Επιστροφή στο Forum : Αίσθημα παρακολούθησης
Πριν ξεκινήσω, πρέπει να πω ότι αυτό το φόρουμ το ανακάλυψα σήμερα και είναι πολύ καλό. Τώρα στο θέμα, μόλις ήμουν μικρός και περπατούσα μόνος στο δρόμο ένιωθα κάποιος να με παρακολουθεί φοβόμουν και έφτανα στο σημείο κάποιες φορές να τρέχω και να κοιτάζω συνέχεια πίσω μου. Αυτό το φαινόμενο με είχε ταλαιπωρήσει πολύ και ακόμα με ταλαιπωρεί μα σε μικρότερο βαθμό. Όταν είχα ρωτήσει συγγενείς και φίλους για το αν τους είχε συμβεί κάτι παρόμοιο και μου απαντούσαν θετικά. Και στο Διαδίκτυο που έψαξα δε βρήκα κάτι. Αν μπορείτε να μου πείτε τη γνώμη σας θα το εκτιμούσα πολυ.
Χωρίς να έχω τις καλύτερες γνώσεις ψυχολογίας, πέραν κάποιων εμπειριών με γνωστούς μου, πιστεύω πως καλο θα ήταν να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο.
Φυσικά μη τρομάζεις, δεν σημαίνει ότι είσαι τρελός. Σε πολλά άτομα συμβαίνει να έχουν διαφορες φοβίες. Φοβίες που βασίζονται σε τραύματα από την παιδική ηλικία. Το περιεχόμενο των φοβιών μπορεί να είναι ποικιλόμορφο. Από γνωστες φοβίες όπως κλειστοφοβία, υψοφοβία, αγοραφοβία μέχρι λιγότερο γνωστες όπως φοβία παρακολούθησης, θανάτου, ύπνου και άλλες πολλές. Το προβληματάκι όπως είπα συνήθως βασίζεται σε τραύματα της παιδικής ηλικίας, κάτι που μπορεί να θυμάσαι μπορεί και όχι.. αν φανταστεί κανεις ότι και ένα μωρό 3 ετών μπορεί να αποκτήσει τραύμα.. καταλαβαίνει πολύ γρήγορα ότι τέτοιες φοβίες ακριβώς επειδή ο παθών δεν βρίσκει το λόγο μιας και δε θυμάται κάτι, μπορεί να του φανεί περίεργο.. ανεξήγητο. Πιστεύω η καλλίτερη λύση στην απορία σου είναι να επισκεφτείς έναν ειδικό ψυχολόγο, και μη σε νοιάζει.. τίποτα δε σε κυνηγάει. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας. Από το εγώ μας μέχρι το σύμπαν. Τίποτα δεν υπάρχει αλλα όλα κινούνται.
Ευχαριστώ για τη γνώμη σου. Όσον αφορά τώρα τα παιδικά τραύματα από τότε που με θυμάμαι δεν έχω κανένα, βέβαια δε μπορώ να πω το ίδιο μόλις ήμουν μωρό διότι έχω ελάχιστες αμνήσεις από τότε. Σκέφτηκα μήπως φταίνε οι εμπειρίες μου με άλλα πράγματα που έχω. Μα δε βρήκα κάποια άκρη, να σημειώσω πως το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο την νύχτα και όταν περπατώ μόνος σε έρημους και όχι με καλό φωτισμό δρόμους. Από την άλλη όπως πολυ σωστά λες κι εσύ να είναι δημιούργημα του μυαλού.
Ευχαριστώ για τη γνώμη σου. Όσον αφορά τώρα τα παιδικά τραύματα από τότε που με θυμάμαι δεν έχω κανένα, βέβαια δε μπορώ να πω το ίδιο μόλις ήμουν μωρό διότι έχω ελάχιστες αμνήσεις από τότε. Σκέφτηκα μήπως φταίνε οι εμπειρίες μου με άλλα πράγματα που έχω. Μα δε βρήκα κάποια άκρη, να σημειώσω πως το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο την νύχτα και όταν περπατώ μόνος σε έρημους και όχι με καλό φωτισμό δρόμους. Από την άλλη όπως πολυ σωστά λες κι εσύ να είναι δημιούργημα του μυαλού.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τα 3 πρώτα χρόνια μπορούν να δημιουργηθούν πάρα πολλά τα οποία θα βγουν στην εφηβεία ή και αργότερα.
Εμένα πάντως αυτό που περιγράφεις μου φαίνετε για φοβία και πολύ συχνή μάλιστα κάτω από τέτοιες καταστάσεις που περιγράφεις. Βασικά όσους ξέρω αγριεύονται όταν είναι σε σκοτεινούς δρόμους και ερημιές. Όπως και εγώ.
Είναι πολύ λεπτή η γραμμή του Φόβου με της Φοβίας, το πρώτο είναι ένστικτο και αναγκαίο να υπάρχει και το δεύτερο είναι κάτι το μη φυσιολογικό μιας και σου δυσκολεύει την ζωή. Π.χ. αν αυτό που φοβάσαι ξέρεις ότι δεν υπάρχει αλλά παρόλα αυτά εσύ αλλάζεις τις συνήθειές σου ή γενικά τα καθιερωμένα τότε είναι φοβία και χρειάζεται αντιμετώπιση από ιδικό, αν απλά είναι ένστικτο και είσαι σε εγρήγορση για οτιδήποτε μπορεί να προκύψει είναι φυσιολογικό, αν και το ποιο αφύσικο από όλα είναι να είσαι εντελώς αναίσθητος και να πηγαίνεις οπουδήποτε αγνοώντας ότι μπορεί να υπάρχει κίνδυνος.
Είναι αναγκαίο να περνάς και εσύ μες στην νύχτα μόνος σου από ερημωμένες χωρίς φωτισμό περιοχές? Ποιος δεν φοβάται σε κάτι τέτοιο?
Αν το πάμε και λίγο ποιο μεταφυσικά, τότε μπορεί να είναι σκεπτομορφή, δημιουργία δικιά σου δηλαδή, η οποία δημιουργείτε όταν δίνεις πολλοί ενέργεια σε μια φοβία σου.
Επειδή ο άνθρωπος αυτό που σκέπτεται το δημιουργεί, δεν πρέπει να έχει αρνητικά πράγματα μέσα του. Η σκεπτομορφή δημιουργείτε γιατί έχουμε την τάση να σκεπτόμαστε συνεχώς τι δεν μας αρέσει και όχι τι μας αρέσει. Πολλοί αρνητισμός γενικά...
Οι συνθήκες της δουλειάς μου, είναι τέτοιες που με αναγκάζουν να επιστρέφω κάποιες φορές το βράδυ στο σπίτι. Να σημειώσω επίσης ότι κατά τη διαδρομή προς το σπίτι μου περνώ έξω από ένα νεκροταφείο. Τότε το συναίσθημα γίνεται πιο έντονο.
Κάθε φορά που περνάω νυχτερινή ώρα από έρημο δρόμο, κοιτάζω πίσω, δεξιά, αριστερά, γιατί έχω το φόβο ότι κάποιος μπορεί να μου επιτεθεί για ληστεία και έχω την αίσθηση ότι κάποιος μπορεί να με ακολουθεί...
Αν περάσω από νεκροταφείο, ακόμη και μέρα, ανατριχιάζω... Δεν μου έχει τύχει έως σήμερα, αλλά αν ποτέ συμβεί να περάσω από νεκροταφείο νυχτερινή ώρα, νομίζω ότι θα έχω μια πολύ δυνατή εμπειρία πανικού...
Εμένα η διαδρομή μου είναι τέτοια, που πριν φτάσω στο σπίτι μου περνάω έξω από ένα νεκροταφείο. Σίγουρα και αυτό παίζει ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.
Πριν ξεκινήσω, πρέπει να πω ότι αυτό το φόρουμ το ανακάλυψα σήμερα και είναι πολύ καλό. Τώρα στο θέμα, μόλις ήμουν μικρός και περπατούσα μόνος στο δρόμο ένιωθα κάποιος να με παρακολουθεί φοβόμουν και έφτανα στο σημείο κάποιες φορές να τρέχω και να κοιτάζω συνέχεια πίσω μου. Αυτό το φαινόμενο με είχε ταλαιπωρήσει πολύ και ακόμα με ταλαιπωρεί μα σε μικρότερο βαθμό. Όταν είχα ρωτήσει συγγενείς και φίλους για το αν τους είχε συμβεί κάτι παρόμοιο και μου απαντούσαν θετικά. Και στο Διαδίκτυο που έψαξα δε βρήκα κάτι. Αν μπορείτε να μου πείτε τη γνώμη σας θα το εκτιμούσα πολυ.
Ακούς και βήματα η μόνο αισθάνεσε ότι κάποιος σε παρακολουθεί ?
Φίλε Outlaw δεν ακούω βήματα, αλλα αισθάνομαι όπως λες κι εσύ ότι κάποιος με παρακολουθεί.
Τι πιο φυσιολογικό από το να φοβάται κανείς όταν είναι σε σκοτεινή και έρημη τοποθεσία;
Το παράξενο θα ήταν μάλλον αν δεν υπήρχε ο φόβος και η επιφυλακή.
Ειδικά από μια γυναίκα θα περίμενα να φοβάται και να προσέχει περισσότερο γιατι έχει υπαρκτούς λόγους να της επιτεθούν.
Οσο για τα νεκροταφεία,μικρή μας πήγαινε η γιαγιά μου κάθε βράδυ για να αναψει το καντηλάκι στον τάφο του παππού μου και ήταν σκοτεινά,δεν είχε καθόλου φωτισμό σε όλη την διαδρομή ουτε και μέσα στο νεκροταφείο.Χωρις κατοικίες γυρω δηλαδή,ερημιά.
Δεν με τρομαξαν ποτέ οι νεκροί-μόνο οι ζωντανοι.
Αγαπητή φίλη Σύλφη, συμφωνώ με αυτά που γράφεις, και να πω ότι κι εγώ έχω πάει βράδυ σε νεκροταφείο για να ανάψω το καντήλι των παππούδων μου. Να σημειώσω επίσης πως όταν ήμουν μικρός, αυτό το φαινόμενο μου συνέβαινε και στο σπίτι. Να γίνω πιο αναλυτικός, μόλις πήγαινα απο το υπνοδωματιό μου στο σαλόνι και καθώς περνούσα απο το χώλ αισθάνομουν κάποιος να με ακολουθεί πολύ γρήγορα. Αυτό τώρα έχει σταματήσει, έχω κάτσει να το σκεφτώ πολλές φορές και έχω βγάλει τα εξής συμπεράσματα:
Ίσως είναι κάποια φοβία.
Ίσως να είναι κάτι μεταφυσικό, διότι ταυτόχρονα με την αίσθηση της παρακολούθησης μου δημιουργείται και η αίσθηση του τρόμου.
Υστερόγραφο: αυτό μου συμβαίνει πάντα όταν είμαι μόνος μου, και όχι όταν είμαι μαζί με άλλα άτομα.
Σε καταλαβαίνω,πολλές φορές έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο όπως το περιγράφεις και ξέρω οτι πολλοί το έχουν βιώσει κι ας μην το παραδέχονται.
Σαν παιδι,εμενα πολλές ωρες μονη και ένιωθα οτι κατι με παρακολουθει,όμως,δεν ήθελα να είμαι σε αυτή τη θέση,δηλαδή να φοβάμαι μόνη μου και δεν ήθελα να έχω την ανάγκη των άλλων,έτσι με όπλισα με ''τσαμπουκά'' και είπα στον εαυτό μου οτι είναι να γίνει, θα το πολεμήσω.
Ακόμη και κάτι μεταφυσικό να συμβαίνει,με τον φόβο μας τροφοδοτείται και δημιουργείτε ένας φαύλος κύκλος.
Επίσης,κάθε περίπτωση είναι διαφορετική κι ας είναι ίδια η αίσθηση.
Αν θες να ψάξεις γιατί νιώθεις έτσι,τι μπορεί να φταίει,κάνε μια έρευνα προσωπική.Εγω,για παράδειγμα,μετά από χρόνια που το ερεύνησα,βρήκα τι έφταιγε.
Πάντως το να είναι ένα παιχνίδι της φαντασίας μου το αποκλείω, γιατί αυτό μου συμβαίνει χρόνια. Μήπως είναι από το άγχος της δουλειάς; Δε ξέρω.
Όλα εντάσσονται μέσα στο ίδιο πλαίσιο όπως ακριβώς στο θέμα της σκιάς στο σκοτάδι, στο πλαίσιο του φόβου. Οι κίνδυνοι είναι πάρα πολλοί στον δρόμο, μερικοί που έχουν εντονότερο το συναίσθημα λόγω της κακής ψυχολογίας και άγχους εκδηλώνουν τον φόβο πολλές φορές αδικιολόγητα.
Εκδηλώνεται σε όλες τις καταστάσεις ανασφάλειας.
welcometomyfuneral
15-07-11, 16:11
merikes fores exo ke ego tn es8isi oti kapios ine mazi mu ke me parakolu8i..ine toso edoni auti i es8isi pu dn kimame ta vradia ..ine san na me kitai ke to nio8o sto domatio mazi mu..dn to exo pi pote auto se kanenan ..sto domatio kimame ego ke i 2 aderfes mu ..15, ke 7 eton ...mia nixta i mikri mu aderfi 7 eton arxise na klei ke na lei oti fovate epidi ine kapios alos mazi mas sto domatio ...ego ta exasa telios ke fovi8ika poli perisotero...gt 3ero pos ta mikra pedia nio8un pragmata pu i megali agnoune
εγω εχω αυτό το αίσθημα παρακολούθησης απο πολύ μικρή .Όταν κοιμάμαι μόνη μου εδώ και χρόνια έχω ανοικτό ένα φως πάντα στο δωμάτιό μου..
welcometomyfuneral
16-07-11, 00:27
εγω εχω αυτό το αίσθημα παρακολούθησης απο πολύ μικρή .Όταν κοιμάμαι μόνη μου εδώ και χρόνια έχω ανοικτό ένα φως πάντα στο δωμάτιό μου..
εγω κυμαμαι παντα με παντα με ανοιχτο το φως...
Αυτό το αίσθημα παρακολούθησης το έχω και εγώ-όπως φαντάζομαι,και πολλοί άλλοι-από την παιδική μου ηλικία.Είμαι 17 χρονών και όμως ακόμα το έχω,παρ'όλο το βράδυ δε διστάζω να κοιμηθώ χωρίς φώτα.Το φαινόμενο αυτό άλλες φορές γίνεται λόγω κάποιας ψυχολογικής κατάστασης(π.χ. στρες) και κάποιες άλλες φορές έχει βάλει το μεταφυσικό το χεράκι του(όπως κάποιο πνεύμα που κυκλοφορεί στον χώρο).Πολλές φορές το φαινόμενο αυτό αμβλύνεται λόγω παρακολούθησης κάποιου θρίλερ ή διήγησης κάποας τρομαχτικής ιστορίας.Για παράδειγμα,πριν περίπου 7 χρόνια ένας φίλος μου διηγήθηκε μια ταινία τρόμου που είχε δει-το Ring νομίζω-και για 5 μήνες φοβόμουν να μείνω μόνος σπίτι και να μπω στο μπάνιο.Πάντως, κάθε φορά που νιώθω να με παρακολουθούν νιώθω και ένα κρύο αεράκι να περνάει από δίπλα μου :confused:
nightwalker
03-09-11, 07:35
Γεια σας, ειμαι καινουρια στο forum. Ζητω απο τωρα συγνωμη για οπιο ορθογραφικο λαθος δειτε στο κειμενο μου αφου εχω συνηθεισει τα greeklish αλλα για ευκολια αναγνωσης προς τους αλλους προτειμω να γραψω με ελληνικους χαρακτηρες.
Λοιπον ξεκιναω:
Εχω και εγω το αισθημα της παρακολουθησης, οχι οταν ειμαι σε καπια ερημικη περιοχη το βραδυ, ακομα χειροτερα, το νιωθω μεσα στο σπιτι μου.
Σημειωνω οτι ειμαι "νυχτο-περπατητρια" και δν κοιμαμε το βραδυ.
Εδω και αρκετο καιρο (1-2 χρονια) ειμαι ξυπνια το βραδυ και κοιμαμε το μεσιμερι.
Τα δωματια του σπιτιου ειναι στο διαδρομο, το δικο μου δεξια και τα αλλα δυο αριστερα. Το μπανιο ειναι στο βαθος του διαδρομου ευθεια. Οταν λοιπον εχω την αναγκη να παω στο μπανιο καθως προχωραω στον διαδρομο απο το δωματιο μου μεχρι να φτασω τον διακοπτι του μπανιου 2 βηματα πριν την πορτα νιωθω οτι ακριβως μπροστα μου ειναι κατι. Το βλεπω αυτο το κατι μεσα στο σκοταδι ειναι σαν ενα μαυρο διαφανες πεπλο που θελει να με εμποδισει να μπω στο μπανιο. Κανω πολλες προσπαθειες να το αγνωησω και τα καταφερνω.
Επεισης, οταν ειμαι στο δωματιο μου και καθομαι στο γραφειο (το γραφειο ειναι διπλα στην μπαλκονοπορτα) νιωθω οτι κατι μαυρο και σκοτεινο παλι ειναι εκει και με παρακολουθει. Δεν εχω καπιο παιδικο τραυμα, εχω ασχολιθει και λιγο με τα πνευματα και τα φαντασματα (εχω διαβασει βιβλια, μην νομιζετε τπτ αλλο :p) και γενικα δεν πιστευω σε τετοια επειδη ειμαι του τυπου "δεν πιστευω αν δεν δω".
Θα ηθελα να μαθω περισσοτερα για αυτο το "μαυρο πεπλο-σκια" οτι και να ειναι ακομα και αν ειναι του μυαλου μου. Πως μπορω να το διωξω?
Ειμαι 17 χρονων, δεν εχω καποια παιδικα τραυματα απο οσο θυμαμαι, μιας και οι αναμνησεισ μου απο την παιδικη μου ηλικια 3εκινανε μετα τα 10.
Εδω και αρκετο καιρο (1-2 χρονια) ειμαι ξυπνια το βραδυ και κοιμαμε το μεσιμερι.
Ίσως αυτό σε εξαντλεί και σε κάνει να έχεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις που γράφεις περιεκτικά πιο πάνω. Θα σου πρότεινα να επανέλθεις στο "φυσιολογικό ωράριο λειτουργίας" των ανθρώπων, με βασικό σκοπό το να δεις εάν αυτά τα συναισθήματα εξαφανίζονται σιγά σιγά.
nightwalker
04-09-11, 09:38
Μπα δεν νομιζω σε ολο το υπολοιπο σπιτι περιφερομαι ανετα στο σκοταδι.. ετσι κ αλλιως δεν εχω καπιο προβλημα με το ωραριο υπνου. ο οργανισμος μου πιστευω λειτουργει κανονικα μονο π δεν ειναι μερα εξω :P
Γειά σας! μου έχει συμβεί κάτι και ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρώ μια απάντηση, σας βρήκα! Χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω για αυτό που μου συμβαίνει και έχω φρικάρει. Την ώρα που κοιμάμαι νιώθω μια παρουσία μέσα στο δωμάτιο που με ακινητοποιεί για να μην μπορώ να δω ποιος είναι. Να τα πάρω από την αρχή και σύντομα. Έπεσα για ύπνο και χωρίς να αποκοιμηθώ βαριά, άνοιγα τα μάτια συχνά και προσπαθούσα να κοιμηθώ. Μόλις με πήρε λίγο ο ύπνος ένιωσα μια παρουσία, το κρεβάτι κουνήθηκε σαν να κάθησε κάποιος στην άκρη. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια και δεν μπορούσα. Ξανά με δύναμη να τα ανοίξω για να δω τι συμβαίνει...τίποτα. Προσπάθησα να κουνηθώ,τίποτα. Ένιωθα ότι κάτι με εμπόδιζε να τα ανοίξω. Φώναζα από μέσα μου...."παναγία μου, Χριστέ μου βοήθησε με....." 2-3 φορές....και κατάφερα να ανοίξω τα μάτια και να κινηθώ. Νιώθω κάποιον μέσα στο σπίτι μου...δεν είμαι τρελλή ούτε έχω παραισθήσεις. Είναι η δεύτερη φορά αυτή. Η πρώτη φορά ήταν πριν 2 μήνες. Ήταν κλειστή η πόρτα του δωματίου και εκεί που προσπαθούσα να με πάρει ο ύπνος....άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να βλέπω μια φιγούρα από την μέση και κάτω να μπαίνει και να με πλησιάζει...προσπαθούσα να κρατήσω ορθάνοιχτα τα μάτια μου αλλά κάτι με εμπόδιζε, δεν μπορούσα να δω ποιος είναι. Δεν με άφηνε να δω πρόσωπο...και μέτα από δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να τα ανοίξω καθόλου εφόσον βρισκόταν στο δωμάτιο. Νόμισα ότι ήταν ο σύζυγος μου και ψυθίριζα το όνομα του....."Χ..... ήρθες?".....από μέσα μου γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω...."Παναγία μου βοήθα με"....γιατί ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά. μετά είδα μια άλλη φιγούρα που προασπαθούσε να μου δείξει κάτι και άκουσα μια μελωδία.....που έλεγε κάτι σε "ντόμινος, ζόμινος, ντόμινος"....σε μια άλλη γλώσσα, άλλη διάλεκτο. Τρόμαξα και προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια..."δεν θέλω"...."παναγία μου"...και αμέσως έφυγε. Ανοίγω τα μάτια,πετάγομαι πάνω από το κρεβάτι...βλέπω την πόρτα κλειστή...την ανοίγω και φωνάζω στον άντρα μου αν ήρθε...μήπως ήταν αυτός που μπήκε στο δωμάτιο και έβλεπα κάποιο όνειρο....τίποτα,κανείς στο σπίτι. Φρίκαρα τόσο πολύ....που ευτυχώς ακούσα μετά από 5 λεπτά τον άντρα μου να μπαίνει σπίτι. Έτρεξα κοντά του και μου είπε ότι τώρα σχόλασε από τη δουλειά....άρχισα να του λέω τι έγινε και ξέσπασα σε κλάματα. Σήμερα είναι η δεύτερη φορά...το ένιωσα από ένστικτο ότι κάτι θα γίνει...αλλά είπα ότι μπορεί να είναι η ιδέα μου...να σκέφτομαι θετικά, ότι δεν θα συμβεί κάτι και έπεσα για ύπνο. Και έγινε. έτρεξα αμέσως και πήρα τηλ τη μαμά μου, η οποία προσπάθησε να με καθησυχάσει. Δεν ξέρω πλέον τι γίνεται. Νιώθω ότι κάτι υπάρχει, από την άλλη προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην το σκέφτεται.....νιώθω ότι μπορεί να είναι κάποιο από τα αγαπημένα μου πρόσωπα που δεν ζουν πια....ή ο φύλακας άγγελος μου...αλλά από την άλλη...νιώθω κάτι κακό μέσα σε όλο αυτό. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι κάτι...διαβολικό. Χριστέ μου σε ποιον να μιλήσω και να με πιστέψει......πήγα και βρήκα το αγίασμα απο την Τήνο που είχα στο σπίτι, μύρο από τον Αγιο Σάββα και έβαλα πάνω μου. Υπάρχει κάποιος εκεί έξω που το έχει ζήσει αυτό; Η' κάποια συμβουλή αν μπορεί κάποιος! Ευχαριστώ...
niki13 δέν είναι τίποτα ανησυχητικό έχεις έντονο στρές και άγχος τον τελευταίο καιρό ίσως και αγωνία για κάποια πρόσωπα. Αυτά είναι μερικά απο τα συμπτώματα της κατάστασης μεταξύ ύπνου και ξυπνητού που τα έχω περάσει και εγώ, να βιώνεις διάφορες περίεργες καταστάσεις εν γνώση σου οτι πρόκειται για όνειρα να αισθάνεσαι ακινητοποιημένος και να προσπαθείς με σπασμωδικές κινήσεις όπως φωνές να επανέλθεις στο ξυπνητό ώστε να απαλλαγείς απο αυτές τις καταστάσεις. Πολλές φορές δέν το καταφέρνεις και ο εφιάλτης συνεχίζεται μέχρι να επανέλθεις στο ξυπνητό ή κανονικά στον ύπνο, απλά στην κατάσταση αυτή αναγνωρίζεις οτι τα όνειρα είναι ψεύτικα ενώ στον κανονικό ύπνο τα ζείς σάν αληθινά.
niki13,δεν είσαι η μόνη,πολλά άτομα έχουν περάσει τέτοια παρόμοια περιστατικά και αντιλαμβάνομαι τον φόβο σου.
Απο την διήγηση σου,δεν βγάζω το συμπέρασμα οτι αυτό/α που σε επισκέφτηκαν είναι ο φύλακας Άγγελός σου και αυτό γιατί βίωσες πολύ αρνητικά και καταπιεστικά όλο το σκηνικό.
Αν υποθέσουμε οτι όλοι έχουμε εναν φύλακα Άγγελο,δεν θα μας φερόταν με τέτοιο τρόπο.
Κάνε μια έρευνα:στο σπίτι,στους γύρω σου,στο παρελθόν γενικά ,μήπως και κάτι σου έρθει στο νου διαφωτιστικό για την κατάσταση που περνάς.
Μοιάζει με ψυχική επίθεση,αλλά τα κίνητρα πρέπει να τα ψάξεις εσυ καλύτερα για να βρεις και την λύση.
Όσο μπορείς μην φοβάσαι και μην αφήνεις τον εαυτό σου να πέσει ψυχολογικά,βλέπε κωμωδίες,διάβαζε κάτι γενικής φύσεως,κάτι για να απασχολείσαι ωστε να κρατάς σε ηρεμία την σκέψη σου.
Μην ξεχνάς οτι κι εσυ είσαι δυνατή και παρόλο που ένιωσες άσχημα,τα έβγαλες πέρα,αρα μπορείς να το παλέψεις ό,τι και να 'ναι αυτό που σε πείραξε,δες το με τσαμπουκά και μην του επιτρέπεις να σε τρομάζει.
Crystalline water
04-10-11, 21:22
Καλώς μας ήρθες niki.Εδώ θα βρεις ανθρώπους πρόθυμους να σε ακούσουν και κυρίως χωρίς να σε κρίνουν για αυτα που θα πεις,οπότε μη φοβάσαι τίποτα.Οπως είπε και η φίλη Σύλφη αντιμετώπισε το με τσαμπουκά θα φύγει έτσι.Μοιάζει πολύ με Μόρα που παθαινα παλιά αλλά δεν είμαι σίγουρη.Εγώ πάντως όταν ήμουν έτσι και δε μπορούσα να κοιμηθώ φόραγα το σταυρό μου το βράδυ και έλεγα κάποια προσευχή και το κυριότερο θράσσος όχι μόνο θάρρος για να το αντιμετωπίσεις.Θα φύγει γιατί αυτές οι σκιές απο κει τρέφονται από φοβίες και άγχη.Ο χώρος του σπιτιού σου είναι άσυλο και μην του επιτρέψεις να έρχεται δες το έτσι,πες του ότι δεν έχει καμμία δουλειά εκεί.Αυτά και καλή δύναμη.
Arga_Star-clad
05-10-11, 14:29
Γειά σας! μου έχει συμβεί κάτι και ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρώ μια απάντηση, σας βρήκα! Χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω για αυτό που μου συμβαίνει και έχω φρικάρει. Την ώρα που κοιμάμαι νιώθω μια παρουσία μέσα στο δωμάτιο που με ακινητοποιεί για να μην μπορώ να δω ποιος είναι. Να τα πάρω από την αρχή και σύντομα. Έπεσα για ύπνο και χωρίς να αποκοιμηθώ βαριά, άνοιγα τα μάτια συχνά και προσπαθούσα να κοιμηθώ. Μόλις με πήρε λίγο ο ύπνος ένιωσα μια παρουσία, το κρεβάτι κουνήθηκε σαν να κάθησε κάποιος στην άκρη. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια και δεν μπορούσα. Ξανά με δύναμη να τα ανοίξω για να δω τι συμβαίνει... τίποτα. Προσπάθησα να κουνηθώ, τίποτα. Ένιωθα ότι κάτι με εμπόδιζε να τα ανοίξω. Φώναζα από μέσα μου...."παναγία μου, Χριστέ μου βοήθησε με....." 2-3 φορές....και κατάφερα να ανοίξω τα μάτια και να κινηθώ. Νιώθω κάποιον μέσα στο σπίτι μου... δεν είμαι τρελλή ούτε έχω παραισθήσεις. Είναι η δεύτερη φορά αυτή. Η πρώτη φορά ήταν πριν 2 μήνες. Ήταν κλειστή η πόρτα του δωματίου και εκεί που προσπαθούσα να με πάρει ο ύπνος.... άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να βλέπω μια φιγούρα από την μέση και κάτω να μπαίνει και να με πλησιάζει... προσπαθούσα να κρατήσω ορθάνοιχτα τα μάτια μου αλλά κάτι με εμπόδιζε, δεν μπορούσα να δω ποιος είναι. Δεν με άφηνε να δω πρόσωπο... και μέτα από δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να τα ανοίξω καθόλου εφόσον βρισκόταν στο δωμάτιο. ..... μετά είδα μια άλλη φιγούρα που προασπαθούσε να μου δείξει κάτι και άκουσα μια μελωδία..... που έλεγε κάτι σε "ντόμινος, ζόμινος, ντόμινος".... σε μια άλλη γλώσσα, άλλη διάλεκτο. Τρόμαξα και προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια..."δεν θέλω"...."παναγία μου"...και αμέσως έφυγε. Ανοίγω τα μάτια, πετάγομαι πάνω από το κρεβάτι... βλέπω την πόρτα κλειστή...
Χμ, δεν ξαναείχαμε νέα από την niki εδώ. Θα ήταν ενδιαφέρον να μας πει τί έγινε τελικά.
Πάντως, κάτι άλλο που παρουσιάζει ενδιαφέρον, σχετικά με αυτά τα φαινόμενα, είναι ότι η ερμηνεία που δίνεται κάθε φορά σχετίζεται με το ''πολιτιστικό πλαίσιο'' που επικρατεί.
Αν ήμασταν στην Αμερική (ή σε κάποιο UFO-forum του εξωτερικού) η εμπειρία της niki θα συνδεόταν, άμεσα και φυσικά, με το φαινόμενο των ''εξωγήινων απαγωγών'' (μάλιστα, είναι πολύ μεγάλη η ομοιότητα της εμπειρίας της niki, έτσι όπως την περιγράφει, με γνωστές τέτοιες περιπτώσεις). Εκεί, ενδεχομένως σε κάτι τέτοιο να πήγαινε και το μυαλό της niki, να διάβαζε σχετικά βιβλία, να δοκίμαζε και μία.. ύπνωση για να ξεκαθαρίσει τις αναμνήσεις της από το συμβάν. Εδώ, στην Ελλάδα, η εμπειρία ερμηνεύεται περισσότερο με θρησκευτικούς όρους, προτείνεται ως λύση να φορέσει κανείς τον σταυρό του, να πει μια προσευχή κτλ. Σε αυτό το forum συνδέουμε περισσότερο το φαινόμενο με το θέμα της Μόρας ή της Σκιάς, γιατί για αυτό έχουμε διαβάσει, είμαστε πιο εξοικειωμένοι με αυτή την ερμηνεία κτλ.
Δεν αξιολογώ τις ερμηνείες, απλώς κάνω αυτή την ''πολιτιστική'' παρατήρηση. Και αναρωτιέμαι : παίζει άραγε ρόλο ο τρόπος προσέγγισης στο πού θα μας οδηγήσει η αναζήτηση μιας ερμηνείας τελικά ;
Νομίζω πως ο Αμερικανός ουφολόγος θα έδινε μια εξήγηση, ο Έλληνας ερευνητής του Παράξενου μια άλλη, και ο νευρο-φυσιολόγος, το ιατρείο του οποίου ίσως επισκεπτόταν η niki, μία τρίτη...
Crystalline water
05-10-11, 16:37
Φίλε μου Arga star δε μας λες όμως τι νομίζεις εσύ ότι είναι και τι προτείνεις.Δε μπορείς να πεις στον άλλο να πας σε ψυχίατρο για αυτή σου την εμπειρία προσπαθείς να βοηθήσεις μέσα από τη δική σου διαπαιδαγώγηση τη δική σου οπτική αφού κανείς δεν ξέρει τι είναι.Εγώ έχω ζήσει αυτές τις καταστάσεις κάποια στιγμή στη ζωή μου που ήμουνα φορτισμένη ψυχικά και νομίζω ότι όλα αυτά με βοήθησαν.Οταν νιώθεις αδύναμος να παλέψεις κάποιες καταστάσεις λόγω έλλειψης εμπειρίας η γνώσης αντλείς δύναμη από αλλού και ειλικρινά αποδίδει,είναι θέμα ψευδαίσθησης η όχι δεν έχει σημασία.Απλά πιστεύεις σε κάτι ανώτερο και αυτό σου δίνει δύναμη.Συμβαίνει στη πλειοψηφία των ανθρώπων και τελοσπάντων είμαστε μεγάλοι αρκετά να αξιολογούμε τι κρατάμε και τι διώχνουμε.Έχεις παρατηρήσει την επίδραση του φαινομένου placebo στην φαρμακευτική μπορούμε να κάνουμε πολλά ίσως μερικές φορές θέλουμε μια μικρή ώθηση.
Καλησπέρα! Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ που είχατε την καλοσύνη να απαντήσετε! Σας διαβάζω καθημερινά και δεν έχω απαντήσει από προχθές γιατί ήθελα να ηρεμήσω και να το αντιμετωπίσω. Είχα τρομάξει. Από προχθές όλα μια χαρά και τολμώ να πω ότι μου δώσατε δύναμη! Διαβάζοντας τις συμβουλές και τον τρόπο σκέψης σας, έκλαψα πολύ,προβληματίστηκα και αποφάσισα να το αντιμετωπίσω. Με τσαμπουκάαααα!!!
Να΄στε καλά παιδιά, θα τα ξαναπούμε...
φιλη νικι! ολο αυτο που σου εχει συμβει εχει συμβει και σε εμενα κατα καποιο τροπο. περυσι που ηρθα στο ηρακλειο κρητης για σπουδες βρηκα σπιτι και ολα τα σχετικα ολα ηταν μια χαρα μετα απο 2 μηνες πηγαινα για υπνο και την ωρα που αποκοιμιζόμουν ενιωθα οτι καποιος ανοιγε την πορτα ανοιγα τα φωτα τιποτα μετα απο καιρο ξανα το ιδιο μετα απο μηνες εξελισοταν εβλεπα την σκια αυτη εμπαινε στο δωματιο ξαπλωνε διπλα μου προσπαθουσα να δω εβλεπα ενα θολο πραγμα ελεγα ποιος εισαι και ηταν σαν να χαμογελουσε ειχα τρομοκρατηθει παρα πολυ πηγα εψαχνα στο internet για απαντησεις κατι που να σχετιζεται με την μορα η τις σκιες αλλα δεν βοηθησαν και παρα πολυ μετα απο καιρο λοιπον ειχα αποφασίσει αν γινοταν ξανα να ειμαι ετοιμη να το αντιμετωπισω οταν συνεβει λοιπον σηκωθηκα αρχισα να ρωταω ειδα το προσωπο του ηταν ο αδερφος μου και μαλιστα μ ειπε οτι εγω η ιδια τον φωναζα να ερθει( ο αδερφος μου εχει πεθανει εδω και 3 χρονια) μετα αρχισα να καταλαβαινω πως ο μεγαλυτερος φοβος μου ηταν να πεθανει καποιος δικος μου. πιστευω πως ολα αυτα που αντιμετωπιζεις τα βράδια προερχονται απο εσενα φοβασαι κατι και σε εχει κυριευσει πρεπει να βρεις τι ειναι μονο ετσι θα ηρεμησεις οι ψυχολογοι και ολα τα σχετικα δεν βοηθανε μονη σου πρεπει να βρεις την λυση.
Arga_Star-clad
06-10-11, 13:52
Καλησπέρα και πάλι. Η φράση μου για τον ''σταυρό'' και την ''προσευχή'' μπορεί όντως να παρερμηνευτεί αλλά δεν το εννοούσα καθόλου υποτιμητικά. Φυσικά και δεν υποτιμώ, και πολύ περισσότερο δεν περιγελώ, αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης, Crystalline. Και πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει - ο καθένας θα έπρεπε να χρησιμοποιεί, σε τέτοιες έντονες και ανησυχητικές περιπτώσεις, ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει περισσότερο. Και φυσικά, δεν λέω ότι η niki πρέπει να πάει να κοιταχτεί σε κανένα ψυχιάτρο :o
Αλλά, μέσα στα πλαίσια που συζητάμε εδώ, πέρα από διάφορους πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισης, νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τί μπορεί να συμβαίνει με αυτές τις περιπτώσεις, των παράξενων παρουσιών, που εμφανίζονται ξαφνικά, μέσα στην νύχτα, την ώρα του ύπνου, και πώς θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε την φύση αυτών των φαινομένων.
Εδώ βλέπω ότι δίνονται και κάποιες εξηγήσεις, αρκετά ενδιαφέρουσες. Η Tsiller το συνδέει με έναν ανησυχητικό εφιάλτη σε μια στιγμή μεταξύ ύπνου και ξυπνητού. Η rita δίνει μια πιο εξωτική απάντηση, μιλώντας για επισκέψεις από τον κόσμο των νεκρών. Σχεδόν όλοι το συνδέουμε με τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου, τις βαθύτερες ανησυχίες και τους φόβους του. Φαίνεται πως ο εσωτερικός μας κόσμος έλκει κάτι από εκεί έξω...
Όπως και να 'χει, αν θεωρήσουμε ότι είναι μάλλον αδύνατο να δώσουμε τελειωτικές ερμηνείες, το σημαντικότερο είναι να μπορέσει το άτομο που του συμβαίνει να το ξεπεράσει αποτελεσματικά, να το αφήσει πίσω του, και να συνεχίσει την ζωή του φυσιολογικά...
Δε μπορείς να πεις στον άλλο να πας σε ψυχίατρο για αυτή σου την εμπειρία προσπαθείς να βοηθήσεις μέσα από τη δική σου διαπαιδαγώγηση τη δική σου οπτική αφού κανείς δεν ξέρει τι είναι.Ίσως να μην ξέρει κανείς τι είναι (μια και η απόλυτη γνώση δεν είναι εφικτή, θεώρημα γκέντελ περί της μη πληρότητας) αλλά τουλάχιστον μερικοί (εν προκειμένω ψυχίατροι) μπορούν να κάνουν υποθέσεις με βάση την συνολικά συσσωρευμένη ανθρώπινη εμπειρία. Κάτι που εγώ και υποθέτω και εσύ δεν μπορούμε να κάνουμε.
Εγώ το βλέπω κάπως διαφορετικά. Όταν κάποιος έχει εμπειρίες που ξεφεύγουν από την πεπατημένη, ακόμα και καλές, είναι σκόπιμο να ψάξει να δει πρώτα πρώτα αν οφείλονται σε γνωστά αίτια.
Για παράδειγμα κάποτε έβλεπα κάτι πανέμορφους ιριδισμούς, τι πιο φυσικό από το να συμβουλευτώ ένα οφθαλμίατρο. Και όντως ρώτησα τρεις, γιατί οι δύο δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι έλεγα. Ο τρίτος μου εξήγησε ότι είναι ένα γνωστό οφθαλμολογικό φαινόμενο. Σημειώνω ότι η εξήγηση από ένα σεβαστό (για μένα) "γκουρού" ήταν ότι μου άνοιγε το τρίτο μάτι και κρυφοκοίταζα το αστρικό πεδίο.
Αν οι εμπειρίες είναι πιθανόν να εξηγούνται σαν ψυχολογικά ή ψυχιατρικά φαινόμενα, τι πιο απλό από το να κλείσει κανείς ένα ραντεβού με ψυχίατρο. Και αφού διαπιστώσει ότι δεν οφείλονταν σε τέτοια αίτια αρχίζει να αναζητά μεταφυσικές εξηγήσεις. Σημειώστε ότι έχω δεκάδες τέτοιες εμπειρίες και για αυτό θεώρησα απαραίτητο να βεβαιώσω ότι δεν οφείλονται σε παιχνίδια του μυαλού. Φυσικά και έχω επισκεφτεί ψυχίατρο, για να βεβαιώσω ότι δεν έχω σαλτάρει.
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2025, Jelsoft Enterprises Ltd.