Επιστροφή στο Forum : ΕΓΩ.. ο άνθρωπος!!
ΕΓΩ ο άνθρωπος …. ως έμπορος και ως πωλών
τοις μετρητοίς, ξεπούλησα……………………….
αντάλλαξα το φως μου και την πραγματική μου
υπόσταση, αποδεχόμενος την αρχέγονη, κτηνώδη, βάρβαρη,
και βέβηλη φύση.
Φόρτωσα το βάρος των δικών επιλογών καταστροφής και ευθύνης
στις ψυχές των παιδιών υπονομεύοντας την συνέχεια και αυθαιρετώ
έναντι των νόμων της συνύπαρξης και του Δημιουργού μου.
Ακροβατώντας στην τεντωμένη χορδή της ζωής και του θανάτου
ως αιματούμενο ζώο πλέον, στις φλέβες μου άρχισε να ρέει
η αμφιβολία ο φόβος και η ανασφάλεια.
Και έως ότου η γύμνια μου φτάσει ως το κόκαλο, ως φανατισμένη
τραγική φιγούρα, πότε θα σέρνομαι και πότε θα τριγυρνώ με τα χέρια
απλωμένα, στις στοές, στα υπόγεια και στα σκοτάδια της άγνοιας μου.
Ως ¨πλούσιος¨ και ¨χορτάτος¨ μεν, αλλά ως τυφλός δε, έως ότου συναντήσω
την αμείλικτη τιμωρία μου, προερχόμενη από την ενστικτώδη κτηνωδία
της φύσης την οποία αποδέχτηκα!!!
leo morpheus
06-03-08, 12:17
Φιλε mars,τι ακριβως πραγματευεται το θεμα που ανοιξες;
Το παραπανω μοιαζει με ποιημα βεβαια...
Φιλε mars,τι ακριβως πραγματευεται το θεμα που ανοιξες;
Το παραπανω μοιαζει με ποιημα βεβαια...
Την πορεία μας μέσω των επιλογών μας φίλε μου!!
Οι επιλογές μας ως όντα προσδιορίζουν ή μας οδηγούν
και στο αποτέλεσμα!!
Ο κάθε πολιτισμός έχει ακμή και παρακμή.
Αυτό μας δίδαξε η ιστορία μας.
Ο δικός μας ο πολιτισμός (αν μπορούμε να τον ονομάσουμε
πολιτισμό) διαθέτει μέσα αφανισμού.
Είμαστε πολέμιοι της φύσης και της ίδιας μας της υπόστασης.
Ότι το χειρότερο.
Αποδεχόμενοι την αρχέγονη φύση, καταστρέφουμε
τον μικρό μας παράδεισο.
Κατά την άποψη μου είναι το κυριότερο που θα έπρεπε
να μας αποσχολεί!!
Αν δεν αντιληφθούμε εγκαίρως σε αυτή τη γη ποιοι είμαστε,
κάνοντας ένα σωστό αυτοπροσδιορισμό των ορίων μας,
σεβόμενοι το ίσο δικαίωμα στη ζωή των όντων της συνύπαρξης..
τότε το πιό πιθανόν είναι πως θα καταντήσουμε οι πιο τραγικές
φιγούρες του σύμπαντος!!
leo morpheus
06-03-08, 14:08
ΕΓΩ ο άνθρωπος …. ως έμπορος και ως πωλών
τοις μετρητοίς, ξεπούλησα……………………….
αντάλλαξα το φως μου και την πραγματική μου
υπόσταση, αποδεχόμενος την αρχέγονη, κτηνώδη, βάρβαρη,
και βέβηλη φύση.
Φόρτωσα το βάρος των δικών επιλογών καταστροφής και ευθύνης
στις ψυχές των παιδιών υπονομεύοντας την συνέχεια και αυθαιρετώ
έναντι των νόμων της συνύπαρξης και του Δημιουργού μου.
Ακροβατώντας στην τεντωμένη χορδή της ζωής και του θανάτου
ως αιματούμενο ζώο πλέον, στις φλέβες μου άρχισε να ρέει
η αμφιβολία ο φόβος και η ανασφάλεια.
Και έως ότου η γύμνια μου φτάσει ως το κόκαλο, ως φανατισμένη
τραγική φιγούρα, πότε θα σέρνομαι και πότε θα τριγυρνώ με τα χέρια
απλωμένα, στις στοές, στα υπόγεια και στα σκοτάδια της άγνοιας μου.
Ως ¨πλούσιος¨ και ¨χορτάτος¨ μεν, αλλά ως τυφλός δε, έως ότου συναντήσω
την αμείλικτη τιμωρία μου, προερχόμενη από την ενστικτώδη κτηνωδία
της φύσης την οποία αποδέχτηκα!!!
Εγω ο ανθρωπος...ως ελευθερος και ως αγαπημενος
τοις μετρητοις, αγαπησα.....................
ανταλλαξα το μισος και την σκοτεινη μου υποσταση,
αποδεχομενος την αρχεγονη,θεικη,φωτεινη
και αιωνια φυση.
Ξεφορτωσα το βαρος των δικων μου επιλογων καταστροφης και ευθυνης
στη ψυχη του παρελθοντος ευνοωντας τη συνεχεια και υπηρετω
τους νομους της συνυπαρξης και του Δημιουργου μου.
Ακροβατωντας στην τεντωμενη χορδη της ζωης και του θανατου
ως συμπαντικο ον πλεον,στις φλεβες μου συνεχισε να ρεει
η αγαπη,ο σεβασμος και η δημιουργια.
Και εως οτου η σπιθα μου φτασει ως τον ουρανο,ως στροβιλιζομενη
αεναη φωτια,ποτε θα ταξιδευω και ποτε θα τραγουδω με τα χερια
απλωμενα,στα λιβαδια,στα αστερια και στα απεραντα της υπαρξης μου.
Ως πλουσιος και σοφος μεν,αλλα ως ελευθερος δε,εως οτου συναντησω
τον τελικο προορισμο μου,προερχομενο απο τη θεικη φωτια
της Ανικητης Φυσης την οποια αποδεχτηκα!
Αλλαξα λιγο το παραπανω κειμενο γιατι ετσι πιστευω πως ειναι ο ανθρωπος...
Πες με υπεραισιοδοξο... :)
Εγω ο ανθρωπος...ως ελευθερος και ως αγαπημενος
τοις μετρητοις, αγαπησα.....................
ανταλλαξα το μισος και την σκοτεινη μου υποσταση,
αποδεχομενος την αρχεγονη,θεικη,φωτεινη
και αιωνια φυση.
Ξεφορτωσα το βαρος των δικων μου επιλογων καταστροφης και ευθυνης
στη ψυχη του παρελθοντος ευνοωντας τη συνεχεια και υπηρετω
τους νομους της συνυπαρξης και του Δημιουργου μου.
Ακροβατωντας στην τεντωμενη χορδη της ζωης και του θανατου
ως συμπαντικο ον πλεον,στις φλεβες μου συνεχισε να ρεει
η αγαπη,ο σεβασμος και η δημιουργια.
Και εως οτου η σπιθα μου φτασει ως τον ουρανο,ως στροβιλιζομενη
αεναη φωτια,ποτε θα ταξιδευω και ποτε θα τραγουδω με τα χερια
απλωμενα,στα λιβαδια,στα αστερια και στα απεραντα της υπαρξης μου.
Ως πλουσιος και σοφος μεν,αλλα ως ελευθερος δε,εως οτου συναντησω
τον τελικο προορισμο μου,προερχομενο απο τη θεικη φωτια
της Ανικητης Φυσης την οποια αποδεχτηκα!
Αλλαξα λιγο το παραπανω κειμενο γιατι ετσι πιστευω πως ειναι ο ανθρωπος...
Πες με υπεραισιοδοξο... :)
Φίλε μου, φίλε μου αισιόδοξε.
Έκανες την πιό όμορφη αλλαγή.
Ναι αυτό είναι ο άνθρωπος και σε αυτό να καταλήξει.
Σε όλο του μεγαλείο!!
Είθε.. αυτή η αλλαγή, να γίνει πλήρης πραγματικότητα!!
Είθε.. να μην ανατραπεί ποτέ αυτό που έγραψες και να έχω λάθος!!
Να είσαι καλά!!
Εγω ο ανθρωπος...ως ελευθερος και ως αγαπημενος
τοις μετρητοις, αγαπησα.....................
ανταλλαξα το μισος και την σκοτεινη μου υποσταση,
αποδεχομενος την αρχεγονη,θεικη,φωτεινη
και αιωνια φυση.
Ξεφορτωσα το βαρος των δικων μου επιλογων καταστροφης και ευθυνης
στη ψυχη του παρελθοντος ευνοωντας τη συνεχεια και υπηρετω
τους νομους της συνυπαρξης και του Δημιουργου μου.
Ακροβατωντας στην τεντωμενη χορδη της ζωης και του θανατου
ως συμπαντικο ον πλεον,στις φλεβες μου συνεχισε να ρεει
η αγαπη,ο σεβασμος και η δημιουργια.
Και εως οτου η σπιθα μου φτασει ως τον ουρανο,ως στροβιλιζομενη
αεναη φωτια,ποτε θα ταξιδευω και ποτε θα τραγουδω με τα χερια
απλωμενα,στα λιβαδια,στα αστερια και στα απεραντα της υπαρξης μου.
Ως πλουσιος και σοφος μεν,αλλα ως ελευθερος δε,εως οτου συναντησω
τον τελικο προορισμο μου,προερχομενο απο τη θεικη φωτια
της Ανικητης Φυσης την οποια αποδεχτηκα!
οι παραπανω γραμμες δειχνουν τι ειναι πραγματικα ο Ανθρωπος...καθως και το μεγαλειο αυτου...
πολυ ομορφο και συγκινητικο...Leo! :)
Τάκης Παπαδόπουλος
06-03-08, 23:20
Mars και Leo Γράψατε!
Κάνατε ένα εκπληκτικό ντουέτο!
Ολόκληρο θεατρικό διδακτικό μονόπρακτο που παρουσιάζει την διττή φύση του ανθρώπου,
μέσα σε λίγες γραμμές
ΤΕΛΕΙΟ!
ΕΥΓΕ
Mars και Leo Γράψατε!
Κάνατε ένα εκπληκτικό ντουέτο!
Ολόκληρο θεατρικό διδακτικό μονόπρακτο που παρουσιάζει την διττή φύση του ανθρώπου,
μέσα σε λίγες γραμμές
ΤΕΛΕΙΟ!
ΕΥΓΕ
Θα συμφωνήσω με την άποψη του Τάκη. Είναι ένα κειμενάκι που προτρέπει τον αναγνώστη να σκεφτεί και να διαλέξει πλευρά.
Να γίνει Αναζητητής της Εσωτερικής Φύσης αλλά και Πολεμιστής υπέρ ενός καλύτερου τωρινού και αυριανού κόσμου.
ΕΓΩ ο άνθρωπος ….
ως έμπορος και ως πωλών τοις μετρητοίς,
ξεπούλησα και
ως ελευθερος και ως αγαπημενος
τοις μετρητοις, αγαπησα ……………………….
Πότε ανταλλάσοντας το φως μου και την πραγματική μου
υπόσταση, αποδεχόμενος την αρχέγονη, κτηνώδη, βάρβαρη,
και βέβηλη φύση και
πότε το μίσος και την σκοτεινή μου υποσταση,
αποδεχομενος την αρχεγονη,θεικη,φωτεινη
και αιωνια φυση.
Μια αιώνια σχοινοβατική κατάσταση ανάμεσα
στο αβάστακτο βάρος των δικών επιλογών καταστροφής και ευθύνης
στις ψυχές των παιδιών υπονομεύοντας την συνέχεια και αυθαιρετώ
έναντι των νόμων της συνύπαρξης και του Δημιουργού μου Φόρτωσα το
και άλλωτε
αλλά και ξεφόρτωμα αυτών των επιλογών μου
στη ψυχη του παρελθοντος ευνοωντας τη συνεχεια και υπηρετω
τους νομους της συνυπαρξης και του Δημιουργου μου.
Ακροβατώντας σε μια τεντωμένη χορδή ζωής και του θανάτου στηριγμένη πάνω στα δικά μου πάθη και αρετές
πολεμώ πότε
ως αιματούμενο ζώο που άρχισε να ρέει
η αμφιβολία ο φόβος και η ανασφάλεια και
πότε ως συμπαντικο ον που στις φλεβες μου συνέχισε να ρέει
η αγαπη, ο σεβασμος και η δημιουργια.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη της ψυχής μου βλέπω
την γύμνια μου να φτάνει ως το κόκαλο, ως φανατισμένη
τραγική φιγούρα, που πότε σέρνεται και πότε τριγυρνά με τα χέρια
απλωμένα, στις στοές, στα υπόγεια και στα σκοτάδια της άγνοιας μου
Και στα μάτια την σπιθα μου έτοιμη να φτασει ως τον ουρανο, ως στροβιλιζομενη
αεναη φωτια, ποτε να ταξιδευω και ποτε θα τραγουδω με τα χερια
απλωμενα, στα λιβαδια, στα αστερια και στα απεραντα της υπαρξης μου.
Και πρέπει να αποφασίσω αν θα συνεχίσω
Ως ¨πλούσιος¨ και ¨χορτάτος¨ μεν, αλλά ως τυφλός δε, έως ότου συναντήσω
την αμείλικτη τιμωρία μου
ή Ως πλουσιος και σοφος μεν, αλλα ως ελευθερος δε, εως οτου συναντησω
τον τελικο προορισμο μου,
Γιατί η αποδοχή και των δυο πλευρών της φύσης μου είναι αυτή που θα με οδηγήσει να διαλέξω ποιο κομμάτι της θα υποτάξω και με ποιο θα πορευτώ, αυτό προς την αναγέννηση ή αυτό προς την καταστροφή…
Αλλαξα λιγο τα παραπανω κειμενα γιατι ετσι πιστευω πως ειναι ο ανθρωπος...
Πες με όπως θες....
Εγώ δηλώνω άνθρωπος...
Τάκης Παπαδόπουλος
08-03-08, 03:05
ΕΓΩ ο άνθρωπος ….
ως έμπορος και ως πωλών τοις μετρητοίς,
ξεπούλησα και
ως ελευθερος και ως αγαπημενος
τοις μετρητοις, αγαπησα ……………………….
Πότε ανταλλάσοντας το φως μου και την πραγματική μου
υπόσταση, αποδεχόμενος την αρχέγονη, κτηνώδη, βάρβαρη,
και βέβηλη φύση και
πότε το μίσος και την σκοτεινή μου υποσταση,
αποδεχομενος την αρχεγονη,θεικη,φωτεινη
και αιωνια φυση.
Μια αιώνια σχοινοβατική κατάσταση ανάμεσα
στο αβάστακτο βάρος των δικών επιλογών καταστροφής και ευθύνης
στις ψυχές των παιδιών υπονομεύοντας την συνέχεια και αυθαιρετώ
έναντι των νόμων της συνύπαρξης και του Δημιουργού μου Φόρτωσα το
και άλλωτε
αλλά και ξεφόρτωμα αυτών των επιλογών μου
στη ψυχη του παρελθοντος ευνοωντας τη συνεχεια και υπηρετω
τους νομους της συνυπαρξης και του Δημιουργου μου.
Ακροβατώντας σε μια τεντωμένη χορδή ζωής και του θανάτου στηριγμένη πάνω στα δικά μου πάθη και αρετές
πολεμώ πότε
ως αιματούμενο ζώο που άρχισε να ρέει
η αμφιβολία ο φόβος και η ανασφάλεια και
πότε ως συμπαντικο ον που στις φλεβες μου συνέχισε να ρέει
η αγαπη, ο σεβασμος και η δημιουργια.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη της ψυχής μου βλέπω
την γύμνια μου να φτάνει ως το κόκαλο, ως φανατισμένη
τραγική φιγούρα, που πότε σέρνεται και πότε τριγυρνά με τα χέρια
απλωμένα, στις στοές, στα υπόγεια και στα σκοτάδια της άγνοιας μου
Και στα μάτια την σπιθα μου έτοιμη να φτασει ως τον ουρανο, ως στροβιλιζομενη
αεναη φωτια, ποτε να ταξιδευω και ποτε θα τραγουδω με τα χερια
απλωμενα, στα λιβαδια, στα αστερια και στα απεραντα της υπαρξης μου.
Και πρέπει να αποφασίσω αν θα συνεχίσω
Ως ¨πλούσιος¨ και ¨χορτάτος¨ μεν, αλλά ως τυφλός δε, έως ότου συναντήσω
την αμείλικτη τιμωρία μου
ή Ως πλουσιος και σοφος μεν, αλλα ως ελευθερος δε, εως οτου συναντησω
τον τελικο προορισμο μου,
Γιατί η αποδοχή και των δυο πλευρών της φύσης μου είναι αυτή που θα με οδηγήσει να διαλέξω ποιο κομμάτι της θα υποτάξω και με ποιο θα πορευτώ, αυτό προς την αναγέννηση ή αυτό προς την καταστροφή…
...Έτσι πιστευω πως ειναι ο ανθρωπος...
Πες με όπως θες....
Εγώ δηλώνω άνθρωπος...
Το ανωτέρω κείμενο, Κύριοι, αυτούσιο, χωρίς να αλλάξει ή προστεθεί έστω και μία λέξη,
( δεν έχει σημασία η προέλευση, οι πρώτοι επί μέρους συγγραφείς ή ο τελικός συντάκτης που συνέθεσε τα δύο κείμενα και συνήγαγε επαγωγικά το συμπέρασμα - δίδαγμα )
αποτελεί πλήρη Τεκτονική Εργασία τόσο Συμβολικού όσο ΚΑΙ Φιλοσοφικού Κύκλου, υπό τον τίτλο:
"Περί της Διττής Φύσεως του ανθρώπου"...
Η δε ανάλυση του κειμένου, θα μπορούσε να γεμίσει τις σελίδες ενός ογκώδους βιβλίου μεγάλου σχήματος, ή να κρατήσει μερόνυχτα σαν συζήτηση...
Απόδειξη ότι υπάρχουν πολλά μονοπάτια, αλλά ΕΝΑΣ είναι ο προορισμός!
(( Έχω μείνει ενεός, από το αποτέλεσμα ΤΡΙΩΝ συγκλινουσών διαφορετικών μορφών σκέψης, σε απόλυτα κοινής αποδοχής τόσο βαθυστόχαστο συμπέρασμα ... )
beetlejuice
08-03-08, 10:21
Μεταφερεται σε λιγες ωρες δυο "οροφους" παρακατω :)
ΕΣΥ.. που άλλαξες σωστά
της αγωνίας λάθος
και της βιασύνης το στραβό
της άγνοιας το πάθος.
Του κόσμου μας τα άσχημα
σε έννοιες που φταίνε
σε άδικα και σε φωνές
που τραγουδούν και κλαίνε.
Χορδή που πάλετε ψυχής
ζωής.. της γης ταγμένη
στα μάτια σου εχόρεψε
ελπίδα θελημένη.
Από τα βογκητά της γης
που αγγίζω τις πληγές της
σε άστρο που πέφτει ¨οροφής¨
θα δέσω τις ευχές της.
Για να αντέξει τα δεινά
αυτών που την πατάνε
για ότι αυτή τους έδωσε
και ότι της χρωστάνε.
Και της βροχής το άκουσμα
το κλάμα το βουβό της
μήνυμα στο συναίσθημα
και στο ρομαντισμό της..
Θα σας πω, ΑΝΘΡ-ΩΠΟ
και υποκλίνομαι στο Μεγαλείο του!!
¨Το ελληνικό μέτρο είναι η ήρεμη αποδοχή από τον έλληνα
της απάνθρωπης φύσης.
Αποδοχή που έχει υψωθεί στη σφαίρα της πράξης.
Δεν πρέπει να μας ξεγελά, που μέσα σ' αυτόν το γαλήνιο όρο
φαίνεται πως λείπει η δραματική διάσταση.
Μήπως είδε τάχα κανείς την κτηνωδία της φύσης
στο λουλούδι που ανοίγει, στο πουλί που λαλεί,
στο κορίτσι που λούζεται;
Ύστερα το «γνώθι σαυτόν», που οδηγεί στο ελληνικό μέτρο,
πρέπει να το κατανοούμε σαν γνώθι σαυτόν της πράξης.
Στους έλληνες το γνώθι σαυτόν το υπαγόρεψε η ανάγκη,
γυμνώνοντας ως το κόκαλο τον άνθρωπο, να φανερωθεί
το έσχατο πρόσωπο της ύπαρξης του, που σαν όπλο
θα αντιμετώπιζε το έσχατο πρόσωπο της φύσης,
το απάνθρωπο, όπως τό' χε φανερώσει το ελληνικό φως.
Δεν είναι τυχαίο πως το γνώθι σαυτόν ήταν χαραγμένο
στους Δελφούς, στο ιερό του θεού του φωτός.
Τελικά το γνώθι σαυτόν και το ελληνικό μέτρο,
το «έδιζησάμην έμεωυτόν» και οι «Έρινύες της Δίκης»
για να μιλήσω τη γλώσσα του Ηράκλειτου2,
δεν είναι ο νόμος αλλά το ήθος των ελλήνων.
Ο νόμος που οδηγεί σ' αυτό το ήθος,
η θεωρία που οδηγεί σ' αυτή την πράξη,
είναι η γνώση τους για τη δύναμη της ανάγκης.
Η χωρίς την ύβρι και την ατίμωση, δηλαδή, υποταγή του έλληνα
στην κτηνωδία της φύσης.¨
[ ΔΗΝΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, ΝΥΦΟΜΑΝΗΣ ]
Και το μυαλό μου είναι θολό πω πο πω πω πω... πωω... πωωω
Και το μυαλό μου είναι θολό πω πο πω πω πω... πωω... πωωω
Από την ταινία ξύπνα Βασίλη. Να ξέρουμε και τι λέμε!
Από την ταινία ξύπνα Βασίλη. Να ξέρουμε και τι λέμε!
Δεν είναι ακριβώς από την ταινία ¨Ξύπνα Βασίλη¨..
αλλά από το έργο ΥΛΙΚΗ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ.
Έτυχε ποτέ να το δεις ή νΆ ακούσεις κάτι γιΆ αυτό?
ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ
08-01-13, 16:45
http://www.youtube.com/watch?v=B_3IhZOH8NE
Το συγκρότημα Poll ειναι απο αυτά που έχουν μιλήσει για το ειναι άνθρωπος αν και ρομαντικό το τραγούδι ειναι αυτό που λέει την αλήθεια
Φίλοι μου καλησπέρα σας.
Φίλη fantasy πράγματι είναι από μιά πολύ καλή ταινία του 1969 το
Ξύπνα Βασίλη είναι μια προφητική ταινία (αν και πολλά τα παραδείγματά απο
τότε αλλά και ποιο μετά κατά την διάρκεια της Δικτατορίας) πως ένας
αριστερός γίνεται δεξιός με το αζημίωτο βέβαια.....
http://www.youtube.com/watch?v=1-Z_uBtUyog
Ευχαριστώ.
¨ὦ πόλλ' ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην,
τί δὴ τέχνας μὲν μυρίας διδάσκετε
καὶ πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε,
ἓν δ' οὐκ ἐπίστασθ' οὐδ' ἐθηράσασθέ πω,
φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς; ¨
Ευριπίδης, Ιππόλυτος (916-920)
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2025, Jelsoft Enterprises Ltd.