Τζελαλεντίν Ρουμί

[Ophelia]

Είναι από τους γνωστότερους Σούφι ποιητές και διδασκάλους.
Γεννήθηκε στην Περσία (σε μια περιοχή που σήμερα ανήκει στο Αφγανιστάν) το 1207, και πέθανε το 1273 στην Κόνια της Τουρκίας.
Ήταν ο εμπνευστής και ο ιδρυτής του Σουφικού τάγματος Μεβλεβί (γνωστό για τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες).


http://i282.photobucket.com/albums/kk271/gnoe_oloth/Muhammed_Rumi.png


Τα γραπτά του γραφτήκαν στα Περσικά, αλλά εξακολουθούν να έχουν τεράστια απήχηση σε όλο τον κόσμο 735 χρόνια μετά τον θάνατο του.

Το κεντρικό θέμα των διδασκαλιών του είναι η ένωση με τον θεό, για τον οποίο σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται σαν σε αγαπημένο πρόσωπο. Πίστευε ότι η ποίηση, η μουσική και ο χορός ήτανε δρόμοι προς τον θεό και πως ιδιαίτερα η μουσική φέρνει μια τέτοια ένταση και συγκέντρωση προς τον θεό, ώστε να μπορέσει η ψυχή να καταστραφεί και να αναστηθεί.

Πάνω σε αυτή τη λογική, ο ιερός χορός των περιστρεφόμενων Δερβίσηδων συμβολίζει έναν μυστικιστικό ταξίδι του νου μέσω της αγάπης για να φτάσει κανείς στο Τέλειο (εννοώντας τον θεό). Σε αυτό το συμβολικό ταξίδι ο περιστρεφόμενος αναζητητής γυρνάει προς την αλήθεια και την αγάπη, ‘καίει’ το εγώ του και φτάνει στο Τέλειο. Γυρνώντας από το ταξίδι είναι πιο ώριμος και γεμάτος αγάπη προς όλους, έτοιμος να βοηθήσει και να οδηγήσει και άλλους προς το Τέλειο.

Ο Ρούμι πίστευε ότι η πίστη είναι κάτι το απόλυτα προσωπικό το οποίο δεν μπορούσε να περιοριστεί με τη λογική και τις πέντε αισθήσεις.


http://i282.photobucket.com/albums/kk271/gnoe_oloth/shrine-jalaluddin-rumi-500.jpg
Το μαυσωλείο του Ρούμι στη Τουρκία


Ένα ποίημα του Ρούμι που βρήκα στο Ελληνικό Wikipedia:
Αφέντης μας έν κι αγαπούμεν τον
Κι απ’ εκείνον έν καλή η ζωή μας.
Γιατί γύρισες γιατί βρώμισες;
Πέ με τι έπαθες, πέ με τι έχασες;
Άι καρδιά μου, άι ψυχή μου!
Άι το ετούτο μου, άι το εκείνο μου,
Άχ σπί τμου,άχ στέγη μου!
Άχ θησαυρέ μου, αχ χρυσοπηγή!
Έλα καλέ μου, έλα σάχη μου,
Χαρά δεν δίδεις, δός μας άνεμο!
Πού διψά πίνει, πού πονεί λαλεί,
Μηδέν τσάκωσες,καλέ, το γυαλί;

Και (ας μου επιτρέψουν οι συντονιστές λίγα Αγγλικά) μερικά ποιήματα του στα Αγγλικά:

I Was Dead


i was dead
i came alive
i was tears
i became laughter

all because of love
when it arrived
my temporal life
from then on
changed to eternal

love said to me
you are not
crazy enough
you don't
fit this house

i went and
became crazy
crazy enough
to be in chains

love said
you are not
intoxicated enough
you don't
fit the group

i went and
got drunk
drunk enough
to overflow
with light-headedness

love said
you are still
too clever
filled with
imagination and skepticism

i went and
became gullible
and in fright
pulled away
from it all

love said
you are a candle
attracting everyone
gathering every one
around you

i am no more
a candle spreading light
i gather no more crowds
and like smoke
i am all scattered now

love said
you are a teacher
you are a head
and for everyone
you are a leader

i am no more
not a teacher
not a leader
just a servant
to your wishes

love said
you already have
your own wings
i will not give you
more feathers

and then my heart
pulled itself apart
and filled to the brim
with a new light
overflowed with fresh life

now even the heavens
are thankful that
because of love
i have become
the giver of light

Soul Receives From Soul

Soul receives from soul that knowledge,
therefore not by book nor from tongue.

If knowledge of mysteries come after
emptiness of mind, that is illumination of heart.

A Stone I died

A stone I died and rose again a plant;
A plant I died and rose an animal;
I died an animal and was born a man.
Why should I fear? What have I lost by death?

http://i282.photobucket.com/albums/kk271/gnoe_oloth/mausoleum-rumi-500.jpg
Ο Τάφος του Ρούμι

[Νηρηιδα]

Ophelia χαιρομαι που εγραψες για τον συγκεκριμενο ανθρωπο γιατι ειναι απο εκεινους που σε κανουν να λες πως δεν εχει τελικα σημασια ο δρομος που ακολουθησει καποιος για να αναγνωρισει τον Θεο αλλα ο τροπος που θα επιλεξει να τον βαδισει.
Μπραβο και για τα ποιηματα του που ανερτησες, πολυ ομορφα.
Μια φραση του που ειχα διαβασει παλια και μου εχει μεινει: "Αυτος ο κοσμος ειναι βουνα και οι πραξεις μας κραυγες...η ηχω απο τις φωνες μας, επιστρεφει παντα σ'εμας".

[Ophelia]

...ειναι απο εκεινους που σε κανουν να λες πως δεν εχει τελικα σημασια ο δρομος που ακολουθησει καποιος για να αναγνωρισει τον Θεο αλλα ο τροπος που θα επιλεξει να τον βαδισει.
Συμφωνώ απόλυτα!
Ο Ρούμι σε εμψυχώνει και σου δείχνει ξεκάθαρα (για εμένα πιο καθαρά από κάθε άλλον που έχω διαβάσει) οτι όλες οι δοξασίες, οι θρησκείες, τα πιστεύω, στην καθαρή και απλή τους μορφή (το καθαρό μήνυμα πέρα από τις αλλαγές και διαστρεβλώσεις που έχουν υποστεί από ανίδεους και κακόβουλους ανθρώπους) λένε και υμνούν το ίδιο πράγμα.
Μιλάνε για την αγάπη...
Μιλάνε για μια ανώτερη υπόσταση του ανθρώπου...
Μιλάνε για έναν δρόμο που οδηγεί στο φως...

Κάτι ακόμη που έχει γράψει ο Ρούμι και το βρίσκω πολύ όμορφο:
You know what love is?
It is all kindness, generosity.
Disharmony prevails when
You confuse lust with love, while
The distance between the two
Is endless.
Ξέρεις τι είναι η αγάπη?
Είναι καλοσύνη και γενναιοδωρία.
Η δυσαρμονία κυριαρχεί όταν
Μπερδεύεις την λαγνεία με την αγάπη, ενώ
Η απόσταση μεταξύ των δύο
Είναι απέραντη.

:)

[agaliarep]

Το κεντρικό θέμα των διδασκαλιών του είναι η ένωση με τον θεό, για τον οποίο σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται σαν σε αγαπημένο πρόσωπο. Πίστευε ότι η ποίηση, η μουσική και ο χορός ήτανε δρόμοι προς τον θεό και πως ιδιαίτερα η μουσική φέρνει μια τέτοια ένταση και συγκέντρωση προς τον θεό, ώστε να μπορέσει η ψυχή να καταστραφεί και να αναστηθεί.

Πάνω σε αυτή τη λογική, ο ιερός χορός των περιστρεφόμενων Δερβίσηδων συμβολίζει έναν μυστικιστικό ταξίδι του νου μέσω της αγάπης για να φτάσει κανείς στο Τέλειο (εννοώντας τον θεό). Σε αυτό το συμβολικό ταξίδι ο περιστρεφόμενος αναζητητής γυρνάει προς την αλήθεια και την αγάπη, ‘καίει’ το εγώ του και φτάνει στο Τέλειο. Γυρνώντας από το ταξίδι είναι πιο ώριμος και γεμάτος αγάπη προς όλους, έτοιμος να βοηθήσει και να οδηγήσει και άλλους προς το Τέλειο.


Ένα πολύ ενδιαφέρον Θέμα για τον χορό υπάρχει στο Χορός και ανθρώπινος πολιτισμός (http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=1550) απο ένα μέλος το οποίο δεν γράφει πια και ελπίζω να ξαναεμφανιστεί...

Δεν ξέρω γιατί αλλά νόμιζα ότι και εχτές είχα κάνει την ίδια ανάρτηση...

[Ophelia]

Thanx για το link agaliarep.
Είναι ένα θέμα το οποίο δεν είχα δει και πιστεύω οτι σίγουρα αγγίζει την διάσταση που δίνουν στον ιερό χορό τους οι περιστρεφόμενοι Δερβίσιδες.
Ξεχώρισα ειδικά κάτι που είχε γράψει ο LuX στο post #10 του θέματος για τον Χορό και τον Ανθρώπινο Πολιτισμό:

Με απλά λόγια αυτές οι χορευτικές ιεροτελεστίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εμπειρίες μετάβασης και πρόκειται για εμπειρίες της εξελικτικής φρόνησης.
Οι ιεροτελεστίες της μετάβασης είναι βασισμένες στις αρχές συνδυασμού ψυχής, σώματος, νου , αφού συνδυάζουν τέλεια τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.

Αυτό το απόσπασμα φαίνεται να περιγράφει την όλη διαδικασία του χορού των Δερβίσηδων, αφού (όπως έγραψα και πιο πάνω) με τον χορό αυτό προσπαθούν να 'κάψουν' το εγώ και να κάνουν αυτήν την μετάβαση η οποία θα τους φέρει πιο κοντά στο θεό.

[Ποσειδώνιος]

http://www.explorers.gr/show.php?action=m&id=46

Παιδιά το έχετε δει αυτό. Τώρα το βρήκα από το …… google. Το είχα χάσει γιατί δεν έμπαινα τότε στο φόρουμ συχνά.

Συγχαρητήρια στην ομάδα για το όλο σκηνικό. Μπράβο παιδιά.

Να προσθέσω μονο ένα βίντεο που θα σας πάει και σε άλλα με περιστρεφόμενους δερβίσηδες.

http://www.youtube.com/watch?v=S45OJnQp6mI

...........

Επίσης να ενημερώσω όλους τους ενδιαφερόμενους ότι η κλασσική τούρκικη μουσική που είναι ουσιαστικά αυτή η μουσική των σούφι και των δερβίσηδων διδάσκεται από τούρκους μουσικούς στα μουσικό εργαστήρι Λαβύρινθος του Ρος Ντέιλι στο Χουδέτσι Ηρακλείου το καλοκαίρι και στη Λευκάδα την άνοιξη με μορφή σεμιναρίων (6 μέρες 36 ώρες). Το καλοκαίρι που πέρασε παρακολούθησα τα σεμινάρια λάφτας και νέυ και με βλέπω να κολλάω ειδικά με το νευ. Ο Ομέρ αποτελεί την ζωντανή παράδοση της μουσικής των σούφι που βασίζεται στο νευ.

http://labyrinthmusic.gr/laby/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=4&id=29&Itemid=70

.............

Στο τάγμα των Μελβεβί λένε ότι άνηκε και ο Πέτρος ο Πελλοπονήσιος η μεγαλύτερη μορφή της ανατολικής μουσικής του 18ου αιώνα του οποίου οι Τούρκοι σώζουν τα οργανικά του έργα (τον λένε petraki) και εμείς τα εκκλησιαστικά του. Ουσιαστικά αποτελεί την μια από τις τρείς πηγές της εκκλησιαστικής μουσικής. Έγραψε πρώτη φορά μέλη που μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα από τα αρχαία χρόνια (σύντομο ειρμολόγιο). Πρόσφερε και στην μουσική των Αρμενίων καθώς έφτιαξε ειδικό σύστημα σημειογραφίας για την μουσική τους που σώζουν ακόμα.

Για την σχέση του Πέτρου με τους Δερβίσηδες μπορείτε να δείτε εδώ.

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12640&m=B03&aa=1

Μην το χάσετε