Ελληνικές λέξεις, που σήμερα μας φέρνουν σε αμηχανία.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Το θέμα αυτό που άνοιξα έχει σαν θέμα τις βρισιές στην Αρχαιότητα.....
Θα αρχίσω με τις βρισιές που κάνουν και σήμερα τα παιδιά.....
Γιατί «βρίζουμε»; (τυπικά βέβαια η λέξη από το «ύβρις» που σήμαινε άλλα)
Γιατί «χυδαιολογούμε; και γιατί ρέπουμε προς το πονηρό;

Τί θα πει «κακόηχο» ;
Ποιος το προσδιορίζει έτσι ;
Ποιες οι βαθύτερες ανάγκες που και η Βρισιά και η Χυδαιολογία είναι
αναπόσπαστο κομμάτι (και αποδεκτό) του λόγου όλων των λαών, σε
κάθε εποχή και ιστορική του περίοδο.
Επιπλέον δεν γνωρίζει ΤΑΞΕΙΣ και ΗΛΙΚΙΑ
Και…επιπλέον νιώθουμε μια άφατη ικανοποίηση!!!!!!
Πριν να συνεχίσω θα θελα να καταθέσω τι σημαίνει ΥΒΡΗΣ....
Σωστό είναι το χυδαιολογώ και όχι Υβρίζω (Βρίζω).

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των Ελλήνων της
αρχαιότητας η οποία ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό τον Ελληνισμό μέχρι τις μέρες μας.

Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του
(σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική),
συμπεριφερόταν με βίαιο, απρόσεκτο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο
απέναντι στους φυσικούς και ηθικούς κανόνες, τους νόμους του Κράτους
και κυρίως στους θεούς, συμπεριφορά η οποία αντανακλούσε πάνω στους
άλλους ανθρώπους - άγραφοι ηθικοί νόμοι, οι οποίοι επέβαλλαν όρια στην
ανθρώπινη δράση - θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε
συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και
να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.
Περισσότερα στοιχεία...
ΠΗΓΗ.. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_5665.html#ixzz4OflVaM3v

Συνεχίζω λοιπόν με το σωστότερο χυδαιολογώ.....
Ελληνικές Λέξεις, που σήμερα μας φέρνουν σε αμηχανία.....
Αρχίδαμος
Γνωστός ο Σπαρτιάτης βασιλιάς του Πελοποννησιακού πολέμου, ένας από
τους πέντε Αρχίδαμους που βασίλεψαν στην Σπάρτη.
ΟΜΩΣ: Ποιος σήμερα, έστω και αρχαιολάτρης , θα έδινε στον γιο του, αυτό το όνομα;
Το ερώτημα άλλωστε «κλασικό»πλέον:
Χυδαίες οι λέξεις ή χυδαίοι οι άνθρωποι;

ΚΑΜΙΑ από τις παρακάτω λέξεις που θα παραθέσω μα απολύτως καμιά,
δεν είχε το πονηρό νόημα που της δίνουμε σήμερα.
Λέξεις που κάποτε χρησιμοποιούντο με ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΥΣΙΚΟΤΗΤΑ, στα
σπίτια, στα σχολεία, στην δουλειά, ανάμεσα σε γονείς και παιδιά κλπ!

ΜΗΠΩΣ Π Ρ Ε Π Ε Ι να τις ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ;;;
Ίσως, αν κάποια απ” αυτά διδάσκονταν, πιθανότατα να είχε απαλυνθεί η
χυδαιότητα, γιατί θα υπήρχε Η Γ Ν Ω Σ Η των πραγμάτων.

Και κάτι ακόμη: Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, η ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ καθεαυτήν έχει το
στοιχείο της ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ (!), ως ΑΝΑΓΚΗ ΖΩΗΣ!

μούνος (στον Όμηρο και Ηρόδοτο) = μόνος
(αφίκετο μούνος= έφθασε μόνος του, χωρίς συνοδεία).

μουνόκωλα (Ηρόδοτος)= μικρές, μονοκίονες- μονώροφες (οικοδομές)
(ενδιατρίβει εις μουνόκωλον οικίαν= Ζει, περνάει τον καιρό του σε ένα μονώροφο σπίτι, σε μονοκατοικία).

Όταν ο Θουκυδίδης έλεγε
«Απεκαύλιζαν το προύχον της εμβολής» εννοούσε ότι οι πολιορκούμενοι
έκοβαν, αχρήστευαν, το έμβολο, τον καυλό, το εξέχον τμήμα μιας
πολιορκητικής μηχανής. (Πλαταϊκά).
Και ευτυχώς να λέμε που τα «Πλαταϊκά» τα έγραψε ο Θουκυδίδης και όχι
ο πολύ σημαντικός Ιστορικός ο Αγαθαρχίδης.
Και όμως μας είναι «άγνωστος».
Τον ξέρει κανείς;
Τον έφαγε η μαρμάγκα τον ερίφη, λόγω…. ονόματος.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Μουνιχιών
είναι ο δέκατος (Απρίλιος) μήνας στο αττικό ημερολόγιο. (Το Αττικό ημερολόγιο άρχιζε από τον Ιούνιο- Ιούλιο).
Τα Μουνίχια
ετήσια εορτή που γινόταν προς τιμή της Μουνιχίας Αρτέμιδος, ο ιερός
ναός της οποίας βρίσκονταν στον ομώνυμο λόφο της Μουνιχίας στον Πειραιά.
Και η περι ής ο λόγος «άγνωστη» ΕΛΛΗΝΙΚΗ (!!!)
Μουνιχία
ο σημερινός ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΣ λόφος της «Λατινόφωνης» Καστέλας του Πειραιά.
Σχετκό.. (γράφει ο Κ. Γεωργουσόπουλος.. ονομάτων επίσκεψις):
Μόνο η Καστέλλα γλίτωσε (εννοείται από την Ελληνική
ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ), όχι ως ευρωπαϊκότερη, αλλά διά το κακόηχον (!) αρχαίον Μουνιχία

Οι Μινύες ήταν ένας από τους επιφανέστερους λαούς της ηρωικής εποχής
με κέντρο τον Ορχομενό Βοιωτίας, και εκπροσωπούσαν την ναυτική
εμπορική δύναμη της προϊστορικής Ελλάδας.
Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι του Πειραιά, έφεραν τη λατρεία της θεάς των
Θρακών Βενδίοδος (Εκάτης) και της Φεραίας Αρτέμιδος, που λατρευόταν
στη Μουνιχία – Καστέλα- σαν «Μουνιχία Αρτεμις».

Η περιοχή είχε ονομαστεί Μουνιχία από τον ήρωα Μούνιχο, γιο του
Παντακλέους ή Πεντευκλέους από το γένος των Μινύων, που
μετοίκισε μαζί με τους οπαδούς του από τον Ορχομενό στην περιοχή
αυτή, αφού μετά τον κατακλυσμό – καταποντισμό είχε μείνει ακατοίκητη.

Πιστεύεται ότι το ιερό της Μουνιχίας Αρτέμιδος βρισκόταν στην
κορυφή του λόφου, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο ναός του Προφήτη Ηλία.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ......
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια......

αλητεύω (Όμηρος) = περιφέρομαι άσκοπα.
Δες Ομηρικό «αλητεύοντες ανάγκη= γυρόφερναν αναζητώντας τροφή).
όπως αλήτης (Όμηρος) = και ο τυχοδιώκτης, ο επαίτης, ο ανέστιος (= άπατρις)
(= χωρίς εστία= σπίτι= μόνιμη κατοικία= χωρίς πατρίδα).
Σήμερα μόνο ως βρισιά: «Τα παιδιά που τα λέγαν αλήτες».

Λείψανον= Το διαθέσιμο, το υπόλοιπο, ό,τι έχει απομείνει:
(Το λείψανον της στρατιάς, Το λείψανον του προϋπολογισμού)
Σήμερα, το σκήνωμα, η σορός αγίου (ιερό λείψανο)
ή ενίοτε ως σκληρή ειρωνική έκφραση ( σαν μπαγιάτικο λείψανο κλπ)

Καπότα = η κάπα, ο επενδύτης, το παλτό, το τζάκετ. (αθωότατη λέξη).
Ο Μαθητικος κανονισμός Ορφανοτροφείων Καποδίστρια όριζε σαφώς:
Οι μαθητές έπρεπε καθημερινώς να «αερίζωσιν τας καπότας των»
Μπορούμε να φαντασθούμε σε σημερινό οικοτροφείο παρόμοια εντολή;;;
Σήμερα, προφυλακτικό.

γαμέω-ω
νυμφεύομαι, «παντρεύομαι» (αόριστος «έγημα»).
Κυρίως η ενεργητική φωνή για τον άνδρα.
(Από το γαμέω= νυμφεύομαι και ο «νυμφίος» )…..
γεγαμηκότες= οι παντρεμένοι (νυμφευμένοι)....

«Πέλοψ ο Ταντάλειος ες Πίσαν ελθών, γαμεί= νυμφεύεται κόρην Οινομάου, εξ ής Ατρεύς έβλαστεν» (από σχολικό βιβλίο)
Και στον εκκλησιαστικό λόγο: γυναίκα έγημα= είμαι νιόπαντρος ή σωστότερα νεόνυμφος.
Ενώ η γυναίκα (ας το αφήσουμε ασυναίρετο) γαμέεται= υπ-ανδρεύεται (ύπ- ανδρος γυναίκα).
Μέσος τύπος- παθητική διάθεση (υπό τον άνδρα).
Παράδειγμα: Λέει η Αθηνά στον Τηλέμαχο για την μητέρα του ΠΗΝΕΛΟΠΗ:
ει εφορμάται γαμέεσθαι= αν ποθεί να παντρευτεί.
(Οδύσσεια, ραψ.α) Αλλά ο ίδιος μέσος τύπος, ως ...

Κατ” ευθείαν το παράδειγμα:
«Πηλεύς, γυναίκα γαμέσσεταί μ ο ι»
Ο πατέρας μου ο Πηλέας θα βρει γυναίκα για μένα, να νυμφευθώ εγώ(λέει ο Αχιλλέας). (Ιλιάδα Ι 394)
(Σημείωση: Υπάρχει και το «γε μάσσεται» σε ορισμένες εκδόσεις, αλλά μάλλον λάθος).
Σήμερα το ρήμα, είτε ενεργητικό είτε μέσο, παραπέμπει στην ερωτική
πράξη και μόνο.
(πληροφοριακά: Όταν όμως το ρήμα είχε την αρχική σημασία του,
γαμέω= νυμφεύομαι, παντρεύομαι, η καθαυτό ερωτική σαρκική πράξη
δηλωνόταν με άλλες (πιο συναισθηματικές)...
Φιλότης,
φιλότης και ευνή
μίσγομαι
Μίσγεται λάθρη= η κρυφή, η παράνομη συνεύρεση, εν αγνοία των γονιών
ή συνήθως του συζύγου.
Βινέω-ώ κλπ.
Έβλαστεν= γεννήθηκε.
Σήμερα κυρίως αναφέρεται στα φυτά (βλαστάνουν, βλάστηση, βλαστός, καινούργια βλαστάρια).
Ωστόσο στην γλώσσα μας ο λαός ΚΡΑΤΗΣΕ την αρχική έννοια, ενδεικτική
της τρυφερότητας μάνας παιδιού: «κρατάει στην αγκαλιά της το βλαστάρι της»....

Συνεχίζεται....
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια....

Νύμφη= Ό,τι και η σημερινή νύφη, αλλά και νύμφη= το νέο, το νεογέννητο (=νεωστί γεγαώσα)
(νύμφες, προνύμφες του μεταξοσκώληκα λ.χ).
Αφήνουμε βέβαια τις μυθολογικές Νύμφες.
Επί τη ευκαιρία: «νύμφη», «πενθερός», «γαμβρός» είναι ΑΥΤΟΥΣΙΕΣ Ομηρικές λέξεις.
Μαλακία: Άλλη μία λέξη που σήμερα φαίνεται κάπως.
Κι όμως είναι λέξη που σήμαινε απλά μαλθακότητα, υπολειτουργία
εγκεφάλου, παθολογία («νόσος και μαλακία» στον εκκλησιαστικό λόγο)
(Φιλοκαλούμεν μετ” ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας) (Επιτάφιος).
Ενώ το ΜΕΓΙΣΤΟ βάρος το φέρει το πρώτο μέρος της Θουκιδίδειας
κουβέντας, παρόλα αυτά «δημοφιλές» είναι το δεύτερο....

Κέρατα:
Σε μεγάλο βαθμό το νόημα της λέξης «κέρας», «κέρατο» έχει ταυτιστεί με
την συζυγική απιστία.
Δεκάδες οι πονηρές εκφράσεις με το κέρατο.
Κι όμως η λέξη «κέρας»: είναι στρατιωτικός όρος= τα πλαϊνά τμήματα,
ακόμη σημαίνει το αμυντικό σύστημα των κερασφόρων ζώων και
συμβολικά σημαίνει σταθερότητα, θεωρείται σύμβολο δύναμης, ισχύος
στις περικεφαλαίες (στις οποίες μπορούσαν να υπάρχουν και μέχρι
τέσσερα λεγόμενα κέρατα= ουσιαστικά ήταν τα σημεία όπου ενώνονοταν
και εξείχαν οι στρώσεις της Περικεφαλαίας, της ασπίδας κλπ....

Σημείωση:
Λόγω σκόνης, κουρνιαχτού στην διάρκεια της μάχης, ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ
προέκυψε η φράση «το κέρατο πάει σύννεφο»,
εννοώντας ότι ξεχώριζαν μόνο τα κέρατα από τις περικεφαλαίες των
συμπλεκόμενων, μέσα στο «σύννεφο» σκόνης.
Ή πιθανόν σε περίπτωση «ήττας»= Όταν αδυνατούσε δηλαδή να
υπερασπιστεί την τιμή του, λ.χ του «έπαιρναν» την γυναίκα, ο χλευασμός
«έμεινε με τα… κέρατα», «Σιγά τα κέρατα, δηλαδή την ισχύ», οδήγησε
στον σημερινό «κερατά» με απαξιωτικό όμως νόημα.
Αθώο λοιπόν και το κερατάκι στην στην τούρτα!
Άλλωστε όλοι, σήμερα ειδικά, θα θέλαμε να είχαμε
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑ ΚΕΡΑΤΟ: το Κέρας της Αμάλθειας (=αφθονία στα πάντα)....

Συνεχίζεται......
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια....

Ομηρικές βρισιές.
Μια από τις βασικές παραμέτρους της Ομηρικής Ποίησης είναι το «πλούσιο» υβρεολόγιο.
Η «ποσότητα», η «ποιότητα» και η «ένταση» των «ΎΒΡΕΩΝ», είναι Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο φαινόμενο στην παγκόσμια Λογοτεχνία.

Μεγάλο και σημαντικό θέμα.
Η προσέγγισή του είναι περίπλοκη. Καθόλου εύκολη.
Αλήθεια τι «αναγκάζει» τον Ποιητή να… καταφεύγει στην… αισθητική της ύβρεως;
Μια αθέατη πλευρά του Ομηρικού λόγου,που δεν αξιολογήθηκε μέχρι σήμερα δεόντως.
Αφού μέχρι και ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ δυσανασχέτησε δια το ΤΕΛΜΑ (λέγω) εις το
οποίον έπεσεν (!) ο ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟΣ Ό μ η ρ ο ς (!!!).

Βούτυρο στο ψωμί των ΗΘΙΚΟΛΟΓΩΝ, να «φτιάξουν» έναν καλό Όμηρο! Έναν Όμηρο, ΧΩΡΙΣ Όμηρο.

Δυστυχώς η ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΗ παραποίηση......
(«…δεν πρέπει να τα αφομοιώνουμε όλα χωρίς διάκριση, αλλά μονάχα όσα ωφελούν.»)
των ΟΜΗΡΙΚΏΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ, πρώτων στην
Παγκόσμια Λογοτεχνία,σεβόμενη τον εαυτό της (!)

«ΠΡΕΠΕΙ» (!!!) να ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ λ.χ τον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΕΡΩΤΙΣΜΟ των Έργων.
(Δηλαδή τί;;
Να μάθει το παιδί ότι ο «καλός και ευσεβής Οδυσσέας»,
ΔΕΝ είχε στο μυαλό του μόνο τα ΜΠΟΥΡΙΑ και τις καμινάδες της ΙΘΑΚΗΣ,
αλλά και όπου έβρισκε θηλυκό ΞΕΧΝΙΟΤΑΝ!).

ΠΡΕΠΕΙ να ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙ τον δυναμισμό και την επαναστικότητα
της ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ, του υπέροχου αυτού ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, που Δ Ε Ν
ανέχεται ΣΙΩΠΗΛΑ, αλλά ΑΠΑΙΤΕΙ....
(«Πέστα μου όλα Οδυσσέα τώρα, αφού κάποια στιγμή ΘΑ τα μάθω. Δεν
θα σταματήσω να σε ρωτάω») και βέβαια να ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ το πλούσιο
«ΥΒΡΕΟΛΟΓΙΟ», που ΟΜΩΣ είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ (!!!) Λόγος του Ομήρου,
και ο οποίος Υπάρχει για να υπηρετήσει τις στοχεύσεις του ιδιοφυούς
Ανθρωπιστή Ποιητή.

κυνώπις ή κυνός όμματα έχων= σκυλόφατσα, ξεδιάντροπε, αναιδή
οινοβαρής, οινοποτήρας= μεθύστακα, κρασοπατέρα, αλκοολικέ
κραδίη ελάφοιο= με καρδιά ελαφιού= δειλέ= χέστη
σχέτλιος = απάνθρωπε, κτηνάνθρωπε, τέρας
αλλοπρόσαλλε= αυτούσια Ομηρική λέξη, με την ίδια σημερινή σημασία
γρηί καμινοί ίσος= άχρηστε, ανεπρόκοπε, καφενόβιε, τα ξύνεις- τα…
διευθετείς όλη μέρα,όπως η…. στακτόγρια που το μόνο που κάνει είναι να
διευθετεί το τζάκι και να φλυαρεί όλη μέρα.
νήπιος= μωρόμυαλε, ανόητε (ως βρισιά). δες σημείωση.
(σημείωση: πολυσήμαντη λέξη στον ΌΜΗΡΟ: Νήπιος= μωρό, νήπιο. / νήπιος=ανόητος / νηπίη= άδολη, η
Πηνελόπη λ.χ
άκακη, σαν μικρό παιδί / νήπιος= άπειρος, άβγαλτος (ο Τηλέμαχος), απερπάτητος, αγαθιάρης)
ωμόν βεβρώθεις= ωμό- ζωντανό να τον έτρωγες (ενν. δεν θα χόρταινες).
Έκφρ. μίσους, όπως και το
μελεϊστί τάμησιν= θα σας κόψει κομματάκια, θα σας ξεσκίσει
αγροιώτης= χωριάτη, αγροίκε… βουνίσιε, «βλάχο» «τσομπάνη»
ο κε στυγέησιν ιδών= σιχαίνεσαι-δεν θέλεις να τον βλέπεις, σου κάνει κακό να τον βλέπεις, σίχαμα
δαιμονίη=παράξενη, βλαμμένη, παρανοϊκη, ψυχοπαθή, ψυχάκια…
αποδύσει χιτώνα, τα τ΄αιδώ αμφικαλύπτει= Θα σου πάρει και τα σώβρακα, θα σε εξευτελίσει
ουλομένην= την χαμένη, το… καθυστερημένο
(Έτσι βρίζει ο ΑΡΗΣ την αδελφή του… ΑΘΗΝΑ)
κνυζώντα όσσε ή όμματα= τσιμπλιάρη, με θολό- χαμένo βλέμμα, κοιμισμένε, μαλάκα
Χωλός= κούτσαυλε
φολκός= στραβάδι, αλλά και στραβοκάνη, στραβοσουγιά
φοξός= κεφάλα, καρπουζοκέφαλε
ψεδνός= «μαδημένε», σπανέ, καράφλα, φαλάκρα…

Συνεχίζεται........
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνεχίζω.....

Βέβαια και οι Αρχαίοι Έλληνες κατέβαζαν τους Θεους του Ολύμπου!
Ιδού μερικές από τις πιο συνηθισμένες βωμολοχίες των προγόνων μας,
οπως καταγράφονται το βιβλίο του Μάριου Βερέττα,
«Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων»,

ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό

ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ μπανιστιρτζής

ΔΡΟΜΑΣ: πoρνη του δρόμου

ΕΣΧΑΡΑ : γυναικείο αιδoίο

ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια

ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πoρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]

ΜΥΖΟΥΡΙΣ γυναίκα που βυζαίνει πέoς

ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ άνθρωπος πανούργος

ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες

ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίo

ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης

ΛΕΧΡΙΟΣ: Λεχρίτης

ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδoίο

Συνεχίζεται.....
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

[Johnkokk]

Συνεχίζω.....

Βέβαια και οι Αρχαίοι Έλληνες κατέβαζαν τους Θεους του Ολύμπου!
Ιδού μερικές από τις πιο συνηθισμένες βωμολοχίες των προγόνων μας,
οπως καταγράφονται το βιβλίο του Μάριου Βερέττα,
«Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων»,

ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό

ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ μπανιστιρτζής

ΔΡΟΜΑΣ: πoρνη του δρόμου

ΕΣΧΑΡΑ : γυναικείο αιδoίο

ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια

ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πoρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]

ΜΥΖΟΥΡΙΣ γυναίκα που βυζαίνει πέoς

ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ άνθρωπος πανούργος

ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες

ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίo

ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης

ΛΕΧΡΙΟΣ: Λεχρίτης

ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδoίο

Συνεχίζεται.....
(ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΓΙΑ ΌΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΉΡΩΣΗ Η ΣΧΟΛΙΑΣΜΌ ΝΑ
ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗΣ)

Ευχαριστώ.

Φτου σου να λες τέτοια λόγια,κύντερε, ε κυντερε,μας βλέπουν και μικρά παιδιά :)

Μακράν από τα καλύτερα θέματα που έχω βρει εδώ μέσα,συνέχισε φίλε άβαταρ :)

Επίσης σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γλώσσα, η πολιτεία του μιζούρι στις ΗΠΑ φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα

Τέλος,μόλις θυμήθηκα την λέξη σεφτελές που λένε οι πόντιοι νομίζω.Υπάρχει σύνδεση με την λέξη ευτελής?

[xtabay]

Λοιπόν. Θυμάμαι την λέξη σχέτλιος - σχετλία από το προοιμιο της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Η Ισμήνη λέει στην Αντιγόνη: "Ὦ σχετλία, Κρέοντος ἀντειρηκότος;". Η φιλόλογος μας είπε οτι η λέξη σχετλία σημαίνει παράτολμη.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλε Johnkokk έστω να βλέπουν και μικρά παιδιά (!!!!!!!!!!) τουλάχιστον
να λένε βρισιές στα αρχαία Ελληνικά να μην του καταλαβαίνει κανένας....

Συνεχίζω το θέμα.....
ΑΒΡΟΒΑΤΗΣ
θηλυπρεπής άνδρας με γυναικείο βάδισμα, κουνιστός [αβροβάτης =
αβρός(τρυφερός) + βαίνω (προχωρώ, εισέρχομαι)

ΑΒΡΟΒΟΣΤΡΥΧΟΣ
θηλυπρεπής άνδρας με γυναικείες κοτσίδες [ αβροβόστρυχος =
αβρός(τρυφερός) + βόστρυχος (κοτσίδα)]

ΑΜΒΩΝ
μουνόχειλο [ άμβων = ανά + βαίνω]

ΑΠΟΨΥΓΜΑ
σκατό [απόψυγμα = αποψύχω (βγάζω κάτι έξω και το αφήνω να
κρυώσει]

ΑΡΟΤΟΣ
γαμίσι [ άροτος = όργωμα]

ΒΔΕΩ
κλάνω [βδέω = βρωμάω]

ΒΛΗΧΩ
μουνάκι [ βληχώ = βληχή (βέλασμα, αρνάκι μαλλιαρό)]

ΒΟΥΒΟΝΙΩ
καυλώνω [ βουβονιώ = βόμβων (πρήξιμο, φούσκωμα)]

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ......

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω....

ΓΟΓΓΥΛΗ
βυζί [γογγύλη = ολοστρόγγυλη]

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ
μπανιστιρτζής [ γυναικοπίπης = γυναίκα + οπιπτεύω]

ΔΕΛΦΥΣ
γυναικείο αιδοίο [ δελφύς = βολβός (αγριοκρεμμύδα)]

ΔΙΔΥΜΟΣ
αρχίδι [ δίδυμος = δις + δύο]

ΔΡΟΜΑΣ
πόρνη του δρόμου [δρομάς = δρόμος]

ΕΔΡΟΣΤΡΟΦΟΣ
κίναιδος που κουνάει τον κώλο του [εδρόστροφος = έδρα +
στρέφω]

ΕΣΧΑΡΑ
γυναικείο αιδοίο [εσχάρα = από το ρήμα ίσχω (εμποδίζω)]

ΕΥΠΥΓΟΣ
γυναίκα με ωραίο κώλο [εύπυγος = ευ + πυγή ]

ΚΙΝΟΥΡΗΣ
αυτός που περπατά επιδεικνύοντας την ψωλή του [κίνουρης = κινέω
+ ουρά]

ΚΥΩΝ
πέος [ κύων = από το ρήμα κύω (γεννώ)]

ΜΑΝΙΟΚΗΠΟΣ
γυναίκα που θέλει διαρκώς να γαμιέται [ μανιόκηπος = μανία +
κήπος (μουνί)]

ΜΥΖΟΥΡΙΣ
γυναίκα που βυζαίνει το πέος, πιπατζού [μύζουρις = μυζάω + ουρά
(πέος)]

ΜΥΡΡΙΝΟΝ
η τριχωτή περιοχή του αιδοίου [μυρρίνον = από το μύρρα (μυρτιά)]

ΠΕΡΙΒΑΣΩ
η γυναίκα που καβαλάει ερωτικά άνδρες[περιβασώ = περί + βαίνω]

ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ
άνθρωπος πανούργος [πιθηκαλώπηξ = πίθηκος = αλώπηξ]

ΠΟΣΘΩΝ
άνδρας με μεγάλο πέος [ πόσθων = από το πόσθη(πέος)]

ΠΥΓΙΣΤΗΣ
κωλομπαράς [πυγιστής = από την πυγή]

ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ
άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες
[ρωποπερπερήθρας =(φτηνόπραγμα) + πέρπερος (φλυαρία)]

Κάποιες απο τις λέξεις που παραθέτω τις έχω επαναλάβει αλλά βρήκα
όμως περισσότερες εξηγήσεις πως προήλθε η λέξη (βρισιά) οπότε τις
κατέθεσα για καλλίτερη ενημέρωση....

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω....

ΣΠΟΔΗΡΙΛΑΥΡΑ
αυτός που τρώει κoπρανα [σποδή (καταβροχθίζω) + λαύρα (απόπατος)]

ΧΑΛΚΙΔΙΤΙΣ
η πολύ φτηνή πoρνη, αυτή που εκδίδεται για ένα χάλκινο νόμισμα

ΑΠΟΣΤΟΤΙΣΌΝ ΜΕ
έλεγαν σε κάποιον για να πάψει να τους σκοτίζει,

ΜΑΨ
ήταν ο ανόητος.
Η λέξη έχει επιβιώσει μάλιστα μέχρι σήμερα ως «μάπας» και είναι μια από τις πιο αρχαίες βωμολοχία.

Από το ιστολόγιο kleitor βρήκα.....

Αμάρευμα κατακάθι της κοινωνίας (ους. αμάρα=χαντάκι)

Βδέλυγμα σίχαμα

Έκφαυλος ατιμασμένος

Κόβαλος παράσιτο

Κόπρειος τιποτένιος

Μιάστωρ μίασμα

Σκωραμίς απατεώνας / καθίκι


Όπως σημειώνει άλλωστε ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιό του,
δημοφιλής και με αρνητική χροιά ήταν και η λέξη αρχολίπαρος που
σημαίνει «αυτός που ποθεί σφοδρά την εξουσία» αλλά και «ο ευτελώς
πρόθυμος προς τους κατέχοντες την εξουσία».

Και για το τέλος, πώς προέκυψε η λέξη βωμoλοχία
Βωμολοχία βρισιά, χυδαιότητα, απρεπής λέξη, αισχρoλογία

Ο επαίτης, ανυπόμονος, θρασύς και πεινασμένος, ζητούσε με πιεστικό
τρόπο μερίδα και ως εκ τούτου, επιτίθετο λεκτικά στον τελεστή της
θυσίας χρησιμοποιώντας αισχρές εκφράσεις.
Άρχιζε τότε μία απρεπής και μη κόσμια συνομιλία μεταξύ επαίτη και
υπεύθυνου των θυσιών, που κατέληγε σε χυδαίες εκφράσεις και τσακωμούς.**
Αυτή η αισχρή και χυδαία στιχομυθία, ονομάστηκε βωμολοχία.
Βωμολόχος είναι λοιπόν ο περί τους βωμούς λοχών (παραμονεύων,
ενεδρεύων) επαίτης, με σκοπό να λάβει κάτι από τα κρέατα των θυσιών.

Πηγή:eglimatikotita.gr

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Θα κάνω κάποιες συμπληρώσεις στο θέμα....

Η αναφορά σχετικά με το Κόπρειος=τιποτένιος
είναι αντίστοιχο με το σημερινό κοπρίτης.

Σχετικά με τα κοθώνια γιατί χρησιμοποιούσαν κώθωνες, οστράκινα ποτήρια.

Τώρα κάποιες εκφράσεις που είναι απο την αρχαιότητα και πολλοί από εμας
δεν το γνωρίζαμε....
Το ες αύριον τα σπουδαία
μια χελιδών έαρ ου ποιεί, ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη....

Το «κακήν κακώς» ,προέρχεται από τους «Πέρσες»
ενώ από τον «Αγαμέμνονα» το «παθός μαθός»
Kαι από τους «Επτά επί Θήβας»
το «τριχός ορθίας πλόκαμος ίσταται» δηλαδή το γνωστό «σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής»
Όταν μας πιάσει φόβος για κάτι, λέμε «χτύπα ξύλο»,
έτσι ακριβώς όπως έκαναν οι πρόγονοί μας λέγοντας: «Άπτεσθε ξύλου».
Τώρα αν κάποιοι εξακολουθούν να επιμένουν πως δεν έχουμε σχέση με
τους αρχαίους Έλληνες, μπορούμε να τους βρίσουμε αρχαιοελληνικά,
«Αποσκότισόν με» έλεγαν σε κάποιον για να πάψει να τους σκοτίζει,
και όταν γίνονταν «άνω ποταμών», έπεμπαν ες κόρακα τους τριχολογούντας, δηλαδή αυτούς που έλεγαν τρίχες!

Και σήμερα εξακολουθούμε να χτίζουμε αυθαίρετα και εκτός σχεδίου, όπως στην εποχή του Παυσανία που σχολίαζε.....
«Οι δε μικροί δήμοι της Αττικής ως έτυχεν έκαστος οικισθείς».
(Όπου θέλουν κτίζουν οι μικροί Δήμοι)

Και βέβαια δεν σταματάμε μέχρι σήμερα να γράφουμε στους τοίχους και
να χαράζουμε τα ονόματά μας στα δέντρα όταν ερωτευόμαστε, έτσι
ακριβώς όπως στην εποχή του Αριστοφάνη που σχολίαζε
«Ίδιον των εραστών τα ονόματα γράφειν εν τοις τοίχοις και εν τοις δένδροις»

Επίσης θα πρότεινα να δείτε το βίντεο....
https://www.youtube.com/watch?v=0tMohvJ5Sxs
σχετικά με την Εθνική μας βρισιά Μ@Λ@Κ@Σ...
Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσετε....
Πηγή.. http://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/12/blog-post_10.html

Συνεχίζεται το θέμα και με αρκετά στοιχεία ακόμα γιατί ο πλούτος της
γλώσσας μας είναι μεγάλος ακόμα και στις βρισιές και όχι μόνο....

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Θα συνεχίσω το θέμα αλλά με τις βρισιές που είχαν κάποιοι ήρωες του 21.

Η καθημερινή ομιλία των αγωνιστών του 1821, αλλά και γενικότερα της
κλεφτουριάς, δεν είχε βέβαια τίποτα από εξιδανικευμένο των επισήμων
εγγράφων που έφτασαν μέχρι σε εμάς, αυτά ήταν γραμμένα από
μορφωμένους Φαναριώτες ή λογιότατους , ακόμα και αυθεντικές
διηγήσεις των αγωνιστών έχουν τύχει της ωραιοποίησεως των γραμματέων
οι οποίοι μετέφεραν στο χαρτί τις διηγήσεις των αγραμμάτων πολεμιστών.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι αγωνιστές πολλές φορές ήταν
δίγλωσσοι ή και τρίγλωσσοι, Μίλαγαν δηλαδή Ελληνικά, Αρβανίτικα,
Τούρκικα, Βλάχικα και Σλάβικα.
Ένα μέσον για να "ανάψουν τα αίματα" πριν την μάχη ήταν η βωμολοχία,
αυτή περιλάμβανε βρισιές που είχαν να κάνουν με τις θρησκευτικές
πεποιθήσεις, την ιδιαιτερότητα (κουσούρια), την οικογενειακή
κατάσταση, υπενθύμηση παλαιοτέρων συμβάντων κλπ

Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα από τις εν λόγω λογομαχίες των
αγωνιστών με Τουρκαλβανούς αντίπαλους ή και Έλληνες συμπολεμιστές.

Θ Κολοκοτρώνη :
«σκατόβλαχο» τον αποκαλεί ο προύχοντας της Πελοποννήσου Κανέλλος Δεληγιάννης.
«Γέρο του Μωριά» είναι το πιο σύνηθες.

Παπαφλέσσα :
«Αλιτήριο» και «εξωλέστατο» τον ονομάζει ιερωμένος Π. Π. Γερμανός.

Γεώργιος Καραϊσκάκης :
Το σύνηθες παρατσούκλι ήταν «ο μούλος» «γιος της καλογριάς»

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΤΕΓΚΛΗΣΕΙΣ

Στο Μεσολόγγι ένας Τούρκος από τον Μωρία που ήξερε καλά Ελληνικά
άρχισε τις βλαστήμιες είπε για την Παναγία , τον Σταυρό, την
κολυμπήθρα. Ένας Κραβαρίτης πολεμιστής από του Μακρή την ντάπια του λέει:

- Ωρέ Τούρκε έσωσες βλαστημώντας ή ακόμα;
- Έσωσα!
- Άκουσε λοιπόν Να χέσω τον Μωχαμέτη σας, να χέσω τον Αλή , να χέσω
τη Σερίφ, να σας χέσω το χατζηλίκι σας , να σας χέσω τον τάφο του
Μωχαμέτη σας, να χέσω τον Σουλτάνο σας και όλα τα ρετζιάλια του, να
χέσω τα τζαμιά σας και τους τεκέδες σας, να χέσω το κοράνι σας, να
χέσω τον βεζίρη σας Κουταγιά και όλους τους πασάδες σαςτους
μπουλουκμπασιάδες σαςκαι το ασκέρι σας, να χέσω και τα δικά σου
μούτρα, το κεφάλι σου, τα φρύδια σου, το στόμα σου, τα χέρια σου, τα
νύχια σου, να χέσω τα άρματά σου, τα πιστόλια σου, το τουφέκι σου, το
γιαταγάνι σου να χέσω το τσιμπούκι σου, να χέσω την σακούλα του
καπνού σου, τις φούντες της σακούλας..
(όλα τα είπε με μια πνοή, μόλις άκουσε και το τελευταίο και ενώ ήταν
έτοιμος να συνεχίσει πετάχτηκε ο Τούρκος)

Ουχ ο κερατάς, τίποτις δεν άφησε άχεστο Νισάφι βρε δεν ξαναβλαστημώ.

Έβαλαν τα γέλια τα δύο ασκέρια και οι Τούρκοι βρίζανε τον δικό τους που
έδωσε αφορμή για τέτοιες βρισιές.

ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΝΤΕΓΚΛΗΣΕΙΣ

1-Το 1823 ο Καραϊσκάκης λέει στον απεσταλμένο του αρχηγού του
στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα:
«Έλα, σκατότουρκε... έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν'
ακούσεις τα κερατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας.
Τι θαρεύσετε κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε "από ημάς"
συνθήκην με "έναν" κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και
αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!».


2-Σε Τούρκο συνομιλητή του λέει «Ιδού οι Έλληνες! Αυτοί σας χέζουν και τώρα και πάντα».

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ...

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζεται....

ΑΝΤΕΓΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΗΝΩΝ

1-Ο Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με
επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Ν. Στορνάρης του γράφει:
«Γενναιότατε αδελφέ καπ. Νικόλα, ...είδα όσα με γράφεις.
Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο πούτζος μου, έχει
και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα].
'Οποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...».
Η ανταπάντηση ήρθε στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπλέκια και
τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο πούτζος μας και με τουμπλέκια και με
τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει...».

2-Όταν τον δίκαζαν τον Καραϊσκάκη είπε για να δικαιολογήσει την
βωμολοχούσα γλώσσα του «Κυρ - Πάνο είσαι περίπου 70 χρονών.
Σου έχω πεί πολλές φορές να κόψεις το χούϊ που έχεις να γκαστρώνεις τις
τσούπρες. Εσύ όμως δεν τόκοψες;»

Διήγηση του Μακρυγιάννη :

Πήρα κ' εγώ καμπόσους του Νοταρά ανθρώπους και του Σισίνη.
Ο Κουντουργιώτης πήγε εις τη Νύδρα κι' άφησε εις το ποδάρι του τον
Αναγνώστη Οικονόμο Νυδραίο.
Του είπα να μου δώση αυτούς τους μιστούς να πλερώσω τους
ανθρώπους και να λάβω κι' ό,τι έδωσα.
Λέγει του Παπαφλέσια, μου δίνει τους παράδες, ό,τι μο' 'κανε όμως να του
χαρίσω τις πιστιόλες μου, ότι τις λιμπίστη.
Του παράγγειλα κ' εγώ «να του γαμήσω το κέρατο, όχι θα του δώσω τ' άρματά μου,
οπού τα 'χω από δεκοχτώ χρονών παιδί».
Τον μούτζωσα και δεν του ξαναμίλησα.
Πήγε κι' ο Κωσταντής Λευκάδιος και του ζήτησε τους μιστούς, και του
πήρε τις πιστιόλες του. Κ' είχε ξύλινες 'σ το ζουνάρι του τον ρώτησα και
μου το είπε. «Ορίστε κι' Αρβανίτικη αρετή. Ως τώρα είχαμε Βλάχικη,
Κεφαλλωνίτικη, Φαναργιώτικη ορίστε κι' Αρβανίτικη.
Να δικαιοσύνη, να κυβερνήται των νέων Ελλήνων»!

Στα χρόνια του Καποδίστρια έγινε το πιο κάτω περιστατικό :

Στη Σαλαμίνα βρισκόντουσαν, ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης
περπατούσαν στην αγορά διασκεδάζοντας.
Λέει ο Πανουργιάς στον Δυοβουνιώτη :
«Αι συμπέθερε! Όλοι οι στρατιωτικοί ευρίσκονται εις δουλειά . Εμείς τι θα
κάμωμε;»
«Εμείς Να μπερμπερίσουμε τα αρχείδια μας».
«Το κάμνεις ;»
«Πληρώνεις ;»
«Ναι»
«Πηγαίνουμε να βρούμε μπαρμπέρη».
Άκουσαν οι άλλοι και γέλασαν, έφτασαν στο εργαστήριο του μπαρμπέρη
συμφώνησαν για την τιμή (ένα ρουμπιγέν) .
Ο Δυοβουνιώτης χωρίς ντροπή λύνει τα βρακιά του και κάθεται στο
κάθισμα με τεντωμένα τα σκέλη. Ο μπαρμπέρης αρχίζει να τον μπαρμπερίζει.
Βλέποντας ο κόσμος έτρεξαν και φώναζαν και άλλους να δουν, έτσι
μαζεύτηκε πλήθος κόσμου που γελούσε, ο δε Δυοβουνιώτης,
ο συμπέθερός Πανουργιάς και ο μπαρμπερης ήταν αδιάφοροι λέει δε κάποιος:
«Να οι αρχηγοί που μας διοικούσαν και θέλαμε και λευτεριά…»
«Άιδε συ σώπα , και μη σε μέλλει τι γίνεται» λέει γελώντας ο Δυοβουνιώτης
Αφού δε τελείωσε η εργασία ο Δυοβουνιώτης έδεσε τα βρακιά του και
αναχώρησε αδιάφορα, όταν δε τον ρωτούσαν γιατί το έκανε, έλεγε:
«Γιατί και ο Κυβερνήτης μπαρμπερίζει τα μουστάκια του».

ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

1-O Ν. Κασομούλης στα απομνημονεύματά του, αναφερόμενος σ' ένα
περιστατικό που αφορά τον -ως Υδραίο- αρβανιτόφωνο Κουντουριώτη,
καταγράφει την παροιμία που αυτός ανεφώνησε εις άπταιστον αλβανικήν
«βάτε με κάλε, έρδε με γκομάρ» (που θα πει «πήγε με άλογο, γύρισε με γαϊδούρι».

2-Στο νεκροκρέβατο ο Καραϊσκάκης είπε:
« Ξέρω τον αίτιο κι αν ζήσω του παίρνω το χάκι (εκδίκηση), ειδέ και
πεθάνω ας μου κλάσουνε τον πούτζο κι αυτός! Τι κέρδισε;»


ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Ο Καραϊσκάκης είχε ένα πολίοβρακο που το φόραγε σε όποιον δείλιαζε το
«το βρακί της Κατερίνας». Όταν λοιπόν έβλεπε τέτοια συμπτώματα
φώναζε « το βρακί της Κατερίνας φέρτε μου» και όλοι κέρωναν.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλημέρα σας.

Πιστεύω φίλοι μου αυτά που αναφέρω αλλά και θα αναφέρω μελλοντικά σε
αυτό το θέμα που έχω ανοίξει για την "σκληρή" γλώσσα (αθυροστομία)
των προγόνων μας να μην σας σοκάρει αλλά είναι αληθινή όπως και να το κάνουμε.
Εξάλλου να μην ξεχνάμε πως τις ίδιες λέξεις (περίπου) και σήμερα χρησιμοποιούμε....

Συνεχίζω το θέμα....

Τί είπε ο Καραϊσκάκης (γνωστός για την αθυροστομία του σε όλους τους
συναγωνιστές του και σε όλους τους εχθρούς του)...

Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω.
Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο!

Τὸ ἄνωθι εἶναι ῥητὸν, λεχθὲν ὑπὸ τοῦ Ὑπερήρωος Γεωργίου Καραϊσκάκη,
καὶ ἀναφερόμενον στην μιαρὴ τουρκοαλβανικὴ ὑπεράριθμη στρατιὰ
τῶν Μπέηδων Κεχαγιὰ καὶ Μουσταφά, πρὶν ἀπὸ τὴν Μάχην τῆς Ἀράχωβας.
Στη μάχη της Αράχωβας βρέθηκαν αντιμέτωποι οι πιο έμπειροι
αξιωματικοί των Τούρκων και οι Έλληνες καπεταναίοι, που τους ένωσε
και τους οδήγησε στο θρίαμβο ο Γ. Καραϊσκάκης η εκπληκτική
προσωπικότητα, η στρατηγική μεγαλοφυία, που άλλαξε την πορεία της Εθνεγερσίας.

Η επιστολή του Ανδ. Ζαίμη προς τον Καραϊσκάκη είναι απόδειξη της ιστορικής δικαίωσης του στρατάρχη.
Η Πατρίς εις αυτήν την περίστασιν εγνώρισεν, τι είναι ο Καραϊσκάκης και
ότι χωρίς Καραϊσκάκην δεν εκατορθούτο, οτι θαυμασίως κατωρθώθη έως
την σήμερον (17-1-1827).
Στο πεδίο τrς μάχης γίνεται πάλη σώμα προς σώμα και άγρια καταδίωξη
στις απόκρημνες πλαγιές του Παρνασσού μέσα στο χιόνι.

Μπορεί ο Καραϊσκάκης να ήταν αθυρόστομος αλλά ήταν έντιμος....
Ένα άλλο γνωστό περιστατικό με τον Καραΐσκάκη....
25 ΜΑΙΟΥ 1821,ΚΑΜΠΟΤΙ..
Αρχιζει το ντουφεκιδι,ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ενθουσιωδης παντα την ωρα της
μαχης βαζει τις φωνες στους Τουρκους και...
κατεβαζει τα παντελονια του ως χορατο για να διξε ...(τα γεννητικά του όργανα)
ενα βολι τουρκικο τον τραυματιζει στη ...φυση του.

Στον Μαχμουτ πασα ,απανταει ως εξης,
"Μου γραφεις ενα μπουγιουντι πασα μου να προσκυνησω.
Ρωτησα τον π..τσο μου τον ιδιον κι αυτος μου αποκριθηκε να μη σε προσκυνησω
κι αν ερθεις κατ'επανω μου ευθύς θα σε πολεμησω.....
Γαζης ο γραμματεας του.
ΠΗΓΉ..Ινφογνώμων Πολιτικά
Ιστολόγιο με Βαρύτητα σε Θέματα Διεθνών Σχέσεων,
Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας
Βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ: Φιλελλήνων 14

Συνεχίζεται....

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζοντας το θέμα θα πρέπει να καταθέσω κάποια άλλα στοιχεία...

Κάθε πολιτισμός, συμπεριλαμβανομένου και του αρχαιοελληνικού, έχει και τον
τομέα της αισχρολογίας.
Εννοείται πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ασχολούνταν μόνο με τις ανώτερες
πνευματικές αναζητήσεις αν γινόταν αυτό, δε θα ξέσπαγαν συνεχώς οι μικροί
και μεγάλοι πόλεμοι μεταξύ των πόλεων-κρατών.
Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν καθημερινή ζωή και διάφορες κοινωνικές σχέσεις,
θετικές κι αρνητικές όπως σήμερα και συζητούσαν, κορόιδευαν, έβριζαν κλπ.

Επειδή αυτά δεν καταγράφονταν από τους πνευματικούς της εποχής, δε
σημαίνει πως δεν υπήρχαν.
Ευτυχώς όμως έχουμε λίγες αναφορές και συγγράμματα όπως τις κωμμωδίες
του Αριστοφάνη όπου αυτό το είδος λόγου παρουσιάζεται σ’όλο του το μεγαλείο.
Η πρώτη μου επαφή με την αρχαία ελληνική αισχρολογία έγινε πριν λίγες
μέρες, ψάχνοντας για τη λέξη «ερέβινθος» που ο βυζαντινός πατριάρχης
Φώτιος στο λεξικό του ερμήνευε ως «αιδοίον.

Συνεχίζω με κάποιες άλλες λέξεις....
άνεχε , πάρεχε = άνεχε χείρας , πάρεχε φώς.
Αυτό που λέμε σήμερα « κράτα φανάρι». το έλεγαν συνήθως στους γάμους.
η έκφραση έχει επιζήσει μέχρι και σήμερα διότι υπάρχει δημοτικό τραγούδι που
λέει : «ψηλά το φανάρι , δώσε το φώς να βλέπει η νύφη και ο γαμπρός»
απάλαμνος (η) = η ανυπεράσπιστη , χωρίς χέρια για να προβάλλουν αντίσταση,
την λέξη την χρησιμοποιεί ειρωνικά ο αριστοφάνης με την έννοια του «τραβάτε με και ας κλαίω»

απεσκολυμμένον (πέος) το πέος με αποκεκαλυμένη την βάλανο , ο ψώλος
αποψάω -ώ , αποψώμαι = σκουπίζω σκουπίζομαι ,
«αποψώμαι λίθω» = σκουπίζομαι με πέτρα μετά το χέσιμο.
ο Αριστοφάνης στον πλούτο ειρωνεύεται αυτούς που άφησαν την πέτρα
και σκουπίζονται …με κοτσάνια από σκόρδα !

αποψοφέω -ώ = κλάνω δυνατά , «αποψόφησις» = δυνατή πορδή
επιψοφέω = μεταφορικά κλάνω κάποιον , αδιαφορώ για κάποιον .
αυτό που λέμε και σήμερα «μας έκλασε» μας παράτησε , μας άφησε στα κρύα του λουτρού.
αποψωλέω – ώ = αποκαλύπτω την βάλανο του πέους , «αποψωλημένος» = ο ξεσκούφωτος

αρτόπωλις = κυριολεκτικά η φουρνάρισσα ,
μεταφορικά η κρυφή πουτάνα «Αρτοπώλησιν , καθελοπόρνοισιν ομιλέων ο πονηρός Αρτέμων

κίβδηλον ευρίσκων βίον = με τις κρυφές πουτάνες και τους πούστηδες
που κάνει παρέα ο Αρτέμων , μαύρη ζωή θα κάνει (θα έχει κακό τέλος)..
ασελγώ παρα φύσιν = όπως και σήμερα , συνώνυμα = χαλκιδίζω , φοινικίζω , λακωνίζω , σιφνιάζω

αστυάναξ = μεταφορικά ο ανίκανος , αυτός που δεν έχει στύση (λογοπαίγνιο εκ του α + στύω) ,
περιπαικτικά ο βασιλιάς των αγάμητων..

Αφροδίτης τρόποι = είναι οι τρόποι συνουσίας που πρότειναν οι πόρνες
στους πελάτες τους . η πρόταση γινόταν «εν αινιγμίοις» δηλαδή συνθηματικά στην αργκώ της εποχής.

Πηγή..https://bolko.wordpress.com/tag/βρισιές/

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα γιατί συνέχεια ανακαλύπτω και κάτι νέο.....

δίδυμοι = μεταφορικά οι όρχεις

δρομάς = πόρνη περιπατητική , του δρόμου, συνήθως ηλικιωμένη.

δρόσος =έκφραση ποιητική , αναφέρεται στα υγρά που προκύπτουν κατά την
διάρκεια της συνουσίας , τα χύσια (αριστοφάνης , ιππης : «εν κασαυρείοισι
λείχων την απόπτυστον δρόσον» =μέσα στο πορνείο γλύφωντας την «δρόσο»
που ξερνούσε το πράμα της ! )

δωδεκαμήχανος ή δωδεκάτεχνος = η πολυμήχανη πόρνη που γνωρίζει
τουλάχιστον 12 τρόπους να κάνει έρωτα (τύφλα νάχει η κάμα σούτρα),
περίφημη τέτοια εταίρα ήταν κάποια Κυρήνη.

εκπαλλακίδιοι = τα παιδιά των παλλακίδων (τα μη νόμιμα τέκνα).

έκφυλος = αυτός που είναι από ξένη φυλή , ο ξένος που έχει παράξενες
ερωτικές ιδιαιτερότητες και βίτσια

ελαύνω , ελαύνομαι = καλπάζω , εκτινάσσομαι , γαμάω
(αριστοφάνης εκκλησιάζουσες : «ο γάρ ανήρ την νύχθ΄ όλην ήλαυνέ με εν
τοις στρώμασιν» = ο άντρας μου όλη την νύχτα με πηδούσε στο κρεβάτι !)

έμβολος = έμβολο αλλά και πέος («επεγείρω τον έμβολον» = ανασταίνω το
πέος μου , τον κάνω ντούρο !)

ενόρχης ανήρ = άντρας αρχιδάτος .
(συνώνυμο το «λαπιδόρχας» = άντρας με βασιλικά αρχίδια , από τους λαπίθες
τον άγριο λαό της θεσσαλίας)

επανθούσα θρίξ = ανθισμένη τρίχα , το χνούδι , το μυρωδάτο γυναικείο αιδοίο

επιτάγματα = τα δώρα που έπαιρναν οι ερωμένοι από τους εραστές τους.
Συνήθως άγρια κοκκόρια σαν σύμβολο σεξουαλικής ευρωστίας και ζωγραφισμένα αγγεία με αφιερώσεις.

επίφαλλος = μουσικός που παίζει όργανα στους φαλλικούς χορούς και τις φαλλικές γιορτές.

ερέβινθος = (το ρεβίθι) κατ΄ εφημισμόν το μικρό ή το καλοσχηματισμένο πέος
«δράττομαι τον ερέβινθον» = μαλακίζομαι.

εσχάρα = το γυναικείο αιδοίο που καλύπτεται από μαύρες τρίχες., υποννοείται
επίσης εδώ και η θερμότητα των γεννητικών οργάνων. αυτή η ταύτιση των
αιδοίων με την ζέστη και την φωτιά απαντάται διαχρονικά σε όλους τους
λαούς. στην ποντιακή διάλεκτο το γυναικείο αιδοίο λέγεται και «φουρνί»
(φούρνος)

Συνεχίζεται.....

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

εταίρα
ερωτική σύντροφος με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. οι εταίρες ήσαν οι
μοναδικές γυναίκες που εθεωρούντο ισότιμες με τους άνδρες και είχαν την
ικανότητα να συζητούν μαζί τους ακόμη και φιλοσοφικά θέματα.
Ο Δημοσθένης λέγει σχετικά σε έναν δικανικό του λόγο
«τις εταίρες τις έχουμε για την ηδονή (ερωτική και πνευματική ηδονή) , τις
παλλακίδες για το καθημερινό σέξ και τις γυναίκες μας για να μας κάνουν
παιδιά και να στέκονται άγρυπνοι φρουροί του σπιτιού»

ευμεζέος (ανήρ)
ο άντρας που έχει καλοσχηματισμένο πέος.

ευπυγία
η ομορφιά των οπισθίων , «εύπυγος» = ωραίος κώλος

ευρύπρωκτος
ο ξεκωλιάρης ,ο χιλιοτρυπημένος , η πουστάρα , (λέξη που προκαλούσε τα
τρανταχτά γέλια των θεατών στις νεφέλες του αριστοφάνη (στον διάλογο
μεταξύ ισχυρού και αδυνάτου).

έφηβος
νέο αγόρι ηλικίας 12- 18 ετών,
συνώνυμα : παίς , βούπαις , λαίσπαις (όταν αρχίζουν οι πρώτες στύσεις) ,
υπερπαίς (ώριμος πλέον για σεξουαλική πράξη) ,
απάγελος (μπήκε στην αγέλη , δεν είναι πλέον παιδί )
σιδευνάς (παλικαρόπουλο στην σπάρτη) ,
κυρσάνιος (στην ήλιδα)
τραγίζων (σέρνει , βρωμάει σαν τράγος από τις σηκωμάρες !)

ζωμοτάριχος..
ο καλοδιατηρημένος πουρόγερος ( ο διατηρημένος στην σαλαμούρα )

ημίανδρος ή ημιγύναιξ
Ο ευνούχος

θρίον
το δέρμα που περιβάλει την βάλανο του πέους , το πετσάκι. στις
εκκλησιάζουσες οι γυναίκες αποφασίζουν να δώσουν προτεραιότητα στους
κακομούτσουνους και τους άσχημους « τοις σιμείς και τοις αισχρείς
προτέρους βινείν ,οι δ΄ έτεροι θρία λαβόντες διφόρου συκής , εν τοις
προθύροισι δέφεσθαι» = οι κακομούτσουνοι και οι άσχημοι θα πηδήξουν πρώτοι
και οι υπόλοιποι άς πάρουν τα πετσάκια τους και τα δυό τους αρχιδάκια και άς
πάνε στην αυλή να τραβήξουν μαλακία...

θρόνος
τρόπος συνουσίας , η γυναίκα στα τέσσερα

ιερός γάμος
ερωτική συνεύρεση ιέρειας με πιστό ή ιερέα με πιστή που γινόταν για την
γονιμότητα της κοινότητας.. εθεωρείτο επίσης και είδος αποτρεπτικής πορνείας
δηλαδή τελετή για την αποτροπή του κακού.

ίθριξ
αποτριχωμένος ευνούχος (από το θρίξ = τρίχα)

ισθμός
(ο ισθμός της κορίνθου) μεταφορικά το στενό αιδοίο. Αριστοφάνης ειρήνη :
«εις ίσθμια , σκηνήν εμαυτού τω πέει καταλαμβάνω» = αναλογίζομαι τους
αγώνες των αιδοίων που θα γίνουν στα ίσθμια και τρέχω να νοικιάσω μία
σκηνή για το πέος μου!!!!!!!!!!

κάκκη ή κάκκα
τα κακά των παιδιών , τα σκατά.

καλλαβίς
άσεμνος ερωτικός χορός . οι χορευτές τραβούσαν τα κωλομέρια τους για να
φαίνεται ανοιχτή η τρύπα του πρωκτού τους.

κάπρα
(από το κάπρος=αγριογούρουνο)
ακόλαστη γυναίκα , καυλωμένη , σκρόφα , γουρούνα.

καταγλωτίζω
φιλάω με τη γλώσσα , φιλί μανδαλωτόν = γλωσσόφιλο (από τη λέξη μάνδαλον= γλώσσα)

καταδακτυλίζω
βάζω κωλοδάχτυλο .
αριστοφάνη , ιππής......
«ούκουν καταδακτυλικός συ του λαλητικού» = βρε δεν του βάζεις
κωλοδάχτυλο του φλύαρου να ησυχάσουμε ?

Συνεχίζεται....

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

καταπυγίζω
(για παθητικό ομοφυλόφιλο) = κουνάω και περιστρέφω τον κώλο μου κατά
την πρωκτική συνουσία . λικνίζομαι προκλητικά ενώ βαδίζω.

καυλός
στέλεχος φυτού , κοτσάνι , παλούκι , κοντάρι και μεταφορικά πέος εν στύσει
(πρβλ. το νεοελληνικό καυλώνω)..

κέρκος ( η )
η ουρά και μεταφορικά το πέος . παράγωγο η λέξη «κερκίς» = η κερκίδα του
θεάτρου που έχει σχήμα ουράς.

κίναιδος
παθητικός ομοφυλόφιλος , εκδιδόμενος νεαρός πόρνος . ετυμολογία από το
«κινέω την αιδώ» = δεν έχω ντροπή , έχω ηθική λάστιχο.

κινησίας
ο κουνιστός (στις κωμωδίες του Αριστοφάνη πάντοτε υπάρχει κάποιος κινησίας)

κλύσμα
ο κωλομπαράς..

κόβαλα
μαλακίες , σαχλαμάρες (σαν αυτές που λέγανε οι δαίμονες Κόβαλοι , πρόγονοι
των καλικαντζάρων).....

κοκκίζω
βγάζω τα κουκούταια και μεταφορικά γαμάω..

κόκκυξ
έκφυλος ή μοιχός (από τον κόκκυγα , κούκο , που αφήνει τα αβγά του σε ξένες φωλιές)

κοινωνία
η συνουσία (λαμβάνω κοινωνίαν γυναικός = πηδάω κάποιαν)..

κολλοποδιώκτης
ο σπρωχτοκώλης , ο ενεργητικός ομοφυλόφιλος..

κόλυθροι
μεταφορικά τα μαραμένα αρχίδια (από το κόλυθρος = υπερώριμο σύκο)..

κοπραγωγώ
μεταφέρω κοπριά και μεταφορικά γαμάω τον πρωκτό.

κορινθιάζομαι
ζώ έκφυλα όπως οι Κορίνθιοι..

κροκωτοί
τα ενδύματα με έντονο κίτρινο χρώμα που φορούσαν οι πόρνες και οι πόρνοι.

κρούω την θύραν
ιδιωματισμός που σημαίνει γαμάω το αιδοίον..

κύδων
ο παιδεραστής.

κυδώνια μήλα = (τα κυδώνια)
τα καλοσχηματισμένα βυζάκια....

κυέω
μένω , είμαι έγκυος (παράγωγο το θαλάσσιο κύμα = διογκωμένο , γκαστρωμένο)..

Συνεχίζεται.....

Ευχαριστώ.