Divider
24-04-09, 14:20
Θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου από αυτό το μέρος στο Πανοραμα Βούλας και να ακούσω τυχόν πράγματα που γνωρίζετε η έχετε ακούσει..
Εγώ και 2 φίλοι μου ακούσαμε ότι κάπου εκεί είχαν σκοτώσει με πολύ βίαιο τρόπο 2 κοριτσάκια κάτι σατανιστές και ότι το βραδυ απαγορεύεται η είσοδος και κάτι τέτοια.. είπαμε να το ερευνήσουμε εχθές λοιπόν..
Περίπου στις 4:30 τα ξημερώματα βρεθήκαμε μπροστά στον δρόμο με την πρώτη απαγορευτική ταμπέλα "Απαγορεύεται η είσοδος σε όλα τα τροχοφόρα μετά την δύση του ηλιου" η μπάρα είχε αφαιρεθεί και σχεδόν πεταχτεί κάτω στην άκρη του δρόμου.
Αγνοώντας το απαγορευτικό συνεχίσαμε σε έναν δρόμο εξωπραγματικό με βάση τα συνηθισμένα μέρει τις Ελλάδας τουλάχιστον αυτά που έχω δει.. ήταν λες και ξαφνικά εμφανιζόμασταν μέσα στο Silent Hill η ανδρεναλίνη στα ύψη!
Προχωρώντας σε έναν δρόμο που το μοναδικό φως που υπήρχε ήταν του αυτοκινητου μας συναντήσαμε μερικές ταμπέλες :
Το ηλιοβασίλεμα τον ερωτευμένων
Η δύση τον ρομαντικών
Και κάτι αλλα τέτοια ωραία παράξενα άμεσος μετά αυτές τις ερωτώ ταμπέλες έρχεται το πρώτο άκυρο..
Σεισμολογικό κέντρο βούλας στα 400m απαγορεύεται η είσοδος...
Συνεχίζουμε αλλα στα 400 μετρα είναι.. ένα πυροφυλάκιο ένα νεκροταφείο και το σεισμολογικό και απ ότι φάνηκε όλα στεγάζονταν στο ίδιο κτίριο.
Ιδιαίτερος μικρό νεκροταφείο θα έλεγα αλλα το προσπερνάμε .. στα επόμενα 50 μετρα ali μια ανοιχτή μπάρα και απαγορευτική ταμπέλα στην άκρη.. αγνοούμε και συνεχίζουμε.. και εδώ έρχεται το πρώτο σοκ!
Στην δεξιά μεριά του δρόμου ακριβώς διπλα στον γκρεμοί βλέπουμε κάτι σαν εκκλησάκι.. πλησιάζοντας διαπιστώσαμε ότι είναι ένας τάφος και όχι εκκλησάκι! υπήρχε άλλος ένας περίπου 100 μετρα που κάτω και ένα μνημείο με μια μισό σκισμένη ελληνική σημαία στην αριστερή μεριά του δρόμου κρυμμένο μέσα σε κάτι χόρτα..
Ο πρώτος τάφος με κατεστραμμένα μαρμαρα αλλα έναν ολοκαίνουργιο ολόχρυσο σταυρο.. και να φέρει χαραγμένο το όνομα "Νεκτάριος Δήμας"
το παιδί ήταν 23 χρόνον και σκοτώθηκε το 1982.
Στον επόμενο τάφο δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ποιος ήταν τα γράμματα είχαν αφαιρεθεί.
Και εδώ έρχεται η πρώτη μου απορία.. Ποιος ήταν ο Νεκτάριος Δήμας και τι του συναινεί εκείνη την μέρα στις 1982 και έχασε την ζωή του σε ένα μέρος απόλυτος έγκλειστο και απομονωμένο 26 χρονια μετά..
Συνεχίζοντας συναντούσαμε χωματόδρομους παντού μόλις μπαίναμε σε αυτούς να τους εξερευνήσουμε βρίσκαμε απαγορευτικές ταμπέλες και μπάρες που λειτουργούσαν και δεν μπορούσαμε να περάσουμε οποτε συνεχίζαμε στον κανονικό δρόμο. Περίπου 2 χιλιόμετρα ποιο κάτω από τους τάφους συναντήσαμε την πρώτη πολύ... λίγο πιο κάτω είναι ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο.
Το κτίριο φαίνεται καινούργιο, αχρησιμοποίητο τολμώ να πω αλλα φρούρηση και γενικά ζωή μηδενική στην όλη περιοχή.
Τα συρματοπλέγματα μας εμπόδισαν από το να μπούμε εντός και να δούμε αν υπάρχει κάτι.
Ακριβώς πίσω μας ο δρόμος κάνει διχάλα και είπαμε να πάμε και από εκεί..
Βγαίνουμε σε ένα αδιέξοδο με έναν μικρό μικρό χωματόδρομο..
Στην μέση του χωματόδρομου Ένας στρογγυλός σχηματισμός από πέτρες με καρβουνιασμένα ξυλα στην μέση και μαυρισμένες πέτρες τριγύρω μας έβαλε ψηλούς στα αφτιά.. μια φωτιά σε έναν υπερβολικά καλο σχεδιασμένο κύκλο στην μέση του πουθενά? Σκεφτήκαμε σατανιστές. Ξεκινήσαμε τον γυρισμό προς τα πίσω και είπαμε προτού βγούμε να επισκεφτούμε όλους τους χωματόδρομους που περάσαμε.
Παρατηρήσαμε ότι στους 3 που μπορέσαμε να μπούμε στο τέλος τους υπήρχε μια αντίστοιχη αναλογια από πέτρες σε στρογγυλό σχηματισμό και καμένα ξυλα στο κέντρο.
Τα δέντρα που μπλόκαραν την συνεχεια και τον τριών χωματόδρομων απλά εμπόδιζαν τους 3 χωματόδρομους και το τελικό αδιέξοδο να ενωθούν σε έναν σχηματισμό X η σταυρου.
Γυρνώντας πίσω άρχιζε να ξημερώνει και το κερασάκι στην τούρτα δεν άργησε να εμφανιστεί.. αφού ανακαλύψαμε και μια σπηλιά με συρματοπλέγματα που είχαν καταστραφεί είπαμε να μπούμε αλλα δεν τολμήσαμε να βγούμε από το αμάξι σε εκείνο το σημείο. λίγο πιο πάνω ήταν ένα δέντρο κατακρεουργημένο και ήταν το μονο που ήταν έτσι.
Από κάτω μια παιδική κούκλα κομμένη στα δυο κάθετα και ένα σπασμένο παιδικό καροτσάκι.
Επίσης κάτι που παρατηρήσαμε καθώς ξημέρωνε ότι όλες οι κλειστές μπάρες οδηγούσαν σε έναν συγκεκριμένο δρόμο με πολλές διχάλες μέσα στον γκρεμό κάτι που το βραδυ δεν είναι καθόλου ορατό.
Όλοι οι δρόμοι ξανά διασταυρώνονταν οδηγώντας σε ένα πελώριο σπίτι μέσα στον γκρεμό μέσα στην μέση του πουθενά κυριολεκτικά.Τι είναι εκεί ιδέα δεν έχω αλλα πολύ θα ήθελα να μάθω!
Δυστυχώς δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφτανα σε σημείο να ρωτήσω στο forum για τυχόν γνώσεις για την εν λόγο περιοχή η οτιδήποτε άλλο και δεν έβγαλα μερικές photo αλλα σήμερα μάλλον θα ξανά πάμε μονο για φωτογραφικό υλικό. Παρακαλώ πολύ αναφέρεται όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για το εν λόγο μέρος.
Συγγνώμη για το μέγεθος και ευχάριστο για τον χρόνο που πήρατε να το διαβάσετε.
Εγώ και 2 φίλοι μου ακούσαμε ότι κάπου εκεί είχαν σκοτώσει με πολύ βίαιο τρόπο 2 κοριτσάκια κάτι σατανιστές και ότι το βραδυ απαγορεύεται η είσοδος και κάτι τέτοια.. είπαμε να το ερευνήσουμε εχθές λοιπόν..
Περίπου στις 4:30 τα ξημερώματα βρεθήκαμε μπροστά στον δρόμο με την πρώτη απαγορευτική ταμπέλα "Απαγορεύεται η είσοδος σε όλα τα τροχοφόρα μετά την δύση του ηλιου" η μπάρα είχε αφαιρεθεί και σχεδόν πεταχτεί κάτω στην άκρη του δρόμου.
Αγνοώντας το απαγορευτικό συνεχίσαμε σε έναν δρόμο εξωπραγματικό με βάση τα συνηθισμένα μέρει τις Ελλάδας τουλάχιστον αυτά που έχω δει.. ήταν λες και ξαφνικά εμφανιζόμασταν μέσα στο Silent Hill η ανδρεναλίνη στα ύψη!
Προχωρώντας σε έναν δρόμο που το μοναδικό φως που υπήρχε ήταν του αυτοκινητου μας συναντήσαμε μερικές ταμπέλες :
Το ηλιοβασίλεμα τον ερωτευμένων
Η δύση τον ρομαντικών
Και κάτι αλλα τέτοια ωραία παράξενα άμεσος μετά αυτές τις ερωτώ ταμπέλες έρχεται το πρώτο άκυρο..
Σεισμολογικό κέντρο βούλας στα 400m απαγορεύεται η είσοδος...
Συνεχίζουμε αλλα στα 400 μετρα είναι.. ένα πυροφυλάκιο ένα νεκροταφείο και το σεισμολογικό και απ ότι φάνηκε όλα στεγάζονταν στο ίδιο κτίριο.
Ιδιαίτερος μικρό νεκροταφείο θα έλεγα αλλα το προσπερνάμε .. στα επόμενα 50 μετρα ali μια ανοιχτή μπάρα και απαγορευτική ταμπέλα στην άκρη.. αγνοούμε και συνεχίζουμε.. και εδώ έρχεται το πρώτο σοκ!
Στην δεξιά μεριά του δρόμου ακριβώς διπλα στον γκρεμοί βλέπουμε κάτι σαν εκκλησάκι.. πλησιάζοντας διαπιστώσαμε ότι είναι ένας τάφος και όχι εκκλησάκι! υπήρχε άλλος ένας περίπου 100 μετρα που κάτω και ένα μνημείο με μια μισό σκισμένη ελληνική σημαία στην αριστερή μεριά του δρόμου κρυμμένο μέσα σε κάτι χόρτα..
Ο πρώτος τάφος με κατεστραμμένα μαρμαρα αλλα έναν ολοκαίνουργιο ολόχρυσο σταυρο.. και να φέρει χαραγμένο το όνομα "Νεκτάριος Δήμας"
το παιδί ήταν 23 χρόνον και σκοτώθηκε το 1982.
Στον επόμενο τάφο δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ποιος ήταν τα γράμματα είχαν αφαιρεθεί.
Και εδώ έρχεται η πρώτη μου απορία.. Ποιος ήταν ο Νεκτάριος Δήμας και τι του συναινεί εκείνη την μέρα στις 1982 και έχασε την ζωή του σε ένα μέρος απόλυτος έγκλειστο και απομονωμένο 26 χρονια μετά..
Συνεχίζοντας συναντούσαμε χωματόδρομους παντού μόλις μπαίναμε σε αυτούς να τους εξερευνήσουμε βρίσκαμε απαγορευτικές ταμπέλες και μπάρες που λειτουργούσαν και δεν μπορούσαμε να περάσουμε οποτε συνεχίζαμε στον κανονικό δρόμο. Περίπου 2 χιλιόμετρα ποιο κάτω από τους τάφους συναντήσαμε την πρώτη πολύ... λίγο πιο κάτω είναι ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο.
Το κτίριο φαίνεται καινούργιο, αχρησιμοποίητο τολμώ να πω αλλα φρούρηση και γενικά ζωή μηδενική στην όλη περιοχή.
Τα συρματοπλέγματα μας εμπόδισαν από το να μπούμε εντός και να δούμε αν υπάρχει κάτι.
Ακριβώς πίσω μας ο δρόμος κάνει διχάλα και είπαμε να πάμε και από εκεί..
Βγαίνουμε σε ένα αδιέξοδο με έναν μικρό μικρό χωματόδρομο..
Στην μέση του χωματόδρομου Ένας στρογγυλός σχηματισμός από πέτρες με καρβουνιασμένα ξυλα στην μέση και μαυρισμένες πέτρες τριγύρω μας έβαλε ψηλούς στα αφτιά.. μια φωτιά σε έναν υπερβολικά καλο σχεδιασμένο κύκλο στην μέση του πουθενά? Σκεφτήκαμε σατανιστές. Ξεκινήσαμε τον γυρισμό προς τα πίσω και είπαμε προτού βγούμε να επισκεφτούμε όλους τους χωματόδρομους που περάσαμε.
Παρατηρήσαμε ότι στους 3 που μπορέσαμε να μπούμε στο τέλος τους υπήρχε μια αντίστοιχη αναλογια από πέτρες σε στρογγυλό σχηματισμό και καμένα ξυλα στο κέντρο.
Τα δέντρα που μπλόκαραν την συνεχεια και τον τριών χωματόδρομων απλά εμπόδιζαν τους 3 χωματόδρομους και το τελικό αδιέξοδο να ενωθούν σε έναν σχηματισμό X η σταυρου.
Γυρνώντας πίσω άρχιζε να ξημερώνει και το κερασάκι στην τούρτα δεν άργησε να εμφανιστεί.. αφού ανακαλύψαμε και μια σπηλιά με συρματοπλέγματα που είχαν καταστραφεί είπαμε να μπούμε αλλα δεν τολμήσαμε να βγούμε από το αμάξι σε εκείνο το σημείο. λίγο πιο πάνω ήταν ένα δέντρο κατακρεουργημένο και ήταν το μονο που ήταν έτσι.
Από κάτω μια παιδική κούκλα κομμένη στα δυο κάθετα και ένα σπασμένο παιδικό καροτσάκι.
Επίσης κάτι που παρατηρήσαμε καθώς ξημέρωνε ότι όλες οι κλειστές μπάρες οδηγούσαν σε έναν συγκεκριμένο δρόμο με πολλές διχάλες μέσα στον γκρεμό κάτι που το βραδυ δεν είναι καθόλου ορατό.
Όλοι οι δρόμοι ξανά διασταυρώνονταν οδηγώντας σε ένα πελώριο σπίτι μέσα στον γκρεμό μέσα στην μέση του πουθενά κυριολεκτικά.Τι είναι εκεί ιδέα δεν έχω αλλα πολύ θα ήθελα να μάθω!
Δυστυχώς δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφτανα σε σημείο να ρωτήσω στο forum για τυχόν γνώσεις για την εν λόγο περιοχή η οτιδήποτε άλλο και δεν έβγαλα μερικές photo αλλα σήμερα μάλλον θα ξανά πάμε μονο για φωτογραφικό υλικό. Παρακαλώ πολύ αναφέρεται όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για το εν λόγο μέρος.
Συγγνώμη για το μέγεθος και ευχάριστο για τον χρόνο που πήρατε να το διαβάσετε.