ΔΗΜΗΤΡΗΣ 53
31-10-08, 01:49
Αγαπητοί φίλοι καλή σας ημέρα.
Τι θα λέγατε να μιλήσουμε για τον μεγάλο αυτόν Ελληνα που προσπάθησε να αναταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα;
Για αρχή μεταφέρω ένα απόσπασμα από τα γραφόμενα στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ της 12ης Απριλίου 1910 από τον εκδότη της Β.Γαβριηλίδη.
(ακολουθώ την ορθογραφία του κειμένου χωρίς να έχω την δυνατότητα του πολυτονικού)
...Έγραφεν ή εσφυρηλάτει;Λαογράφος ήτο ή Ήφαιστος; Ή Απόλλων την μορφήν,την ψυχήν,την ροπήν,την ορμήν,την ζωήν,την μολπήν;
Πώς έζη;Ποιός τον είδε;Ερωτήσατε τα βουνά,τα λαγκάδια,τα δάση,τα πεύκα,τα έλατα,τα πλατάνια,τα νερά,τον βράχον της Ακροπόλεως,τα μουσεία,τις πλάτες του Υμηττού,τα πλάγια του Σκαραμαγκά,τους αιγιαλούς της Μυκόνου,της Σύρου,της Άνδρου,τα φοινικόδενδρα της Αιγύπτου,τις ερημιές της Κηφισσιάς,όλα τα ευμορφότοπα,όλας τας κορυφάς,όλα τα υπήνεμα,όλα τα μονοπάτια,όλους τους ανέμους,κάθε βορριά,κάθε μπάτη,κάθε δύσι,κάθε ανατολή,όλο το λιοπύρι,όλες τις δροσιές,όλες τις σκιές,όλες τις πηγές,όλες τις Νεράιδες,όλες τις εποχές του έτους,παν ύπαιθρον,πάσαν ζωήν,παν χρώμα,πάσαν πτυχήν εδάφους,πάσαν γραμμήν,πάντα ρυθμόν νέφους,πάσαν μουσικήν ρυθμού,κάθε ωραίον αίσθημα,κάθε δυνατήν πράξιν,πάσαν ροδαλήν υγεία,πάντα γυμνόν ωραίον μύν,πάσαν λευκότητα,πάσαν πορφυρότητα,πάντα ουρανόν,πάσαν σελήνην και πάσαν αυγήν.
Εκεί μέσα εκατοικούσε,εσκέπτετο,ησθάνετο,έγραφεν,εσχεδίαζεν, ανέπνεεν,εμελέτα, έπλατεν.
Πώς απέθανεν; Ο αφρός και ο κρίνος της Ελληνικής διανοίας μέσα στους κρίνους και τα γιασεμιά του Ελληνικού αφρού.Η ποιητικοτέρα γαλανάδα των Ελληνικών οφθαλμών μέσα εις την γαλανωτέραν θάλασσαν των Αθηνών.Ο πνευματικός νέος Σαλαμινομάχος εις τα αιώνια Σαλαμίνια νερά.Μία θάλασσα από πνεύμα,από ιδέαν,από κάλλος,από ορμήν,από δράσιν,μέσα σε άλλην θάλασσαν.
Διατί απέθανε;Διότι δεν τον ήθελεν η Γη η Ελληνική.Δεν τον εσήκωνεν η Κοινωνία η Ελληνική.Τον απηχθάνετο η Ζωή η Ελληνική.Τον έτρεμε ως πολύ άγριον χειρούργον η Φθίσις η Ελληνική.Τον εμίσει τον ερίγδουπον Ποσειδώνα η Τελματίτις η Ελληνική.Μεταξύ αυτού του Μεγάλου και της συγχρόνου Ελληνικής Μικρότητος γέφυρα δεν ηδύνατο να ζευχθή.
Και επήδησεν εις το καθάριον κύμα ανθοστεφάνωτος ο Απόλλων του Γαλανού,ο Απόλλων της Αναγεννήσεως.
Τα άπαντα του Περικλή Γιαννόπουλου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ www.eleftheriskepsis.gr
Τι θα λέγατε να μιλήσουμε για τον μεγάλο αυτόν Ελληνα που προσπάθησε να αναταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα;
Για αρχή μεταφέρω ένα απόσπασμα από τα γραφόμενα στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ της 12ης Απριλίου 1910 από τον εκδότη της Β.Γαβριηλίδη.
(ακολουθώ την ορθογραφία του κειμένου χωρίς να έχω την δυνατότητα του πολυτονικού)
...Έγραφεν ή εσφυρηλάτει;Λαογράφος ήτο ή Ήφαιστος; Ή Απόλλων την μορφήν,την ψυχήν,την ροπήν,την ορμήν,την ζωήν,την μολπήν;
Πώς έζη;Ποιός τον είδε;Ερωτήσατε τα βουνά,τα λαγκάδια,τα δάση,τα πεύκα,τα έλατα,τα πλατάνια,τα νερά,τον βράχον της Ακροπόλεως,τα μουσεία,τις πλάτες του Υμηττού,τα πλάγια του Σκαραμαγκά,τους αιγιαλούς της Μυκόνου,της Σύρου,της Άνδρου,τα φοινικόδενδρα της Αιγύπτου,τις ερημιές της Κηφισσιάς,όλα τα ευμορφότοπα,όλας τας κορυφάς,όλα τα υπήνεμα,όλα τα μονοπάτια,όλους τους ανέμους,κάθε βορριά,κάθε μπάτη,κάθε δύσι,κάθε ανατολή,όλο το λιοπύρι,όλες τις δροσιές,όλες τις σκιές,όλες τις πηγές,όλες τις Νεράιδες,όλες τις εποχές του έτους,παν ύπαιθρον,πάσαν ζωήν,παν χρώμα,πάσαν πτυχήν εδάφους,πάσαν γραμμήν,πάντα ρυθμόν νέφους,πάσαν μουσικήν ρυθμού,κάθε ωραίον αίσθημα,κάθε δυνατήν πράξιν,πάσαν ροδαλήν υγεία,πάντα γυμνόν ωραίον μύν,πάσαν λευκότητα,πάσαν πορφυρότητα,πάντα ουρανόν,πάσαν σελήνην και πάσαν αυγήν.
Εκεί μέσα εκατοικούσε,εσκέπτετο,ησθάνετο,έγραφεν,εσχεδίαζεν, ανέπνεεν,εμελέτα, έπλατεν.
Πώς απέθανεν; Ο αφρός και ο κρίνος της Ελληνικής διανοίας μέσα στους κρίνους και τα γιασεμιά του Ελληνικού αφρού.Η ποιητικοτέρα γαλανάδα των Ελληνικών οφθαλμών μέσα εις την γαλανωτέραν θάλασσαν των Αθηνών.Ο πνευματικός νέος Σαλαμινομάχος εις τα αιώνια Σαλαμίνια νερά.Μία θάλασσα από πνεύμα,από ιδέαν,από κάλλος,από ορμήν,από δράσιν,μέσα σε άλλην θάλασσαν.
Διατί απέθανε;Διότι δεν τον ήθελεν η Γη η Ελληνική.Δεν τον εσήκωνεν η Κοινωνία η Ελληνική.Τον απηχθάνετο η Ζωή η Ελληνική.Τον έτρεμε ως πολύ άγριον χειρούργον η Φθίσις η Ελληνική.Τον εμίσει τον ερίγδουπον Ποσειδώνα η Τελματίτις η Ελληνική.Μεταξύ αυτού του Μεγάλου και της συγχρόνου Ελληνικής Μικρότητος γέφυρα δεν ηδύνατο να ζευχθή.
Και επήδησεν εις το καθάριον κύμα ανθοστεφάνωτος ο Απόλλων του Γαλανού,ο Απόλλων της Αναγεννήσεως.
Τα άπαντα του Περικλή Γιαννόπουλου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ www.eleftheriskepsis.gr