Tροφώνιο μαντείο.Υπάρχει?

[Τροφώνιος]

Είμαι απο την Λιβαδειά και έχω εδώ και καιρό διαβάσει για το Τροφώνιο μαντείο.Μεγάλη η δύναμη του στην αρχαίοτητα αλλά σήμερα δε ξέρουμε την τοποθεσία του..Μακάρι να γινότανε κάτι να ανακαλύπταμε ένα τρόμερο τόπο της αρχαιότητας...Ένας τόπος λατρείας του Δία...Λέγεται οτι ο Τροφώνιος έχτισε το μαντέιο των Δελφών και πόλλα άλλα έργα μαζι με τον αδελφό του Αγαμήδη...

[TheCrow]

από http://viotikoskosmos.wikidot.com/trofonio-manteio....

'' Τροφώνιο Μαντείο

Το αρχαίο Τροφώνιο Μαντείο ή Τροφώνιο Άντρο, στη Λιβαδειά, βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου με το μεσαιωνικό κάστρο όπου βρίσκονται τα ερείπια για τα οποία πιστεύεται ότι αποτελούν, ό,τι απέμεινε από το Τροφώνιο , στο ιερό άλσος της αριστερής όχθης του ποταμού, προς τον προφήτη Ηλία.
Η αληθινή μαντική σπηλιά του Τροφώνιου, δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί, παρόλο που οι ιερές πηγές αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο και τα ερείπια ενός ναού στέκουν λίγο πιο πέρα.

Στο Τροφώνιο Μαντείο ταξίδευαν από παντού και ζητούσαν μελλοντολογικούς χρησμούς πάρα πολλοί άνθρωποι και εκεί είχαν προσφύγει ζητώντας βοήθεια πολύ σπουδαίοι άντρες (ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι εκεί ζήτησε χρησμό ο πάμπλουτος βασιλιάς Κροίσος, ο αρχηγός του περσικού στρατού Μαρδόνιος, ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος-Παύλος, κ.α.).
Κατά την αρχαιότητα η πόλη λεηλατήθηκε και καταστράφηκε δύο φορές (395 π.Χ.-86 π.Χ.), αλλά τον 2ο αι. μ.Χ. η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή, και στο Τροφώνιο Άντρο κατέφτασαν για χρησμό άνθρωποι από τις τέσσερις γωνίες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, (ανάμεσα τους και ο Παυσανίας, που στις Περιηγήσεις του περιγράφει με όλες τις λεπτομέρειες τα παράξενα που συνέβαιναν εκεί).
Στο ιερό άλσος, το μαντείο του Τροφώνιου λειτουργούσε μέχρι την πλήρη εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού και την απαγόρευση δια νόμου, από τον Θεοδόσιο Α', των τελετουργιών, των αρχαίων θρησκειών και μυστηρίων.

Σ' αυτό το μέρος λέγεται πως όταν εισέρχονταν με έναν ομολογουμένως παράξενο τρόπο (αναρόφησση από μία τρύπα στο έδαφος;) κάποιος κάνοντας ένα ταξίδι σε έναν αλλόκοτο υπόγειο κόσμο, μπορούσε να πληροφορηθεί για την απάντηση οποιασδήποτε ερώτησης. Για να εισέλθει κανείς στο Τροφώνιο Άνδρο θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής για λίγες μέρες, όπως υπεδείκνυαν οι ιερείς του μαντείου και μετά να ξεναγηθεί σε αυτό το γεμάτο ερωτηματικά κόσμο.
Όσοι έβγαιναν από αυτό, τους απαγορεύονταν να μιλήσουν για αυτό που έζησαν εκεί, κι αν παρέβαιναν αυτή τη συμφωνία το τίμημα ήταν η ζωή τους. Συνήθως έβγαιναν από εκεί μέσα μετά από χρονικό διάστημα 2-3 ημερών μέσα από την ίδια τρύπα από την οποία έμπαιναν (ο τρόπος εξόδου τους από αυτή ήταν ανάλογος με αυτόν της εισόδου τους: έβγαιναν με ορμή από εκεί μέσα σαν να τους εξωθούσε μία μεγάλη αντιβαρυτική δύναμη;) ήταν πολύ ζαλισμένοι, σαν αποχαυνωμένοι και μπορούσαν να συνέλθουν μόνο ακολουθώντας κάποιες οδηγίες που τους έδιναν οι ιερείς. Αυτά που είδαν, άκουσαν και έμαθαν μέσα στο Τροφώνιο οι επισκέπτες, δεν επιτρεπόταν να τα διηγηθούν σε τρίτους.

Ο Παυσανίας διηγείται τον τρόπο με τον οποίο ανακαλύφθηκε η τρύπα του Τροφώνιου Μαντείου: Ένα μεγάλο σμήνος από άγριες μέλισσες εμφανίστηκε στη Λιβαδειά, κάποιοι το ακολούθησαν ως την τεράστια κυψέλη του κάτω από τη γη, κι αυτό τους οδήγησε στην ανακάλυψη του Μαντείου (που σημαίνει ότι κάτι «έπαθαν» εκεί). Γι' αυτόν τον λόγο ο Τροφώνιος συχνά απεικονίζεται να κρατά μία κυψέλη μελισσών.
Ο ίδιος, ο Παυσανίας, συμβουλεύτηκε το μαντείο και διηγείται τα πάντα για το μαντείο, ή όσα δεν ήταν απαγορευμένα να συζητηθούν:
«Στο μαντείο γίνονται τα εξής: όταν κάποιος αποφασίσει να κατεβεί στον Τροφώνιο, πρώτα ζει καθορισμένες ημέρες σε οίκημα, το οποίο είναι αφιερωμένο στον αγαθό Δαίμονα και στην αγαθή Τύχη. Όσο ζει εκεί, και κατά τα άλλα μένει καθαρός και απέχει από θερμά λουτρά, λούζεται στον ποταμό Έρκυνα. Κρέατα έχει άφθονα από τις θυσίες, γιατί όποιος κατεβαίνει θυσιάζει και στον ίδιο τον Τροφώνιο, στα παιδιά του, καθώς και στον Απόλλωνα, στον Κρόνο, στον επονομαζόμενο Βασιλιά Δία, στην Ηνίοχη Ήρα και στη Δήμητρα, που την ονομάζουν Ευρώπη και λένε πως ήταν η τροφός του Τροφωνίου. Σε κάθε θυσία παρευρίσκεται μάντης, που εξετάζει τα σπλάχνα του σφαγίου και προλέγει σ' εκείνον που πρόκειται να κατέβει, αν ο Τροφώνιος θα τον δεχθεί με ευμένεια και καλοσύνη… Τη νύχτα που πρόκειται να κατέβει κανείς, θυσιάζουν σε βόθρο επικαλούμενοι τον Αγαμήδη. Αν όλα τα σφάγια είναι ευνοϊκά και δείξουν όλα το ίδιο, τότε καθένας κατεβαίνει με καλές ελπίδες. Κάποιος, κατεβαίνει ως εξής:
Τον οδηγούν πρώτα τη νύχτα στον ποταμό Έρκυνα, ιόν αλείφουν με λάδι και τον λούζουν δύο παιδιά των πολιτών, δεκατριών περίπου χρονών, που επονομάζονται Ερμές. Αυτά πλένουν όποιον θα κατέβει και τον βοηθούν σε ό,τι χρειάζεται. Κατόπιν οδηγείται τους ιερείς όχι αμέσως στο μαντείο, αλλά σε πηγές νερού που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη.
Εδώ αυτός πρέπει να πιει το λεγόμενο Νερό της Λήθης, για να λησμονήσει όλα όσα σκεφτόταν προηγουμένως, έπειτα να πιει και το άλλο Λερό της Μνημοσύνης για να θυμάται όσο θα δει όταν κατέβει. Βλέπει το άγαλμα, πού λένε ότι είναι έργο του Δαιδάλου, που οι ιερείς δεν το παρουσιάζουν παρά μόνο σ' όσους πρόκειται να πάνε στον Τροφώνιο. Αφού δει το άγαλμα αυτό και το λατρεύσει και προσευχηθεί, έρχεται προς το μαντείο φορώντας λινό χιτώνα, ζωσμένο με ταινίες και φορώντας ντόπια υποδήματα.
Το μαντείο είναι στο βουνό, πάνω από το άλσος. Περιβάλλεται από κυκλικό κρηπίδωμα από λευκό μάρμαρο, η περιφέρεια του είναι όσο ένα μικρό αλώνι και το ύψος του λιγότερο από δύο πήχεις. Πάνω στο κρηπίδωμα είναι στημένοι πάσσαλοι, χάλκινοι και αυτοί και οι ζώνες που τους συνδέουν, και διαμέσου αυτών υπάρχει πόρτα. Μέσα στον περίβολο υπάρχει άνοιγμα γης, όχι φυσικό, αλλά χτισμένο με μεγάλη τέχνη και αρμονία. Το οικοδόμημα αυτό έχει σχήμα φούρνου… Για να κατέβει κανείς στο βάθος δεν έχει χτιστή σκάλα, αλλά όταν κανείς έρχεται στον Τροφώνιο του φέρνουν μια σκάλα στενή κι ελαφριά. Στο βάθος υπάρχει τρύπα ανάμεσα στο δάπεδο και στο οικοδόμημα… "Αυτός λοιπόν που κατεβαίνει, ξαπλώνει ανάσκελα στο έδαφος κρατώντας γλυκά ζυμωμένα με μέλι (μελόπιτες) και βάζει πρώτα μέσα στην τρύπα τα πόδια του για να μπει μετά και ο ίδιος. Αν τα γόνατα του βρεθούν μέσα στην τρύπα, το υπόλοιπο σώμα τραβιέται αμέσως ακολουθώντας τα γόνατα, όπως ο μεγαλύτερος και γρηγορότερος ποταμός μπορεί να ρουφήξει τον άνθρωπο που τον άρπαξε με τη δίνη του. (!!)
Έπειτα, για όσους βρεθούν στο άδυτο, δεν υπάρχει ένας μόνο τρόπος για να μάθουν το μέλλον, αλλά άλλος βλέπει και άλλος ακούει. Όσοι κατεβαίνουν γυρίζουν πίσω από το ίδιο στόμιο, και βγάζοντας πρώτα τα πόδια, ξεβράζονται έξω.
Λένε πως κανένας απ' όσους κατέβηκαν δεν πέθανε, εκτός από κάποιον δορυφόρο του Δημητρίου. Αυτός δεν έκανε όσα προβλέπουν οι κανονισμοί του ιερού, ούτε κατέβηκε για μαντεία, αλλά πήγε με την ελπίδα να πάρει ασήμι και χρυσάφι από το άδυτο. Λέγεται ότι το πτώμα του φάνηκε σε άλλο μέρος και δεν βγήκε από το ιερό στόμιο. Λένε κι άλλα για τον άνθρωπο αυτόν, αλλά ανέφερα τα πιο αξιόλογα.
Όποιον ανεβαίνει από τον Τροφώνιο τον παίρνουν πάλι οι ιερείς και τον καθίζουν στον λεγόμενο θρόνο της Μνημοσύνης, που βρίσκεται κοντά στο άδυτο. Αφού καθίσει τον ρωτούν για όσα είδε και έμαθε, και αφού τα πληροφορηθούν τον παραδίδουν στους δικούς του, που τον παίρνουν και τον μεταφέρουν στο οίκημα όπου έμενε προηγουμένως, κοντά στην αγαθή Τύχη και στον αγαθό Δαίμονα, ενώ αυτός έχει χάσει το γέλιο του και κατέχεται ακόμη από μεγάλο φόβο και δεν γνωρίζει ούτε τον εαυτό του ούτε τους γύρω του. Αργότερα όμως, ανακτά και άλλα και τη φρόνηση στον βάθρο που την είχε και πριν, και επανέρχεται το γέλιο του.
Γράφω αυτά, όχι επειδή τα άκουσα, αλλά και άλλους είδα και εγώ ο ίδιος έκανα χρήση του Τροφωνίου. Όσοι κατεβαίνουν στο Τροφώνιο είναι ανάγκη να αφιερώσουν, γραμμένα σε πινακίδα, όσα άκουσε ή είδε ο καθένας…»

Ο Πλούταρχος αναφέρει (στο "περί του Σωκράτους δαιμόνιο") την εμπειρία που είχε ο Τίμαρχος στο Τροφώνιο Άνδρο. Όποιος κατέβαινε στο υπόγειο άδυτο έμπαινε ξαπλώνοντας ανάσκελα βάζοντας πρώτα τα δυο πόδια για να βγει μετά από ώρες ή μέρες με τον ίδιο τρόπο. Στην περίπτωση του Τίμαρχου, ο Πλούταρχος αναφέρει πως ο Τίμαρχος έμεινε 36 ώρες προσευχόμενος στο υπόγειο σκοτάδι, ακούγοντας ήχους, και νοιώθοντας τελικά να βγαίνει η ψυχή του από το κεφάλι ανεβαίνοντας προς τον Ουρανό, βλέποντας από ψηλά την Γη και τους σφαιρικούς πλανήτες.

Ο Φιλόστρατος, διηγείται πολλά για το Τροφώνιο Άνδρο, και μεταξύ άλλων μας λέει ότι η υπόγεια εμπειρία του επισκέπτη συμπεριλάμβανε και επαφές με «ερπετά»:
"Το σπήλαιο στη Λιβαδειά είναι αφιερωμένο στον Τροφώνιο, τον γιο του Απόλλωνα, και εκεί μπορούν να εισέλθουν μόνο όσοι μείνουν εκεί για να πάρουν χρησμό, και το μαντείο δεν είναι ορατό από τον ναό, αλλά στέκει λίγο πιο πάνω απ' αυτόν, στον λόφο, και είναι κλεισμένο από σιδερένια κάγκελα που το περικυκλώνουν. Για να κατέβεις σε αυτό, πρέπει να καθίσει κάτω και να τραβηχτείς απότομα εκεί μέσα. Εκείνοι που εισέρχονται εκεί, είναι ντυμένοι με λευκά ρούχα και κρατούν μελόπιτες στα χέρια τους, για να εξευμενίσουν τα ερπετά που συναντούν κατά την κάθοδο τους…"

[Τροφώνιος]

Φιλε Crow το έχω διαβάσει το συγκεκριμένο και πολλά άλλα,πρόκειται για έναν ανεξερεύνητο μυστικίστικο τόπο που σύμφωνα με τα γραφόμενα χρειάζεται μελέτη και προσοχή.Απ όσο ξέρω η σπηλαιλογική ομάδα σκέφτεται να επιχειρήσει την κάθοδο κάτω απο το κάστρο γιατι πιστεύεται οτι είναι ένα υπόγειο μαντείο και θα προσπαθήσουν να το ανακαλύψουν....:D Θα ψάξω και άλλα επι του θέματος και θα αναρτήσω και φωτογραφίες απο την περιοχή..

[Black Dahlia]

Σίγουρα θα υπάρχει απ' τη στιγμή που υπάρχουν στη βιβλιογραφία τόσες πολλές μαρτυρίες και μάλιστα από πηγές καθ' όλα αξιόπιστες. Πάντως η περιγραφή του Πλούταρχου δε θυμίζει αστρική προβολή?Αλλές πηγές πάλι αναφέρουν ή υπονοούν τη χρήση παραισθησιογόνων πρίν την κάθοδο στο Αντρο όπως και στα Ελευσίνια...Who knows...

[demi]

ε δεν το πιστευω αυτο που εγινε τωρα!!!
χρονια βλεπω στο ονειρο μου εναν περιεργο χωρο με ενα μεσαιωνικο καστρο ψηλα και ενα ποταμι κοντα του και τα ονειρα μου εχουν συνδιαστει με διαφορες καταστασεις της ζωης μου...σαν προφητικα
το τροφωνιο μαντειο πρωτη φορα το ακουω....δεν ηξερα καν οτι υπαρχει...διαβαζοντας ομως την περιγραφη του φιλου μας...εψαξα για φωτος στο ιντερνετ γιατι παντα πιστευα μεσα μου οτι αυτο το μερος καπου υπαρχει και ...νατο!!! αυτο ειναι....ποσες πιθανοτητες να συμβει κατι τετοιο??? και τι να σημαινει???

[Black Dahlia]

demi, αναμνήσεις από προηγούμενη ζωή...Αν αυτή υπάρχει...Ίσως...

[Τροφώνιος]

'Οποτε θελήσεις demi είσαι ευπροσδεκτη στην Λιβαδειά να δείς αυτο τον μαγευτικό χώρο....Σας παρακάλω ας ψαξουμε όλοι μαζί γιατί η ώρα των προγόνων μας ξαναέρχεται!!!:)

[demi]

'Οποτε θελήσεις demi είσαι ευπροσδεκτη στην Λιβαδειά να δείς αυτο τον μαγευτικό χώρο....Σας παρακάλω ας ψαξουμε όλοι μαζί γιατί η ώρα των προγόνων μας ξαναέρχεται!!!:)


σευχαριστω για την προσκληση,
καποια στιγμη ο δρομος θα με οδηγησει προς τα μερη σου και τοτε θα σε ειδοποιησω σιγουρα

[Τροφώνιος]

Έρρωσθε εν ειρήνη η δύναμις μεθ υμών!:D

[Τροφώνιος]

ΑΝΤΙΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΚΛΩΒΟΣ [Faraday]
ΣΤΗΝ ΛΕΙΒΑΔΙΑ

Ὅταν ἕνας διακεκριμμένος ἐπιστήμων δηλώνει πώς,
κάτι εἶναι δυνατό,εἶναι σχεδὸν σίγουρο πὼς ἔχει δίκιο.
Ἂν ὅμως δηλώνει πὼς κάτι εἶναι ἀδύνατο,
σχεδὸν σίγουρα κάνει λάθος.
[πρῶτος νόμος τοῦ Arthur Charles Clarke]
Ἐξαιρετικὴ περιγραφὴ τῆς σπουδαιότητας τοῦ σύγχρονου ἀντιηλεκτρομαγνητικοῦ
κλωβοῦ Faraday,σὲ μία ἀπὸ τὶς πολυσχιδεῖς ἐφαρμογές του,διετύπωσε ὁ φυσικὸς
κ.Γεώργιος Λειβαδιώτης.

‘’ ’Ὅταν τὸ 1831 ὁ Michael Faraday ἐπιδείκνυε πειραματικὰ τὸ
μεγαλύτερο ἐπιστημονικὸ ἐπίτευγμά του, τὸν νόμο της
ἠλεκτρομαγνητικῆς ἐπαγωγῆς, ὁ ὁποῖος ἐκφράζεται μὲ μία ἀπὸ τὶς τ ἒ σ
σ ἒ ρ ἲ ς ἒ ξ ἲ σ ὢ σ ἒ ἲ ς ποὺ καθορίζουν τὸ ἠλεκτρομαγνητικὸ πεδίο σὲ
ἔνανχωρο, δὲν μποροῦσε κὰν νὰ φανταστεῖ ὅτι παρέδιδε τὴν ἀρχὴ γιὰ
τὴν παραγωγὴ ἐνὸς νέου ὁπλικοῦ συστήματος, ποὺ σήμερα ἀποτελεῖ
πιθανότατα τὸν μεγαλύτερο ἐφιάλτη τῶν ἀνεπτυγμένων κρατῶν.
Ἡ ἠλεκτρομαγνητικὴ βόμβα ἡ E –bomb, ὅπως εἶναι γνωστὴ
διεθνῶς,στηριζόμενη θεωρητικὰ στὸν νόμο τοῦ Faraday, παράγει ἕναν
τεράστιας ἔντασης ἠλεκτρομαγνητικὸ παλμό, ὁ ὁποῖος ἐκπεμπόμενος
μπορεῖ νὰ ἀχρηστεύσει τὸν ὅποιοδηποτε ἠλεκτρονικὸ ἐξοπλισμό του
στρατοῦ,ἢ ἀκόμη καὶ τῶν σύγχρονων μεγαλουπόλεων.’’

Ἐν συνεχείᾳ ἀκολουθεῖ μία κατανοητὴ ἔκθεση λειτουργίας τοῦ νόμου τῆς ἤλεκτρο-
μαγνητικῆς ἐπαγωγῆς,καὶ ἡ ἀναφορὰ καταλήγει στὴν δυνατότητα ἀποτελεσματικῆς
προστασίας ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἀόρατο ἐχθρό,ποὺ οὐσιαστικὰ εἶναι πολὺ χειρότερος ἀπὸ
τὴν χρήση ἀκόμη καὶ πυρηνικῶν ὅπλων.
Ἀποτελεσματικὴ λοιπὸν προστασία σ’ ἕναν τέτοιο κίνδυνο παρέχει ὁ περίφημος πιὰ
κλωβὸς Faraday.Ἡ τυπικὴ περιγραφὴ τοῦ ἐν λόγῳ κλωβοῦ,ποὺ παρουσιάζει ἄμεσο
ἐνδιαφέρον ἔχει ὡς ἑξῆς

.’’ Μεταλλικὸ περίβλημα,κατασκευασμένο ἀπὸ μεταλλικὸ
ἔλασμα,ἢ ἀπὸ π ὓ κ ν ὃ μ ἒ τ ἃ λ λ ἲ κ ὃ π λ ἒ γ μ ἅ.
Μὲ τὸν κλωβὸ F.ἐπιδιώκεται ἡ προστασία ὁρισμένων
χώρων,ἀπὸ τὶς ἐπιδράσεις ἐξωτερικῶν ἠλεκτρικῶν πεδίων.
Ἐξασφαλίζεται ἔτσι ἡ ἠλεκτρικὴ θωράκιση τοῦ ἐσωτερικοῦ
τοῦ κλωβοῦ,ὅπου ἡ ἔνταση τοῦ ἠλεκτρικοῦ πεδίου εἶναι
μηδέν.’’

Στὸ σημεῖο αὐτὸ χρήσιμη εἶναι ἡ ὑπενθύμιση πὼς ἠλέκτωρ στὸν Ὅμηρο σημαίνει :
‘’ὁ λάμπων,ὁ ἀκτινοβολῶν ἥλιος.’’ Μάλιστα στὸν Ὅμηρο ἀναφέρονται καὶ οἱ
ἀρχαιότερες ὀνομασίες τοῦ Ἥλιου,ποὺ ἀργότερα σὲ ἀνθρωπομορφικὴ εἰδή,θὰ γίνει
γνωστὸς ὡς θεὸς Ἀπόλλων.
Ἀρχικὰ λοιπὸν ἀποκαλοῦσαν τὸν Ἥλιο, Ὑπερίωνα,καὶ Ὑπεριονίδη, ἀποδεικνύοντας ὅτι
γνώριζαν ἀπόλυτα πὼς εἶναι πηγή, ὄχι μόνον ἁπλῶν ἲ ὃ ν τ ὢ ν, ἀλλὰ καὶ ὓ π ἒ ρ-
ἲ ὁ ν ἲ σ μ ὁ ὕ. Εἶχαν ἐπίσης ἀπόλυτη γνώση, πὼς ἡ ἀλόγιστη ἔκθεση στὰ ἡλιακὰ
πλῆκτρα, δὴλ στὶς ἀκτίνες, ἐπιφέρει ἀκόμη καὶ θάνατο. ( Ἤλεκτρο-πληξία. )
Γὶ αὐτὸ ἄλλωστε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐπίθετά του Ἀπόλλωνα ἦταν ,’’ὁ θεός. τοῦ
ἥσυχου θανάτου.’’
Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόλλωνας, ἀλλὰ καὶ ὁ γιυός του,ὁ Τροφώνιος,φέρουν τὸ μοναδικὸ
ἐπώνυμο : ‘’ ἔκατηβολος.’’ Σημαίνει ‘’ἐκεῖνος ποὺ βάλλει ἀπὸ μακρυά,’’
Μιὰ ὕστερη μαρτυρία, ἐπεκτείνει ἀκόμη πλατύτερα τὸ πεδίο τῶν ἀρχαιότερων
παρατηρήσεων. Ὁ Πλούταρχος διασώζει πὼς κάπου ὁ Ἀπόλλωνας,ἦταν
συνυφασμένος μὲ τὸ ὁμοίωμα ἐνὸς Πετεινοῦ, ἑνὸς κόκορα. Τὸ γεγονὸς ἔδωσε ἀφορμὴ
ἔντονης χλεύης στοὺς πολέμιους τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς θρησκείας. Στὸ βάθος ὅμως
τὰ φαινόμενα ἦταν διαφορετικά. Ὁ πετεινὸς ἀλέκτωρ, ἠλέκτωρ, ἀποδεικτικὰ ἀπὸ
‘’ὄρθρου βαθέως,’’ εἶναι τὸ πρῶτο ἔμβιο ὂν ποὺ ἐπηρρεάζεται ἀπὸ τὸν ἀδιόρατο
ἀκόμη ἐρχομὸ τῶν ἀκτίνων τοῦ ἠλέκτορα Ἥλιου,καὶ ἐκδηλώνει αὐτὴν τὴν ἐπήρρεια
δία-λαλώντας τὴν κάθε νέα ἐμφάνιση στὴν καθημερινή της περιοδικότητα.
Οἱ ἄνθρωποι ἄλλες ἰδιότητες εἶχαν παρατηρήσει……
Ἀσφαλῶς δὲν ‘’λάτρευαν’’ ἕναν κόκορα…….
Ὥστε ὁ ἡλιακὸς ἠλεκτρομαγνητισμός, καὶ οἱ ἐπιδράσεις του στὴν Γῆ, εἶχαν μελετηθεῖ
ἤδη πρὶν τὸν λόγο τοῦ Ἐμπεδοκλῆ. ‘’ἠλέκτωρ τὲ χθῶν καὶ οὐρανὸς καὶ θάλασσα.’’
Μ’ αὐτὲς τὶς ἀκροθιγεῖς προϋποθέσεις, στὴν συνέχεια ἀκολουθεῖ μία μαρτυρία πέρ-
γραφῆς κάποιου ἀρχαιοελληνικοῦ μνημείου, τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦσε τὴν κ ἃ ρ δ ἲ ἅ της
Λειτουργίας, ἑνὸς περιφανοῦς Ἱεροῦ. Ἑνὸς Θρησκευτικοῦ Κέντρου.Γνωστότερο ἦταν
ὡς μαντεῖο τοῦ Τροφωνίου στὴν Λειβαδιά. Εἶναι τὸ μοναδικὸ ἀπὸ ὅλα τὰ μαντεῖα της
ἀρχαιότητας, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ περιηγητὴς Παυσανίας ἐπιδίδεται σὲ λόγο ἐκτενῆ καὶ
διαφωτιστικό. Τουλάχιστον ὅσο τὸ ἐπέτρεπαν οἱ συνθῆκες μιᾶς πάτριας Ἱερῆς
Σιωπῆς ποὺ προστάτευε τέτοιους τόπους καὶ δρώμενα ἀκόμη καὶ τὸν 2ο μ.Χ.αἰώνα.

Ὁ Ἑλληνικὸς κλωβὸς ‘’Faraday’’
‘’πολλοὺς δ’ ἑλιγμοὺς ἄνω καὶ κάτω
πλανώμενοι μόλις ἀφικνεῖσθε ὄποι
ἠμεῖς πάλαι ἤκομεν.’’
Ξέν.ΚΠ.Ἴ,34

‘’…….Ἔστι δὲ τὸ μαντεῖον ὑπὲρ τὸ ἄλσος ἐπὶ τοῦ ὅρους.κρηπὶς μὲν ἐν κύκλῳ περί-
βέβληται λίθου λευκοῦ,περίοδος δὲ τῆς κρηπίδος κατ’ ἅλων τὴν ἐλαχίστην ἐστίν,
ὕψος δὲ ἀποδέουσα δυὸ εἶναι πήχεις.ἐφεστήκασι δ’ ἐπὶ τὴ κρηπίδι ὁ β ἒ λ ὁ ἴ, κ ἃ ἲ
ἃ ὓ τ ὁ ἲ χ ἃ λ κ ὁ ἴ, κ ἃ ἲ ἃ ἲ σ ὓ ν ἒ χ ὁ ὓ σ ἃ ἲ σ φ ἃ ς ζ ὢ ν ἃ ἴ. δία δὲ αὐτῶν θύραι
πεποίηνται.τοῦ περιβόλου δ’ ἐντὸς χάσμα γῆς ἐστιν οὐκ αὐτόματον,ἀλλὰ σὺν τέχνη καὶ
ἁρμονία πρὸς τὸ ἀκριβέστατον ὠκοδομημένον.τοῦ δὲ οἰκοδομήματος τούτου τὸ σχῆμα
εἴκασται κριβάνω.τὸ δὲ εὖρος ἡ διάμετρος αὐτοῦ τ ἒ σ σ ἃ ρ ἃ ς παρέχοιτο ἂν ὡς
εἰκᾶσαι πήχεις,βάθος δὲ τοῦ οἰκοδομήματος οὐκ ἂν οὐδὲ τοῦτο εἰκάζοι τὶς ἒς πλέον
ὀκτώ του καθήκειν πηχῶν…καταβάντι δὲ ἐστιν ὀπὴ μεταξὺ τοῦ τὲ ἐδάφους καί του
οἰκοδομήματος σπιθαμῶν τὸ εὖρος δυό,τὸ δὲ ὕψος ἐφαίνετο εἶναι σπιθαμῆς.…’’

‘’Τὸ μαντεῖο εὑρίσκεται ὑπεράνω τοῦ ἱεροῦ δάσους,ἐπάνω εἰς
τὸ ὄρος.Γύρω τοῦ εἶναι ἕνα κρηπίδωμα μαρμάρινον,τοῦ ὁποίου
ἡ περιφέρεια εἶναι ἀνάλογος περίπου πρὸς τὸ μικρότερο
ἁλώνι,καὶ τὸ ὕψος τοῦ ὀλιγώτερον ἀπὸ δυὸ πήχεις. Ἐπάνω εἰς
τὴν βάσιν εἶναι στημένα κολωνάκια, ἀπὸ χαλκὸν καὶ αὐτὰ καὶ
αἳ ζῶναι ποὺ τὰ συγκρατοῦν, διὰ μέσου δὲ αὐτῶν εἶναι
κατασκευασμέναι θύραι. Ἐντὸς τοῦ περιτοιχίσματος ὑπάρχει
χάσμα γῆς ὄχι φυσικόν, ἀλλὰ κατασκευασμένον μὲ τέχνη καὶ
ἁρμονία ἀκριβέστατα.
Τὸ σχῆμα τοῦ οἰκοδομήματος τούτου ὁμοιάζει μὲ φοῦρνον.
Κατὰ τὸ πλάτος ἡ διά-μετρὸς τοῦ εἶναι, καθὼς δύναται τὶς νὰ
συμπεράνη, τέσσαρες πήχεις.
Τὸ δὲ βάθος τοῦ οἰκοδομήματος, καὶ τοῦτο δὲν θὰ ἠδύνατο
κανεὶς νὰ ὑπολογίση ὅτι φθάνει περισσότερο τῶν ὀκτὼ
πήχεων. ὅταν δὲ κατεβῆ ὑπάρχει μία τρύπα μεταξὺ τοῦ ἐδάφους
καὶ τοῦ οἰκοδομήματος, τὸ πλάτος τῆς φαίνεται ἕως δυὸ
σπιθαμῶν, τὸ δὲ ὕψος τῆς μιᾶς σπιθαμῆς.’’4
4
Ὁ συγκεκριμμένος ἀρχαῖος Ἑλληνικὸς κλωβὸς στὴν ἐντελέχειά του ἀρχίζει νὰ
παρουσιάζεται διαπιστωμένος καὶ σὲ κάποιο ἄλλο παρεμφερὲς κείμενο.

‘’…τὸ στόμιον ὄραται ἓν γηλόφω, ξυγκλείουσι δ’ αὖτο σιδήρεοι
ὄβελισκοι κύκλω περιβάλλοντες….ὃ δὲ ἔχωρει ἐπὶ τὸ στόμιον
τέτταρας τῶν ὄβελισκων ἄνασπασας..’’5

΄΄τὸ στόμιο μαντεῖο φαίνεται πάνω σ’ ἕναν γήλοφο. γύρω γύρω
εἶναι κλεισμένο μὲ σιδερένιους ὀβελίσκους…αὐτὸς δέ,
(ὁ Ἀπολλώνιος) κατέβηκε στὸ στόμιο, ἀφοῦ προηγουμένως
ξερρίζωσε τέσσερις ἀπὸ τοὺς ὀβελίσκους…’’

Ἐδῶ πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ ὅτι ὁ αὐθαίρετος ἐπισκέπτης,Ἀπολλώνιος ὀΤυανεύς,
πραγματοποίησε τὴν συγκεκριμένη κατάβαση στὸ ἄδυτο, χωρὶς τὴν ἄδεια καὶ τὴν
συγκατάθεση τῶν ἱερέων.
Μὲ παράτολμη διάρρηξη τοῦ περίκλειστου Περίβολου.
Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἔχει τὴν ἰδιαίτερη σημασία της. Ἡ ἐπεισοδιακὴ διάρρηξή του
χώρου ἀποδεικνύει τὴν π ὓ κ ν ὃ τ ἡ τ ἃ τ ὁ ὓ μ ἒ τ ἃ λ λ ἲ κ ὁ ὓ π λ ἒ γ μ ἃ τ ὁ ς.
Στὴν πρώτη μαρτυρία γίνεται λόγος γιὰ χάλκινους ὀβελοὺς συνδεδεμένους μὲ χάλ-
κινες ζῶνες. H ἄλλη μιλάει γιὰ κυκλικὸ φράγμα, μὲ ὀβελίσκους σιδερένιους.
Ἡ εὔλογη λοιπὸν ἀπορία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐκτίμηση περίφραξης ἀποτελούμενης ἀπὸ
πυκνὸ πλέγμα,ἔχει ὡς ἑξῆς.
Ἄραγε τί εἴδους ταινίες ἦταν αὐτές,ποὺ ἀδυνατοῦσε κάποιος νὰ λυγίσει
καὶ νὰ περάσει ἀνάμεσα, μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, Πόσο πυκνὴ ἦταν
ἡ διάταξη τῶν ὀβελῶν, ἢ ὀβελίσκων κατὰ τὴν δεύτερη περιγραφή, ὥστε νὰ
χρειαστεῖ τὸ ξερρίζωμα τεσσάρων γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀπαγορευμένη
εἴσοδος. Ἄλλο ἐρώτημα προκύπτει ἀπὸ τὸ ὕψος.
Σὲ τί ὕψος ἔφταναν αὐτοὶ οἱ ὀβελοὶ καὶ οἱ χάλκινες ζῶνες ὥστε νὰ
ἀποτρέπουν μιὰν εἴσοδο μὲ ὑπερπήδηση.
5
Αὐτὲς καὶ μόνον οἱ πρῶτες ἐνδείξεις ὁδηγοῦν σὲ μιὰν ὄχι ἐπιπόλαιη θεώρησή του
παρεξηγημένου μνημείου. Σήμερα στὸν χῶρο αὐτὸν σώζωνται ὁρισμένα δομικὰ
μέλη τῆς ἀναφερόμενης κρηπίδας, μὲ εὐδιάκριτες τὶς ἐσοχὲς ὅπου εἶχε στερεωθεῖ ἡ
πυκνὴ χάλκινη περίφραξη. Μιᾶς κρηπίδας τῆς ὁποίας ἡ διάμετρος δὲν διευκρινί-
ζεται. Μιᾶς κρηπίδας ποὺ ἁπλὰ περιγράφεται ‘’κατ’ ἅλων τὴν ἐλαχίστην ἐστῖν’’.-
Ἄραγε μὲ ποιὸ πρότυπο ἁλώνι συγκρίνεται;
Ὅλες οἱ παρατηρήσεις δείχνουν ὅτι τόσο ἡ ἅλως, ὅσο καὶ τὸ ἄδυτον τὸ σὺν τέχνη καὶ
ἁρμονία, οἰκοδομημένον ἀποτυπώνουν κοσμικὰ πρότυπα σὲ κλίμακα σμίκρυνσης.
Αὐτό, γιατί τόσο ἡ Σελήνη, ὅσο καὶ ὁ Ἥλιος, σχηματίζουν κατὰ περιστάσεις γύρω τους
ἕνα ἁλώνι, ποὺ σὲ γεωμετρικὴ σχέση μὲ τοὺς τέσσερις πήχεις τῆς βάσεως τοῦ ἀδύτου
δίνει τὴν ἀκριβῆ μετρικὴ τιμὴ τοῦ ἁλωνιοῦ, τὸ ὁποῖο ἀσαφῶς ἀναφέρεται στὸ κείμενο.
Ὁ Ἀριστοτέλης στὴν Κοσμολογία τοῦ δίνει μία πολὺ εὔστοχη εἰκόνα του
ἐντυπωσιακοῦ ἀστρικοῦ φαινόμενου :

’’ἅλως,ἐστιν ἔμφασις λαμπρότητος ἄστρου περίαυγος.’’

[Τροφώνιος]

Ἡ διάμετρος στὸ ἔδαφος ὅπως ἀναφέρθηκε ἤδη, ἦταν μόλις τέσσερις πήχεις, ἐνῶ τὸ
ὕψος ὀκτώ. Μέσα σ’ ἕνα μικρὸ κοίλωμα στὸ γάπεδο-δάπεδο ὕψους σπιθαμῆς καὶ
πλάτους δυὸ σπιθαμῶν κατακλινόταν ἐκεῖνος ποὺ κατέβαινε.
Τὸ τί συνέβαινε ἐκεῖ κατὰ τὸν κρίσιμο χρόνο τῆς μύησης, ἀφοῦ ρητῶς ὁμολογεῖται ὅτι
καθέζονται ἐπὶ τῆς ὀπῆς οἱ μυούμενοι, εἶναι καθαρὰ θέμα παρατήρησης μιᾶς
ἀλληλουχίας φυσικῶν διεργασιῶν ποὺ ἐπισυμβαίνουν ἐκεῖ, καὶ λιγότερο βέβαια
εὐφάνταστων ὑποθέσεων.
Ὅπως κατὰ κανόνα συνέβαινε μὲ τοὺς ἐπίδοξους μελετητὲς τοῦ ‘’μαντείου, ‘’ ὅπου
καθένας ἕως σήμερα κατὰ τὸν σχολιασμὸ ἔβλεπε μόνον ἐκεῖνο ποὺ ἤθελε νὰ δεῖ.
Τὸ πυρίτιο ἀποκωδικοποιεῖ καὶ μεταφέρει πληροφορία
Σωματοποιώντας, τὰ Ἀσώματα κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη Αἴτια.
Ἰνύαλοι πυρίτιου χρησημοποιοῦνται σὲ Η/Υ.
Τὸ πυρίτιο ἔχει τέσσερα σθένη, ἐνῶ ὁ χρυσὸς μόλις τρία.
Οἱ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφὲς καὶ ἔρευνες ποὺ διενεργήθηκαν στὸν λόφο ‘’Προφήτης
Ἠλίας’’ Λειβαδιᾶς, ὅπου τὸ ἀρχαῖο μαντεῖο τοῦ Τροφωνίου, ἀπέδωσαν τὰ ἑξῆς.
Ἡ ἐπιπεδοποιημένη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα κορυφὴ τοῦ λόφου ἀποτελεῖται ἀποκλει-
στικὰ ἀπὸ πυριτόλιθο. Ἀπὸ ἕναν ἀξιοπρόσεκτο πυρίτη, ποὺ βρίσκεται γεννεσιουργὰ
συνδεμμένος μὲ ἡφαιστειακὸ μάγμα.
Ἔτσι, ἐδῶ ἐξακριβώνεται πανυγηρικὰ ἡ ἀρχαία μαρτυρία, ποὺ θέλει τὰ μαντικὰ
ἄδυτα βαράθρων στόμια. Ἕνα ἀληθινὸ βάραθρο ξεκινάει ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Κορυφὴ καὶ
γειώνεται στὸ διάπυρο κέντρο τῆς Γῆς.
Μὲ τὴ σειρὰ τοῦ τὸ ἡφαιστειακὸ μάγμα φέρει ἐνσωματωμένες μεγάλες καὶ μικρὲς
Κροκάλες, ἀποστρογγυλεμένες δήλ. πέτρες, ἄλλοτε παρυδάτιες!!!
Ἀξιοπερίεργο
ἐπίσης φαινόμενο ποὺ συμβάλει στὴν Μοναδικότητα τοῦ συγκεκριμμένου Ἱεροῦ
Χώρου, εἶναι ὅτι, στὴν γύρω περιοχὴ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ὑπάρχει πυριτόλιθος.
6
Αὐτὰ τὰ ἐπιγραμματικὰ δεδομένα ὁδηγοῦν στὸ λογικὸ συμπέρασμα,τῆς
κατασκευῆς τοῦ ἀδύτου, ἀπ’ εὐθείας μέσα στὴν συμπαγῆ μάζα του
πυριτόλιθου.
Τὸ ἀρχαῖο ἄδυτο, κατὰ τὴν ἀνασκαφή, σωζόταν ἕως τὸ ὕψος τοῦ φυσικοῦ
ἐδάφους.
Ἡ σημερινὴ τοιχοδομία, εἶναι ἀπὸ πέτρες σὲ δεύτερη χρήση.
Γεγονὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι, διαλύθηκε, καὶ καταστράφηκε
ὁλοκληρωτικά.6
Ὡστόσο ἡ ἀπαραγνώριστη φύση τοῦ μνημείου, θὰ ἐπιβεβαιωθεῖ στὴν συνέχεια, ἀπὸ
τὴν λειτουργία, ἡ ὁποία σὲ πολλὰ ὁμοιάζει μὲ φαινόμενα ποὺ παρατηροῦνται μέσα
σ΄ἕναν σύγχρονο ἀντιηλεκτρο-μαγνητικὸ κλωβό.
Μιὰ ἰδιαίτερη νύχτα τοῦ χρόνου, καὶ προφανῶς, τὴν νύχτα τῆς Πανσελήνου ποὺ
συμβαίνει σήμερα μεταξὺ τῶν μηνῶν Αὐγούστου – Σεπτεμβρίου, ὕστερα ἀπὸ μία
σειρὰ προκαταρκτικῶν καθάρσεων κάποιος, ἐθέλων καὶ δυνάμενος, νὰ ὑποστεῖ τὴν
ὀδυνηρὴ ἐμπειρία, ἐπιχειροῦσε τὴν θρυλικὴ Κ ἃ τ ἃ β ἃ σ ἡ.
Μιὰ ἀληθινὴ Κατάβαση στὸν Ἅδη.
Τουλάχιστον αὐτὸ γινόταν σὲ ἀρχαιότερους καιρούς.
Ἀργότερα Κατάβασεις πραγματοποιοῦσαν καὶ σὲ ἄλλες ἐποχὲς τοῦ χρόνου.
Ζωηρὸ ἐνδιαφέρον λοιπόν, γιὰ τὴν πιστοποίηση ἐκεῖ λειτουργίας συνθηκῶν σύγ-
χρόνου κλωβοῦ,παρουσιάζει τὸ ἀκόλουθο στάδιο, τοῦ ἐπιτελούμενου ἐκεῖ Τυπικοῦ.

Λίγο πρὶν τὴν Κατάβαση θυσίαζαν ἕνα κριάρι, καὶ μὲ τὸ αἷμα του
ράντιζαν τὸ ἄδυτο. Ρ ἃ ν τ ἲ ζ ἃ ν τ ὁ ν π ὓ ρ ἲ τ ὃ λ ἲ θ ὁ …..

Ἡ ἐν λόγῳ Πράξη, μιὰ ’’ακατανόητη γιὰ τὸν σημερινὸ ὀρθολογισμὸ Θυσία,’’
κατανοεῖται μὲ τὴν συνάρτηση τῆς ἑξῆς σημαντικῆς παρατήρησης.
Τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ κύτταρα ὅποιουδηποτε ζωικοῦ ὀργανισμοῦ ὑφίστανται σοβαρὲς
βλάβες ἢ καταστρέφονται [σφαγή- κριοῦ] ἐπακολουθεῖ,
ἒ κ π ὁ μ π ἢ μεγάλου ἀριθμοῦ β ἲ ὁ φ ὢ τ ὁ ν ἲ ὢ ν.
Ἀκόμα καὶ ἡ κοπὴ φύλλων ἀπὸ ἕνα φυτό, ἢ ὁ τεμαχισμὸς τῶν σπόρων
τοῦ συνοδεύονται ἀπὸ μία στιγμιαία ἔκρηξη παραγωγῆς βιοφωτονίων.
Τὸ τί περίπου διαδραματιζόταν λοιπὸν μέσα στὸ Ἄδυτο στὴν συνέχεια, μόνον Φυσικοὶ
Ἐπιστήμονες θὰ ἦταν σὲ θέση νὰ προτείνουν.
Ἁπλὰ νὰ προτείνουν καὶ μάλιστα ὕστερα ἀπὸ πολλὲς μελέτες καὶ παρατηρήσεις.
Πειράματα ποὺ ἔγιναν μόλις μετὰ τὸ 2000, ἔδειξαν ὅτι κρύσταλλοι πυριτίου ὑπὸ
προϋποθέσεις βέβαια, εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξαναγκαστοῦν σὲ παραγωγὴ φωτός.
Ἀκόμη ἐκπληκτικότερο εἶναι ὅτι, παρατηρήθηκε φῶς σὲ ἔντονους
χρωμματισμοὺς κόκκινου καὶ γαλάζιου.
Ἄραγε συνέβαινε καὶ στὸ πυριτολιθικὸ ἄδυτο ἕνα παρόμοιο φαινόμενο ;
Τὸ αἷμα πάνω στὸν πυρίτη δημιουργοῦσε χρωματικὴ φωταύγεια ;
7
Ἕνα κουταλάκι ὕλης ἀπὸ ἄστρο νετρονίων θὰ ζύγιζε
δισεκατομμύρια τόννους, ἴσως ὅσο ὅλα τὰ αὐτοκίνητα
τὰ φορτηγὰ καὶ τὰ λεωφορεῖα τῆς Γῆς.
ἡ ἐκπληκτικὴ πυκνότητά του εἶναι ἰσοδύναμη μὲ
τὴν πυκνότητα τῶν πυρήνων τῶν ἀτόμων.
? Ὁ πυρήνας ἐνὸς ἀτόμου ἀποτελεῖται ἀπὸ θετικὰ φορτισμένα
πρωτόνια καὶ νετρόνια,σωματίδια τόσο μικρά,ὥστε 100 τρισεκατομμύρια
ἀπὸ αὐτὰ θὰ χωροῦσαν στὸ κεφάλι μιᾶς καρφίτσας.
( πέρ.ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ )

Ἡ ἀκόλουθη περιγραφὴ ἐντυπώσεων καὶ φαινομένων ἀπὸ ἐπώνυμο ἐπισκέπτη μέσα
στὸ ἄδυτοτουΤροφωνιου, τὴν ὁποία διέσωσε ὁ Πλούταρχος συνάδει ἐκπληκτικά.

‘’καταβᾶς εἷς τὸ μαντεῖον περιτυχεὶν σκότω πολλῶ τὸ πρώτον,εἲτ’ ἐπευξάμενος κεῖσθαι
πολὺν χρόνον, οὗ μάλα συμφρονῶν ἐναργὼς εἲτ’ ἐγρήγορεν εἲτ’ὠνειροπόλει.
…..ἔπειτα κατακούειν ροίζου τινὸς ὑπὲρ κεφαλῆς περιελαυνομένου φωνὴν ἠδείαν
ἰέντος. Ἀναβλέψας δὲ τὴν μὲν γῆν οὐδαμοῦ καθορᾶν ,νήσους δὲ λαμπομένας μαλακῶ
πυρί,κατ’ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας ἄλλην ἄλλοτε χρόαν,ὥσπερ βαφὴν ἄγειν τῷ φωτὶ
ποικιλλομένω κατὰ τᾶς μεταβολᾶς. Φαίνεσθαι δὲ πλήθει μὲν ἀναρίθμους μεγέθει δ’
ὑπερφυεῖς.’’ 7

‘’Ὅταν κατῆλθε στὸ μαντεῖο συνάντησε στὴν ἀρχὴ πολὺ σκοτάδι, μετὰ
εὐχόμενος παρέμεινε ξαπλωμένος γιὰ πολὺ χρονικὸ διάστημα, χωρὶς νὰ
ἔχει σαφῆ ἀντίληψη ἐὰν ἦταν ξύπνιος ἢ ἐὰν ὀνειροπολοῦσε…….ἔπειτα
ἄκουσε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του νὰ περιφέρεται κάποιος ὑπόκωφος
θόρυβος, ποὺ ἄφηνε γλυκειὰ φωνή. παρατηρώντας πουθενὰ δὲν ἔβλεπε
τὴν γῆ, τὸ βλέμμα τοῦ συνάντησε νησιά, τὰ ὁποία ἔλαμπαν μὲ ἤρεμη
φωτιά. καὶ ἄλλαζαν τὰ χρώματά τους, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν μεταβολῶν
αὐτῶν τὸ φῶς ἔπαιρνε διάφορους χρωματισμούς. Ἔδειχναν καὶ
ἀναρίθμητοι κατὰ τὸ πλῆθος καὶ ὑπερφυσικοὶ κατὰ τὸ μέγεθος.’’

Ποικίλλες ἐπιδράσεις στὰ ἀνθρώπινα κύτταρα ἀπὸ διάφορες πηγὲς ὑψηλοῦ ἢ
χαμηλοῦ ἰονισμοῦ, ἔχουν ἤδη ἐξακριβωθεῖ. Τὸ εἶδος ὅμως τῆς ἀκτινοβολίας ἀπὸ αὐτὴ
τὴν πολύχρωμη ἔμφαση φωτὸς τὴν ὥρα τῆς μύησης στὸ Τροφώνειο, εἶναι βέβαιο ὅτι
θὰ χρειαζόταν ὁλόκληρη ὁμάδα ἐπιστημονικῶν κλάδων γιὰ νὰ μελετηθεῖ ,πρὶν
καταλήξει σὲ πάντα ρευστὰ καὶ ποτὲ πάγια συμπεράσματα. Τὸ γιατί εἶναι εὐνόητο.
Ἀρκεῖ νὰ ἐκτιμηθεῖ σὲ ὅλο τὸ μέγεθος. Ἡ διαφορὰ τῶν ὁμάδων αἵματος καὶ ἡ ἀνάλογη
ἀντίδρασή τους. Οἱ ἀπρόσμενες συνθῆκες ὀξύδωσης κατὰ τὴν ἐπαφὴ τοῦ ἔμβιου
αἵματος καὶ τοῦ ἄβιου ὀρυκτοῦ. Ἀλλὰ πάνω ἀπ’ ὅλα, ἡ ρευστότητα τοῦ χρόνου ,καὶ
ἴσως ἀκόμη σοβαρότερος παράγοντας, ἡ βαρυτικὴ κατάσταση τοῦ χώρου.
Ὁ Χῶρος καὶ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλεῖται Χρόνος, ποτὲ καὶ πουθενὰ δὲν εἶναι οὔτε
ἴδιες, οὔτε ἐπαναλαμβανόμενες ἐκδηλώσεις. Ὁ Χῶρος ἐνίοτε, κάτω ἀπὸ βαρυτικὴ
ἐπίδραση ὑπόκειται σὲ στρέβλωση, ἐνῶ ὁ Χρόνος ὡς μετρούμενη κίνηση, παρουσιάζει
διακυμάνσεις, ἐξ αἰτίας τῆς διαφορετικῆς ταχύτητας.
Ἡ Γῆ ἐπὶ παραδείγματι ταξιδεύει μὲ κοχλιωτὴ φορᾶ στὸν βραχίονα τοῦ Γαλαξία μὲ
200 χίλ. τὸ δευτερόλεπτο,καὶ ποτὲ δὲν ἐπιστρέφει σ’ ἕνα ἴδιο μέρος. Σ ἕναν ἴδιο Χῶρο.
8
‘’Ἡ ἐπιστήμη,περὶ τῶν καθόλου ἔστιν ὑπόληψις
καὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης ὄντων.’’
Ἀριστοτέλης.

Ἀπομένη μία ἀκόμη ἐπιδερμικὴ ψαύση. Ἡ θρυλικὴ Κατάβαση ἦταν ἕνα γνωστὸ καὶ
ἀποδεκτὸ Πάθος, ἀφοῦ ἐλάχιστοι ἐπώνυμοι ἥρωες ἀποζήτησαν ἔτσι τὴν Ἀναγέννηση
στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ἐνῶ σὲ ἐπώνυμες θρησκεῖες ἀργότερα θεωρήθηκε Φρικτὸν
Μαρτύριον, μὲ ἐπίσης κορυφαία μυητικὴ ἐπιδίωξη μιὰν ἀντίστοιχη Ἀνάσταση.
Ἡ ζοφερὴ πράγματι ἐμπειρία ἐγκυμονοῦσε ὡστόσο καὶ ἀπρόβλεπτες ὀδυνηρὲς
καταστάσεις. Ἀπὸ τὸ ἄδυτο τοῦ Τροφώνιου εἰδικότερα, πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ
ἀνέβαιναν σὲ ἐντελῶς ἀπορρυθμισμένη σωματικὴ καὶ ψυχικὴ κατάσταση.
Παροιμιώδης ἦταν ἡ φράση. ‘’ἒς Τροφωνίου μεμάντευται’’ ποὺ λεγόταν περί-
γραφικὰ στοὺς κατηφεῖς, ἀγέλαστους, σκυθρωπούς, δυσέντευκτους, καὶ ‘’δύσκολους
τὸν ἅπαντά της ζωῆς βίον.’’
Παρ’ ὅλα ὅμως αὐτὰ ἀπὸ τὴν ἑκούσια ὑποβολὴ σ’ ἕνα εἶδος θανάτου καὶ
ἀναγέννησης, κατὰ τὴν ὀδυνηρὴ ἐμπειρία, ‘’λέγουσιν οὐδένα ἀποθανείν.’’

Στὴν Ἰατρικὴ εἶναι ἤδη γνωστό,ὅτι ὁρισμένες ἀκτινοβολίες,εἶναι δυνατὸν
νὰ ἀλλάξουν τὸ γεννετικὸ D.N.A.

[Τροφώνιος]

Ἐὰν ὡστόσο ἔπρεπε κλείνοντας νὰ ἐπαναπροσδιοριστεῖ ἐν συντομίᾳ ἡ φυσιογνωμία
τοῦ ἀδύτου ὡς ἑνὸς πανάρχαιου ἀντιηλεκτρομαγνητικοῦ κλωβοῦ, ὑπεραρκετὸς θὰ
ἦταν ὁ ἑξῆς λόγος.( πανάρχαιος γιατί σύμφωνα μὲ τὴν συγκριτικὴ μεθοδολογία τὸ ἐν
λόγῳ μνημεῖο ἀνάγεται στὰ ὑπονεολιθικὰ ἢ τὴν πρώιμη ἐποχὴ τοῦ χαλκοῦ,
δήλ.τὸ 2900-2600.)8

Ἡ κυριώτερη ἰδιότητα τοῦ κλωβοῦ μὲ τὴν ἐκμηδένιση τῆς ἔντασης τοῦ ἠλεκτρικοῦ
πεδίου, εἶναι ἡ ἀπόλυτη σχεδὸν ἐξασφάλιση στὸ ἐσωτερικό του μιᾶς ὁ ὓ δ ἒ τ ἒ ρ ἡ ς
κατάστασης.
Τὸ οὐδέτερον ἐντελῶς διάφορό του ἕτερου,(θετικό) καὶ τοῦ ἑκάτερου,(ἀρνητικό)
στὴν προκειμένη περίπτωση, εἶναι κλίμα ἁγιστείας πρὸς τὸν οὐδέτερο θεό.
Ὁ θεὸς εἶναι φύση ἐλεύθερη. Ὁ ἴδιος δὲν ἐπιλέγει ,πάντοτε Ἐπιλέγεται.
Ἐπιλέγεται ὡς Οὐδέτερος.

Σὲ νομοτέλεια φυσική.
Γι’ αὐτὸ ὁ θεὸς στὴν ἀρχαία μυσταγωγία, δρᾶ καὶ ἐπιδρᾶ
ἀποκλειστικὰ σὲ Ἱεροὺς Χώρους Πρότυπους.
Γὶ αὐτὸ ὡς Οὐδέτερος ἐγκαλεῖται μὲ
τὴν χρήση ἔγκλισης Προστακτικῆς. Ἡ ὅποια συνέργεια τοῦ θεοῦ κατὰ τὴν
ὅποιαδηποτε Ἱερὴ Ἀκολουθία γίνεται σὲ χρόνο ἄπταιστης Προστακτικῆς.
9
Οὐσιαστικὰ ὁ θεὸς ἐξαναγκάζεται μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἱερατικῆς
Τέχνης σὲ σύμπραξη. Σὲ παροχὴ ἔργου.

‘’ἐλθὲ Διόνυσε ταῦρε καὶ φάνηθι τῷ βοείῳ σου ποδί.’’
‘’κλύθι μου Ἀθηνᾶ καὶ δὸς εἰρήνην.’’
‘’βαίν’ ἐπὶ πάνθειον τελετὴν Λητώ.’’
‘’ἐλθὲ μάκαιρα θεὰ Ἀφροδίτη.’’

Εἶναι μερικὲς ἐνδεικτικὲς περιπτώσεις ἀπὸ ἀρχαίους Ὕμνους.
Ἀλλὰ καὶ στὴν νεώτερη θρησκεία ἡ πρακτική της προσταγῆς τοῦ θεοῦ δὲν
διαφοροποιεῖται, παρὰ τὸ ὅτι μοιάζει μὲ ὑπερπαρακλητικὴ ἱκεσία.
‘’δὸς ἠμίν, ἅφες ἠμίν, παράσχου, ἐλέησον, σῶσον….’’

Καὶ ὂλ’ αὐτὰ ὑπὸ τὴν σκέπη ἐνὸς συμβολικοῦ σήμερα Τρούλλου, ποὺ ἁπλῶς
σημασιολογικὰ ἔχει πιά, τὸ σχῆμα, τὴν ἰδέα, καὶ τὴν μεταφορά, ἑνὸς κυκλικοῦ,
ἀνεξάρτητου κάποτε ἱεροῦ οἰκοδομήματος, ὡς ἀληθινῆς κατοικίας θεοῦ.
Πρόσθετη ἐπιβεβαίωση ἕνας Χάλκινος Τροῦλλος, ὁ ὁποῖος, σὲ πολλὲς
περιπτώσεις, ἐπιζεῖ ἀκόμη καὶ παρατηρεῖται στὴν σύγχρονη ναοδομία.
Πρόσθετη ἐπιβεβαίωση τὸ διαχρονικὸ καὶ ὑπέροχο Ὤν, ποὺ σὲ σύγχρονης
ἀντίληψης καὶ πρακτικῆς μορφὴ καὶ πάρ-οὐσία δεσπόζει στὸ ἐσωτερικό του
χάλκινου, ἢ ὄχι τρούλλου, ὡς εἰκόνα, φάσμα, μίμηση εἴκελον καὶ εἴδωλόν του
Ὑπέρτατου Θεοῦ.
Στὴν ἔρευνα τοῦ προκείμενου μνημείου, τὸ ὁποῖο προτείνεται ὡς ἕνας πανάρχαιος
ἀντιηλεκτρομαγνητικὸς Κλωβός, τὸ μεγάλο καὶ βασανιστικὸ ἐρώτημα βέβαια εἶναι,
τί καὶ πὼς ἀκριβῶς, ἡ΄ἔστω περίπου, ἀποκόμιζε κάποιος ἀπὸ μία τέτοια ἀληθινὰ
ὑπεράνθρωπη Κατάβαση καὶ ἐμπειρία.
Αὐτὸ ὅμως ἀκόμη παραμένει ἀναμφίβολα, ἕνα ὑποκειμενικὸ συμπέρασμα…..
Ἀναμφισβήτητα ὑπάρχει κενό. Ἀναμφισβήτητα μεσολαβεῖ Χαμένη Γνώση.
Κάποιο στάχυ στίχων τοῦ λυρικοῦ Πίνδαρου, διαχέει ἕναν μὼβ ρωμαντισμὸ
ἀντιμετώπισης τοῦ ἐπέκεινα, ἔτσι ὅπως ἡ ζοφερὴ ἐμπειρία μεταστρεφόταν σὲ ἀληθινὴ
Ἀποκάλυψη, στὸν κάθε μυημένο…..

‘’Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν
κείν’ εἰς ὑπὸ χθόν’ οἶδε μὲν βίου τελευτᾶν
οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχᾶν.’’

τρισευτυχισμένος ἐκεῖνος
ποῦ εἶδε τὰ μυστήρια κάτω ἀπὸ τὴ γῆ……..

Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ φθεγγόμενο, εἶναι ἀληθινὰ ἀνέλπιστο. Γίνεται ἀπορίας ἄξιο, πὼς
διέφυγε τὴν ἀπάλειψη, καὶ τὴν ἀποσιώπηση ἀπὸ τοὺς ἐπιγενόμενους καταστροφεῖς.
Οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ ἕνα εἶδος σωζόμενου ἀρχαιολογικοῦ Θησαυροῦ.
Στὸ φιλολογικὸ μουσεῖο, ἀποτελεῖ, ἕνα ἀληθινὸ ἄγαλμα.
(ἄγαλμα.πᾶν δι’ οὗ τὶς ἄγαλλεται.)
10
Ὡς αἴτιο λοιπόν, αὐτὸ τὸ ἀπόσπασμα τοῦ Πινδαρου, ὁδήγησε στὴν ἀκόλουθη
ὑπόθεση :
‘’Η Κ ἃ τ ἃ β ἃ σ ἡ σ’ ἐκεῖνο τὸ θρυλικὸ Ἄδυτο,τοῦ ὁποίου τὰ μέτρα,τὸ
σχῆμα καὶ ἡ μορφὴ εἶχαν κοσμικὰ πρότυπα,παρουσίαζε μία χαμένη,ἀλλὰ
ἀληθινὰ ἐκπληκτικὴ ἁρμονία.
Ἡ κατάκλιση μέσα σ’ ἕναν ἐλάχιστο κυκλικὸ χῶρο, καὶ ἀκριβέστερα σ’
ἕνα ἒ π ἲ π ἒ δ ὁ, ποὺ παρεῖχε τὴν δυνατότητα καταδύσεως - ἀναδύσεως
στὴν Ὀπή, ἀναγνωρίζεται ὡς ἡ Ἐπανάληψή του
Μεγάκοσμου,ἐλαχιστοποιημένη στὸν Μικρόκοσμο.
Ἀναγνωρίζεται ὡς μία Ἀντίληψη, Πράξη, καὶ Μυητικὴ Ἐφαρμογὴ στὸ
Τροφώνειο, ἡ ὁποία ὡς πιθανὴ Ἀρχή, προτάθηκε ἀπὸ τοὺς ἀστροφυσικοὺς
ἐπιστήμονες, μόλις τὸ 2000.
Τελευταῖες ἐκτιμήσεις πρεσβεύουν, - ἀφοῦ χῶρος κενός, δὲν γίνεται νὰ
ὑπάρχει, - ὄχι ἕνα Σύμπαν συνεχῶς διαστελλόμενο, μὲ σχῆμα
ἀκαθόριστο, ἀλλὰ ἕνα Σύμπαν Ἐπίπεδο.
Ἕνα Σύμπαν ἐπίπεδο, ὅπου μόλις τὸ 4% (!!) τῆς ἀτομικῆς ὕλης, ἀπὸ
τὴν ὁποία. «εἶναι φτειαγμένος ὁ Ἥλιος, οἱ πλανῆτες, καὶ ἐμεῖς,»
ὑποχρεώνεται σύμφωνα μὲ μὲ τὴν Βαρύτητα, σὲ περιοδικὴ Κατάδυση καὶ
Ἀνάδυση.
Προφανῶς εἶναι ἡ ἴδια κίνηση, τὴν ὁποία ὁ Ἀριστοτέλης ἀποκαλεῖ ἃ ν ἃ
π ν ὁ ἣ ν, ποὺ πραγματώνεται μέσα στὸν Αἰθέρα.
Ἡ ἐν σμικρῷ κατοίκησις – κατάκλισις στὸ ἄδυτο τοῦ Τροφώνιου, μέσα
στὸν Μικρόκοσμο χῶρο, ποὺ ἄρχιζε ἀπὸ τὸ κεφάλι καὶ τελείωνε στὴν
ἄκρη τῶν ποδιῶν - ἀφοῦ ἡ διάμετρος ἦταν μόλις τέσσερις πήχεις –
γινόταν ἔτσι μιὰ μικρογραφία Ἒ π ἃ ν ἃ λ ἡ ψ ἡ ς τ ὁ ὓ Ὃ λ ὁ ὕ.
Ἐκεῖνος ποὺ βρισκόταν στὸν ἐλάχιστο χῶρο ἒ ν ἃ ρ μ ὁ ν ἲ ζ ὃ τ ἃ ν
ὡς ὑπό-πολλαπλάσιο τμῆμα, μὲ τὶς ἀληθινὲς διαστάσεις τοῦ Σύμπαντος, σὲ
ὅποιες τιμὲς καὶ μεγέθη ἐκτείνονται αὐτές.
Τὰ πάντα ἔν, καὶ ἓξ ἔνος πάντα, εἶχε ἤδη διατυπώσει ὁ Ἠράκλειτος, καὶ
τὰ πάντα ἐκ μονάδος, προέρχεται καὶ εἲς μονάδα καταλήγει, οἱ
Πυθαγορικοί, πρὶν ὁ Ἀριστοτέλης βελτιώσει ἀκόμη εὐστοχώτερα τὴν
ἄποψη, ἔστι δ’ἓν πάσι ἄρχη μία καὶ οὐσία.
Ρήσεις ἡ ὁποῖες συμφωνοῦν ὅτι μὲ τὴν ἄπειρη ἀναπαραγωγὴ τοῦ μικροῦ
οἰκοδομήματος, τοῦ σὺν τέχνη καὶ ἅρμονια πρὸς τὸ ἄκριβεστατον
ὤκοδομημενον, προσυπάρχει ἐν Δυνάμει ἡ Συμπαντικὴ Ἀναπαραγωγή.
Περισσότερο ἐκπληκτικὸ εἶναι τὸ Φαινόμενο τῆς λειτουργικῆς συνόδου
τῶν τεσσάρων Πρώτων Αἰτίων,στοὺς τέσσερις πήχεις της
διαμέτρου, κατὰ τὸν χρόνο Μύησης, σ’ αὐτὸ τὸ ὑπερκόσμιο Ἱερό.
Τὸ Ὑλικόν,τὸ Ποιητικόν,τὸ Ἐδικόν,καὶ τὸ Τελικὸν Αἴτιον,συμμόρφωναν
τὴν Τέλεια Λειτουργία.’’
11
(ἀπόσπ.ἀπὸ τὸ Βιβλίο: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ,
Τὸ ἄντρον τοῦ Τροφωνίου,σέλ..310-11 Ἔκδ.’’ΕΥΑΝΔΡΟΣ’ )
Ἔχει ἤδη προταθεῖ, , ὅτι ὁ Χρόνος στὸ Ἄδυτο τοῦ Τροφώνιου,ὑπάκουε σὲ
διαφορετικοὺς ρυθμοὺς ροῆς.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς μέσα στὸ Ἄδυτο, ἐπιτυγχανόταν
Ἐπιβράνδυση, ἀλλὰ καὶ Ἐπιτάχυνση Χρόνου.
Ἐπιβράδυνση καὶ Ἐπιτάχυνση,προκαλούμενη ἀπὸ τὸν μύστη…..
Μιὰ Ἐπιμυκηνόμενη Μακαριότητα ἐπακαλουθοῦσε….
Ἔτσι ἀναγόταν κάποιος σύμφωνα μὲ τὸν Πίνδαρο σὲ Ὄλβιο, ἀλλὰ καὶ Φωτισμένο….
Τόσο Φωτισμένο, ὥστε τὸ Αἷμα του νὰ γίνεται Γαλάζιο…..
‘’ἓξ ἄνθρωπων δι’ ἄρετης ὑπερβολὴν γίγνονται θεοί.’’
Ἀριστοτέλης
Μ’ αὐτὴν τὴν προϋπόθεση λοιπόν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἀναπάντεχη μαρτυρία του
Κύκνου τῆς Θήβας, γίνεται κατανοητὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο δυὸ σύγχρονοι
θεοποιηθέντες, φέρεται ὅτι πέτυχαν τελικὰ αὐτὴν τὴν θεοποίηση.

τρισευτυχισμένος ἐκεῖνος
ποῦ εἶδε τὰ μυστήρια κάτω ἀπὸ τὴ γῆ,
γνώρισε τὸ Τέλος τοῦ Βίου
γνώρισε τὴν Ἀρχὴ τῆς Ζωῆς
Ὁ Βούδδας,καὶ ὁ Χριστός,καταμαρτυρεῖται ὅτι ἔφτασαν στὴν Ἃ ρ χ ἢ
τ ἡ ς Δ ἡ μ ἲ ὁ ὓ ρ γ ἲ ἃ ς, ἐνῶ μιὰν ἴδια Ἀρχὴ προσπαθοῦν
νὰ γ ν ὢ ρ ἲ σ ὁ ὓ ν κ ἃ τ ἃ σ κ ἒ ὓ ἃ σ τ ἲ κ ἃ σήμερα,οἱ Πυρηνικοὶ
ἐπιστήμονες…..

Ἴσως μιὰ ἀναπαραγωγὴ καὶ τοῦ ἀδύτου,ἀλλὰ καί της
λειτουργίας του,νὰ ἔδιναν ἀπαντήσεις,περισσότερο
ἀξιόπιστες,ἀπ’ ὅτι τὸ πρόγραμμα CERN.

Ὁ συμπαγὴς πυριτόλιθος ὑπάρχει.Τὰ μέτρα εἶναι γνωστά.
Οἱ προσανατολισμοὶ διαιωνίζονται εὐδιάκριτοι.
Ὅπως τότε ἔτσι καὶ τώρα θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ κατασκευασθεῖ ἕνας ἀντί-
ἠλεκτρομαγνητικὸς Κλωβός, ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ παρέχει προστασία ἀπὸ
ὅποιονδηποτε κοσμικὸ ἰονισμό, προερχόμενον, εἴτε ἀπὸ τὸ ἀχανὲς
Διάστημα, εἴτε ὡς αὐτεπαγωγικός, ὁ ὁποῖος ἀσφαλέστατα,
γειώνεται στὸ Κέντρο τῆς Γῆς.
12
Ἠθικὸν Δίδαγμα
Τὸ Ὑπόμνημα :’’ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΚΛΩΒΟΣ ΣΤΗΝ ΛΕΙΒΑΔΙΑ,’’ εἶναι πολὺ εὔκολο, καὶ νὰ παραβλεφθεῖ, καὶ νὰ παραγκωνισθεῖ
Μιὰ τέτοια Πράξη δὲν χρειάζεται ἰδιαίτερο θάρρος.
Θάρρος καὶ μάλιστα ἐνσυνείδητης, καὶ εὐσυνείδητης, Ἐπιστημονικῆς Συνέπειας, θὰ
εἶναι ἡ διερεύνηση τοῦ Θέματος, ποὺ ἂν μὴ τί ἄλλο, ἀποτελεῖ Πάτρια Πρόκληση.
Πάτρια Πρόκληση, σὲ κάθε Φυσικὸ Ἐπιστήμονα.
Τὸ ἐν λόγῳ μνημεῖο δὲν ἦταν Φανταστικό.
Λειτούργησε ἕως τὸ τέλος τοῦ ἀρχαίου Κόσμου, καὶ μάλιστα, σύμφωνα μὲ τὸν
Πλούταρχο,9 ἦταν τὸ μοναδικὸ ποὺ λειτουργοῦσε ὅταν ὅλα τὰ ἄλλα χρηστήρια στὴν
Ἑλλάδα, εἶχαν σιγήσει. Παρεῖχε ἔργο ἀξιόπιστο.
Τέτοιοι Χῶροι, ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν Θαλή, καὶ τὸν Ἀριστοτέλη ὡς,
’’πλήρεις θεοῦ καὶ θειότητος.’ ’Ἐκτὸς κι ἂν ἐκεῖνοι ἤσαν τῷ ὄντι ἀφελεῖς.
Ἐκτὸς κι ἂν ἐμεῖς τοὺς παραβλέψουμε, καὶ τοὺς παρακάμψουμε ὡς ἀληθινὰ ἀφελεῖς…



1 ‘’Τέσσερις ἐξισώσεις καθορίζουν τὸ ἠλεκτρομαγνητικὸ πεδίο σ’ ἕνα
χῶρο.’’
Εἶναι ἄραγε ἁπλῶς τυχαῖο καὶ συμπτωματικό, ὅτι τὸ δάπεδο τοῦ χρηστηρίου,
ὁ ἐλάχιστος χῶρος δράσης καὶ μύησης, σαφῶς περιγράφεται ὅτι ἔχει διάμετρο
τεσσάρων πήχεων, καὶ μάλιστα,
‘’πρὸς τὸ ἄκριβεστατον οἰκοδομημένον.’’
2 πέρ.ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ τ.255,72 κὲ
3 Δυὸ γραπτὲς μαρτυρίες γιὰ μεταλλικὸ περίφραγμα.ποῦ περιβάλλει κυκλικὰ τὸ
ἀρχαῖο ἄδυτο,ἀναφέρονται ἀπὸ τὸν Παυσανία,καὶ τὸν Φιλόστρατο.
Πόση βαρύτητα εἶχε ἄραγε μιὰ ἁπλὴ περίφραξη, ὥστε νὰ ἀποτελεῖ φαινόμενο,
ἰδιαίτερης μνείας καὶ ἀναφορᾶς ;
13
Ἂν τὸ κύριο ἔργο τοῦ μνημείου δὲν εἶχε ἐξάρτηση καὶ παραγωγή, ἀπὸ τὴν χάλκινη
περίφραξη, τότε γιατί αὐτὴ ἡ τόσο τονισμένη λεπτομέρεια ;
4 Παύσ.ΙΧ,39,9.ἔκδ.Πάπυρος
5 Φιλοστρ.΄΄Ἀπολ.Τυαν.ΧΙΧ,20
6 Ἀρχαιολ.Ἀνάλ.Ἀθην.1968,τόμ.2,σέλ.228
7 Πλούτ.Ἤθ.590 C κ.ἔ.
8 Ναὶ τὸ μαντεῖο, ἢ ἔστω αὐτὸ ποὺ ἔγινε ἀργότερα γνωστὸ ὡς μαντεῖο στὰ ἱστορικὰ
χρόνια, λειτουργεῖ ἀπὸ τὴν τρίτη τουλάχιστον χιλιετία.
Ἐκτὸς ἂν κάποιος μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξει μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ
Τόπος, ὁ Χῶρος τῶν πηγῶν τοῦ ποταμοῦ καὶ ἡ τριγύρω περιοχή, ἐκεῖνο τὸ
διάστημα,, ἦταν ἀκατοίκητα.
Θὰ ἦταν μάλιστα δυνατὸν νὰ ὑποστηριχτεῖ ὅτι τὸ τοπικὸ Ἱερό, εἶναι παλαιότερό του
ἀντίστοιχου πολὺ γνωστοῦ, τῶν Δελφῶν, ἀφοῦ στὸν Ὄμ.Ὑμν.Ἀπόλλωνος,
ἐξακριβώνεται ὅτι, πρὶν ἀπὸ τὴν πετρήεσσα Πυθῶ, ὁ Ἀπόλλωνας, ἐνδιαφέρθηκε νὰ
ἱδρύσει τὸ περίφημο ἐπώνυμο Ἱερό του, στὸν χῶρο τῆς Λειβαδιᾶς.
Ἐκεῖ ὅμως, ἤδη λειτουργοῦσε μαντεῖο καὶ Ἀσκληπιεῖο,ὑπὸ τὴν κυριότητα καὶ
προστασία τῶν Φλεγυῶν. Ἑνὸς καθαροῦ Μυνιακοῦ φύλλου.
9 ‘’ Περὶ τῶν ἔκλελοιποτων χρηστηρίων .‘’ 409 Ε.

[melimnia]

Ο Φιλόστρατος, αναφέρει την ύπαρξη ενός μεγάλου συστήματος σπηλαίων στη Λιβαδειά, και λέει για εκείνους που το επισκέπτονται ότι «η γη τους φέρνει και πάλι στην επιφάνεια, σε μερικές περιπτώσεις εκεί κοντά, αλλά σε άλλες περιπτώσεις πολύ μακριά από εκεί...»(εννοώντας ότι υπάρχουν στοές και ανοίγματα όχι μόνο στην περιοχή αλλά και άλλα που σε βγάζουν πολύ μακριά από εκεί), ένα δίκτυο συνδεόμενων σπηλαίων και μυστικών εσόδων και εξόδων, στοές μεγάλης απόστασης. Μάλιστα, οι αρχαίοι θρύλοι υποστήριζαν ότι όχι μόνο υπήρχαν τέτοιας έκτασης σπηλαιώδεις διάδρομοι, αλλά και ότι οδηγούσαν μέχρι τους Δελφούς, κι αυτή ήταν η μυστική «συγγένεια» των δύο μαντείων.

Ο Δικαίαρχος, ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Αριστοτέλη, ένας πολύ φημισμένος ιστορικός κατά την εποχή του, ασχολήθηκε με το ζήτημα. Τα έργα του δεν «διασώθηκαν» μέχρι τις μέρες μας, αλλά υπήρχαν ακόμη και την εποχή του Κικέρωνα (50 π.Χ.), ο οποίος αναφέρει σε μία επιστολή προς τον φίλο του Αττικό:

«Στηρίζομαι στους χάρτες του Δικαίαρχου, ενός συγγραφέα μεγάλου κύρους... Στην περιγραφή του για το σπήλαιο του Τροφώνιου, την οποία βάζει στο στόμα του Χάρωνα, κατηγορεί τους Έλληνες για το γεγονός ότι έμειναν προσκολλημένοι στις σκιές της θάλασσας...»

http://www.apocalypsejohn.com/2010/10/2_24.html

Την παραπάνω υποψία είχα χρόνια τώρα, για ένα σπηλαιολογικό δίκτυο δηλαδή μεταξύ του Τροφωνίου Άντρου και των Δελφών. Η γεωφυσική σύσταση το αιτιολογεί. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν έρευνες καταγεγραμμένες. Οι μόνες αναφορές που υπάρχουν είναι για το σπηλαιολογικό δίκτυο στην Οίτη αλλά κι αυτές είναι περιορισμένης κλίμακα και περιορίζονται τοπικά.
Δυστυχώς, τέτοιες έρευνες στην Ελλάδα δεν γίνονται και, αν γίνονται δεν ανακοινώνονται. Τα αρχαία μυστήρια έχουν περάσει σε ξένα χέρια που καπηλεύονται την γνώση...

[evista]

[QUOTE=melimnia;86178]
«Στηρίζομαι στους χάρτες του Δικαίαρχου, ενός συγγραφέα μεγάλου κύρους... Στην περιγραφή του για το σπήλαιο του Τροφώνιου, την οποία βάζει στο στόμα του Χάρωνα, κατηγορεί τους Έλληνες για το γεγονός ότι έμειναν προσκολλημένοι στις σκιές της θάλασσας...»

http://www.apocalypsejohn.com/2010/10/2_24.html

Την παραπάνω υποψία είχα χρόνια τώρα, για ένα σπηλαιολογικό δίκτυο δηλαδή μεταξύ του Τροφωνίου Άντρου και των Δελφών. Η γεωφυσική σύσταση το αιτιολογεί. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν έρευνες καταγεγραμμένες. Οι μόνες αναφορές που υπάρχουν είναι για το σπηλαιολογικό δίκτυο στην Οίτη αλλά κι αυτές είναι περιορισμένης κλίμακα και περιορίζονται τοπικά.
Δυστυχώς, τέτοιες έρευνες στην Ελλάδα δεν γίνονται και, αν γίνονται δεν ανακοινώνονται. Τα αρχαία μυστήρια έχουν περάσει σε ξένα χέρια που καπηλεύονται την γνώση...[/QUOTE

υπάρχουν κάποιες γνώσεις γύρω από αυτά τα θέματα οι οποίες για ευνόητους λόγους είναι μη ανακοινώσιμες-- σήμερα στην περιοχή του Τροφώνιου Μαντείου κάποιοι διεξάγουν (νυχτερινές-μυστικές) έρευνες με σκοπό να βρουν θησαυρούς (όπως πιστεύουν) από την εποχή λειτουργίας του Μαντείου -- αν κάποιος επισκεφθεί το χώρο θα δει μικρές εκκλησίες που ως είθισται χτίζονταν σε καίρια αρχαιολογικής σημασίας σημεία (πιθανόν να βρίσκονται σε εισόδους στοών γι αυτό και δεν έχει βρεθεί κάτι από τις έρευνες ιδιωτών που ακόμα ψάχνουν :D) όσο για την υπόγεια σύνδεση με τη γύρω περιοχή είναι σίγουρη αλλά προσχώσεις και οικοδοποιήσεις έχουν αποκόψει και αποκρύψει πολλά--
κάποια μυστικά ίσως είναι καλύτερα να μην αποκαλύπτονται ποτέ ;)