Εάν συνέβη αυτό, τότε πιστεύω πως οι ηλικίες των πετρωμάτων θα ήταν ίδιες, η σύσταση του σεληνιακού εδάφους ίδια με της Γης, οι αναλογίες των πετρωμάτων και των στοιχείων ίδιες, όπως ίδιες και οι πυκνότητες των δύο σωμάτων. Κάνω κάποιο λάθος στη σκέψη μου; Με ποιό μηχανισμό τα βαρύτερα πετρώματα της Σελήνης βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια, προκαλώντας τη γνωστή δυσκολία στη διάτρηση του εδάφους της Σελήνης κατά την αποστολή Απόλλων;

Επίσης, θα ήθελα να μου εξηγούσατε τους λόγους για τους οποίους η Σελήνη ηχεί σαν γκονγκ κατά την πρόκληση τεχνητών σεισμών, καθώς επίσης και για ποιό λόγο νεκρώθηκε ως ουράνιο σώμα, καθώς επίσης και τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε "νεκρό ουράνιο σώμα". Μήπως ότι δεν επιτελούνται πλέον πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις...

Θα σου απαντήσω μόνο σ'αυτά που επακριβώς γνωρίζω διότι δεν είμαι ειδικός επιστήμονας για την Σελήνη.
Η Σελήνη θεωρείται "γεωλογικά νεκρό σώμα" διότι δεν έχουν βρεθεί ηφαίστεια στην επιφάνεια της. Επίσης στους σεισμογράφους που έστησαν οι αστροναύτες πάνω της δεν ανιχνεύτηκε καμία απολύτως φυσική σεισμική δόνηση.(εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που τις δημιούργησαν οι άνθρωποι ρίχνοντας τμήματα των διαστημοπλοίων πάνω της) Και έτσι οι επιστήμονες συμπέραναν ότι η Σελήνη είναι "γεωλογικά νεκρό σώμα".
Πρόσφατα όμως νέες ανακαλύψεις των τηλεσκοπίων και των διαστημοπλοίων κάνουν λόγο για κάτι geysers=πίδακες που πιθανόν βρίσκονται σε κάποια σημεία στην επιφάνεια της Σελήνης μέσα απ'τα οποία εκτοξεύονται φυσικά αέρια από το εσωτερικό της. Μια σπουδαία ανακάλυψη που αν επιβεβαιωθεί πλήρως πιθανόν να δείξει ότι η Σελήνη δεν είναι τελικά και τόσο γεωλογικά νεκρή όσο αρχικά περιμέναμε.
Επίσης αυτοί οι πίδακες πιθανόν να είναι και μια από τις κύριες αιτίες των παροδικών σεληνιακών φαινομένων(Trantient Lunar Phenomena) που συχνά εντοπίζουν οι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες αστρονόμοι με τα τηλεσκόπια τους στην επιφάνεια της Σελήνης.

Πράγματι η Σελήνη δονούνταν για πολύ ώρα σαν καμπάνα με τις τεχνητές δονήσεις που δημιούργησαν οι επιστήμονες ρίχνοντας τμήμα διαστημοπλοίου πάνω της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Σελήνη είναι κούφια όπως ισχυρίζονται ορισμένοι άσχετοι. Έχει γίνει ενδελεχή σεισμογραφική και γεωλογική έρευνα για το εσωτερικό της Σελήνης και γνωρίζουμε ήδη αρκετά για τον φλοιό και τον πυρήνα της. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι κούφια! (μη τρελαθούμε κιόλας) Δεν αποκλείω όμως να έχει κοιλότητες και σπήλαια στο εσωτερικό της.. Απο εκεί και περά τοποθετεί ο καθένας ότι θέλει εκεί μέσα με την φαντασία του (απο καλικατζαραίους μέχρι και ιπτάμενους δίσκους :D )

Παράθεση:

καθώς επίσης και για ποιό λόγο νεκρώθηκε ως ουράνιο σώμα, καθώς επίσης και τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε "νεκρό ουράνιο σώμα". Μήπως ότι δεν επιτελούνται πλέον πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της;

Νεκρό ουράνιο σώμα είναι το σώμα στο οποίο δεν υπάρχει ζώσα ύλη. Ποτέ δεν επιτελούντο πυρηνικές αντιδράσεις στη σελήνη.

Αν σου πω ότι έτυχε, δεν θα σου αρέσει, ε...; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος "μηχανισμός", αλλά μάλλον είναι τυχαίο.

Παράθεση:

θα ήθελα να μου εξηγούσατε τους λόγους για τους οποίους η Σελήνη ηχεί σαν γκονγκ κατά την πρόκληση τεχνητών σεισμών

Δεν ξέρουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό γίνεται και τέλος πάντων μας λείπουν πολλά στοιχεία για να απαντήσουμε. Η ερώτησή σου δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε στο ελάχιστο χωρίς αυτά τα στοιχεία...

Παράθεση:

Εάν συνέβη αυτό, τότε πιστεύω πως οι ηλικίες των πετρωμάτων θα ήταν ίδιες, η σύσταση του σεληνιακού εδάφους ίδια με της Γης

Η γη πολλές φορές κρύβει την ηλικία της με τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τους ανέμους, τις εκρήξεις ηφαιστείων κ.α. Πράγματα που δεν συμβαίνουν τη σελήνη. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δύσκολα μπορούμε να βρούμε την παλαιότητα των πετρωμάτων της. (Αν και την ηλικία της γης πάνω κάτω την ξέρουμε...).

Όσο για τη σύσταση του σεληνιακού εδάφους, δεν ξέρω τίποτα. Για αυτό το λόγο θέλω να φερθώ υπέυθυνα. Δεν απαντώ, ας απαντήσει κάποιος που ξέρει σίγουρα ή ας μας δώσει κάποια στοιχεία και θα προσπαθήσουμε (ελπίζω όχι μόνος μου) και ίσως βρούμε έστω και κάτι ελάχιστο, έως μηδαμινό, μιας και (ας μην το ξεχνάμε) οι περισσότεροι δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές γνώσεις για να φτάσουμε σε ένα καλό αποτέλεσμα...

Άρχισα να γράφω πριν του δύο προηγούμενους για αυτό συγχωρείστε με αν υπάρχουν πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί.

http://physics.uoregon.edu/~jimbrau/...08/FG08_26.jpg
Aυτό είναι ένα διάγραμμα του εσωτερικού της Σελήνης από το φλοιό μέχρι και την λιθόσφαιρα την ασθενόσφαιρα και τον πυρήνα της, το οποίο έχει σκιαγραφηθεί από τις σεισμογραφικές και γεωολογικές μελέτες.
Όπως βλέπεις οι λεγόμενες θάλασσες αποτελούνται κυρίως από βασάλτη και ο φλοιός είναι αρκετά πιο παχύς στην αθέατη από τη Γη πλευρά.

Μια νέα προσομοίωση με υπολογιστές για το πώς διαμορφώθηκε το φεγγάρι, δείχνει ότι αυτό είναι νεώτερο από ό,τι προηγουμένως πιστευόταν. Η προσομοίωση, από τις πιό περίπλοκες, δείχνει ένα σώμα του μεγέθους του Άρη, να συγκρούεται με τη σχεδόν πλήρως διαμορφωμένη Γη περίπου 4.5 δισεκατομμύρια έτη πριν, και να εκτινάσσονται συντρίμμια που διαμόρφωσαν τελικά το φεγγάρι. Το αποτέλεσμα είναι ευτυχές για τους επιστήμονες, επειδή οι παλαιότερες προσομοιώσεις δεν ταίριαζαν πάρα πολύ καλά με την παρατηρηθείσα πραγματικότητα. Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξαν Αμερικανοί επιστήμονες που δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους στο επιστημονικό περιοδικό Nature, την Πέμπτη, 16 Αυγούστου 2001.

Η θεωρία μιας ''γιγάντιας σύγκρουσης'' που συνέβη πριν 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια και δημιούργησε τη Σελήνη, είναι γενικά αποδεκτή -περίπου από τα μισά της δεκαετίας του 70-, αλλά τώρα για πρώτη φορά επιστήμονες από το Southwest Research Institute και από το University of California-Santa Cruz έρχονται να ενισχύσουν αυτό το σενάριο, να δώσουν λεπτομερείς πληροφορίες για τους νόμους που διέπουν το σύστημα γη-σελήνη, αλλά και να αναθεωρήσουν προηγούμενα δεδομένα.

Ευκολώτερη εργασία
Ο Robin Canup του Ιδρύματος Νοτιοδυτικής Ερευνας, στο Boulder του Colorado και του Erik Asphaug του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Santa Cruz, ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν ισχυρότερους υπολογιστές από τους προκατόχους τους.

Τώρα έχουν μια πολύ ευκολότερη εργασία που ταιριάζει αρκετά με το πρότυπο των τρεχουσών τροχιών και τις συνθέσεις της Γης και του δορυφόρου της.

Όπως ο Jay Melosh του Πανεπιστημίου της Αριζόνα εξηγεί στο περιοδικό Nature, το κλειδί είναι ότι έχει προσθέσει όχι μόνο την υπλογιστική ισχύ νέων υπολογιστών, αλλά έχει τελειοποιήσει την προσομοίωση. "Έχουν ξοδέψει πάνω από 50 χρόνια, οι φυσικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και αλλού για να βρούν τους υπολογιστές και τους τρισδιάστατους κώδικες των υπολογιστών, που μπορούν επαρκώς να μεταχειριστούν τα αποτελέσματα των επιδράσεων και των εκρήξεων κάτω από σχετικά απλούς όρους, στους οποίους μόνο η ιδιο-βαρύτητα δεν είναι σημαντική. Η προσθήκη της ιδιο-βαρύτητας σε αυτούς τους κώδικες επομένως έθεσε μια τρομερή πρόκληση" γράφει.

Προσομοίωση τριών διαστάσεων
Το νέο πρότυπο πρόγραμμα είναι υψηλής ανάλυσης που προχωράει μέχρι τη γέννηση του φεγγαριού. Αυτό λαμβάνει υπόψη τις τρεις διαστάσεις και τα θερμοδυναμικά αποτελέσματα ενός άλλου πλανήτη που χτύπησε τη Γη και τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των κομματιών που εκτοξεύτηκαν από τη σύγκρουση και άρχισαν να περιστρέφονται γύρω από τη Γη. Κάποια από τα αντικείμενα αυτά, όταν ψύχθηκαν, ενώθηκαν και δημιούργησαν το φεγγάρι.

Το φεγγάρι βρισκόταν αρχικά πιο κοντά στη Γη από ό,τι σήμερα και σταδιακά άρχισε να απομακρύνεται. Οσο το φεγγάρι απομακρυνόταν από τη Γη, μειωνόταν και η ταχύτητα περιστροφής της δεύτερης. Αντίθετα, η ταχύτητα περιστροφής της Γης αμέσως μετά τη σύγκρουση ήταν μεγαλύτερη και η διάρκεια της ημέρας πρέπει να ήταν μόνο πέντε ώρες.

Οι προηγούμενες προσομοιώσεις είχαν αφήσει εικασίες στους επιστήμονες, για έναν πολύ μεγαλύτερο προσκρούοντα πλανήτη, μια πολύ μικρότερη Γη ή ακόμα και περισσότερες από τη μια συγκρούσεις. Έδειξαν, επίσης, μια νεώτερη σύγκρουση, όταν η Γη ήταν λιγότερη διαμορφωμένη. Αν είχε αυτό πραγματικά πραγματοποιηθεί, το φεγγάρι θα ήταν πιθανώς πλουσιότερο σε σίδηρο από ότι είναι πραγματικά.

Οταν η Γη συγκρούσθηκε με το μυστηριώδες πλανητικό αντικείμενο, ο πλανήτης μας ήταν πλήρως σχηματισμένος, ενώ η ημέρα διαρκούσε όπως αναφέραμε πριν, μόλις πέντε ώρες.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η πρόσκρουση συνέβη όταν η Γη είχε το σημερινό της μέγεθος, καθώς μεγαλύτερη πρόσκρουση θα απαιτούσε δεύτερη έκρηξη, ώστε η Γη να έλθει στη σημερινή της τροχιά. Μία πρόσκρουση σε πρωθύστερο γεωλογικό στάδιο, όταν η Γη είχε το ήμισυ του σημερινού της μεγέθους, θα οδηγούσε στη δημιουργία μικρότερης σελήνης, με αντίστοιχη περιεκτικότητα σε σίδηρο με τη Γη.

Το νέφος λιωμένου χαλικιού και φλεγόμενων βράχων, το οποίο εκτοξεύθηκε από τη Γη, εξαιτίας της πρόσκρουσης, μπήκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας και συμπυκνώθηκε σχηματίζοντας τη σελήνη. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις, τις οποίες ασκεί ο νέος δορυφόρος της Γης, βοήθησαν στη σταδιακή ελλάττωση της ταχύτητας περιστροφής της Γης, ενώ η σελήνη άρχισε να επεκτείνει την τροχιά της. Η επιρροή της σελήνης είναι εκείνη που σταθεροποίησε την κλίση του άξονα της γης, ορίζοντας τους Πόλους, τους τροπικούς, τις εύκρατες ζώνες, τον ρυθμό εναλλαγής των εποχών και επιτρέποντας στη ζωή να αναπτυχθεί κάτω από τον ήλιο.

Οι δύο αστρονόμοι παρακολούθησαν με τη βοήθεια του υπολογιστή τους, μόνο τις πρώτες 24 ώρες μετά τη σύγκρουση. Για την πλήρη κατανόηση του φαινομένου, είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί συμπληρωματική δουλειά, που θα απαιτήσει ακόμη πιό ταχείς υπολογιστές και πιό καλύτερη προσομοίωση.

Η δημιουργία του πλανητικού συστήματος
Η δημιουργία του ηλιακού συστήματος συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο για τον άνθρωπο. Οι αστρονόμοι, όμως, έχουν καταλήξει στη θεωρία του δίσκου αερίων και της ανακυκλωμένης αστρικής σκόνης, η οποία περιστρέφεται γύρω από νεοσχηματισθέν άστρο. Η σκόνη και τα αέρια σχηματίζουν σταδιακά, υποκύπτοντας στις βαρυτικές δυνάμεις, εννέα πλανήτες με σταθερές τροχιές.

Στην πρώτη φάση δημιουργίας του Ηλιακού συστήματος, που οι συγκρούσεις ανάμεσα στα ουράνια σώματα που περιφέρονταν γύρω από τον Ήλιο ήταν συνηθισμένο φαινόμενο, η Γη δεν είχε πάρει την τελική μορφή της, ούτε υπήρχε δορυφόρο.

Σύμφωνα με το μοντέλο των Αμερικανών επιστημόνων, οι πυρήνες των πλανητών που συγκρούστηκαν συγχωνεύτηκαν και έφτιαξαν τη Γη, όπως την ξέρουμε σήμερα. Ένα μικρό μέρος των επιφανειακών στρωμάτων των δύο πρωτοπλανητών εκτοξεύθηκε στο διάστημα και μέσα σε μερικές δεκαετίες συμπυκνώθηκαν σε ένα σφαιρικό σώμα, που αποτέλεσε τον φυσικό δορυφόρο της Γης, την Σελήνη.

Η Σελήνη αποτελεί από μόνη της απόδειξη σοβαρής πλανητικής σύγκρουσης. Η Γη διαθέτει ελαφρά πετρώματα στην επιφάνειά της και τεράστιο πυρήνα σιδήρου. Η σελήνη δε διαθέτει σχεδόν καθόλου σίδηρο. Αυτό εξηγείται από το προηγούμενο μοντέλο, των επιστημόνων, που θεωρεί τη Σελήνη σαν αποτέλεσμα της συμπύκνωσης των επιφανειακών στρωμάτων των δύο πρωτο-πλανητών.

Μετά την επιστροφή των αστροναυτών του Apollo από τη σελήνη, μεταφέροντας δείγματα σεληνιακών πετρωμάτων το 1969, οι αστρονόμοι απέκτησαν την πεποίθηση ότι η σελήνη δημιουργήθηκε από τα συντρίμια μεγάλης έκρηξης, πάνω από 3 δισ. χρόνια στο παρελθόν.

Πολύ καλό άρθρο που επιβεβαίωνει και όσα έχω πει παραπάνω.

Ένα μυστήριο όμως που κοντεύει να διελευκανθεί με θεωρίες που βασίζονται σε νέες παρατηρήσεις των αστρονόμων με τα όλο και τελειότερα όργανα και τηλεσκόπια που χειρίζονται.
Πρωτοπλανητικοί δίσκοι αερίων και σκόνης έχουν παρατηρηθεί και μέσα σε νεφελώματα γύρω από νεαρά άστρα (αστρικά "βρεφοκομεία!").
Εδώ είναι ορισμένοι πρωτοπλανητικοί δίσκοι στον αστερισμό του Ωρίωνα. Πλανήτες και άλλα ηλιακά συστήματα εν τη γενέση τους!
Εντυπωσιακό ε;
http://www.spacetelescope.org/images...m/opo9545b.jpg

Some people believe that the moon is far more than a barren ball of rock orbiting our planet- they claim it is an artificial construction. The following ‘evidence’ is sited to support this theory.
The moons belonging to the other planets in our solar system have orbits which are elliptical whereas ours is perfectly circular. This would suggest that the Moon was not captured by the Earth’s gravitational pull. The side of the Moon facing the Earth is the most heavily cratered. This is the opposite of what one would expect- the earth should shield the moon from meteor impact. Perhaps this impact damage happened further out in space?
Some of the rocks found on the moon’s surface are thousands of years younger than the soil surrounding them. The composition of the moon is completely different to that of earth’s so could not have been formed from earthly particles.
The far side of the Moon (which we can’t see from Earth) has a large bulge which could have been caused by the strain of resisting the Earth’s gravitational pull- the Moon should have been pulled into thousand’s of years ago.
Structures have been reported to appear and disappear on the moon’s surface over time.
The surface layers of the moon are abnormally radioactive.
The moon appears to have great internal strength.

πηγή για το παραπάνω;;;

E, όχι και perfectly circular.. με απόγειο κοντά στα 400.000 χιλιόμετρα και περίγειο στα 350.000 μόνο perfectly circlular δεν είναι..

Aπλά η Σελήνη στο μακρινό παρελθόν δεν περιστρέφονταν σύγχρονα με τη Γη. Δηλαδή βλέπαμε και την αθέατη πλευρά.. Σταδιακά όμως μέσω του φαινομένου που οι επιστήμονες ονομάζουν παλιρροικό κλείδωμα η σελήνη άρχισε να περιστρέφεται σύγχρονα με τη Γη και αυτό πρέπει να γινε σχετικά πρόσφατα για τα αστρονομικά δεδομένα.. ίσως 0.5-1 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.. Άλλωστε και η θεατή σε εμάς πλευρά έχει κρατήρες αλλά λιγότερους από την αθέατη που αποδυκνύει ότι κάποτε δεν περιστρέφονταν σύγχρονα πριν κλειδώσει στη σημερινή της θέση..

αυτά για την ώρα και μπορεί να επανέλθω.

Αγαπητέ Μιχάλη οι ηλικίες των πετρωμάτων της Γης και της Σελήνης δεν διαφέρουν σημαντικά αν και τα παλαιότερα πετρώματα που έχουν εντοπιστεί στη Γη είναι νεότερα από αυτά της Σελήνης. Αυτό είναι φυσιολογικό γιατί τα πετρώματα της Γης καταστρέφονται και δημιουργούνται καινούργια και έτσι είναι δύσκολο να εντοπιστούν πολύ παλιά πετρώματα.
Η σύσταση των πετρωμάτων της Γης και της Σελήνης δεν διαφέρει σημαντικά. Επίσης δε νομίζω ότι είναι σωστό ότι τα βαρύτερα πετρώματα βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια της Σελήνης. Η δυσκολία στη διάτρηση των πετρωμάτων νομίζω ότι μπορεί να εξηγηθεί εύκολα αν σκεφτούμε ότι στην Σελήνη δεν επικρατούν οι συνθήκες που επικρατούν στη Γη (παρουσία νερού κλπ) που επιτρέπουν την αποσάθρωση των πετρωμάτων και έτσι τα πετρώματα στη Σελήνη θα παραμένουν σκληρά.
Τα υπόλοιπα νομίζω έχουν απαντηθεί.