"Το βαλς των χαμένων ονείρων"

[ELPINIKI]

Έψαχνα να βρω τραγούδια για να "στολίσουν" την υπογραφή μου εν όψη εορτών... :p δεν ξέρω πως έγινε και έπεσα πάνω σε αυτό το βιντεάκι...
http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU&feature=related
Ενώ κοιτούσα και ταυτόχρονα άκουγα τον υπέροχο ρυθμό που αυτό έχει, γύρισα πίσω 20 χρόνια όταν ήμουν 5 χρονών, επηρεασμένη απο τις φωτογραφίες των μικρών αυτών παιδιών θυμήθηκα και ένα άλλο παιδι, εμένα.
Θα ήθελα αν μπορείτε φυσικά, να γυρίσετε πίσω με το μυαλό σας στο χρόνο και να περιγράψετε τη δική σας "θολή παιδική φωτογραφία", να δείτε τον εαυτό σας μικρό και να θυμηθείτε μια εικόνα που έχετε κρατήσει απο αυτόν και που επισημαίνει τα παιδικά σας χρόνια.
Νομίζω οτι όλοι μας έχουμε τουλάχιστον μια τέτοια "θολή παιδική φωτογραφία"... δεν μιλάω να περιγράψουμε τα παιδικά μας χρόνια και εμάς ως παιδιά, αλλά φανταστείτε οτι κάποιος ζωγράφος σας ζητούσε να ζωγραφίσει εσάς ως παιδάκι, τι είδους εικόνα σας έρχεται στο μυαλό;
Θα πρότεινα να δείτε πρώτα το βιντεάκι για να καταλάβετε πιο καλά τι εννοώ.
Το θεωρώ χριστουγεννιάτικο το θέμα αυτό, κάνουμε ένα μικρό αλλά όμορφο δώρο στον εαυτό μας!
Θα περιγράψω την δική μου "θολή παιδική φωτογραφία"...
Δύο παιδάκια το ένα 7 και το άλλο 5 χρονών έξω απο ένα μικρό σπίτι το οποίο βρίσκεται σε ένα μικρό χωριό, γύρω απο το σπίτι δεν υπάρχουν άλλα σπίτια μόνο κάποια δέντρα και πρασινάδα. Το ένα είναι αγόρι και το άλλο κορίτσι, είναι άνοιξη και ο ουρανός είναι καθαρός το μόνο που φαίνεται είναι ένα αεροπλάνο το οποίο πετούσε πολύ ψηλά τα παιδιά σηκώνουν τα χέρια προς τον ουρανό και προσπαθούν να πιάσουν το αεροπλάνο!
Δεν ξέρω, απλά μου φαίνεται περίεργο που η μνήμη μου (ίσως επειδή ήμουν πολύ μικρή τότε) μου το "εμφανίζει" σαν φωτογραφία και όχι σαν ιστορία π.χ. τι έκανα πριν προσπαθήσω να πιάσω το αεροπλάνο ή όταν αυτό χανόταν. :p
Αυτή ήταν η δική μου "θολή παιδική φωτογραφία"!

Υ.Γ. Εάν δεν μπορείτε να θυμηθείτε ή δεν θέλετε να περιγράψετε τη παιδική σας φωτογραφία, δείτε μόνο το βιντεάκι...αξίζει!

[Viktor_Belenko]

Καλησπέρα.

Το κομμάτι είναι πολύ όμορφο. Προσωπικά μου ξύπνησε όμορφες αναμνήσεις και ανακίνησε νοσταλγικά συναισθήματα. Με το ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στην χώρα μας πιστεύω πως είναι εξαιρετικά επίκαιρο: Μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία, την αθωότητα, τον αυθορμητισμό μας, την αγάπη για ανακάλυψη και δημιουργία. Πράγματα που μας λείπουν δηλαδή.

Ίσως πάλι και να...

Φιλικά.

[xontro_mpizeli]

Πολύ όμορφο κομμάτι με πλούσιες εικόνες που ταιριάζουν άψογα και αρμονικά στο video.

Όμορφα συναισθήματα που θυμίζουν Έρωτα, αθώες πράξεις, Αγάπη για τα πάντα, Γαλήνη, Ομορφιά και Ευτυχία.

Στο αίτημά σου, Ελπινίκη, θυμάμαι τον εαυτό μου στο σπίτι που μένω και τώρα, πάνω σε ένα περβάζι, και να απολαμβάνω την θέα από εκεί ψηλά..


Αλήθεια, γιατί όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε τον εαυτό μας σε τόσο μικρή ηλικία πάντα τον φέρνουμε στο νου μας σαν να είμαστε σε κάποια γωνιά και να τον κοιτάμε;
Ενώ, ας πούμε αν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάτι που έχει πριν μία ώρα ή πριν μία μέρα, κοιτάμε μέσα από τα μάτια μας, σε πρώτο πρόσωπο...

[ELPINIKI]

Αλήθεια, γιατί όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε τον εαυτό μας σε τόσο μικρή ηλικία πάντα τον φέρνουμε στο νου μας σαν να είμαστε σε κάποια γωνιά και να τον κοιτάμε;
Ενώ, ας πούμε αν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάτι που έχει πριν μία ώρα ή πριν μία μέρα, κοιτάμε μέσα από τα μάτια μας, σε πρώτο πρόσωπο...

δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, απλά πιστεύω πως επειδή έχουν περάσει κάμποσα χρόνια απο τότε που ήμουν παιδάκι :p ίσως για αυτό και δεν μπορώ να με δω σε "πρώτο πρόσωπο".
δεν έχω σκεφτεί κάποιον άλλο λόγο...

[Ευρυνοος]

βλέποντας το βιντεάκι και με την συνοδεία του ακούσματος, μου ήρθε στο μυαλό μία εικόνα..

μια εικόνα πρίν απο περίπου 30 χρόνια..

εγώ, μικρός, να είμαι στην Καλαμάτα, στο σπίτι των σπιτονοικοκυραίων μας τότε, και να λέω στην μάνα μου, "θα φορέσω τα κυλιστικά μου"..
ποιά είναι τα "κυλιστικά"..?

τα πρόχειρα ρούχα που φορούσα επειδή μου άρεσε να κυλιέμαι στα χώματα, να σκαρφαλώνω σε μάντρες και σε δέντρα παρέα με τά άλλα παιδιά, αφού ήμουν παιδί της πόλης και μου δινόταν η ευκαιρία για ξεφάντωμα..

ακόμη μια εικόνα που μου ήρθε, (είχε και μεγάλη διάρκεια το βίντεο), ήταν με τα ξαδέλφια μου πάλι πριν τόοοοοσα χρόνια να τους λέω, "πάμε για εξερεύνηση", κάπου στις εξοχές των Μεσσογείων, να περπατάμε και να φτιάχνουμε καλύβι ανάμεσα σε θάμνους, να ονομάζω τα μονοπάτια, όπως "οδός ονείρων", οδός "καλής ελπίδος" και τέτοια χαριτωμένα, που δημιουργεί το μυαλουδάκι ενός ευφάνταστου πιτσιρικά..

απο τότε, λίγα άλλαξαν.. :D

υγ: και τότε και τώρα ως τρίτο πρόσωπο "βλέπω" τις εικόνες..

τώρα καλό ή κακό?

φιλικά, ευρύνοος.

[henriksmir]

Η δική μου θολή παιδική φωτογραφία: Θα πρέπει να ήμουν έξι με επτά ετών, στις μικρές ώρες της νύχτας, όταν ξύπνησα και βγήκα στο μπαλκόνι του διαμερίσματος που νοικιάζαμε για τις οικογενειακές μας διακοπές και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα τον έναστρο ουρανό, το γαλαξία! Θυμάμαι τη σιωπή, τη γαλήνη και την αίσθηση μιας διάχυτης διάνοιας που δημιουργούσε όλη εκείνη την παράξενη ομορφιά!

Βρήκα αυτό το πολύ όμορφο βιντεάκι που κατα κάποιο τρόπο αντικατοπτρίζει τα συναισθήματά που ένιωσα τη μαγική εκείνη στιγμή!

http://www.youtube.com/watch?v=TKSejOwwB7I

[Νηρηιδα]

ELPINIKI οντως πολυ ομορφο το θεμα που ανοιξες και φυσικα πολυ ομορφη η μουσικη που σε ενεπνευσε γι' αυτο.
Πραγματι, σαν παλιες φωτογραφιες οι αναμνησεις που μου ηρ8αν με μονη διαφορα οτι δεν μπορεσα να τις δω ποτε σαν τριτο προσωπο(την ιδια απορια με τον Ευρυνοο θα εκφρασω:καλο ή κακο ειναι τωρα αυτο; )
Η πρωτη να ειμαι καπου στα οχτω με τον παιδικο μου κολλητο φιλο, νωρις το βραδυ,καλοκαιρι στη γειτονια που παιζαμε.Ειχαμε χτισει μια "σπηλια"με χαρτονια χωρις να την κλεισουμε απο πανω.Ξαπλωσαμε διπλα διπλα και χαζευαμε τα αστερια.Χωρις να μιλαμε.μοιραστηκαμε ενα πεφταστερι.Την ευχη δε τη θυμαμαι πια...
Η δευτερη παλι στην ιδια ηλικια, να εχω χω8ει η μιση κατω απο ενα παρκαρισμενο αυτοκινητο προσπα8ωντας να φτασω ενα σπουργιτι που δεν μπορουσε να πεταξει και χοροπηδουσε μπροστα στα ματια μου μην μπορωντας να καταλαβει οτι ηθελα μονο να το βοηθησω.Ειχε εκτυφλωτικο μεσημεριατικο φως καλοκαιριου κι εκεινο εμοιαζε σαν να πατουσε πανω στις αχτιδες που τρυπωναν κατω απο το αμαξι.
Παντως η μουσικη ειναι ομορφη μεσα στη θλιψη της...

[Απέριττος]

Είχα πει μέσα μου ότι δεν θέλω να ξαναγράψω εδω... Κατάφερες όμως Ελπινίκη με το κομμάτι αυτό να με συγκινήσεις τόσο πολύ και να μου γεννήσεις μια γλυκιά μελαγχολία που δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό. Το κομμάτι αυτό μου θύμισε τον πρώτο μου παιδικό έρωτα και μάλιστα σε μια απο τις φωτογραφίες εμφανίζεται ένα κοριτσάκι που τον θύμιζε. Ένας παιδικός έρωτας που κατά περίεργο τρόπο εκφράστηκε μέσα απο τα ίδια αυτά κοινά χαρακτηριστικά μιας ώριμης γυναίκας πολύ πολύ αργότερα. Και όλο αυτό και το παλιό και το καινούριο μαζί με την συνοδεία της μαγικής μουσικής του Μάνου έφερε εκείνο το αφόρητο σφίξιμο στην καρδιά για τα όνειρα που χάθηκαν με το σβήσιμο της τελευταίας αχτίδας του ήλιου...

[ELPINIKI]

και οι θολές παιδικές φωτογραφίες έγιναν...βιντεάκι... :D

προσπάθησα να βρω εικόνες που να ταιριάζουν με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας που ο καθένας μας περιεγραψε πιο πάνω...ελπίζω να έπεσα μέσα! :p
http://www.youtube.com/watch?v=A0Cx8QpXNQs

Υ.Γ. Η σειρά είναι η ίδια με εδώ δηλ. Εlpiniki, Victor Belenko, xontro mpizeli, Ευρυνοος, henriksmir, Νηρηιδα, Απέριττος.

[Viktor_Belenko]

Ελπινίκη,

Αν και εγώ τουλάχιστον δεν σου έδωσα και πάρα πολλά στοιχεία, το βίντεο που παραθέτεις είναι μια υπέροχη σύνθεση με πολύ ωραία μουσική υπόκρουση.

Μπράβο!

Ίσως πάλι και να... μην είναι και τόσο άσχημα, ίσως όλα αυτά να μην είναι χαμένα και ίσως με λίγη προσπάθεια να μπορούμε να ξαναζήσουμε μέρος έστω της παιδικής μας αθωότητας και ανεμελιάς, αρκεί να το θέλουμε.

Φιλικά...

[Ευρυνοος]

ένα ευχαριστώ για τον κόπο σου, που βλέπω οτι άξιζε..

ξύπνησες πολλά μέσα μου..

πολλά τα οποία ζούν ακόμη..

να είσαι καλά..

σε ευχαριστώ και πάλι..

[ELPINIKI]

Ίσως πάλι και να... μην είναι και τόσο άσχημα, ίσως όλα αυτά να μην είναι χαμένα και ίσως με λίγη προσπάθεια να μπορούμε να ξαναζήσουμε μέρος έστω της παιδικής μας αθωότητας και ανεμελιάς, αρκεί να το θέλουμε.

Έτσι έχουν τα πράγματα Victor ή έτσι θέλουμε να έχουν...
όπως και να έχουν... :p το σίγουρο είναι οτι αυτοί που αποφασίζουμε είμαστε εμείς και όχι οι καταστάσεις...όλα απο το χέρι μας περνούν και το πως θα τα αντιμετωπίσουμε είναι καθαρά και μόνο δική μας υπόθεση...(ελπίζω να γίνομαι κατανοητή γιατί κάπου το έχασα... :D

Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σας...
να είσαστε καλά!