ΤΟ ΚΥΜΑ (DIE WELLE)

[Ευρυνοος]

εντυπωσιακά καλή, ως σύλληψη, ταινία..

χωρίς τα εφέ που έχουμε συνηθίσει απο το χόλλυγουντ, αλλά με τόσο δυνατό σενάριο (κεντρική ιδέα) και καλές ερμηνείες, που σου μένει στο μυαλό..

εδώ, μια γεύση..
http://sevenfilms.blogspot.com/2008/11/to-kyma-wave-die-welle.html

γιατί ο Ελληνικός κινηματογράφος δεν μπορεί να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο άραγε... στερούμαστε ιδεών, ή αρκούμαστε στην γνωστή συνταγή, λίγο μπούτι, αρκετή κωμωδία (πέραν της αρχικής έννοιας της λέξης), τι τα θέλουμε τα βαθυστόχαστα και ''βαριά''..

τέλος πάντων, την είδα και μ'άρεσε πολύ..

πραγματεύεται την Απολυταρχία..(βλέπε φασισμός-ναζισμός), όμως..

όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο νόημα, κρυμμένο ίσως, του ελέγχου της Μάζας, κάτι το οποίο μου έφερε στο νού, το v for vendetta, ελέγχου άλλοτε για κακό και άλλοτε για καλό.

όποιος την είδε ή θα την δεί, ας μεταφέρει τις απόψεις του..

ευχαριστώ.

[Ophelia]

Πράγματι μία πολύ καλή ταινία!
Πραγματεύεται ένα πολύ επίκαιρο θέμα με τρόπο άμεσο και πιστεύω ότι ένα από τα δυνατότερα σημεία της είναι ότι η όλη διαδικασία διαρκεί μόνο μία βδομάδα!
Με τάραξε το πόσο εύκολα και γρήγορα δείχνει πως γίνανε όλα, χωρίς να φαίνεται βεβιασμένο ή ψεύτικο το σενάριο.

Μου θύμισε και εμένα σε μερικά σημεία το “V for Vendetta” – όσο αφορά τη δύναμη που αποκτά ο λαός μέσω των μεγάλων αριθμών, και ότι μερικές φορές η μαζικοποίηση δεν είναι κακό πράγμα.
Το ότι μπορεί κανείς να διακρίνει και τις δύο αυτές πλευρές της μαζικοποίησης (την θετική/δυναμική αλλά και την αρνητική/παθητική) στην ταινία αυτή, πιστεύω ότι είναι μία μεγάλη επιτυχία του σεναρίου.

Την συνιστώ ανεπιφύλακτα!

[Viktor_Belenko]

Καλησπέρα,

Είδα πρόσφατα την ταινία, αφού κυκλοφόρησε πια και σε DVD.

Μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Θα συμφωνήσω ότι τελικά δεν χρειάζεται ένας προϋπολογισμός-μαμούθ και διαφήμιση για να προκύψει μια καλή ταινία, για την οποία στο τέλος δεν θα λυπάσαι τις δυο ώρες που ξόδεψες, όπως με το V for Vendetta για παράδειγμα.

Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς για την ταινία, εντύπωση μου έκανε και εμένα ο πολύ σύντομος χρόνος που εξελίχθηκε το «κίνημα», αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, όπως επίσης και το γεγονός ότι η πορεία του δεν υπήρξε χωρίς προβλήματα, αλλά αντίθετα βρέθηκαν άτομα που το πολέμησαν σθεναρά, εντός και εκτός αυτού.

Με αυτόν τον τρόπο έγινε φανερό ότι οσοδήποτε επαναστατικές ιδές και αν έχει (ή νομίζει ότι έχει) κάποιος, δεν μπορεί να τις επιβάλλει στους άλλους, ούτε να τους αναγκάσει να συμφωνήσουν.

Εντύπωση μου προκάλεσε και η δύναμη με την οποία απεικονίζεται και το αντίθετο, το πόσο έντονα δηλαδή μπορεί να εμποτιστεί μια ιδέα στο μυαλό ενός ανθρώπου και στην συνέχεια με πόσο φανατισμό να την υπερασπιστεί, ακόμα και εν όψει της απόρριψης της ιδέας αυτής, ακόμα και από τον ίδιο τον δημιουργό της.

Με αυτόν τον τρόπο καταδείχθηκε η ανάγκη (γιατί περί ανάγκης πρόκειται) ορισμένων ανθρώπων να πιστέψουν σε κάτι, ακόμα και αν αυτό το κάτι είναι ψέμα, και επιπλέον θα ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν για αυτό, να σκοτώσουν για αυτό, ακόμα και να σκοτωθούν για αυτό.

Δεν μου άρεσε (με την έννοια ότι δεν ήταν happy end) ο τρόπος που τελείωσε η ταινία, αλλά από την άλλη ίσως ήταν καλό από την άποψη ότι τελείωνε «προσγειώνοντας» τον τηλεθεατή στην πεζή πραγματικότητα.

Στην θέση του Βένγκερ στο τέλος, όπου δυο αστυνομικοί τον συνοδεύουν με χειροπέδες στο περιπολικό, θα μπορούσαν αναλογικά να είναι οι σιδεροδέσμιοι Ναζί στην δίκη της Νυρεμβέργης, με την μόνη διαφοροποίηση ότι ο Βένγκερ είχε καλές προθέσεις. Εξού και έμεμψε τους μαθητές του όταν του είπαν πως θεωρούσαν απίθανο πως θα μπορούσε να υπάρξει μια δεύτερη δικτατορία στην Γερμανία.

Αυτή η στιγμή στο τέλος, ήταν συγκλονιστική. Όταν δηλαδή οι μαθητές συνειδοποιήσαν ότι συμπεριφέρθηκαν σαν τα όργανα μιας δικτατορίας, που τόσο έντονα απέρριπταν και καταδίκαζαν.

Τέλος, μου έκανε εντύπωση και το γεγονός ότι αν και ο καθηγητής είναι ξεκάθαρα φορέας αναρχικών ιδεολογιών και τρόπου ζωής και εξοργίζεται όταν μαθαίνει ότι δεν θα διδάξει αναρχία, αλλά απολυταρχισμό, στην υπόλοιποι ταινία οι αναρχικοί (ή οι «αναρχικοί», όπως το δει κανείς) παρουσιάζονται με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο.

Φιλικά.

Υ.Γ. Μου προκαλεί θλίψη ο παραλληλισμός με το V for Vendetta αλλά αυτό είναι μάλλον θέμα άλλου νήματος.

Φιλικά.