JustAnotherGoneOff
04-09-05, 22:42
Ο ουρανός εκείνη τη μέρα σκίστηκε στα δύο από μια δυνατή λάμψη. Ο θόρυβος που έφτασε αργοπορημένα στο έδαφος, συντάραξε το χώμα τινάζοντας τη σκόνη σε στρόβιλους και λίγη ώρα μετά, το πελώριο φορτηγό σκάφος που είχε διαλυθεί σε πολλά κομμάτια κοιτόταν με το κυρίως σώμα του ξεκοιλιασμένο από την έκρηξη. Έτσι έμεινε πια στην ιστορία ο Perseus II μισή ώρα μετά την απογείωσή του, ένα γέρικο σκαρί 80 ετών της Garner & Miller Spacetankers Ltd, ήδη θρύλος για τις πρώτες επιτυχημένες μεταφορές μεταλλευμάτων από το Ντενέμπ, τον Άλφα στον αστερισμό του Κύκνου, προς τη Γη. Τις δύο τελευταίες όμως δεκαετίες, λόγω της έλευσης των καινούριων διαστημικών τάνκερ που είχαν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν με ασφάλεια μέσα από τις επικίνδυνες σκουληκότρυπες, ο Perseus II ανέλαβε τον "ταπεινό" ρόλο να ταξιδεύει στον κοντινό Βέγκα του Κενταύρου μεταφέροντας υλικοτεχνικό εξοπλισμό για τις καινούριες αποικίες του Ευρωπαϊκού Συνασπισμού. Αλλά αυτή τη φορά, το ταξίδι του σε έναν άγονο πλανήτη στον Alioth 77 της Μεγάλης Άρκτου έμελλε να ήταν το τελευταίο του. Όσο και το πιο μυστηριώδες.
Οι εντολές της εταιρείας προς τον πλοίαρχο Ματίας Άλθους ήταν σαφείς. Θα πήγαινε στον πλανήτη BD1377 στο ηλιακό σύστημα του Alioth 77 να παραλάβει ένα "δέμα υψηλής σπουδαιότητας" από την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης και θα συνοδευόταν από ένα μέλος του στο ταξίδι προς τη Γη. Κι όλα αυτά φυσικά κάτω από απόλυτη μυστικότητα. Τόση μυστικότητα που επέτρεπαν το ελάχιστο απολύτως αναγκαίο πλήρωμα για κείνο το ταξίδι: ο πλοίαρχος, ένας δόκιμος, δύο μηχανικοί και τρεις ναύτες συν έναν εκπρόσωπο της Garner & Miller Spacetankers Ltd.
Ο Ματίας Άλθους έμεινε να κοιτάζει με θλίψη το κουφάρι του θρυλικού πια πλοίου του. Από τις οθόνες του σωστικού σκάφους, το θέαμα θα αποκάρδιωνε όλη τη Γη, η είδηση της συντριβής όταν θα έφτανε εκεί, είναι ικανή να βυθίσει στο πένθος τον πλανήτη όπως πριν μερικούς αιώνες έγινε με τον Τιτανικό. Ο πλοίαρχος στράφηκε στον Νίκολα Πόντη - το μέλος της επιστημονικής αποστολής από το Πανεπιστήμιο Κρήτης που τους συνόδευε από τον BD1377, χαϊδευτικά οι συνάδελφοί του που απεχθάνονται τις ξερές χωρίς αισθαντικότητα ονομασίες τον ονόμασαν Βάι, από το γνωστό φοινικόδασος στην ανατολική Κρήτη. Η ξεραΐλα του πλανήτη αυτού δεν είχε βέβαια κάτι από τη μοναδική γοητευτική γεωφυσική σύσταση του Βάι, αλλά η ονομασία τους επέτρεπε να αναπληρώσουν τη στυφή πραγματικότητα με μια νοσταλγική φαντασία.
- Τι ανάθεμα μας έβαλες να μεταφέρουμε;
Ο Νίκολας Πόντης ξεφύσησε νευρικά. Ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει το βάρος και τη σημασία μιας μεγάλης ανακάλυψης. Αυτό που συνόδευε ήταν ικανό να αλλάξει, όχι την εικόνα του ανθρώπου για την ύπαρξή του, αλλά κάτι σπουδαιότερο. Το ίδιο το Σύμπαν. Κοίταξε αναποφάσιστος τον εκνευρισμένο πλοίαρχο. Σιωπηλά, μη μπορώντας να απαντήσει κατευθύνθηκε προς το χώρισμα που μοίραζε το πιλοτήριο με το χώρο επιβατών. Κάθισε σε μια θέση μπροστά από το υπόλοιπο πλήρωμα κι έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του μια συσκευή σε μέγεθος κάρτας. Πάτησε με τον αντίχειρά του τη δεξιά άκρη για την αναγνώριση στοιχείων κι ένα διακριτικό πράσινο φως σε όλο το σώμα της έδειξε ότι μπήκε σε λειτουργία. Την ξανάβαλε στην τσέπη του μετά και πήρε στάση αναμονής με τα δάκτυλα των χεριών του ενωμένα να ακουμπούν στο μέτωπό του. Οι συνάδελφοί του κάτω θα λάμβαναν τώρα το μήνυμα. Και θα έρχονταν να "καθαρίσουν" την κατάσταση, οι μάρτυρες έπρεπε να εξαφανιστούνε.
Οι εντολές της εταιρείας προς τον πλοίαρχο Ματίας Άλθους ήταν σαφείς. Θα πήγαινε στον πλανήτη BD1377 στο ηλιακό σύστημα του Alioth 77 να παραλάβει ένα "δέμα υψηλής σπουδαιότητας" από την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης και θα συνοδευόταν από ένα μέλος του στο ταξίδι προς τη Γη. Κι όλα αυτά φυσικά κάτω από απόλυτη μυστικότητα. Τόση μυστικότητα που επέτρεπαν το ελάχιστο απολύτως αναγκαίο πλήρωμα για κείνο το ταξίδι: ο πλοίαρχος, ένας δόκιμος, δύο μηχανικοί και τρεις ναύτες συν έναν εκπρόσωπο της Garner & Miller Spacetankers Ltd.
Ο Ματίας Άλθους έμεινε να κοιτάζει με θλίψη το κουφάρι του θρυλικού πια πλοίου του. Από τις οθόνες του σωστικού σκάφους, το θέαμα θα αποκάρδιωνε όλη τη Γη, η είδηση της συντριβής όταν θα έφτανε εκεί, είναι ικανή να βυθίσει στο πένθος τον πλανήτη όπως πριν μερικούς αιώνες έγινε με τον Τιτανικό. Ο πλοίαρχος στράφηκε στον Νίκολα Πόντη - το μέλος της επιστημονικής αποστολής από το Πανεπιστήμιο Κρήτης που τους συνόδευε από τον BD1377, χαϊδευτικά οι συνάδελφοί του που απεχθάνονται τις ξερές χωρίς αισθαντικότητα ονομασίες τον ονόμασαν Βάι, από το γνωστό φοινικόδασος στην ανατολική Κρήτη. Η ξεραΐλα του πλανήτη αυτού δεν είχε βέβαια κάτι από τη μοναδική γοητευτική γεωφυσική σύσταση του Βάι, αλλά η ονομασία τους επέτρεπε να αναπληρώσουν τη στυφή πραγματικότητα με μια νοσταλγική φαντασία.
- Τι ανάθεμα μας έβαλες να μεταφέρουμε;
Ο Νίκολας Πόντης ξεφύσησε νευρικά. Ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει το βάρος και τη σημασία μιας μεγάλης ανακάλυψης. Αυτό που συνόδευε ήταν ικανό να αλλάξει, όχι την εικόνα του ανθρώπου για την ύπαρξή του, αλλά κάτι σπουδαιότερο. Το ίδιο το Σύμπαν. Κοίταξε αναποφάσιστος τον εκνευρισμένο πλοίαρχο. Σιωπηλά, μη μπορώντας να απαντήσει κατευθύνθηκε προς το χώρισμα που μοίραζε το πιλοτήριο με το χώρο επιβατών. Κάθισε σε μια θέση μπροστά από το υπόλοιπο πλήρωμα κι έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του μια συσκευή σε μέγεθος κάρτας. Πάτησε με τον αντίχειρά του τη δεξιά άκρη για την αναγνώριση στοιχείων κι ένα διακριτικό πράσινο φως σε όλο το σώμα της έδειξε ότι μπήκε σε λειτουργία. Την ξανάβαλε στην τσέπη του μετά και πήρε στάση αναμονής με τα δάκτυλα των χεριών του ενωμένα να ακουμπούν στο μέτωπό του. Οι συνάδελφοί του κάτω θα λάμβαναν τώρα το μήνυμα. Και θα έρχονταν να "καθαρίσουν" την κατάσταση, οι μάρτυρες έπρεπε να εξαφανιστούνε.