Η σημασία της κάθε στιγμής που ζούμε

[NAVMAN]

Έτσι, μέσα στα μπερδεμένα λόγια ενός μέλους που άνοιξε θέμα σχετικά με τις σκέψεις του, που προσπαθούσε να σκεφτεί ( ; ), μου ήρθε στο μυαλό μια περίοδο που ως πιτσιρικάδες γυρνούσαμε συνέχεια και ξημερωνόμασταν στα πιο απίθανα μέρη, μια και ποτέ δεν προγραμματίζαμε από πριν που θα καταλήξουμε. Πολλές φορές κάναμε γνωριμίες της βραδιάς και καταλήγαμε, κυρίως τα καλοκαίρια, σε κανένα λιμανάκι. Εκεί, πάντοτε, και άσχετα με την παρέα, όλοι κατέληγαν στην διαπίστωση «τι ωραία να ήμασταν τώρα κάπου αλλού, να κάναμε αυτό, εκείνο, το άλλο». Όταν με ρώταγαν που θα ήθελα να ήμουν, τους έλεγα πάντα εδώ. Και όλοι αντιδρούσαν. Ρε παιδιά αν ήθελα αυτό το διάστημα να ήμουν κάπου αλλού, θα φρόντιζα να ήμουν εκεί. Είμαι εδώ, περνώ μαζί σας καλά και μου αρέσει που είμαι εδώ. Γιατί πάντα να θέλουμε να είμαστε κάπου αλλού; Η στιγμή που ζούμε, αυτή η στιγμή, είναι ότι πιο πραγματικό υπάρχει. Πρέπει να την ρουφάμε αυτή την στιγμή, την κάθε στιγμή, και όχι να σπαταλάμε τις σκέψεις μας συνεχώς για το κάτι άλλο που θα ήταν καλλίτερο. Τα καλλίτερα (μικρά και μεγάλα) πρέπει να τα επιδιώκουμε, και να τα ονειρευόμαστε, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να προσπερνάμε το τώρα. Το τώρα είναι η άμεση πραγματικότητα μας, είναι αληθινό γιατί συμβαίνει, και είναι το μόνο σίγουρο. Τα άλλα, όταν και αν τα πετύχουμε, θα είναι η πραγματικότητα μας εκείνη την δεδομένη στιγμή και θα τα απολαμβάνουμε τότε όπως οφείλουμε να απολαμβάνουμε τώρα κάθε λεπτό της ζωής μας. Δεν λέω, υπάρχουν και κακές στιγμές, τις οποίες όλοι επιθυμούμε να ξεπεράσουμε γρήγορα. Αλλά αυτή είναι η ζωή, με τις καλές και κακές τις στιγμές. Δυστυχώς δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από αυτές τις τελευταίες. Μπορούμε όμως να τις διαχειριστούμε όσο γίνεται καλλίτερα μέχρι να τις ξεπεράσουμε. Είπαμε, η ζωή μας είναι οι στιγμές που ζούμε και αν τις προσπερνάμε αδιάφορα, ή συνέχεια είμαστε «αλλού», χάνουμε ένα μεγάλο μέρος της. Τώρα αν αναρωτηθείτε τι σχέση έχει το θέμα μου με εκείνο το θέμα του φίλου, θα έλεγα, μπορεί και καμία. Κάποια από τα λόγια του με έκαναν να το γράψω.

[Sofie]

συμφωνω απολυτα με οσα λες.
θα ηταν ματαιο αν ολοι μας τη ζωη αναζητουσαμε το καλυτερα και δεν απολαμβαναμε αυτο που εχουμε.πρεπει-οπως λενε ολοι-να ζουμε την καθε στιγμη σαν να ειναι η τελευταια και να αρκουμαστε με αυτα που μπορουμε να εχουμε και να κανουμε.
ο ανθρωπος που οταν βρισκεται καπου και εχει συνεχως την επιθυμια να βρεθει καπου αλλου μαλλον δεν ξερει να απολαμβανει τη ζωη :o

[Ermhs]

Όντως είναι ωραίο θέμα
Αλλά προσωπικά πιστεύω το να αναλύσουμε(μέσα στο thread προσωπικών εμπειριών) στο γιατί σκαφτόμαστε και γιατί μερικές φορές δεν ξέρουμε τη να σκεφτούμε Η στο γιατί υπάρχουμε γενικώς, πολλές φορές σηματοδοτεί και άλλα πράγματα όπως δόγματα και θεωρίες αγρίων. Δεν είμαι υπέρ του πίστευε και μη ερεύνα διότι καταργούμε την γνώση και καλυτέρευση του εγώ μας (ψυχής), γνώση έτσι δεν υπάρχει. Αλλά στο να πλανεύεσαι και εν συνεχεία άλλους είναι το μεγάλο μου πρόβλημα. “True form of knowledge sometimes is underestimated, then and only then, you’ve been deceived”

Πιστεύω ότι το θέμα αυτό ανήκει καθαρά στον τομέα φιλοσοφικού περιεχομένου έτσι ώστε συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για αυτό το τομέα να μπορούν να εκφέρουν απόψεις.

Μπορεί να έχω λάθος, μπορεί και όχι. ;)

[chordistis]

NAVMAN:
Η στιγμή που ζούμε, αυτή η στιγμή, είναι ότι πιο πραγματικό υπάρχει. Πρέπει να την ρουφάμε αυτή την στιγμή, την κάθε στιγμή, και όχι να σπαταλάμε τις σκέψεις μας συνεχώς για το κάτι άλλο που θα ήταν καλλίτερο.
θεωρώ πολύ μεγάλο χάρισμα το να τιμά κανείς με την παρουσία του στο τώρα, τον συνομιλητή, φίλο, παρέα κλπ. εκτός του ότι αποτελεί και η μοναδική δίαυλος προκειμένου να κάνει κανείς κάτι…πραγματικά... για τον ίδιο ή τον συνομιλητή του(πέραν του να σηκώνει από απόσταση τούβλα με ένα του βλέμμα,φυσικά!) ….και αυτό αρχίζει με το να βλέπει πρώτα από όλα, τι κάνει ! (ή τι σκέφτεται,καμιά φορά)
Η στο γιατί υπάρχουμε γενικώς, πολλές φορές σηματοδοτεί και άλλα πράγματα όπως δόγματα και θεωρίες αγρίων. Δεν είμαι υπέρ του πίστευε και μη ερεύνα διότι καταργούμε την γνώση και καλυτέρευση του εγώ μας (ψυχής), γνώση έτσι δεν υπάρχει. Αλλά στο να πλανεύεσαι και εν συνεχεία άλλους είναι το μεγάλο μου πρόβλημα.
Ερμε ή Ermhs
πολλοί (μεταφυσικοί) ερευνητές κατά καιρούς έχουν δώσει μια ειδική και συγκεκριμένη διάσταση –ποιότητα, στην μελέτη του χρόνου, όπου το ΄΄τώρα΄΄ μπορεί να αποτελεί απλά μια τομή του (του χρόνου δηλ.). Γιατί, εφόσον κάποιος θεωρεί ότι η αίσθηση του χρόνου, ή ακόμη και η διαδικασία μιας σκέψης μέσα σε ένα χρονικό κλάσμα, που λέγεται τώρα, πρέπει οπωσδήποτε να λέγεται ξεκάθαρα φιλοσοφία και να μην έχει εδώ καμιά θέση…για να αφήσω όλα τα άλλα…(τα συνομωσιολογικά ,αυθαίρετα) που υπονοείς, και δεν ξέρω από πού τα συμπεραίνεις!

[koushis]

Ωραίες σκέψης φιλε navman!η κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη όπως επίσης και ο κάθε ένας από εμάς μοναδικός και ανεπανάληπτος!Όταν καταφέρουμε και φέρουμε αυτά σε επίγνωση τότε θα καταλάβουμε και ποσο υπεροχη είναι η ζωή και όλα όσα μας περιβάλλουν!

[Σπυρακος]

Αν μπορουσαμε να ειμασται παρων στη καθε στιγμη ισως και μην αντεχαμε,ο ανθρωπος παντα θελει κατι αλλο κατι πιο πολυ καπου αλλου...
Ειχα διαβασει καπου οτι "ευτυχια δεν ειναι να εχεις οτι θελεις αλλα να θελεις αυτο που εχεις".
Με δεδομενη για την πλειψηφεια των ανθρωπων την εγκυροτητα της πρωτης προτασης μαλλον δεν υπαρχει ευτυχια μπορουν ομως να υπαρξουν ευτυχισμενες στιγμες.Κι αυτες μονο στο παρων αποκτουν πραγματικη υποσταση.

[Ermhs]

Ψάχνοντας στο ιντερνέτ βρήκα μερικές ιστοσελίδες μιλώντας για την σκέψη της σκέψης ακόμη και για τα ζώα.

http://www.settingtheworldtorights.com/node/257
Thinking About Thinking About Thinking
Can animals think? Can they think about thinking? Yes, say scientists.
Here's what actually happened though. Someone had the brilliant idea of adding an additional button to those classic experiments where you train an animal to press buttons in response to stimuli.
In the classic experiment, you call the stimuli “questions”, you call the button-pushing behaviour “answers”, add a little anthropomorphism, and bingo, the Nobel Prize for Discovering that Animals Can Think is within your grasp. Or at least, a credulous newspaper article to that effect – and, perhaps, more funding for more of the same silliness.
In the new experiment, the extra button doesn't actually do anything. And so sometimes, when the animals’ training has not been good enough to get them to pick the right button, they choose randomly and sometimes hit the new button. Even better, if you punish them for pressing the wrong button, but never punish them for picking the new button, then they will pick it whenever a conditioned reflex for one of the other buttons does not kick in first.
OK, so far, so obvious. But here's the master-stroke: as usual, it lies not in the substance of the experiment but in the naming of the outcomes. You call the new button the “Don't-Know” Button.
Actually, you could call it the “I'm sorry, ladies and gentlemen, but I'm afraid I can't work out the answer to your interesting question right now. Leave it with me and ask me again in a few days and perhaps by then I may have understood better what you are getting at” button. But, whatever. The point is, as always, once you have given your new button a human interpretation at the start of the experiment, your jackpot conclusion at the end – that the animal is essentially human – is pretty much guaranteed.
That is what a team from the aptly named ‘University of Buffalo’ did. And that's how the Science Editor of The Guardian breathlessly came to splash the headline: Animals ‘can think about thought’:
It means that animals, like humans, may be capable not just of thinking, but of thinking about thinking, of knowing that they don't know. Psychologists call this “metacognition”, evidence of sophisticated cognitive self-awareness.
No, it doesn't mean anything of the sort. It just means that humans displayed their usual ingenuity in naming the new button. But it does demonstrate yet again that when it comes to thinking about thinking, some humans chronically fail to use their inborn potential.
We think electric shocks might be the answer.

Ταυτόχρονα βρήκα και πολλά παρομια θέματα αλά με τάσι προς μυστικισμό και yoga.
Μεγάλη συγγραφείς ανά την ιστορία έχουν ασχοληθεί με humanity and ethics όπως Betrand Russell


http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russell#Books_about_Russell.27s_philosoph y

(Το link για τον συγγραφέα δεν είναι τίποτα άλλο από την βιογραφία του, τα πιστεύω του, την δράση του και το έργο του. )



Αυτά για τώρα.

[chordistis]

θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι ένα βήμα πιο πέρα βρίσκεται και η επίγνωση...λές να διαθέτουν τα ζώα και κάτι τέτοιο;

αυτές οι στιγμές κατα την άποψή μου,άν και πολύ σπάνιες, ανοίγουν έναν ολόκληρο νέο εσωτερικό κόσμο! είναι φυσικά πολύ δύσκολο να σταθεί κανείς σ' αυτές!

[Ermhs]

θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι ένα βήμα πιο πέρα βρίσκεται και η επίγνωση...λές να διαθέτουν τα ζώα και κάτι τέτοιο;

αυτές οι στιγμές κατα την άποψή μου,άν και πολύ σπάνιες, ανοίγουν έναν ολόκληρο νέο εσωτερικό κόσμο! είναι φυσικά πολύ δύσκολο να σταθεί κανείς σ' αυτές!

Ναι όντος, το να έχεις τα ζώα να σου απαντούν σε διάφορα πειράματα εργαστηρίου «δεν ξέρω, δεν απαντώ» πραγματικά καταρρίπτει όλους αυτούς τους «λογικούς και δογματισμούς» για το θέμα.
Ταυτόχρονα μας θέτει να είμαστε ποιο υπεύθυνοι απέναντι τους και επιτέλους να αρχίσουμε να σεβόμαστε και τα ζώα αλά και τον πλανήτη μας!. (αλλά θα μου πεις ότι δεν σεβόμαστε ούτε και εμάς τους ίδιους).

Τώρα ως έχει τον άνθρωπο, αν παραδειγματιστώ από το παραπάνω φανταστείτε σε τι βαθμό μπορεί να εξελιχτεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.. Δεν είμαι ειδικός αλά η έκφραση «άπειρες δυνατότητες» μου ακούγετε πολύ μικρή σε σχέση με την αίσθηση που πείρα διαβάζοντας το κείμενο αυτό.