Dying_Wish
30-08-09, 00:36
Καλησπέρα σε όλους, είχα γράψει πριν 3-4 μήνες ένα κειμενάκι σχετικά με φαινόμενα συνχρονικότητας που εμφανίζονται στα όνειρα (εξηγώ παρακάτω τι εννοώ με αυτό τον όρο), το ξαναβρήκα και νομίζω ότι έχει αρκετό ενδιαφέρον να το συζητήσουμε και να μου πείτε αν έχετε και εσείς παρόμοιες εμπειρίες. Προσωπικά μου συμβαίνει αρκετά συχνά, πιθανά να συμβαίνει και σε άλλους αλλά να μην δίνεται ιδιαίτερη σημασία. Το κείμενο είναι λίγο χύμα, με την έννοια ότι περιέχει διάφορους όρους απο φυσική και φιλοσοφία, πιθανά κάποιοι δεν χρησιμοποιούνται με την de facto ερμηνεία τους, ωστόσο πιστεύω αν διαβαστεί με κάποια ανοιχτομυαλιά και χωρίς σχολαστικότητα θα γίνει πιο κατανοητο:
ΟΝΕΙΡΑ
Περίεργα φαινόμενα συνχρονικότητας. Μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμο σαν κύμα. Ο υλικός κόσμος αποικονίζει την χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση του κύματος. Σε αυτήν, η συνείδηση (παρατηρητής) βρίσκεται μέσα στο υλικό της σώμα. Χρησιμοποιεί το νου για την διαδικασία της σκέψης και το σώμα για αλληλεπίδραση στο υλικό πεδίο. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, η θέση του παρατηρητή μετακινείται, περνά μέσα από όνειρα (προβολές του κόσμου - κύμματος ανάλογα του ενεργειακού επιπέδου (συνειδητότητας) του παρατηρητή και (πιθανότατα) στη κατάσταση του βαθύ ύπνου, ο παρατηρητής περνά στο ανώτερο ενεργειακο κατόφλι. Σε αυτή τη κατάσταση το σώμα πέφτει σε βαθύ ύπνο διότι δεν δύναται να ακολουθήσει την ενεργειακή κατάσταση και συχνότητα του παρατηρητή. Πιθανά σε αυτή τη κατάσταση αποταύτισης του παρατηρητή, το σώμα χαλαρώνει πλήρως με αποτέλεσμα τα ευεργετικά συμπτώματα της αναζοωγόνησης μετά τον βαθύ ύπνο.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την ενεργειακή φύση του κόσμου (που έρχεται σε κάποια αντίθεση με την στερεά - σταθερή μορφή της ύλης), ας περιγράψουμε τη διαδικασία ενος ονείρου.
Στον υλικό κόσμο, κάποιος περπατα δίπλα από το υποκείμενο που ονειρεύεται. Στο όνειρο του υποκειμένου το άκουσμα των βημάτων οπτικοποιείται ως το χτύπημα ενός τσεκουριού στο κορμό ενός δένδρου. Ας προσέξουμε το γεγονός πως δεν υπάρχει καθυστέρηση στην μετατροπή - μετάφραση του "σήματος" του χτυπήματος των ποδιών σε χτυπήματα του τσεκουριού στο δέντρο. Πρώτο χτύπημα ποδιού - πρώτο χτύπημα τσεκουριού. Εδώ εισέρχεται το πρώτο παράδοξο που ενισχύει την ενεργειακή - κυμματική φύση του κόσμου. Αν θεωρήσουμε πως το πρώτο χτύπημα ποδιού με το δεύτερο απέχει 3 δεπτερόλεπτα - αντίστοιχα το ίδιο χρονικό διάστημα θα φανεί στο υποκείμενο που κοιμάται ότι κάνει να φύγει το τσεκούρι και να ξαναβαρέσει το κορμό. Ο παρατηρητής δεν μεταφράζει κάπως τα σήματα του χτυπήματος των ποδιών - το οποίο θα έδινε χρονική καθυστέρηση στην αναπαράσταση του γεγονότος, ούτε φυσικά μπορέι να γνωρίζει πόση διάρκεια θα χρειαστέι να περάσει μέχρι να ακουστέι το επόμενο βήμα. Απλά, από τη θέση συγκέντρωσης του υποκειμένου, βλέπει μια εναλλακτική αποικόνιση ενός ενεργειακού κύμματος.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι μετά το 4ο βήμα του, αυτός που περπατά σκοντάφτει και ρίχνει κάτω ένα βαρύ αντικέιμενο. Αυτό πέφτει κάτω και σπάει. Αυτό το γεγονός, οπτικοποιείται αυτόματα στον παρατηρητή που κοιμάται ως το σπάσιμο του κορμού του δένδρου και το πέσιμο του δένδρου με μεγάλο θόρυβο. Εκείνη τη στιγμή ο παρατηρητής ξυπνάει και (πιθανώς ανάλογα της επίγνωσης της συνειδητότητας του και της ταυτισης του με την ύλη) μπορεί να αντιλειφθεί στιγμιαία αυτή την απουσία χρονικής καθυστέρησης μεταξύ των εικόνων καθώς και τη μετάβαση του σε διαφορετική ενεργειακή κατάσταση. Ας δούμε και ένα άλλο αξιοσημέιωτο περιστατικό. Είπαμε ότι η ύλη αποτελεί τη χαμηλότερη απεικόνιση της ενέργειας - τη χαμηλότερη δόνηση της ενέργειας. Αν ο παρατηρητής που το σώμα του κοιμάται, βρίσκεται σε υψηλότερη ενεργειακή κατάσταση, αντίστοιχα παρατηρεί την ενεργεια πιο "κοντά" στην αληθινή της μορφή. Κατα συνέπεια, πιθανά τα πακέτα πληροφορίας που λαμβάνει περιέχουν περισσότερες πληροφορίες (δεδομένα) από αυτόν που βρίσκεται στο υλικό επίπεδο. Συνεπώς, στην περίπτωση του δεδομένου ονείρου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως αντιλαμβάνεται τα βήματα ως τσεκουριές δε δέντρο, (κάτι που εμπεριέχει την πιθανότητα πτώσης του δέντρου) και κάτι το οποίο με βάση την ενεργειακή του κατάσταση αυτός που περπατά δεν μπορεί να προβλέψει (ότι δηλαδή τα βήματα του θα οδηγήσουν στο σπάσιμο ενός αντικείμενου).
Υγ1: Σόρυ για την έκταση :D
Υγ2: Τα παραπάνω είναι βασισμένα σε δικό μου όνειρο.
ΟΝΕΙΡΑ
Περίεργα φαινόμενα συνχρονικότητας. Μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμο σαν κύμα. Ο υλικός κόσμος αποικονίζει την χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση του κύματος. Σε αυτήν, η συνείδηση (παρατηρητής) βρίσκεται μέσα στο υλικό της σώμα. Χρησιμοποιεί το νου για την διαδικασία της σκέψης και το σώμα για αλληλεπίδραση στο υλικό πεδίο. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, η θέση του παρατηρητή μετακινείται, περνά μέσα από όνειρα (προβολές του κόσμου - κύμματος ανάλογα του ενεργειακού επιπέδου (συνειδητότητας) του παρατηρητή και (πιθανότατα) στη κατάσταση του βαθύ ύπνου, ο παρατηρητής περνά στο ανώτερο ενεργειακο κατόφλι. Σε αυτή τη κατάσταση το σώμα πέφτει σε βαθύ ύπνο διότι δεν δύναται να ακολουθήσει την ενεργειακή κατάσταση και συχνότητα του παρατηρητή. Πιθανά σε αυτή τη κατάσταση αποταύτισης του παρατηρητή, το σώμα χαλαρώνει πλήρως με αποτέλεσμα τα ευεργετικά συμπτώματα της αναζοωγόνησης μετά τον βαθύ ύπνο.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την ενεργειακή φύση του κόσμου (που έρχεται σε κάποια αντίθεση με την στερεά - σταθερή μορφή της ύλης), ας περιγράψουμε τη διαδικασία ενος ονείρου.
Στον υλικό κόσμο, κάποιος περπατα δίπλα από το υποκείμενο που ονειρεύεται. Στο όνειρο του υποκειμένου το άκουσμα των βημάτων οπτικοποιείται ως το χτύπημα ενός τσεκουριού στο κορμό ενός δένδρου. Ας προσέξουμε το γεγονός πως δεν υπάρχει καθυστέρηση στην μετατροπή - μετάφραση του "σήματος" του χτυπήματος των ποδιών σε χτυπήματα του τσεκουριού στο δέντρο. Πρώτο χτύπημα ποδιού - πρώτο χτύπημα τσεκουριού. Εδώ εισέρχεται το πρώτο παράδοξο που ενισχύει την ενεργειακή - κυμματική φύση του κόσμου. Αν θεωρήσουμε πως το πρώτο χτύπημα ποδιού με το δεύτερο απέχει 3 δεπτερόλεπτα - αντίστοιχα το ίδιο χρονικό διάστημα θα φανεί στο υποκείμενο που κοιμάται ότι κάνει να φύγει το τσεκούρι και να ξαναβαρέσει το κορμό. Ο παρατηρητής δεν μεταφράζει κάπως τα σήματα του χτυπήματος των ποδιών - το οποίο θα έδινε χρονική καθυστέρηση στην αναπαράσταση του γεγονότος, ούτε φυσικά μπορέι να γνωρίζει πόση διάρκεια θα χρειαστέι να περάσει μέχρι να ακουστέι το επόμενο βήμα. Απλά, από τη θέση συγκέντρωσης του υποκειμένου, βλέπει μια εναλλακτική αποικόνιση ενός ενεργειακού κύμματος.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι μετά το 4ο βήμα του, αυτός που περπατά σκοντάφτει και ρίχνει κάτω ένα βαρύ αντικέιμενο. Αυτό πέφτει κάτω και σπάει. Αυτό το γεγονός, οπτικοποιείται αυτόματα στον παρατηρητή που κοιμάται ως το σπάσιμο του κορμού του δένδρου και το πέσιμο του δένδρου με μεγάλο θόρυβο. Εκείνη τη στιγμή ο παρατηρητής ξυπνάει και (πιθανώς ανάλογα της επίγνωσης της συνειδητότητας του και της ταυτισης του με την ύλη) μπορεί να αντιλειφθεί στιγμιαία αυτή την απουσία χρονικής καθυστέρησης μεταξύ των εικόνων καθώς και τη μετάβαση του σε διαφορετική ενεργειακή κατάσταση. Ας δούμε και ένα άλλο αξιοσημέιωτο περιστατικό. Είπαμε ότι η ύλη αποτελεί τη χαμηλότερη απεικόνιση της ενέργειας - τη χαμηλότερη δόνηση της ενέργειας. Αν ο παρατηρητής που το σώμα του κοιμάται, βρίσκεται σε υψηλότερη ενεργειακή κατάσταση, αντίστοιχα παρατηρεί την ενεργεια πιο "κοντά" στην αληθινή της μορφή. Κατα συνέπεια, πιθανά τα πακέτα πληροφορίας που λαμβάνει περιέχουν περισσότερες πληροφορίες (δεδομένα) από αυτόν που βρίσκεται στο υλικό επίπεδο. Συνεπώς, στην περίπτωση του δεδομένου ονείρου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως αντιλαμβάνεται τα βήματα ως τσεκουριές δε δέντρο, (κάτι που εμπεριέχει την πιθανότητα πτώσης του δέντρου) και κάτι το οποίο με βάση την ενεργειακή του κατάσταση αυτός που περπατά δεν μπορεί να προβλέψει (ότι δηλαδή τα βήματα του θα οδηγήσουν στο σπάσιμο ενός αντικείμενου).
Υγ1: Σόρυ για την έκταση :D
Υγ2: Τα παραπάνω είναι βασισμένα σε δικό μου όνειρο.