Ύμνος Στον Συμπαντικό Θεό

[zenzefyllis]

Ύμνος Στον Συμπαντικό Θεό

ΕΛ, Αέναε, Αθάνατε και Αγέννητε Πατέρα όλων, που πλάθεις κόσμους πέρα από τον ορίζοντα του ουρανού. Εσύ υπεραιώνιε κυβερνήτη του χώρου και του χρόνου. Την αλήθεια γνωρίζεις των πάντων. Η Αλήθεια είσαι εσύ και το Φως που γεμίζει αυτόν τον κόσμο που το σκοτάδι δεσπόζει, με πλάση που μόνο εσύ ξέρεις κάθε της πτυχή και δίνεις στους ανθρώπους το Αρχέγονο Φως για να τους οδηγησεις στην τελείωση και την Τελική Επαναφορά στην Αρχή του κόσμου. Τότε που όλα είναι Ένα ‘Όν, το Όλον. Καλώ την δύναμή σου να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο σε αυτόν τον χρόνο όσο εμείς θα παραδίδουμε σε Εσένα ενέργεια από το πνεύμα μας. Ζητώ να μας συγχωρέσεις για τις άγνοιες μας περί της ολικότητας του κόσμου και να δεχτείς την συνεισφορά μας σε Εσένα ως δείγμα ευγνωμοσύνης που φωτίζεις το δρόμο μας και μας οδηγείς στο πραγματικό Αρχέγονο Φως. Ω ΕΛ ΕΛΑ. Ω ΕΛ ΕΛΑ. Ω ΕΛ ΕΛΑ

[mars]

ΟΛΩΝ ΕΛ ΩΝ

(ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΕΛ)

ΕΛ=ΦΩΣ

ΤΟ ΦΩΣ…ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΕΥΘΕΤΗΣ
ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΗΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ..
ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΣΤΟ ΑΧΡΩΜΟ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ.

[zenzefyllis]

Φίλε μου το Αληθινό Αρχέγονο Φως ποιεί τις διαστάσεις που βλέπουμε. το Φως αυτό υπήρχε πριν τον κόσμο, μετά απο αυτόν και ενδιάμεσα του και γεμίζει την πλάση με όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τους πλανήτες, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά τις δυνάμεις του σύμπνατος που μόνο Εκείνος ξέρει πως όλα αυτά λειτουργούν με την κάθε παραμικρή λεπτομέρεια. ο Δημιουργός που γεννάει ζωή απο το αρχέγονο Φως μέχρι το Σύμπαν που βλέπουμε και πάλι στο τέλος του κόσμου όπου το φίδι τρώει την ουρά του και στην ουσία δημιουργείται ένας αέναος κύκλος δημιουργίας και καταστροφής του υλικού σύμπαντος βάσει του συμπαντικού παλμού. το μόνο που μένει είναι ο Φωτεινός ΕΛ. Δημιουργός των πάντων. που δημιουργεί ζωή και πλάση απο το Χάος. εκει που υπάρχει μόνο αδόμητο Αρχέγονο Φως.
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. με ικανοποίησαν ιδιαιτέρως.
διάβασε το blog μου αυτά τα δύο άρθρα.


Νεκρονόμικον (Νεκρονόμικον)

Ο Συμπαντικός Παλμός (http://zenzefyllis.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html)

[mars]

¨Κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ανθρώπων ἐποίησεν,
αλλ᾽ ἦν αεί καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ αείζωον ἁπτόμενον μέτρα καί αποσβεννύμενον μέτρα.¨

[ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ]

Φίλε μου διάβασα μόνο το ένα διότι το άλλο δεν ανοίγει.
Για την θεωρία του μπινγκ μπανγκ και τις διαστάσεις, απάντησε νομίζω
ο Ηράκλειτος.
Θα απαντήσω μόνο σε αυτά που έγραψες.
Θα μου επιτρέψεις όμως να διαφοροποιηθώ λίγο.
Το αέναον φως.. που όπως έγραψα είναι ο διευθέτης
και ο κοσμήτορας του σύμπαντος.
Είναι η αέναος αρχή η οποία ουδεμία σχέση με τον ουροβόρο όφη
και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ονομαστεί αρχέγονη.
Έχει όμως άμεση σχέση με την δημιουργία και το αείζωον πυρ.
Με την εξάπλωση της ύλης, την αναδημιουργία ή την αναδόμηση της,
όταν αυτή πεπαλαιωθεί.
Ότι ακριβώς συνέβη με τα αρχέγονα φυσικά σύμπαντα και ότι ακριβώς
συμβαίνει την κάθε στιγμή όπου και όταν η ύλη πεπαλαιωθεί,
στον φυσικό κόσμο και τα όντα του.
Μπορεί μεν στην αθάνατη υπερύλη να ισχύει ο συμπαντικός νόμος της αέναης
μετατροπής της ενέργειας και να είναι η διοίκηση και ο ισορροπιστής
του αλληλοδιαμορφούμενου ζεύγους ύλης και αντιύλης.. αλλά
δεν υπόκειται σε μεταβολές.
Σε μεταβολές υπόκειται μόνο ο φυσικός κόσμος και ιδιαίτερα η ύλη
και τα όντα της με την αύξηση και την μείωση αυτής αλλά δεν μπορεί αυτή
η διαδικασία να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση καταστροφή.
Η καταστροφική ή αυτοκαταστροφική διαδικασία προκαλείται μόνο
από τα λογικά όντα και ανάλογα με τον βαθμό που παρεμβαίνουν σε αρχές
και δομές της δημιουργίας, παραβιάζοντας ασύστολα τους νόμους της.
Και αυτό διότι η φύση παρεμβαίνει προ του αέναου πυρός εκεί
που τα λογικά όντα διαταράσσουν τις ισορροπίες της μέσω
μιας άναρχης συμπεριφοράς.
Και όταν η φύση παρέμβει σε πληροφορώ πως είναι αμείλικτη.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της παρέμβασης της φύσης είναι η αφαίρεση
της λογικής.
Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο άνθρωπος ή οποιοδήποτε λογικό ον
να αφαιρεί ή να καταστρέφει αυτό που δεν μπορεί να αποκαταστήσει.

Γράφει ο Αριστοτέλης:
¨Όστις την φύσιν θέλει παραβιάσει, η φύσις θέλει τιμωρήσει αυτόν¨

Η αθάνατη και αμετάβλητη συνεπώς υπερύλη δεν γεννάει ζωή από τα χάος
αλλά από την αέναο πηγή.
Από την αντιύλη και το χάος επιτρέπεται μόνο η εισροή διαφοροσπερμάτων
μόνο στα χαμηλότερα πεδία της ύλης και εκεί που η διαμόρφωση
της διττής φύσης των όντων περνά σε μια σκληρή
και άνευ προηγουμένου εσωτερική αντιπαράθεση.

Εκεί που το λογικό ον εξ επιλογής μεταβάλλεται σε άλογο και άναρχο κτήνος.

Εκεί που ξεκαθαρίζει η επιλογή της ανόδου ή της καθόδου.

Εκεί που το πηγάδι της αναδόμησης χάσκει κάτω από τα πόδια
των τυφλών και είναι τόση η στραβομάρα τους που δεν μπορούν
να το διακρίνουν.

Ξέρεις ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας σήμερα;
Ότι μια χούφτα σκοτεινοί υφάρπαξαν τα αρχαία κείμενα και εκτός του
ότι στέρησαν από τον άνθρωπο της γης την γνώση τον παρέκλιναν
από την πραγματική αποστολή του στην ύλη.
Αυτά που κατανόησαν τα χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν τα δε που
δεν κατανοούν τους οδήγησαν στην αλαζονεία, την παραφροσύνη
και τον παραλογισμό.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο ένα σημαντικό μέρος του ανθρωπίνου
γένους να το έχει καταλάβει μια άνευ προηγουμένου αυτοκαταστροφική μανία.
Όσο για τις διαστάσεις της δημιουργίας ή τις διαστάσεις χρόνου
εκτός του ότι δεν τις βλέπουμε με τα υλικά μάτια,
τις έκαναν πραγματικά μπάχαλο.

¨Εκ του πυρός πάντα και εις πυρ τελευτά¨

Όλα αρχίζουν από το πυρ και τελειώνουν στο πυρ, λέει ο Ηράκλειτος.

Να σε ευχαριστήσω με την σειρά μου που μου παρέχεις την δυνατότητα
ή την πρόκληση αν θέλεις για να εκφράσω την άποψη μου.

[zenzefyllis]

Φίλε Mars.
Τον ύμνο καθώς και μουσικός και στιχουργός (ποητής) τον έγραψα για πρακτικούς λόγους.
Για να αποτυπώσω με λόγια την έννοια του Πανμέγισοτυ σε μία επίλκηση η οποία στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα με τους κατάλληλους παρευρισκομένους δημιουργεί ένα δίαυλο με τον θεό ο οποίος αλλού συμβολίζεται με το δελφικό έψιλον.
Ο ύμνος αυτός είναι ευχή επίκληση και δέηση στο Φωτεινό Όλον και έχει πρακτική αξία εφόσον τα λόγια είναι στην σειρά που πρέπει για να υπάρχει τελετουργική ακολουθία.
Και κάτι ακόμα. Αν πάρουμε γνόμωνα την αστροφυσική και δεχτούμε οτι υπήρξε μια περίοδος πριν το Big bang τί υπήρχε άταγε τότε??? Για μένα υπήρχε το κάτι (Το Αρχέγονο Φως) Μέσα στο τίποτα (Το Χάος). Αυτά από μένα. Συγνώμμη γθια τα λεγόμενά μου όμως οι απόψεις μου διαμορφώνονται απο αυτό που αντιλαμβάνομαι ώς πραγματικότητα με πάσες αισθήσεις που κατέχω.
Με σέβας. Ζενζεφύλλης Χορταράς Αθανάσιος ή αλλιώς Ζεν ή HoG ή Μορφέας ή Ελ αριστοτέχνης

[mars]

Φίλε μου… το βέβαιο είναι πως όλα άρχισαν από το φως
Δεν αμφισβήτησα τον ύμνο σου, τον συνειρμό του λόγου
και τον κάθε δίαυλο που μπορεί να δημιουργηθεί με το φωτεινό όλον
της δημιουργίας αλλά και με τις συμπαντικές δυνάμεις.
Ούτως ή άλλως.. λίγοι είναι σήμερα αυτοί που κρατούν τις ισορροπίες
σε αυτόν τον πλανήτη και δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ τι θα προκύψει
αν εκλείψουν.
Κάθε άλλο.
Αυτήν την εποχή.. που το ανθρώπινο γένος πραγματικά περνά ίσως την πιο δύσκολη
περίοδο από την παρουσία του σε αυτόν τον πλανήτη θα έλεγα πως η εναρμόνιση
του ανθρώπου με την δημιουργία και την πραγματική του υπόσταση…
όχι μόνο κρίνεται απαραίτητη αλλά επιβάλλεται.
Επιβάλλεται όμως και η τήρηση των συμπαντικών νόμων που ο σημερινός
άνθρωπος παραβιάζει ασύστολα.
Σε άλλη περίπτωση θα αντιμετωπίσει την φύση την οποία αγνοεί
και τις διαδικασίες της δημιουργίας και των νόμων της.
Το Δελφικό Έψιλον είναι το θείο σχέδιο και όχι μόνον.
Όσο για το big bang θα σε παραπέμψω στον 1ο συμπαντικό νόμο
της διαίρεσης και της ζεύξης ..εξού το ( ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΖΕΥΣ).. και δεν θεωρώ
απαραίτητο πως η διαίρεση ή και η ζεύξη.. είναι απαραίτητο να συνοδεύονται
με μια έκρηξη…έστω και αν αρχίζουν όλα από ένα μόριο φωτός.
Ίσως έτσι επιβεβαιώνεται και ο Ηράκλειτος.
Όμως, δεν μπορώ και να το αποκλείσω… διότι δεν ήμουν εκεί.

[zenzefyllis]

Νεκρονόμικον (http://zenzefyllis.blogspot.gr/2013/12/blog-post.html)



Νεκρονόμικον

Το Αρχέγονο Φως

Πριν από όλα και μετά από τα πάντα υπάρχει το Αρχέγονο Φως. Εκεί και τότε όπου όλα είναι η ίδια ουσία. Η αστρόσκονη χωρίς δομή την οποία δεν μπορείς να την δεις με τα μάτια ή να την αγγίξεις με τα χέρια. Αυτή η Αρχέγονη ουσία που διαπερνά τις διαστάσεις και συγχρόνως συνδέει την ύλη με το πνεύμα. Τη στιγμή που η ζεύξη είναι η ουσία, αυτή η ουσία είναι το Αρχέγονο Φως.

Πριν το Σύμπαν χωρίσει το Αρχέγονο Φως σε αστρόσκονη και πνοή όλα τα πνεύματα ήταν Ένα, στην ολική συνειδητότητα του μοναδικού Όντος που λέμε Θεό και του οποίου η δύναμη εξουσιάζει τα τέσσερα στοιχεία της συμπαντικής ζωής.

Ο Τετραγράμμτος, όπου κάθε γράμμα από το όνομά του αντιστοιχεί σε ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, είναι η έκφραση του Αρχέγονου Φωτός στο Σύμπαν που βλέπουμε και υπάρχει μετά τη γένεση.



Η Γένεσις

Όταν η στιγμή έρθει κατά τον συμπαντικό παλμό να αλλάξει η δομή του Όλου. Τότε το Αρχέγονο Φως, το οποίο περικλείει όλες τις διαστάσεις, ύλη και πνεύμα, σε μία δομή του Όλου που δεν γνωρίζουμε ως άνθρωποι, διαιρείται σε αστρόσκονη και πνοή και δημιουργούνται οι διαστάσεις.

Τη στιγμή όπου χωρίζεται η Ουσία σε διαφορετικά πράγματα, όπου το κάθε ένα έχει διαφορετική ταυτότητα, τότε ξεχωρίζουμε το πνεύμα από την ύλη, όταν πριν ήταν το ίδιο πράγμα, την ίδια στιγμή, στο ίδιο σημείο του Όλου.
Εκεί αρχίζει η αλυσιδωτή αντίδραση, εφόσον το κάθε ένα από τα δύο διαιρείται σε άλλα τα οποία δημιουργούν υποδιαιρέσεις και είδη ουσίας δημιουργώντας το Σύμπαν που βιώνουμε στην τρέχουσα όψη του συμπαντικού παλμού.

Σύμφωνα με παρατήρηση και αποτύπωση φαινόμενων και βάσει κανόνων χωρίζουμε το Όλον σε ύλη, ενέργεια και πνεύμα, όπου λίγα βλέπουμε για αυτά όσο τα θεωρούμε διαφορετικά πράγματα και τα διαχωρίζουμε.

Μετά τη γένεση δημιουργείται αυτό που λέμε χωροχρόνος και βάσει αυτού μετράμε και δίνουμε ταυτότητα στο πότε και το πού. Σταθμός σε όλη αυτή τη ραγδαία μεταβολή από το Αρχέγονο Φως, στο Σύμπαν με τον χωροχρόνο, είναι οι πρώτες εμψυχώσεις όντων. Η απαρχή της βιολογικής ζωής.



Η Εμψύχωση

Όταν ο καιρός έρθει, κατά την δημιουργία του σύμπαντος, ο Θεός χωρίζει την συνειδητότητα του όλου σε μονάδες και γεννάει όντα που έχουν ταυτότητα και συνειδητότητα ξεχωριστή από το Όλον. Τα πρώτα όντα που η ουσία τους έχει πνεύμα σε μία συγκεκριμένη δομή. Αυτό το ον είναι ο πρώτος ζωντανός οργανισμός στο Σύμπαν. Ακόμα δεν έχει διαιρεθεί η ουσία του σε υποείδη.

Μετά από πολλές υποδιαιρέσεις την έμψυχης ουσίας και της γένεσης πολύπλοκων ειδών ζωής με συνδυασμούς έμψυχων ουσιών σε μια συγκεκριμένη βιολογική δομή, φτάνουμε πλέον σε εμψύχωση, όπου η ταυτότητά του είναι ο άνθρωπος.
Τότε η γνώση της εμψύχωσης αυτής είναι δομημένη, περιγράφει το Σύμπαν με κώδικες και μεταφέρει δεδομένα από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, μέσα στο αέναο συμπαντικό ταξίδι προς την τελείωση. Όταν η ατομική τελείωση γίνεται ένα κομμάτι από Αρχέγονο Φως, μετά την συντέλεια του κόσμου. Όταν όλα επιστρέφουν στην αρχέγονη μορφή. Εκεί όπου το φίδι τρώει την ουρά του και δημιουργείται ένας παντοτινός κύκλος.



Η Εξαφάνιση Της Ψυχής

Όταν ο άνθρωπος αδιαφορήσει επιδεικτικά για το Φως, προτιμήσει το σκοτάδι επανειλημμένα, περιγελάσει και ειρωνευτεί κάθε προσπάθεια και ευκαιρία να μετανοήσει για πράξεις και σκέψεις. Όταν ο μόνος στόχος ενός αδαή είναι η ικανοποίηση προσωπικών θέλω που υπερβαίνουν τα δικαιώματα ή την ελευθερία του άλλου. Καταπατώντας με ευχαρίστηση κάθε ιερό και φωτεινό, οδηγεί με μια μικρή ελπίδα στην τιμωρία. Αν όχι στην ολική εξαφάνιση. Εκεί όπου αντικατοπτρίζεται το σκότος, το χάος, το απόλυτο τίποτα, η ανυπαρξία.



Η Τιμωρία της Ψυχής

Άνθρωποι όπου συστηματικά ακολουθούν αμαρτίες ή οδηγούνται από τα πάθη τους σε αμαρτωλό τρόπο ζωής. Άνθρωποι με πράξεις κακές προς τον συνάνθρωπο, καταραμένοι. Ακόμα και άρχοντες τύραννοι μετά θάνατο θα νιώσουν την τιμωρία.

Όταν αντικρύσουν το Αρχέγονο Φως θα φοβηθούν και θα νιώσουν την ολική αλήθεια. Τότε θα υποχρεωθούν να υποφέρουν μέχρι η θεία δίκη να βρει εκπλήρωση στο πνεύμα τους ή να το εναντιώσει προς το Φως μέχρι ανυπαρξίας. Εκεί όπου μέσα στον τάρταρο δεν απομένει πλέον ουσία με την ταυτότητα του.



Η Μετάβαση

Άνθρωποι που δεν εκπλήρωσαν στόχους, που δεν τάχθηκαν υπέρ ή κατά. Δεν κάνανε πολύ κακό, ούτε πολύ καλό, δεν διαφωτίσανε, αλλά ούτε διαφωτιστήκανε. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και όλα τα όντα ζουν μια σύντομη μεταβατική μεταθανάτια περίοδο μέχρι την επόμενη ενσάρκωσή τους.



Ο Τόπος Των Φωτεινών

Ήρωες, ευεργέτες, άγιοι, λατρεμένοι ως θεοί, διαφωτιστές γίνονται Άγγελοι του Θεού και πάνε στον τόπο των φωτεινών. Εκεί όπου είναι ένα κομμάτι Αρχέγονου Φωτός Ένα με τον Θεό. Περιμένοντας την συμπαντική εκπλήρωση, όπου όλα γίνονται Ένα ή να γεννηθεί να υπηρετήσει τον θείο σκοπό ξανά και ξανά μέσα στους αιώνες κατέχοντας θεία επίγνωση. Εκεί όπου το πνεύμα εξυψώνει το Φως και διαφωτίζει νεκρούς και ζώντες μέσα από τις διαστάσεις, εξυπηρετώντας το νόμο της ύπαρξης και αποκυρήτοντας την ανομία της ανυπαρξίας και του σκότους.

Άνθρωποι που ακολούθησαν την τελείωση και ήταν Αλήθεια και πραγματικότητα όσα πίστεψαν και έκαναν, ο Θεός, μετά τον θάνατό τους, τους υποδέχεται στα Ηλύσια Πεδία.



Η Επαφή Με Τους Νεκρούς

Δικοί μας άνθρωποι μπορεί να μας συναντάνε στα όνειρα και να βιώνουμε κοιμώμενοι μία επαφή με τον νεκρό σε αιθερικό επίπεδο.
Η μώρα άλλωστε που παθαίνουν οι άνθρωποι στον ύπνο τους, ένα είδος θανατηφόρου κάποιες φορές εφιάλτη, δημιουργείται από καταραμένα καταχθόνια πνεύματα που εξυπηρετούν την ανομία της ανυπαρξίας όσο ακόμα υπάρχουν, πριν παραδοθούν στην απόλυτη ανυπαρξία.

Κάποιες στιγμές ίσως νιώσουμε επαφή με το νεκρό όντας ξύπνιοι. Σε κάποιο χώρο ή σε μία σκέψη. Είναι όταν ο νεκρός επιχειρεί συντονισμό και αιθερική συνεύρεση μαζί μας.

Άλλες φορές κάποια πνεύματα εξουσιάζουν κάποιο μέρος κάνοντας αισθητή την παρουσία τους στους ζώντες, ακόμα ακόμα και κινώντας αντικείμενα ή με το να δημιουργούνε ήχους. Άλλοτε καταλαμβάνουν ένα ζωντανό ον για να μεταδώσουν ένα μήνυμα στους ζωντανούς. Με ειρηνικό τρόπο ή με μοχθηρό. Η κατάληψη άλλωστε ανθρώπων από καταχθόνια ή υποχθόνια πνεύματα είναι ο γνωστός δαιμονισμός.



Η Συντέλεια

Όταν όλα φτάσουν να διαχωριστούν πλήρως από την Αρχέγονη Ουσία. Όταν τα Ηλύσια Πεδία γεμίσουν με ψυχές. Όταν ο τάρταρος πλέον θα έχει εκπληρώσει το σκοπό του και όλα τα πνεύματα βρήκαν τελείωση. Τότε αρχίζει η αντιστροφή της ύλης. Τότε το Σύμπαν και ο Άδης συγχωνεύονται ραγδαία, όπως δημιουργήθηκαν, στο Ένα και Μοναδικό Ον. Το Αρχέγονο Φως.

Ο Αρμαγεδώνας ορίζει το τέλος του κόσμου, αλλά και την αρχή της επαναδημιουργίας του. Στον αέναο κύκλο όπου το φίδι τρώει την ουρά του.

[mars]

Συγνώμη φίλε μου αλλά δεν είναι δυνατόν να ταυτιστώ
σε όλα με αυτό το κείμενο.
Συμφωνώ πως υπάρχουν κάποιες αλήθειες που μου θυμίζουν πολύ
τα αρχαία Ελληνικά κείμενα.
Κάποια άλλα ανατρέπουν ακόμα και τους φυσικούς νόμους
όπως π.χ η αντιστροφή της ύλης και κάποια εξ αυτών
ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και δη με τις δομές
της δημιουργίας.
Δεν ξέρω τι θα έλεγε αν τα διάβαζε αυτά ο Θαλής, ο Αναξαγόρας,
ο Παρμενίδης, ο Πλάτωνας και ειδικά ο Πυθαγόρας.

Η ανθρώπινη επιλογή φίλε μου είναι αναφαίρετο δικαίωμα
και έτσι πρέπει να παραμείνει.
Αρκεί το αντίτιμο της εκάστοτε επιλογής να βαρύνει τον ίδιο
και να μην πέφτει στα κεφάλια των άλλων.

Θεωρώ πως την εντροπία… θα την απασχολήσει πολύ ο πλανήτης γη.

[zenzefyllis]

Δεν εννοώ πως η ύλή γίνεται αντιύλη έίτε αντιστρέφεται το μέσα έξω με κάποιο φυσικό τρόπο αλλά το ότι όλα επιστρέφουν στην αρχέγονη μορφή πρίν ο κόσμος γίνει το σύμπαν με τις διαστάσεις που βλέπουμε, με μια συγχώνευση αυτού του κόασμου με τον αιθερικό σε ένα εναιάιο και πάλι σύνολο. ο τρόπος που λήγει ο παλμός και ξαναρχίζει ( η κορυφή της ηυματομορφής) μου είναι άγνωστός αλλά φαντάζαμαι πως όπως με τον ίδιο τρόπο ξεπηδάνε διαστσσιες και όντα έτσι με αυτόν τον τρόπο αυτόν γίνονται πάλι όλα Ένα.
Δεν ξέρω βαθιές λεπτομέρειες. η βάση είναι ίδια είτε είσαι ο Πυθαγόρας, ο Αναξαγόρας, ο Πλάτωνας, Ο Ορφέας, ο Ερμής. Κάποια πράγματα καταλαβαίνανε και τα εξηγούσανε. Αυτά είναι αισθητά σε όλους σε ένα βαθμό. Πόσο ασχολείσαι. αναλώνεσαι, τρίβεσαι,. αμφισβητείς. να βρεις την πιο σωστή λύση. όλα είναι μπροστά στα μάτια μας. το μυαλό είναι το καράβι και η φύση η θάλασσα.
Επίσης να σημειώσω πως το Νεκρονόμικον έχει μία έννοια γριμόριου. δηλαδή χρησιμοποιεί συμβολικούς, αλχημιστικούς αν θες ορισμούς για πράγμτα της φύσης μιας και αναφέρεται εξαρχής στην παραδοσιασκαή αντίληψη του κόσμου με τα πέντε στοιχεία της φύσης... Δεν πέφτανε και πολύ έξω..