Αναμνήσεις Από Το Παρελθόν Αλλά Φανταστικές..!!

[Astroboy]

Κάτι που με απασχόλησε τελευταία είναι η αναμνήσεις που έχουμε από το παρελθόν δεν είναι όπως της ζούμε πραγματικά αλλά με φαντασία.
Δηλαδή π.χ αν κάτσω και σκεφτώ μια ανάμνηση του εαυτού μου όταν ήταν μικρός,
10 χρόνων να τρέχω σε ένα δρόμο, δεν θα σκέφτομαι την διαδρομή όπως την διάνυσα πραγματικά αλλά θα σκέφτομαι και θα βλέπω τον εαυτό μου να τρέχει τον δρόμο κάτι σαν ταινία.
Ελπίζω να καταλάβετε τι εννοώ, δηλαδή δεν τα σκεφτόμαστε όπως πραγματικά τα ζήσαμε, αλλά τα σκεφτόμαστε σαν να τα κοιτάγαμε από απόσταση.
Κάτι σαν τα όνειρα.. Το έχετε παρατηρήσει?

[Φοίβος Καλφόπουλος]

Το θέμα αυτό δεν είναι τόσο απλό , και θέλω να το πάω ακόμα παραπέρα απο το σημείο που το τοποθετεί ο Astroboy .
Aναμνήσεις απο το παρελθόν λοιπόν αλλά φανταστικές χμ .... ίσως πολλοί έχουν ακουστά για το σύνδρομο των πλαστών αναμνήσεων ( False memory syndrome ) . Στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. μάλιστα υπάρχει και ίδρυμα FMS .
Αυτό το σύνδρομο ήρθε στην επιφάνεια όταν ξέσπασε ένα κύμα ενορχηστρωμένων και εν πολλοίς υστερικών κατηγοριών στην Αμερική για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών το 1980 . Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι ήταν γνωστοί και ευυπόληπτοι πολίτες στην κοινότητα τους και πολλοί απ' αυτούς καταδικάστηκαν τελικά σε βαριές ποινές φυλάκισης . Την εποχή αυτοί οι κατηγορίες έμοιαζαν βάσιμες και οι υποθέσεις αυθεντικές . Όμως μερικά χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε . Όταν καταλάγιασε ο θόρυβος άρχισε να γίνεται γνωστό οτι όχι μόνο οι περισσότερες κατηγορίες ήταν ανυπόστατες αλλά οτι ίσως πολλοί καταδικασμένοι ήταν αθώοι . Οι ερευνητές Στίβεν Σεσι και Μάγκι Μπρούκ έδειξαν στο βιβλίο τους << Jeopardy in the Courtroom >> οτι τα αποδεικτικά στοιχεία στις υποθέσεις που δεν υπάρχουν ιατροδικαστικά στοιχεία δεν ήταν παρά μεθοδολογικά σφάλματα και προκατάληψη εκ μέρους των γονιών και των ανακριτών . Μέτα τις αποκαλύψεις αυτές ένα μεγάλο μέρος των υποθέσεων επρόκειτο να υποστεί αναθεώρηση και εκδίκαση εκ νέου .
Το κύμα των υποθέσεων κακοποίησης παιδιών θεωρείται σήμερα ως κλασσικό παράδειγμα μαζικής υστερίας και βέβαια δεν είναι το μόνο <<κύμα>> που έχει καταγραφεί στα χρονικά των ανθρώπινων κοινωνιών ...
Εκατοντάδες άνθρωποι θυμόταν ξαφνικά , ορμόμενοι απο ένα ερέθισμα , οτι έχουν πέσει θύματα τελετουργικής κακοποίησης εκ μέρους σατανιστών ( Satanic ritual Abuse - SRA ) , κάποιοι μάλιστα ήταν τόσο φυσικοί , ώστε ψυχοθεραπευτές κάμποσοι απο τους οποίους ήταν αναγνωρισμένης φήμης επιστήμονες , ξιφούλκησαν και έγιναν προπαγανδιστές της ιδέας οτι υπάρχει μία τεράστια σατανιστική συνωμοσία τα μέλη της οποίας βασανίζουν και σκοτώνουν χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο , αρπάζοντας μωρά απο νεαρές γυναίκες αποκλειστικά και μόνο για να τα θυσιάσουν τελετουργικά . Στις ΗΠΑ το SRA συνέπεσε.... με την αύξηση του χριστιανικού φονταμελισμού ιδιαίτερα μετά την έκδοση του βιβλίου <<Michelle Remembers >> με τις εμπειρίες μιας Καναδής που είχε βιώσει το φαινόμενο .
Τα ίδια αργότερα συναντάμε και με τις κακοποιήσεις απο κοντόσωμους και μοχθηρούς εξωγηινους , παλαιότερα υπήρχε η απαγωγή απο μάγους και μάγισσες που πέρναν το θύμα τους και το πηγαίναν στα Σάμπατ .
Ποιές είναι λοιπόν αυτές οι δυνάμεις που επιδρούν στον άνθρωπο για να βιώσει( ; ) τέτοιες εμπειρίες και ποίοι οι μηχανισμοί διάδοσης οι οποίοι οδηγούν στις μαζικές υστερίες ..;

[xontro_mpizeli]

Astroboy πραγματικά έτσι είναι! Δεν το είχα σκεφτεί αυτό ούτε το είχα διαβάσει πουθενά...!
Να τώρα, που διάβαζα το θέμα που άνοιξες, ανακάλεσα από τη μνήμη μου μια εικόνα, ένα συμβάν που είμαι μικρός (ούτε 5 χρονών αν θυμάμαι καλά...) και το "βλέπω" από μια τρίτη λήψη! Λες και καθόμουν απέναντί μου και με παρατηρούσα και τώρα το ξανα σκέφτομαι από αυτήν την μεριά!
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτό και ούτε να το εξηγήσω...

KaFriLa πραγματικά πολύ ενδιαφέρον τα στοιχεία που παραθέτεις.

[depypoli]

Φυσικα ....ayth Την Συζητηση Ειχα Χθεσ.οτι Δηλαδη Οταν Σκεφτομαι Κατι Απο Το Παρελθον Μου Δεν Νιωθω Σαν Να Την Εχω Ζησει Εγω Αλλα Σαν Να Γνωριζω Καποια Γεγονοτα Και Να Τα Λεω....κατι Σαν Να Λεσ Σε Καποιον Μια Ταινια Που Δεσ Χθεσ...ειναι Πολυ Περιεργο.....περναν Οι Στιγμεσ Τοσο Γρηγορα Που Ουτε Εντονα Νατισ Ζησουμε Προλαβαινουμε Ουτε Να Τισ Θυμηθουμε Σαν Πραγματικεσ Καταφερνουμε....βεβαια Υπαρχει Και Μια Αλλη Φιλισοφικη Ερμηνεια Του Φαινομενου Που Λεει Οτι Οταν Ζουμε Κατι Ειμαιστε Εμεισ...οταν Περασει Η Στιγμη Εκεινη Δεν Ειμαστε Οι Ιδιοι Τησ Προηγουμενησ Στιγμησ Αλλα Αυτοι Που Ειμαστε Τωρα....δεν Ξερω Αν Καταλαβαινεισ....να Λεει Οτι Μια Γατα Απο Την Ωρα Που Γεννιεται Μεχρι Την Ωρα Που Πεθαινει Δεν Ειναι Μια Γατα Αλλα Πολλεσ Η Μια Διαδοχικη Απο Την Αλλη Καθε Επομενη Στιγμη....οταν Τελικα Πεθανει Αυτη Η Γατα Αυτο Που Θα Θυμομαστε Σαν Πραγματικη Γατα Θα Ναι Αυτη Που Ειδαμε Την Τελευταια Στιγμη Πριν Πεθανει....αρα Οι Προηγουμενεσ Κατα Καποιο Τροπο Δεν Υπηρξαν 'η Και Αν Υπηρξαν Δεν Ηταν Οι Πραγματικεσ Αλλα Μονο Αυτη Που Ηταν Την Τελευταια Στιγμη Πριν Τον Θανατο Τησ..ισωσ Λοιπον Γι"αυτο Τα Βλεπουμε Ετσι Τα Σκηνικα Στο Παρελθον Μασ Γιατι Ισωσν Δεν Ειμασταν Εμεισ Εκει...εμεισ Κατα Την Τωρινη Μασ Μορφη Αλλα Ειμασταν Εκεινοι Που Ζουσαμε Εκεινη Την Στιγμη....αρα Δεν Μιλαμε Ουσιαστικα Για Μασ Αλλα Για Καποιον Αλλο.......οτι Καταλαβεσ Καταλαβεσ

[Astroboy]

Και δεν αναφέρομαι σε μνήμες μόνο από το μακρινό παρελθόν ,
δηλαδή αν κάτσεις και σκεφτείς πως πέρασες σήμερα την μέρα σου θα την βλέπεις (θα την φαντάζεσαι?) από απόσταση και από όποια οπτική γωνία θες να δεις π,χ όταν ανακαλώ στην μνήμη μου ότι ποτίζω ένα λουλούδι δεν θα βλέπω μόνο το λουλούδι αλλά τον εαυτό να ποτίζει το λουλούδι και αν θέλω θα τον βλέπω είτε από πίσω είτε από μπροστά.
Είναι όντως παράξενο
Και τώρα θέτω ένα ερώτημα: Eιναι εικόνες της φαντασίας μας ή Είναι εικόνες πραγματικές, γιατί αν ισχύει τι δεύτερο δηλαδή Είναι πραγματικές τότες πάει αλλού το μυαλό μου αλλά θα το αναλύσουμε αργότερα..

[Μιχάλης]

Μήπως μπορείτε να γίνετε λίγο πιο σαφείς γιατί δυστυχώς δεν μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς το τι συζητάμε.

[Astroboy]

Αν ανακαλέσουμε στην μνήμη μας μια ανάμνηση από το παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι η ανάμνηση δεν είναι ακριβός όπως την ζήσαμε πραγματικά αλλά ανακατασκευασμένη.

Δηλαδή, μέσα από της σκέψεις του παρελθόντος βλέπω τον εαυτό μου να κάνει την τάδε πράξη, όχι μέσα από τα μάτια μου όπως πραγματικά την έζησα, αλλά βλέπω τον εαυτό μου από διαφορετικό πλάνο 3ου προσώπου και όχι 1ου όπως πραγματικά το έζησα.

Μέχρι εδώ ελπίζω να έχω γίνει κατανοητός.



Αν λιπών η ανάμνηση μας που είναι ανακατασκευασμένες, μονταρισμένες είναι αληθινές, που όντως είναι, γιατί ζούμε σε έναν ‘’ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ’’

Αλλά ..

Στα όνειρα τι γίνετε.? άραγε να ισχύει το ίδιο στον ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.?



Στα όνειρα λιπών λογικά πρέπει να ισχύει το ίδιο, δηλαδή αλλιώς ονειρευόμαστε και αλλιώς τα θυμόμαστε
γιατί και στα όνειρα συμβαίνει το ίδιο ακριβώς
θυμόμαστε τον εαυτό μας να κάνει κάτι,

βλέπουμε τον εαυτό σε πλάνο 3ου προσώπου.
Άρα μπορεί όντως να βλέπουμε ( να ζούμε?) κανονικά μέσα στα όνειρα, σε πλάνο 1ου προσώπου (από τα μάτια μας) και αλλιώς να τα θυμόμαστε σε πλάνο 3ου .



Στης αναμνήσεις που ανακαλούμε από το παρελθόν βλέπουμε το ίδιο ακριβός πράγμα όπως τα όνειρα, δηλαδή τον εαυτό μας σαν 3ο πρόσωπο και όχι σαν το 1ο πρόσωπο



Και αν ισχύει το ίδιο στης μνήμες του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ότι δηλαδή το παρελθόν που θυμόμαστε είναι ανακατασκευασμένο σε πλάνο 3ου προσώπου

και όχι Όπως πραγματικά το ζήσαμε 1ου προσώπου.
Άρα και στον ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ τα όνειρα που θυμόμαστε είναι σε πλάνο 3ου προσώπου ενώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα ζούμε σε 1ου προσώπου..



Μα θα πείτε “”Ο ονειρικός κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας φανταστικός ένας απατηλός κόσμος.

Στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ θυμάμαι κάθε ανάμνηση, ενώ στον ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ δεν θυμάμαι παρά κάποια ελάχιστα στιγμιότυπα.””



Ναι στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ η μνήμη μας διατηρεί της αναμνήσεις μας και έτσι θυμόμαστε όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες ενώ στα όνειρα, όταν ξυπνήσουμε θυμόμαστε κάτι λίγα και καμία φορά ίσος και τίποτα..


Το ίδιο ώμος μπορεί και ισχύει για τον ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
δηλαδή όταν είμαστε στο Όνειρο δεν θυμόμαστε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ δεν συνειδητοποιούμε δηλαδή ποίοι (πραγματικά.?) είμαστε.
Και έτσι ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ο ‘πραγματικός εαυτός μας είναι σαν να μην υπάρχει σαν να είναι, όπως ανέφερα, ένα φανταστικό, ένα απατηλό ή καλύτερα ένα ανύπαρκτο πρόσωπο για τον ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.

Το ίδιο ακριβώς δεν ισχύει και στον πραγματικό κόσμο…!!

[Μιχάλης]

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί με πολλούς και ποικίλους τρόπους, πολλοί από τους οποίους αποτελούν μυστήριο. Ένας από αυτούς είναι ότι αποδίδει τις πράξεις και τις δικές μας και των άλλων σε τρίτο πρόσωπο. Σωστά, θυμόμαστε τον εαυτό μας να πράττει κάτι στο τρίτο πρόσωπο, βλέποντας τις πράξεις μας σαν ταινία, δηλαδή και το ίδιο πολλές φορές μπορεί να συμβαίνει και στα όνειρα, γιατί εφαρμόζει ακριβώς την ίδια ιδιότητα. Η μνήμη χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, στη βραχεία και στη μακροπρόθεσμη. Στη βραχεία αποθηκεύονται δεδομένα που χρειάζεται να ανακληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και μετά "ξεχνιούνται" γιατί δεν είναι απαραίτητο να τα θυμόμαστε και στη μακροπρόθεσμη όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε για πολύ καιρό.
Πολλές φορές, ο εγκέφαλος "ανακατεύει" εμπειρίες, τις συνενώνει, τις αποκόπτει κτλ, με αποτέλεσμα να δημιουργείται το false memory syndrome, επειδή άλλη μια ιδιότητα που έχει είναι να προσπαθεί να λογικοποιήσει ή να εντάξει σε γνωστές καταστάσεις τα βιώματα - ερεθίσματα. Για παράδειγμα, πολλοί από εμάς μπορεί να αναγνωρίσουμε μορφές και εικόνες πάνω σε ένα μωσαϊκό ή σε τυχαίες γραμμές.
Ένας άνθρωπος, για διάφορους λόγους μπορεί να πείσει τον εαυτό του ότι του συνέβη κάτι, το οποίο όμως μετά από καιρό ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται και το "παραμορφώνει" (δεν θυμάμαι πως ονομάζεται επιστημονικά αυτή η ιδιότητα).
Στον ονειρικό κόσμο, τα πράγματα αλλάζουν λίγο, επειδή απελευθερώνεται υλικό από το υποσυνείδητο και επειδή η επεξεργασία των βιωμάτων γίνεται με διαφορετικό, εντελώς συμβολικό τρόπο. Όλα αυτά στηρίζονται σε αυτό που λέω "παιχνίδια" του μυαλού αλλά από εκεί και πέρα δεν καταλαβαίνω ποιός είναι ο σκοπός του θέματος που συζητάμε.