Καλησπέρα σας!
 

Με τον κίνδυνο πάντα να επαναλαμβάνεις τα ίδια μοτίβα. Ο Σίσυφος κατάφερνε να ανεβάζει τον βράχο στην κορυφή δεν υπολόγιζε όμως ότι την ίδια εκείνη στιγμή που το βάσανο του φάνταζε να τελειώνει,ο βράχος κατρακυλούσε και ...φτου από την αρχή.Όταν και εάν κάποιος με την παρατήρηση συνειδητοποιήσει αυτήν την λειτουργιά του(επαναληπτικότητα για κάποιους,παλινδρόμηση για άλλους) ,παραμένει να είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αλλάξει. Ο άνθρωπος της εποχής μας "πνίγεται" μέσα σε τέτοιες καταστάσεις και τείνει να θεωρεί αληθινό εαυτό του τις διάφορες επαναλήψεις,χωρίς στην πραγματικότητα να λαμβάνει κάποια απόλαυση. Η επίγνωση των συναισθημάτων μας μέσω της εμπειρίας(η εύρεση της αιτίας ή της προσωπικής αλήθειας;) για εμένα είναι η αναζήτηση που ίσως με οδηγήσει κάποτε να μάθω όσο το δυνατόν καλύτερα τον εαυτό μου.

Πόσους;
 

Αυτή η επανάληψη σκέψεων, συναισθημάτων, δράσεων είναι ακριβώς κομμάτι της μηχανικότητας που δημιουργείται όταν απουσιάζει η επίγνωση. Ο άνθρωπος γίνεται πολύ προβλέψιμος, και είναι πολύ προβλέψιμος, επειδή ακριβώς οι βασικές κινητήριες δυνάμεις πίσω απ' τις συμπεριφορές των ανθρώπων είναι οι ίδιες. Αυτό εκμεταλλεύεται η πολιτική, το μάρκετινγκ κοκ.
Γιατί όμως;
Για αρχή, θα με ενδιέφερε να ξέρω τι είναι αυτό που ο καθένας εννοεί ως παρατήρηση. Γιατί ένα είναι να παρατηρείς και ένα άλλο πράγμα να σκέφτεσαι. Όταν παρατηρείς με όλη σου την ύπαρξη, όταν πραγματικά παρατηρείς, τότε αποκτάς κατανόηση. Μόνο δηλαδή με την πράξη της πραγματικής παρατήρησης, συντελείται κάποια αλλαγή μέσα σου. Η κατανόηση, η συνειδητο-ποίηση ίσως καλύτερα ακόμα, είναι κάτι υπαρξιακό, δεν είναι μια απλή κίνηση του νου
Πάλι, τι είναι η απόλαυση; Γιατί ψάχνουμε την απόλαυση;
Αλήθεια, ποια είναι η πηγή της ευτυχίας;
Πόσα πράγματα χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος;
Πόσα παιδιά, πόσες κοπέλες, πόσους άνδρες, πόσους ανθρώπους;

Καλησπέρα σας!
 

Γιατί;Γιατί άραγε δεν γινόμαστε οι παρατηρητές του εαυτού μας; Είναι θέμα έλλειψης χρόνου,είναι αγγαρεία,είναι θέμα γνώσης(σίγουρα δεν είναι εύκολο) ή μήπως φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι μας ,ενώπιον του ίδιου μας του εαυτού; Τί θα αντικρίσουμε αν κοιτάξουμε μέσα μας;
Η ανασφάλεια που γεννάται από τα παραπάνω και γιγαντώνεται όσο εθελοτυφλούμε,μπορεί ίσως να καλυφθεί εάν κατέχω όλο και περισσότερα.Πόσα; Όσα χρειάζονται για να ξεχάσω το κενό μου. Γίνομαι καταναλωτής του έρωτα(δεν χρειάζεται αναγκαστικά πολλούς,κάλλιστα και έναν άνθρωπο μπορώ να καταναλώνω),μπορώ να φορώ τα προσωπεία μου για να είμαι αρεστός σε όσους περισσότερους γίνεται,κ.α. Ζω από και για τους άλλους,χάνοντας το δικό μου φως.Για πόσο όμως και με τί φθορά; Πόσο απομακρύνομαι έτσι από την πηγή μου;
Η παρατήρηση,είναι ένα χρήσιμο εργαλείο και προσωπικά θα μείνω παρατηρητής για όλη μου την ζωή. Για εμένα,η παρατήρηση κάθε άλλο παρά μια ήπια διαδικασία είναι.Σύγκρουση και αργότερα συμφιλίωση. Όμως,υπάρχουν στιγμές που τα γυαλιά μας θολώνουν, και τότε με θάρρος και ειλικρίνεια καλό είναι να αναζητούμε και εξωτερική βοήθεια.

Έχω φτάσει σε κάποια συμπεράσματα αυτου του παραγγελματος και νομίζω πως δεν έχει μόνο μια ερμηνεια.Πολλές φορές μπερδεύουμε τους κοινωνικους ρόλους με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μας με αυτό που ονομάζουμε "εαυτό" μας.Υπάρχει μια συνεχης σύγχυση και συγκρουση από Εσωτερικά και Εξωτερικά ερεθισματα,έτσι είναι δύσκολο στο να αυτοπροσδιοριστουμε ως Οντα,ατομικά και συλλογικά. Είναι πραγματικά δύσκολο στο να αποδοθεί ερμηνεία και ταυτόχρονα να κατανοηθει από εμάς τους ίδιους .θεωρώ πως οφείλουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι,στη αναζήτηση του "εαυτου" μας να αφαιρέσουμε τα εξωτερικά ερεθισματα (ρολοι & συναισθήματα ) και να στραβουμε Εντός μας.