Επιστροφή στο Forum : Σαν να νιώθω οτι δεν ανήκω εδώ.
Panagiotis79
29-01-09, 17:48
Παιδιά αυτό είναι το 2ο μου μήνυμα εδώ και για να μην ανακατέψω δύο άσχετα θέματα αποφάσισα να γράψω ένα καινούργιο.
Το πρόβλημα μου είναι το εξής:
Πολλές φορές αισθάνομαι οτι δεν ανήκω εδώ, στο παρόν, αλλά οτι θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή παρελθοντική, όπως την δεκαετία του '80. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς πως το νιώθω οτιδήποτε και αν ακούω που έχει σχέση με εκείνη την εποχή μου προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα σαν να την έχω ζησει ξανά και να έχω περάσει πολλές έντονες στιγμές εκεί. Κανένα ενδιαφέρον δεν μου προξενεί το μέλλον η πρόοδος της τεχνολογίας και η εξέλιξη. Κάτι σαν να ανήκω στο παρελθόν :confused: Δεν είναι απλά οτι μου αρέσει το παλιό το retro κ.λ.π., είναι κάτι πολύ ποιο δυνατό και έντονο που δεν μπορώ να το εξηγήσω και να σας το περιγράψω. Το ερώτημα μου είναι:
1) Υπάρχει ίσως κάποιος τρόπος μέσω αστρικού ταξιδιού , αυτοΰπνωσης, εξωσωματικής εμπειρίας να επιστρέψω σε εκείνη την εποχή, σαν ένα πνευματικό ταξίδι στον χρόνο?
2) Μήπως νιώθω τόσο έντονα οτι δεν ανήκω εδώ γιατί ενδεχομένος σε προηγούμενη μου ζωή έζησα εκεί?
3) Αν υπάρχει μετενσάρκωση, ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να γεννηθεί ξανα σε χρόνο παρελθοντικό? Κι αν ναι, με αυτούς που είναι εδώ στο Τώρα τι συμβαίνει?
Ξέρω οτι ακούγονται πολύ παράξενες οι ερωτήσεις μου και λίγο γελοίες αλλά το σκέφτομαι πολύ καιρό. Συγνώμη αν σας ζάλισα με όλα αυτά.
ΑΓΓΕΛΟΣ DT
29-01-09, 18:25
Οταν στο παρελθόν έχουμε ζήσει μια περίοδο που μάς έχει σημαδέψει έντονα,τότε μοιραία έχουμε ''κολλήσει'' σ'αυτήν.Κατα περίεργο δε τρόπο,κι εμένα με έχει σημαδέψει έντονα η συγκεκριμένη δεκαετία!Προσωπικά το αποδίδω σε ''παλαιοτερα''βιώματα μέσα στο χωροχρόνο.Ισως όμως,να έχουμε και μιά κλασσική περίπτωση deja vu!Οι ανησυχίες σου είναι εύλογες και ενδιαφέρουσες.Κι εμένα δεν με εξιτάρει και τόσο η σημερινή τεχνολογία.Τίποτα δε,δέν είναι τυχαίο στη ζωή!
Panagiotis79
29-01-09, 18:44
Το πρόβλημα είναι οτι δεν έχω ζήσει καν στην συγκεκριμένη δεκαετία, οπότε είναι λίγο παράξενο να είμαι "κολλημένος" εκεί πέρα. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα μου σαν να έχω ζήσει εκεί στιγμές που με συμμάδεψαν που πραγματικά αναζητώ τρόπους για να επιστρέψω εκεί. Δεν ξέρω τι να πω, ελπίζω να μην περάσετε για τρελό.
Panagiotis79 καλώς ήρθες στην παρέα!
Έχουν πολύ ενδιαφέρον τα όσα γράφεις, και πιστεύω ότι είσαι στο σωστό χώρο για να μην σε περάσει κανείς για τρελό! :)
Υπάρχει περίπτωση να κουβαλάς και βιώματα των γωνιών σου που σίγουρα ζήσανε εκείνη την εποχή. Ειδικά η μάνα είναι πολύ εύκολο να περάσει δικά της βιώματα στο παιδί της μίας και το κουβαλάει 9 μήνες. Μπορείς να τους ρωτήσεις...
Δεν αποκλείω και την πιθανότητα μίας προηγούμενης ζωής που βιώσε έντονα πράγματα σε εκείνη την εποχή, αλλά το θεωρώ συνετό να βλέπουμε όλες τις πιθανές απαντήσεις.
Τώρα σχετικά με τις ερωτήσεις σου, μπορεί να ρίξεις και μια ματία στα σχετικά θέματα του φόρουμ (Προηγούμενες ζωές κτλ), αλλά εγώ από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να σου το εξής:
1- Υπάρχει τρόπος (είτε με βαθιά χαλάρωση είτε με ύπνωση) να μπορέσεις να επισκεφτείς εκείνη την εποχή και να δεις εάν όντως έζησες εκεί. Αν όχι μπορεί μέσω των ίδιων μεθόδων να ρωτήσεις και να μάθεις γιατί ύπαρχει αυτή η προσκόλληση.
2- Είναι πιθανόν.
3- Βασιζόμενη στη Raja Yoga θα σου πω ότι έτσι κι αλλιώς οι ψυχές επιλέγουν το πότε και που θα γεννηθούν (άρα έχεις επιλέξει και την τωρινή σου ζωή) γιατί υπάρχει πάντα ένα πλάνο το οποίο ακολουθούν το οποίο οδηγεί στην καλυτέρευση του εαυτού. Το ότι γεννήθηκες στην τωρινή εποχή μάλλον σημαίνει ότι υπάρχει κάτι εδώ το οποίο πρέπει να κάνεις.
Έκτος Raja Yoga τώρα, και σαν Οφηλία μπορώ να σου πω ότι κάτι μου λέει πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται τυχαία. Το ότι γεννήθηκες εδώ, τώρα και με αυτούς τους ανθρώπους γύρω σου...
Λύπαμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω...
Panagiotis79
29-01-09, 19:06
Panagiotis79 καλώς ήρθες στην παρέα!
Έχουν πολύ ενδιαφέρον τα όσα γράφεις, και πιστεύω ότι είσαι στο σωστό χώρο για να μην σε περάσει κανείς για τρελό! :)
Υπάρχει περίπτωση να κουβαλάς και βιώματα των γωνιών σου που σίγουρα ζήσανε εκείνη την εποχή. Ειδικά η μάνα είναι πολύ εύκολο να περάσει δικά της βιώματα στο παιδί της μίας και το κουβαλάει 9 μήνες. Μπορείς να τους ρωτήσεις...
Δεν αποκλείω και την πιθανότητα μίας προηγούμενης ζωής που βιώσε έντονα πράγματα σε εκείνη την εποχή, αλλά το θεωρώ συνετό να βλέπουμε όλες τις πιθανές απαντήσεις.
Τώρα σχετικά με τις ερωτήσεις σου, μπορεί να ρίξεις και μια ματία στα σχετικά θέματα του φόρουμ (Προηγούμενες ζωές κτλ), αλλά εγώ από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να σου το εξής:
1- Υπάρχει τρόπος (είτε με βαθιά χαλάρωση είτε με ύπνωση) να μπορέσεις να επισκεφτείς εκείνη την εποχή και να δεις εάν όντως έζησες εκεί. Αν όχι μπορεί μέσω των ίδιων μεθόδων να ρωτήσεις και να μάθεις γιατί ύπαρχει αυτή η προσκόλληση.
2- Είναι πιθανόν.
3- Βασιζόμενη στη Raja Yoga θα σου πω ότι έτσι κι αλλιώς οι ψυχές επιλέγουν το πότε και που θα γεννηθούν (άρα έχεις επιλέξει και την τωρινή σου ζωή) γιατί υπάρχει πάντα ένα πλάνο το οποίο ακολουθούν το οποίο οδηγεί στην καλυτέρευση του εαυτού. Το ότι γεννήθηκες στην τωρινή εποχή μάλλον σημαίνει ότι υπάρχει κάτι εδώ το οποίο πρέπει να κάνεις.
Έκτος Raja Yoga τώρα, και σαν Οφηλία μπορώ να σου πω ότι κάτι μου λέει πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται τυχαία. Το ότι γεννήθηκες εδώ, τώρα και με αυτούς τους ανθρώπους γύρω σου...
Λύπαμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω...
Ophelia, σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου και εκτιμω την όποια βοήθεια. Σίγουρα, το να επιλέξω -συνειδητά ή ασυνείδητα- αυτή την εποχή που ζω τώρα έχει κάποια σημασία. Αλλά είναι τόσο έντονη η προσκόλληση στο παρελθόν που πολλές φορές ακόμα και μέσα στην ημέρα σκέφτομαι τρόπους να το επισκεφθώ ώστε να μπορέσω να μάθω γιατί αυτή η προσκόλληση σε προηγούμενη εποχή.
Όμως αναρωτιέμαι:
Σύμφωνα με την ερώτηση 1, μήπως είναι λίγο επικύνδινο, από την άποψη οτι μπορεί να προσκολληθώ εκεί πέρα ή να συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο στο σώμα μου? :confused:
Είναι τόσο πολύ έντονα όσα νιώθω για εκείνη την εποχή που ξεφεύγουν κατά πολύ τα όρια ενός απλού συναισθηματικού γεγονότος που μπορεί να έλαβε χώρα όσο ζούσα εκεί. Και πάλι δεν ισχύει καθώς δεν είχα γεννηθεί σε εκείνη την εποχή. Μιλάω για μέσα της δεκαετίας του '70 αρχές του '80. Αφού πολλές φορές που κοιμάμαι παρακαλάω να δω στο όνειρο μου εκείνη την εποχή.
ΑΓΓΕΛΟΣ DT
29-01-09, 19:21
Δέν είναι τυχαίοότι τη συγκεκριμένη δεκαετία,συνέβησαν τα μεγαλύτερα, κατ'εμέ, γεγονότα της νεώτερης ιστορίας...κυβέρνησαν οι μεγαλύτεροι ηγέτες,συνέβησαν κοσμοιστορικά γεγονότα,[τείχος Βερολινου,Περεστροικα,τσέρνομπιλ κ.λ.π],ακόμα θεωρείται ως και η δεκαετία της γέννησης των παιδιών indingo!Ισως και να έζησαν έντονα τη συγκεκριμένη περίοδο οι γονείς σου!Φυσικά και δέν είσαι τρελλος PANAGIOTI 79.Κανενός μας τα βιώματα δεν θεωρούνται ανάξια λόγου!
Panagiotis79
29-01-09, 23:23
Οτιδήποτε μαθαίνω και ακούω που έχει σχέση με την δεκαετία εκείνη ακόμα και ένα τραγούδι να είναι αυτό σαν να μου είναι πολύ οικείο και να μου προκαλεί κάτι πολύ περίεργο, σαν να ταξιδεύω εκεί, μια ισχυρή θέληση να πάω τώρα εκεί...Λες και έχω επιλέξει ή άλλοι έχουν επιλέξει για μένα λάθος εποχή να ζήσω τώρα, σαν μην ανήκω πραγματικά εδώ.
Θα το ερευνήσω περισσότερο το ζήτημα να μάθω τι είναι αυτο που μου συμβαίνει. Πολλές φορές όπως έχω πει και στο άλλο θέμα που έχω ανοίξει έχω συνειδητά όνειρα οπότε ίσως εκεί βρω μια πύλη που να οδηγεί στο παρελθόν να βρω μια ένδειξη ένα ίχνος γιατί έχω τέτοιες τάσεις "οπισθοδρόμησης". :(
Επίσης επειδή πολλές φορές ασχολούμαι με το τι είναι ο χρόνος μια φορά την ώρα που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος σαν να έβλεπα ένα όνειρο που προσπαθούσα να βρω εξήγηση του τελικά τι είναι ο χρόνος, τα ταξίδια μέσα στον χρόνο και πως μπορούν να πραγματοποιηθούν. Μέσα στο όνειρο ή μεταξύ υπνου και ξύνπιου βρήκα την λύση (!!!) λέγοντας "Ναί, φυσικά, πως και δεν το είχα σκεφτεί ,πως μου είχε διαφύγει, είναι τόσο απλό" ήμουν σίγουρος οτι αυτή ήταν η απάντηση 1000% και χαρούμενος που βρήκα μια απάντηση σε ένα αιώνιο ερώτημα που απασχολεί πολλά χρόνια επιστήμονες και μη. Με το που συνειδητοποιώ τι είχε συμβεί ξυπνάω κανονικά και περιττό να σας πω οτι δεν θυμάμαι τίποτα από την απάντηση που είχα βρει.......Σπάζω ακόμα το κεφάλι μου να θυμηθώ τι απάντηση ήταν αυτή που βρήκα και δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα. :confused: :confused: :confused:
λοιπον θα σου πω κι εγω τη γνωμη μου..εγω βρισκω αυτη σου την επιθυμια αρκετα συνηθισμενη...ωραια σου αρεσουν τα 80s και θελεις να τα ζησεις γιατι μεσα απο ταινιες,τραγουδια κτλ νομιζεις οτι σαν εποχη σου ταιριαζει..μαλιστα διαλεξες και μια "τρελη" εποχη η οποια εχει επηρεασει το σημερα με πολλους τροπους...αυτο που λες για το οτι νομιζεις οτι εχεις ζησει και οτι σου φαινεται οικειο μπορει να ειναι και καποια παιδικη σου αναμνηση η οποια υπαρχει μεσα σου υποσεινηδητα και σε επηρεαζει...εγω πχ ειμαι 18 χρονων...γεννηθηκα 11 σεπτεμβριου 1990 και εχω παρατηρησει οτι εχω κι εγω καποιες περιεργες αναμνησεις αλλα ψαχνοντας το και ρωτωντας τους γονεις μου διαπιστωσα οτι η ριζα τους ηταν σε γεγονοτα που συνεβησαν οταν ημουν πολυ μικρος ακομα...κατι τετοιο μπορει να συμβαινει και με σενα...να εχεις τετοιες αναμνησεις απο τη δικη σου παιδικη ηλικια..επισης το επιχειρημα σου για την τεχνολογια και οτι δε σε ενδιαφερει σκεψου οτι και τοτε υπηρχε ΤΕΡΑΣΤΙΑ τεχνολογικη προοδος και ηταν ισως μεγαλυτερη απο την προοδο που ζουμε σημερα..αν αποδεχτουμε οτι ο ανθρωπος εχει προηγουμενες ζωες και οτι εσυ εζησες το 80 να σε ρωτησω κατι...δε σου κανει αισθηση οτι νιωθεις οικεια μονο γι΄αυτη η δεκαετια και οχι για το 70.60.50???μονο μια δεκαετια ή και λιγοτερο κρατησε η ζωη σου???απλα δεν εχεις τοσα ερεθισματα απο παλιοτερες εποχες...επισης μπορει να ταιριαζει η εποχη με το δικο σου τροπο σκεψης και ζωης...μια τελευταια εξηγηση ειναι οτι δεν εισαι ευχαριστημενος απο τη ζωη σου τωρα και ψαχνεις διεξοδους...οσο για τα ερωτηματα που εβαλες στο τελος προφανως και δε γινεται να γυρισεις στα 80s
Panagiotis79
30-01-09, 00:01
λοιπον θα σου πω κι εγω τη γνωμη μου..εγω βρισκω αυτη σου την επιθυμια αρκετα συνηθισμενη...ωραια σου αρεσουν τα 80s και θελεις να τα ζησεις γιατι μεσα απο ταινιες,τραγουδια κτλ νομιζεις οτι σαν εποχη σου ταιριαζει..μαλιστα διαλεξες και μια "τρελη" εποχη η οποια εχει επηρεασει το σημερα με πολλους τροπους...αυτο που λες για το οτι νομιζεις οτι εχεις ζησει και οτι σου φαινεται οικειο μπορει να ειναι και καποια παιδικη σου αναμνηση η οποια υπαρχει μεσα σου υποσεινηδητα και σε επηρεαζει...εγω πχ ειμαι 18 χρονων...γεννηθηκα 11 σεπτεμβριου 1990 και εχω παρατηρησει οτι εχω κι εγω καποιες περιεργες αναμνησεις αλλα ψαχνοντας το και ρωτωντας τους γονεις μου διαπιστωσα οτι η ριζα τους ηταν σε γεγονοτα που συνεβησαν οταν ημουν πολυ μικρος ακομα...κατι τετοιο μπορει να συμβαινει και με σενα...να εχεις τετοιες αναμνησεις απο τη δικη σου παιδικη ηλικια..επισης το επιχειρημα σου για την τεχνολογια και οτι δε σε ενδιαφερει σκεψου οτι και τοτε υπηρχε ΤΕΡΑΣΤΙΑ τεχνολογικη προοδος και ηταν ισως μεγαλυτερη απο την προοδο που ζουμε σημερα..αν αποδεχτουμε οτι ο ανθρωπος εχει προηγουμενες ζωες και οτι εσυ εζησες το 80 να σε ρωτησω κατι...δε σου κανει αισθηση οτι νιωθεις οικεια μονο γι΄αυτη η δεκαετια και οχι για το 70.60.50???μονο μια δεκαετια ή και λιγοτερο κρατησε η ζωη σου???απλα δεν εχεις τοσα ερεθισματα απο παλιοτερες εποχες...επισης μπορει να ταιριαζει η εποχη με το δικο σου τροπο σκεψης και ζωης...μια τελευταια εξηγηση ειναι οτι δεν εισαι ευχαριστημενος απο τη ζωη σου τωρα και ψαχνεις διεξοδους...οσο για τα ερωτηματα που εβαλες στο τελος προφανως και δε γινεται να γυρισεις στα 80s
Δεν νομίζω οτι είναι σαν τρόπος σκέψης ή οτι δεν περνάω καλά στην ζωή μου. Από πολύ παλιά είχα αυτές τις ανησυχίες και προσπαθούσα να βρω τι φταίει ανεξάρτητα από τις συνθήκες ζωής κάθε φορά. Δεν είναι απλό μέσα από αυτό το κείμενο να εκφράσω πόσο πολύ έντονο είναι το συναίσθημα. Δεν είναι οτι μου αρέσει απλά ένα τραγούδι και με ταξιδεύει, ή οτι θα μου άρεσε απλώς να ζήσω εκεί. Είναι κάτι παραπάνω, πολύ παραπάνω, σαν να νιώθω οτι κανονικά έπρεπε να μαι εκεί και από λάθος είμαι εδώ. Δεν ξέρω πως αλλιώς μπορώ να το εκφράσω. Μπέρδεμα.
Δεν γνωριζω, το εχω ψαξει αλλα δεν κατεληξα πουθενα.
Σε συγκινει η δεκαετια του '80, οι λογοι μπορει να ειναι δεκαδες.
Δεν γνωριζω εαν η ψυχη-σε περιπτωση θανατου φυσικα- μπορει να επιλεξει το που και ποτε θα μετενσαρκωθει, θα αναφερθω ομως σε εμενα.
Απο μικρη με συγκινουσε σπιστευτα η Ρωσια.
Ανοιγα οπου εβρισκα βιβλια με κυριλλικο αλφαβητο.
Φυσικα δεν καταλαβαινα λεξη, ομως καθομουν και τα κοιτουσα με τις ωρες.
Και οποτε εβλεπα τοπια της Ρωσιας, δακρυα μου ανεβαιναν στα ματια.
Τυχαιο????Ισως!
Εκεινο παντως που ειναι "τρελλο" εαν κατσει καποιος και το φιλοσοφησει ειναι το εξης:
Εαν δεχθουμε πως η ψυχη ανακυκλωνεται, πως μετενσαρκωνεται, πως επιλεγει το ποτε και που θα ξαναγεννηθει, τοτε για ολους μας, σε καποιο μερος αυτου του πλανητη υπαρχει ο ταφος μας, που μεσα σε αυτον μπηκε το σωμα μας, απομειναρι της προηγουμενης ζωης μας!!!
Δεν γνωριζω ποσοι θυμουνται μια μαρτυρια καποιου ελληνα, αρχες της δεκαετιας του '90, που ελεγε πως ζουσε στην Ολλανδια στην προηγουμενη ζωη του και που παιζοντας μικρο παιδακι επεσε και πνιγηκε σε καποιο καναλι.
Για τον λογο αυτο επισκεφθηκε με καποιους φιλους του την συγκεκριμενη ολλανδικη πολη, ΗΞΕΡΕ χωρις να εχει ξαναπαει ποτέ ολους τους δρομους και τα σοκακια, εφτασε εξω απο το πατρικο του και ΕΙΔΕ περιμενοντας ωρες ατελειωτες απ' εξω τους γερασμενους γονεις του να μπαινοβγαινουν!!!!!
ΔΕΝ πλησιασε ομως ποτέ να τους μιλησει!
Θυμαμαι ακομη τα λογια του οταν ειπε: "Να πλησιαζα να πω τι????Γεια σας ειμαι το παιδι σας που πνιγηκε στο καναλι?????Σε ποιο τρελλαδικο θα με εκλειναν μετα????Ποιος θα ηταν δυνατον να με πιστεψει????"
Ετσι σιωπησε και εκανε μεταβολη γυριζοντας πισω στην Ελλαδα.
Ο ιδιος αυτος ανθρωπος ο οποιος ειχε ασχοληθει εξαιρετικα με θεματα μετεμψυχωσης, ειχε αναφερει πως η ψυχη, οταν επιλεξει με δικη της βουληση να μετενσαρκωθει, αποβαλει καθε μνημη της οποιας προηγουμενης ζωης ειχε.
Καποιες φορες ομως (συμφωνα παντα με αυτην την θεωρια), ειναι δυνατον, καποια μικρα "κομματια" μνημης, ασημαντα ή μη, να παραμεινουν, να μην διαγραφουν και να συνοδευσουν την ψυχη στην ξαναγεννηση της.
Παραδειγματα ανθρωπων, οπως μια αμερικανιδα, η οποια ελεγε στον αντρα της πως ειχε ξαναζησει στην ναζιστικη Γερμανια, πως ηταν γερμανοεβραια και πως θανατωθηκε σε τρατοπεδο συγκεντρωσης.
Μαλιστα του μιλουσε γερμανικα, χωρις ποτέ στην τωρινη της ζωη να εχει διδαχθει αυτην την γλωσσα, ή να εχει ποτέ επισκεφθει την Γερμανια!
Δεν ξερω ποσοι θα συμφωνησουν με αυτο που θα γραψω ομως εχω καταληξει στο εξης συμπερασμα.
Εαν η ψυχη εχει την ελευθερη βουληση να ξαναγεννηθει ή οχι, τοτε οι ψυχες που το επλεγουν ειναι ψυχες ανθρωπων που πεθαναν με βιαιο τροπο, ανθρωποι δηλαδη που δεν περιμεναν πως θα πεθανουν, ατομα που ο θανατος τους επηλθε βιαια ή εντελως ξαφνικα.
Trithemius
30-01-09, 06:00
Δεκαετία 80 λοιπόν...
Τότε τα χρόνια ήταν ανέμελα. Ο κόσμος δεν είχε πολλά αλλά ούτε και την οικονομική ανασφάλεια που μας πνίγει σήμερα. Τότε τα καλοκαιρινά βράδυα είχαν κυριολεκτικά τη δική τους μυρωδιά που αν κάποια στιγμή στις μέρες μας την αντιληφθείς, είναι αδύνατο να μην σου έρθουν στο μυαλό εκείνες οι ονειρεμένες παιδικές κι εφηβικές συναντήσεις...
Και ας μην ξεχνάμε τις σφεντόνες, τα φυσοκάλαμα, τα παιχνίδια με τις κάρτες που ρίχναμε από τον τοίχο, τα ματωμένα γόνατα, τα πρασινισμένα από το γρασίδι παντελόνια, τα χαρτόνια πιασμένα με μανταλάκια στις ακτίνες από τα ποδήλατα αλλά και τα πλεκτά υφασμάτινα βραχιόλια στον καρπό που φτιάχναμε σε χιλιάδες σχέδια και χρώματα...
Και όταν κάποια βράδια πηγαίναμε στην disco, ειδικά τα καλοκαίρια άκουγες Sandra, Duran Duran και Wham και η μουσική μαζί με τη μυρωδιά της καλοκαιρινής βραδιάς έμοιαζε σαν να χόρευαν οι άγγελοι στα ουράνια... και πιο αργά, όταν ο dj έβαζε μπλουζ, σηκωνώσουν γεμάτος από γλυκό τρόμο, εφηβικό έρωτα αλλά και απεριόριστο σεβασμό και ζητούσες από κάποια κοπέλα (την κοπέλα των ονείρων σου...) να χορέψετε μαζί... Την έπιανες από τη μέση και το άγγιγμά σου ήταν αθώο, γεμάτο σεβασμό και αγνότητα... Οι κοπέλες ένοιωθαν σημαντικές, ένοιωθαν θηλυκά αλλά και άνθρωποι μαζί... Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο από μία αργή ματιά, ένα απαλό άγγιγμα και η κατάληλη απαλή μουσική, κι εκείνες τις στιγμές χάναμε την αίσθηση του χρόνου... γεννούσαμε θεούς... ένα ονειρεμένο εγρηγορός που θα μου μείνει αξέχαστο στη μνήμη...
Τι χρόνια κι εκείνα... Αγνά χρόνια, εποχές που δεν θα ξανάρθουν γιατί καμμιά γενιά δεν θα τις αντέξει ξανά...
Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως όλα συμβαίνουν για μία φορά... Άπαξ τα καλά!
Στο καλό! παραλίγο να δακρύσω απόψε... :rolleyes:
*το ανωτέρω κείμενο αποτελεί απάντησή μου σε αυτό (http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=3986) το θέμα που νομίζω φίλε Παναγιώτη αξίζει να διαβάσεις :)
Φιλε μου, κι εγω νιωθω μερικες φορες κατι παρομοιο για την δεκαετια του '70. Αλλα καταβαθος ξερω πως δεν ειναι παρα μια επιθυμια, αρκετα εντονη ομως. Γουσταρω την εποχη των Rolling Stones, Pink Floyd, Led Zeppelin, Bob Dylan, τους χιπηδες και το make love not war. Μερικες φορες με περνει το παραπονο που δεν εχω γεννηθει την δεκαετια αυτη. Για την περιπτωση σου, δεν ειμαι ειδικος να σου πω τι ακριβως συμβαινει, αλλα σιγουρα εαν ψαξεις μεσα σου, θα βρεις την αληθεια...την δικια σου αληθεια.. Μην ακους τις γνωμες των αλλων σαν κατι δεδομενο. Μονο εσυ ξερεις τον εαυτο σου και κανεις αλλος.. Ψαχτο λιγο, βρες τροπους να ανακαλυψεις το "εγω" σου.
Υ.Γ. Αυτο που ειπε η αγαπητη Ophelia, σχετικα με τους 9 μηνες που εισουν στην κοιλια της μητερας σου, μπορει να ειναι και καποιο μερος της αληθειας σου. Εγω εχω πεντακαθαρες εικονες με λεπτομεριες κιολας, χρωματα, ανθρωπους, ακομα και διαλογους, που γινοντουσαν γυρω μου οταν ακομα ημουν (οπως μου ειπε εκπληκτη η μανα μου), 2-3 Μηνων. Αλλα μιλαμε πεντακαθαρα. Οχι απλα καποια flashbacks. Την ιδια στιγμη, που με τη σημερινη αθλια καθημερηνοτητα, τις "πολυτελειες", την τεχνολογια και γενικα την διαφθορα, μπορει να ξεχασω τι εκανα, τι εφαγα, και που πηγα "χθες".
Ελπιζω να σε βοηθησα εστω και λιγουλακι :) ..Συνεχισε να ψαχνεις και να ψαχνεσαι. Καλη Αναζητηση.
Φιλικα, Γιωργος.
Παιδιά αυτό είναι το 2ο μου μήνυμα εδώ και για να μην ανακατέψω δύο άσχετα θέματα αποφάσισα να γράψω ένα καινούργιο.
Το πρόβλημα μου είναι το εξής:
Πολλές φορές αισθάνομαι οτι δεν ανήκω εδώ, στο παρόν, αλλά οτι θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή παρελθοντική, όπως την δεκαετία του '80. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς πως το νιώθω οτιδήποτε και αν ακούω που έχει σχέση με εκείνη την εποχή μου προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα σαν να την έχω ζησει ξανά και να έχω περάσει πολλές έντονες στιγμές εκεί. Κανένα ενδιαφέρον δεν μου προξενεί το μέλλον η πρόοδος της τεχνολογίας και η εξέλιξη. Κάτι σαν να ανήκω στο παρελθόν :confused: Δεν είναι απλά οτι μου αρέσει το παλιό το retro κ.λ.π., είναι κάτι πολύ ποιο δυνατό και έντονο που δεν μπορώ να το εξηγήσω και να σας το περιγράψω. Το ερώτημα μου είναι:
1) Υπάρχει ίσως κάποιος τρόπος μέσω αστρικού ταξιδιού , αυτοΰπνωσης, εξωσωματικής εμπειρίας να επιστρέψω σε εκείνη την εποχή, σαν ένα πνευματικό ταξίδι στον χρόνο?
2) Μήπως νιώθω τόσο έντονα οτι δεν ανήκω εδώ γιατί ενδεχομένος σε προηγούμενη μου ζωή έζησα εκεί?
3) Αν υπάρχει μετενσάρκωση, ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να γεννηθεί ξανα σε χρόνο παρελθοντικό? Κι αν ναι, με αυτούς που είναι εδώ στο Τώρα τι συμβαίνει?
Ξέρω οτι ακούγονται πολύ παράξενες οι ερωτήσεις μου και λίγο γελοίες αλλά το σκέφτομαι πολύ καιρό. Συγνώμη αν σας ζάλισα με όλα αυτά.
UNQUOTE :Ο λόγος που γράφτηκα σήμερα στο φορουμ ειναι γιατι σας βρηκα απο αναζητηση που εκανα για την μετενσαρκωση ..ΣΕ νιωθω 101 % νιωθω ακριβως το ιδιο ακομα και στις πεποιθησεις μου νιωθω οτι εχω ξαναζησει μια αλλη εποχη αλλα συγκεκριμενα των 80s.Στην δικη μου περιπτωση ομως ειναι οτι εχω εικονες απο τις πρωτες ωρες που θυμαμαι των εαυτο μου και αυτο που ειχα πει στην μητερα μου στην ηλικια των 8 ειναι οτι δεν την νιωθω μητερα μου ημουν αποξενωμενη απο τους γυρω μου και ακομη και τωρα δεν δειχνει να με καταλαβαινει καποιος ..Χωρις να πιστευω στομεταφυσικο απλα απο αυτα που νιωθω και εχω βιωσει ψαχνω να βρω απαντησεις και ειδα του παναγιωτη και ανατριχιασα με την λελπτομερεια που περιγραφει ειναι ακριβως αυτπ που νιωθω και εγω ..και δεν ειμαι παιδι τον 80ς .Ευχαριστω
Robespierre
20-07-18, 14:30
Η περίπτωση να είσαι υιοθετημένη και να μη στο λένε, δεν παίζει;
Μόλις τώρα διάβασα το θέμα σου Panagiotis79 και συγκλονιστηκα. Με συγκινεί οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δεκαετία των '80 συγκεκριμένα. Νιώθω ότι έπρεπε ο χρόνος να κολλήσει σε αυτή τη δεκαετία. Ψάχνω στo διαδίκτυο διαφημίσεις από τότε ενώ τρελαίνομαι να ξαναβλέπω για 100στη φορά παλιές ελληνικές ταινίες.
Το είχα κάποτε συζητήσει με τον ψυχίατρο μου καθ μου είχε πει ότι μια εξήγηση σε αυτή την "εμμονή" είναι ότι δεν είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου κι έτσι ανατρεχεις σε πιο ευχάριστες περιόδους τις οποίες και εξειδανικευεις. Κάτι παρόμοιο νομίζω σου απάντησε κι ένα άλλο μέλος.
UNQUOTE ..ΣΕ νιωθω 101 % νιωθω ακριβως το ιδιο ακομα και στις πεποιθησεις μου νιωθω οτι εχω ξαναζησει μια αλλη εποχη αλλα συγκεκριμενα των 80s.... ..και δεν ειμαι παιδι τον 80ς .Ευχαριστω
Σίγουρα δεν είσαι παιδί των 80. Εκείνη την εποχή γράφανε με σημεία στίξης και δεν έβγαζαν τα μάτια των υπόλοιπων....
Σίγουρα δεν είσαι παιδί των 80. Εκείνη την εποχή γράφανε με σημεία στίξης και δεν έβγαζαν τα μάτια των υπόλοιπων....
Η τάση των ανθρώπων να δρουν με βάση την ευκολία είναι διαχρονική :rolleyes:
Το πρόβλημα είναι οτι δεν έχω ζήσει καν στην συγκεκριμένη δεκαετία, οπότε είναι λίγο παράξενο να είμαι "κολλημένος" εκεί πέρα. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα μου σαν να έχω ζήσει εκεί στιγμές που με συμμάδεψαν που πραγματικά αναζητώ τρόπους για να επιστρέψω εκεί. Δεν ξέρω τι να πω, ελπίζω να μην περάσετε για τρελό.
Ακομα και να μην την εχεις ζησει αρκει να εχεις ακουσει μουσικη και να εχεις δει μερικες ταινιες αυτοματα θα κολλησεις .
Ολα ηταν ομορφα εκεινη την 10ετια και ανέμελα .
Η τεχνολογια του σημερα δεν μας εκανε καθολου καλο
Δεκαετία 80 λοιπόν...
Και ας μην ξεχνάμε τις σφεντόνες, τα φυσοκάλαμα, τα παιχνίδια με τις κάρτες που ρίχναμε από τον τοίχο, τα ματωμένα γόνατα,
Tώρα που το σκέφτομαι, σε "αναμνηστικά" ντοκυμαντέρ που έτυχε να δω, σχετικά με τις παλιές δεκαετίες, αναφέρονται όλα αυτά που ανέφερες και αρκετά ακόμα, αλλά ΠΟΤΕ δεν γίνεται αναφορά στα χαρτάκια (έτσι τα λέγαμε εμείς) που τα ριχναμε από τον τοίχο. Να είσαι καλά που μου τα ξαναθύμησες.....
Για θυμηστε μου κι εμένα ρε παιδιά, τι ήταν αυτά τα "χαρτάκια"?
Για θυμηστε μου κι εμένα ρε παιδιά, τι ήταν αυτά τα "χαρτάκια"?
Εϊναι τα τωρινά Πανίνι.
Δεκαετία 70 συνόδευαν συνήθως κάποιο φαγώσιμο που αγόραζες από περίπτερο-ψιλικά-σουπερ μάρκετ. Μπορεί να ήταν γκοφρέτα ή σοκολάτα ή οτιδήποτε. Αρκετά αργότερα τα πουλούσαν και χωρίς "συνοδεία" σε φακελάκια. Τις περισσότερες φορές ποδοσφαιριστές αλλά και παράξενα θέματα, όπως ήρωες του Ντίσνει. Αν μάζευες όλη τη σειρά, κέρδιζες κάποιο άθλιο δώρο που το είχες πληρώσει ατο δεκαπλάσιο.
Μήπως θέλεις και τους κανόνες του παιχνιδιού του τοίχου?
Εϊναι τα τωρινά Πανίνι.
Δεκαετία 70 συνόδευαν συνήθως κάποιο φαγώσιμο που αγόραζες από περίπτερο-ψιλικά-σουπερ μάρκετ. Μπορεί να ήταν γκοφρέτα ή σοκολάτα ή οτιδήποτε. Αρκετά αργότερα τα πουλούσαν και χωρίς "συνοδεία" σε φακελάκια. Τις περισσότερες φορές ποδοσφαιριστές αλλά και παράξενα θέματα, όπως ήρωες του Ντίσνει. Αν μάζευες όλη τη σειρά, κέρδιζες κάποιο άθλιο δώρο που το είχες πληρώσει ατο δεκαπλάσιο.
Μήπως θέλεις και τους κανόνες του παιχνιδιού του τοίχου?
Πετρόβολο δεν το λέγανε?Νταξει δεν είναι και τόσο παλιο ρε παιδια,το 2004-5 παίζαμε ακόμη :)
Άπειρες ώρες και χρήμα στα χαρτάκια και στις τάπες :) Και φυσικά,μετά από 50-100 $ που χαλούσες σου έδιναν ένα καπελάκι από λινάτσα :p
Δεκαετία του 1980 γεννήθηκα, τα "χαρτάκια" δεν τα θυμάμαι καθόλου.
Έψαξα λίγο καλύτερα και βρήκα τι ήταν τα "πανινι" οπότε ναθ, τα θυμήθηκα. Απλά, με μπέρδεψε λίγο η περιγραφή του Bill με τον τοίχο. Εγώ θυμάμαι ότι τα κολλαγαμε σε αλμπουμς/συλλογές.
angeloflight
09-08-18, 12:12
Παιδιά αυτό είναι το 2ο μου μήνυμα εδώ και για να μην ανακατέψω δύο άσχετα θέματα αποφάσισα να γράψω ένα καινούργιο.
Το πρόβλημα μου είναι το εξής:
Πολλές φορές αισθάνομαι οτι δεν ανήκω εδώ, στο παρόν, αλλά οτι θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή παρελθοντική, όπως την δεκαετία του '80. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς πως το νιώθω οτιδήποτε και αν ακούω που έχει σχέση με εκείνη την εποχή μου προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα σαν να την έχω ζησει ξανά και να έχω περάσει πολλές έντονες στιγμές εκεί. Κανένα ενδιαφέρον δεν μου προξενεί το μέλλον η πρόοδος της τεχνολογίας και η εξέλιξη. Κάτι σαν να ανήκω στο παρελθόν :confused: Δεν είναι απλά οτι μου αρέσει το παλιό το retro κ.λ.π., είναι κάτι πολύ ποιο δυνατό και έντονο που δεν μπορώ να το εξηγήσω και να σας το περιγράψω. Το ερώτημα μου είναι:
1) Υπάρχει ίσως κάποιος τρόπος μέσω αστρικού ταξιδιού , αυτοΰπνωσης, εξωσωματικής εμπειρίας να επιστρέψω σε εκείνη την εποχή, σαν ένα πνευματικό ταξίδι στον χρόνο?
2) Μήπως νιώθω τόσο έντονα οτι δεν ανήκω εδώ γιατί ενδεχομένος σε προηγούμενη μου ζωή έζησα εκεί?
3) Αν υπάρχει μετενσάρκωση, ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να γεννηθεί ξανα σε χρόνο παρελθοντικό? Κι αν ναι, με αυτούς που είναι εδώ στο Τώρα τι συμβαίνει?
Ξέρω οτι ακούγονται πολύ παράξενες οι ερωτήσεις μου και λίγο γελοίες αλλά το σκέφτομαι πολύ καιρό. Συγνώμη αν σας ζάλισα με όλα αυτά.
έχω μερικές απαντήσεις στα ερωτήματά σου αλλα καλύτερα σε προσωπικό μήνυμα εαν ενδιαφέρεσαι πολύ γιατί άμα γράψω πάλι εδώ θα με πάρουν στο δούλεμα..ξέρεις πως είναι οι άνθρωποι (όχι δεν πουλάω υπηρεσίες,ούτε είμαι απατεώνας)
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2025, Jelsoft Enterprises Ltd.