Φωνή απο το πουθενά

[ultragee]

[FONT=Comic Sans MS]Η ιστορία της freya με παρακίνησε να μοιραστώ μαζί σας κάτι το οποίο δεν έχω μπορέσει ακόμα να εξηγήσω (ισως μπορέσετε εσείς κάποια στιγμή να με παραπεμψετε σε κάτι) Αφορά τον σύντροφό μου τον οποίο και έχασα πριν τεσσερα χρονια σε ηλικια μολις 36 ετων (υπάρχει λόγος που το αναφέρω) σε ενα αυτοκινητιστικο ατυχημα με αδιευκρινιστο μεχρι στιγμης τροπο (ικασιες μονο κανουμε ) κατι για το οποιο ελεγε χρονια οτι θα παθει . ο συζηγος μου απο την πρωτη στιγμη που γνωριστήκαμε μου εκανε νυξεις για διαφορα πραγματα που του συνεβαιναν ,(πραγματα που ηξερε πως θα συμβουν , οραματα που ειχε , ενοχλήσεις απο κακοβουλες παρουσιες ,γενικα παραξενα φαινομενα που συνεβαιναν μονο στο ιδιο)φυσικα ποτε δεν εδινα σημασια σε τιποτα απο οσα ελεγε και θυμαμαι οτι τον πειραζα λεγοντας τον "ελαφροισκιοτο" και φαντασιοπληκτο , μεγαλωμενη η ιδια σε ενα περιβαλον με ενα πατερα πολυ πραγματιστη πιστευα οτι ολα αυτα ειναι δημιουργηματα του μυαλου και της φαντασιας του . Ωσπου μια μέρα εγινα και εγω η ιδια μαρτυρας (ακουστικη )σε κατι που του συνεβει
ειχαμε μολις μετακομισει σε ενα σπιτι 5 χιλιομετρα εξω απο την επαρχιακη πολη στην οποια ζουσαμε (το κοντινοτερο κατοικοιμενο σπιτι ηταν γυρω στα 100 μετρα απο το δικο μας )αλλα σπιτια (τουριστικες βιλες )ηταν την εποχη εκεινη ακατοικητα λογω τελους τουριστικης σεζον ,ηταν σουρουπο αυτος προσπαθουσε να συνδεσει την τηλεωραση και εγω στο ιδιο δωματιο με εκεινον λιγα μετρα πιο περα ετοιμαζα κατι να φαμε ,ωσπου ακουσαμε (και οι δυο) μια φωνη να τον καλει (με τ'ονομα του )απαντησαμε και οι δυο με μια φωνη πιστευοντας οτι ειχαμε επισκεψεις απο φιλους αν και (αργοτερα το συζητησαμε)δεν ειχαμε πει σε κανενα για τη μετακομιση (η αποφαση της μετακομισης παρθηκε πολυ γρηγορα για πρακτικους λογους μιας και το σπιτι ηταν μεγαλυτερο απο αυτο που μεναμε μεχρι τοτε) βγηκαμε εξω και οι δυο προσπαθωντας να καταλαβουμε ποιος μας κανει πλακα διοτι δεν απαντησε κανενας στο καλοσωρισμα μας (και αφου καναμε το γυρω του σπιτιου μια φορα )και περα της φωνης τιποτα αλο και κανενα δεν ειδαμε ξαναμπηκαμε μεσα πιστευοντας οτι παρακουσαμε και οι δυο συνεχιζοντας αυτο που καναμε ως τοτε ,αφου περασαν περιπου 15 λεπτα , ξανακουστηκε η φωνη (και μονο που το θυμαμαι μου συκωνεται η τριχα )[B]μεσα απο το σπιτι αυτη τη φορα διπλα στα αυτια μας με μεγαλη απαιτηση φωναζοντας το ονομα του συντροφου μου
Παρατησα παγωμενη οτιδοιποτε εκανα και πηγα κοντα του κοιταζοντας τον μην ξεροντας τι να κανω και τι να υποθεσω αυτος μου εκανε σιωπηλο μυνημα με το χερι του με πηρε αγκαλια και κατσαμε στον καναπε για καμποση ωρα μεχρι εως οτου περασε η παγωμαρα της στιγμης και μπορεσα να ορθωσω λεξη
Αργοτερα μου ειπε οτι δεν τον παραξενεψε τοσο η ιδια η φωνη (ο ιδιος ειπε ηταν συνηθισμενος )οσο το γεγονος οτι την ακουσα και εγω
Αξιζει να σας αναφερω κατι για το ατυχημα ο ιδιος μου ειχε πει πολες φορες για αυτο λεγοντας μου το εξης :"ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΘΩ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΑΛΑ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΠΙΖΗΣΩ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΦΟΒΗΘΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ" μετα το ατυχημα του το συζητησα τυχαια με την αδερφη του ,σε αυτην ειχε πει οτι απ΄το ατυχημα δεν θα επιζησει !!! ειναι δυνατον να ηξερε τι ελεγε (οπως ηξερε και αλα πραγματα )η ηταν τυχαιο αυτο που ελεγε και αν ηξερε πως ειναι δυνατον ,θα μπορουσε να ειχε αποφεχθει? ο ιδιος ελεγε οσο ζουσε οτι ηταν πομπος και δεκτης μαζι, αν γνωριζει κατι καποιος σχετικα με το ολο θεμα παρακαλω ας μου απαντησει ευχαριστώ εκ των προτερων

[Dark_Elf]

Ναι, μάλλον ήξερε τι έλεγε.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μάλλον όχι.

Γενικά στο κοντινό μου περιβάλλον, είχαμε παρόμοιες τέτοιες εμπειρίες. Όσες φορές συνέβει να νιώθουμε ή να γνωρίζουμε ότι κάτι θα συμβεί, ποτέ δεν είχαμε αρκετές πληροφορίες ή χρόνο για να το αποτρέψουμε. Λες και κάποιος παίζει μαζί μας και μας δίνει μόνο κομμάτια.

Αν όμως κάποιος έχει αυτές τις πληροφορίες ή τον χρόνο, δεν ξέρω αν μπορεί να αποφευχθεί. Ίσως να είναι και ένα στοίχημα.

Όσο για το ότι ήταν αντικειμενικό το φαινόμενο με την φωνή, δεν είναι περίεργο. Συμβαίνει. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, αφού ώρες ώρες έχεις ανάγκη να να σε πιστέψουν, έχεις ανάγκη να επιβεβαιώσεις ακόμα και στον εαυτό σου ότι δεν είσαι τρελός.

Τώρα, αν ο θάνατος είναι κάτι που κανονίζεται απο πριν, δεν ξέρω. Ίσως κάποιες φορές να είναι αυτό που είπα... ένα στοίχημα και αν τον αποφύγεις κέρδισες. Κάποιες άλλες, ίσως είναι αυτό που λέμε γραφτό και για κάποιον λόγο πρέπει να γίνει.

[ultragee]

Καλημέρα φίλε dark elf "γράφεις για παρόμοιες εμπειρίες στο κοντινο περιβάλον" μπορεις να αναφέρεις κατι σχετικά ? γιατί αλο ειναι ειναι να εχεις ενα προαίσθημα μια καποια στιγμή οτι κάτι περίεργο , η ασυνήθιστο μπορεί να συμβεί, και αλο αυτό το οποίο έλεγε ο Ν.. να σου δώσω ένα παράδειγμα ,εναμιση χρόνο πριν το ατυχημα(στο οποίο έχασε τη ζωήτου) είχαμε αλο ενα ,στην Εθνική οδό (στο αυτοκίνητο δε βρισκόταν και η πώτη μας κόρη στο πίσω κάθισμα ) πλαγειομετωπική σύγκρουση , ο άλος οδηγός έχασε τον έλενχο του οχήματος του και έπεσε πάνω μας ,θα μπορούσαμε να είχαμε σκοτωθεί ολοι δεδομενου οτι και τα δύο οχήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς
αργότερα οταν τον ρώτησα ,αν για αυτό το ατύχημα μιλούσε τόσσα χρόνια ,γέλασε και μου απάντησε οτι "οχι όταν θα συμβεί θα είμαι μονος στο αυτοκίνητο, δεν αφορά κανένα αλο αυτό "

[SAM_502]

μολις το διαβασα επαθα κυριολεκτικα σοκ,σου ειχε πει τιποτα για ονειρα που εμοιαζαν με οραματα?κατι πολυ παρομοι με το deja vu, σου ειχε πει τιποτα για ονειρα?

[poltergeist-gr]

Συγκλονιστηκή η μαρτυρία σου ultragee, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο άντρας σου είχε ανεπτυγμένη την λεγόμενη 6η άισθηση. Το γεγονός ότι ήξερε ότι κάτι κακό θα συμβεί στη ζωή του, σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγεί. Αυτό όμως που με συγκλονίζει περισσότερο, είναι η ικανότητα που είχε ο άντρας σου να προβλέπει τον τρόπο με τον οποίο θα έχανε τη ζωή του (τροχαίο ατύχημα). Τώρα όσον αφορά τη φωνή που ακούσατε και οι δύο να καλεί το όνομα του άντρα σου, δεν έχω κάποια εξήγηση. Τέλος, δε θα ήθελα να συσχετίσω το φαινόμενο deja vu με αυτό το περιστατικό. Διότι στο deja vu δεν προβλέπουμε το μέλλον, αλλά ζούμε μια κατάσταση την οποία ήμασταν βέβαιοι ότι την είχαμε ξαναζήσει στο παρελθόν.

[Dark_Elf]

Αγαπητή ultragee,

αλήθεια σε τι θα σε βοηθήσει, να ξέρεις παραπάνω για αυτές τις εμπειρίες? Γιατί απλά δεν παίρνεις τα λεγόμενά μου, να τα διασταυρώσεις? Σου μιλάω επίσης για εμπειρίες πρόγνωσης θανάτου κάποιο καιρό πριν αυτό συμβεί -από μέρες μέχρι μήνες συνήθως. Και πάλι και στην δική σου περίπτωση οι πληροφορίες δεν ήταν αρκετές. Δεν φαίνονται να έφταναν για να προσπαθούσε να το αποφύγει με κάποιο τρόπο.

BTW, όταν μιλάμε για πρόγνωση και διαίσθηση, σε όποιον βαθμό και αν γίνεται αυτό, μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Τι σημασία έχει αν ήταν πολύ η λίγο? Σε τι αλλάζει η ουσία?

[ultragee]

Ναι φίλε sam 502 όντως συνήθως έβλεπε ένα συγκεκριμένο όνειρο για κάμποσο καιρό (περίπου 3 με 4 φορές σε διάστημα ενος εξαμήνου)έβλεπε μια περίεργη μορφή μαυροντυμένη στην αρχή καθόταν πάνω στο στήθος του ,και ξυπνούσε (ξυπνούσε?τουλάχιστον έτσι έλεγε αυτός )και καθώς ξεσταύρωνε τα χέρια του για να το αποτινάξει απο πάνω του (κοιμόταν συνήθως σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος)έβλεπε τον εαυτό του όρθιο με τη πλατη κολημένη στο τοίχο, και η μορφή η οποία φορουσε κουκουλα και είχε κοκκίνα μάτια τον τραβούσε απο το χέρι και του φώναζε άγρια θα σε πάρω! ολα αυτα μου τα έλεγε στην αρχη που γνωριστηκαμε εγω δεν το πίστεψα ποτε, θεωρουσα οτι εχει ζωηρη φαντασια , και καποια στιγμή σταματησε να μου μιλαει για αυτα

[ultragee]

οχι "σκανδαλοποιο πνευμα " ουτε εγω πιστευω οτι συσχετιζεται με deja vu η ολη κατασταση

[SAM_502]

Ναι φίλε sam 502 όντως συνήθως έβλεπε ένα συγκεκριμένο όνειρο για κάμποσο καιρό (περίπου 3 με 4 φορές σε διάστημα ενος εξαμήνου)έβλεπε μια περίεργη μορφή μαυροντυμένη στην αρχή καθόταν πάνω στο στήθος του ,και ξυπνούσε (ξυπνούσε?τουλάχιστον έτσι έλεγε αυτός )και καθώς ξεσταύρωνε τα χέρια του για να το αποτινάξει απο πάνω του (κοιμόταν συνήθως σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος)έβλεπε τον εαυτό του όρθιο με τη πλατη κολημένη στο τοίχο, και η μορφή η οποία φορουσε κουκουλα και είχε κοκκίνα μάτια τον τραβούσε απο το χέρι και του φώναζε άγρια θα σε πάρω! ολα αυτα μου τα έλεγε στην αρχη που γνωριστηκαμε εγω δεν το πίστεψα ποτε, θεωρουσα οτι εχει ζωηρη φαντασια , και καποια στιγμή σταματησε να μου μιλαει για αυτα


Μ'αλιστα.μονο τα περι μαυροντυμενης φιγουρας δε ξέρω.ισως προκειται περι μωρας αλλα δεν ειμαι γνωστης του θεματος,και ναι δε ειναι deja vu για αυτο και ειπα

κατι πολυ παρομοιο με το deja vu,

[THE KEEPER OF SECRET]

Είναι δυνατόν να προβλεφθεί ένα μελλοντικό γεγονός?

Αν ναι μπορεί κάποιος να επέμβει με οποιονδήποτε τρόπο στην εξέλιξη του?

Πραγματικά πολύ δύσκολο να απαντηθούν τα συγκεκριμένα ερωτήματα.

Πάνω στο θέμα θα ήθελα να αναφέρω μια προσωπική εμπειρία αφού όμως πρώτα διευκρινίσω (και εδώ είναι το παράδοξο), πως δεν πιστεύω σε προφήτες, μέντιουμ καφετζούδες και όλα γενικά τα άτομα με ή χωρίς το «κληρονομικό χάρισμα»:D .

Το περιστατικό που θα σας διηγηθώ συνέβη τον Σεπτέμβριο του 1999 και σχετίζεται άμεσα με τον μεγάλο σεισμό της Πάρνηθας.

Πριν αναφέρω αυτό καθ’ αυτό το γεγονός και για να γίνει πλήρως κατανοητό θα κάνω μια μικρή εισαγωγή.

Την περίοδο εκείνη διέμενα με την οικογένεια μου στην Μεταμόρφωση, και έστελνα τον μεγάλο μου γιο(4 ετών τότε) σε ένα δημοτικό παιδικό σταθμό της περιοχής. Εγώ εργαζόμουν στο κέντρο και συγκεκριμένα στην Λ. Αλεξάνδρας. Κάθε μεσημέρι σχόλαγα γύρω στις 14:45 και πήγαινα κατευθείαν να πάρω τον γιό μου. Λόγω της απόστασης και της μεγάλης κίνησης ήθελα πάντα γύρω στα 45 λεπτά το λιγότερο για να φτάσω στον παιδικό σταθμό, δηλαδή δεν ήμουν εκεί ποτέ πριν την 15:30 ώρα.

Όπως θυμάστε όλοι ο Σεισμός στην Πάρνηθα έγινε την 7-9-1999 και ώρα 14:57.

Μία εβδομάδα(ίσως και περισσότερο) πριν την εκδήλωση του σεισμού άρχισα να έχω μια παράξενη συμπεριφορά. Πιο συγκεκριμένα, αισθανόμουν φοβερό άγχος και μεγάλη ανησυχία, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ούτε στην δουλειά ούτε στο σπίτι, είχα αϋπνίες και σηκωνόμουν τα βράδια, πήγαινα στο μπαλκόνι και κάπνιζα το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και όλα αυτά χωρίς προφανή αιτία. Η συμπεριφορά μου αυτή δεν άργησε να γίνει αντιληπτή από τους δικούς μου ανθρώπους οι οποίοι με ρωτούσαν τι πρόβλημα έχω, χωρίς όμως εγώ να μπορώ να δώσω μια πειστική εξήγηση αφού πράγματι δεν ήξερα τι έχω . Την ημέρα του σεισμού με 2-3 ώρες ύπνου μόνο και με πολύ κακή ψυχολογία ξεκίνησα όπως κάθε πρωί για τη δουλειά μου. Εκεί θες λίγο με την πίεση της δουλειάς, θες με τις πλάκες που κάναμε με τους συναδέλφους κάπου ξεχάστηκα και ηρέμησα. Γύρω στις 13:00 ώρα όμως η ανησυχία και όλο αυτό το βάρος που τόσες ημέρες αισθανόμουν επανήλθαν και μάλιστα με πιο έντονο τρόπο. Όπως λέω σήμερα ¨όλα τριγύρω μου μύριζαν μπαρούτι¨, και εγώ το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να βρεθώ κοντά στο παιδί μου. Έτσι λοιπόν πήγα στον προϊστάμενο και αφού του είπα μία απίθανη δικαιολογία πήρα άδεια να φύγω νωρίτερα. Στις 14:10 αναχώρησα από την δουλειά και έφτασα στον παιδικό σταθμό στις 14:50 περίπου. Μπήκα μέσα χαιρέτησα την υπεύθυνη του σταθμού , μιλήσαμε για κανένα 5λεπτο και έπειτα αφού παρέλαβα τον γιό μου, κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο. Μπήκαμε μέσα έβαλα μπροστά και ξεκίνησα. Δεν θα είχα κάνει ούτε 50 μέτρα όταν ξαφνικά ένοιωσα σαν ένα τεράστιο χέρι να σήκωνε στον αέρα το αυτοκίνητο και το χτύπαγε κάτω, ενώ απέναντι μου η ταράτσα μιας πολυκατοικίας κόντευε να αγγίξει το πεζοδρόμιο. Είχε γίνει ο σεισμός και εν ριπή οφθαλμού ο δρόμος γέμισε με αλλόφρονες ενοίκους των γειτονικών πολυκατοικιών που ούρλιαζαν μέσα στον πανικό τους ενώ τριγύρω υψωνόταν ένα σύννεφο σκόνης.

Όσο και αν σας ακουστεί παράξενο, εκείνη την στιγμή, μέσα σε όλο αυτό το χαμό εγώ ένοιωσα μια παράξενη γαλήνη. Μια αγαλλίαση που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Είχα απελευθερωθεί επιτέλους από το τεράστιο βάρος που όλες τις προηγούμενες ημέρες με πλάκωνε στο στήθος και είχα πλέον παραδώσει πνεύμα μισοξαπλωμένος στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Γύρισα μόνο κάποια στιγμή προς το γιό μου που καθόταν στο πίσω κάθισμα και σχεδόν δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν και χωρίς να του πω κάτι γύρισε με κοίταξε και μου έσκασε ένα όμορφο χαμόγελο…!;)

[ultragee]

Μ'αλιστα.μονο τα περι μαυροντυμενης φιγουρας δε ξέρω.ισως προκειται περι μωρας αλλα δεν ειμαι γνωστης του θεματος,και ναι δε ειναι deja vu για αυτο και ειπα
οχι φίλε μου, μώρα σίγουρα δεν ηταν, εχεις ακούσει τίποτα για τις σκεπτομορφές? αρνητικές σκέψεις που κάνεις , οι οποίες υλοποιούνται σε σκιές
και σε ακολουθούν? ε κάτι τέτοιο :) φιλιά

[Witch Shadow]

Απο μικρο μου ελεγε η γιαγια μου να μην κοιμαμαι ποτε με σταυρωμενα χερια γιατι θα ερχοταν λεει ο Αγγελος του Θανατου να με παρει.....δεν εχω ιδεα για τις σκεπτομορφες αλλα ξερω καποια πραγματα για αυτον....εχω το ιδιο χαρισμα με την γιαγια μου και πολλες φορες εχω δει σε προμηνυμα το θανατο αλλων ανθρωπων....ειναι τρομακτικο...οταν δε δεν υπαρχει προμηνυμα τοτε μπορω να δω την εμφανιση του ειτε σε σκια, ειτε σε μαυρη ομιχλη ειτε και σε ανθρωπινη φιγουρα.....Ειδικα στη περιπτωση της Ultragee ειμαι σχεδον σιγουρος οτι δεν προκειται για τη Μωρα, αλλα για αυτον.... Αυτα τα οραματα, δεν ειναι παντα απαραιτητο να γινει κατι για να αποφευχθουν.....μερικες φορες πρεπει να αφησεις τα γεγονοτα να συμβουν...ανθρωποι ειμαστε οχι θεοι....... :(

[sonia]

Καλημερα σε ολους, θελω να σας διηγηθω και εγω τη δικια μου ιστορια με φωνες που ακουω απο 6 χρονων περιπου...μεχρι και τα 12-13 μου ακουγα σχεδον καθε βραδυ πριν κοιμηθω μια φωνη να μου λεει μια λεξη μικρη(2-3 συλλαβες το πολυ)..πχ πότε,γιατί,ναι,οχι,παντα,οπως κ.α. Αυτη η φωνη ηταν ή καποια γνωστη μου(του πατερα της μητερας μου,της γιαγια μου,του θειου μου...αλλα πολλες φορες ηταν και αγνωστη.Να σημειωσω οτι δεν ήταν δυνατον να ακουσω τους γονεις μου να μιλανε απ΄το δωματιο τους,ειδικα μια λεξη μονο και τοσο δυνατα σαν να ηταν στο δωματιο μου..αργοτερα στην εφηβεια μου δεν τις ακουγα τοσο συχνα τις φωνες(μπορει να περναγαν και μηνες χωρις να ακουσω)...ωσπου πριν απο δυο μηνες περιπου ξαναακουσα τη φωνη(γυναικεια αυτη τη φορα) να μου λεει "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ",αυτη τη φορα η φωνη συνοδευοταν απο εντονο βουητο και δυνατο πονοκεφαλο.Εκεινο το βραδυ ειχα κοιμηθει με τη μητερα μου...ωσπου πεταχτηκα και τη ρωτησα τι ειπε...η μητερα μου γυρισε με απορια και με ρωτησε τι εννοω...δεν ειχε ακουσει τιποτα..
Υ.Γ.καμια απο τις παραπανω φορες δεν ειχα κοιμηθει ακομα...
Η αδερφη μου που ηταν στο ιδιο δωματιο δεν ακουσε ποτε τιποτα..

Τι μπορει να συμβαινει?? :confused: :confused:

[elinor]

Φίλη sonia δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο ερώτημα σου.

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω κάτι την ultragee:
Απ' ότι διάβασα σε ένα από τα μηνύματα σου έχεις παιδιά. Έχεις παρατηρήσει από τα λεγόμενα τους μήπως κάποιο από τα παιδιά σου έχει "κληρονομήσει" αυτό το "χάρισμα" του συζύγου σου?

[ultragee]

Φιλη Elinor κατ'αρχην ζητω συγνωμη για την αργοπορημενη μου απαντηση
(υποχρεωσεις με κρατησαν πολυ καιρο εκτος )
Οσο παραξενο και αν ακουγεται δεν ειμαι ακομα σιγουρη οτι η συγκεκριμενη
"ικανοτητα' του Νικου οφειλοταν σε χαρισμα που ειχε ή σε υλοποιηση σκεπτομορφης (ισχυρη πεποιθηση ή ακομα και φοβο που ειχε για τον θανατο)
η οποια μπορει να παρει διαφορες μορφες , ακομα και φωνης
εγω η ιδια ειμαι πολυ σκεπτικη με ολα αυτα προτιμω πρωτα να το εξεταζω απο αλη σκοπια πριν του δωσω υπερφυσικη διασταση (μην παρεξηγηθω πιστευω στην υπαρξη του υπερφυσικου υπο προυποθεσεις )δεν εχω αντιληφθει μεχρι τωρα κατι αναλογο να συμβαινει με κανενα απο τα παιδια μου φιλια

[Ermhs]

Έτσι αισθάνομαι τώρα τελευταία..(όπως keeper of secret)2-3 εβδομάδες τώρα, ίσως μήνας και δεν ξέρω το γιατί. Βασικά το αποδίδω λόγο τον μεγάλων αλλαγών στην ζωή μου διότι αν ήταν να συμβεί κάτι (κοσμογονικό γεγονός) Αν ήταν να νοιώσω, σίγουρα θα ένοιωθα διαφορετικά.. :p ;)

Συνεχώς και για πρώτη φορά έρχονται στο μυαλό μου σκέψης όπως (Ζω, υπάρχω και αισθάνομαι ΑΡΑ θα βιώσω και εγώ τον θάνατο μια ημέρα, Δεν θέλω..) κτλ… Ταυτόχρονα μου έρχεται ένα όνομα στο μυαλό και ίσως το προφέρω νοσταλγικά μερικές φορές.. Αλλά δεν ξέρω το γιατί! Αφού είναι εν ζωή, απλά ζει πολύ μακριά.
Το θεωρώ μερικές φορές και αστείο γιατί να Κάνο τέτοιες σκέψεις.. αυτό με καθιστά ως καταθλιπτικό λόγο τον αλλαγών στην ζωή μου? ΙΣΟΣ!

Αλλά γιατί τώρα και όχι πριν..αφού είμαι Ελλάδα περίπου 7 μήνες. (ίσως γιατί δεν είχα προσγειωθεί ακόμη) ΙΣΟΣ!. :p

Ίσως γιατί ακόμη δεν δουλεύω και ψάχνω και γιατί πλησιάζω τα 30! ΙΣΟΣ
Εύχομαι να μην συμβεί κάτι.. απλά.

Θέλω να πιστεύω ότι είναι κατάθλιψη και όταν στρώσει η ζωή εδώ (Ελλάδα), ότι θα φύγει αυτό..το εύχομαι!.

[Ermhs]

Με το παραπάνω να καταλήξω στο ότι με τόσο μεγάλη κοινωνική καταπίεση που λαμβάνει ο καθένας μας καθημερινά.. για εμάς τους άνεργους αλλά και για τους αβέβαιους εργαζομένους! Αυτά τα συναισθήματα προσθέτοντας και το συναισθηματισμό(προσωπικά) είναι απόλυτα φυσιολογικά! Ίσως εξέλιξη θεωρηθεί να μπορούμε να τα καταπολεμάμε..

Πιστεύω Keeper of secret ότι με όλα αυτά συν την ψυχική ευθύνη που έχεις και αισθάνεσαι απέναντι στο παιδί σου, ΔΕΝ αισθάνθηκες το σεισμό απλά ένα είδος απόστημα έτυμο να σπάσει?! Και ναι σε αυτό το σημείο όπως ένας άγνωστος σε κοιτά και εσύ ασυναίσθητα γυρίζεις προς αυτόν, έτσι και εσύ αισθάνθηκες κάτι έντονο αυτή την ημέρα (γράφεις για 2 εβδομάδες και το δέχομαι.. αλλά όλα ήταν τέλεια στο περιβάλλον σου?), κάτι που δεν άφησες ανεκμετάλλευτο. Έπραξες το σωστό. Πήγες κοντά στο παιδί σου. Και δεν μιλώ για συμπτώσεις.
Αυτό είναι προσωπική άποψη.

Και όχι δεν αισθάνομαι ότι θα πεθάνω! Θα έλεγα είμαι αρκετά αισιόδοξος (για να μην παρεξηγηθεί το παραπάνω μου post). :D :p