Οι κακοί της παρέας - Ράνια Ιωάννου (melian)

[melian]

http://1.bp.blogspot.com/-vo1vfqUF4O8/T1KqH_irm2I/AAAAAAAABow/mxanBiz8vWE/s320/The_Joker_by_Amythology.png

Μερικές σκέψεις γύρω από τους "αγαπημένους" μας κακούς των ιστοριών, στο άρθρο που μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:


http://fantasia-portal.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

Μπορείτε να εκφράσετε τις δικές σας σκέψεις σε αυτό εδώ το νήμα.

[Arrakis]

Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι ότι η τραγικότητα των "κακών" είναι στοιχείο εξανθρωπισμού που αναπτύσσετε μονάχα στην πορεία των βιβλίων/ταινιών. Στην αρχή, σχεδόν πάντα οι "κακοί" εκπροσωπούν το οριακό με ένα απόλυτα φυσικό και αδικαιολόγητο τρόπο. Βλέπε για παράδειγμα ο Joker του Nolan που πολύ σωστά ο σεναριογράφος καταθέτει μια σειρά από εναλλακτικά origin stories υπονοώντας πως δεν έχει σημασία το παρελθόν του "κακού", δεν θέλουμε να έχει παρελθόν ο "κακός" παρά να αποτελεί την ενσάρκωση των εμποδίων που ο ήρωας (ο οποίος οφείλει να είναι τραγικός και ως εκ τούτου να εξελίσσετε δια μέσου της πλοκής) πρέπει να ανταπεξέλθει. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Hannibal του Thomas Harris που το origin story του όχι μόνο απογοήτευσε τους fan αλλά και ανθρωποποίησε τον πρωταγωνιστή απομακρύνοντας τον από το μεταφυσικό πεδίο όπου ανήκει!

[fantasy]

Τι ωραία που γράφεις Ράνια μου. Πρώτη φορά μου άρεσε κάτι που αφορά τους κακούς.