Επιστροφή στο Forum : Βιώνοντας το Απόλυτο
Όλοι οι μεγάλοι ιδρυτές θρησκειών, αλλά και μεγάλοι φιλόσοφοι κι άλλοι άνθρωποι στον χώρο της μεταφυσικής βίωσαν την Πραγματικότητα σαν Μία Διεύρυνση της συνείδησής τους (της απλής ανθρώπινης συνείδησης) προς Μία Ανώτερη Κατάσταση, σαν ένα ξεπέρασμα των στενών ορίων του εγώ προς Μία Αχανή Συνειδησιακή Κατάσταση που βρίσκεται στην βάση όλων των συνειδήσεων σαν ένα βύθισμα στην ¶πειρη Συνείδηση.
Παραδείγματα: 1) Ο Βούδας βίωσε την Φώτιση σαν ένα σβήσιμο (νιρβάνα) της υπαρξιακής ροής (των σκάντα), σαν Μία Κατάσταση που χαρακτήρισε σαν Ασαμσκρίτα.
2) Ο Σανκάρα κι άλλοι οπαδοί της Βεδάντα βίωσαν το Μόκσα σαν ξεπέρασμα όλων των περιφερειακών εκδηλώσεων του όντος, της νόησης, πέρα από τις εσωτερικές καταστάσεις του άτμαν, σαν συνειδητοποίηση του Απολύτου Υπόβαθρου, του Βράχμαν.
3) Ο Πανταζάλι κι οι οπαδοί του Σαμκύα Γιόγκα βίωσαν την Απελευθέρωση (Καϊβαλγία), σαν το σταμάτημα όλης της δραστηριότητας του νου (σιττά), σαν την συγκράτηση του νου από του να παίρνει διάφορες μορφές (βρίττις).
4) Οι χριστιανοί νηπτικοί κι άλλοι χριστιανοί μυστικιστές βίωσαν την Θέωση σαν το τελικό στάδιο κάθαρσης του νου μέχρι που ο νους να γίνει άμορφος: τότε μόνο ο νους μπορεί να αντιληφθεί το ¶πειρο Θείο Είναι, να Ενωθεί με τον Θεό, να Θεωθεί.
5) Όλοι οι μεγάλοι σούφι στον χώρο του ισλαμισμού βιωσαν την Τελική Πραγματικότητα (ΑλΧακ) σαν σβήσιμο της απατηλής προσωπικότητας, σαν διεύρυνση της συνείδησης ως το ¶πειρο (Φανά ΦιΆ λλαχ).
6) Ο Πλάτωνας και οι πλατωνικοί βίωσαν την Πραγματικότητα σαν ανύψωση ως το «καθολικό είναι» (πέρα από ττις νοητικές διεργασίες) και πέρα από αυτό ως το «τελείως είναι» (όραση του Αγαθού).
7) Ο Πλωτίνος που κωδικοποίησε την πλατωνική θεωρία και οι νεοπλατωνικοί βίωσαν την Ανύψωση ως το Ένα σαν «άπλωσι» (απλούστευση, συστολή σε πόλυτη απλότητα του καθολικού νου), σαν «έκστασι» (έξοδος εκ του «εαυτού»).
Όλοι αυτοί που ήταν άνθρωποι σαν όλους τους ανθρώπους (σαν όλους εμάς) μετέφεραν το Βίωμα με απλό και καθαρό τρόπο (οι μετέπειτα σχολιαστές τους μπέρδεψαν τα πράγματα). Μίλησαν λοιπόν γιά τα εξής:
1) Μίλησαν γιά την Υπέρτατη Πραγματικότητα που βρίσκεται στην βάση κάθε συνείδησης, σαν Ένα Υπερσύνολο της συνείδησης, σαν την Πραγματική Ουσία μας.
2) Προσδιόρισαν έτσι την σχέση μεταξύ Πραγματικότητας και της δοσμένης συνείδησης, αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν εαυτό, σαν εγώ (ένα σύμπλεγμα αντιλήψεων, συμπεριφορών και εμπειριών).
3) Καθόρισαν ακόλουθα τον τρόπο που μπορούμε να βιώσουμε την Εσώτερη Πραγματικότητα, που είναι η υπέρβαση των περιφερειακών εκδηλώσεων, των δράσεων του εγώ. Περιέγραψαν αναλυτικά τα στάδια, από το χαμηλότερο, τον έλεγχο του σώματος, ως το υψηλότερο, τον έλεγχο της εξωτερικής νοητικής δραστηριότητας, τον έλεγχο των εσωτερικών καταστάσεων του νου... ως την Ολοκλήρωση.
Σε όλες τις παραδόσεις λένε πάνω-κάτω τα ίδια. Το βουδιστικό ντυάνα (σαμαπάττι), το αστάνγκα γιόγκα του Πανταζάλι, η χριστιανική «νήψις» και το σουφικό «αμάλ» και η «ξεχασμένη» διαλεκτική του Πλάτωνα, όλα περιγράφουν (στα πλαίσια βέβαια μίας ιδιαίτερης κουλτούρας και με μία ιδιαίτερη ορολογία) τον ίδιο δρόμο και δείχνουν προς την Ίδια Πραγματικότητα.
Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Όχι μόνο γιατί το λένε όλες οι εσωτερικές παραδόσεις αλλά γιατί είναι η Βάση όλων των ανθρώπινων όντων, όλων των όντων, Μία Αντικειμενική Πραγματικότητα.
Βέβαια οι οπαδοί των θρησκειών πρεσβεύουν ο καθένας γιά λογαριασμό του την απόλυτη αλήθεια. Αν ρίξουμε μία ματιά στις στατιστικές όλος ο πλανήτης «θρησκεύεταυ». Αλλά δείξτε μας ένα βουδιστή που έφτασε στην φώτιση, ένα χριστιανό που έφτασε στην θέωση, ένα σούφι που έφτασε στο φανά φιΆ λλαχ. Πάντως δεν βρίσκονται μέσα στις επίσημες εκκλησίες και οργανώσεις.
Μπορούμε, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε κάποια εσωτερική παράδοση (όχι τις επίσημες εκκλησίες που συγκεντρώνουν μόνο σχολαστικούς, εύπιστους κι ανόητους), η να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο. Η Αλήθεια, αφού κατακτήθηκε μία φορά από τον άνθρωπο (τον Βούδα, τον Λάο Τσε, τον Ιησού, τον Σανκάρα, τον Πλάτωνα, τον Πλωτίνο, τον Έκχαρτ κι άλλους) μπορεί να κατακτηθεί ξανά και ξανά, από τον κάθε άνθρωπο. Η Αλήθεια δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, είναι δυνατότητα, δικαίωμα και υποχρέωση όλων. Θρησκευτικά συστήματα μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά και ξανά (όπως γιά παράδειγμα η Θεοσοφική Διδασκαλία τον 19ο και τον 20ο αιώνα).
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει και μας αφορά όλους, τον καθένα μας είναι το εξής: Η ίδια μας η φύση που Εδράζεται στην ¶πειρη Συνείδηση μας δημιουργεί την υποχρέωση να βιώσουμε την Αλήθεια. Το τι σημαίνει αυτό και τι συνέπειες έχει πρέπει να το ανακαλύψουμε στην πράξη. Μπορούμε να το κάνουμε; Μπορούμε να βιώσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας; το ¶πειρο; το Απόλυτο;
Αυτό που λέμε είναι τελείως απλό και φυσικό. Ξεκινάμε από αυτό που είμαστε, διευρύνουμε αυτό που είμαστε, βιώνουμε αυτό που είμαστε στο Βάθος. Δεν μιλάμε ούτε γιά θεωρίες, ούτε γιά εκκλησίες και σκοπιμότητες, ούτε για εκμετάλευση, είτε ιδεολογική, είτε οικονομική, ούτε γιά τίποτα άλλο.
Ο καθένας πρέπει μόνος του, μέσα του να βρει την Αλήθεια. Κι αν υπάρχει ανάγκη να συζητήσουμε ας συζητήσουμε. Αλλά ας το κάνουμε σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, πέρα από θεωρίες, πέρα από προσωπικές συγχίσεις και μέσα σε ένα ευπρεπές κλίμα.
Λοιπόν αγαπητοί φίλοι: Μπορούμε να δούμε την μεταφυσική σαν προσωπικό βίωμα; Μπορούμε να βιώσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας; Το Απόλυτο;
Αυτό αποτελεί μία εισαγωγή.
Trithemius
26-11-09, 09:27
Νομίζω πως το να προσεγγίσουμε τη μεταφυσική σε απόλυτα προσωπικό επίπεδο, είναι ο μοναδικός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Παράλληλα, επειδή όλη αυτή η εμπειρία σχετίζεται με τη συνείδησή μας, θέλω να καταθέσω πάλι τα εξής:Είμαστε ένα σύνολο από αντιληπτικά παράγωγα του εγκεφάλου μας, κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε, εκτός κι αν πρέπει να δώσουμε νέα εκδοχή στην ατομικότητα για να μπορεί να έχει βάση η προσέγγιση της απώλειας του εαυτού, άρα θα πρέπει η συνείδηση να ζει χωρίς φορέα...:rolleyes: Και φυσικά να μην ξεχνάμε να εξηγήσουμε το "μετά": μία τέτοια συνειδησιακή κατάσταση θα είναι μόνιμη ή ο άνθρωπος σύναται να επιστρέψει στην καθημερινότητά του; Ίσως ακούγεται ως ελαφριά ερώτηση, πλην όμως είναι βασικότατη αν θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα...
Το ανωτέρω έρχεται ως απάντηση στη θέση σου ότι:Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Όχι μόνο γιατί το λένε όλες οι εσωτερικές παραδόσεις αλλά γιατί είναι η Βάση όλων των ανθρώπινων όντων, όλων των όντων, Μία Αντικειμενική Πραγματικότητα.σε αυτό που θεωρείς ως αντικειμενική και μοναδική πραγματικότητα, θεωρώ πως ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από την οπτική γωνία που το βλέπεις. Αν αποτελείς μέρος-τμήμα της πραγματικότητας, τότε είναι αδύνατο να έχεις θέαση της πλήρους πραγματικότητας. Ο μόνος τρόπος για να καταστεί κάτι τέτοιο δυνατό, είναι να λάβεις τη θέση ενός ντεϊστικού θεού ή τη θέση ενός εξωτερικού παρατηρητή ενός πανενθεϊστικού σύμπαντος. Επειδή όμως η θέαση του θεού εμπεριέχεται στα στοιχεία της αντικειμενικής πραγματικότητας, είναι αναγκαίο η υπόσταση του θεού να συμπεριληφθεί και αυτή στην θέαση της αντικειμενικής πραγματικότητας, άρα πλέον μιλάμε για ένα πανθεϊστικό σύμπαν όπου θεός και εδηλωμένο σύμπαν αποτελούν ενιαίο σύνολο.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι ο μόνος τρόπος για να υφίσταται θέαση της αντικειμενικής πραγματικότητας (= αλάνθαστης, μη τροποποιημένης, καθολικής πραγματικότητας), είναι το να μετουσιωθεί ο μυστικιστής σε ατομικότητα η οποία θα έχει πλήρη επίγνωση των πάντων, άρα πρέπει ο ίδιος ο μυστικιστής να γίνει τα πάντα και αν ο Χ μυστικιστής το επιτύχει αυτό, τότε: α) τι θα συμβεί με τους υπόλοιπους επίδοξους μυστικιστές και β) αυτή η εμπειρική κατάσταση θα είναι αναστρέψιμη ή όχι;
¶ρα λοιπόν, η αντικειμενική πραγματικότητα που μπορούμε να βιώσουμε, επηρεάζεται, τροποποιείται και καθορίζεται από το είναι μας και πράγματι ο καθένας μας ζει στον δικό του κόσμο (πόση αλήθεια εμπεριέχεται σε αυτή η φράση :rolleyes:)
Το... "λάθος" που γίνεται κατ' επανάληψη σε όλους τους
"πρεσβευτές" "θεωριών" και θεωριών...
είναι οτι λένε πως "πρέπει"!
Πρέπει όλοι να κάνουμε αυτό
Πρέπει όλοι να κάνουμε το άλλο...
Η ίδια η φύση, έδωσε δικαίωμα ύπαρξης και στις
οντότητες που δεν το κάνουν, δεν θέλουν, δεν μπορούν.
Έτσι, εάν δεχθεί κανείς σχεδόν όλα, ή και όλα, τα όσα έγραψε
ο author του θέματος αυτού....
και παρατηρήσει τα φαινόμενα
πιστεύω πως θα μπορέσει να καταλήξει στο οτι εάν για
κάποιον είναι ο δρόμος του να πράξει έτσι, ας το κάνει.
Εάν δεν είναι, ας μην το κάνει!
Ποιος είναι ο δρόμος του καθεμιανού (που λένε και οι νησιώτες)....;
Πάνω σε αυτό έχουν γραφτεί τόσα και τόσα....
Αλλά έχει γραφτεί και ένα ωραίο.. που κάποιος κάπου κάποτε
(μπορεί να το είχα δει και σε ένα τοίχο) έλεγε πως
εγώ δεν λέω για "αυτό", λέω με "αυτό".
Έτσι, εμένα μου ακούγονται αρκετά δόκιμες οι δικλίδες
ασφαλείας των "πραγμάτων" αυτών...
και τόσο σοφές...
που έχουν αποτρέψει την πλήρη χρήση και κατανόηση σε αυτούς
που με μια τέτοια δύναμη θα επιβαλλόντουσαν στους άλλους..
θέλουν δεν θέλουν.
Υ.Γ. θα μπορούσε και να μην καταλήξει... σύμφωνα με τα όσα
λέω...
Είχε πει ο Γκάντι για την θρησκεία ότι είναι το σπίτι μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε. Μέσα σε αυτό το σπίτι διαπαιδαγωγούμαστε, μεγαλώνουμε μαζί με την οικογένειά μας πάνω στις αρχές που μας διδάσκουν. Οφείλουμε όμως, όταν θεωρήσουμε ότι είναι η κατάλληλη ώρα, να βγούμε παραέξω από αυτό το σπίτι να ερευνήσουμε περαιτέρω τον υπόλοιπο κόσμο χωρίς βέβαια να απορρίπτουμε τις αρχές στις οποίες ανατραφήκαμε. Είναι προφανές ποια θα η συνέχεια αυτής της εξερεύνησης αν στηρίζεται πάντα στο σεβασμό στους υπόλοιπους, αυτοί οι οποίοι προέρχονται από άλλα σπίτια ας πούμε, από άλλες θρησκείες, δηλαδή.
Σε αυτήν την εξερεύνηση ο καθένας, βέβαια, πορεύεται μόνος του. Μόνος ξεκινάει και μόνος φτάνει στο τέρμα. Καλό όμως θα είναι, νομίζω, να βρει άλλους οι οποίοι ακολουθούν παράλληλους δρόμους και ο ένας να φωτίσει και να εμπνεύσει τον άλλον (αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε εδώ, εξάλλου, σε αυτό το forum).
Είτε το θέλουμε, αγαπητοί φίλοι, είτε όχι, είμαστε ριγμένοι χωρίς την παρούσα θέλησή μας, στο Είναι. Όλοι μας, ακόμα κι ο αμόρφωτος βοσκός πάνω στον Όλυμπο, έχουμε επίγνωση του Είναι. Έχουμε επίγνωση ότι υπάρχουμε, ότι ζούμε κι ότι δρούμε μέσα στο όποιο περιβάλλον...
Όλοι όσοι θέλησαν, χιλιετηρίδες τώρα, να φιλοσοφήσουν, απλά προσπάθησαν να διαφωτίσουν αυτή την επίγνωση του Είναι... Αυτό είναι μία τελείως φυσική πορεία (αναγκαιότητα) και δεν υπάρχει πουθενά «πρέπει»...
Αν ο Πλάτωνας θεμελίωσε την «Θεωρία περί του είναι» (του «τελείως είναι»), ή αν ο Βούδας μίλησε γιά το Ασαμσκρίτα (που πραγματοποιείται με το νιρβάνα), κι άλλοι μίλησαν αλλιώς γιά την Πραγματικότητα, απλά προσπάθησαν να διαφωτίσουν αυτή την επίγνωση του Είναι, που υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους...
Δεν μιλάμε γιά θεωρίες λοιπόν, μιλάμε γιά το πως, εμείς προσωπικά, μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό το Είναι... Η επίγνωση του Είναι, μέσα στον καθένα μας, είναι η πύλη, ο δρόμος, και η ολοκλήρωση, προς την Πλήρη Αντίληψη του Είναι, όχι του προσωπικού, ατομικού είναι, αλλά του Είναι σαν Καθαρού Είναι...
Από εδώ λοιπόν αρχίζει η αληθινή φιλοσοφία, η αληθινή θρησκεία, η αληθινή ζωή...
.................................................. .................................................. ...........................
Το Είναι (σαν Καθαρό, Αντικειμενικό Είναι), δεν το δημιουργήσαμε εμείς, δεν είναι προϊόν προσωπικής αντίληψης. Είμαστε εξΆ αρχής ριγμένοι στο Είναι, Είμαστε, υπάρχουμε, αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός (έστω κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε παρά μόνο μέσα από προσωπικές προοπτικές και δεν μπορούμε να το «ερμηνεύσουμε» προς το παρόν). Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός... εκτός κι αν είμαστε πλάσματα της φαντασίας μας, οπότε είμαστε ανύπαρκτοι...
Τώρα: Πως αντιλαμβανόμαστε αυτό το αντικειμενικό κατΆ αρχήν Είναι; Μέσα από κάποιες προσωπικές λειτουργίες (εγώ, διανόηση, αντίληψη, κλπ), που έχουν το φυσικό τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας... Όταν η επίγνωση διοχετεύεται και λειτουργεί μέσα από αυτούς τους προσωπικούς μηχανισμούς (που έχουν το φυσικό τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας), έχουμε απλά επίγνωση των καταστάσεων του Είναι... Αναγκαστικά αυτό οδηγεί σε μία προσωπική αντίληψη της πραγματικότητας (κι ο καθένας ζει στον δικό του κόσμο)... Αυτός είναι ο απλός δρόμος, του φυσικού, απλού, ανθρώπου. Με αυτό τον τρόπο όμως δεν διαφωτίζεται το Είναι σαν Είναι, αλλά απλά βιώνονται κάποιες καταστάσεις του Είναι, στην παρούσα ζωή...
.................................................. .................................................. ...............................
Προφανώς ο δρόμος που δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι σοφοί του πλανήτη ήταν άλλος...Μίλησαν γιά επίγνωση που θα απελευθερωνόταν από όλους τους προσωπικούς μηχανισμούς που «παραμορφώνουν» την πραγματικότητα:
Το αν είναι δυνατόν αυτό μπορεί να συζητηθεί.
Το που οδηγεί αυτό επίσης συζητείται.
Το τι σημαίνει ακριβώς αυτό διερευνάται.
Αγαπητοί φίλοι, όλοι αυτοί που μίλησαν γιά μία ανώτερη επίγνωση της Πραγματικότητας, μίλησαν γιά Επίγνωση του Είναι (σαν Καθαρού Είναι)... δεν μίλησαν γιά κάποια κατάσταση του Είναι... Γιά να το καταλάβει κάποιος πρέπει να το βιώσει...
Μετά, αυτή η επίγνωση δεν έχει υποκειμενικά στοιχεία, παραμορφώσεις, γιΆ αυτό είναι η βάση της αντικειμενικής αντίληψης της Πραγματικότητας..
Μετά, σε αυτή την ανώτερη επίγνωση, η αντίληψη της ατομικότητας έχει μεταμορφωθεί πλήρως.
Η ανώτερη επίγνωση σχετίζεται με το Ευρύτερο Είναι. Αυτό το Ευρύτερο Είναι, που αποκαλύπτεται εδώ, είναι Αντικειμενικό κι ασφαλώς υπερβαίνει τα όρια της επίγνωσής μας (που έχει το φυσικό της αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας). Το Αντικειμενικό Είναι, δεν εξαρτάται από φυσικούς φορείς... Κι είναι η Εξωτερική Όψη Αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν Θεό...
Με άλλα λόγια οδηγούμαστε έτσι στην αντίληψη της Υποκρυπτόμενης Πραγματικότητας πίσω από τον φυσικό κόσμο... Εδώ είναι η Αρχή της Υπερβατικότητας...
.................................................. .................................................. .................................
Όποιος θέλει μπορεί να το δοκιμάσει.
Ο Θεός μαζί σας..
Trithemius
27-11-09, 10:56
Προφανώς ο δρόμος που δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι σοφοί του πλανήτη ήταν άλλος...Μίλησαν γιά επίγνωση που θα απελευθερωνόταν από όλους τους προσωπικούς μηχανισμούς που «παραμορφώνουν» την πραγματικότητα:
Το αν είναι δυνατόν αυτό μπορεί να συζητηθεί.
Το που οδηγεί αυτό επίσης συζητείται.
Το τι σημαίνει ακριβώς αυτό διερευνάται.
Αγαπητοί φίλοι, όλοι αυτοί που μίλησαν γιά μία ανώτερη επίγνωση της Πραγματικότητας, μίλησαν γιά Επίγνωση του Είναι (σαν Καθαρού Είναι)... δεν μίλησαν γιά κάποια κατάσταση του Είναι... Γιά να το καταλάβει κάποιος πρέπει να το βιώσει...
Μετά, αυτή η επίγνωση δεν έχει υποκειμενικά στοιχεία, παραμορφώσεις, γιΆ αυτό είναι η βάση της αντικειμενικής αντίληψης της Πραγματικότητας..
Μετά, σε αυτή την ανώτερη επίγνωση, η αντίληψη της ατομικότητας έχει μεταμορφωθεί πλήρως.
Η ανώτερη επίγνωση σχετίζεται με το Ευρύτερο Είναι. Αυτό το Ευρύτερο Είναι, που αποκαλύπτεται εδώ, είναι Αντικειμενικό κι ασφαλώς υπερβαίνει τα όρια της επίγνωσής μας (που έχει το φυσικό της αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας). Το Αντικειμενικό Είναι, δεν εξαρτάται από φυσικούς φορείς... Κι είναι η Εξωτερική Όψη Αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν Θεό...
Με άλλα λόγια οδηγούμαστε έτσι στην αντίληψη της Υποκρυπτόμενης Πραγματικότητας πίσω από τον φυσικό κόσμο... Εδώ είναι η Αρχή της Υπερβατικότητας...
και απαντώ:σε αυτό που θεωρείς ως αντικειμενική και μοναδική πραγματικότητα, θεωρώ πως ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από την οπτική γωνία που το βλέπεις. Αν αποτελείς μέρος-τμήμα της πραγματικότητας, τότε είναι αδύνατο να έχεις θέαση της πλήρους πραγματικότητας. Ο μόνος τρόπος για να καταστεί κάτι τέτοιο δυνατό, είναι να λάβεις τη θέση ενός ντεϊστικού θεού ή τη θέση ενός εξωτερικού παρατηρητή ενός πανενθεϊστικού σύμπαντος. Επειδή όμως η θέαση του θεού εμπεριέχεται στα στοιχεία της αντικειμενικής πραγματικότητας, είναι αναγκαίο η υπόσταση του θεού να συμπεριληφθεί και αυτή στην θέαση της αντικειμενικής πραγματικότητας, άρα πλέον μιλάμε για ένα πανθεϊστικό σύμπαν όπου θεός και εδηλωμένο σύμπαν αποτελούν ενιαίο σύνολο.
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι ο μόνος τρόπος για να υφίσταται θέαση της αντικειμενικής πραγματικότητας (= αλάνθαστης, μη τροποποιημένης, καθολικής πραγματικότητας), είναι το να μετουσιωθεί ο μυστικιστής σε ατομικότητα η οποία θα έχει πλήρη επίγνωση των πάντων, άρα πρέπει ο ίδιος ο μυστικιστής να γίνει τα πάντα και αν ο Χ μυστικιστής το επιτύχει αυτό, τότε: α) τι θα συμβεί με τους υπόλοιπους επίδοξους μυστικιστές (αφού ο ένας έγινε ίσος με το Όλον) και β) αυτή η εμπειρική κατάσταση θα είναι αναστρέψιμη ή όχι;
Προσωπικά θεωρώ ότι ο σκοπός του να γίνουμε ίσοι με το Όλον (γιατί μόνον τότε θα μπορούμε να έχουμε πλήρη επίγνωση του Όλου), αποτελεί μία αιωνίως ανεκπλήρωτη προσδοκία, ένα εγκεφαλικό παράγωγο που θα το συσχέτιζα περισσότερο με μία "Ιθάκη" ειδικής κατηγορίας, όπου ο στόχος υφίσταται όχι για να επιτευχθεί αλλά μόνον για να μας βοηθήσει να καρπωθούμε τα οφέλη της διαδρομής προς αυτόν. Επιπρόσθετα, ο στόχος αναπροσαρμόζεται όσο προχωρούμε στη διαδρομή, καθώς σε τέτοια συνειδησιακα επίπεδα, είναι αδύνατο να είναι εξ αρχής σαφής και κατανοητός ο στόχος, καθώς θα τον γνωρίσουμε πλήρως και στην ολότητά του μόνον όταν τον κατακτήσουμε. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός...
Jo Loucoumis
27-11-09, 14:30
Πολύ ωραίο θέμα.
Η πραγματικότητα μάλλον δεν μπορεί να είναι μία, δεδομένου ότι παρατηρητής και παρατηρούμενο ανταλάσουν "δημιουργία" μεταξύ τους και ταυτόχρονα "υπάρχουν" χωρίς την παρατήρηση του άλλου.
Ειδικά δε όταν η πραγματικότητα (η μία) απαιτεί ΤΑΞΗ με πρωταρχικό υλικό δημιουργίας το ΧΑΟΣ.
όπως έγραψα και σε μία άλλη συζήτηση όλα τα θέματα (σχετικα με το Forum) καταλήγουν γύρω από τις επιθυμίες, χωρίς αυτές να είναι οι κινητήριες δυνάμεις.
Τελικά αρχίζω να συγκλίνω ότι το Ταξίδι (η διαδρομή) είναι ποιό σημαντικό από τον προορισμό.
Υ.Σ. Αν σας μπέρδεψα με τις ασυναρτησίες μου, ρίξτε το φταίξιμο σε σας που τις διαβάζετε.
Αγαπητοί φίλοι, μην μπερδέυεστε και μην ακούτε τις σειρήνες στον δρόμο γιά την «Ιθάκη»... Τα πράγματα είναι πολύ απλά...
.................................................. .................................................. .........................
Γιά την «αφώτιστη» επίγνωση του συνηθισμένου ανθρώπου, η επίγνωση και η ύλη φαίνονται σαν δύο διαφορετικά φαινόμενα. Το να υποστηρίζεται όμως ότι η επίγνωση είναι εγκεφαλική λειτουργία είναι αυθαίρετο και ανόητο (από επιστημονική σκοπιά...). Όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά αλλά και γιατί η φυσική επιστήμη τα τελευταία χρόνια όδηγείται στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα...
Και πέρα από όλα αυτά υπάρχει κι ένας άλλος απλός λόγος: εκτός από την μαρτυρία μίας επίγνωσης που ταυτίζεται με τον εγκέφαλό της, υπάρχουν μαρτυρίες κι από επιγνώσεις που πραγματοποίησαν μία ευρύτερη κατανόηση της Πραγματικότητας...
.................................................. .................................................. ...................................
Αυτό που γιά την «αφώτιστη» επίγνωση ενός συνηθισμένου ανθρώπου φαίνεται μυστήριο και μπερδεμένο γιά μία «διαφωτισμένη» επίγνωση είναι απλούστατο... Όλοι οι σοβαροί οπαδοί του εσωτερισμού που πραγματοποίησαν μία ανώτερη επίγνωση αντιλαμβάνονται μία Ευρύτερη Πραγματικότητα που υπερβαίνει και περιλαμβάνει μέσα της τον φυσικό κόσμο. Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης η επίγνωση (πνεύμα) και η ύλη δεν είναι κάτι διαφορετικό, είναι το ίδιο, αλλά άλλης τάξης.
Η επίγνωση δεν είναι ουσία, αλλά δραστηριότητα, νοητική δραστηριότητα, νοητική ενέργεια... Το ίδιο είναι κι αυτό που εμφανίζεται σαν ύλη, δεν είναι ουσία αλλά ενέργεια που σύμφωνα με τον Αϊνστάιν και τους άλλους φυσικούς έχει μία διπλή όψη, εμφανίζεται σαν ενέργεια και ύλη... Τι είναι η ύλη που βλέπουν τα μάτια μα; Και στον μακρόκοσμο και στον μικρόκοσμο η ενέργεια εμφανίζεται με την διπλή όψη ενέργεια-ύλη: Η έντονη δραστηριότητα της ενέργειας την ενφανίζει σαν «συμπαγή» ύλη: Αυτό βλέπουν τα μάτια μας...
Τι αποδεικνύεται έτσι; Ότι η Πραγματικότητα είναι νοητική δραστηριότητα, ακόμα και η ύλη είναι μία άλλη μορφή νοητικής ενέργειας, νοητικής ενέργειας που έχει «επιβραδυνθεί» κι εμφανίζεται σαν το δίδυμο ενέργεια-ύλη... Η Πραγματικότητα είναι πνευματικής μορφής κι όχι υλικής...
.................................................. .................................................. .................................
Όλοι οι σοβαροί οπαδοί του εσωτερισμού από τον Βούδα μέχρι τον Σανκάρα, κι από τον Λάο Τσε μέχρι τον Χούι Νεγκ, κι από τους χριστιανούς πατέρες της ερήμου, μέχρι τον Έκχαρτ, κι από τον Πλάτωνα, μέχρι τον Πλωτίνο, κλπ., κλπ, δεν ήταν ηλίθιοι, αλλά φωτισμένοι.
Η επίγνωση που πραγματοποίησαν ήταν απελευθερωμένη από τους υποκειμενικούς, διανοητικούς, μηχανισμούς. Αντιλαμβάνονταν την Ευρύτερη Πραγματικότητα που συμπεριλαμβάνει τον φυσικό κόσμο. Ήταν εδώ (σε σχέση με τον ανθρώπινο εγκέφαλο)... αλλά και ελεύθερη, πέρα από τον εγκέφαλο.. Συμμετείχε σε μία Ευρύτερη Πραγματικότητα, σε μία Αντικειμενική Πραγματικότητα... που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό (όχι με την στενή δυτική έννοια του όρου αλλά με την έννοια μίας Ευρύτερης Πνευματικής Πραγματικότητας...)... Δεν ήταν ολόκληρος ο Θεός, συμμετείχαν στον Θεό, στην Αντικειμενική Πραγματικότητα...
Κι από εδώ αρχίζει η Αληθινή Ζωή και η πορεία προς την Πλήρη Απορόφηση στο Θεό... Εδώ είναι μόνο η αρχή...
.................................................. .................................................. ..............................
Η απελευθερωμένη επίγνωση αν και συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο, υπερβαίνει τον εγκέφαλο και συμμετέχει στο Υπερβατικό.
Το τι συμβαίνει ακριβώς όταν πραγματοποιούμε μία τέτοια επίγνωση, που είναι μέσα στα ανθρώπινα όρια, πρέπει κάποιος να το βιώσει γιά να καταλάβει... δεν χρειάζεται να του πει κάποιος άλλος. Αυτό δεν αναιρεί την αντικειμενικότητα της κατάστασης. Απλά όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε σε μία επίγνωση που λειτουργεί μέσα από τους υποκειμενικούς μηχανισμούς της, παρεξηγούμαστε, επειδή αυτή η επίγνωση προσπαθεί να φέρει την Πραγματικότητα στα μέτρα της...
.................................................. .................................................. ....................................
Αγαπητοί φίλοι, μην μπερδέυεστε και μην ακούτε τις σειρήνες στον δρόμο γιά την «Ιθάκη»... Τα πράγματα είναι πολύ απλά...
Ο Θεός μαζί σας
Trithemius
28-11-09, 14:29
Για άλλη μια φορά αναγνωρίζω πως στον εσωτερισμό, η ορολογία μπορεί να μετατραπεί σε ναρκοπέδιο... Αγαπητέ wholemind, επειδή διακρίνω μία ενδιαφέρουσα βεβαιότητα στα όσα υποστηρίζεις, θα ήθελα πολύ συνοπτικά να μου δώσεις μία περιγραφή του τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε:
- αντικειμενική πραγματικότητα
- επίγνωση
- νοητική ενέργεια
και πως αυτά συνδέονται με τον εγκέφαλό μας και τους γύρω μας και αν (και πως) αυτά δύνανται να υπάρχουν χωρίς φορέα/ξενιστή.
Θυμίζω επίσης πως εδώ διαφαίνεται πως έχουμε υποβιβάσει ως ένα βαθμό τις ικανότητες του εγκεφάλου μας και παραμένουμε στο 10% να μας στοιχειώνει. Προσωπικά συμφωνώ με τις απόψεις του Henri Bergson περί δυνατοτήτων του εγκεφάλου και "αντιληπτικών βαλβίδων" που καθορίζουν τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε αλλά από τη μία δεν θα ήμουν υπερφίαλα ενθουσιώδης ως προς το τι μπορούμε να αντιληφθούμε, ούτε όμως θα ακολουθούσα κατά γράμμα την Επικούρεια κοσμοθέαση...
Για άλλη μια φορά αναγνωρίζω πως στον εσωτερισμό, η ορολογία μπορεί να μετατραπεί σε ναρκοπέδιο... Αγαπητέ wholemind, θα ήθελα πολύ συνοπτικά να μου δώσεις μία περιγραφή του τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε:
- αντικειμενική πραγματικότητα
- επίγνωση
- νοητική ενέργεια
και πως αυτά συνδέονται με τον εγκέφαλό μας και τους γύρω μας και αν (και πως) αυτά δύνανται να υπάρχουν χωρίς φορέα/ξενιστή.
Θυμίζω επίσης πως εδώ διαφαίνεται πως έχουμε υποβιβάσει ως ένα βαθμό τις ικανότητες του εγκεφάλου μας και παραμένουμε στο 10% να μας στοιχειώνει. Προσωπικά συμφωνώ με τις απόψεις του Henri Bergson περί δυνατοτήτων του εγκεφάλου και "αντιληπτικών βαλβίδων" που καθορίζουν τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε αλλά από τη μία δεν θα ήμουν υπερφίαλα ενθουσιώδης ως προς το τι μπορούμε να αντιληφθούμε, ούτε όμως θα ακολουθούσα κατά γράμμα την Επικούρεια κοσμοθέαση...
Εκτός του να επισημάνω πως τις ίδιες ερωτήσεις έχω και εγώ...
θα ήθελα να πληροφορήσω πως....
αυτό το "10%" που αναφέρεται... δεν ισχύει.
Χρησιμοποιούμε το 100% του εγκεφάλου μας!
Εάν χρησιμοποιούσαμε το 10%, θα ζούσαμε με τεχνητή υποβοήθηση
σε κάποια πτέρυγα εντατικής θεραπείας.
Είναι ένα... φραστικό τρικ των "σιενταλάδων".....
Trithemius
28-11-09, 15:14
θα ήθελα να πληροφορήσω πως....
αυτό το "10%" που αναφέρεται... δεν ισχύει.
Χρησιμοποιούμε το 100% του εγκεφάλου μας!
Εάν χρησιμοποιούσαμε το 10%, θα ζούσαμε με τεχνητή υποβοήθηση
σε κάποια πτέρυγα εντατικής θεραπείας.
Είναι ένα... φραστικό τρικ των "σιενταλάδων".....Αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης. Ας περιοριστούμε στα ανωτέρω που αναφέρθηκαν :)
Αγαπητοί φίλοι, η «ανώτερη επίγνωση» που πραγματοποίησαν όλοι οι (σοβαροί) οπαδοί του εσωτερισμού είναι τελείως διαφορετική από την «επίγνωση του συνηθισμένου ανθρώπου»...
.................................................. .................................................. ....................................
Η ανώτερη, διαφωτισμένη, επίγνωση, είναι άμεση, «εξωδιανοητική» σύλληψη της Πραγματικότητας.
Η απελευθερωμένη (από τους προσωπικούς μηχανισμούς που παραμορφώνουν) επίγνωση, κατΆ αρχήν αντιλαμβάνεται τον εαυτό σαν μέρος Μίας Ευρύτερης Αντικειμενικής Πραγματικότητας: σαν κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ταυτίζεται ή απορροφάται στο Όλον).
Αυτή η Ευρύτερη Αντίληψη, συμπεριλαμβάνει, αλλά ξεπερνά τον φυσικό κόσμο.
Οι πληροφορίες από τον φυσικό κόσμο περνούν μέσα από τους διανοητικούς μηχανισμούς χωρίς επεξεργασία, (χωρίς να αναφέρονται σε ένα εγώ, χωρίς διανοητική ανάλυση, χωρίς αντιληπτική παραμόρφωση): Αντιλαμβάνεται από τον φυσικό κόσμο, απλά, αυτό που είναι.
Μία τέτοια επίγνωση βιώνει μόνο το τώρα (και δεν διασκορπίζεται στην φαντασία του αύριο και την μνήμη του χθες)...
.................................................. .................................................. .............................
Η μη-διαφωτισμένη επίγνωση του συνηθισμένου ανθρώπου λειτουργεί τελείως διαφορετικά.
ΚατΆ αρχήν η επίγνωση λειτουργεί όχι σαν αυτόνομη επίγνωση, αλλά μόνο μέσα από τους παραμορφωτικούς προσωπικούς μηχανισμούς.
Όλες οι πληροφορίες αναφέρονται στο εγώ και συσχετίζονται με το εγώ. Αυτό είναι μία σύνθετη διαδικασία που απαιτεί χρόνο (έστω και ελάχιστο): Έτσι εκδηλώνεται η πρώτη παραμόρφωση κι όλα γίνονται «υποκειμενικά».
Εκδηλώνεται, επιπρόσθετα, όχι μόνο η πρωτογενής διανοητική αντίληψη που υποκειμενικοποιεί, αλλά και διανοητική δραστηριότητα, σκέψη, φαντασία, μνήμη, και συνεχής επεξεργασία των πληροφοριών, γιά να κωδικοποιηθούν, να κατηγοριοποιηθούν, κλπ...
Εκδηλώνεται ακόμα μία διαρκής επιλεκτική πρόσληψη, των φυσικών γεγονότων.
Μία μη-διαφωτισμένη επίγνωση προσπαθεί να μεταφέρει όλες τις πληροφορίες στο εγώ και να τις συσχετίσει με το εγώ κι έτσι υποκειμενικοποιεί τα πάντα... Ακόμα και την μεταφυσική εμπειρία μίας ανώτερης επίγνωσης, προσπαθεί να την αναφέρει στο εγώ, την υποκειμενικοποιεί, κι επειδή αδυνατεί να «συλλάβει» έξω από το υποκείμενο, πιστεύει ότι «κανένας δεν μπορεί»... (Αυτό όμως δεν το λέει η Λογική του Αριστοτέλη...)...
.................................................. .................................................. .....................................
Αγαπητοί φίλοι, όλοι οι (σοβαροί) οπαδοί του εσωτερισμού άσκησαν κάποιες πρακτικές, ακριβώς γιά να ξεπεράσουν τους προσωπικούς παραμορφωτικούς μηχανισμούς (εγώ, διανόηση, επιλεκτική αντίληψη)... Παραδείγματα:
Οι χριστιανοί ησυχαστές μιλούν ακριβώς γιά τον έλεγχο και το ξεπέρασμα των τριών ειδών λογισμού, των σύνθετων-εμπαθών, των ανθρωπίνων, και ταν «αγγελικών», (που αντιστοιχούν ακριβώς στους τρεις μηχανισμούς που αναφέραμε, την επιλεκτική αντίληψη, τον διανοητικό σχολιασμό και την εμμονή στο εγώ), γιά να φτάσουν στον απελευθερωμένο, καθαρό νου: Μόνο ο καθαρός νους μπορεί να αντιληφθεί την Ευρύτερη Πνευματική Πραγματικότητα, τον Θεό... Ο Θεός Είναι Μία Ζωντανή Πραγματικότητα στην Οποία «κοινωνούμε»... Με την εσωτερική πορεία σε αυτή την ανώτερη επίγνωση φτάνουμε ως την τελική Ένωση με τον Θεό...
Οι βουδιστές, πραγματοποιούν, κατΆ αρχήν, τα εξωτερικά ντυάνα γιά να εξουδετερώσουν ακριβώς τις διαδικασίες, σάμτζνα, σαμσκάρα, βιτζνάνα, (που αντιστοιχούν ακριβώς στους τρεις μηχανισμούς που αναφέραμε, την επιλεκτική αντίληψη, τον διανοητικό σχολιασμό και ην εμμονή στο εγώ), και να φτάσουν σε μία ανώτερη επίγνωση μίας ευρύτερης πραγματικότητας... Με τα εσωτερικά σαμαππάτι ξεπερνούν τις τρεις καταστάσεις της ανώτερης επίγνωσης γιά να φτάσουν στην Κατάσταση Ασαμσκρίτα (Αδημιούργητο), πραγματοποιώντας το τελικό νιρβάνα...
Και σε όλες τις άλλες θρησκείες ασκούν παρόμοιες πρακτικές και φτάνουν σε ίδια αποτελέσματα...
.................................................. .................................................. ...............................
Το τελικό συμπέρασμα, αγαπητοί φίλοι, είναι ότι μιλάμε γιά «Μία Υποκρυπτόμενη Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα» που γιά να «αποκαλυφθεί» στην δική μας επίγνωση θα πρέπει η επίγνωσή μας να απελευθερωθεί από τους προσωπικούς, παραμορφωτικούς μηχανισμούς...
Αυτό που Πραγματοποιούμε είναι «μία Υπερβατική Κατάσταση»... κι από εδώ αρχίζει η Αληθινή Ζωή...
΄Ολοι οι μεγάλοι διδάσκαλοι, όπως ο Βούδας, ο Λάο Τσέ, ο Ιησούς, ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος, κι άλλοι, έδειξαν τον δρόμο...
Όποιος θέλει ακολουθεί...
.................................................. .................................................. ....................................
Ο Θεός μαζί σας...
(Αγαπητοί φίλοι, Trithemius και Ενώχ, επιτρέψτε μου μία ιδιαίτερη απάντηση...
Όλα αυτά, επίγνωση, αντικειμενική πραγματικότητα, νοητική ενέργεια, συσχέτιση επίγνωσης-εγκεφάλου, τα έχω εξηγήσει πολλές φορές (και συνέχεια επαναλαμβάνομαι, μέχρι το σημείο να αισθάνομαι ανόητος...)...
Η επίγνωση είναι αυτό που έχουμε όλοι μας: αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε εδώ, ότι ζούμε...
Αλλά αυτή η επίγνωση σε μας λειτουργεί περιορισμένα, μέσα από ένα κέντρο-εγώ, τον διανοητικό σχολιασμό, την επιλεκτική αντίληψη, κλπ...
Η διαφώτισή μας, η απελευθέρωσή μας από αυτούς τους μηχανισμούς, μεταθέτει την επίγνωσή μας σε ένα κέντρο διαφορετικό από το εγώ (σε μία ανώτερη αντίληψη της ατομικότητας...)... που όμως επειδή είναι ελεύθερο συνδέεται με την Ευρύτερη Παγκόσμια Επίγνωση...
Αυτή η ανώτερη επίγνωση επειδή αποτελεί ακριβώς ένα κέντρο επίγνωσης (ατομικότητα) του Παγκόσμιου, συμμετέχει στην Αντικειμενική Πραγματικότητα (που Αποκαλύπτεται εδώ), στο μέτρο που μπορεί κατΆ αρχήν... Όσο διευρύνεται η επίγνωση, καταργώντας και τους εσωτερικούς περιοριστικούς μηχανισμούς της νέας ατομικότητάς μας, τόσο πλαταίνει η επίγνωση του Παγκόσμιου, μέχρι την πλήρη μεταμόρφωσή μας, μέχρι την πλήρη θέωση....
Στην παρούσα φάση η επίγνωση συνδέεται με τον εγκέφαλο που είναι φαινόμενο της ζωής, που αναδύθηκε με την οργάνωση, από την ανόργανη ύλη... που στο βάθος δεν είναι η συμπαγής ύλη που βλέπουμε με τα μάτια, αλλά ενέργεια... που κάπου αλλού έχει την πηγή της....
Όταν η επίγνωση απελευθερώνεται από τους προσωπικούς μηχανισμούς (που έχουν πλήρη αντιστοιχία σε λειτουργίες του εγκεφάλου, συμμετέχει σε κάτι ¶λλο, έξω από τον εγκέφαλο: Είναι και εδώ (συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο) και όχι εδώ, σαν κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου, του Αντικειμενικού... (ΓιΆ αυτό λέω ότι η «τοπολογία του Θεού» είναι ψευδοπρόβλημα... αφου ο Θεός αποκαλύπτεται και στην δική μας επίγνωση, που συνδέεται με τον εγκέφαλο, και τον Υπερβαίνει...)...
Μία τέτοια επίγνωση μπορεί να επιβιώσει του αποχωρισμού από το σώμα (θάνατος)...
Κι όλες οι επιγνώσεις επιβιώνουν στα πλαίσια της Υποκρυπτόμενης Πραγματικότητας, συμμετέχοντας σε διάφορους βαθμούς επίγνωσης, από την πλήρη επίγνωση, μέχρι την μη-επίγνωση... κι αυτή είναι η πραγματική έννοια των μεταφυσικών κόσμων, του παράδεισου, της κόλασης, κλπ... είναι βαθμοί επίγνωσης... του Θεού...
Τέλος, «πως» και «γιατί» η Επίγνωση, που είναι δραστηριότητα, ενέργεια, (ένα Υπερβατικό Νοείν, σε αντιστοιχία με το δικό μας περιορισμένο νοείν) «μεταμορφώνεται» σε δημιουργία, φύση και αναδύεται ξανά από την φύση πάλι προς τον Εαυτό της... αυτά είναι πολύ μακριά από την παρούσα συζήτηση... Και ο Πλάτωνας και ο Πλωτίνος και ο Χέγκελ κι άλλοι φιλόσοφοι προσπάθησαν να μιλήσουν γιΆ αυτά... Σε μας τους άλλους μένει να επαληθεύσουμε αυτές τις «θεωρίες» ή να τις απορρίψουμε... πάντως δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε....
(¶φησα τελείως έξω τις εσωτερικές παραδόσεις, γιατί κάποιοι μας θεωρούν... «ύποπτους»...)
Trithemius
29-11-09, 12:08
Επικεντρώνομαι σε μερικά σημεία όσων γράφεις:
Η ανώτερη, διαφωτισμένη, επίγνωση, είναι άμεση, «εξωδιανοητική» σύλληψη της Πραγματικότητας.
Η απελευθερωμένη (από τους προσωπικούς μηχανισμούς που παραμορφώνουν) επίγνωση, κατʼ αρχήν αντιλαμβάνεται τον εαυτό σαν μέρος Μίας Ευρύτερης Αντικειμενικής Πραγματικότητας: σαν κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ταυτίζεται ή απορροφάται στο Όλον).Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τα γραφόμενά σου, είναι αδύνατο ο μυστικιστής να γνωρίσει το Όλον και συνδέοντας το Όλον με τον Θεό στην πλήρη έννοιά του, είναι ασύνατο να έχει πλήρη γνώση του Θεού, παρά μόνον μερική και καθορισμένη από το αντιληπτικό του Είναι.
Αυτή η Ευρύτερη Αντίληψη, συμπεριλαμβάνει, αλλά ξεπερνά τον φυσικό κόσμο.
Οι πληροφορίες από τον φυσικό κόσμο περνούν μέσα από τους διανοητικούς μηχανισμούς χωρίς επεξεργασία, (χωρίς να αναφέρονται σε ένα εγώ, χωρίς διανοητική ανάλυση, χωρίς αντιληπτική παραμόρφωση): Αντιλαμβάνεται από τον φυσικό κόσμο, απλά, αυτό που είναι.
Μία τέτοια επίγνωση βιώνει μόνο το τώρα (και δεν διασκορπίζεται στην φαντασία του αύριο και την μνήμη του χθες)...Περιγράφεις μία κατάσταση τύπου "nunc stans", πλην όμως δεν αναφέρεις τα αντιληπτικά εργαλεία που καθορίζουν την επίγνωση της εμπειρίας. Πώς ο μυστικιστής δύναται να αντιληφθεί αυτή τη νέα συνειδησιακή κατάσταση; Με ποιού τύπου υποδοχείς αντιλαμβάνεται όλα αυτά; Υποθέτωντας ότι πλέον σε αυτή την κατάσταση έχει απαλλαχθεί από τις δεσμέυσεις των φυσικών αισθήσεων, τότε τι είναι αυτό που α) ορίζεται ως σύστημα εισόδου, επεξεργασίας και εξόδου των πληροφοριών; και β) πως μπορεί αυτό να απαλλαχθεί από την όποια συσχέτιση με τα εγκεφαλικά παράγωγα;
***στα επόμενα γραφόμενά σου δεν έχω να σχολιάσω κάτι γιατί έχουν ήδη αναφερθεί πολλάκις (θεωρώ όμως ότι αυτό έγινε χωρίς ξεκάθαρες τοποθετήσεις...)
Σχετικά τέλος με όσα αναφέρεις προς εμένα και τον Ενώχ, η δική μου εντύπωση είναι πως έχεις προσεγγίσει τα πράγματα με ένα σύστημα που ίσως για εσένα λειτουργεί, καθίσταται όμως ασαφές λόγω της απόπειράς σου να το επικοινωνήσεις (λογικότατο). Νομίζω όμως πως εκεί πρέπει να σταματά η βεβαιότητα και να αφήνεται ο καθένας να αντλεί από όσα γράφεις οτιδήποτε κρίνει χρήσιμο.
Προσωπικά έχω καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να σταχυολογήσω την κοσμοθέασή σου και ίσως να μην το έχω καταφέρει σε ικανό βαθμό. Αυτό εν μέρει οφείλεται στη φύση του θέματος αλλά και στην απόλυτη υποκειμενικότητα που διέπει το όλο ζήτημα.
Προσωπικά δεν έχω βρει αιτίες που να μου ακυρώνουν την άποψη ότι το ζήτημα της προσέγγισης του θεού από οποιαδήποτε οδό και με οποιαδήποτε μέθοδο αποτελεί μία αμιγώς προσωπική υπόθεση, από την αρχή-αιτία της, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που κάποιος αποπειράται να επικοινωνήσει-περιγράψει την πραγματικότητα που βιώνει, μπορεί να μιλά μόνον για τη δική του πραγματικότητα, για τον δικό του ξεχωριστό κόσμο, καθώς οτιδήποτε αποτελεί αντιληπτό μέρος αυτού του κόσμου, καθίσταται τέτοιο επειδή η ίδια η συνειδητότητά μας "αποφάσισε" να το μορφοποιήσει.
Φτάνοντας σε ένα καθοριστικό σημείο όπου το πνεύμα καταφέρνει να αποδεσμευτεί πλειοτροπικά από το σώμα και τους περιορισμούς του, θεωρώ ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα πολύ ειδικό ψήγμα ατομικότητας, εκείνο που ακόμη και σε εκείνα τα αντιληπτικά πεδία αποτελεί τον εκπρόσωπο του ατόμου, το είδωλο του μυστικιστή που βιώνει τη νέα πραγματικότητα. Πολύ σημαντικό σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα αλλά και το "μετά". Όπως αναφέρθηκε από τον φίλο wholemind, έχουν υπάρξει αρκετοί σημαντικοί μυστικιστές που έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις και εδώ ίσως μας ξεφεύγει μια πολύ σημαντική πληροφορία: όλοι τους έχουν επιστρέψει από εκείνη την ειδική συνειδησιακή κατάσταση της "ιερής ώσμωσης" με το θείο και προσδοκούν να επικοινωνήσουν τις μεθόδους που ακολούθησαν. Τι σημαίνει αυτό; σημαίνει πως αυτή η ειδική συνειδησιακή κατάσταση δεν είναι μόνιμη αλλά αναστρέψιμη. Το πνεύμα επιστρέψει στον φυσικό ξενιστή του και αποπειράται να προσαρμοστεί και πάλι στην καθημερινότητά του, εκεί όπου ο δάσκαλος μυστικιστής θέλει να διδάξει τις μεθόδους ένωσης με το θείο.
Όλη αυτή η διαδικασία δεν μπορεί παρά να περνά από αυστηρά προσωπικά στοιχεία και να καθορίζεται εκ βαθέων από αυτά. Το μόνο ίσως κοινό σε όλους τους μυστικιστές θα μπορούσε να είναι η επίγνωση της ενότητας, το Εν το Παν στην πραγματική του διάσταση και ίσως ακόμα ένα κοινό στοιχείο θα μπορούσε να είναι αυτή η εσωτερική μας ανάγκη για εξέλιξη, μία υπερβατική εκδήλωση του "elan vital" που ακόμη κι εδώ βρίσκει πεδίο εφαρμογής.
Συνοψίζοντας λοιπόν, και χωρίς να αντιτίθεμαι (τελικά) στις απόψεις του φίλου wholemind, θεωρώ ότι αυτές οι εμπειρίες πράγματι είναι υπαρκτές, πράγματι έχουν βάση, πλην όμως από εκεί και μετά, κάθε απόπειρα εμπειρικής γειτνίασης καθίσταται άκυρη, καθώς η ειδοποιός διαφορά μεταξύ κάθε μυστικιστικής εμπειρίας είναι η αρχή της, η ίδια η ατομικότητα του μυστικιστή που είναι ξεχωριστή και μοναδική για κάθε άτομο. Οπότε ναι μεν ισχύει το έγκυρο της εμπειρίας ως "et in universum ego" (παράφραση του γνωστού ρητού), πλην όμως είναι αδύνατο να υφίσταται πλήρης απώλει της ατομικότητας σε αυτή τη διαδικασία και ως εκ τούτου, κάθε εμπειρία αναγκαστικά είναι μοναδικά αντιληπτή, άρα η αντικειμενικότητα πρέπει να περιοριστεί σε αυστηρά προσωπικό επίπεδο και να ταυτιστεί μόνον με την έννοια της "καθαρότητας" στην εμπειρία, μία αμιγής και ανόθευτη θέαση της πραγματικότητας αλλά τίποτε περισσότερο που να συνιστά ομοιογένεια στις εμπειρίες μεταξύ διαφόρων μυστικιστών.
ΚατΆ αρχήν, αγαπητοί φίλοι, όλα αυτά που λέω, δεν αποτελούν προσωπικές αντιλήψεις (και συνεπώς δεν διέπονται από απόλυτη υποκειμενικότητα...)... Αυτά που λέω υποστηρίζονται από όλες τις θρησκείες, κι όλες οι θρησκείες συμφωνούν σε αυτά (πέρα από παραλλαγές στην περιγραφή και την ορολογία...)... Εδώ και 50 χρόνια περίπου ο Mircea Eliade, καθηγητής θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, έχει εξαντλήσει το θέμα αυτό... (κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα...)...
.................................................. .................................................. ......................................
Η επίγνωση (η οποιαδήποτε επίγνωση) περικλείνει μέσα της την δυνατότητα της ανάπτυξής της, της απελευθερωσής της: την δυνατότητα να αλλάξει και να μεταμορφωθεί: την δυνατότητα να δει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο...
Η ανώτερη επίγνωση που πραγματοποιούν όλοι οι (σοβαροί) οπαδοί του εσωτερισμού:
1) Μεταμορφώνει τελείως τη αντίληψη της ατομικότητας.
2) Φέρνει την επίγνωση σε επικοινωνία με την Υποκρυπτόμενη Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα.
3) Αποτελεί (εφΆ όσον πραγματοποιηθεί), μία μόνιμη μεταμόρφωση, κατάσταση ζωής και δράσης: Δεν μιλάμε γιά κάποιου είδους έκσταση στην οποία ο άνθρωπος αποκόπτεται από την φυσική πραγματικότητα και μετά επανέρχεται στην κατάσταση του συνηθισμένου ανθρώπου... (Εγώ ποτέ δεν είπα τέτοιο πράγμα...).
4) Η επίγνωση μεταμορφώνεται, διευρύνεται και συμπεριλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο... Δεν καταργούνται οι διανοητικοί μηχανισμοι και οι αισθήσεις: Λειτουργούν διαφορετικά...
5) Αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι η ανώτερη επίγνωση αντιλαμβάνεται σε μία ευρύτερη σύνθεση και την Υποκρυπτόμενη Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο...
.................................................. .................................................. .......................................
Στην παρούσα φάση η επίγνωση είναι απελευθερωμένη και συμμετέχει ταυτόχρονα και στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα και είναι παρούσα, μέσω εγκεφάλου, στον φυσικό κόσμο: Και, Υπερβαίνει (λογω της πραγματοποίησης) τον εγκέφαλο και συμμετέχει στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα... και λειτουργεί μέσα στον κόσμο (μέσω του εγκεφάλου), αλλά με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό από του συνηθισμένου ανθρώπου (λόγω της ευρύτερης αντίληψής της)... Αποτελεί μία νέα ατομικότητα (όχι υποκειμενικότητα) στα πλαίσια ,ομως μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας, που περιλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο.
Αποτελεί ένα κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού, Κοινωνεί με το Όλον, δεν είναι το Όλον: Υπάρχει μία ολόκληρη εσωτερική πορεία γιά να φτάσουμε στο Όλον (Εγώ ποτέ δεν είπα ότι η ανώτερη επίγνωση είναι το τέρμα... αντίθετα πάντα υπογράμμιζα ότι είναι η Αρχή της Αληθινής Πνευματικής Ζωής):
Επειδή όμως με την ανώτερη επίγνωση συμμετέχουμε σε Μία Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα, στην Οποία συμμετέχουν κι άλλοι (όσοι φτάνουν σε αυτή την κατάσταση), η ατομικότητα υποχωρεί χάριν της Αντικειμενικής Αντίληψης. Μέσα σε αυτή την επίγνωση εκφράζεται το Αντικειμενικό, που είναι Ζωντανό κι όχι «νεκρά φύση», (είναι ο Ζωντανός Θεός): Γιά ποιά υποκειμενικότητα μιλάμε σε αυτό το επίπεδο επίγνωσης; Καταλαβαίνετε τι λέω; Κοινωνούμε και συμμετέχουμε στο Αντικειμενικό, στον Αντικειμενικό Θεό, στο Ζωντανό Θεό: Επηρεαζόμαστε από Αυτό, εκφράζουμε Αυτό, ζούμε Αυτό: Που είναι η υποκειμενικότητα;
.................................................. .................................................. .................................
Αγαπητοί φίλοι, αυτό γιά το Οποίο μιλάμε, δεν είναι απλά εμπειρία μίας ανώτερης πραγματοποίησης, μία μεταφυσική εμπειρία, είναι το επόμενο στάδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου...
Εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε αυτό με την εμφάνιση κάποιων εξαιρετικών ανθρώπων, όπως του Βούδα, του Λάο Τσε, του Ιησού, κλπ... Η άνοδος της ανθρωπότητας σε αυτό το επίπεδο, βρίσκεται βαθιά στο μέλλον...
Αν ξεκινήσουμε από την απλή ενέργεια-ύλη, βλέπουμε πως, από την ανόργανη ύλη αναδύθηκε η Ζωή... Η Ζωή, με την οργάνωσή της, έφτασε μέσω κατάλληλων οργάνων, όπως το νευρικό σύστημα κι ο εγκέφαλος, στην ανάδυση της Επίγνωσης. Η Επίγνωση είναι κάτι διαφορετικό από τον εγκέφαλο (έστω κι αν δεν μπορούμε ακόμα να το δούμε). Η ανάπτυξη της Επίγνωσης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα (αλλά σίγουρα), στην επίτευξη μίας «ανώτερης επίγνωσης» από τον άνθρωπο, που θα ξεπερνά την ύλη και θα συμμετέχει στο Υπερβατικό.
Η Επίγνωση στο απώτερο μέλλον, θα απελευθερωθεί από την ύλη (που δεν είναι παρά μία κατώτερη λειτουργία της Επίγνωσης)...
Ενέργεια-ύλη, Ζωή, Επίγνωση, Παγκόσμιο, Θεός, δεν είναι παρά στάδια σε μία εξέλιξη στην οποία βλέπουμε μόνο ένα μέρος, εμείς οι άνθρωποι...
Ο Θεός μαζί σας.
Trithemius
30-11-09, 19:37
Αγαπητέ φίλε διαβάζω όσα γράφεις και θεωρώ πως γίνεται ανακύκλωση κάποιων ιδεών. Αναγκαστικά επαναφέρω το εξής:Αγαπητέ wholemind, επειδή διακρίνω μία ενδιαφέρουσα βεβαιότητα στα όσα υποστηρίζεις, θα ήθελα πολύ συνοπτικά να μου δώσεις μία περιγραφή του τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε:
- αντικειμενική πραγματικότητα
- επίγνωση
- νοητική ενέργεια
και πως αυτά συνδέονται με τον εγκέφαλό μας και τους γύρω μας και αν (και πως) αυτά δύνανται να υπάρχουν χωρίς φορέα/ξενιστή.
Παράλληλα, προσθέτω ένα κομμάτι από μία εργασία μου πάνω στα επιστημονικά φιλμ "What the bleep do we know":...Όλα αυτά μας οδηγούν στο εύλογο ερώτημα του αν τελικά ο άνθρωπος ζει στην πραγματικότητα ή στην φαντασία, μιας και αυτό που μπορεί να αντιληφθεί από τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω του δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό του συνόλου. Αυτό, συνδέεται και επηρεάζεται από την προσωπική συμμετοχή του παρατηρητή, ο οποίος ρυθμίζει-δημιουργεί μία εκδοχή της πραγματικότητας.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως το ανθρώπινο σώμα και δη ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όσο τέλειος λειτουργικά μας φαίνεται, τελικά υστερεί σε σημαντικό βαθμό ως προς τον τρόπο, την ποσότητα και την ποιότητα που αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται τον κόσμο που μας περιβάλει. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε (ως παρατηρητές) πως ο άνθρωπος ζει σε έναν φανταστικό κόσμο (γιατί τον αντιλαμβάνεται μερικά κι όχι ολοκληρωτικά) αλλά θα ήταν αντικειμενικότερο να συμπεράνουμε πως ο άνθρωπος έχει μία περιορισμένη αντίληψη της πλήρους πραγματικότητας και αυτό δεν οφείλεται μόνον στους περιορισμούς του εγκεφάλου (κάτι που θεωρητικά μπορεί να ξεπεραστεί) αλλά και στην καθοριστική επιρροή της ατομικότητας του ανθρώπου-παρατηρητή, κάτι που είναι αδύνατο να ακυρωθεί ως ανασταλτικός παράγοντας στην προσπάθεια της πλήρους και αντικειμενικής κατανόησης και αντίληψης της πραγματικότητας.
Τελικά κατανοούμε πως γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα για την πραγματικότητα γιατί η εικόνα που έχουμε για αυτή καθορίζεται από την αντιληπτική ικανότητα των αισθητηρίων οργάνων μας. Η όλη αντίληψη του κόσμου μας, εξαρτάται από την εικόνα που συνθέτει τελικά ο εγκέφαλός μας από το σύνολο των πληροφοριών που λαμβάνει, εκ των οποίων μπορεί και επεξεργάζεται μόνον το 5% αυτών ανά δευτερόλεπτο. Ο εγκέφαλος συνεχώς επιτελεί ένα έργο διαχωρισμού και επιλογής των πιθανοτήτων που τελικά θα συνθέσουν την εκάστοτε αντίληψη της πραγματικότητας. Ο εγκέφαλός μας είναι αυτός που τελικά θα αποφασίσει αν στην άκρη του κρεβατιού μας υπάρχει γκρεμός ή το πάτωμα.
Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που οι πληροφορίες που παρέχονται από τα αισθητήρια όργανα στον εγκέφαλο επεξεργάζονται βάσει της δομής και λειτουργίας του εγκεφάλου μας και από τη στιγμή που ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου μας καθορίζεται και από εξωγενή αίτια, κατανοούμε πως όχι μόνον δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε σίγουροι για το τι είναι όντως πραγματικό αλλά και πως τελικά υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσοι και οι παρατηρητές αυτής.
Με βάση τα ανωτέρω που παρέθεσα, θέλω επιπρόσθετα να επισημάνω το ότι ειδικά στον πρακτικό μυστικισμό, αρεσκόμεθα να υποτιμούμε τις ικανότητες του εγκεφάλου μας, να συνδέουμε την όλη διαδικασία ένωσης με τον θεό με κάποιου είδους ασκήσεων "διαφυγής" από το είναι μας, ως μια νέα συνειδησιακή κατάσταση, πλήρως απαλλαγμένη από οτιδήποτε θα μπορούσε να αξιολογηθεί ως ανασταλτικός παράγοντας σε αυτή τη διαδικασία.
Εδώ είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως όταν αναφερόμαστε στην επίγνωση ως έννοια πλήρως αποκομμένη από τον φορέα της (άνθρωπος), τότε χάνουμε το σημείο αναφοράς της, χάνουμε την πηγή της, τη δημιουργό αιτία της και είναι αδύνατο να ορίσουμε μία υπόσταση πλήρως απαλλαγμένη από όσα τη δημιούργησαν αλλά παράλληλα να αξιώνουμε αμετάκλητη δραστηριότητα σε αυτά τα πεδία κι ένα νέο πεδίο εμπειριών, όπου ο άνθρωπος μεταστοιχειώνεται σε καθαρή επίγνωση χωρίς όμως σύστημα επεξεργασίας των δεδομένων που αυτή η επίγνωση δέχεται...
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο επιμένω στην ανάλυση και εμβάθυνση στις έννοιες "συνειδητότητα", "αντικειμενική πραγματικότητα", "επίγνωση", "νοητική ενέργεια" κλπ, γιατί όσο εμβαθύνουμε σε τέτοια ζητήματα, η γλώσσα μας περιορίζει και υποπίπτουμε στο σφάλμα να δίνουμε υπόσταση σε θεωρητικές μορφές, στο βωμό του να επικοινωνήσουμε το δυνατό καλύτερα όσα έχουμε βιώσει ή όσα επιθυμούμε να βιώσουμε...
Αγαπητέ φίλε Trithemius, θα σας μιλήσω με αγάπη και σεβασμό... γιΆ αυτό μην θυμώσετε με όσα πω, χάριν της συζήτησης... δεν απαντώ σε σας σαν πρόσωπο, αλλά στις αντιλήψεις που εκθέτετε....
Δεν φταίω εγώ που επαναλαμβάνομαι αλλά εσείς, που θέλετε «όλα» να τα φέρετε στο μέτρο της δικής σας, περιορισμένης, αντίληψης της Πραγματικότητας...
Να επισημάνω ακόμα ότι... κάτι σας εμποδίζει (προφανώς η κοσμοαντίληψή σας) από το να διαβάσετε ακριβώς αυτά που λέω, όπως τα λέω, και τα «μεταφράζετε» μέσα στην δική σας αντίληψη, σαν καρικατούρα... ΄Ετσι όμως και εμένα αδικείτε και τον εαυτό σας...
Μου αποδίδετε πράγματα που δεν λέω και θέλετε επιπρόσθετα «μόνο με το επιστημονικό κύρος» σας, να πάψω να μιλάω... Το γιατί δεν μου το εξηγείτε , αφού απαντάτε σε άλλα από αυτά που λέω... Το οφείλετε όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους διαβάζουν σε ένα δημόσιο φόρουμ (εκτός αν είναι εδώ ιδιωτικό κλαμπ, οπότε να αποχωρήσω... γιΆ αυτό τον λόγο, όχι επειδή «φοβήθηκα»... τι να «φοβηθώ» άλλωστε;)
.................................................. .................................................. ...................................
Αγαπητοί φίλοι,
Ο Εσωτερισμός, οι θρησκείες, και πολλές μεταφυσικές διδασκαλίες μιλούν γιά μία ανώτερη κατάσταση της επίγνωσης (τελείως διαφορετική από αυτήν που «νομίζει» ότι αντιλαμβάνεται ο αγαπητός φίλος Trithemius... και την αποδίδει στον εσωτερισμό... την στιγμή που ο Εσωτερισμός λέει άλλα...).
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με ένα τρόπο διαφορετικό από αυτόν του συνηθισμένου ανθρώπου που τόσο επιστημονικά περιέγραψε ο αγαπητός φίλος Trithemius:
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί σαν ένα κέντρο επίγνωσης (μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας που περικλείνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο), όπου:
1) Οι πληροφορίες «αναφέρονται» κατευθείαν στην επίγνωση κι όχι στο ψυχολογικό κέντρο «εγώ», που είναι απλά μία διανοητική διεργασία (που αναδύθηκε γιά λόγους βιολογικής επιβίωσης), παγιωμένη, κι αποτελεί πιά ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα...
2) Οι διανοητικοί μηχανισμοί δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «σχολιασμό»...
3) Οι αισθήσεις δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «επιλεκτική» παραμόρφωση...
4) Το τελικό συμπέρασμα: Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με μία Ευρύτρη Αντίληψη και με «διαφορετικό» τρόπο μέσα στους διανοητικούς μηχανισμούς και τις αισθήσεις: Απλά έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας μας... δεν γινόμαστε ξαφνικά εξωγήινοι... Έλεος...
.................................................. .................................................. .............................
Αυτό το βίωμα (μίας ανώτερης κατάστασης της επίγνωσης, μίας απελευθερωμένης επίγνωσης) δεν είναι κάτι εξωπραγματικό και φανταστικό... Είναι μέσα στα ανθρώπινα όρια, είναι απλά μία δυνατότητα της ανθρώπινης επίγνωσης... και το έχουν βιώσει χιλιάδες άνθρωποι και το περιγράφουν με παρόμοιους τρόπους...
Η αντικειμενικότητα του βιώματος πηγάζει όχι μόνο από την ίδια την φύση της κατάστασης, αλλά κι από το ότι την βιώνουν διάφοροι άνθρωποι, και μπορεί να την βιώσει οποιοσδήποτε ήθελε να κάνει τον κόπο...
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο αγαπητός φίλος Trithemius, μας θέλει όλους τρελούς... Επειδή δεν μπορούμε να ενταχθούμε στην δική του αντίληψη της πραγματικότητας;... Το ίδιο όμως δικαίωμα έχουμε κι εμείς να θεωρούμε εκείνον τρελό που δεν βλέπει μία δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης μας....
Τέλος πάντων... Συγγνώμη, αγαπητέ φίλε... όλα όσα είπα δεν αναφέρονται στο πρόσωπο που αγαπώ, εκτιμώ, και σέβομαι, κι ας μην το γνωρίζω... απευθύνονται στην «θέση», στις αντιλήψεις...
Ο Θεός μαζί σας
Αγαπητέ φίλε Trithemius, θα σας μιλήσω με αγάπη και σεβασμό... γιΆ αυτό μην θυμώσετε με όσα πω, χάριν της συζήτησης... δεν απαντώ σε σας σαν πρόσωπο, αλλά στις αντιλήψεις που εκθέτετε....
Δεν φταίω εγώ που επαναλαμβάνομαι αλλά εσείς, που θέλετε «όλα» να τα φέρετε στο μέτρο της δικής σας, περιορισμένης, αντίληψης της Πραγματικότητας...
Να επισημάνω ακόμα ότι... κάτι σας εμποδίζει (προφανώς η κοσμοαντίληψή σας) από το να διαβάσετε ακριβώς αυτά που λέω, όπως τα λέω, και τα «μεταφράζετε» μέσα στην δική σας αντίληψη, σαν καρικατούρα... ΄Ετσι όμως και εμένα αδικείτε και τον εαυτό σας...
Μου αποδίδετε πράγματα που δεν λέω και θέλετε επιπρόσθετα «μόνο με το επιστημονικό κύρος» σας, να πάψω να μιλάω... Το γιατί δεν μου το εξηγείτε , αφού απαντάτε σε άλλα από αυτά που λέω... Το οφείλετε όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους διαβάζουν σε ένα δημόσιο φόρουμ (εκτός αν είναι εδώ ιδιωτικό κλαμπ, οπότε να αποχωρήσω... γιΆ αυτό τον λόγο, όχι επειδή «φοβήθηκα»... τι να «φοβηθώ» άλλωστε;)
.................................................. .................................................. ...................................
Αγαπητοί φίλοι,
Ο Εσωτερισμός, οι θρησκείες, και πολλές μεταφυσικές διδασκαλίες μιλούν γιά μία ανώτερη κατάσταση της επίγνωσης (τελείως διαφορετική από αυτήν που «νομίζει» ότι αντιλαμβάνεται ο αγαπητός φίλος Trithemius... και την αποδίδει στον εσωτερισμό... την στιγμή που ο Εσωτερισμός λέει άλλα...).
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με ένα τρόπο διαφορετικό από αυτόν του συνηθισμένου ανθρώπου που τόσο επιστημονικά περιέγραψε ο αγαπητός φίλος Trithemius:
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί σαν ένα κέντρο επίγνωσης (μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας που περικλείνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο), όπου:
1) Οι πληροφορίες «αναφέρονται» κατευθείαν στην επίγνωση κι όχι στο ψυχολογικό κέντρο «εγώ», που είναι απλά μία διανοητική διεργασία (που αναδύθηκε γιά λόγους βιολογικής επιβίωσης), παγιωμένη, κι αποτελεί πιά ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα...
2) Οι διανοητικοί μηχανισμοί δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «σχολιασμό»...
3) Οι αισθήσεις δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «επιλεκτική» παραμόρφωση...
4) Το τελικό συμπέρασμα: Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με μία Ευρύτρη Αντίληψη και με «διαφορετικό» τρόπο μέσα στους διανοητικούς μηχανισμούς και τις αισθήσεις: Απλά έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας μας... δεν γινόμαστε ξαφνικά εξωγήινοι... Έλεος...
.................................................. .................................................. .............................
Αυτό το βίωμα (μίας ανώτερης κατάστασης της επίγνωσης, μίας απελευθερωμένης επίγνωσης) δεν είναι κάτι εξωπραγματικό και φανταστικό... Είναι μέσα στα ανθρώπινα όρια, είναι απλά μία δυνατότητα της ανθρώπινης επίγνωσης... και το έχουν βιώσει χιλιάδες άνθρωποι και το περιγράφουν με παρόμοιους τρόπους...
Η αντικειμενικότητα του βιώματος πηγάζει όχι μόνο από την ίδια την φύση της κατάστασης, αλλά κι από το ότι την βιώνουν διάφοροι άνθρωποι, και μπορεί να την βιώσει οποιοσδήποτε ήθελε να κάνει τον κόπο...
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο αγαπητός φίλος Trithemius, μας θέλει όλους τρελούς... Επειδή δεν μπορούμε να ενταχθούμε στην δική του αντίληψη της πραγματικότητας;... Το ίδιο όμως δικαίωμα έχουμε κι εμείς να θεωρούμε εκείνον τρελό που δεν βλέπει μία δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης μας....
Τέλος πάντων... Συγγνώμη, αγαπητέ φίλε... όλα όσα είπα δεν αναφέρονται στο πρόσωπο που αγαπώ, εκτιμώ, και σέβομαι, κι ας μην το γνωρίζω... απευθύνονται στην «θέση», στις αντιλήψεις...
Ο Θεός μαζί σας
Ναι.
Το ότι κάποιοι αναφέρθηκαν σε ζητήματα, όπως αυτά που αναφέρεις,
με όρους ασαφείς, παρωχημένους και δεν συμμαζεύεται, δεν σημαίνει πως
αφενός δεν ξέραν οι ίδιοι τι "έτρεχε" και αφετέρου πως η προσέγγιση αυτή
ήταν/είναι και η δικιά τους.
edit/
Ίσα ίσα, που υπήρχε σαφή γνώση για πολλά από τα...
"αφηρημένα" θέματα./edit
Τρανό παράδειγμα ο Αριστοτέλης, που με τελείως μαθηματικό/μηχανικό τρόπο
καταρρίπτει θεωρήσεις για την ψυχή και αναπτύσσει την δικιά του.
Βέβαια, από τότε και μετά, φαίνεται ότι το επίπεδο του κοινού έπεσε και
αναγκαστικά για να μεταδώσουν γνώση μέσα στο χρόνο, οι γνώστες,
έπρεπε να την κάνουν "παραμυθάκι". Το ίδιο, δείχνει ότι, έκανε και
ο Ιησούς στους αμόρφωτους και απαίδευτους "Ιερουσαλημίτες".
Αυτό όμως, δεν νομίζω (προσωπική μου άποψη) ότι θα πρέπει να διαιωνίζεται.
Έτσι, θα ήταν χρήσιμο (επιτέλους) όλοι οι "λέγοντες για"
να μπορέσουν να ορίζουν σαφώς και λογικά τι λένε. Και αυτούς
θα βοηθήσει να προσεγγίσουν αυτό που αναζητάνε αλλά και τους
αναγνώστες/συν-αναζητητές αφενός να καταλάβουν τι διαβάζουν και
αφετέρου να εργαστούν πάνω σε μια βάση.
Έτσι, ενώ λες για κάποια "πράγματα" δεν λες τι είναι αυτά.
Θέτεις αυθαίρετα κάποια πράγματα και έτσι κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει
πώς τα θέτεις "κατά το δοκούν".
Όχι μόνο δεν ορίζεις τι λες αλλά και "ζητάς και τα ρέστα" όταν σου ζητείται
κάτι τέτοιο.
Βέβαια, αυτά τα γνωρίσματα μπορεί να είναι τα ειδοποιά σου, η "σχέση"
σου με και στο σύστημα που καλείται φύση. ¶ρα, καλοδεχούμενα από
την μία όχι προς ασπασμό όμως, από την άλλη.
Trithemius
01-12-09, 16:02
Νομίζω πως μερικά πράγματα πρέπει να μπουν σε μία σειρά, τόσο από άποψη ανάπτυξης στη θεματολογία, όσο και από πλευράς συντονισμού...
Αγαπητέ wholemind, γράφεις:Δεν φταίω εγώ που επαναλαμβάνομαι αλλά εσείς, που θέλετε «όλα» να τα φέρετε στο μέτρο της δικής σας, περιορισμένης, αντίληψης της Πραγματικότητας...
Να επισημάνω ακόμα ότι... κάτι σας εμποδίζει (προφανώς η κοσμοαντίληψή σας) από το να διαβάσετε ακριβώς αυτά που λέω, όπως τα λέω, και τα «μεταφράζετε» μέσα στην δική σας αντίληψη, σαν καρικατούρα... ΄Ετσι όμως και εμένα αδικείτε και τον εαυτό σας...
Μου αποδίδετε πράγματα που δεν λέω και θέλετε επιπρόσθετα «μόνο με το επιστημονικό κύρος» σας, να πάψω να μιλάω... Το γιατί δεν μου το εξηγείτε , αφού απαντάτε σε άλλα από αυτά που λέω... Το οφείλετε όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους διαβάζουν σε ένα δημόσιο φόρουμ (εκτός αν είναι εδώ ιδιωτικό κλαμπ, οπότε να αποχωρήσω... γιΆ αυτό τον λόγο, όχι επειδή «φοβήθηκα»... τι να «φοβηθώ» άλλωστε;)Το επαναλαμβανόμενο αίτημά μου για ξεκάθαρη ανάλυση του τι εστί για εσένα "αντικειμενική πραγματικότητα", "επίγνωση", "νπητική ενέργεια" και συναφείς όροι, έχει βάση γιατί από αυτά εξαρτάται όλη η συζήτηση, πλην όμως ακόμα δεν έχεις δώσει την ακριβή τους ερμηνεία. Αυτό από πλευράς συντονισμού. Από την άλλη όμως, σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, κρίνω αναγκαία την ανάλυση αυτών των όρων γιατί προσδοκώ να εξάγω κάτι από αυτό: το ότι η ανάλυση τέτοιων όρων αποδεικνύει την καθαρά προσωπική-υποκειμενική προσέγγιση αυτών! Από την ανάλυσή σου θεωρώ ότι θα υπάρξει μία τέτοια προσέγγιση αλλά όσο οι όροι παραμένουν ασαφείς, δεν μπορούμε να εξάγουμε ασφαλές συμπέρασμα περί του τι εννοείς χρησιμοποιώντας τους...
Προσωπικά δεν σου έχω αποδώσει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από όσα έχεις αναφέρει και όπως θα έχεις αντιληφθεί, προσεγγίζω τη συζήτηση με μεγάλη προσοχή σε όσα γράφεις.
Σχετικά τώρα με το "επιστημονικό κύρος" που με διακρίνει, ουδέποτε αξίωσα το απόλυτα ορθό των απόψεών μου, παρά μόνον κινούμαι με βάση τη σταδιακή προσέγγιση και ανακάλυψη διαφόρων ζητημάτων, άλλωστε η επιστημονική μου κατεύθυνσή είναι αρκετά άσχετη με τη θεματολογία μας :)
Ο Εσωτερισμός, οι θρησκείες, και πολλές μεταφυσικές διδασκαλίες μιλούν γιά μία ανώτερη κατάσταση της επίγνωσης (τελείως διαφορετική από αυτήν που «νομίζει» ότι αντιλαμβάνεται ο αγαπητός φίλος Trithemius... και την αποδίδει στον εσωτερισμό... την στιγμή που ο Εσωτερισμός λέει άλλα...).
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με ένα τρόπο διαφορετικό από αυτόν του συνηθισμένου ανθρώπου που τόσο επιστημονικά περιέγραψε ο αγαπητός φίλος Trithemius:
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί σαν ένα κέντρο επίγνωσης (μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας που περικλείνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο), όπου:
1) Οι πληροφορίες «αναφέρονται» κατευθείαν στην επίγνωση κι όχι στο ψυχολογικό κέντρο «εγώ», που είναι απλά μία διανοητική διεργασία (που αναδύθηκε γιά λόγους βιολογικής επιβίωσης), παγιωμένη, κι αποτελεί πιά ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα...
2) Οι διανοητικοί μηχανισμοί δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «σχολιασμό»...
3) Οι αισθήσεις δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «επιλεκτική» παραμόρφωση...
4) Το τελικό συμπέρασμα: Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με μία Ευρύτρη Αντίληψη και με «διαφορετικό» τρόπο μέσα στους διανοητικούς μηχανισμούς και τις αισθήσεις: Απλά έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας μας... δεν γινόμαστε ξαφνικά εξωγήινοι... Έλεος...Κατ' αρχήν, εσωτερισμός, θρησκείες και μεταφυσική απλώς έχουν κοινά σημεία, πλην όμως διατηρούν την εννοιολογική αυτονομία τους. Στα σημεία 1 έως 4 που αναφέρεις, δεν εξηγείς τους αντιληπτικούς μηχανισμούς με τους οποίους συμβαίνει αυτή η εμπειρία, ενώ από τις απόψεις σου λείπει το στοιχείο εκείνο που θα ακύρωνε την εκδοχή της ενδογενούς εμπειρείας ως νοητικό παράγωγο (το οποίο δεν είναι απαραίτητα απορριπτέο...)
Αυτό το βίωμα (μίας ανώτερης κατάστασης της επίγνωσης, μίας απελευθερωμένης επίγνωσης) δεν είναι κάτι εξωπραγματικό και φανταστικό... Είναι μέσα στα ανθρώπινα όρια, είναι απλά μία δυνατότητα της ανθρώπινης επίγνωσης... και το έχουν βιώσει χιλιάδες άνθρωποι και το περιγράφουν με παρόμοιους τρόπους...
Η αντικειμενικότητα του βιώματος πηγάζει όχι μόνο από την ίδια την φύση της κατάστασης, αλλά κι από το ότι την βιώνουν διάφοροι άνθρωποι, και μπορεί να την βιώσει οποιοσδήποτε ήθελε να κάνει τον κόπο...
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο αγαπητός φίλος Trithemius, μας θέλει όλους τρελούς... Επειδή δεν μπορούμε να ενταχθούμε στην δική του αντίληψη της πραγματικότητας;... Το ίδιο όμως δικαίωμα έχουμε κι εμείς να θεωρούμε εκείνον τρελό που δεν βλέπει μία δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης μας....
Τέλος πάντων... Συγγνώμη, αγαπητέ φίλε... όλα όσα είπα δεν αναφέρονται στο πρόσωπο που αγαπώ, εκτιμώ, και σέβομαι, κι ας μην το γνωρίζω... απευθύνονται στην «θέση», στις αντιλήψεις...Αγαπητέ φίλε, κι εδώ εξακολουθείς να περιγράφεις μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της επίγνωσης στην οποία αναφέρεσαι αλλά δεν παρέχεις και τα συνοδευτικά στοιχεία που μπορούν να την καταστήσουν βάσιμη. Μιλάς για τα αποτελέσματα της επίγνωσης, την προσεγγίζεις ακροθιγώς και αναγκαστικά με ωθείς να σου ζητήσω περισσότερες εξηγήσεις. Θα ήταν πιο εύκολο να αναπαράγω τα όσα γράφεις αν μου αρέσουν αλλά θα βρεθώ έτη φωτός μακριά από την "Ιθάκη" μου, θα γίνω ένας πιστός σου από βόλεμα κι όχι ένας συνταξιδιώτης σου από εσωτερική ανάγκη... (ελπίζω να με καταλαβαίνεις).
Όσο για το αν σε θεωρώ τρελό, νομίζω πως τα "σεντόνια" που σου γράφω αποδεικνύουν το αντίθετο, εκτός κι αν θεωρείς πως έχω πολύ χρόνο για χάσιμο. Τι λες; ;)
Συνολικά λοιπόν σε όσα συζητάμε, κατανοείς πως είναι αναπόφευκτο να τα προσεγγίσουμε με καθαρά προσωπικούς αντιληπτικούς υποδοχείς και κατά συνέπεια, να ταυτίζονται οι απόψεις μας μόνον ονομαστικά ως τίτλοι αλλά όχι στη φαινομενολογία τους, σε real-time πεδίο...
Στο τέλος, επαναφέρω ένα παλαιότερο ερώτημά μου προς εσέ: Αγαπητέ wholemind, αυτά για τα οποία μιλάς τα έχεις βιώσει; Έχεις βιώσει την ανόθευτη επίγνωση και την αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία αναφέρεσαι ως αληθή πέραν πάσης αμφιβολίας; Έχεις ακολουθήσει με επιτυχία τις διδαχές των γνωστών διδασκάλων κι έχεις βρει το θεό σε όλα αυτά; Με απλά λόγια, έχεις περπατήσει τη "σκάλα του Ιακώβ";
Φιλικά και καλοπροαίρετα.
φιλε μου wholemind
να με συγχωρεις που παρεμβαινω και γω,ενω εισαι "αναγκασμενος" να απαντησεις ηδη σε 2 συμφορουμιτες.ελπιζω να σε φτανει ο χρονος σου:)
θελω να σταθω στην εννοια της επιγνωσης και συγκεκριμενα να ρωτησω το εαν η επιγνωση προυπαρχει της γεννησης του ατομου?το συγκεκριμενο ερωτημα προκυπτει ως εξης:δεχομενος την αποψη σου (η οποια συμπιπτει με αυτην της επιστημης) οτι η υλη δεν ειναι τιποτε αλλο παρα πυκνωματα ενεργειας και σε συνεχεια αυτου οτι η ενεργεια προυπηρχε αλλα και ανακυκλωνεται,τοτε συμπεραινουμε πως τα συστατικα που μας αποτελουν υπηρχαν,υπαρχουν και θα υπαρχουν για παντα.
ποια λοιπον ειναι η αρχη της επιγνωσης και ποιος ο περιοριστικος παραγοντας αυτης στην σημερινη ανθρωπινη ζωη μας?
να σαι καλα,
Αγαπητοί φίλοι...
Νομίζω πως από την αρχή ήμουν πολύ σαφής, σε όσα έχω πει... και δεν καταλαβαίνω γιά ποιό πράγμα με «εγκαλείτε»...
Μίλησα γιά την ανθρώπινη ύπαρξη, με όρους που είναι γνωστοί, στην φιλοσοφία, στην ψυχολογία, στον οποιοδήποτε άνθρωπο:
Η επιγνωση (κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο «συνειδέναι» ή καταχρηστικά «συνείδηση»...) είναι κάτι που έχουμε όλοι: έχουμε αντίληψη της ύπαρξής μας, των βιωμάτων μας, της δραστηριότητάς μας... Θέλετε να σας αναλύσω επιστημονικά τι είναι επίγνωση; Δηλαδή αν δεν το αναλύσουμε επιστημονικά (...που είναι μεταλογισμός, μετασκέψη..) δεν υπάρχουμε; Και γιατί δεν το αναλύετε εσείς;
Μίλησα συγκεκριμένα γιά διανοητικές διαδικασίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνω και το εγώ (επειδή πρόκειται γιά σύνθετη διαδικασία), και την διανοητική διαδικασία και την αντίληψη που μας πληροφορεί γιά το σώμα και το περιβάλλον... Μίλησα γιά αισθήσεις...
Τι να αναλύσω από όλα αυτά;
Το μόνο παραπάνω που είπα είναι ότι η επίγνωση (η επίγνωση που είναι ο καθένας μας) μπορεί να λειτουργήσει «διαφορετικά».
Μιλώντας γιά «ανώτερη επίγνωση» δεν είπα ότι είναι κάτι διαφορετικό από την συνηθισμένη μας επίγνωση, που εμφανίζεται από το τίποτα...: Είναι μία δυνατότητα της επίγνωσής μας, που αναδύεται... μία διαφορετική λειτουργία της επίγνωσής μας... Στην ύπαρξή μας αλλάζει απλά η λειτουργία, όχι κάποιο μέρος της ύπαρξής μας...
Θέλετε να αναλύσω τι είναι λειτουργία;
Χαρακτήρισα αυτή την διαφορετική λειτουργία «ανώτερη επίγνωση», επειδή είναι μία απελευθερωμένη επίγνωση, που «διευθετεί» τους κατώτερους μηχανισμούς, εγώ, διανόηση, αντίληψη... δεν τους καταργεί... Την χαρακτήρισα «ανώτερη επίγνωση», επειδή λόγω της σχετικής της ελευθερίας από τους κατώτερους μηχανισμούς, τώρα αντιλαμβάνεται με τρόπο ευρύτερο (που συμπεριλαμβάνει αλλά ξεπερνά τον παλιό τρόπο του συνηθισμένου ανθρώπου)... Την χαρακτήρισα «ανώτερη επίγνωση», επειδή, απελευθερωμένη, από τις παρωπίδες των κατώτερων μηχανισμών, αντιλαμβάνεται το «αληθινό είναι» που σχετίζεται με το Παγκόσμιο Είναι...
Γιά να καταλάβει όμως κάποιος τι σημαίνει αυτή η διαφορετική λειτουργία της επίγνωσης, πρέπει να «λειτουργήσει» διαφορετικά... (Υπάρχουν σαφείς οδηγίες στον Εσωτερισμό, στην έννοια του οποίου συμπεριλαμβάνω όλες τις επιμέρους έννοιες, θρησκείες, μεταφυσικές, διδασκαλίες, κλπ...)...
Πως είναι δυνατόν μία ανώτερη λειτουργία (ανώτερη αντίληψη) να μεταφερθεί στα στενά πλαίσια της διανοητικής αντίληψης; Δεν «χωράει».. δεν υπάρχουν αντιστοιχίες και ανάλογοι όροι γιά να περιγραφεί... Και δεν κατάλαβα: ότι δεν διατυπώνεται στην διανόηση δεν είναι Πραγματικό, Αληθινό; Μήπως μπορείτε να μεταφέρετε την αντίληψη του Αϊνστάιν γιά τον χωροχρόνο μέσα στα στενά πλαίσια της Φυσικής του Νεύτωνα; Μήπως μπορείτε να μεταφέρετε την στερεομετρία (την γεωμετρία του χώρου) επακριβώς στην επιπεδομετρία (στην επίπεδη γεωμετρία); Και τι σημαίνει αυτό; Ότι μία ανώτερη αντίληψη δεν ισχύει επειδή δεν μπορεί να μεταφερθεί σε ένα κατώτερο σύστημα αναφοράς; Θα τρελαθούμε τελείως...
Μην ζητάτε να χωρέσετε τον ωκενό σε ένα ποτήρι... είναι ανόητο...
.................................................. .................................................. ...................................
Όλα αυτά, ούτε αναιρούν την αντικειμενικότητα της κατάστασης της «ανώτερης επίγνωσης», ούτε εμποδίζει όσους έχουν αυτή την εμπειρία να καταλαβαίνονται και να συνεννοούνται μεταξύ τους...
Αλλά εφΆ όσον μιλάμε γιά μία δυνατότητα της επίγνωσής μας, που μπορεί να αναδυθεί από την συνηθισμένη μας επίγνωση (με κατάλληλη αγωγή και συμπεριφορά), έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε γιΆ αυτήν και να δείξουμε τον δρόμο γιά προσωπική επαλήθευση, από τον καθένα
.................................................. .................................................. ........................
Αγαπητέ φίλε Trithemius δεν καταλαβαίνω τα απλά λόγια σας, αν έχω περπατήσει την «σκάλα του Ιακώβ»... Είμαι τελείως ασήμαντος να μιλήσω γιά εμένα. Ούτε μπορώ να επικαλεστώ προσωπικές εμπειρίες... Το εγώ είναι μία ψευδαίσθηση... Απλά είμαι εδώ, Εσείς που είστε;
.................................................. .................................................. ............................
Γιά τον αγαπητό φίλο, no slave,
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αγαπητέ φίλε, Επίγνωση (που είναι ένας όρος «ψυχολογικός») ή Πνεύμα, ή Νοείν, ή όπως αλλιώς το ονομάσουμε... δεν είναι κάτι διαφορετικό από την ενέργεια-ύλη: Η Πραγματικότητα είναι Μία, με διάφορες εκδηλώσεις, πεδία, κόσμους, (πείτε το όπως θέλετε...)...
Κατά την γνώμη μου η Επίγνωση (λόγω της φύσης της ) «προηγείται» της ενέργειας-ύλης (στην παγκόσμια εξέλιξη...)... Ενυπάρχει σαν Δυνατότητα όταν εμφανίζεται ο φυσικός κόσμος κι αναδύεται όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και μορφοποιηθούν τα κατάλληλα «όργανα»...
Λόγω της φύσης της, η ατομική επίγνωση, «πρέπει» να επιβιώνει του αποχωρισμού από το σώμα (θάνατος)... Αυτό με μία απλή συλλογιστική, μπορεί να οδηγήσει στην πίστη στην μετενσάρκωση...
Όλα αυτά όμως είναι απόψεις, απόπειρες να συνθέσουμε μία κοσμοθεωρία... δεν υπάρχει η δυνατότητα να επαληθευθούν άμεσα... Κι όποιος θέλει να μείνει σε αυστηρά αντικειμενικά πλαίσια (δεν λέω επιστημονικά...) δεν προχωρά ποτέ τόσο πολύ... κινδυνεύει να τον λιθοβολήσουν...
.................................................. .................................................. ............................
Με αγάπη γιά όλους...
Trithemius
02-12-09, 15:25
Μην ζητάτε να χωρέσετε τον ωκενό σε ένα ποτήρι... είναι ανόητο...Ξέρεις πόσοι ωκεανοί χωράνε μέσα σε ένα ποτήρι αν τους συμπιέσεις σωστά; Ένα δείγμα είναι αυτές οι συζητήσεις ;)
Αγαπητέ φίλε Trithemius δεν καταλαβαίνω τα απλά λόγια σας, αν έχω περπατήσει την «σκάλα του Ιακώβ»... Είμαι τελείως ασήμαντος να μιλήσω γιά εμένα. Ούτε μπορώ να επικαλεστώ προσωπικές εμπειρίες... Το εγώ είναι μία ψευδαίσθηση... Απλά είμαι εδώ, Εσείς που είστε;Σου το ρωτάω γιατί αναφέρεσαι σε όλη αυτή τη θεματολογία με μία σαφή αίσθηση βεβαιότητας αναμεμιγμένη με ένα ιδιαίτερο πάθος, συνδυασμός που με οδήγησε στο να σου θέσω αυτή την ερώτηση...
Σχετικά με τη σκάλα του Ιακώβ, από το γνωστό "περιστατικό", αντλώ τη βάση για να ρωτήσω αν εσύ έχεις βρει τον δικό σου δρόμο ένωσης-επικοινωνίας με τον Θεό (σου). Αν εσύ έχεις κάνει πράξη με επιτυχία τα όσα παραθέτεις εδώ. Όσο για το που βρίσκομαι, με μία φράση θα σου έλεγα: "from Kether to Malkuth and back again..." ;)
Όλα αυτά όμως είναι απόψεις, απόπειρες να συνθέσουμε μία κοσμοθεωρία... δεν υπάρχει η δυνατότητα να επαληθευθούν άμεσα... Κι όποιος θέλει να μείνει σε αυστηρά αντικειμενικά πλαίσια (δεν λέω επιστημονικά...) δεν προχωρά ποτέ τόσο πολύ... κινδυνεύει να τον λιθοβολήσουν...Νομίζω πως αυτή σου η δήλωση με καλύπτει πλειοτροπικά στα όσα έχεις παραθέσει τις τελευταίες μέρες :)
Χαρακτήρισα αυτή την διαφορετική λειτουργία «ανώτερη επίγνωση», επειδή είναι μία απελευθερωμένη επίγνωση, που «διευθετεί» τους κατώτερους μηχανισμούς, εγώ, διανόηση, αντίληψη... δεν τους καταργεί... Την χαρακτήρισα «ανώτερη επίγνωση», επειδή λόγω της σχετικής της ελευθερίας από τους κατώτερους μηχανισμούς, τώρα αντιλαμβάνεται με τρόπο ευρύτερο (που συμπεριλαμβάνει αλλά ξεπερνά τον παλιό τρόπο του συνηθισμένου ανθρώπου)... Την χαρακτήρισα «ανώτερη επίγνωση», επειδή, απελευθερωμένη, από τις παρωπίδες των κατώτερων μηχανισμών, αντιλαμβάνεται το «αληθινό είναι» που σχετίζεται με το Παγκόσμιο Είναι...
Ξεκινάς από μια "ανώτερη" μέσα σε εισαγωγικά αλλά συνεχίζεις
κατατάσσοντας την διανόηση ως κατώτερη.
Κατώτερη από τι; Και με τι στοιχεία; Υπάρχει ανώτερη διανόηση;
Εάν ναι τι είδους, μορφής και μεγέθους;
Εάν όχι, τότε πώς μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα;
Και γιατί να είναι ανώτερη αυτή η επίγνωση που "προτείνεις" εσύ
και όχι "κατώτερη";
Γιατί το να απαλαγείς (ή να λειτουργήσεις "πιο ελεύθερα) από την
"διανόηση" και το "εγώ" να είναι "ανώτερο";
Πριν κάμποσα χρόνια... όχι απλά τιμούσαν το εγώ τους αλλά κάναν και
μάχες για τη φήμη του εγώ τους αφού πεθάνουν!!!!
Βέβαια, τότε θεοποιούσαν και την διανόηση...
Κι όποιος θέλει να μείνει σε αυστηρά αντικειμενικά πλαίσια (δεν λέω επιστημονικά...) δεν προχωρά ποτέ τόσο πολύ... κινδυνεύει να τον λιθοβολήσουν...
.................................................. .................................................. ............................
Με αγάπη γιά όλους...
Η αναζήτηση ενός αντικειμενικού πλαισίου (αφού είναι αντικειμενικό
θα είναι και ένα) νομίζω οτι είναι μεγαλεπήβολος στόχος.
Κάποιοι το ονόμασαν Θεό.... κάποιοι κάπως αλλιώς....
Όπως και να έχει, το να κάνουμε την ανάγκη φιλότιμο...
και εφόσον το ένα δεν μπορεί να βρεθεί, να ορίζουμε
1000+2 διαφορετικά "υποκειμενικά" θεωρώ πως δεν προσφέρει
στην έρευνα.....
Όπως, το να "δημιουργούνται" 10000+2 "επιγνώσεις" που
"τις φτάνεις" με κατάλληλες "μεθόδους", οι οποίες δεν είναι
"ερευνητικές" (και εάν είναι, και κάνω λάθος, ενημερώστε με)
με παραπέμπουν στον μεσαίωνα...
Που μερικοί, είτε από "φώτιση" είτε από "γνώση" είχαν την
"επίγνωση"... και αυτοί και μόνο αυτοί μπορούσαν να την διδάξουν...
Βέβαια, δυναμικά μπορούσαν να φτάσουν όλοι, αλλά έπρεπε να περάσουν
τα "μαθήματα"....
Πολύ ωραία μέθοδος για την δημιουργία ενός κήπου με ένα λουλούδι...
αλλά στην βεράντα μου έχω 5 - 6 είδη.... :)
Απεναντίας...;
Απεναντίας, έχω να προτείνω την "στεγνή και ωμή" παρατήρηση
του κόσμου που ζούμε... και μόνο!
Και συλλογισμό ;)
Επίσης με αγάπη!
Ωραία κουβέντα! Αισθάνομαι, ότι το θέμα είναι δύσκολο και πολύπλοκο, αλλά επίσης όμορφο και ουσιαστικό. Θέλοντας να κατανοήσω το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ανάλυση του θέματος και με σεβασμό/θαυμασμό σε όσους συμμετέχουν επιχειρώ μια συνοπτική σύνθεση ιδεών, με ταπεινότητα και αναμένοντας διορθώσεις:
~Η 'επίγνωση' την οποία κάθε άτομο βιώνει υπερέχει ποιοτικά από άλλους μηχανισμούς (νόηση, αντίληψη, 'εγώ', μύηση, γνώση...) και καθιστά το άτομο ικανό να λειτουργήσει σε/με αυτήν φτάνοντας σε απόλυτα μεγέθη, πέρα από οποιεσδήποτε μερικές διδασκαλίες, αποσπασματικές πρακτικές ή τοπικό/χρονικές θεωρίες (αλλά όχι υπεράνω αυτών - ίσως μάλιστα και μέσω αυτών). Με άπλα λόγια, το άτομο φτάνει σε συνειδησιακή αντίληψη του 'δρόμου' του και ρυθμίζει (ε)αυτόν για να εναρμονιστεί με τον ένα, απόλυτο δρόμο (*).
~Αυτή η ανώτερη επίγνωση, είναι κατάσταση διαθέσιμη σε οποιονδήποτε - όλοι είμαστε (τουλάχιστο) ύλη και ενέργεια! Δυνάμενοι να ελέγξουμε τον δικό μας συνδυασμό και τη χρήση αυτών, μπορούμε να αντιληφθούμε βαθύτερη χρησιμότητα, πλουσιότερη 'τοποθέτηση' υπερβατικά μεν (μέσω προσωπικού αγώνα, εξ ορισμού δύσκολου επικοινωνιακά) αλλά επίσης δικαιωμένου εμπειρικά ή καλύτερα υπό προοπτική δικαίωσης. Ο κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να μεταμορθωθεί, να εξελιχθεί... όχι προς ικανοποίηση μεροληπτικών, περιοριστικών στόχων (νιρβάνα, επίδειξη, επιβολή, υλική κυριαρχία...) αλλά προς υπηρεσία στην ιδέα του ενός δρόμου, της μιας αλήθειας.
-----
Ελπίζω να μην είμαι ασαφής ή άστοχος και οι φίλοι που συμμετέχουν να αντλήσουν έμπνευση για την συνέχεια του θέματος. Κλείνω με αυτό που έγραψε ο 'wholemind' και επανέλαβε ο 'Trithemius': "Όλα αυτά όμως είναι απόψεις, απόπειρες να συνθέσουμε μία κοσμοθεωρία..."
Αγαπητοί φίλοι... κάπου χάνουμε την κοινή λογική (την οποία κατά τα άλλα «επικαλείστε»...)...
Μία ή πολλές ερωτήσεις, στον καθένα:
Μπορείς, αγαπητέ φίλε, όποιος κι αν είσαι, να μπεις σε ένα χειρουργείο και να χειρουργείς, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί σαν γιατρός χειρούργος;
Μπορείς να πας να κάνεις την ηλεκτρική εγκατάσταση ενός σπιτιού, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί και δεν έχεις δίπλωμα ηλεκτρολόγου;
Μπορείς να πας να κατέβεις τις πλαγιές του Παρνασού με σκι, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί στο σκι;
ΓιΆ όνομα του Θεού...
.................................................. .................................................. .........................................
Αν λέμε ότι η ύπαρξη χρειάζεται μία αγωγή και μία ορισμένη συμπεριφορά γιά να αντιληφθεί και να κατανοήσει με ένα τρόπο διαφορετικό από εκείνον του συνηθισμένου ανθρώπου, την Πραγματικότητα,... γιατί θέλετε να το κάνετε χωρίς εκπαίδευση; (που μπορεί να είναι ατομική, προσωπική, ιδιαίτερη, ή ό,τι άλλο θέλετε...)... Μήπως ζήτησα εγώ από κανέναν να ασπαστεί κάποια θρησκεία, ή θεωρία; Να δείτε τις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας, ζήτησα, έτσι απλά, φιλικά... ή μήπως έχω κάποιο συμφέρον και δεν το έχω πληροφορηθεί ακόμα; (ίσως χρειάζομαι ψυχανάλυση...)...
Η «διαφορετική λειτουργία της επίγνωσης» που ανέφερα (και κάποιοι εξεγέρθηκαν επειδή την χαρακτήρισα «ανώτερη επίγνωση»), και αντικειμενική είναι και σε αντικειμενική αντίληψη οδηγεί... στο Ευρύτερο Αντικειμενικό... Μέχρι εδώ... μόνο μέχρι εδώ... Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να προχωρήσουμε σε όλη την παγκόσμια εξέλιξη, κι εδώ μιλάμε γιά θεωρίες... (¶ρα, αγαπητέ φίλε Trithemius , πρέπει να μην τα βάζετε όλα στις θεωρίες...)...
Η επίτευξη αυτής της ανώτερης επίγνωσης, αγαπητέ φίλε, Ενώχ, δεν είναι 1000+2: Είναι 1000 στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα 2... Δεν βλέπετε ότι η σκέψη έχει πάντα δύο όψεις;...
.................................................. .................................................. .........................................
Νομίζω αγαπητοί φίλοι, ότι η κοινή λογική λέει ότι κανείς δεν μπορεί να αρθρώσει μία αγγλική φράση αν πρώτα δεν έχει εκπαιδευτεί, ώς ένα βαθμό, στην αγγλική γλώσσα, στις λέξεις, στην γραμματική, στο συντακτικό (δεν χρειάζεται οπωσδήποτε σχολείο, μπορεί και να μάθει κάποιος την γλώσσα εμπειρικά...)... Λέω κάτι παράλογο;
Αν δεν γνώριζα αγγλικά, αγαπητέ φίλε Ttithemius, θα καταλάβαινα τι σημαίνει: « from Keter to Malkhut and back again »;… Το να λέτε όμως αγαπητέ φίλε, ότι βρίσκεστε μέσα στο Καβαλιστικό Σύμπαν, που περιλαμβάνει, εκτός από τον φυσικό κόσμο της Asiyyah, και τους μεταφυσικούς κόσμους της Yezirah, Beriah, Azilut, πέραν των οποίων υπάρχει το Αχανές Έιν Σοφ (Έιν), δεν λέει τίποτα... Με πολύ αγάπη, θα σας έλεγα ότι πέρα από την Καβάλα, που πιθανόν έχετε μελετήσε, υπάρχει και μία άλλη «ερμηνεία» της Καβάλα, που περιγράφει την Πραγματικότητα τελείως «διαφορετικά»... (προφανώς δεν σας ενδιαφέρει...)... Πάντως, όπως και να έχει, οσα λέω, δεν έρχονται σε αντίθεση με την διαδασκαλία της Καβάλα... το αντίθετο συμβαίνει, την επιβεβαιώνουν... την Καβάλα την οποία έχω «υπόψη» μου εγώ...
.................................................. .................................................. .............................
Και καλά, πέρα από όλα αυτά...εγώ μπορεί να είμαι ένας ανόητος αλλαζόνας, που θέλει να παραστήσει τον διδάσκαλο, ή δεν ξέρω τι... (αν και μιλάω γιά πολύ απλά πράγματα, επαληθεύσιμα)... κι έχετε καθήκον να με επαναφέρετε στην τάξη... δηλαδή, τόσοι καταξιωμένοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που ασχολήθηκαν με το μεταφυσικό βίωμα, όπως ο Mircea Eliade (πανεπιστήμιο Chicago), ή ο Rudolf Otto (πανεπιστήμιο Gottingen), πεθαμένοι βέβαια τώρα, και πολλοί, πολλοί, άλλοι... ασχολήθηκαν τελικά με την «ψυχοπαθολογία»;
.................................................. .................................................. ...............................
Η προσέγγιση του αγαπητού φίλου elf, είναι κατά την γνώμη μου η μόνη ορθή, γιατί αφήνει ένα περιθώριο έρευνας, ενώ παράλληλα κρατά τις όποιες επιφυλάξεις... δεν είναι τελείως αρνητική... Ο «ανθρωπιστικός» χαρακτήρας της έρευνας και του προσανατολισμού μίας τέτοιας δραστηριότητας (στον όποιο βαθμό την πραγματοποιεί κάποιος) είναι παραπάνω από προφανής... Με αγάπη, με ταπεινότητα, με ρεαλισμό και πάνω απΆόλα με αυτογνωσία γιά ότι λέμε και κάνουμε... μόνο έτσι μπορούμε να βγούμε κάπου...
.................................................. .................................................. ..................................
Ο Θεός (μου, σου, του), μαζί σας.
Trithemius
03-12-09, 14:49
Αγαπητοί φίλοι... κάπου χάνουμε την κοινή λογική (την οποία κατά τα άλλα «επικαλείστε»...)...
Μία ή πολλές ερωτήσεις, στον καθένα:
Μπορείς, αγαπητέ φίλε, όποιος κι αν είσαι, να μπεις σε ένα χειρουργείο και να χειρουργείς, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί σαν γιατρός χειρούργος;
Μπορείς να πας να κάνεις την ηλεκτρική εγκατάσταση ενός σπιτιού, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί και δεν έχεις δίπλωμα ηλεκτρολόγου;
Μπορείς να πας να κατέβεις τις πλαγιές του Παρνασού με σκι, αν δεν έχεις εκπαιδευτεί στο σκι;
Γιʼ όνομα του Θεού...Αυτό με τι το συνδέεις;;; Αν το συσχετίζεις με την "εκπαίδευση" στο πως θα επικοινωνήσεις με τον Θεό (σου), πρέπει να σου θυμίσω πως εδώ πρόκειται για την άκρως αντίθετη διαδικασία: πρέπει να μάθεις να "αφαιρείς" πάθη, εμμονές και ιδεοληψίες από τον εαυτό σου κι όχι να προσθέτεις γνώση όπως στις τέχνες. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που ενώ δεν διδάχθηκαν τίποτα σχετικό, επικοινωνούν από την πρώτη μέρα με απόλυτη επιτυχία με όσα οι άλλοι κάνουν χρόνια για να "αγγίξουν"...
Αν δεν γνώριζα αγγλικά, αγαπητέ φίλε Ttithemius, θα καταλάβαινα τι σημαίνει: « from Keter to Malkhut and back again »;… Το να λέτε όμως αγαπητέ φίλε, ότι βρίσκεστε μέσα στο Καβαλιστικό Σύμπαν, που περιλαμβάνει, εκτός από τον φυσικό κόσμο της Asiyyah, και τους μεταφυσικούς κόσμους της Yezirah, Beriah, Azilut, πέραν των οποίων υπάρχει το Αχανές Έιν Σοφ (Έιν), δεν λέει τίποτα... Με πολύ αγάπη, θα σας έλεγα ότι πέρα από την Καβάλα, που πιθανόν έχετε μελετήσε, υπάρχει και μία άλλη «ερμηνεία» της Καβάλα, που περιγράφει την Πραγματικότητα τελείως «διαφορετικά»... (προφανώς δεν σας ενδιαφέρει...)... Πάντως, όπως και να έχει, οσα λέω, δεν έρχονται σε αντίθεση με την διαδασκαλία της Καβάλα... το αντίθετο συμβαίνει, την επιβεβαιώνουν... την Καβάλα την οποία έχω «υπόψη» μου εγώ...Προφανώς δεν κατάλαβες τι εννοούσα με τη φράση μου... Αντί να γράψεις όλα τα ανωτέρω (που δεν έχουν σχέση με την Καμπαλιστική διαδρομή που ανέφερα), θα αρκούσε να με ρωτήσεις τι εννοώ (όπως κάνω κι εγώ με τα δικά σου γραφόμενα :)). Πάραυτα, ακόμη δεν μου έχεις απαντήσει στο αν εσύ έχεις κάνει πράξη με επιτυχία τα όσα περιγράφεις.
Η προσέγγιση του αγαπητού φίλου elf, είναι κατά την γνώμη μου η μόνη ορθή, γιατί αφήνει ένα περιθώριο έρευνας, ενώ παράλληλα κρατά τις όποιες επιφυλάξεις... δεν είναι τελείως αρνητική... Ο «ανθρωπιστικός» χαρακτήρας της έρευνας και του προσανατολισμού μίας τέτοιας δραστηριότητας (στον όποιο βαθμό την πραγματοποιεί κάποιος) είναι παραπάνω από προφανής... Με αγάπη, με ταπεινότητα, με ρεαλισμό και πάνω απʼόλα με αυτογνωσία γιά ότι λέμε και κάνουμε... μόνο έτσι μπορούμε να βγούμε κάπου...Είμαι απολύτως βέβαιος πως ουδέποτε εξέφρασα ακραίο αρνητισμό στα όσα γράφεις. Αντίθετα, έχω σαν σημαία το "νήφε και μέμνησο απιστείν" του Επίχαρμου. Επισήμανα πιο πάνω τον χαρακτήρα που προσθέτεις στα γραφόμενά σου γιατί διέκρινα μία αξιοσημείωτη βεβαιότητα στις απόψεις σου, κάτι που σου το ανέλυσα πολλές φορές και σαφώς αποδεικνύει την ανοχή και αποδοχή μου στα περιθώρια έρευνας και τις πιθανότητες λανθασμένης προσέγγισης. Είναι αδύνατο να προχωρήσεις αλλιώς γιατί οτιδήποτε ξεκινά με βεβαιότητα, καταλήγει σε αμφιβολία ;)
Ο Θεός (μου, σου, του), μαζί σας.Δεν γίνεται αλλιώς ;)
Αγαπητέ μου φίλε, Trithemius...
Ποτέ δεν μίλησα γιά «εκπαίδευση» στο πως θα επικοινωνήσω με τον Θεό (μου)...
Μιλώ ακριβώς γιά την αντίθετη διαδικασία, στην οποία πρέπει να μάθεις να «αφαιρείς»....
.................................................. .................................................. ...................................
1) Να αφαιρείς την επιλεκτική διαδικασία, στην αντίληψη (γιά να φτάσεις στην αντίληψη αυτού που είναι πραγματικά,... ή «φαίνεται» χωρίς παρεμβολές, αν προτιμάτε...)...
2)Να αφαιρείς την διανοητική διάχυση στην μηχανική σκέψη, στην μνήμη, την φαντασία, κλπ. (γιά να αντιλαμβάνεσαι αυτό που είναι, τώρα, εδώ...)...
3) Να αφαιρείς την διαδικασία «εγώ», γιατί είναι πολύ περιορισμένη (γιά να αντιληφθείς τον κόσμο από μία «πλατύτερη» σκοπιά, χωρίς εγώ...)...
Αυτό είναι που οδηγεί στην «ανώτερη επίγνωση»...
.................................................. .................................................. ................................
Γιά να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται να έχει κάνει σπουδές θρησκειολογίας, ούτε να έχει απομονωθεί γιά χρόνια σε κάποιο ερημητήριο... πολλοί χριστιανοί μυστικοί ήταν τελείως αγράμματοι... κι ο δάσκαλος του Ζεν Χούι-Νεγκ, δεν ήξερε καν ανάγνωση...
.................................................. .................................................. ....................................
Κάνατε αναφορά στην Καβάλα και κάποια καβαλιστική διαδρομή... κι αναφερθήκατε στο σύστημα σεφιρότ... ΄Ολα αυτά είναι «θεωρίες»... Γιατί μας «ρίχνετε» κατευθείαν στα βαθιά μίας θεωρίας; Και μήπως εσείς με ρωτήσατε γιά την άλλη «ερμηνεία» της Καβάλα που έχω «υπόψη» μου εγώ; Πολλοι αναγνώστες δεν έχουν καν ακούσει γιά την Καβάλα (Καμπάλα, Καμπαλά, όπως θέλετε...)... Γιατί με επιπλήττετε; Δεν καταλαβαίνω, με αγάπη σας μίλησα, δεν έκανα επίδειξη γνώσεων...
.................................................. .................................................. ......................................
Και... σας παρακαλώ, μην παίζετε με τις λέξεις... Όταν λέω ο Θεός (μου, σου, του,), συμπεριλαμβάνω στον Θεό όλα τα άτομα που ξεπέρασαν, ή μπορούν, ή θα ξεπεράσουν, το εγώ, το υποκείμενο και τις αντωνυμίες... Δεν εννοούσα ότι ο Θεός γίνεται αντιληπτός υποκειμενικά, από το, μου, σου, του... Η σκέψη έχει πάντα διπλή έννοια... κι είναι απλά ένα παιχνίδι το να πηγαίνουμε από την μία έννοια στην αντίθετη και πίσω πάλι...
.................................................. .................................................. ....................................
Και τέλος... δεν μιλώ ούτε γιά να κάνω τον έξυπνo, ούτε γιά να αποδείξω σε κάποιον ότι είναι χαζός... Έχω υποχρέωση να μιλήσω... Το οφείλω στους προγόνους μου, από τον Πλάτωνα και τον Πλωτίνο... μέχρι τον φυσικό μου πατέρα... Το οφείλω στα παιδιά μου, που δεν φταίνε σε τίποτα γιά τον αθλιο κόσμο, στον οποίο τα έφερα... Έχω υποχρέωση να μιλήσω γιά το Αγαθό, το Αληθινό, το Σωστό, το Δίκαιο, το Ωραίο...
Ούτε θέλω, εγώ προσωπικά να φέρω κανένα μεσαίωνα... Νομίζω πως προσεγγίζω την έννοια του Θεού πολύ προσεκτικά... κι αν δεν το κάνω εδώ είστε γιά να με ελέγξετε...Πάντως ευχαριστώ γιά την ανοχή σας... Κι εγώ ανέχομαι πολλούς ανθρώπους... (αυτό ήταν αστείο...)...
.................................................. .................................................. ..........................................
Το ζήτημα όμως, γιά να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, μετά από όλη αυτή την περιπλάνηση σε πολλά και διάφορα...
δεν είναι απλά να «αφαιρείς», όπως κι αν το εννοείτε, αγαπητέ φίλε,... το ζήτημα είναι τι συμβαίνει όταν φτάνουμε κάπου, πέρα από τις διαδικασίες... όταν είμαστε στην «άλλη όχθη»... Από εδώ ο κόσμος φαίνεται τελείως διαφορετικός...
.................................................. .................................................. ........................................
Να έχετε μία καλή ημέρα, όλοι, ... κι ας βρέχει...
Αυτό με τι το συνδέεις;;; Αν το συσχετίζεις με την "εκπαίδευση" στο πως θα επικοινωνήσεις με τον Θεό (σου), πρέπει να σου θυμίσω πως εδώ πρόκειται για την άκρως αντίθετη διαδικασία: πρέπει να μάθεις να "αφαιρείς" πάθη, εμμονές και ιδεοληψίες από τον εαυτό σου κι όχι να προσθέτεις γνώση όπως στις τέχνες. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που ενώ δεν διδάχθηκαν τίποτα σχετικό, επικοινωνούν από την πρώτη μέρα με απόλυτη επιτυχία με όσα οι άλλοι κάνουν χρόνια για να "αγγίξουν"...
Kαι η προσπάθεια για απαλλαγή απο πάθη, εμμονές και ιδεοληψίες εκπαίδευση είναι, εκπαίδευση της πιό σκληρής μορφής.
Trithemius
04-12-09, 15:43
Kαι η προσπάθεια για απαλλαγή απο πάθη, εμμονές και ιδεοληψίες εκπαίδευση είναι, εκπαίδευση της πιό σκληρής μορφής.Φυσικά και είναι. Ουδέποτε το αρνήθηκα. Μάλιστα θα έλεγα πως σε αυτού του είδους την εκπαίδευση, ο καλύτερος δάσκαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, εφόσον αφιερώσουμε χρόνο και προσοχή για να μιλήσουμε μαζί του...
Σκοπός... αγαπητοί εν τω κόσμω αδελφοί... κάθε αληθινής, θρησκευτικής, φιλοσοφικής, η διαφωτιστικής, συμπεριφοράς, δεν είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μία ζωή, γεμάτη αρετές, εξαλείφοντας, ή καταπνίγοντας, τις «κακές» επιθυμίες, εμμονές, ιδεοληψίες...
Κάθε «σοβαρή» προσπάθεια (είτε πρόκειται γιά θρησκευτική πρακτική, είτε φιλοσοφική ενασχόληση, είτε απλά, διαφωτιστική προσωπική προσπάθεια, αποσκοπεί και προσδοκά, πως οι «κακές» επιθυμίες, εμμονές, ιδεοληψίες... θα λιώσουν και θα εξαφανιστούν, κάτω από το φως και την θέρμη μίας διαφωτισμένης, διευρυμένης επίγνωσης...
Ο στόχος λοιπόν κάθε ανθρώπινης προσπάθειας (στα πλαίσια της πιό πάνω δραστηριότητας)... βρίσκεται πέρα από την ηθική με τη γενική έννοια, η την λογική με την γενική έννοια... αλλά ταυτόχρονα αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μία ηθική μεταμόρφωση, και μία λογική μεταμόρφωση....
Ο αληθινός στόχος κάθε τέτοιας προσπάθειας είναι να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην επίγνωση του αληθινού εαυτού του, πέρα από την ψεύτικη συνείδηση που έχει διαμορφώσει η φύση, το περιβάλλον, ο χρόνος...
Ο «αληθινός εαυτός» (μία «ανώτερη επίγνωση») δεν έχει σχέση με το εγώ και τις επιφανειακές δραστηριότητες που διαστρεβλώνουν την αντίληψή μας...
Τελικά, πρέπει να οδηγηθούμε από τις καταστάσεις του Είναι, από το «γίγνεσθαι», στο Αληθινό Είναι μας (σε μία άμεση, απευθείας συνολική σύλληψη της Πραγματικότητας... ξεφεύγοντας από την ψεύτικη, μέσα από το εγώ, την διανόηση και την επιλεκτική αντίληψη, σύλληψη όχι της Πραγματικότητας, αλλά μίας «φαντασίας...)...
Κι εδώ είναι η Είσοδος στον Αληθινό κόσμο...
Είναι λάθος να νομίζουν κάποιοι ότι μπορούμε, σαν άνθρωποι, να ξεφύγουμε από την αναγκαιότητα, την εξέλιξη, και τον προορισμό της φύσης μας...
Το βασικό πρόβλημα... αγαπητοί εν τω κόσμω αδελφοί... είναι ένα, και σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε: «ποιός είμαι; τι είμαι, που πάω; γιατί πάω; πως πάω;»... όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν απάντηση μόνο στην επίγνωση του Είναι...
Να έχετε μία καλή ημέρα... έχει μόνο συνεφιά σήμερα...
Προφανώς... αγαπητοί φίλοι...
Κάποιος μπορεί να γνωρίζει περισσότερα (και να έχει εμπειρία όσων γνωρίζει...).. από όσα λέει... Και μπορεί κάποιος, απλά να μιλάει στο μέτρο της κατανόησης, αυτών, στους οποίους απευθύνεται....
.................................................. .................................................. ......................................
Είναι αναγκαίο και πρέπον, να μιλάμε με όρους που είναι κατανοητοί, στα πλαίσια μίας πνευματικής καλλιέργειας και μίας γλώσσας...
Οι θρησκείες κι οι διδασκαλίες αποτελούν «διανοητικούς χάρτες» που όντως οδηγούν στην Αλήθεια... Αρκεί να μην μπερδεύουμε την αληθινή διαδρομή με τον «χάρτη»...
Όταν όμως αναφερόμαστε στις διδασκαλίες θα πρέπει να επεξηγούμε επαρκώς αυτό που λέμε... έχοντας υπόψη μας ότι κάποιοι μπορεί να μην έχουν την γνώση μίας διδασκαλίας...
.................................................. .................................................. ................................
Είναι επίσης καλό να κάνουμε σύγκριση ανάμεσα σε διάφορες διδασκαλίες... επειδή έτσι επιβεβαιώνεται η Αλήθεια και κατανοούν οι άνθρωποι μίας διδασκαλίας ή κοσμοθεωρίας, τους ανθρώπους μίας άλλης διδασκαλίας ή κοσμοθεωρίας...
Μπορούμε έτσι να φτάσουμε σε μία δια-θρησκευτική, δια-φιλοσοφική, δια-διδασκαλική, «Ερμηνεία της Πραγματικότητας», κατανοητής και από τον χριστιανό, και από τον βουδιστή, και από τον βεδαντιστή, και από τον σούφι, και από τον οπαδό της Καβάλα, και από τον οπαδό της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, και από τον οπαδό του σύγχρονου εσωτερισμού...
Η εξέλιξη της σύγχρονης θρησκειολογίας και της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης... οδηγεί ακριβώς προς αυτό τον σκοπό...
.................................................. .................................................. ...................................
Σε όλες τις θρησκείες και διδασκαλίες, μιλούν γιά μία κατάσταση «διαφώτισης του ανθρώπου», γιά μία «ανώτερη επίγνωση»...
Οι χριστιανοί το ονομάζουν καθαρό νου (απλό νου)... που μπορεί να οδηγήσει (βαθμιαία) στην Ένωση με το Θεό (στον φυσικό κόσμο)...
Οι Βουδιστές μιλούν γιά «εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης»... που μπορούν να οδηγήσουν στο Ασαμσκρίτα, (με το νιρβάνα στον φυσικό κόσμο)...
Οι Βεδαντιστές αναφέρονται στις εσωτερικές καταστάσεις του ¶τμαν... που μπορούν να οδηγήσουν στην Βίωση του Βράχμαν, στον φυσικό κόσμο...
Το Σαμκύα-Γιόγκα, μιλά γιά την «κοσμική νόηση» (Μαχατ)... που αντανακλά σε διάφορες διαβαθμίσεις το Υπερκοσμικό Πουρουσά (Πνεύμα)... και γιά το ξεπέρασμα της κοσμικής νόησης... ώστε να φτάσουμε στην Απελευθέρωση (Καϊβαλγία, στον φυσικό κόσμο)...
Οι σούφι μιλούν γιά το ξεπέρασμα του εσωτερικού νου που βιώνει το Είναι σε διάφορες διαβαθμίσεις... ώστε να φτάσουμε στο σβήσιμο μέσα στο Θεό, στον φυσικό κόσμο...
Οι οπαδοί της Καβάλα μιλούν γιά τον αληθινό εαυτό του ανθρώπου (που είναι ταυτόχρονα η Τιφερέθ της Γιετσιρά και το Κέτερ της Ασίγια), την κατάσταση Γκαντλούτ της συνείδησης, μία ανώτερη επίγνωση, που πραγματοποιείται στον φυσικό κόσμο, και που οδηγει στην επίγνωση του Θεού, στον φυσικό κόσμο... κι όπου αρχίζει το εσωτερικό ταξίδι προς τους ανώτερους κόσμους και το ¶πειρο ( Έιν )..
Ο Πλατωνισμός μιλά γιά την επίγνωση του «καθολικού είναι»... που μπορεί να οδηγήσει στην βίωση του «τελείως είναι», του Αγαθού...
Όλες αυτές οι αναφορές θα ήταν ανευ ουσίας... αν δεν οδηγούσαν σε κάποια πολύ σημαντικά συμπεράσματα...
1) Όλες οι διδασκαλίες μιλούν γιά την ίδια Πραγματικότητα...
2) Όλες οι διδασκαλίες υποστηρίζουν, ότι ο άνθρωπος μπορεί εδώ, στον φυσικό κόσμο, να φτάσει σε μία «ανώτερη επίγνωση»...
3) Οι άνθρωποι όλων των διδασκαλιών μπορούν να συννενοηθούν γιατί υπάρχει αντιστοιχία ακόμα και στους όρους που χρησιμοποιούν γιά να περιγράψουν την Πραγματικότητα... κι υπάρχουν ακόμα και ομοιότητες στην περιγραφή τους...
4) Όλες οι διδασκαλίες λένε την ίδια Αλήθεια, αρα δεν μπορούν να ψεύδονται ή να παραπλανούν, ταυτόχρονα...
5) Όλα όσα λένε οι διδασκαλίες γιά την πραγματοποίηση μίας «ανώτερης επίγνωσης» είναι επαληθεύσιμα...
6) Ενώ η Αληθινή Γνώση είναι Ελεύθερη και επαληθεύσιμη... κάποιοι που θέλουν να χειραγωγούν την ανθρωπότητα, πρός ίδιον όφελος, είτε αμφισβητούν πράγματα αποδεδειγμένα από καιρό (ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια...), γιά να κρατούν τους ανθρώπους σε άγνοια... είτε θέλουν να κάνουν τη μεταφυσική γνώση εμπόριο και να την πουλάνε σε μαθήματα...
Στον δρόμο γιά την «Ιθάκη», θα συναντήσετε πολλά τέρατα... μη φοβηθείτε φίλοι... από το φόβο σας αντλούν δύναμη... είναι μονάχα σαπουνόφουσκες, σαν αυτές που παίζουν τα παιδιά...
.................................................. .................................................. ................................
Η «ανώτερη επίγνωση», γιά την οποία μιλούν οι διδασκαλίες αν και μας φέρνει σε επαφή με ανώτερους κόσμους δεν μας αποκόβει από την καθημερινή ζωή και τις καθημερινές υποχρεώσεις...
Αυτή όμως η «ανώτερη επίγνωση» μας προετοιμάζει παράλληλα γιά μία ανώτερη ζωή...
Στην πραγματικότητα η «ανώτερη επίγνωση» ξεπερνά τα όρια της γήινης ύπαρξης και δομεί μία πιό λεπτή ύπαρξη που μπορεί να επιβιώνει σε ένα ανώτερο κόσμο ( Η άλλη προοπτική μας είναι να ξαναγυρίσουμε εδώ, στον φυσικό κόσμο)... Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ήδη μία τέτοια εμπειρία (σε όλες τις εποχές υπήρξαν...)... κι έχουν μεταβεί συνειδητά στον πιό πάνω κόσμο... που δεν είναι βέβαια το τέρμα...
Αλλά σε ποιόν να μιλήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Σε μένα; Σε σένα, στον άλλο;.. Απλά χαμογελάνε με την παιδικότητά μας και σιωπούν... περιμένουν να ωριμάσει ο χρόνος...
.................................................. ................................................
Ο Θεός μαζί σας...
Trithemius
06-12-09, 13:46
1) Όλες οι διδασκαλίες μιλούν γιά την ίδια Πραγματικότητα...Δεν συμφωνώ. Το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ των διδασκαλιών είναι μία περιγραφή του ευκταίου αλλά οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Κάθε άνθρωπος αποτελεί μία μοναδική και ανεπανάληπτη ατομικότητα (ακόμα και στο επίπεδο της ψυχής), κάθε μία με τις δικές της ικανότητες αντίληψης και επίγνωσης. Από τη στιγμή που η επίγνωση υφίσταται παραλλακτικότητα σε τόσο ευρεία κλίμακα, είναι αδύνατο να μπορέσουμε να δώσουμε ασφαλείς απαντήσεις στο αν όλοι οι "μύστες" έχουν βιώσει την ίδια ακριβώς πραγματικότητα.
Οι διδασκαλίες έχουν φτιαχτεί από ανθρώπους με σαφή υπεροχή στο βαθμό επίτευξης του ευκταίου έναντι των ακολούθων τους. Αυτό όμως από μόνο του δεν φτάνει για να μιλάμε με ασφάλεια για το αντικειμενικό της νέας εμπειρίας (όπου αντικειμενικό = αλάνθαστο, ανεπηρέαστο, το "ως έχει" χωρίς τροποποιήσεις).
2) Όλες οι διδασκαλίες υποστηρίζουν, ότι ο άνθρωπος μπορεί εδώ, στον φυσικό κόσμο, να φτάσει σε μία «ανώτερη επίγνωση»...Συμφωνώ αλλά μόνον ως προς την πρόθεση, γιατί το τελικό αποτέλεσμα που καλείται "ανώτερη επίγνωση" είναι αδύνατο να το επικοινωνήσεις.
3) Οι άνθρωποι όλων των διδασκαλιών μπορούν να συννενοηθούν γιατί υπάρχει αντιστοιχία ακόμα και στους όρους που χρησιμοποιούν γιά να περιγράψουν την Πραγματικότητα... κι υπάρχουν ακόμα και ομοιότητες στην περιγραφή τους...Η ορολογία μπορεί να είναι ίδια, πλην όμως πάλι οι ομοιότητες σταματούν εδώ.
4) Όλες οι διδασκαλίες λένε την ίδια Αλήθεια, αρα δεν μπορούν να ψεύδονται ή να παραπλανούν, ταυτόχρονα...Καμία διδασκαλία δεν μπορεί να είναι απόλυτα αληθής ή απόλυτα λανθασμένη. Εξ ου και η αναγκαιότητα τόσων διδασκαλιών ανά τον κόσμο. Αν τώρα κάθε μια από αυτές τις διδασκαλίες διαφέρει από τις άλλες μόνον στο δρόμο που προτείνει για το ίδιο τελικό αποτέλεσμα, πάλι δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε λόγω έλλειψης των κατάλληλων επικοινωνιακών εργαλείων.
5) Όλα όσα λένε οι διδασκαλίες γιά την πραγματοποίηση μίας «ανώτερης επίγνωσης» είναι επαληθεύσιμα...Διαφωνώ. Πως αξιολογείς την επαλήθευση; Πως μπορείς να είσαι βέβαιος ότι αυτό που ο μύστης μεταφέρει σε έντυπη πληροφόρηση (άρα αναγκαστικά το υποβιβάζει) μπορεί να ανταποκρίνεται 100% στην εμπειρία του; Η επαλήθευση είναι αδύνατο να υφίσταται γιατί μπορεί μεν ο στόχος να είναι κοινός μεταξύ των διδασκαλιών, πλην όμως αυτές μεταξύ τους παρουσιάζουν διαφορές στο στοιχείο του ευκταίου.
6) Ενώ η Αληθινή Γνώση είναι Ελεύθερη και επαληθεύσιμη... κάποιοι που θέλουν να χειραγωγούν την ανθρωπότητα, πρός ίδιον όφελος, είτε αμφισβητούν πράγματα αποδεδειγμένα από καιρό (ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια...), γιά να κρατούν τους ανθρώπους σε άγνοια... είτε θέλουν να κάνουν τη μεταφυσική γνώση εμπόριο και να την πουλάνε σε μαθήματα...Αυτό δυστυχώς είναι μία τραγική πραγματικότητα...
Η «ανώτερη επίγνωση», γιά την οποία μιλούν οι διδασκαλίες αν και μας φέρνει σε επαφή με ανώτερους κόσμους δεν μας αποκόβει από την καθημερινή ζωή και τις καθημερινές υποχρεώσεις...Μπορεί άραγε ένας άνθρωπος που πλέον έχει μεταστοιχειωθεί βιώνοντας το απόλυτο να επιστρέψει στην καθημερινότητά του και να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τα τέλη κυκλοφορίας; (μέρες που είναι :D)
Αυτή όμως η «ανώτερη επίγνωση» μας προετοιμάζει παράλληλα γιά μία ανώτερη ζωή...
Στην πραγματικότητα η «ανώτερη επίγνωση» ξεπερνά τα όρια της γήινης ύπαρξης και δομεί μία πιό λεπτή ύπαρξη που μπορεί να επιβιώνει σε ένα ανώτερο κόσμο ( Η άλλη προοπτική μας είναι να ξαναγυρίσουμε εδώ, στον φυσικό κόσμο)... Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ήδη μία τέτοια εμπειρία (σε όλες τις εποχές υπήρξαν...)... κι έχουν μεταβεί συνειδητά στον πιό πάνω κόσμο... που δεν είναι βέβαια το τέρμα...Συμφωνώ απόλυτα!
Αλλά σε ποιόν να μιλήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Σε μένα; Σε σένα, στον άλλο;.. Απλά χαμογελάνε με την παιδικότητά μας και σιωπούν... περιμένουν να ωριμάσει ο χρόνος...Δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις διάβασα αυτό που έγραψες μου ήρθε αυθόρμητα στο νου η αρχή του ποιήματος "Το χρυσαφένιο ταξίδι" του William Butler Yeats:
Εμείς, που με τα τραγούδια οδηγούμε το προσκύνημά σας
και ορκιζόμαστε πως η ομορφιά ζει εκεί που πεθαίνουν οι κρίνοι,
εμείς, ποιητές της υπερήφανης παλαιάς γραμμής
που ψάχνουμε να βρούμε τις καρδιές σας, δεν γνωρίζουμε γιατί.
Τι να σας διηγηθούμε; Ιστορίες;
Υπέροχες ιστορίες με πλοία και αστέρια και νησιά όπου αιώνια κοιμούνται γενναίοι άντρες,
εκεί όπου ποτέ πια το τριαντάφυλλο του δειλινού δεν σβήνει
και άνεμοι και σκιές πέφτουν μακριά, προς τη δύση.
Κι εκεί βρίσκονται οι κόσμοι των αρχαίων βασιλιάδων που μέσα σε θαμπά ξέφωτα κοιμούνται,
μιλάνε στον ύπνο τους και κλείνουν στο στήθος τους τα όνειρα του κισσού...
multum in parvo :rolleyes:
Δεν συμφωνώ. Το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ των διδασκαλιών είναι μία περιγραφή του ευκταίου αλλά οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Κάθε άνθρωπος αποτελεί μία μοναδική και ανεπανάληπτη ατομικότητα (ακόμα και στο επίπεδο της ψυχής), κάθε μία με τις δικές της ικανότητες αντίληψης και επίγνωσης. Από τη στιγμή που η επίγνωση υφίσταται παραλλακτικότητα σε τόσο ευρεία κλίμακα, είναι αδύνατο να μπορέσουμε να δώσουμε ασφαλείς απαντήσεις στο αν όλοι οι "μύστες" έχουν βιώσει την ίδια ακριβώς πραγματικότητα.
Δεν συμφωνώ.
Όλες οι διδασκαλίες μιλούν για την ίδια πραγματικότητα.
Η διαφοροποίηση έγκειται σε αυτό που κάποιοι προσεγγίζουν
με την αρχή της απροσδιοριστίας.
Έτσι, ένας, εάν όχι "ο", στόχος είναι να γνωρίζει κάποιος όλες
τις πιθανές καταστάσεις παρατήρησης αλλά να γνωρίζει ταυτόχρονα
πως αυτή που θα παρατηρήσει θα είναι μόνο η δικιά του.
Συνεπώς, η κατάσταση στην οποία μπορεί κανείς να γνωρίζει όλες
τις πιθανές καταστάσεις δεν θα μπορεί να προσδιοριστεί με λέξεις,
γιατί αυτόματα γίνεται η δική του παρατήρηση.
¶ρα, η μία και μόνη αλήθεια είναι άφατη.
Έτσι, αφενός ο "δρόμος" για να φτάσει κανείς εκεί μπορεί να είναι
προσωπικός ή κοινός με κάποια μερίδα άλλων ανθρώπων και αφετέρου
ο προορισμός είναι κοινός, η γνώση όλων των πιθανών καταστάσεων
παρατήρησης.
Η γνώση αυτή, συνεπάγεται πολλά.....
αλλά τεσ' πα.
Οι διδασκαλίες έχουν φτιαχτεί από ανθρώπους με σαφή υπεροχή στο βαθμό επίτευξης του ευκταίου έναντι των ακολούθων τους. Αυτό όμως από μόνο του δεν φτάνει για να μιλάμε με ασφάλεια για το αντικειμενικό της νέας εμπειρίας (όπου αντικειμενικό = αλάνθαστο, ανεπηρέαστο, το "ως έχει" χωρίς τροποποιήσεις).
Συμφωνώ αλλά μόνον ως προς την πρόθεση, γιατί το τελικό αποτέλεσμα που καλείται "ανώτερη επίγνωση" είναι αδύνατο να το επικοινωνήσεις.
Αυτά μπήκαν μαζί...
γιατί η διαφωνία μου έγκειται στους όρους...
Εφόσον κάτι καλείται ανώτερο ή γίνεται μέσω "υπεροχής" τότε
είναι επόμενο η φύση να ρέπει προς αυτό.
Όμως, εάν ίσχυε αυτό τότε δεν θα υπήρχαν και οι μορφές της ψυχής
(όπως αυτές προσδιορίζονται από τους αρχαίους συγγραφείς) οι
οποίες έχουν "μειωμένες αισθήσεις".
¶ρα, δεν είναι κάτι πάνω από κάτι άλλο. Πιο γενικό, ναι.
Η αλλαγή του όρου, από "ανώτερο" σε "γενικότερο" δείχνει
πώς αφενός το ένα είναι υποσύνολο του άλλου και αφετέρου
πως τίποτα δεν είναι προτιμητέο έναντι του άλλου.
Η ορολογία μπορεί να είναι ίδια, πλην όμως πάλι οι ομοιότητες σταματούν εδώ.
Καμία διδασκαλία δεν μπορεί να είναι απόλυτα αληθής ή απόλυτα λανθασμένη. Εξ ου και η αναγκαιότητα τόσων διδασκαλιών ανά τον κόσμο. Αν τώρα κάθε μια από αυτές τις διδασκαλίες διαφέρει από τις άλλες μόνον στο δρόμο που προτείνει για το ίδιο τελικό αποτέλεσμα, πάλι δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε λόγω έλλειψης των κατάλληλων επικοινωνιακών εργαλείων.
Οι αντιστοιχίες (όπως σωστά τέθηκε) είναι ένα "εργαλείο" για να ξεπεραστεί
το διαφορετικό επίπεδο εκπαίδευσης του ακροατηρίου.
Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να γίνει κατανοητός ένας τύπος
που θα μιλούσε για την ύλη και την σύστασή της από μόρια, σε ένα
κοινό το οποίο ήταν, ως επί το πλείστον, απαίδευτοι......
Διαφωνώ. Πως αξιολογείς την επαλήθευση; Πως μπορείς να είσαι βέβαιος ότι αυτό που ο μύστης μεταφέρει σε έντυπη πληροφόρηση (άρα αναγκαστικά το υποβιβάζει) μπορεί να ανταποκρίνεται 100% στην εμπειρία του; Η επαλήθευση είναι αδύνατο να υφίσταται γιατί μπορεί μεν ο στόχος να είναι κοινός μεταξύ των διδασκαλιών, πλην όμως αυτές μεταξύ τους παρουσιάζουν διαφορές στο στοιχείο του ευκταίου.
Η μόνη επαλήθευση μπορεί να γίνει με την σωστή προσέγγιση και
παρατήρηση των φαινομένων.
Παραδείγματα σωστής προσέγγισης και παρατήρησης έχουμε
πολλά από την ιστορία μας....
(Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Πυθαγόρας κτλ κτλ κτλ κτλ)
Μπορεί άραγε ένας άνθρωπος που πλέον έχει μεταστοιχειωθεί βιώνοντας το απόλυτο να επιστρέψει στην καθημερινότητά του και να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τα τέλη κυκλοφορίας; (μέρες που είναι :D)
Συμφωνώ απόλυτα!
Το πρόβλημα εδώ, είναι η μη θεώρηση των συνόλων της φύσης....
Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο (εφόσον έχει ζωή).
Τα ζώα είναι μέρος της γής.
Η γη είναι μέρος των πλανητών.
Οι πλανήτες είναι μέρος των ουρανίων σωμάτων που υπάρχουν
στο σύμπαν.
κ.ο.κ.
Και έτσι, το "ανώτερο" και το "κατώτερο" ΔΕΝ υπάρχουν.
Το μόνο που υπάρχει είναι η ανάγκη για εξέλιξη (όπου εξέλιξη
εννοούμε την πρώτη παράγωγο διάφορη του μηδενός, άρα
είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω δεν μας απασχολεί).
Έτσι, είτε πυρηνικά καταστρέψουν την ατμόσφαιρα της γης
είτε όχι, δεν απασχολεί την φύση.
Είτε ο γλάρος πνίγεται μέσα στα πετρέλαια είτε όχι, το ίδιο.
Ο μόνος που "ενδιαφέρεται", και το ξέρει, είναι ο άνθρωπος με
την μορφή που έχει σήμερα (πνευμόνια αντί για βράγχια ή
σύστημα διύλισης υγρών για να πάρει το χρήσιμο καύσιμο του
οργανισμού του).
Εάν βολέψει την φύση, όπου βολέψει νοείται ο δρόμος με την λιγότερη
κατανάλωση ενέργειας, να γίνει το τάδε ή το δείνα για την εξέλιξη
(είτε πάνω είτε κάτω)... θα γίνει.
Από εκεί και πέρα όμως.... υπάρχουν και τα τέλη κυκλοφορίας... !
Οι άνθρωποι που έχουν μία πιό ευρεία εμπειρία της Πραγματικότητας (γιά να αποφύγω τον όρο «ανώτερη εμπειρία» που προβληματίζει τον αγαπητό φίλο Ενώχ)... κατανοούν ότι η Αντικειμενικότητα του Βιώματος βρίσκεται όχι στον εαυτό τους, στα μέσα τους, στον τρόπο τους... αλλά στο ίδιο το Βίωμα:
Το υποκείμενο υφίσταται μία βαθμιαία, φυσική αλλά τρομακτική μεταμόρφωση, σε σχέση με τον συνηθισμένο άνθρωπο... ( ο μεταμορφωμένος άνθρωπος απέχει τόσο από τον συνηθισμένο άνθρωπο... όσο ο άνθρωπος από τα άλλα πρωτεύοντα ζώα... όσο κι αν αυτό ακούγεται άσχημο γιά τον άνθρωπο... επειδή δεν λαβαίνεται υπόψη η προοπτική εξέλιξης του ανθρώπου που ανοίγεται μπροστά του...)...
Συνεπώς η αντίληψη της Αντικειμενικότητας, μετατοπίζεται από την ατομική εμπειρία, προς Αυτό που Βιώνεται... κι Αυτό Είναι Μία Ευρύτερη Πραγματικότητα, που ξεφεύγει από τον έλεγχό μας...
Αν λοιπόν όλα τα «υποκείμενα» που μετέχουν σε μία τέτοια εμπειρία, «υποχωρούν» γιά να Αναδυθεί Αυτό Το ¶λλο, τότε γίνεται κατανοητό γιατί η Πραγματικότητα Είναι Μία...
Η νέα αυτή αντίληψη, αν και «ατομική» είναι σε συνεχή επικοινωνία με Κάτι Ευρύτερο... Είναι ένα νέο είδος συνείδησης που κάποιοι ονομάζουν κοσμική συνείδηση του ανθρώπου....
.................................................. .................................................. .........................
Ένας χριστιανός που έφτασε στον καθαρό νου κι έχει εμπειρία του Θεού (στο μέτρο που την έχει),
Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον σούφι που βιώνει το Είναι (στο μέτρο που το βιώνει), κι οδηγείται προς το Καθαρό Είναι του Θεού,
Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον βουδιστή που βιώνει τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης κι οδεύει προς το Ασαμσκρίτα (το μη-σύνθετο, το μη-γεννημένο...),
Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον οπαδό της Καμπάλα που βιώνει τον Εαυτό ( στο Κέτερ της Ασίγια), κι επικοινωνεί... με τον Θεό,
Κλπ., κλπ,...
Όλοι αυτοί (εφόσον βιώνουν την εμπειρία), όχι μόνο συνεννοούνται μεταξύ τους, αλλά και κατανοούν ότι έχουν την ίδια εμπειρία, γιατί η εμπειρία τους έχει ξεφύγει, πέρα από την κουλτούρα στην οποία δομήθηκε, πέρα από την κοσμοαντίληψη μέσα στην οποία λειτούργησε, πέρα από ατομικές αντιλήψεις και περιγραφές: Βασίζεται στην Ίδια την Πραγματικότητα που Αποκαλύπτεται (κι Αυτή η Πραγματικότητα, δεν ελέγχεται από τον μικρούλη άνθρωπο...)...
Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και να ασχολούνται με πολύ ταπεινά πράγματα, όπως το να φτιάξουν πρωινό στο παιδί τους, ή να σταθούν στην ουρά γιά να πληρώσουν ένα λογαριασμό, ή να έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα, ή κάποιο ατύχημα... αλλά όλα αυτά τα κάνουν, ή τα υφίστανται, με τελείως διαφορετικό τρόπο από εκείνον του συνηθισμένου ανθρώπου... Οι «άγιοι», δεν είναι στον ουρανό, κυκλοφορούν ανάμεσά μας...
.................................................. .................................................. .
(Αγαπητέ φίλε Trithemius, και μόνο που διαβάζετε, ποίηση, αυτού του είδους την ποίηση... είστε ευλογημένος άνθρωπος, να είστε πάντα καλά... εγώ πάντως σας ευχαριστώ γιά το ποιήμα...)...
.................................................. ................................................
Να είστε όλοι καλά...
Προλεγόμενα σε μία «Φιλοσοφία του Βάθους»
Η Αναζήτηση του «Είναι» από την Φιλοσοφία, στον δυτικό κόσμο, ή της Απώτερης Πραγματικότητας, από τα ανατολικά θρησκευτικά κινήματα, (που ορίζεται με διάφορους και διαφορετικούς τρόπους), δεν είναι μία δραστηριότητα (η οποία εξ΄ορισμού θα μας έφερνε έξω, στην επιφάνεια της «Συνείδησης») αλλά το σταμάτημα της δραστηριότητας. Η εγκατάλειψη της αισθητηριακής δραστηριότητας μας οδηγεί στις εσωτερικές νοητικές διαδικασίες (που είναι όμως εξαρτημένες από την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου και
αναγκαστικά προσανατολισμένες προς τα έξω). Το ξεπέρασμα όλης αυτής της μάταιης νοητικής δραστηριότητας μας ανυψώνει ως την προσωπική αντίληψη της ύπαρξης. Η υπέρβαση ακόμα και αυτής της αντίληψης περί μίας προσωπικής ύπαρξης μας οδηγεί στο
Απέραντο Βάθος του «Είναι». Τελικά όλες οι πνευματικές προσπάθειες του ανθρώπου να βρει την Ύψιστη Αλήθεια, να Προσεγγίσει την Υπέρτατη Πραγματικότητα, να Βιώσει την Αληθινή Ύπαρξη, δεν είναι παρά μία άσκηση της Φιλοσοφίας του Βάθους.
Το τελικό συμπέρασμα σε όλες τις πνευματικές προσπάθειες και η Βασική Αρχή Μίας Φιλοσοφίας Του Βάθους είναι ότι η Πραγματική Ύπαρξη Είναι το Υπόβαθρο κάθε επιφανειακής ύπαρξης, μέσα στους κόσμους και μέσα στην ζωή. Γιά να Βιώσουμε Αυτό το Βάθος της Δεδομένης Ύπαρξης, δηλαδή την Αληθινή μας Ουσία, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε όλες τις επιφανειακές δραστηριότητες. Αυτό είναι μία τελείως απλή και φυσική πράξη, μολονότι η "φιλοσοφία" την κρύβει πίσω από την πολυπλοκότητα και η "θρησκεία" την καλύπτει με το πέπλο του μυστηρίου. Η Αλήθεια όμως είναι Εδώ,
είναι τελείως απλή, τελείως φυσική. Δεν ανήκει σε κανέναν αποκλειστικά και δεν μπορεί κανείς να την χρησιμοποιεί γιά προσωπικούς σκοπούς ή γιά να εκμεταλευτεί τους συνανθρώπους του. Αυτό που εμπορεύονται δεν είναι η Υπέρτατη Αλήθεια αλλά αυτό
που αυτοί αντιλαμβάνονται σαν υπέρτατη αλήθεια και στ΄αλήθεια αυτό είναι τελείως διαφορετικό.
Αυτοί που όντως έχουν εμπειρία της Υπέρτατης Πραγματικότητας κι όχι οι ανόητοι με το θρησκευτικό ένδυμα, έχουν βιώσει τον Εσωτερικό Δρόμο, τις εσωτερικές καταστάσεις, μέχρι την Αποκάλυψη του Αιώνιου και έχουν καταγράψει όλα αυτά σαν προσωπική εμπειρία. Αυτό που Βιώνουν είναι «Μία Υποκειμενική Αντίληψη Μίας Αντικειμενικής Πραγματικότητας». Οδηγούνται έτσι σε μία διυποκειμενική αντίληψη της Απώτερης Πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα βεβαίως, στο τελικό στάδιο του εσωτερικού δρόμου εγκαταλείπεται κάθε αντίληψη του εγώ. Αυτή είναι μία Εμπειρία που έχουν όλα τα υποκείμενα. Είναι η Υπέρτατη Αλήθεια που Ενοποιεί τα πάντα Μέσα Της. Είναι το "τελείως είναι" του Πλάτωνα, το "Ένα" του Πλωτίνου, το Απόλυτο Είναι, η Αληθινή Ύπαρξη, Είναι το Βράχμαν, το Ασαμσκρίτα (το νιρβάνα), η Υπέρτατη Πραγματικότητα...
Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ
Όλοι οι ιδρυτές των μεγάλων θρησκειών και όλοι οι σημαντικοί
φιλοσοφοι της ιστορίας, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν
την Πραγματικότητα και να “συλλάβουν” την Αλήθεια, ακολούθησαν
έναν τελείως φυσικό και απλό τρόπο: Όλοι αναζήτησαν την Αλήθεια
και προσπάθησαν να κατανοήσουν την Πραγματικότητα μέσα στην
“Δεδομένη Συνείδηση”, στην “Παρούσα Συνείδηση”, σε όποια
κατάσταση κι αν βρισκόταν αυτή. Αναζήτησαν την Αλήθινή Φύση
της Ύπαρξηςτους, την εγκυρότητα της αντίληψής τους και
ενήργησαν γιά να φτάσουν στην Καθαρή Αλήθεια.
Το ίδιο μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος που μπορεί να
είναι εξίσου σοφός με όλους αυτούς. Να διερευνήσει την “Δεδομένη
Συνείδηση” που τυχαίνει να είναι. Σε αυτή την έρευνα θα περάσει
από όλα τα στάδια που πέρασε το ανθρώπινο είδος στην πολλών
χιλιετηρίδων ιστορία του. Τυπολογικά υπάρχουν πέντε στάδια προς
την Αλήθεια (όπως κι αν την εννοούμε αυτή), πέντε βήματα που
πρέπει να κάνουμε.
1) Το πρώτο και ασφαλές θεμέλιο, η βάση από την οποία
μπορούμε να ξεκινήσουμε είναι η ίδια μας η Συνείδηση (η “Δεδομένη
Συνείδηση” όποια κι αν είναι αυτή). Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουμε
και προβληματιζόμαστε κι αναζητούμε την Αλήθεια. Αν δεν υπήρχαμε
(αν δεν είχαμε “συνείδηση” της υπαρξής μας) δεν θα ετίθετο καν το
πρόβλημα. Πρέπει να διερευνήσουμε λοιπόν καταρχήν τι “ειναι”
“συνείδηση”, τι είναι σταθερό και τι είναι δευτερεύουσα
δραστηριότητα στην λειτουργία της. Ασφαλώς η “συναίσθηση” είναι
το σταθερό στοιχείο, ενώ το περιεχόμενο, όλα όσα αντιλαμβανόμαστε
έρχονται μετά. Καταρχήν λοιπόν αντιλαμβανόμαστε την Ύπαρξη σαν
ένα όλο, συγκεχυμένο όλο.
2) Μέσα στην “Δεδομένη Συνείδηση” εκδηλώνεται συναίσθηση, νόηση,
αντίληψη, διανοητικές λειτουργίες, αισθήματα (δηλαδή ερεθίσματα
από κάπου έξω από το εγώ) κι ένας ολόκληρος κόσμος απέναντί μας
(που θεωρείται αντικειμενικός). Έτσι θεμελιώνεται η διάκριση
μεταξύ Υποκειμένου κι αντικειμενικού κόσμου και παγιώνεται η
αντίληψη ότι είμαστε μέσα σε αυτό τον αντικειμενικό κόσμο.
Η απορρόφηση στο υποκείμενο οδηγεί στην προανθρώπινη,
παιδιάστικη αντίληψη, ότι ελέγχουμε τα πάντα (οδηγεί σε ένα
συνειδησιακό αυτισμό), ενώ η απορρόφηση στο αντικειμενικό μας
στερεί το ανθρώπινο χαρακτηριστικό μας που είναι η
αυτεξουσιότητα και μας κάνει να τρέχουμε πίσω από τα φαινόμενα
(και τελικά μας αποκτηνώνει).
3) Αντιλαμβανόμαστε ότι Υποκείμενο, αντικειμενικό, είναι
διαφορετικά. Επεξεργαζόμενοι διανοητικά αυτές τις δύο αρχές
μπορούμε να ακολουθήσουμε ή τον ένα δρόμο του υποκειμένου
ή τον άλλο του αντικειμενικού και να θεμελιώσουμε φιλοσοφικές
θεωρίες και αντιλήψεις που θα δίνουν προτεραιότητα είτε στο
ένα είτε στο άλλο. Αυτός είναι ο διανοητικός δρόμος που
ακολούθησαν οι πρώιμοι και ανώριμοι διανοητές κι έτσι
θεμελίωσαν φιλοσοφίες, μεταφυσικές δοξασίες γιά την Πραγματικότητα
που στα εγχειρίδια της φιλοσοφίας διαχωρίζονται σε ιδεαλιστικές
και ρεαλιστικές. Όλα αυτά είναι διανοητικές κατασκευές, προσπάθιες
να συλλάβουμε με την σκέψη την Πραγματικότητα. Είναι όμως τελείως
διαφορετικό πράγμα να βιώνουμε την Πραγματικότητα από το να
σκεφτόμαστε την Πραγματικότητα. Μία τέτοια στάση παραμένει
ανώριμη και παιδιάστικη κι ας παίρνει την μορφή φιλοσοφικής
θεωρίας.
4) Ο Δρόμος που ακολούθησαν οι ώριμοι φιλόσοφοι (συχνά
μυστικιστές και αντι-διανοητικοί φιλόσοφοι) είναι άλλος, είναι ο
Δρόμος του Βιώματος. Γιά να αντιληφθούμε την Αληθινή Φύση της
Ύπαρξής μας, της Συνείδησης σαν Συνείδησης και της σχέσης μας
με τον αντικειμενικό κόσμο θα πρέπει να υπερβούμε και την
διανόηση κι όλες τις δευτερεύουσες δραστηριότητες της Συνείδησης.
Στον χώρο της σκέψης (αν και φανταστικός, τεχνητός) ο άνθρωπος
αισθάνεται ασφάλεια. Εδώ όμως καλείται να εγκαταλείψει όλες
αυτές τις δραστηριότητες και να ξανοιχτεί στο ¶πειρο της Καθαρής
Συνείδησης, στον Ωκεανό της Αληθινής Ύπαρξης. Μία τέτοια ενέργεια
είναι ασφαλώς προσωπική, μη ελεγχόμενη και συνεπώς αμφιλεγόμενη
και αμφισβητούμενη. Βεβαίως, στην πραγματικότητα, το Υποκείμενο
εγκαταλείποντας όλες αυτές τις δευτερεύουσες δραστηριότητες
βυθίζεται στην Αντικειμενική Φύση Του, σε Αυτό που Είναι
Πραγματικά, αλλά αυτό το Βιώνει προσωπικά, σαν Υποκείμενο.
Η Αλήθεια που ανακαλύπτει λοιπόν το Υποκείμενο είναι Αντικειμενική,
αλλά είναι μία προσωπική αντίληψη της Αντικειμενικής Φύσης.
Στην πραγματικότητα, σε Αυτή την Κατάσταση Υποκείμενο,
Αντικειμενική Φύση, “διαλύονται” και η Πραγματικότητα Αποκαλύπτεται
σαν Μία Ενότητα, σαν Ένας Ωκεανός Ύπαρξης που συμπεριλαμβάνει
τα πάντα: και το Υποκείμενο που Υπερβαίνει τον εαυτό του και
ταυτίζεται με την Αντικειμενική Ύπαρξη και όλο τον φαινομενικό
αντικειμενικό κόσμο. Σε Αυτή την Κατάσταση το Υποκείμενο που
Ταυτίστηκε με το Σύνολο της Ύπαρξης μεταβάλλεται σε Παγκόσμιο
Πνεύμα που περικλείνει την “αντικειμενική φύση”. Σε Αυτή την
Κατάσταση το Υποκείμενο έχει αντιστρέψει τελείως την θέση του,
δεν αισθάνεται ότι είναι μέσα στον “αντικειμενικό κόσμο”,
αντιλαμβάνεται ότι Μέσα Του περικλείνεται όλος ο “αντικειμενικός
κόσμος”. Συμβαίνει μία Πλήρης Πνευματική Ανατροπή κι έτσι ο
“άνθρωπος” “γίνεται” “Θεός”, ό,τι ήταν πάντα.
5) Μία Συνείδηση που Πραγματοποίησε την Πλήρη Αυτογνωσία,
που έφτασε στην Έλλαμψη, στην Φώτιση, στην Σωτηρία (όπως κι αν
το πούμε είναι το ίδιο), Αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα
η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η ΥΠΑΡΞΗ, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, ότι ποτέ
δεν αποχωρίστηκε απο την ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κι ότι όλη η
πορεία της μέσα στον φαινομενικό κόσμο δεν ήταν παρά μία
“συνειδησιακή παραζάλη”, που την οδήγησε στο να αντιλαμβάνεται
όλα τα φαινόμενα που παράγονται μέσα της σαν ανεξάρτητα από
αυτήν και ότι βρέθηκε στην παράδοξη θέση να αισθάνεται ότι ζει
μέσα σε αυτό το κοσμικό όνειρο. Είναι δύσκολο να κατανοήσει
Αυτή την Κατάσταση μία συνείδηση που δεν την Βίωσε.
Όπως κι αν έχει το πράγμα, καταλαβαίνουμε ότι ο Δρόμος
Προς Την Αλήθεια είναι Βιωματικός. Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι Βίωμα, δεν
είναι περιγραφή του Δρόμου, ούτε διανοητική θεωρία. Γιά να
φτάσουμε στην ΑΛΗΘΕΙΑ πρέπει να διαβούμε τα πέντε στάδια της
“συνειδησιακής εξέλιξης” που περιγράψαμε (και που ο άνθρωπος
σαν είδος έκανε χιλιάδες χρόνια να διανύσει). Δηλαδή:
1) Να ξεκινήσουμε από την Δεδομένη Συνείδηση,
2) να διακρίνουμε το Υποκείμενο από το δεδομένο αντικειμενικό,
3) να ξεπέράσουμε την διανοητική παγίδα της ερμηνείας της
Πραγματικότητας είτε από την ιδεαλιστική, είτε από την ρεαλιστική
πλευρά,
4)να ξανοιχτούμε στον ¶γνωστο Ωκεανό της Αληθινής Ύπαρξης, πέρα
από την διανόηση και τις άλλες δραστηριότητες και να
πραγματοποιήσουμε την πνευματική μεταστροφή, να αντιληφθούμε
ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που περιλαμβάνει Μέσα Της τα
φαινόμενα,
5) να συνειδητοποιήσουμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ Η ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
κι ότι ποτέ δεν ξεπέσαμε, ούτε ποτέ φωτισθήκαμε, απλά “βγήκαμε”
από το “όνειρο”.
Ασφαλώς, από την πιό πάνω περιγραφή μπορούμε να εξάγουμε
μία μεταφυσική θεωρία, αλλά αυτό είναι αδιάφορο. Σημασία έχει
να Διαβούμε τον Δρόμο κι όχι να έχουμε μία καλή περιγραφή
του Δρόμου. Όσο κι αν σας περιγράφουμε τον δρόμο προς την
Ακρόπολη των Αθηνών αυτό μένει μία διανοητική σύλληψη, ένας
“χάρτης”. Πρέπει να βαδίσετε τον δρόμο γιά να δείτε την
Ακρόπολη και να περπατήσετε ανάμεσα στις κολώνες του Παρθενώνα.
Τότε μόνο μπορείτε να ελπίσετε ότι θα δείτε την “Αθηνά”.
Μόνο δευτερεύοντα πνεύματα μένουν στην περιγραφή. Σε χειρότερη ΄
κατάσταση είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν μέσω της διανόησης να
ερμηνεύσουν την Πραγματικότητα. Όσο ωραίες θεωρίες κι αν
φτιάχνουν, είτε πετούν στα “σύνεφα” του υποκειμενισμού, είτε
σέρνονται στα “έλη” του ρεαλισμού. Σε ακόμη χειρότερη κατάσταση
βρίσκονται οι άνθρωποι που είναι σε σύγχιση ανάμεσα στο
υποκείμενο και το αντικειμενικό, είτε στρέφονται προς τον
εγωιστικό υποκειμενισμό και σε ένα άρωστο αυτισμό, είτε
βυθίζονται στον “αληθινό κόσμο της καθημερινότητας” και
αποκτηνώνονται τρώγωντας ο άνας τον άλλο. Υπάρχει τέλος μία
πέμπτη κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονται στην σύγχιση μίας
πρωτόγονης ολικής αντίληψης της Πραγματικότητας, όπου όμως
δεν υπήρξε ποτέ ούτε ανάδυση του “εγώ”, ούτε υπέρβασή του
μέσα στην Αντικειμενική Φύση της Ύπαρξης. Δυστυχώς ο κόσμος
είναι γεμάτος από “ηλίθιους”, “κτήνη”, “αυτιστικούς”,
“διανοητές-κατσίκες” που μηρυκάζουν συνεχώς την “γνώση”
της ανθρωπότητας και ανθρώπους που ζουν την αλήθεια από
“δεύτερο χέρι”.
Εμείς πιστεύουμε ότι κάθε Συνείδηση μπορεί να βαδίσει
τον Δρόμο της Αλήθειας, τον Δρόμο που βάδισε ο Βούδας, ο Ιησούς
από την Ναζαρέτ, ο Λάο Τσε, ο Πλάτωνας, ο Έκαρτ, ο Χέγγελ και
τόσοι άλλοι. Δηλαδή, σε τι ήταν καλύτεροι αυτοί; Η φυσική
δυνατότητα υπάρχει, άλλο αν την χρησιμοποιούμε ή όχι. Πάντως
είναι καλύτερα να “χαθούμε” στον Ωκεανό του Αγνώστου
προσπαθώντας να ζήσουμε γνήσια, πρωτότυπα, κατακτώντας
την Αλήθεια με δικά μας μέσα, παρα να μένουμε μέσα στο “μαντρί”
μαζί με τα υπόλοιπα “ζώα”. Η Αλήθεια κι η Ελευθερία είναι εκεί
“έξω”.
Trithemius
09-12-09, 17:00
Αγαπητέ wholemind, αυτά που παραθέτεις είναι δικές σου απόψεις ή αποτελούν μέρος μιας γενικότερης παρουσίασης κάποιου άλλου; Αν ισχύει το δεύτερο (γνωρίζω τα περί πρώτου πληθυντικού που χρησιμοποιείς ;)), θα ήταν καλύτερο να μας δώσεις το link της πηγής.
Δεν καταλαβαίνω τι λέτε, αγαπητέ φίλε Trithemius... Το κείμενο είναι δικό μου, κατοχυρωμένο στο όνομά μου.... (Κωνσταντίνος Προκοπίου, αν έχει σημασία, αν θέλετε κάτι περισσότερο μπορώ να σας απαντήσω σε ό,τι θέλετε, δεν έχω να κρύψω κάτι...)...
Trithemius
09-12-09, 18:36
Δεν καταλαβαίνω τι λέτε, αγαπητέ φίλε Trithemius... Το κείμενο είναι δικό μου, κατοχυρωμένο στο όνομά μου.... (Κωνσταντίνος Προκοπίου, αν έχει σημασία, αν θέλετε κάτι περισσότερο μπορώ να σας απαντήσω σε ό,τι θέλετε, δεν έχω να κρύψω κάτι...)...Η ερώτησή μου έγινε καλοπροαίρετα, απλώς την έθεσα γιατί ενώ υπήρχε κάποια συγκεκριμένη "ροή" στο θέμα, παραθέτεις και 2ο κείμενο ως συνέχεια κάποιας εισήγησης.
Τίποτε περισσότερο επ' αυτού. Συνεχίζουμε λοιπόν :)
*τα ονόματα φυσικά δεν χρειάζονται ;)
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Πρωτογενής Κοσμοθεωρία
---------------------------------
Η Συνείδηση (η κάθε συνείδηση) από την στιγμή που αντιλαμβάνεται
ότι υπάρχει, ενστικτωδώς, σχεδόν αυτόματα, συλλαμβάνει τον
κόσμο σαν μία ολική εικόνα, γιά να μπορέσει να υπάρξει και να
επιβιώσει εκεί μέσα, προσαρμόζοντας την δραστηριότητά της.
Φυσικά, η ανθρώπινη συνείδηση δεν μπορεί να έχει ακριβή αντίληψη
του συνόλου των φαινομένων κι έτσι συχνά, στοιχεία που αγνοεί
αλλά τα χρειάζεται γιά να δομήσει την συνολική εικόνα του κόσμου
τα κατασκευάζει. Αυτό δεν έχει και πολύ σημασία, από την στιγμή
που δεν φέρνει την συνείδηση σε σύγκρουση με το περιβάλλον.
Κάθε συνείδηση προσλαμβάνει από τον φαινομενικό κόσμο κάποια
στοιχεία αλλά τα επεξεργάζεται ατομικά σύμφωνα με το επίπεδο των
γνώσεών της και την ποιότητα της αντίληψής της. 'Ετσι όλοι
αντιλαμβάνονται τον κόσμο με μικρές παραλλαγές. Η πραγματικότητα
λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε είναι όχι αντικειμενική αλλά
διυποκειμενική. Η υιοθέτηση λοιπόν μίας κοινής κοσμοθεωρίας από
πολλές συνειδήσεις δεν σημαίνει ότι αυτή ειναι αντικειμενική,
αλλά μόνο διυποκειμενική. Αυτή είναι η πρωτογενής κοσμοθεωρία
που σχηματίζει ενστικτωδώς κάθε συνείδηση και είναι φυσικά
"ελλιπής".
Φιλοσοφική θεώρηση
---------------------------
Όταν η Συνείδηση, γιά να δομήσει την αντίληψή της γιά τον κόσμο,
χρησιμοποιεί αυστηρά κριτήρια, λογικούς κανόνες, πράξεις
επαλήθευσης και τελικά δομεί μία αντίληψη που περιορίζεται σε
όσα μπορούν να αποδειχθούν λογικά και επιστημονικά τότε έχουμε
όχι μία απλή κοσμοθεωρία αλλά μία λογική, επιστημονική,
κοσμοθεωρία. Όταν η Συνείδηση χρησιμοποιεί περισσότερο την
θεωρητική διερεύνηση, πηγαίνοντας πέρα από τις επιμέρους
επιστήμες, περνά στον χώρο της επιστημολογίας, που αποτελεί τον
ουσιαστικό χαρακτήρα της Φιλοσοφίας. Μία σοβαρή φιλοσοφική
θεώρηση διερευνά καταρχήν την δυνατότητα της γνώσης, τους
λογικούς κανόνες της γνώσης και μετά δομεί μία θεώρηση του κόσμου
γιά να βγάλει τελικά ηθικά συμπεράσματα. Όλες όμως οι φιλοσοφικές
θεωρήσεις δεν είναι παρά αντιλήψεις, κατασκευές. Η Συνείδηση
μπορεί να δομήσει με αυτό τον τρόπο απεριόριστο αριθμό
αντιλήψεων. Η Αλήθεια, τελικά, δεν μπορεί να βρεθεί στο περιεχόμενο
των αντιλήψεων.
Μεταφιλοσοφία
--------------------
Η δυνατότητα της Αλήθειας θα πρέπει να διερευνηθεί όχι στο
περιεχόμενο των αντιλήψεων αλλά στην ίδια την λειτουργία της
αντίληψης. Η Συνείδηση μπορεί να δομήσει ξανά και ξανά άπειρες
φορές διάφορες αντιλήψεις. Μπορεί αυτή η λειτουργία να οδηγήσει
πραγματικά στην Αλήθεια; Πως, γιατί και με ποιό απώτερο σκοπό
λειτουργεί η αντίληψη και τελικά τι συμβαίνει; Συλλαμβάνει πάντα
εικόνα του κόσμου, των σχέσεών της με τον κόσμο, της ύπαρξής
της μέσα στον κόσμο. Όλα αυτά όμως, η δραστηριότητα που
συλλαμβάνει «εικόνες», οι υποκειμενικές σχέσεις, αυτό που
βιώνουμε δεν είναι η Αλήθεια, η Πραγματικότητα. Η Πραγματικότητα
πρέπει να αναζητηθεί αλλού πέρα από την αντίληψη, σαν
λειτουργία, είτε είναι εξωτερική, είτε είναι εσωτερική, σε «Αυτό που
Αντιλαμβάνεται»
Η Αληθινή Θρησκεία
-------------------------
Η διερεύνηση, όχι αυτού που έχουμε απέναντί μας, είτε με απλοϊκό,
είτε με επιστημονικό τρόπο, όχι της ίδιας της λειτουργίας της
αντίληψης, αλλά «Αυτού του Ίδιου που Αντιλαμβάνεται», μας οδηγεί
στον Εαυτό, στο Εγώ, στην «Αληθινή Ουσία μας», στην Πρωταρχή,
που παράγει όλα τα φαινόμενα. Όταν στρεφόμαστε προς τον Εαυτό,
έχοντας υπερβεί την εξωτερική ζωή, την εξωτερική αντίληψη, τις
εσωτερικές διεργασίες, αντιλαμβανόμαστε ότι «Αυτό που Υπάρχει
Πραγματικά» Είναι ¶πειρο, χωρίς ιδιότητες, χωρίς περιορισμούς.
Αυτό Είναι το Αληθινό Είναι, το ¶πειρο και δεν έχει σχέση με το
μικρό «ψυχολογικό» εγώ, που βρίσκεται μέσα στον κόσμο. Γιά να
μιλήσουμε την γλώσσα της φιλοσοφίας Αυτό Είναι το Sein του
Χάϊντεγκερ κι όχι το da-sein, είναι ο Παγκόσμιος Ωκεανός του
Ασυνειδήτου του Γιούγκ κι όχι το μικρό συνειδητό που αναδύεται
στην επιφάνεια του Ασυνειδήτου. Η Αναζήτηση του Αληθινού Εαυτού,
του Ανθρώπου που είναι πίσω από τα φαινόμενα, είτε
γίνεται μέσα από τον δρόμο που χαράζουμε μόνοι μας, είτε μέσα
από δρόμους που χάραξαν κάποιοι άλλοι, σαν τον Βούδα ή τον
Χριστό είναι η Αληθινή Θρησκεία.
(10/12/2009)
(Συγνώμη που γράφω στο Notepad... υπάρχει κάποιος προσωπικός λόγος)...
11/12/2009
(αφιερωμένο στους φίλους, enlightened και goonbeing, που διαβάζουν αλλά δεν μπορούν να απαντήσουν... αφού ο λογαριασμός τους δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα...)...
Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ
Βουδισμός
-------------
Πριν από είκοσι πέντε αιώνες ο Βούδας διέσχισε ολόκληρη
σχεδόν την Ινδία γιά να κηρύξει τον Δρόμο προς την Φώτιση,
προς το Νιρβάνα. Σύμφωνα με την βουδιστική διδασκαλία "Αυτό
που είμαστε", "Αυτό που αντιλαμβάνεται", είναι μία σύνθεση
από διάφορες διαδικασίες (σκάντα), διαδικασίες που συνίστανται
από αντίστοιχες ροές, διαδοχές, στιγμιαίων καταστάσεων, φαινομένων
(ντάρμα). Γιά να φτάσουμε στο Νιρβάνα θα πρέπει όλες αυτές οι
διαδικασίες να εξαντληθούν, να ξεπερασθούν. Υπάρχουν διάφορες
βαθμίδες σε αυτό τον δρόμο. Πέρα από κάποιους απλούς κανόνες
που καθορίζουν τι πρέπει να μην κάνουμε και τι πρέπει να κάνουμε
θα πρέπει να ξεπερασθεί η αισθητηριακή δραστηριότητα (γενικά ή
με την χρήση κάποιων στάσεων) και μετά η νοητικότητα που μας
συνδέει μέσω των αισθήσεων με τον εξωτερικό κόσμο (βεντάνα).
Τα τέσσερα ντυάνα έχουν σκοπό να εξαλείψουν την εσωτερική
νοητικότητα (σάμτζνα, σαμσκάρα, βιτζνάνα). Τα τέσσερα σαμαπάτι
διαχειρίζονται την αντίληψη της ύπαρξης σε καθαρά μεταφυσικό
πεδίο (βιτζνάνα, τεσσάρων κατηγοριών). Η Ύστατη Πραγματικότητα
μας οδηγεί σε μία Συνείδηση χωρίς "συνείδηση", χωρίς "ύπαρξη",
χωρίς δραστηριότητες. Η Φώτιση. το Νιρβάνα, είναι όχι μία
κατάσταση ανυπαρξίας με την απόλυτη έννοια αλλά μία Κατάσταση
όπου απουσιάζει οποιαδήποτε αντίληψη σχετικης ύπαρξης. Το τι
είναι πραγματικά πρέπει να το ανακαλύψει κάποιος μόνος του,
βιώνοντάς το.
Χριστιανισμός
-----------------
Πέντε αιώνες μετά τον Βούδα ο Χριστός κήρυξε τον δικό του δρόμο
προς την Αλήθεια, στην ευρύτερη περιοχή της Γαλιλαίας και της
Ιουδαίας. Το "Κατά Ιωάννη" Ευαγγέλιο (άσχετα με το ποιός είναι
ο πραγματικός συγγραφέας κι αν τα λόγια που βάζει στο στόμα του
Χριστού είναι του Χριστού ή όχι) είναι το πιό εσωτερικό από όλα
τα ιερά κείμενα. Η Ιωάννεια θεολογία χειρίζεται μεταφυσικές
έννοιες και αντιλήψεις που σαφώς πηγάζει από μία εσωτερική
ελληνική αντίληψη της Πραγματικότητας αλλά με ένα τρόπο που
προχωρά πέρα από μία απλή μεταφυσική θεώρηση προωθώντας το
βίωμα του Χριστού ως την Έσχατη Πραγματικότητα. Όλη η Ιωάννεια
Θεολογία συμπυκνώνεται σε μία φράση που ο συγγραφέας βάζει
στο στόμα του Χριστού "εγώ και ο πατήρ εν εσμέν". Τα δύο
υποκείμενα ταυτίζονται στο "εσμέν". Αν το μικρό ανθρώπινο
εγώ χωράει τον Θεό, τότε ο Θεός είναι "μικρός". Αν όμως
το Εγώ επεκτάθηκε και έγινε απέραντο σαν τον ουρανό τότε
έχει νόημα η ταύτιση. Έτσι όμως ο Χριστός, το "εγώ" δεν είναι
πιά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα Θεός,
Αλήθεια, υιός του Θεού, υιός του ανθρώπου, εγώ, άνθρωπος. Όλα
αυτά ταυτίζονται. Πρέπει ο άνθρωπος σαν το Πρότυπο Χριστός
να ανυψωθεί, να επεκταθεί ως το ¶πειρο γιά να χωρέσει τον Θεό.
Λίγους αιώνες μετά τον Χριστό και τον Ιωάννη οι νηπτικοί
πατέρες περιέγραψαν με λεπτομέρειες τον δρόμο προς την Θέωση.
Πέρα από κάποιους εξωτερικούς κανόνες θα πρέπει να ξεπεράσουμε
την αισθητηριακή δραστηριότητα καθώς και την νοητικότητα που
στρέφεται προς τον κόσμο και να στραφούμε προς τα έσω, προς
τον εσωτερικό άνθρωπο. Υπάρχουν τρία στάδια στο ξεπέρασμα της
εσωτερικής νοητικότητας, που αντιστοιχούν στις τρεις ποικιλίες
του λογισμού. Στα τρία επόμενα στάδια η Συνείδηση, ο νους, στην
ορολογία των νηπτικών, πρέπει να καθαρθεί από κάθε αντίληψη
προσωπικής ύπαρξης και να καταστεί άμορφος, ασχημάτιστος,
μονοειδής (ή ανείδεος). Η Τελική Επίτευξη κάθιστά τον νου
απέραντο ώστε να δεχτεί την Θεότητα και να θεωθεί (κατά χάριν
λένε τα κείμενα, κατά φύση πιστεύουμε εμείς, αλλά δεν έχει
σημασία αυτό).
Υπαρξισμός
--------------
Τον περασμένο αιώνα το πιό σημαντικό φιλοσοφικό κίνημα του
αιώνα, ο Υπαρξισμός, αναζητά την Ύπαρξη με όρους ανάλογους με
αυτούς του βουδισμού και του χριστιανισμού και με ενέργειες
που δεν διαφέρουν από τις ανάλογες ενέργειες του βουδιστή
διαλογιζόμενου, η του χριστιανού νηπτικού. Στην Φιλοσοφία
του Χάιντεγκερ το Da-sein (εδώ-είναι, παρούσα ύπαρξη, παρούσα
συνείδηση) είναι "Αυτό που είμαστε", "Αυτό που αντιλαμβάνεται".
Αυτό το "Εδώ-είναι" θα πρέπει να καθαρθεί από όλα τα "εδώ"
γιά να μείνει Καθαρό Sein. Όλοι αυτοί οι προσδιορισμοί της
Ύπαρξης είναι εξωτερικές δραστηριότητες, νοητικότητα,
εσωτερικές διαδικασίες, ακόμα και η ίδια η αντίληψη της
ύπαρξης, της σχετικής ύπαρξης.
Η Αιώνια Αλήθεια
----------------------
Τελικά φαίνεται πως η Αλήθεια Είναι Αιώνια και διατυπώνεται
ξανά και ξανά κι ο καθένας μπορεί ψάχνοντας να την διατυπώσει
με τον δικό του τρόπο. Η ανθρώπινη νοημοσύνη χτίζεται παντού
και πάντα με τον ίδιο τρόπο και οδηγεί πάντα στην Ίδια Αλήθεια,
σε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, στην ΘΕΟΤΗΤΑ. Όλα αυτά όμως
θα είναι κατανοητά ευρέως, από τον κοινό άνθρωπο, στην επόμενη
χιλιετία.
"Το Αληθινά Αντικειμενικό"
Το Υποκείμενο, η Συνείδηση (που εκδηλώνεται από την στιγμή που
έχουμε αντίληψη της ύπαρξής μας) είναι ένα καθολικό όργανο
αντίληψης. Η λειτουργία του έχει πολλές διαστάσεις, συνειδησιακή
(που σχετίζεται με την αντίληψη της ύπαρξης), αντιληπτική
(που σχετίζεται με την αντίληψη της ύπαρξης σε ένα "χώρο" αλλά
και του χώρου), νοητική (με την έννοια της σκεπτοδιαδικασίας
γιά να καταλήξουμε σε μία ασφαλή αντίληψη των φαινομένων),
βουλητική, συναισθηματική, υλική ( με την έννοια της αντίληψης
του υλικού κόσμου και της σωματικής δράσης). Η γνωστική
δραστηριότητα του κοινού ανθρώπου σχετίζεται συνήθως με την
αντίληψη της ύπαρξής του μέσα στο υλικό σύμπαν, στο περιβάλλον,
όπου βιώνει την ζωή και εκτελεί τις καθημερινές του δραστηριότητες,
με τις σχέσεις του με το περιβάλλον, τις καθημερινές
δραστηριότητες, κλπ. Με άλλα λόγια η γνωστική δραστηριότητα
στρέφεται συνήθως προς τα έξω, προς το άμεσα αντικειμενικό.
Ακόμα και οι εσωτερικές διεργασίες, σκέψεις κλπ. προσανατολίζονται
προς τα έξω.
Γιά να μπορέσει το Υποκείμενο, η Συνείδηση, να αντιληφθεί την
Πραγματική Ουσία Της, την Ύπαρξη (με την απόλυτη έννοια) θα
πρέπει να στραφεί προς τα έσω, προς το Ίδιον Είναι, απορρίπτοντας
όλες τις άλλες δραστηριότητες που την προσανατολίζουν προς τα
έξω, αισθητηριακές δραστηριότητες, εξωστρεφή νόηση,
εσωτερικευμένη νοητική διαδικασία, ακόμα και την ίδια την
αντίληψη μίας σχετικήςύπαρξης. Μόνο έτσι μπορεί να φτάσει
στην αντίληψη του Είναι, του Καθαρού Είναι, που είναι αυτή
και κάθε συνείδηση στην Ουσία Της. Η Αντίληψη του Είναι
(που είναι Αντικειμενικό Είναι, το Είναι όλων των υπάρξεων,
η Βάση που στηρίζει τα πάντα) είναι μία εσωτερική γνωστική
πράξη στην οποία η νόηση συμμετέχει ελάχιστα, το ίδιο και οι
αισθήσεις. Και δυνατόν είναι αυτό και γίνεται.Αυτή η
γνωστική πράξη οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα που δεν είναι μόνο
υποκειμενικό. Είναι Υποκειμενική Αντίληψη Μίας Αντικειμενικής
Πραγματικότητας. Κι όπως έχουμε στον φυσικό κόσμο διυποκειμενική
αντίληψη μίας αντικειμενικής υλικής πραγματικότητας (πχ το
χειμώνα όλοι αισθάνονται την παγωνιά) με ανάλογο τρόπο υπάρχει
Διυποκειμενική αντίληψη Μίας Εσωτερικής Αντικειμενικής
Πραγματικότητας. Όταν το Υποκείμενο αφυπνισθεί ολοκληρωτικά σε
αυτή την κατάσταση βυθίζεται πιά στο Αντικειμενικό, αφού έχει
εγκαταλείψει κάθε αντίληψη και κάθε διαδικασία σχετικής ύπαρξης
(Αυτή είναι η Φώτιση, η Υπέρτατη Πραγμάτωση, η Ένωση με την
Θεότητα, κλπ., γιά την οποία μιλούν όλες οι θρησκείες. Συμβαίνει
σε όλες τις θρησκείες με τον ίδιο τρόπο και μπορούμε να το
αποδείξουμε).
Σε τελευταία ανάλυση η "Υστατη Πραγματικότητα Είναι Ένωση
Υποκειμενικού και Αντικειμενικού", (του Αληθινά Αντικειμενικού
που στηρίζει τα πάντα). Η "Κατάκτηση" από το Υποκείμενο της
Αντικειμενικής Πραγματικότητας, που βρίσκεται πίσω από όλα, είναι
η Πλήρης Αντίληψη, η Φώτιση, η Λύτρωση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος
γιά να φτάσουμε στην Αλήθεια. Όλοι οι Μεγάλοι Ιδρυτές Θρησκειών.
κι οι μεγάλοι φιλόσοφοι αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν. Κι αν
μελετήσουμε λίγο ιστορία των θρησκειών κι ιστορία φιλοσοφίας
θα δούμε ότι φτάνουν όλοι στην Ίδια Πραγματικότητα. Αυτό που
λέμε το έχουν πει πολλές φορές, δεν προβάλλουμε κάποια ιδιαίτερη
αποκάλυψη.
13/12/2009
(Γιά τους φίλους, που με κατηγορούν (στα email τους), ότι η
προσέγγισή μου, είναι πολύ εξωτερική, φιλολογική, θα απαντούσα,
γενικά, ότι η ενασχόληση με εσωτερικές διαδικασίες και καταστάσεις
προϋποθέτουν εμπειρία κι από την άλλη μεριά... σπάνια συναντώ
ανθρώπους με εμπειρία μέσα στα φόρουμ... οι περισσότεροι κινούνται
στο επίπεδο του διανοητικού σχολιασμού... Κι εγώ κινδυνεύω να με
πετάξουν στη φωτιά... δυστυχώς ο μεσαίωνας δεν τελείωσε... στην
πραγματικότητα μόλις άρχισε... Συγγνώμη φίλοι)...
Trithemius
13-12-09, 11:44
(Γιά τους φίλους, που με κατηγορούν (στα email τους), ότι η
προσέγγισή μου, είναι πολύ εξωτερική, φιλολογική, θα απαντούσα,
γενικά, ότι η ενασχόληση με εσωτερικές διαδικασίες και καταστάσεις
προϋποθέτουν εμπειρία κι από την άλλη μεριά... σπάνια συναντώ
ανθρώπους με εμπειρία μέσα στα φόρουμ... οι περισσότεροι κινούνται
στο επίπεδο του διανοητικού σχολιασμού... Κι εγώ κινδυνεύω να με
πετάξουν στη φωτιά... δυστυχώς ο μεσαίωνας δεν τελείωσε... στην
πραγματικότητα μόλις άρχισε... Συγγνώμη φίλοι)...
Αγαπητέ wholemind, είναι δεδομένο πως στο συγκεκριμένο φόρουμ υπάρχει χώρος για όλους να καταθέτουν την άποψή τους αλλά και πέραν του δέοντος διάθεση να προσεγγίσουν οι υπόλοιποι καλοπροαίρετα τα όσα γράφονται είτε από εσένα, είτε από εμένα, είτε από οποιονδήποτε άλλο. Κανείς δεν σε περιμένει στη γωνία για να στιλιτεύσει τις απόψεις σου και ως εκ τούτου, τα περί μεσαιωνικής νοοτροπίας δεν έχουν καμμία σχέση με το συγκεκριμένο φόρουμ, οπότε αν νοιώθεις πως βάλλεσαι από άτομα και "συστήματα", αυτά δεν συμβαίνουν στο εν λόγω φόρουμ και η ομάδα των Συντονιστών φροντίζει στο έπακρο για κάτι τέτοιο, όχι μόνον για εσένα αλλά για όλα τα μέλη του.
Σχετικά τώρα με το ζήτημα της εμπειρίας που αναφέρεις, θεωρώ πως την όποια προσέγγιση τύπου "desk surfer" που θεωρείς πως χαρακτηρίζει ίσως όλους εδώ μέσα, την εξάγεις με βάση το δικό σου σύστημα προσέγγισης του απολύτου, της αντικειμενικής πραγματικότητας, της επαφής με τον θεό κλπ. Ως εκ τούτου, από τη στιγμή που οι δικές σου προδιαγραφές τέτοιων εμπειριών δύνανται να διαφέρουν πολύ ή λίγο από το πως δομούνται οι εμπειρίες άλλων, δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι σχεδόν όλοι όσοι γράφουν εδώ παρουσιάζουν μηδενική μυστικιστική δραστηριότητα. Μάλιστα, επειδή ο παράγοντας του υποκειμενικού είναι πανταχού παρών, θα μπορούσε κανείς να εικάσει πως ούτε κι εσύ έχεις κάποια σημαντική μυστικιστική δραστηριότητα. Σου έχω αναφέρει και προγενέστερα πως τέτοια ζητήματα, άπαξ και τα επικοινωνήσεις με τα συμβατικά ανθρώπινα εργαλεία (αναγκαστικά), αυτόματα έχουν χάσει την αξία τους, έχουν διαστρεβλωθεί, με απλά λόγια είναι αδύνατο βάσει γραφόμενων να διαγνώσεις ποιός έχει "φτάσει" και ποιός όχι... Πάραυτα, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως οποιαδήποτε απόπειρα συζήτησης είναι μάταιη. Πίστεψέ με, κάθε λέξη που γράφεται εδώ μέσα έχει από μηδενική έχως την ύψιστη αξία για κάποιους.
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο καθένας εδώ μέσα βρίσκεται και συμμετέχει γιατί έχει συναφείς εσωτερικές ανησυχίες με εσένα και είτε συμμετέχει λίγο, είτε πολύ, δεν παύει να διάγει τον δικό του δρόμο έρευνας, αυτογνωσίας και σοβαρής προσέγγισης σε αυτά τα ζητήματα. ¶λλοι έχουν προχωρήσει λίγο, άλλοι περισσότερο, όλοι μας όμως εσωτερικά γνωρίζουμε πως στην πορεία των ετών που τυγχάνει να ασχολούμαστε με τέτοια ζητήματα, έχουμε ωριμάσει μεταφυσικά σε σημαντικό βαθμό, έχουμε προβεί σε καθοριστικές απομυθοποιήσεις θεωριών, ιδεών και θεσφάτων κι έχουμε βρει αρκετά από τα στοιχεία που θα μας καταστήσουν ολοκληρωμένους μεταφυσικά και μυστικιστικά (στην πράξη).
Επομένως, θεωρώ πως γράφοντας εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος εδώ μέσα, πρέπει να αισθάνεται κατά πρώτον ασφαλής ότι δεν θα γίνει αντικείμενο χλευασμού και κατά δεύτερον ότι δεν γράφει μόνος του (ελπίζω να με καταλαβαίνεις ;)).
Φιλικά.
"Η Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας"
Η Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι Υποκειμενική
και Αντικειμενική ταυτόχρονα. Δεν απαιτεί μόνο την συμμετοχή
του Υποκειμένου που “κατανοεί” απαιτεί ακόμα την εξέλιξη του
Υποκειμένου ώστε να μπορεί να έχει Πλήρη Κατανόηση της
Πραγματικότητας. Το Υποκείμενο πρέπει να αποβάλλει όλα τα
υποκειμενικά στοιχεία γιά να φτάσει, μέσα στον εαυτό του,
βιώνοντας την Αντικειμενική Φύση του, σε Μία Αντικειμενική,
Αληθινή, Πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας. Το Υποκείμενο
είναι η Πύλη γιά την Πραγματικότητα, το Υποκείμενο Είναι Η
Πραγματικότητα. Είμαστε η Πραγματικότητα.
Η Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας δεν μπορεί να είναι
μόνο υποκειμενική, γιατί τότε είναι σχετική, μεροληπτική,
μη πλήρης. Ούτε εξάλλου είναι δυνατόν από ένα ατελές
υποκείμενο (που δεν έχει αποβάλλει τα ατομικά στοιχεία του)
η Αντικειμενική Αντίληψη της Πραγματικότητας. Εδώ βρίσκει
εφαρμογή η λαϊκή ρήση “αυτός ζει στον κόσμο του”, ή
“ο καθένας ζει στο δικό του κόσμο”, που σημαίνει ότι όλοι
αντιλαμβάνονται μέσω του εαυτού, διά του εαυτού,
γιά τον εαυτό, όχι αντικειμενικά. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι
έτσι αντιλαμβάνονται.
Η εξέλιξη του Υποκειμένου (διά της αποβολής των ατομικών
στοιχείων του) μπορεί να οδηγήσει στην Πλήρη Αντίληψη της
Πραγματικότητας. Αυτό είναι που ονομάζουμε Αφύπνιση.
"Το Υποκείμενο"
Το Υποκείμενο εξορισμού είναι ατελές (εφόσον περιέχει
ατομικά στοιχεία) και δεν μπορεί να αντιληφθεί την Πραγματικότητα
πλήρως. Απαιτείται να εξελιχθεί, να αποβάλλει τα ατομικά
στοιχεία του, γιά να φτάσει σε μία Αντικειμενική Θεώρηση της
Πραγματικότητας.
Το Υποκείμενο είναι Συνείδηση. Τα ατομικά στοιχεία συνθέτουν
το εγώ, τα διάφορα εγώ.
Με άλλα λόγια το Υποκείμενο πρέπει να γίνει Καθαρή Συνείδηση
γιά να αντιληφθεί την Πραγματικότητα. Όσο μένει απλά συνείδηση
δεν μπορεί να αντιληφθεί
"Το Δυναμικό Υποκείμενο"
Το Υποκείμενο και το εγώ είναι δύο διαφορετικές έννοιες και
δεν πρέπει να συγχέονται. Το Υποκείμενο, που συνδέεται με την
Συνείδηση, είναι μία δυναμική έννοια και μπορεί να εξελιχθεί
αλλάζοντας ή αποβάλλοντας τα διάφορα ατομικά στοιχεία του. Το εγώ
εξάλλου είναι τα διάφορα ατομικά στοιχεία που, όσο διατηρούνται,
προσδίδουν στο Υποκείμενο τον ατομικό χαρακτήρα του. Αυτά τα
στοιχεία μπορούν να αλλάξουν ή να καταργηθούν.
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που λόγω “εξέλιξης” ή εξαιτίας
συμβάντων άλλαξαν κι έγιναν “αλλοι” άνθρωποι. Το Υποκείμενο
εξελίχθηκε αλλά το εγώ άλλαξε τελείως. Όταν το Υποκείμενο
αποβάλλει τελείως τα ατομικά στοιχεία του γίνεται Καθαρή
Συνείδηση και μπορεί να έχει "Πλήρη Αντίληψη Της Πραγματικότητας".
"Η Αφύπνιση"
Η Συνείδηση Είναι Μία. Η αντίληψη του χωρισμού από την Μία
Συνείδηση (η εγωική αντίληψη) είναι αυταπάτη.Αλλά κι αν ακόμα
θεωρήσουμε αυτή την αντίληψη πραγματική, η Συνείδηση (η κάθε
συνείδηση) αναφέρεται στο "Όλον", Ολοκληρώνεται στο "Όλον". Στην
πραγματικότητα, επειδή Είμαστε η Μία Συνείδηση, δεν
χρειάζεται να κάνουμε απολύτως τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι
παραμένουμε στην κατάσταση που είμαστε (της απορρόφησης) γιατί
ήδη “κάνουμε” κάτι. Είμαστε απορροφημένοι, τροφοδοτούμε την
προσκόλληση. Λόγω κεκτημένης ταχύτητας λοιπόν θα συνεχίσουμε
να τροφοδοτούμε την προσκόλληση στο “αντικείμενο”. Αυτό
ακριβώς πρέπει να σταματήσει, όχι να κάνουμε κάτι, να “ψάξουμε”,
να διαλογιστούμε, ή να κάνουμε κάτι άλλο.
Αυτή η “εγκατάλειψη” της δραστηριότητας είναι ο Αληθινός
Διαλογισμός. Στην κατάσταση της “ησυχίας” είμαστε απλά θεατές.
Όταν απορροφιόμαστε στο “αντικείμενο”, παίρνουμε προσωπική
στάση, “συμμετέχουμε”, τότε μπαίνουμε στο ρεύμα. Ακόμα και
τότε όμως, όταν είμαστε στο ρεύμα, αν πορευτούμε με το ρεύμα,
(αφήνοντας τα “πράγματα” να συμβαίνουν), χωρίς να στεκόμαστε
πουθενά, μπορούμε οποιαδήποτε στιγμή να “βγούμε” από το ρεύμα.
Συνήθως όμως η ζωή μας είναι μία σειρά από “σταματήματα”,
πότε στο ένα, πότε στο άλλο. Η δραστηριότητά μας γίνεται ασυνεχής
και συχνά είτε έχουμε εμμονές (στην σκέψη και στην δραστηριότητα)
είτε πέφτουμε σε νοητικούς στροβίλους που μας απορροφούν τελείως.
Γενικά μπαίνουμε σε μία κατάσταση σύγχισης. Όταν σταματήσουμε
να παρασυρόμαστε απο το ρεύμα, πότε εδώ, ποτέ εκεί, όταν βγούμε
από το ρεύμα, όταν σταματήσει όλη η μάταιη δραστηριότητα (και
δεν χρειάζεται πραγματικά να κάνουμε “κάτι”), επανερχόμαστε στην
κατάσταση της ησυχίας, ξαναγινόμαστε θεατές.
Η Συνείδηση Μόνο Υπάρχει. Όλα όσα εμφανίζονται υπάρχουν μέσα
στην "Συνείδηση", δεν υπάρχουν “έξω” από την "Συνείδηση", δεν είναι
δυνατόν να υπάρξουν, ούτε έχουν νόημα. Όλα είναι αντιλήψεις,
η δημιουργία είναι νοητικής υφής. Θεατής και αντικείμενο,
συνιστούν την “πραγματικότητα”. Δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς
τον θεατή. “Κοσμική αντικειμενικότητα” είναι ο βαθμός ελέγχου
του αντικειμένου. Γιά την "Ολοκληρωμένη Συνείδηση" που τα ελέγχει
όλα, όλα είναι αντιλήψεις της. Γιά την περιορισμένη συνείδηση
κοσμικό αντικειμενικό είναι αυτό που δεν ελέγχει.
"Η Ενιαία Θεώρηση Της Πραγματικότητας"
Η "Αντικειμενική Πραγματικότητα" Είναι Ενότητα που περιλαμβάνει
τα πάντα. Είναι Δεδομένη. Υπάρχει ανεξάρτητα από την Συνείδηση
(την κοινή συνείδηση), πριν την συνείδηση και μετά την
συνείδηση. Η "Αντικειμενική Πραγματικότητα" Είναι η Βάση,
το Υποστήριγμα και το Κέντρο Αναφοράς κάθε ύπαρξης και κάθε
αντίληψης. Η "Αντικειμενική Πραγματικότητα" Υπερβαίνει τα στενά
όρια του άμεσα-αντικειμενικού (που αντιλαμβάνεται η κοινή
συνείδηση) κι απλώνεται ως το Μη Προσδιορίσιμο, το Μυστήριο.
Το Υποκείμενο (το εγώ) που αναδύεται εντός της "Αντικειμενικής
Πραγματικότητας" δεν είναι ανεξάρτητο από την Βάση του, από
το Όλον. Η αντίληψη γιά την σχέση "Αντικειμενικού" και
Υποκειμένου δεν είναι σωστή. Η αντίληψη ενός ξεχωριστού
υποκειμένου είναι ψευδαίσθηση…
Η Σύλληψη της "Αντικειμενικής Πραγματικότητας" σαν Βάσης της
Ύπαρξης, η Διάλυση της ψευδαίσθησης του εγώ, σαν ξεχωριστού
από την Αντικειμενική Πραγματικότητα είναι η "Αλήθεια", είναι
η Φώτιση, η Λύτρωση, η Σωτηρία. Όλες οι θρησκείες βασίζονται
σε αυτό το απλό γεγονός, ότι η Αντικειμενική Πραγματικότητα,
Είναι η Βάση από την Οποία αναδύεται το ψευδές υποκείμενο
(εγώ)… Η διάλυση της ψευδαίσθησης σημαίνει την Επιστροφή
στην Πραγματικότητα. Όλες οι θρησκείες λοιπόν είναι προσέγγιση
της Πραγματικότητας, είναι Πραγμάτωση της Αλήθειας, Εμπειρία,
Βίωμα. Έτσι η "Αντικειμενική Πραγματικότητα" Είναι Δεδομένη,
η Προσέγγιση της Πραγματικότητας είναι διαθρησκευτική.
Η περιγραφή όμως αυτής της πορείας έχει ιδιαιτερότητες,
καθώς εντάσσεται στο εκάστοτε πολιτιστικό περιβάλλον και
χρησιμοποιεί μία συγκεκριμένη θρησκευτικο-φιλοσοφική γλώσσα
με προσδιορισμένους όρους. Η περιγραφή λοιπόν είναι σχετική.
Εφόσον όμως η αΑντικειμενική Πραγματικότητα Είναι Δεδομένη κι
εφόσον την Βιώνουμε σαν άνθρωποι με την ίδια φύση, με παρόμοιο
τρόπο, υπάρχει ανάγκη μίας συσχέτισης, σύγκρισης και ενοποίησης
των διαφόρων περιγραφών της Εμπειρίας. Η Θρησκειολογία είναι
ήδη, εδώ και αιώνες, κατοχυρωμένη επιστήμη, στην Αγγλία κι
αλλού, όχι όμως στην Ελλάδα (όπου δεν είναι αυτόνομη επιστήμη
αλλά “διδάσκεται” σαν “ιδιαίτερο μάθημα” στις θεολογικές σχολές).
Υπάρχει λοιπόν ανάγκη μίας Ενιαίας Θεώρησης, μίας Θρησκείας
του Βιώματος, μίας Αντικειμενικής Θρησκείας, που διερευνά
και οδηγεί στην Απόλυτη Πραγματικότητα, που υπερβαίνει τις
επιμέρους εκφράσεις (όπως εκδηλώθηκαν στις ιστορικές θρησκείες).
Μία τέτοια θεώρηση μπορεί να θεμελιωθεί με τον Προσδιορισμό
της Αντικειμενικής Πραγματικότητας και με την διερεύνηση της
Βίωσης, του τρόπου προσέγγισης της Πραγματικότητας. Είναι
ανάγκη να ξανατοποθετηθεί το θέμα της ανθρώπινης φύσης (της
Σχέσης Αντικειμενικής Πραγματικότητας και Υποκειμένου) και
να ξαναπροσδιοριστούν οι όροι που χρησιμοποιούμε, Είναι, Ύπαρξη,
Υποκείμενο, Θεός, ψυχή, νόηση, κλπ. Το να λειτουργούμε με
αντιλήψεις περιορισμένες στα δικά τους σύμβολα δεν συμβάλει
στην δόμηση "Μίας Αντικειμενικής Αντίληψης Της Πραγματικότητας.
"Ο Δρόμος Προς Το Αληθινό"
Όταν λέμε ότι η Συνείδηση (η οποιαδήποτε συνείδηση) έχει μία
Αντικειμενική Βάση εννοούμε ότι το Αληθινά Αντικειμενικό,
το Καθαρό Είναι, η Ύστατη Πραγματικότητα, υπάρχει
ανεξάρτητα από εμάς, από τις όποιες αντιλήψεις μας. Αν δεν υπήρχαμε
ή δεν είχαμε συνείδηση απλά δεν θα είχε τεθεί πρόβλημα. Από την
στιγμή που εμείς (η συνείδηση) θέτει το πρόβλημα διερευνούμε αν
υπάρχει το Αντικειμενικό, το Είναι, κλπ. Το ερώτημα και η
απάντηση αφορά εμάς. Λέμε λοιπόν ότι η Συνείδηση μας δίνεται,
δεν την δημιουργούμε εμείς, ανήκει στο Αντικειμενικό, είναι
Αντικειμενικό Είναι, σαν Καθαρό Είναι. Αυτό το Είναι, δεν
μπορεί να συλληφθεί με την σκέψη (γιατί γίνεται “έννοια”), ούτε με την
αίσθηση (γιατί γίνεται “αντικείμενο”, το άμεσα αντικειμενικό της
αντίληψης, το οποίο όμως κι αυτό έχει σαν βάση το Αληθινά
Αντικειμενικό). Με άλλα λόγια, πιστεύουμε ότι το Είναι Ανήκει
Στο Υπερβατικό. Η Συνείδηση, με την σκέψη,μπορεί να συλλάβει
μόνο το άμεσα αντικειμενικό, το εξωτερικό, το υλικό, να δομήσει
γνώση, να φτιάξει κοσμοθεωρίες που υιοθετούνται από λιγότερους ή
περισσότερους ανθρώπους, που επιβάλλονται, κλπ. ΤΟ Αληθινά
Αντικειμενικό νομίζουμε ότι είναι Πλατύτερο του άμεσα
αντικειμενικού,του εξωτερικού, του υλικού. Υπάρχει δηλαδή μία
Περιοχή Του Αντικειμενικού που μας ξεφεύγει. Γι΄ αυτό λέμε
ότι η Αλήθεια Είναι Πέρα από την σκέψη και αναζητούμε άλλο
δρόμο να φτάσουμε εκεί (η σκέψη προσανατολίζεται αναγκαστικά
στο άμεσα αντικειμενικό).
"Ο Αληθινός Κόσμος"
Η Συνείδηση Είναι Ένας Χώρος Εμπειρίας Πλατύτερος από την
νόηση. Αν ταυτίσουμε την Συνείδηση με την νόηση, τότε, η εμπειρία
μας, γνώση μας, η αλήθεια μας περιορίζεται σε ό,τι εκφράζεται
με έννοιες, με λέξεις. Στην πραγματικότητα όμως, πέρα από την
νόηση Απλώνεται ο Αληθινός Κόσμος Της Πραγματικότητας.
Η Πραγματικότητα, η Εμπειρία της Πραγματικότητας, δεν έχει
σχέση ούτε με την μάθηση, ούτε με την εκπαίδευση… Είναι το
¶πλωμα Της Συνείδησης πέρα από την νόηση, την ιστορία και τον
ανθρώπινο πολιτισμό, στα "Βαθιά Νερά Της Ύπαρξης".
Στην
πραγματικότητα, επειδή Είμαστε η Μία Συνείδηση, δεν
χρειάζεται να κάνουμε απολύτως τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι
παραμένουμε στην κατάσταση που είμαστε (της απορρόφησης) γιατί
ήδη “κάνουμε” κάτι. Είμαστε απορροφημένοι, τροφοδοτούμε την
προσκόλληση. Λόγω κεκτημένης ταχύτητας λοιπόν θα συνεχίσουμε
να τροφοδοτούμε την προσκόλληση στο “αντικείμενο”. Αυτό
ακριβώς πρέπει να σταματήσει, όχι να κάνουμε κάτι, να “ψάξουμε”,
να διαλογιστούμε, ή να κάνουμε κάτι άλλο.
Αυτή η “εγκατάλειψη” της δραστηριότητας είναι ο Αληθινός
Διαλογισμός. Στην κατάσταση της “ησυχίας” είμαστε απλά θεατές.
Όταν απορροφιόμαστε στο “αντικείμενο”, παίρνουμε προσωπική
στάση, “συμμετέχουμε”, τότε μπαίνουμε στο ρεύμα.
Ωραίο θέμα!
Αν υπάρχει χρόνος απο πλευράς σου θα ήθελα να αναλύσεις το παραπάνω.
Ευχαριστώ.
"Η Υπέρτατη Σοφία της Ανατολής"
Είμαστε Αυτό που Είμαστε γιά Πάντα. Δεν χρειάζεται να
γίνουμε κάτι. Αυτές οι αντιλήψεις (το να νομίζουμε ότι πρέπει
να γίνουμε κάτι) είναι ανοησίες της σκέψης.Όταν εξαντληθούν όλες
οι μάταιες δραστηριότητες του νου αποκαλύπτεται Αυτό που
Είμαστε Πραγματικά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι.Απλά πρέπει
να εγκαταλειφθούμε σε Αυτό που Είμαστε Πραγματικά απορρίπτοντας
την δραστηριότητα της σκέψης.Έτσι απλά, να χαλαρώσουμε,
να εγκαταλειφθούμε, γιά να αναδυθούμε στο ¶πειρο, στο Αιώνιο.
Οι λανθασμένες αντιλήψεις μας ωθούν σε δραστηριότητα και
νοιώθουμε αγωνία να γίνουμε κάτι. Έτσι παραμένουμε στον κύκλο
της δραστηριότητας και δεν μπορούμε να “νοήσουμε” Αυτό που
Είμαστε Πραγματικά. Τελικά μας φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να
μην κάνουμε τίποτα. Να καθίσουμε ήσυχα, έτσι απλά,
να μην κάνουμε τίποτα. Αυτή είναι η Υπέρτατη Σοφία. Κι ενώ είναι
τόσο απλό, τόσο εύκολο και τόσο αναπαυτικό και πλήρες,
δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ο Διαλογισμός δεν είναι δραστηριότητα,
είναι να μην κάνουμε τίποτα, το τέλος της δραστηριότητας.
"Πέρα από την δραστηριότητα"
Η Συνείδηση (η παρούσα συνείδηση) είναι συνεχώς σε
δραστηριότητα. Είτε απορροφηθούμε σε αυτή την δραστηριότητα,
είτε προσπαθούμε να την ελέγξουμε, είμαστε στην ίδια κατάσταση
της δραστηριότητας. Δεν είναι αυτός ο τρόπος.
Πρέπει να ατενίσουμε ήρεμα τις δραστηριότητες και να τις
αφήσουμε να εξελιχθούν χωρίς να απορροφιόμαστε κάπου. Μετά
από κάποιο απροσδιόριστο διάστημα όλα αυτά παύουν να έχουν
σημασία. Τότε είναι η στιγμή να εγκαταλειφθούν. Η Πρώτη Έξοδος
από το φανταστικό γίνεται στην Καθαρή Αντίληψη που αγγαλιάζει
όλη την Ύπαρξη. Είναι το Παγκόσμιο Πνεύμα. Αλλά αυτό δεν είναι
η Τελική Πραγματικότητα. Κι Αυτό θα πρέπει να εγκαταλειφθεί
γιά να Αναδυθούμε στο Καθεαυτό Είναι.
"Ησυχαστές και ησυχία"
Οι χριστιανοί ησυχαστές δεν λένε κάτι διαφορετικό (μολονότι
λειτουργούν μέσα σε ένα "διαφορετικό" κοσμοθεωρητικό πλαίσιο)...
Η απόλυτη εγκατάλειψη στο Θεό... (Ακόμα κι αν δεν Τον γνωρίζουμε,
μας Γνωρίζει Εκείνος)... οδηγει στην φυσική εγκατάλειψη εγωιστικών
δραστηριοτήτων, περιττής διανοητικής δραστηριότητας, και της αντίληψης
ενός εγώ αποκομένου από την Πηγή του... ο νους γίνεται καθαρός
τελείως φυσικά... κι έτσι μπορεί να "αντιληφθεί" το Θεό...
.................................................. ...................
"Εγώ ειμί η Οδός, η Αλήθεια, και η Ζωή"
Όταν ο Ιησούς λέει στο Κατα Ιωάννη, ΙΔ΄, 6 "Εγώ ειμί η Οδός
η Αλήθεια και η Ζωή" συμπυκνώνει όλη την "χριστιανική
αλήθεια", εξαντλεί την "θεολογία" και καθορίζει όχι μόνο
τον Δρόμο αλλά και το Περιεχόμενο και το Απεριόριστο της
Σωτηρίας...
Το "Εγώ" αναφέρεται στην Προσωπική Ύπαρξη του Θεού, στην
Παρουσία Του, αλλά και στην Δράση Του μέσα στον κόσμο. Το
"ειμί" δεν φανερώνει μόνο το "Είναι Του Θεού" αλλά προσδιορίζει
περαιτέρω την Ύπαρξή Του (όχι την Ουσία Του, αλλά τον Τρόπο
που Φανερώνεται στον άνθρωπο Διά Των Θείων Ενεργειών Του),
σαν Οδού, Αλήθειας και Ζωής...
Ο όρος "Οδός" αναφέρεται στον Θεό αλλά και στην Σχέση μας με
Τον Θεό και στην Προσέγγιση Του Θεού (στην Πορεία Προς Τον
Θεό): Αναφέρεται στην Μεταστροφή της "συνειδητότητάς" μας
από τον κόσμο της σκέψης και του άμεσα αντικειμενικού
(του εξωτερικού) Προς το Αληθινά Αντικειμενικό, την Υπερβατική
Πραγματικότητα, τον Θεό... στον Εξαγνισμό της "συνειδητότητας"...
στην Ένωση Με Τον Θεό... Αναφέρεται στην Πορεία Προς Την
Ολοκλήρωση του Ανθρώπου Εντός Του Θεού, στο "καθ΄Ομοίωσιν
Του Θεού", στην Θέωση (κατά χάριν), στην Εξέλιξη του Ανθρώπου
μέσα στον χώρο της ύπαρξης...
Η Ένωση Με Τον Θεό (σαν αποτέλεσμα της πιό πάνω εξέλιξης)
μας οδηγεί στην Αλήθεια. Ο όρος "Αλήθεια" αναφέρεται στον Θεό
αλλά και στον τρόπο που Αντιλαμβανόμαστε τον Θεό, την
Πραγματικότητα...στον τρόπο που Υπάρχουμε, στην Ύστατη Υπόστασή
μας... Ενωνόμαστε με Την Αλήθεια, Είμαστε Η Αλήθεια... Η
Αλήθεια λοιπόν Ανήκει στον Υπερβατικό Χώρο, δεν είναι αποτέλεσμα
της λογικής σκέψης (η σκέψη αναφέρεται στο άμεσα αντικειμενικό,
στο εξωτερικό)...
Η Ένωση Με Τον Θεό σαν Κατάσταση, η Μεταμόρφωσή μας σε Αλήθεια,
η Εν Θεώ Ζωή Είναι η Αιώνια Ζωή, Είναι η Βασιλεία των Ουρανών...
¶ραγε πόσοι "χριστιανοί" αντιλαμβάνονται τον Θεό σαν Ζώντα,
σαν Παρόντα ... και πορεύονται προς Αυτόν γιά να Τον
Προσεγγίσουν; πόσοι ακολουθούν Την Οδό; πόσοι Βιώνουν Την
Αλήθεια; πόσοι Ζουν;... και που είναι αυτοί; που είναι οι
αληθινοί χριστιανοί;...
.................................................. .................
(Υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις... ή καθόλου
αντιλήψεις, που απλά βιώνουν την Πραγμαστικότητα, και μιλούν
με όρους απλούς και συνηθισμένους...
Η Αληθινή Πραγματοποίηση... ή το να Βιώσουμε το Θεό σε όσους
ακολουθούν τη δυτική σκέψη... στην πραγματικότητα είναι τελείως απλό...
Είναι οι "σοφοί" που μας μπερδεύουν...
Κι όσο κι αν προσπαθώ να είμαι απλός, συχνά κι εγώ γίνομαι φλύαρος...
Κάποτε θα μάθουμε να μιλάμε... έτσι απλά... ακόμα και χωρίς λέξεις...)...
.................................................. ...................
Να έχετε όλοι μία καλή ημέρα
(14/12/2009)
“Το κλειδί των θρησκειών»
.................................................. .................................................
(Επειδή, κάποιοι φίλοι, με τους οποίους συζητούσαμε γιά την δια-θρησκευτική αλήθεια προβληματίζονται,γιά το πως γίνεται, τόσο «διαφορετικές» θρησκείες να λένε τα «ίδια» πράγματα, θα ήθελα να αναφερθώ ακριβώς στο βαθύτερο νόημα όλων των θρησκειών... έτσι ώστε να μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε όλες τις διδασκαλίες και να κατανοήσουμε το τι λένε επιτέλους... Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιό απλός και σαφής μπορώ... Η επαλήθευση όσων θα λεχθούν πιό κάτω, μπορεί να γίνει μόνο βιωματικά, όχι με διανοητική κατανόηση... Στο κάτω-κατω, για «διανοητικούς χάρτες» μιλάμε, όχι γιά τον προορισμό...)
.................................................. .................................................. ...........................................
Η Πραγματικότητα περιλαμβάνει πολλών ειδών δραστηριότητες-φαινόμενα, (που δεν μπορούν, κατΆ αρχήν, να αναχθούν το ένα στο άλλο, γιΆ αυτό και διαφοροποιούνται, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικων τους): Από το πιό αφηρημένο, μέχρι το πιό «συγκεκριμένο»:
Απόλυτο, χωρίς ιδιότητες,
Επίγνωση της ύπαρξης,(Καθαρό Συνειδέναι),
Νόηση (Σκέψη, Αντίληψη με ιδέες-ένοιες, αντίληψη),
Ενέργειες-Αισθήσεις,
Φαινόμενο.
Υπάρχει προσδιοριζόμενη τάξη και σχέση μεταξύ αυτών των δραστηριοτήτων-φαινομένων.
Το πιό αφηρημένο παράγει – περιοριζόμενο στις εκδηλώσεις του και λειτουργίες του – το αμέσως κατώτερο, πιό συγκεκριμένο, και ταυτόχρονα το «υποστηρίζει» και λειτουργεί – σαν περιορισμένη λειτουργία – μέσα σε αυτό...
Έτσι ο «περιορισμός» του Απολύτου, (πιό σωστά η «Απόκρυψή» Του) παράγει και υποστηρίζει και λειτουργεί σαν «περιορισμένη λειτουργία» μέσα στην Επίγνωση (Καθαρό Συνειδέναι)... κι έτσι συνέχεια μέχρι το Φαινόμενο, (το φυσικό σύμπαν της ενέργειας-ύλης)...
Με αυτό τον τρόπο παράγονται διαφορετικά πεδία εκδήλωσης, «χώροι», κόσμοι, κλπ., μέσα στην «δημιουργία»...
Παράλληλα από το πιό αφηρημένο, που εκδηλώνεται σαν Ενότητα, Αντίληψη της Ενότητας, περνάμε (από τηνν Νόηση και κάτω...) στην πολλαπλότητα, που συμπεριλαμβάνει μέσα της τις πολλές ατομικότητες, την ατομικότητα, (αφού σε αυτά τα πεδία είναι δυνατές οι «ατομικές» δομές)... Έτσι «γεννιούνται» τα όντα, μέσα στους κόσμους...
.................................................. .................................................. .....................................
Η συσχέτιση μίας ανώτερης δραστηριότητας-φαινομένου (αφηρημένο), με μία κατώτερη (συγκεκριμένο), γίνεται με τον περιορισμό της ανώτερης και την «σύνδεση» με την κατώτερη, στην οποία υφίσταται σαν περιορισμένη λειτουργία.... ενώ η μετάβαση από το συγκεκριμένο προς το πιό αφηρημένο γίνεται με την «απελευθέρωση» και την «ανεξαρτητοποίηση» της ανώτερης δραστηριότητας, από τον κατώτερο φορέα της... Έτσι υπάρχει μία κλίμακα από το Ευρύτερο ως το πιό περιορισμένο... μία παραγωγή από το Ευρύτερο του πιό περιορισμένου... μία σχέση του Ευρύτερου με το πιό πεεριορισμένο (μέσα στο οποίο το ανώτερο υφίσταται σαν «περιορισμένη λειτουργία»)... και μία Δυνατότητα μετάβασης από το πιό περιορισμένο στο Ευρύτερο, μέσω της απελευθέρωσης και της ανεξαρτητοποίησης Του Ευρύτερου από τον φορέα του....
.................................................. .................................................. ........................................
Στον άνθρωπο (του φυσικού κόσμου) εκδηλώνονται όλες οι δραστηριότητες-φαινόμενα, σαν περιορισμένες λειτουργίες, μέσα στο υλικό σώμα:
Το Απόλυτο (που παραμένει Ασυνείδητο),
Η Επίγνωση της ύπαρξης, το Καθαρό Συνειδέναι, (το «βαθύτερο είναι», η αληθινή ατομικότητα, ο αληθινός άνθρωπος...), που συνδέεται «γενικά» με τον εγκέφαλο...
Η Νόηση, σκέψη, που εκδηλώνεται σαν «εγώ» (προσωπικότητα), διανόηση, αντίληψη, και που εντοπίζεται σε συγκεκριμένες περιοχές και λειτουργίες του εγκεφάλου...
Η Ζωή, με ενέργειες και ασθήσεις, που λειτουργούν στο περιφερικό νευρικό σύστημα,
Κι όλα αυτά μέσα στον Οργανισμό που είναι μία «ανώτερη, αυτόνομη, δομή» μέσα στο φυσικό περιβάλλον (κι αποτελεί μία ανώτερη οργάνωση της ενέργειας-ύλης)...
.................................................. .................................................. ..............................
Γιά να φτάσει ο άνθρωπος να αντιληφθεί την Πραγματικότητα, «αυτό που είναι» και πως συνδέεται με την Ευρύτερη Ύπαρξη, στο μέτρο που μπορεί, εδώ, στον φυσικό κόσμο... πρέπει να απελευθερώσει προοδευτικά όλες τις περιορισμένες ανώτερες λειτουργίες... έτσι ώστε να λειτουργήσουν απρόσκοπτα, να διευθετηθούν και να επιτρέψουν παράλληλα την αφύπνιση, την ενεργοποίηση, των ανώτερων λειτουργιών της Επίγνωσης και της Αντίληψης του Απολύτου, που «κοιμούντα»ι, να τις απελευθερώσει... και τελικά να τις ανεξαρτητοποίησει από τον κατώτερο φορέα, τον οργανισμό, το υλικό σώμα...
Αυτό ακριβώς είναι η πνευματική ανάπτυξη, η πνευματική αφύπνιση, η πνευματική φώτιση, γιά τα οποία μιλούν οι θρησκείες...
.................................................. .................................................. ......................................
Η Αφύπνιση της ανώτερης επίγνωσης κι η Βίωση του Απολύτου μέσα στον φυσικό κόσμο, μας ανεξαρτητοποιούν από το φυσικό σώμα και μας προετοιμάζουν να εκδηλωθούμε στο αμέσως ανώτερο, ευρύτερο, πεδίο, με το ανάλογο ενεργειακό σώμα...
.................................................. .................................................. ................................
Κι αυτή η πορεία συνεχίζεται μέχρι να ανέλθουμε σε όλους τους μεταφυσικούς κόσμους... μέχρι την Πηγή, που τα δημιούργησε όλα αυτά...
.................................................. .................................................. ..........................................
Το έργο του ανθρώπου στον φυσικό κόσμο είναι απλά να αφυπνίσει την ανώτερη επίγνωση,το καθαρό συνειδέναι, που είναι πέρα από την νόηση (το εγώ, την διανόηση, την αντίληψη...)... και βαθμιαία, περνώντας τα διάφορα (τρία) στάδια αυτής της εσωτερικής εμπειρίας να «Ενωθεί» με, ή να «Πραγματοποιήσει» το... Απόλυτο, στον φυσικό κόσμο...
Σε αυτό συνίστανται όλες οι θρησκευτικές πρακτικές, ο Διαλογισμός, η Προσευχή, κλπ..
Αυτό θα μας οδηγήσει στον ανώτερο κόσμο κι έτσι συνέχεια...
.................................................. .................................................. ............................
Η προσπάθεια εκδήλωσης, ενόσω ζούμε στον φυσικό κόσμο, σε ανώτερα πεδία, δεν είναι αδύνατη αλλά δεν συνιστάται από κανένα σοβαρό οπαδό του Εσωτερισμού, γιατί και δεν είναι μέσα στις δυνατότητες του συνηθισμένου ανθρώπου (αφού χρειάζεται, ιδιαίτερη εκπαίδευση και προσπάθεια) και δεν προσφέρει τίποτα (πέρα από ικανοποίηση της περιέργειας) στην πνευματική ανάπτυξη...
.................................................. .................................................. ................................
Αγαπητοί φίλοι, με το παραπάνω σχεδιάγραμμα, που άλλωστε διδάσκεται στο πρώτο έτος όλων των θρησκειολογικών σχολών στα ξένα πανεπιστήμια, κι αποτελεί μία απλουστευμένη περιγραφή, όσων λέγονται στους κόλπους του εσωτερισμού... μπορείτε να «αποκωδικοποιήσετε» και να « ερμηνεύσετε», όλα τα θρησκευτικά συστήματα και εσωτερικές διδασκαλίες... Στο κάτω-κάτω, όλες οι διδασκαλίες, δεν λένε και τίποτα σπουδαίο, προσπαθούν απλά να διαφωτίσουν την «πραγματική φύση» μας...
.................................................. .................................................. ..
Να είστε όλοι καλά.
(15/12/2009)
(Επειδή είχα ένα email, από ένα φίλο
.................................................. .................................................. ...........................
...και επειδή από αυτά που κατάλαβα κρίνω ότι είναι ενδιαφέροντα, θα ήθελα εξηγήσεις... ...μπορείς σε παρακαλώ να μου παραληρήσεις το κείμενό σου με την Ορθοδοξία, μήπως έτσι καταλάβω;
.................................................. .................................................. .....
σχετικά με το χθεσινό θέμα, θα ήθελα να απαντήσω, συνεχίζοντας στο ίδιο θέμα...)...
.................................................. .................................................. ..............................
Αυτά που λέω, αγαπητέ φίλε, έχουν απόλυτη εφαρμογή στην Ορθοδοξία, αν διαβάσετε σωστά (όχι εσείς προσωπικά, ο οποιοσδήποτε)...
Σύμφωνα με την Ορθοδοξία, ο Θεός Είναι
1) Το Απόλυτο (Ακατάληπτος, ¶γνωστος, Απρόσιτος στην Ουσία Του – Κατανοητός μόνο στις Θείες Ενέργειές Του, που απλώνονται σε όλη την Δημιουργία και φτάνουν μέχρις εμάς, εδώ, στον φυσικό κόσμο...)...
2) Επίγνωση, Καθαρό Συνειδέναι, Είναι ο Παγκόσμιος Λόγος των Χριστιανών, στην εξωτερική Του Δράση, και Προβολή, μέσα στην δημιουργία, Εικόνα του Πατέρα, Προσιτή σε μας (και που στους κόλπους του συγκεντρώνει σε μία Ενότητα, όλους όσους έχουν Επίγνωσή Του, έτσι ώστε να είναι Ένας ποιμήν, ένα ποίμνιο....
3)Με την Θεία Ενέργεια (που «παραμένει» σαν «Πνεύμα») δημιουργείται ο νοητικός κόσμος των νοερών όντων, κλπ...
4) Με περαιτέρω περιορισμό η Θεία Ενέργεια δημιουργεί, ένα παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο-κόσμο... είναι ο φωτεινός κόσμος, ο αστρικός κόσμος, άλλων διδασκαλιών (μεταθανάτιος κόσμος, επίσης...)....
5) Με περαιτέρω «επιβράδυνση» της παγκόσμιας ενέργειας, «εμφανίζεται» ένα φυσικό, παγκόσμιο, ενεργειακό, πεδίο... Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, δεν υπάρχει παρά μόνο αυτό το παγκόσμιο ενεργειακό πεδίο... Οι «συμπυκνώσεις» του πεδίου εκδηλώνονται σαν «τοπικός χωροχρόνος»... Κι εντός αυτών των χωροχρόνων, δημιουργούνται, υπάρχουν, κι εξελίσσονται, όλα όσα βλέπουμε με τα μάτια μας... Αλλά τι είναι όλα αυτά; Η επιστήμη, ερευνώντας την ύλη που πιάνουμε με τα χέρια μας, ανακαλύπτει (στην κβαντική φυσική) ότι η ύλη αναλύεται ξανά και ξανά σε μικρότερα σωματίδια τα οποία τελικά έχουν την συμπεριφορά της ενέργειας... Κι έτσι η ύλη είναι ενέργεια, σε συνεχή δραστηριότητα, οργάνωση, αποδιοργάνωση, εξέλιξη, κλπ...
Έτσι ο Θεός (όχι με την Ουσία αλλά) με τις Θείες Ενέργειές Του εκδηλώνεται, φανερώνεται, σε όλη την δημιουργία, μέχρι τον πιό μικρό κόκο ύλης
Στον άνθρωπο τώρα, εδώ στον φυσικό κόσμο...
1) Ο Θεός, σαν Πανταχού Παρών,Είναι πάντα εδώ, μαζί μας, αλλά δεν έχουμε αφυπνίσει την ανώτερη επίγνωση γιά να τον Αντιληφθούμε... κι έτσι γίνεται Απών...
2) Η Επίγνωση,το Καθαρό Συνειδέναι, που μας «αποκαλύπτει» τον Θείο Λόγο, είναι επίσης σε αναστολή καθώς είναι «απορροφημένο» στις κατώτερες νοητικές διαδικασίες...
3) Λειτουργεί κανονικά, η νόησή μας, που εκδηλώνεται σαν διαδικασία εγώ, σαν διαδικασία σκέψη, σαν διαδικασία αντίληψη...
4) Λειτουργούν επίσης ενέργεια, αισθήσεις, αντιδράσεις, που είναι φαινόμενα της ζωής
5) Τέλος ζούμε την ζωή στον κόσμο με ένα φυσικό οργανισμό...
Βλέπετε, ότι υπάρχει μία πλήρης αντιστοιχία ανάμεσα στο Παγκόσμιο (το Κοσμικό) και το «ανθρώπινο»... Αλλά οι Παγκόσμιες (Κοσμικές) Ενέργειες, Δυνάμεις, σε μας τους ανθρώπους λειτουργούν «περιορισμένα» και μάλιστα μέσα από κατάλληλα φυσικά όργανα (εγκέφαλος, νευρικό σύστημα, οργανισμός)...
Πως ο χριστιανός νηπτικός (ο ησυχαστής), ο μυστικός που βιώνει τον χριστιανισμό, μπορεί να ανέλθει, να Ενωθεί με τον Θεό;
(Πέρα απο την διευθέτηση του σώματος, με την τήρηση κανόνων απλής ηθικής και υγιεινής... Πέρα από την αποβολή κάποιων έντονων παθών και εκτροπών της φύσης... στα οποία το χρυσό μέτρο είναι το «παν μέτρον άριστον», των προγόνων μας... και που αποτελούν απλή προετοιμασία...)...
Οι χριστιανοί μυστικοί κατευθύνουν την προσοχή τους στην νοητική λειτουργία...
Υπάρχουν τριών ειδών διαδικασίες που πρέπει να διευθετηθούν:
1) Η αντίληψή μας είναι επιλεκτική, μας απορροφά εδώ κι εκεί, μας αποσπά από το εδώ και τώρα: πρέπει να διευθετεθεί..
2) Η διανόησή μας είναι μηχανική, ανοργάνωτη και συχνά εκτρεπόμαστε στην φαντασία και την μνήμη: πρέπει να διευθετηθεί
3) Όλες οι πληροφορίες αναφέρονται στο ψυχολογικό εγώ, που είναι ένα σύμπλεγμα (που μας βοηθά να επιβιώσουμε σαν όντα... αλλά ταυτόχρονα μας «περιορίζει»)... μία σύνθετη διαδικασία: κι αυτή η διαδικασία πρέπει να διευθετηθεί και να ξεπερασθεί...
Αυτά είναι τα τρία στάδια της νοεράς προσευχής που ασχολούνται με τα τρία είδη λογισμού που πρέπει να ξεπερασθούν, σύμφωνα με τους χριστιανούς πατέρες: σύνθετοι-εμπαθείς λογισμοί, ανθρώπινοι λογισμοί, αγγελικοί λογισμοί....
Η διευθέτηση της νόησης απαλλάσει το Συνειδέναι (τον νου των νηπτικών) από την κατώτερη, μηχανική λειτουργία της νόησης, την απελευθερώνει κι έτσι γίνεται δυνατή μία «εξωδιανοητική» αντίληψη της Πραγματικότητας... Αναδύεται έτσι μέσα μας η Καθαρότητα του Συνειδέναι, η Επίγνωση... Είναι η Πρώτη Αντίληψη του Είναι, του Παγκόσμιου, του Λόγου... Υπάρχουν τρία στάδια στη Βίωση του Λόγου.... και μόνο μέσω του Λόγου, μπορούμε να φτάσουμε ως τον Πατέρα...
Δεν γνωρίζω αγαπητέ φίλε, κατά πόσο απάντησα σε όσα γράψατε, αλλά εδώ είμαστε... γιά να συζητήσουμε...
.................................................. .................................................. .................................
Να είστε όλοι καλά...
(16/12/2009)
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.