Arga_Star-clad
06-10-12, 16:16
Η παρατήρηση υπήρχε αόριστα κάπου στο βάθος του μυαλού μου, αλλά μια πρόσφατη αφορμή στάθηκε η αιτία να εξετάσω επιτέλους πιο προσεκτικά τα στοιχεία και να προχωρήσω σε μια πρακτική αντιπαραβολή. Το αποτέλεσμα μου φάνηκε ομολογουμένως ενδιαφέρον...
Η πρόσφατη αφορμή ήταν ένα παλαιότερα άρθρο του Θ. Βέμπου δημοσιευμένο στο περιοδικό ''Ανεξήγητο'' (τεύχος 180, Αύγουστος 2003) που ουσιαστικά είναι μια καταγραφή της μαρτυρίας των αυτοπτών μαρτύρων εκείνου του περιστατικού που φέρει τον εύγλωττο τίτλο ''Τα εξωγήινα όντα της Περάτης το 2001'' - μια μοναδική περίπτωση close encounter στα ελληνικά χρονικά.
Γράφει ο Βέμπος σε εκείνο το άρθρο :
«Ο 45χρονος εποχιακός πυροσβέστης Ι.Μ. μαζί με άλλους 2 συναδέλφους του φυλούσε καραούλι στη Χαμολιά μια μικρή χερσόνησο απέναντι από την Περατή... Η νύχτα ήταν ζεστή και ήρεμη και οι τρεις άντρες κάθονταν συζητώντας στο κιόσκι, ενώ το πυροσβεστικό όχημα βρισκόταν παρκαρισμένο πλάι. Η ώρα ήταν γύρω στις 10μμ όταν πρόσεξαν να έρχεται από την μεριά της θάλασσας ένα δισκοειδές ανοιχτόχρωμο ιπτάμενο αντικείμενο πετώντας αθόρυβα και χαμηλά...
»Το αντικείμενο ήταν δισκοειδές είχε διάμετρο 3 μέτρα... Το σχήμα του ήταν σαν δυο πιάτα ακουμπισμένα το ένα στα χείλη του άλλου. Έμοιαζε να προσεδαφίζεται... Προσεδαφισμένο είχε ύψος κάπου 1-1.10μ (κάτι που εξακριβώθηκε αργότερα με επιτόπια έρευνα και συγκρίσεις)...
»Όπως είπε στην διάρκεια της συνέντευξης παραξενεύτηκε και από το μικρό μέγεθος του ΑΤΙΑ. Ύστερα από λίγο μια πόρτα φάνηκε να ανοίγει στο πλευρό του αντικειμένου από πάνω προς τα κάτω σαν μπουκαπόρτα η καταπέλτης. Η πόρτα αυτή ήταν κάτι σαν σκάλα όπως είναι σε μερικά αεροπλάνα. Ο Ι.Μ. δεν διέκρινε σκαλιά η άλλα χαρακτηριστικά στην μπουκαπόρτα. Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ έμοιαζε να ξεχύνεται ένα αμυδρό φως. Όμως η συγκλονιστικότερη φάση του περιστατικού μόλις άρχιζε.
»Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ φάνηκαν να βγαίνουν τρία μικρόσωμα (κάπου 80-90 πόντους ύψος) ανθρωποειδή όντα το ένα μετά το άλλο. Ο Ι.Μ. τα περίγραψε ως μικρογραφίας ανθρώπων με κανονικές αναλογίες και κίνηση, σαν μικρά παιδιά. Τα όντα φορούσαν εφαρμοστές και κατά τα φαινόμενα μεταλλικές στολές οι οποίες έμοιαζαν με αυτές του αυτοδύτη: κατέληγαν σε κουκούλα που σκέπαζε εφαρμοστά το κεφάλι. Στο πρόσωπο δεν είχαν κάποια καλύπτρα ή κάτι άλλο αλλά η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού ήταν τέτοιες ώστε ο Ι.Μ. δεν μπόρεσε να διακρίνει τυχόν χαρακτηριστικά του προσώπου... Τα τρία όντα προχώρησαν σε φάλαγγα για περίπου 5 – 7 μέτρα ώσπου έφτασαν σε ένα σημείο όπου το πλάτωμα του ελικοδρομίου καταλήγει σε μονοπάτι που κατεβαίνει... Μετά από λίγα λεπτά τα όντα εμφανιστήκαν πάλι και προχωρώντας ξανά το ένα πίσω από το άλλο μπήκαν στο ΑΤΙΑ. Η πόρτα έκλεισε και το ΑΤΙΑ απογειώθηκε αθόρυβα και απομακρύνθηκε πετώντας...»
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έπειτα από μερικές μέρες εκδηλώθηκε ένα ακόμη περιστατικό :
«Δυο η τρεις μέρες μετά ο Ι.Μ. βρισκόταν ξανά σε νυχτερινή βάρδια πυρασφάλειας μαζί με τους δυο συντρόφους του γύρω στις 11μμ όταν έκανε την εμφάνιση του ένα τεράστιο αυτή τη φορά (διαμέτρου 30μετρων) δισκοειδές ιπτάμενο αντικείμενο που άρχισε να πλησιάζει αργά σε ευθεία πορεία από τα ΒΔ. Τους έκανε εντύπωση το τεράστιο μέγεθος του αντικειμένου το οποίο πετούσε εκπέμποντας έναν ήχο σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Το ΑΤΙΑ είχε υπόλευκο μεταλλικό χρώμα και πέρασε σε ύψος περίπου 100-200 μέτρα από πάνω τους...»
http://oi47.tinypic.com/s3loiw.jpg
Τώρα, κάποιος που είναι κάπως εξοικειωμένος με την φιλολογία των ufos διαπιστώνει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό εμφανίζει αρκετά κοινά στοιχεία με άλλα που έχουν αναφερθεί στο εξωτερικό. Το είδος του UFO, o τρόπος κίνησης και προσγείωσής του, τα μικρά ανθρωπάκια που βγήκαν από αυτό, που προχώρησαν για λίγο στον χώρο, έπειτα μπήκαν πάλι στο UFO και έφυγαν, ο ρουχισμός τους, είναι στοιχεία που απαντώνται στην εξειδικευμένη βιβλιογραφία του θέματος. Μπορούσαν οι τρεις πυροφύλακες να το γνωρίζουν αυτό ή είχαν πλήρη άγνοια για άλλες ανάλογες μαρτυρίες ; Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρουμε.
Ωστόσο, αυτό που αξίζει να κρατήσουμε εδώ (και είναι αυτό που εντυπωσιάζει συγκριτικά) είναι το στοιχείο των διαφορετικών αναλογιών : μικρά ανθρωπάκια βγαίνουν από ένα μικροσκοπικό ΑΤΙΑ ενώ ένα τεραστίων διαστάσεων ΑΤΙΑ εμφανίζεται κάποια άλλη στιγμή. Η εμφάνιση μικροσκοπικών ή ιδιαίτερα ψηλών όντων εμφανίζεται επίσης σε τέτοιες αναφορές.
Tί γίνεται λοιπόν εδώ ; Έχουμε να κάνουμε με νάνους ή με γίγανες ; Και γιατί οι ίδιοι μάρτυρες δίνουν δύο τόσο αντικρουόμενες μαρτυρίες ;
http://oi45.tinypic.com/34nnvvd.jpg
Νάνοι και Γίγαντες... Είναι δύσκολο να προσπεράσει κανείς ότι ανάλογες μαρτυρίες και καταγραφές υπάρχουν από την αρχαιότητα, ότι ανάλογες εμφανίσεις αναφέρονται καθ' όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, από τα θρησκευτικά κείμενα μέχρι τις λα'ι'κές ιστορίες και τα έργα τέχνης.
Ωστόσο, δεν θα αναφερθώ εδώ τόσο στους Νεφελίμ και στο ''εκείνη την εποχή υπήρχαν γίγαντες επί της γης'' της Π. Διαθήκης και του βιβλίου του Ενώχ, ούτε στις ιστορίες της Δυτικής Ευρώπης για τους γνώμους και τα ξωτικά. Με εντυπωσιάζει ότι ανάλογες ιστορίες για τον κόσμο του πολύ μικρού και του πολύ μεγάλου, για Νάνους και Γίγαντες συναντάμε σε ορισμένα έργα λογοτεχνίας που, με τον μανδυα της φαντασίας και των βιβλίων για παιδιά, περνάνε έμμεσα, ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ''εναλλακτικά μηνύματα''.
Στα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ, για παράδειγμα. Ο Γκιούλιβερ ταξιδεύει πρώτα στην Χώρα των Λιλιπουτ, των μικροσκοπικών ανθρώπων, και αφού γνωρίζει τους τρόπους και τις συνήθειές τους, φεύγει από κει για να φτάσει στην Χώρα του Μπρομπντινγκνάγκ, την χώρα των γιγάντων, όπου θα έχει άλλες περιπέτειες.
Στην Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, επίσης, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά για τον κόσμο των.. μεταβαλλόμενων αναλογιών. Μεταφέρω καλύτερα ένα τμήμα από το σχετικό απόσπασμα :
«Υπήρχε μια μικρή πόρτα που το ύψος της δεν έφτανε ούτε τα σαράντα εκατοστά... Πόσο θα ήθελε να ξεφύγει από εκείνο το χωλ και να περιπλανηθεί σε εκείνα τα παρτέρια με τα λαμπερά λουλούδια και σε εκείνα τα δροσερά συντριβάνια ! Αλλά δεν μπορούσε ούτε το κεφάλι της να περάσει από την πόρτα...
»Και πραγματικά κάτι βρήκε : ένα μπουλακάκι στο τραπέζι και γύρω από το λαιμό του μια χάρτινη ετικέτα που έγραφε ''ΠΙΕΣ ΜΕ''... ''Τί περίεργο συναίσθημα'', είπε αμέσως μετά, ''θα πρέπει να μικραίνω σαν πτυσσόμενο τηλεσκόπιο''. Κι αυτό είχε πραγματικά συμβεί : τώρα η Αλίκη ήταν μόνο τριάντα εκατοστά ψηλή...
»Όμως, τί κρίμα για την Αλίκη ! Φτάνοντας στην πόρτα ανακάλυψε πως είχε ξεχάσει το μικρό χρυσό κλειδί στο τραπέζι... Σε λίγο το μάτι της έπεσε σ' ένα γυάλινο κουτάκι.. το άνοιξε και βρήκε μέσα ένα μικροσκοπικό κέικ που είχε πάνω του τις λέξεις ''ΦΑΕ ΜΕ''... Φώναξε η Αλίκη.. ''Τώρα μεγαλώνω σαν το μεγαλύτερο πτυσσόμενο τηλεσκόπιο που υπήρξε ποτέ. Αντίο, ποδαράκια μου !''...»
Νομίζω πως σας μετέφερα την ουσία της απαντοχής τέτοιων αναφορών σε ανάλογα έργα. Και δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι μόνο ο Σουίφτ και ο Λούις Κάρολ, αλλά και οι αδερφοί Γκριμ, ο Σεντ-Εξιπερί του μικρού πρίγκιπα, ο Κ.Σ. Λιούις, οι δημιουργοί του Μάγου του Οζ και της Μαίρης Πόπινς...
Σύμφωνα με μια άποψη «Χρησιμοποιώντας ένα κράμα ανατρεπτικής σκέψης και παιδικού αυθορμητισμού, οι συγγραφείς αυτοί επιδίωξαν να υπονομεύσουν την επικρατούσα υλιστική αντίληψh για την ζωή. Θέλησαν να διδάξουν τα παιδιά να σκέφτονται ανάποδα, να κοιτάζουν τα πάντα ανεστραμμένα και αντεστραμμένα και να απελευθερωθούν από τους κατεστημένους, παγιωμένους τρόπους σκέψης... αυτοί οι μειλίχια εικονοκλαστικοί συγγραφείς υπονομεύουν τις βεβαιότητες των αναγνωστών και ανατρέπουν την ορθολογιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων...»
http://oi48.tinypic.com/24142u0.jpg
Αλλά, και εδώ είναι το παράξενο, αυτά τα στοιχεία δεν απαντώνται μονάχα στα έργα λογοτεχνίας, δεν περιέχονται μόνο στις λα'ι'κές ιστορίες και στους μύθους, αλλά αναφέρονται και ως αληθινά (?) περιστατικά ! Άνθρωποι λένε πως τα είδαν, πως ήταν εκεί, και μάλιστα μέχρι και σήμερα...
Το συμβάν της Περάτης μου θύμισε μια αναφορά του Καρλ Γιούνγκ για μια ανάλογη περίπτωση που είχε ακούσει και μελετήσει ο ίδιος. Το εντυπωσιακό (και σε αυτή την περίπτωση) ήταν τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν στις δύο ανεξάρτητες περιπτώσεις.
Ορίστε το απόσπαμσ από τον Γιούνγκ :
«Το πόσο ''πραγματικές'' είναι αυτές οι μορφές το αντιλήφθηκα από ένα περιστατικό που συνέβη σε μια ορειβατική αποστολή, όταν μετά από ένα σοβαρό ατύχημα δύο ορειβάτες είδαν ένα συλλογικό όραμα μέσα στο φως της μέρας : ένα ανθρωπάκι με κουκούλα βγήκε από ένα απρόσιτο ρήγμα πάνω στην επιφάνεια του πάγου και διέσχισε την χιονισμένη επιφάνεια, προκαλώντας πανικό στους θεατές. Έχω συναντήσει και άλλα τέτοια περιστατικά που με κάνουν να πιστεύω ότι το ασυνείδητο είναι ο κόσμος του πολύ μικρού... Είναι πιθανό πως αυτή η συμπάθεια για τα μικροσκοπικά όντα από την μία και τα τεράστια από την άλλη - γίγαντες, κτλ - να συνδέεται με την παράδοξη αβεβαιότητα που συνδέει τις σχέσεις του χώρου και του χρόνου μέσα στο ασυνείδητο. Η αίσθηση της ανθρώπινης αναλογίας, η αντίληψη του μικρού και του μεγάλου, είναι σαφώς ανθρωποκεντρική και χάνει την εγκυρότητά της...»
Ας προσέξουμε πόσο η μαρτυρία που αναφέρει ο Γιούνγκ («ένα ανθρωπάκι με κουκούλα βγήκε από ένα απρόσιτο ρήγμα πάνω στην επιφάνεια του πάγου και διέσχισε την χιονισμένη επιφάνεια») μοιάζει με αυτό που περιγράφουν οι πυροφύλακες της Περάτης (ουσιαστικά, αν αφαιρέσουμε τα διαφορετικά πραγματολογικά στοιχεία, πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο)...
Τί συμβαίνει λοιπόν εδώ ; Τί σημαίνουν όλα αυτά ;
Τί είναι αυτό που προβάλλεται μπροστά στα μάτια αυτών των μαρτύρων ;
Ποιός και γιατί το προβάλλει ;
Είναι μια αληθινή εμφάνιση που δεν μας αφορά ή κάτι που.. θέλει να μας διδάξει κάτι ;
Και προκαλούν όντως κάποια αλλαγή ; Ή όλα αυτά ίσως οδηγήσουν απλώς σε ένα ακόμη άρθρο...
Η πρόσφατη αφορμή ήταν ένα παλαιότερα άρθρο του Θ. Βέμπου δημοσιευμένο στο περιοδικό ''Ανεξήγητο'' (τεύχος 180, Αύγουστος 2003) που ουσιαστικά είναι μια καταγραφή της μαρτυρίας των αυτοπτών μαρτύρων εκείνου του περιστατικού που φέρει τον εύγλωττο τίτλο ''Τα εξωγήινα όντα της Περάτης το 2001'' - μια μοναδική περίπτωση close encounter στα ελληνικά χρονικά.
Γράφει ο Βέμπος σε εκείνο το άρθρο :
«Ο 45χρονος εποχιακός πυροσβέστης Ι.Μ. μαζί με άλλους 2 συναδέλφους του φυλούσε καραούλι στη Χαμολιά μια μικρή χερσόνησο απέναντι από την Περατή... Η νύχτα ήταν ζεστή και ήρεμη και οι τρεις άντρες κάθονταν συζητώντας στο κιόσκι, ενώ το πυροσβεστικό όχημα βρισκόταν παρκαρισμένο πλάι. Η ώρα ήταν γύρω στις 10μμ όταν πρόσεξαν να έρχεται από την μεριά της θάλασσας ένα δισκοειδές ανοιχτόχρωμο ιπτάμενο αντικείμενο πετώντας αθόρυβα και χαμηλά...
»Το αντικείμενο ήταν δισκοειδές είχε διάμετρο 3 μέτρα... Το σχήμα του ήταν σαν δυο πιάτα ακουμπισμένα το ένα στα χείλη του άλλου. Έμοιαζε να προσεδαφίζεται... Προσεδαφισμένο είχε ύψος κάπου 1-1.10μ (κάτι που εξακριβώθηκε αργότερα με επιτόπια έρευνα και συγκρίσεις)...
»Όπως είπε στην διάρκεια της συνέντευξης παραξενεύτηκε και από το μικρό μέγεθος του ΑΤΙΑ. Ύστερα από λίγο μια πόρτα φάνηκε να ανοίγει στο πλευρό του αντικειμένου από πάνω προς τα κάτω σαν μπουκαπόρτα η καταπέλτης. Η πόρτα αυτή ήταν κάτι σαν σκάλα όπως είναι σε μερικά αεροπλάνα. Ο Ι.Μ. δεν διέκρινε σκαλιά η άλλα χαρακτηριστικά στην μπουκαπόρτα. Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ έμοιαζε να ξεχύνεται ένα αμυδρό φως. Όμως η συγκλονιστικότερη φάση του περιστατικού μόλις άρχιζε.
»Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ φάνηκαν να βγαίνουν τρία μικρόσωμα (κάπου 80-90 πόντους ύψος) ανθρωποειδή όντα το ένα μετά το άλλο. Ο Ι.Μ. τα περίγραψε ως μικρογραφίας ανθρώπων με κανονικές αναλογίες και κίνηση, σαν μικρά παιδιά. Τα όντα φορούσαν εφαρμοστές και κατά τα φαινόμενα μεταλλικές στολές οι οποίες έμοιαζαν με αυτές του αυτοδύτη: κατέληγαν σε κουκούλα που σκέπαζε εφαρμοστά το κεφάλι. Στο πρόσωπο δεν είχαν κάποια καλύπτρα ή κάτι άλλο αλλά η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού ήταν τέτοιες ώστε ο Ι.Μ. δεν μπόρεσε να διακρίνει τυχόν χαρακτηριστικά του προσώπου... Τα τρία όντα προχώρησαν σε φάλαγγα για περίπου 5 – 7 μέτρα ώσπου έφτασαν σε ένα σημείο όπου το πλάτωμα του ελικοδρομίου καταλήγει σε μονοπάτι που κατεβαίνει... Μετά από λίγα λεπτά τα όντα εμφανιστήκαν πάλι και προχωρώντας ξανά το ένα πίσω από το άλλο μπήκαν στο ΑΤΙΑ. Η πόρτα έκλεισε και το ΑΤΙΑ απογειώθηκε αθόρυβα και απομακρύνθηκε πετώντας...»
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έπειτα από μερικές μέρες εκδηλώθηκε ένα ακόμη περιστατικό :
«Δυο η τρεις μέρες μετά ο Ι.Μ. βρισκόταν ξανά σε νυχτερινή βάρδια πυρασφάλειας μαζί με τους δυο συντρόφους του γύρω στις 11μμ όταν έκανε την εμφάνιση του ένα τεράστιο αυτή τη φορά (διαμέτρου 30μετρων) δισκοειδές ιπτάμενο αντικείμενο που άρχισε να πλησιάζει αργά σε ευθεία πορεία από τα ΒΔ. Τους έκανε εντύπωση το τεράστιο μέγεθος του αντικειμένου το οποίο πετούσε εκπέμποντας έναν ήχο σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Το ΑΤΙΑ είχε υπόλευκο μεταλλικό χρώμα και πέρασε σε ύψος περίπου 100-200 μέτρα από πάνω τους...»
http://oi47.tinypic.com/s3loiw.jpg
Τώρα, κάποιος που είναι κάπως εξοικειωμένος με την φιλολογία των ufos διαπιστώνει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό εμφανίζει αρκετά κοινά στοιχεία με άλλα που έχουν αναφερθεί στο εξωτερικό. Το είδος του UFO, o τρόπος κίνησης και προσγείωσής του, τα μικρά ανθρωπάκια που βγήκαν από αυτό, που προχώρησαν για λίγο στον χώρο, έπειτα μπήκαν πάλι στο UFO και έφυγαν, ο ρουχισμός τους, είναι στοιχεία που απαντώνται στην εξειδικευμένη βιβλιογραφία του θέματος. Μπορούσαν οι τρεις πυροφύλακες να το γνωρίζουν αυτό ή είχαν πλήρη άγνοια για άλλες ανάλογες μαρτυρίες ; Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρουμε.
Ωστόσο, αυτό που αξίζει να κρατήσουμε εδώ (και είναι αυτό που εντυπωσιάζει συγκριτικά) είναι το στοιχείο των διαφορετικών αναλογιών : μικρά ανθρωπάκια βγαίνουν από ένα μικροσκοπικό ΑΤΙΑ ενώ ένα τεραστίων διαστάσεων ΑΤΙΑ εμφανίζεται κάποια άλλη στιγμή. Η εμφάνιση μικροσκοπικών ή ιδιαίτερα ψηλών όντων εμφανίζεται επίσης σε τέτοιες αναφορές.
Tί γίνεται λοιπόν εδώ ; Έχουμε να κάνουμε με νάνους ή με γίγανες ; Και γιατί οι ίδιοι μάρτυρες δίνουν δύο τόσο αντικρουόμενες μαρτυρίες ;
http://oi45.tinypic.com/34nnvvd.jpg
Νάνοι και Γίγαντες... Είναι δύσκολο να προσπεράσει κανείς ότι ανάλογες μαρτυρίες και καταγραφές υπάρχουν από την αρχαιότητα, ότι ανάλογες εμφανίσεις αναφέρονται καθ' όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, από τα θρησκευτικά κείμενα μέχρι τις λα'ι'κές ιστορίες και τα έργα τέχνης.
Ωστόσο, δεν θα αναφερθώ εδώ τόσο στους Νεφελίμ και στο ''εκείνη την εποχή υπήρχαν γίγαντες επί της γης'' της Π. Διαθήκης και του βιβλίου του Ενώχ, ούτε στις ιστορίες της Δυτικής Ευρώπης για τους γνώμους και τα ξωτικά. Με εντυπωσιάζει ότι ανάλογες ιστορίες για τον κόσμο του πολύ μικρού και του πολύ μεγάλου, για Νάνους και Γίγαντες συναντάμε σε ορισμένα έργα λογοτεχνίας που, με τον μανδυα της φαντασίας και των βιβλίων για παιδιά, περνάνε έμμεσα, ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ''εναλλακτικά μηνύματα''.
Στα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ, για παράδειγμα. Ο Γκιούλιβερ ταξιδεύει πρώτα στην Χώρα των Λιλιπουτ, των μικροσκοπικών ανθρώπων, και αφού γνωρίζει τους τρόπους και τις συνήθειές τους, φεύγει από κει για να φτάσει στην Χώρα του Μπρομπντινγκνάγκ, την χώρα των γιγάντων, όπου θα έχει άλλες περιπέτειες.
Στην Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, επίσης, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά για τον κόσμο των.. μεταβαλλόμενων αναλογιών. Μεταφέρω καλύτερα ένα τμήμα από το σχετικό απόσπασμα :
«Υπήρχε μια μικρή πόρτα που το ύψος της δεν έφτανε ούτε τα σαράντα εκατοστά... Πόσο θα ήθελε να ξεφύγει από εκείνο το χωλ και να περιπλανηθεί σε εκείνα τα παρτέρια με τα λαμπερά λουλούδια και σε εκείνα τα δροσερά συντριβάνια ! Αλλά δεν μπορούσε ούτε το κεφάλι της να περάσει από την πόρτα...
»Και πραγματικά κάτι βρήκε : ένα μπουλακάκι στο τραπέζι και γύρω από το λαιμό του μια χάρτινη ετικέτα που έγραφε ''ΠΙΕΣ ΜΕ''... ''Τί περίεργο συναίσθημα'', είπε αμέσως μετά, ''θα πρέπει να μικραίνω σαν πτυσσόμενο τηλεσκόπιο''. Κι αυτό είχε πραγματικά συμβεί : τώρα η Αλίκη ήταν μόνο τριάντα εκατοστά ψηλή...
»Όμως, τί κρίμα για την Αλίκη ! Φτάνοντας στην πόρτα ανακάλυψε πως είχε ξεχάσει το μικρό χρυσό κλειδί στο τραπέζι... Σε λίγο το μάτι της έπεσε σ' ένα γυάλινο κουτάκι.. το άνοιξε και βρήκε μέσα ένα μικροσκοπικό κέικ που είχε πάνω του τις λέξεις ''ΦΑΕ ΜΕ''... Φώναξε η Αλίκη.. ''Τώρα μεγαλώνω σαν το μεγαλύτερο πτυσσόμενο τηλεσκόπιο που υπήρξε ποτέ. Αντίο, ποδαράκια μου !''...»
Νομίζω πως σας μετέφερα την ουσία της απαντοχής τέτοιων αναφορών σε ανάλογα έργα. Και δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι μόνο ο Σουίφτ και ο Λούις Κάρολ, αλλά και οι αδερφοί Γκριμ, ο Σεντ-Εξιπερί του μικρού πρίγκιπα, ο Κ.Σ. Λιούις, οι δημιουργοί του Μάγου του Οζ και της Μαίρης Πόπινς...
Σύμφωνα με μια άποψη «Χρησιμοποιώντας ένα κράμα ανατρεπτικής σκέψης και παιδικού αυθορμητισμού, οι συγγραφείς αυτοί επιδίωξαν να υπονομεύσουν την επικρατούσα υλιστική αντίληψh για την ζωή. Θέλησαν να διδάξουν τα παιδιά να σκέφτονται ανάποδα, να κοιτάζουν τα πάντα ανεστραμμένα και αντεστραμμένα και να απελευθερωθούν από τους κατεστημένους, παγιωμένους τρόπους σκέψης... αυτοί οι μειλίχια εικονοκλαστικοί συγγραφείς υπονομεύουν τις βεβαιότητες των αναγνωστών και ανατρέπουν την ορθολογιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων...»
http://oi48.tinypic.com/24142u0.jpg
Αλλά, και εδώ είναι το παράξενο, αυτά τα στοιχεία δεν απαντώνται μονάχα στα έργα λογοτεχνίας, δεν περιέχονται μόνο στις λα'ι'κές ιστορίες και στους μύθους, αλλά αναφέρονται και ως αληθινά (?) περιστατικά ! Άνθρωποι λένε πως τα είδαν, πως ήταν εκεί, και μάλιστα μέχρι και σήμερα...
Το συμβάν της Περάτης μου θύμισε μια αναφορά του Καρλ Γιούνγκ για μια ανάλογη περίπτωση που είχε ακούσει και μελετήσει ο ίδιος. Το εντυπωσιακό (και σε αυτή την περίπτωση) ήταν τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν στις δύο ανεξάρτητες περιπτώσεις.
Ορίστε το απόσπαμσ από τον Γιούνγκ :
«Το πόσο ''πραγματικές'' είναι αυτές οι μορφές το αντιλήφθηκα από ένα περιστατικό που συνέβη σε μια ορειβατική αποστολή, όταν μετά από ένα σοβαρό ατύχημα δύο ορειβάτες είδαν ένα συλλογικό όραμα μέσα στο φως της μέρας : ένα ανθρωπάκι με κουκούλα βγήκε από ένα απρόσιτο ρήγμα πάνω στην επιφάνεια του πάγου και διέσχισε την χιονισμένη επιφάνεια, προκαλώντας πανικό στους θεατές. Έχω συναντήσει και άλλα τέτοια περιστατικά που με κάνουν να πιστεύω ότι το ασυνείδητο είναι ο κόσμος του πολύ μικρού... Είναι πιθανό πως αυτή η συμπάθεια για τα μικροσκοπικά όντα από την μία και τα τεράστια από την άλλη - γίγαντες, κτλ - να συνδέεται με την παράδοξη αβεβαιότητα που συνδέει τις σχέσεις του χώρου και του χρόνου μέσα στο ασυνείδητο. Η αίσθηση της ανθρώπινης αναλογίας, η αντίληψη του μικρού και του μεγάλου, είναι σαφώς ανθρωποκεντρική και χάνει την εγκυρότητά της...»
Ας προσέξουμε πόσο η μαρτυρία που αναφέρει ο Γιούνγκ («ένα ανθρωπάκι με κουκούλα βγήκε από ένα απρόσιτο ρήγμα πάνω στην επιφάνεια του πάγου και διέσχισε την χιονισμένη επιφάνεια») μοιάζει με αυτό που περιγράφουν οι πυροφύλακες της Περάτης (ουσιαστικά, αν αφαιρέσουμε τα διαφορετικά πραγματολογικά στοιχεία, πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο)...
Τί συμβαίνει λοιπόν εδώ ; Τί σημαίνουν όλα αυτά ;
Τί είναι αυτό που προβάλλεται μπροστά στα μάτια αυτών των μαρτύρων ;
Ποιός και γιατί το προβάλλει ;
Είναι μια αληθινή εμφάνιση που δεν μας αφορά ή κάτι που.. θέλει να μας διδάξει κάτι ;
Και προκαλούν όντως κάποια αλλαγή ; Ή όλα αυτά ίσως οδηγήσουν απλώς σε ένα ακόμη άρθρο...