέλεσμα, αναμειγνύοντας με τα χρώματά του σκόνη μαργαριταριού. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης σαν κριτικός τέχνης και συχνά τον συμβουλεύονταν για την αυθεντικότητα των πινάκων.
Η καταπληκτική μνήμη του Κόμη του Αγίου Γερμανού, ήταν μια μόνιμη πηγή κατάπληξης για τους φίλους του. Μπορούσε να ρίξει ένα μόνο βλέμμα σ' ένα χαρτί και μέρες μετά να επαναλάβει το περιεχόμενό του, χωρίς να παραλείψει ούτε μια λέξη. Ήταν επιδέξιος και στα δυο χέρια και μπορούσε να γράφει ένα ποίημα με το ένα χέρι, ενώ έφτιαχνε ένα διπλωματικό έγγραφο με το άλλο. Συχνά διάβαζε σφραγισμένα γράμματα χωρίς να τα αγγίξει και γνώριζε να απαντά σε ερωτήσεις, πριν να διατυπωθούν με λόγια.
Πολλοί από τους φίλους του Σαιν Ζερμαίν είχαν πρακτικές αποδείξεις της Αλχημικής του γνώσης. Ο Καζανόβα διηγείται ότι κάποια μέρα που επισκέφτηκε τον Σαιν Ζερμαίν στο εργαστήριό του, ο τελευταίος του ζήτησε ένα ασημένιο νόμισμα. Σε λίγα λεπτά το επέστρεψε στον Καζανόβα σαν γνήσιο χρυσό. Ο Σαιν Ζερμαίν κατείχε επίσης το μυστικό να λειώνει διάφορα μικρά διαμάντια, φτιάχνοντας ένα μεγάλο, μια τέχνη που είπε ότι την έμαθε στην Ινδία. Όταν επισκέφτηκε στη Χάγη το Γάλλο Πρεσβευτή, διέλυσε ένα θαυμάσιο διαμάντι δικής του κατασκευής, το αντίγραφο του οποίου είχε πρόσφατα πουληθεί για 5500 χρυσά Λουδοβίκεια. Σε μια άλλη περίπτωση, αφαίρεσε ένα ελάττωμα από ένα διαμάντι που ανήκε στο Λουδοβίκο XV, αυξάνοντας την αξία του κατά 4000 (χρηματικές) λίβρες. Σε επίσημες περιπτώσεις παρουσια-ζόταν με ένα διαμαντένιο δακτυλίδι σε κάθε δάκτυλο και με αγκράφες παπουτσιών που η αξία τους υπολογίζονταν τουλάχιστον σε 200 000 φράγκα.
Η γοητευτική προσωπικότητα του Κόμη του Αγίου Γερμανού, τον έκανε ευπρόσδεκτο καλεσμένο στα σπίτια των ευγενών κάθε χώρας. Αλλά ενώ καθόταν συχνά στο τραπέζι με τους φίλους του, η τροφή του ετοιμαζόταν ειδικά γι αυτόν στα διαμερίσματά του. Δεν έτρωγε κρέας και δεν έπινε κρασί, το αγαπημένο του ρόφημα ήταν ένα τσάι το οποίο προετοίμαζε με βότανα και το οποίο συχνά παρουσίαζε στους φίλους του. Η μεγάλη του δημοτικότητα οφειλόταν στην ευχέρειά του σαν καλός αφηγητής, στις πασίγνωστες φιλίες του με τους σπουδαιότερους άνδρες και γυναίκες της εποχής, στην οικειότητά του με τα απόκρυφα θέματα και ειδικά με το μυστήριο της γέννησής του και της εθνικότητάς του, τα οποία με συνέπεια αρνιόταν να αποκαλύψει.
Μιλούσε με συναίσθηση των πραγμάτων τα οποία είχαν συμβεί εκατοντάδες χρόνια πριν, δίνοντας την εντύπωση ότι ο ίδιος αυτοπροσώπως ήταν παρών. Ένα βράδυ, ενώ αφηγούνταν ένα περιστατικό, το οποίο είχε συμβεί πολλούς αιώνες πριν, γύρισε και ρώτησε τον υπηρέτη του αν είχε παραλείψει κάποιες σπουδαίες λεπτομέρειες. " Ο κύριος Κόμης ξεχνά ότι είμαι μαζί του μόνο πεντακόσια χρόνια. Επομένως δεν θα μπορούσα να είμαι παρών σ' εκείνο το συμβάν. Θα πρέπει να ήταν ο προκάτοχός μου ", απάντησε ο υπηρέτης. Εάν, όπως πολλοί ισχυρίζονται, ο Σαιν Ζερμαίν επιβεβαίωνε ότι είχε ζήσει στη Χαλδαία και κατείχε τα μυστικά των Αιγυπτίων σοφών, μπορεί να έλεγε αλήθεια, χωρίς πρόθεση να εντυπωσιάσει. Υπάρχουν Μυημένοι, και όχι απαραίτητα από τους ανώτερους, που μπορούν να ανακαλούν πολλές από τις προηγούμενες ζωές τους. Αυτός μπορεί να ήταν ένας τρόπος του Σαιν Ζερμαίν προκειμένου να επισύρει την προσοχή των φίλων του στη δοξασία της Μετενσάρκωσης. Ή, ίσως γνώριζε το μυστικό του "Ελιξήριου της Ζωής ".
Αν και κανείς δεν ήξερε πότε γεννήθηκε ο Σαιν Ζερμαίν, η ζωή του από το 1720 έως το 1822 είναι θέμα της ιστορίας. Τόσο ο Ραμώ όσο και η Κόμισσα της Γεωργίας, τον συνάντησαν στη Βενετία το 1710. Πενήντα χρόνια αργότερα η ηλικιωμένη πια Κόμισσα, τον συνάντησε στο σπίτι της Μαντάμ Πομπαντούρ και τον ρώτησε αν ο πατέρας του βρίσκονταν στη Βενετία εκείνη τη χρονιά. " Όχι Κυρία " απάντησε ο Κόμης, "αλλά εγώ ο ίδιος ζούσα στη Βενετία στο τέλος του περασμένου αιώνα και στην αρχή του τωρινού. Τότε είχα την τιμή να σας πολιορκώ και 'σεις ήσασταν αρκετά ευγενής να θαυμάσετε μια μικρή Βαρκαρόλα της σύνθεσής μου". Η Κόμισσα δεν πίστευε στ' αυτιά της. "Αλλά εάν αυτό είναι αλήθεια", πρόσθεσε με κομμένη την ανάσα, "θα πρέπει να είστε τουλάχιστον εκατό χρονών". Ο Κόμης χαμογέλασε. "Αυτό Κυρία μου δεν είναι αδύνατο".
Το 1723 ο Κόμης έδειξε το πορτραίτο της μητέρας του - το οποίο φορούσε πάντοτε στο χέρι του,- στη μητέρα της μελλοντικής Κόμισσας ντε Γκενλίς. Ήταν η μινιατούρα μιας εξαιρετικά όμορφης γυναίκας, ντυμένης με ένα κοστούμι άγνωστο στην Κόμισσα. "Σε ποια εποχή ανήκει αυτό το κοστούμι ;" αναρωτήθηκε η Κόμισσα. Ο Κόμης απλά γέλασε και άλλαξε θέμα.
Από το 1737 μέχρι το 1742, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν ζούσε στην αυλή του Σάχη της Περσίας, απασχολούμενος με αλχημική έρευνα. Επιστρέφοντας από την Περσία εγκαταστάθηκε στις Βερσαλλίες και έγινε στενός φίλος του Λουδοβίκου XV και της Μαντάμ Πομπαντούρ. Το επόμενο έτος συνελήφθη κατά την Επανάσταση των Ιακωβίνων στην Αγγλία. Από εκεί πήγε στη Βιέννη και μετά επισκέφτηκε τον Μέγα Φρειδερίκο στο κάστρο του Σαν Σουσί, στο Πότσδαμ, όπου ήταν και ο Βολταίρος επίσης επίτιμος φιλοξενούμενος. Αν και ο Βολταίρος διαφωνούσε με τον Θεοσοφιστή, φίλο του Σαιν Ζερμαίν, Σαιν Μαρτέν, εντούτοις ο θαυμασμός του για τον Σαιν Ζερμαίν ήταν απεριόριστος. Σε ένα γράμμα του προς τον Φρειδερίκο, ο Βολταίρος εξέφρασε τη γνώμη ότι, " ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν γεννήθηκε ποτέ, ο οποίος δεν θα πεθάνει ποτέ και ο οποίος γνωρίζει τα πάντα".
Το 1755, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν συνόδευσε τον (Άγγλο) Στρατηγό Κλάιβ στην Ινδία. Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, ο Λουδοβίκος XV του παραχώρησε μια πτέρυγα στο Βασιλικό Πύργο του Σαμπόρ στην Τουραίνη. Εκεί δεχόταν συχνά το Βασιλιά και μέλη της Αυλής, στο αλχημικό εργαστήριο που του είχε εξασφαλίσει ο Βασιλιάς.
Το 1760, ο Λουδοβίκος ανέθεσε στον Σαιν Ζερμαίν μια λεπτή διπλωματική αποστολή στη Χάγη και στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή ανακάλυψε ότι ο Δούκας του Σουαζέλ, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτα έμπιστος του Βασιλιά, έπαιζε διπλό παιγνίδι. Αν και ο Σαιν Ζερμαίν εμπιστεύτηκε αυτό το γεγονός στο Βασιλιά, αποφάσισε ότι η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας θα έπρεπε να υπογραφεί από οποιονδήποτε είχε αυτή την τιμή. Έτσι ένα βράδυ το Μάιο του 1761, ο Σαιν Ζερμαίν κάλεσε το Δούκα του Σουαζέλ και παρέμεινε κλεισμένος μαζί του όλη τη νύχτα. Αυτή η σύσκεψη κατέληξε στη διάσημη συμμαχία, τη γνωστή σαν Οικογενειακή Συμφωνία. Αυτή με τη σειρά της ήταν ο πρόδρομος της Συνθήκης των Παρισίων, η οποία έφερε το τέλος του αποικιακού πολέμου μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.
Μεγάλοι Θεόσοφοι: Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού
Μία από τις πλέον μυστηριώδεις φυσιογνωμίες της σύγχρονης ιστορίας είναι ο δημοφιλής Κόμης του Αγίου Γερμανού , ο οποίος περιγράφεται από το φίλο του Πρίγκιπα Κάρολο της Έσσης ως "ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους που έζησαν ποτέ, ο φίλος της ανθρωπότητας, του οποίου η καρδιά ενδιαφερόταν μόνο για την ευτυχία των άλλων.
Στενός φίλος και σύμβουλος Βασιλέων και Πριγκίπων, τιμωρός διεφθαρμένων αρχόντων, Ροδόσταυρος, Τέκτονας, διαπιστευμένος Αγγελιαφόρος των Διδασκάλων της Σοφίας, ο Κόμης του Αγίου Γερμανού εργάστηκε στην Ευρώπη για περισσότερο από έναν αιώνα, εκτελώντας πιστά το δύσκολο καθήκον το οποίο του είχε ανατεθεί.
Η καταπληκτική και ανεξιχνίαστη προσωπικότητα με την οποία εμφανίζονταν ο Αντέπτ ( αποδεκτός από την Ιεραρχία μαθητής) γνωστός ως Σαιν Ζερμαίν, ήταν το κύριο θέμα των συζητήσεων μεταξύ των ευγενών του δέκατου ένατου αιώνα. Κατά τη διάρκεια των 112 χρόνων που λέγεται ότι έζησε στην Ευρώπη, παρουσίαζε πάντοτε την εμφάνιση ενός άνδρα ηλικίας περίπου σαράντα επτά ετών. Ήταν μετρίου αναστήματος, με λεπτό κομψό σώμα, γοητευτικό χαμόγελο και μάτια ασυνήθιστης ομορφιάς. "Ω, τι μάτια" σχολίαζε η Κόμισσα ντ Αντεμάρ. "Δεν έχω ξαναδεί παρόμοια". Ήταν εκπληκτικά γλωσσομαθής, μιλούσε Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά και Σουηδικά χωρίς το παραμικρό ίχνος κάποιας προφοράς και η γνώση του στα Σανσκριτικά, τα Κινέζικα και τα Αραβικά, έδειχνε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Ανατολή. Η ικανότητά του στη μουσική ήταν εξίσου αξιοσημείωτη. Σαν βιολιστής λέγεται ότι είχε συναγωνιστεί τον Παγκανίνι, ενώ κατά τις παραστάσεις του στο "κλαβεσίνο" (είδος πιάνου), κλήθηκε έξω από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Φρειδερίκου του Μεγάλου. Η ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει έκανε μεγάλη εντύπωση στο Ραμώ, ο οποίος τον συνάντησε στη Βενετία το 1710. Ο Σαιν Ζερμαίν ήταν επίσης συνθέτης. Μια από τις μουσικές του συνθέσεις δόθηκε στον Τσαϊκόφσκι, ο Πρίγκιπας Φερδινάνδος του Λόμπκοβιτς κληρονόμησε μια άλλη, ενώ δύο άλλες που φέρουν τις χρονολογίες 1745 και 1760, είναι ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου.
Ο Κόμης του Αγίου Γερμανού ήταν επίσης ζωγράφος σπάνιας ικανότητας, φημισμένος για την ικανότητά του να αναπαράγει την αυθεντική λάμψη των πολύτιμων λίθων πάνω στον καμβά. Αν και αρνήθηκε να προδώσει το μυστικό του, ήταν κοινά πιστευτό ότι δημιουργούσε το αποτέλεσμα, αναμειγνύοντας με τα χρώματά του σκόνη μαργαριταριού. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης σαν κριτικός τέχνης και συχνά τον συμβουλεύονταν για την αυθεντικότητα των πινάκων.
Η καταπληκτική μνήμη του Κόμη του Αγίου Γερμανού, ήταν μια μόνιμη πηγή κατάπληξης για τους φίλους του. Μπορούσε να ρίξει ένα μόνο βλέμμα σ' ένα χαρτί και μέρες μετά να επαναλάβει το περιεχόμενό του, χωρίς να παραλείψει ούτε μια λέξη. Ήταν επιδέξιος και στα δυο χέρια και μπορούσε να γράφει ένα ποίημα με το ένα χέρι, ενώ έφτιαχνε ένα διπλωματικό έγγραφο με το άλλο. Συχνά διάβαζε σφραγισμένα γράμματα χωρίς να τα αγγίξει και γνώριζε να απαντά σε ερωτήσεις, πριν να διατυπωθούν με λόγια.
Πολλοί από τους φίλους του Σαιν Ζερμαίν είχαν πρακτικές αποδείξεις της Αλχημικής του γνώσης. Ο Καζανόβα διηγείται ότι κάποια μέρα που επισκέφτηκε τον Σαιν Ζερμαίν στο εργαστήριό του, ο τελευταίος του ζήτησε ένα ασημένιο νόμισμα. Σε λίγα λεπτά το επέστρεψε στον Καζανόβα σαν γνήσιο χρυσό. Ο Σαιν Ζερμαίν κατείχε επίσης το μυστικό να λειώνει διάφορα μικρά διαμάντια, φτιάχνοντας ένα μεγάλο, μια τέχνη που είπε ότι την έμαθε στην Ινδία. Όταν επισκέφτηκε στη Χάγη το Γάλλο Πρεσβευτή, διέλυσε ένα θαυμάσιο διαμάντι δικής του κατασκευής, το αντίγραφο του οποίου είχε πρόσφατα πουληθεί για 5500 χρυσά Λουδοβίκεια. Σε μια άλλη περίπτωση, αφαίρεσε ένα ελάττωμα από ένα διαμάντι που ανήκε στο Λουδοβίκο XV, αυξάνοντας την αξία του κατά 4000 (χρηματικές) λίβρες. Σε επίσημες περιπτώσεις παρουσια-ζόταν με ένα διαμαντένιο δακτυλίδι σε κάθε δάκτυλο και με αγκράφες παπουτσιών που η αξία τους υπολογίζονταν τουλάχιστον σε 200 000 φράγκα.
Η γοητευτική προσωπικότητα του Κόμη του Αγίου Γερμανού, τον έκανε ευπρόσδεκτο καλεσμένο στα σπίτια των ευγενών κάθε χώρας. Αλλά ενώ καθόταν συχνά στο τραπέζι με τους φίλους του, η τροφή του ετοιμαζόταν ειδικά γι αυτόν στα διαμερίσματά του. Δεν έτρωγε κρέας και δεν έπινε κρασί, το αγαπημένο του ρόφημα ήταν ένα τσάι το οποίο προετοίμαζε με βότανα και το οποίο συχνά παρουσίαζε στους φίλους του. Η μεγάλη του δημοτικότητα οφειλόταν στην ευχέρειά του σαν καλός αφηγητής, στις πασίγνωστες φιλίες του με τους σπουδαιότερους άνδρες και γυναίκες της εποχής, στην οικειότητά του με τα απόκρυφα θέματα και ειδικά με το μυστήριο της γέννησής του και της εθνικότητάς του, τα οποία με συνέπεια αρνιόταν να αποκαλύψει.
Μιλούσε με συναίσθηση των πραγμάτων τα οποία είχαν συμβεί εκατοντάδες χρόνια πριν, δίνοντας την εντύπωση ότι ο ίδιος αυτοπροσώπως ήταν παρών. Ένα βράδυ, ενώ αφηγούνταν ένα περιστατικό, το οποίο είχε συμβεί πολλούς αιώνες πριν, γύρισε και ρώτησε τον υπηρέτη του αν είχε παραλείψει κάποιες σπουδαίες λεπτομέρειες. " Ο κύριος Κόμης ξεχνά ότι είμαι μαζί του μόνο πεντακόσια χρόνια. Επομένως δεν θα μπορούσα να είμαι παρών σ' εκείνο το συμβάν. Θα πρέπει να ήταν ο προκάτοχός μου ", απάντησε ο υπηρέτης. Εάν, όπως πολλοί ισχυρίζονται, ο Σαιν Ζερμαίν επιβεβαίωνε ότι είχε ζήσει στη Χαλδαία και κατείχε τα μυστικά των Αιγυπτίων σοφών, μπορεί να έλεγε αλήθεια, χωρίς πρόθεση να εντυπωσιάσει. Υπάρχουν Μυημένοι, και όχι απαραίτητα από τους ανώτερους, που μπορούν να ανακαλούν πολλές από τις προηγούμενες ζωές τους. Αυτός μπορεί να ήταν ένας τρόπος του Σαιν Ζερμαίν προκειμένου να επισύρει την προσοχή των φίλων του στη δοξασία της Μετενσάρκωσης. Ή, ίσως γνώριζε το μυστικό του "Ελιξήριου της Ζωής ".
Αν και κανείς δεν ήξερε πότε γεννήθηκε ο Σαιν Ζερμαίν, η ζωή του από το 1720 έως το 1822 είναι θέμα της ιστορίας. Τόσο ο Ραμώ όσο και η Κόμισσα της Γεωργίας, τον συνάντησαν στη Βενετία το 1710. Πενήντα χρόνια αργότερα η ηλικιωμένη πια Κόμισσα, τον συνάντησε στο σπίτι της Μαντάμ Πομπαντούρ και τον ρώτησε αν ο πατέρας του βρίσκονταν στη Βενετία εκείνη τη χρονιά. " Όχι Κυρία " απάντησε ο Κόμης, "αλλά εγώ ο ίδιος ζούσα στη Βενετία στο τέλος του περασμένου αιώνα και στην αρχή του τωρινού. Τότε είχα την τιμή να σας πολιορκώ και 'σεις ήσασταν αρκετά ευγενής να θαυμάσετε μια μικρή Βαρκαρόλα της σύνθεσής μου". Η Κόμισσα δεν πίστευε στ' αυτιά της. "Αλλά εάν αυτό είναι αλήθεια", πρόσθεσε με κομμένη την ανάσα, "θα πρέπει να είστε τουλάχιστον εκατό χρονών". Ο Κόμης χαμογέλασε. "Αυτό Κυρία μου δεν είναι αδύνατο".
Το 1723 ο Κόμης έδειξε το πορτραίτο της μητέρας του - το οποίο φορούσε πάντοτε στο χέρι του,- στη μητέρα της μελλοντικής Κόμισσας ντε Γκενλίς. Ήταν η μινιατούρα μιας εξαιρετικά όμορφης γυναίκας, ντυμένης με ένα κοστούμι άγνωστο στην Κόμισσα. "Σε ποια εποχή ανήκει αυτό το κοστούμι ;" αναρωτήθηκε η Κόμισσα. Ο Κόμης απλά γέλασε και άλλαξε θέμα.
Από το 1737 μέχρι το 1742, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν ζούσε στην αυλή του Σάχη της Περσίας, απασχολούμενος με αλχημική έρευνα. Επιστρέφοντας από την Περσία εγκαταστάθηκε στις Βερσαλλίες και έγινε στενός φίλος του Λουδοβίκου XV και της Μαντάμ Πομπαντούρ. Το επόμενο έτος συνελήφθη κατά την Επανάσταση των Ιακωβίνων στην Αγγλία. Από εκεί πήγε στη Βιέννη και μετά επισκέφτηκε τον Μέγα Φρειδερίκο στο κάστρο του Σαν Σουσί, στο Πότσδαμ, όπου ήταν και ο Βολταίρος επίσης επίτιμος φιλοξενούμενος. Αν και ο Βολταίρος διαφωνούσε με τον Θεοσοφιστή, φίλο του Σαιν Ζερμαίν, Σαιν Μαρτέν, εντούτοις ο θαυμασμός του για τον Σαιν Ζερμαίν ήταν απεριόριστος. Σε ένα γράμμα του προς τον Φρειδερίκο, ο Βολταίρος εξέφρασε τη γνώμη ότι, " ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν γεννήθηκε ποτέ, ο οποίος δεν θα πεθάνει ποτέ και ο οποίος γνωρίζει τα πάντα".
Το 1755, ο Κόμης του Σαιν Ζερμαίν συνόδευσε τον (Άγγλο) Στρατηγό Κλάιβ στην Ινδία. Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, ο Λουδοβίκος XV του παραχώρησε μια πτέρυγα στο Βασιλικό Πύργο του Σαμπόρ στην Τουραίνη. Εκεί δεχόταν συχνά το Βασιλιά και μέλη της Αυλής, στο αλχημικό εργαστήριο που του είχε εξασφαλίσει ο Βασιλιάς.
Το 1760, ο Λουδοβίκος ανέθεσε στον Σαιν Ζερμαίν μια λεπτή διπλωματική αποστολή στη Χάγη και στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή ανακάλυψε ότι ο Δούκας του Σουαζέλ, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτα έμπιστος του Βασιλιά, έπαιζε διπλό παιγνίδι. Αν και ο Σαιν Ζερμαίν εμπιστεύτηκε αυτό το γεγονός στο Βασιλιά, αποφάσισε ότι η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας θα έπρεπε να υπογραφεί από οποιονδήποτε είχε αυτή την τιμή. Έτσι ένα βράδυ το Μάιο του 1761, ο Σαιν Ζερμαίν κάλεσε το Δούκα του Σουαζέλ και παρέμεινε κλεισμένος μαζί του όλη τη νύχτα. Αυτή η σύσκεψη κατέληξε στη διάσημη συμμαχία, τη γνωστή σαν Οικογενειακή Συμφωνία. Αυτή με τη σειρά της ήταν ο πρόδρομος της Συνθήκης των Παρισίων, η οποία έφερε το τέλος του αποικιακού πολέμου μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας.