Το forum του μεταφυσικού

Το forum του μεταφυσικού (http://www.metafysiko.gr/forum/index.php)
-   Θρησκειολογία –Μυθολογίες (http://www.metafysiko.gr/forum/forumdisplay.php?f=13)
-   -   ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ (http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=2378)

Litsa 03-04-07 20:19

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ
 
Η ελληνική μυθολογία με μια άλλη ματιά είναι
επιλογές από σατιρικά κείμενα που γράφω και
φιλοδοξώ κάποια μέρα να τα δω σε βιβλιαράκι
σε βιτρίνα βιβλιοπωλείου.

Επηρεασμένα από ελληνικό κινηματογράφο από
ατάκες Θύμιου Καρακατσάνη από Τσιφώρο από
Λάκη Λαζόπουλο κλπ κλπ .

Καλό είναι να γνωρίζεται και την αυθεντική Μυθολογία.

Καλή διασκέδαση

Litsa 03-04-07 20:20

Όπως όλοι γνωρίζουμε , ο Δίας είναι ο πατέρας ΟΛΩΝ των θεών
Αυτός κάνει κουμάντο, βασικά και ότι πει Αυτός , όλοι οι άλλοι κάθονται σούζα. . .

Πριν γίνει όμως ο πιο μάγκας από όλους υπήρχαν κάτι άλλοι θεοί ,
άλλα καθεστώτα , την είχανε δει αλλιώς την υπόθεση «είμαι Θεός» και το σύμπαν υπέφερε .

Όταν γεννήθηκε ο Δίας , Ρέα την λέγαν την μαμά του , ούτε αστέρια της Βηθλεέμ είχε
ούτε βεγγαλικά ούτε Μάγους ούτε τίποτα , είχε όμως Ηρώδη … μάλιστα , καλά ακούσατε .

Ο Ηρώδης ήταν ο . . . μπαμπάς του του Δία, ο Κρόνος, που είχε βάλει αμέτι μουχαμέτι
να φάει όλα του τα παιδιά. Η Ρέα λοιπόν είδε και απόειδε ότι έτσι όπως πάει με τα μυαλά
που κουβαλάει ο άντρας της Κρόνος θα μείνει άκληρη και την περιουσία – προίκα της - ενδέχεται
να την φάνε τα μοναστήρια , ε γέννησε και αυτή ένα πιτσιρίκι στα «μουλωχτά».
Γυρίζει το βραδάκι σπίτι της, ο Κρόνος κάτι είχε ψυλλιαστεί, γιατί την είδε κάπως
πρασινωπή την Ρέα, σου λέει, κάτι έχει κάνει αυτή, δε μπορεί, πολύ ήσυχη είναι,
σίγουρα κάτι θα μου κρύβει . . . και τη ρωτάει με αυστηρό ύφος .

- Γέννησες ? ?
- Ε ?. . . τι ? πως ?
- Σε ρώτηξα μωρή !! . . . γέννησες ?? ναι ή ου ??
- Ουυυυ, τώρα !!! απ το πρωί. (το «ναι» σήμαινε και “ne” δηλαδή «όχι» γιατί η Ρέα βάσταγε
από την Μακεδονία του Πιρίν κατά πως λένε κάτι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ήταν βουλγαρομακεδόνισσα)
- Φέρ’ το
- Τι πράγμα ?
- Φέρε το, το μωρό
- Ναι πασσά μου, ότι πεις, έφτασε .

Φυσικά η Ρέα ήταν προετοιμασμένη , είχε το λεγόμενο “contingency plan” , τυλίγει μια πέτρα σε πάνες
και του τι δίνει, αρπάζει την πέτρα ο Κρόνος, σίγουρος για τον εαυτό του, και την κάνει “να” … κάτι
σαν «άσπρο πάτο», του έκατσε λίγο αλλά δε κατάλαβε και πολλά πράγματα ένεκα που είχε φάει πολλά
εκείνη την μέρα. Έσπασε και δυο δόντια και μια γέφυρα εν τω μεταξύ αλλά, δε βαριέσαι.
Θεός είναι, θα βγάλει άλλα.

Ο Δίας, που λέτε, μεγάλωνε κάπου κρυμμένος σε μια σπηλιά στην Κρήτη και πείναγε .
Τότε που δεν είχανε ακόμα βγεί τα σουπερ μάρκετ ούτε τα εβαπορέ, τι να κάνει ο Δίας,
έκλαιγε απ την πείνα με κίνδυνο να ακούσει ο Κρόνος και να γίνει το “ελάτε να δείτε’
Η Ρέα ήταν καρφωμένη στον Όλυμπο ένεκα που το άπαιζε αδιάφορη και καλά δε τρέχει τίποτις,
και έστειλε αναγκαστικά κάτι άλλες κρητικές κοπέλες και του φέρανε μια καλή κατσίκα που
τη έλεγαν "αμάλθεια". Από την κατσίκα αμάλθεια έτρωγε καλά το νήπιο και μεγάλωνε κάθε
μέρα πολύ. Μεγάλωσε το βρέφος απ το γάλα της αμάλθειας, είχε μάθει και κόλπα με
πυροτεχνήματα και τρακατρούκες, φυσικά από τα 12 ως τα 30 δε ξέρουμε που πήγαινε και
τί μάθαινε, αλλά τελικά πήγε και διεκδίκησε την αρχηγία από τον Κρόνο .

- Θα μου δώσεις την αρχηγία ρε c ?
- Γιατί ?? στη χρώσταγα ?
- Διότι . . . το και το (όταν είναι να αρπάξεις την εξουσία υπάρχουν χιλιάδες ατάκες . . . )
- Εγώ φταίω ρε παλιόθεε (πως λέμε «παλιάνθρωπε») που δε σε έψησα και δε σε κατάπια με την μία
Τίποτα δε σου δίνω , αι στο διάτανο . . .

Και πέφτει για ύπνο ο Κρόνος και άρχισε το ροχαλητό κι από πάνω κι από κάτω.
Τα παίρνει στη κράνα ο Δίας, αρπάει τη μάνα του απ το μανίκι που ήταν και αυτή μπαϊλντισμένη και της λέει

- Που είναι η κόρη σου η Μήτις
- Σιδερώνει και έχει και να μαγειρέψει για αύριο γιόκα μου, γιατί ρωτάς ?
- Φώναξ την γρήγορα που σου λέω
Έρχεται η Μήτις
- Έχεις κανένα λαξαλτολ καθαρτικό ? ή κανένα άλλο φάρμακο να τον ποτίσω ?
- Όχι , ένα χαμομύλι ”virginica” έχω μόνο αυτή τη στιγμή για τις αιμορροΐδες . . .
- Φέρ το , και βάλε και φύκια μέσα και γρήγορα πριν ξυπνήσει ο γέρος και έχουμε μπλεξίματα
- Μάλιστα, να φέρω και μια χαλασμένη τυρόπιτα και μια περσινή πασταφλόρα απ τα Μακντοναλντς που δεν τα τρώει κανείς?
- Φέρτα κι αυτήν …

Τα ανακατεύει όλα μαζί στο μπλέντερ ο Δίας και φκιάχνει ένα κοκτέιλ σούπερ, εκεί που κοιμόταν ο Κρόνος,
πάει, του ρίχνει μια δόση απ τον ανοιχρό στόμα, ίσα που πρόλαβε να αντιδράσει ο Κρόνος λέμε . . .
και πήγε καμαρωτός καμαρωτός στην λεκάνη και τάβγαλε όλα και τα αδέλφια του Δία, και όλοι οι άλλοι
θεοί και τον αποδέχθηκαν σαν αρχηγό τους

συνεχίζεται ...

Litsa 03-04-07 20:21

Ο Δίας ήτανε και πολύ γκόμενος.
Δε κρατιόταν με τίποτα, μόλις έβλεπε θηλυκό αμέσως έκανε συνειρμούς και επειδή
δεν είχανε και πολλές ευκολίες τότε, ούτε κινητά να στείλεις (χ)εσεμες ούτε
καρτούλες ούτε καν ΟΤΕ να πάρεις σε ένα σταθερό βρε αδερφέ και να ξηγηθείς,
ο Δίας λοιπόν το είχε λύσει με άλλο τρόπο.
Την έπεφτε αμέσως στα θηλυκα ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΤΥΧΕΝΕ.
Μιλάμε πρώτα στην έπεφτε και μετά κοίταγε να δει τι είσαι . . .
αντρας είσαι? γυναίκα είσαι? όμορφη είσαι? ασκημη είσα ? Στα παλιά του τα σανδάλια.
Αυτά ήταν δευτερεύουσας σημασίας.

Περνάει λοιπόν ο Διας μια μέρα από Εύβοια μεριά και πέφτει πάνω σε μια θεογκόμενα
πιτσιρίκα που την λέγαν Ηρα . Αλλά , η Ήρα δεν ήταν εύκολη . . .Δεν του «καθόταν».
Βρε καλή μου βρε χρυσή μου, σε θέλω πολύ σε γουστάρω, θα σε πάρω στον Όλυμπο
θα σε κάνω έτσι θα σε κάνω αλλιώς, θα σ αρέσει πολύ . . .
Όχι όχι όχι, έλεγε όλη την ώρα η Ηρα .

Μεταμορφώνεται ο Διας σε πουλί, κούκος, το βλέπει η Ήρα, χωρίς να ξέρει το παίρνει
στην αγκαλιά της και το χαϊδεύει και σιγά σιγά το πουλί έγινε άντρας. Δίας κανονικός.
Αρχίζει πάλι τα τρυφερά ο Δίας, του ξηγιέται η Ήρα, πρώτα η κουλούρα μετά «ζπρώξε όσο θες» . . .
Τι να κάνει ο Δίας, την είχε "ψωνίσει" με το πρόσωπο, της κάνει τα χατίρια αλλά από μέσα του
έλεγε, «έχεις να φας ένα κέρατο εσύ μωρή τώρα, τάρανδο θα σε κάνω . . .»

Από τις πρώτες μέρες το πράγμα έδειχνε χλωμό, δεν την άντεχε την κραβατομουρμούρα
ο Δίας αλλά και η Ήρα έβλεπε ότι το κέρατο πήγαινε σύννεφο.

Κάποια στιγμή η Ήρα τα έγραφε σε κατάλογο τα κέρατα που έτρωγε και αυτός ο κατάλογος
δεν καταστράφηκε από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας , τον ανακάλυψαν
κάτι Βυζαντινοί και διασώθηκε μέχρι σήμερα.

Όσα κέρατα είδε (διαπίστωσε) η Ήρα και έγραψε στον κατάλογο ήταν με την Δανάη , με την Αλκμήνη,
με την Σέμελη, Δήμητρα, Λητώ, την κυρία Ιξίωνος, και άσε που από τον κατάλογο έχουν
σχισθεί και πολλές σελίδες. Μάλιστα πήγε και με τον Γανυμήδη, ένα αγοράκι
(με τέτοιο όνομα κι αυτός . . . , που πας ρε Γανυμήδη , σιγά μη σε άφηνε).

Τον πιάνει στα πράσα τον Δία η Ήρα και του ρίχνει ένα μπινελίκωμα που στον Όλυμπο φύγανε
όλοι για τρεις μέρες και πήγανε άλλοι Χαλκιδική και άλλοι Πιερία για να μην ακούνε φωνές
και τους τραβάνε και για μάρτυρες .

- Δεν τρώγεσαι ρε γαιδούρι Δία, του λέει η Ήρα
- Αφού σε αγαπάω καλή μου . . .
- Ρε ουστ, μέσα στο σπίτι μας ?? μπροστά στα μάτια μου ?? Τι θα πει η γειτονιά ρε ?
- Η γειτονιά ? χμ ! τώωωωρα η γειτονιά !!!
- Εμ , αφού τις έχεις πάρει όλες και στη γειτονιά βρε αναίσθητε .
- Αλλά εγώ εσένα θέλω, εσύ είσαι το "είναι" μου
- Και με αγοράκια ρε ανώμαλε . . . σε δε ντρέπεσαι, έχεις κόρες της παντρειάς
- Δε το ξανακάνω μανάρι μου, ήταν για την εμπειρία μόνο. Τέρμα τώρα. Μόνο εσύ.

Φυσικά , η Ήρα ήξερε πως το πράγμα δε θεραπεύεται και αποφάσισε να συνηθίσει στην ιδέα
αλλά από μουρμούρα σε μουρμούρα έκανε και κάτι ζάρες στο πρόσωπο και πήρε και κάτι κιλά . . .

συνεχίζεται ...

Litsa 03-04-07 20:26

Ο Ηρακλής ήτανε όπως όλοι γνωρίζεται πολύ μάγκας και καταφερτζής .
Ο Ευρυσθέας του έκανε τη ζωή δύσκολη .

- Να πας να σκοτώσεις το λιοντάρι της Νεμέας
- Μάστα
- Να μου φέρεις και το δέρμα ρε
- . . .
- Να σκοτώσεις τη Λερναία
- Όπως διατάξατε

Ο Ηρακλής παίρνει μαζί και τ’ ανιψάκι του τον Ιόλαο
- Είσαι ρε να σκοτώσουμε ένα φιδάκι ?
- Θα κεράσεις μετά ένα κρασάκι ?
- Ότι θές
- Φύγαμε . . .
Πάει και η Λερναία .

Επιστρέφει στον Ευρυσθέα ο Ηρακλής και του έκανε καψώνια ο Βασιλιάς .
-Ρε, εγώ σου είπα να πας μόνος σου , εσύ πήρες και τον Ιόλαο .Τρέχα τώρα
να μου φέρεις το ελάφι την Κερυνίτιδα να σε μάθω εγώ να κάνεις μαγκιές .

Φέρνει και το ελάφι

-Να πας να φέρεις τον κάπρο του Ερύμανθου
-Ορίστε και ο Κάπρος

Ρε τον παλιοκερατά, ότι του λέω το κάνει.

-Να πας να καθαρίσεις τους στάβλους του Αυγεία . Άιντε να σε δούμε και τώρα λεβέντη μ’

Το καλοσκέφτηκε ο Ηρακλής και βάζει με το μυαλό του, «καλά όλα αυτά, να μη βγάλω και γω τίποτις ?
Λέει στον Αυγεία
- Κυρ Αυγεία , τι δίνεις να στα κάνω όλα λαμπίκο ?
- Τι να σου δώσω μωρέ , θα σου δώσω το ένα δέκατο του κοπαδιού (σιγά μη τα καταφέρεις)
Ο λεβέντης μας όμως την έκανε την εξυπνάδα του, έβαλε τα νερά του ποταμού Αλφειού και
μέσα σε δυο ωρίτσες, παλάτι οι στάβλοι.

Ο Ηρακλής αφού κατάφερε και αυτόν τον άθλο πήγε για να πλερωθεί .
Φτάνει στην βίλα του βασιλιά και κτυπάει δυνατά την πόρτα

- Ποιος είναι ? ? ρωτάει το δουλικό από μέσα
- Εγώ
- Ποιος «εγώ» ?
- Εγώ μωρή , ο Ηρακλής ,
- Α…
- Άξινος και ξερός , άνοιξε γρήγορα μη τα σπάσω όλα

Μπαίνει μέσα και πάει κατευθείαν στην αυλή που βρίσκει τον Αυγεία
που καθότανε και φουμάριζε και το παιζε αδιάφορος . . .

- Σπέρααα
- Βρε καλώς το το παιδί , καλώς τον τον λεβέντη .Πως πήγαμε ?
- Στο έκανα καινούργιο το στάβλο σου.
- Τι να σε φιλέψω βρε Ηρακλάκι μου ?? (αλλάζει κουβέντα )
- Τι έχεις ?
- Να ψήσω καμιά μπριζολίτσα ??
- Εγώ τα τρώω άψητα ρε , δε το ξέρεις !!
- . . . (καλά ντε , μη βαράς) -
- Θέλω τον κόπο μου
- Ε ?? τι θες να πεις ?
- Το κοπάδι που είχαμε συμφωνήσει . . . Πού ντο ? φέρ το
- Ε, κοίτα να δεις , δεν υπάρχει μία, είμαι πανί με πανί. Τα έπαιξα όλα στο καζίνο στο Λουτράκι
- Τι είπες ρε ?? Τσάμπα έγινα εγώ «εκκενώσεις βόθρων ο αχόρταγος» ?? κοτζάμ Ηρακλής ?
- Ηρέμησε βρε Ηρακλάκι μου , πως κάνεις έτσι .
- Ρε , το κοπάδι θέλω εδώ και τώρα ,
- Κοπάδια έχει όλος ο κόσμος ,να σου δώσω μια άδεια για προπατζίδικο να κονομήσεις ? ?
- Τι είναι αυτό το «προπατζίδικο» ? Δε θέλω. Το κοπάδι θέλω.
(τότε δεν είχαν βρει το κόλπο τι να τους κάνουν μετά τους Ολυμπιονίκες και τους ποδοσφαιριστές )
- Ε καλά, θα σε κάνω αθλητικό σύλλογο τότε , ποδοσφαιρικό, ΠΑΕ θα σε κάνω. Ούτε αυτό δε θες ?
- Ρε ουστ από κει ,άσε τις μαλαγανιές και φέρε μου το κοπάδι μη γίνει εδώ της Τροίας.
- Δε σου πα γω να καθαρίσεις, ο Ευρυσθέας σου έδωσε εντολή , εκεί να πας να πλερωθείς
- Ρε θα τα σπάσω όλα
- Άμα σ’ αρέσει, άμα δε σ’ αρέσει να πας δικαστικώς.
- Ρε κερατά . . .θα σε σκοτώσω
Και τον σκότωσε ρε παιδιά, πάει ο Αυγείας, από τότε ήταν οι ακάλυπτες επιταγές μάστιγα στην Ελλάδα.

Συνεχίζει ο Ηρακλής , (με τους άθλους θα συνεχίσω άλλη ώρα , τώρα πάμε στο καυγά)
και πάει στην Ώλενο , εκεί είχε δυο πανδοχεία να διαλέξει που να μείνει Το ένα το λέγαν
«τα καπούλια του χοίρου» το άλλο «Ο στάβλος του Αυγεία» ,φυσικά ο Ηρακλής πήγε στο πρώτο .
Εκεί συναντά τον Θησέα , αφού ξεκουραστήκανε μάθανε πως έχει γάμο εκεί κοντά

Ο Πειρίθοος παντρευόταν και έπαιρνε την Ιπποδάμεια , καλή κοπέλα, παρθένα και από καλή οικογένεια ,
και κάνανε το γλέντι τους που λέτε , είχε καλέσει και κάτι Κένταυρους και τους είχε βάλει
να κάτσουν σε καλό τραπέζι μαζί με τον Ηρακλή .
Οι Κένταυροι δεν ήταν και πολύ του κρασιού, λαλήσανε , αρχίσανε να λένε λόγια
Ο Ηρακλής βαστιόταν με το ζόρι να μη κάνει επεισόδιο με αυτά που άκουγε και έβλεπε .

Περνάει από κει η αδελφή της νύφης που έβαζε κρασί στα ποτήρια
Την βλέπει ένας Κένταυρος , της την πέφτει
- Μανούλι μου , τι όμορφο που είσαι
- Βρε δε κοιτάς τα χάλια σου έτσι όπως είσαι , θες και γυναίκα . . .
- Έχω άλλα χαρίσματα ,μη με βλέπεις έτσι , θα σε κάνω τούρμπο είσαι ? ? λέγε !
- Ντροπή
- Ντροπή ξεντροπή , είσαι ?
- . . .
Δεν απάντησε η δεσποινίς όπως καταλάβατε , και άμα δεν απαντάνε οι δεσποινίδες ισχύει ότι και όταν
έχουμε μια πρόταση με δύο αρνήσεις (γκαστρώθηκε στο τέλος η κοπέλα και αστεφάνωτη παρακαλώ. . . )

Άλλος κένταυρος πάλι τα ίδια , μίλαγε με τον Ηρακλή , του λέει ο Κένταυρος
- Ρε συ , κείνον τον Κένταυρο τον Χείρον , τον ήξερες ? ?
- Ναι για , (ήταν και λίγο σαλονικιός) , καλό αλογάκι
- Τραυματίσθηκε , πόναγε και παρακάλεσε να γίνει θνητός και να πεθάνει
- Μη μου λες . . . σοβαρά ?
- Βέεεβαια , τον χάσαμε , πριν δέκα μέρες είχαμε τα τρίμηνα.
- Κρίμα το ντεντένι

Ένας άλλος Κένταυρος , Εύρυτο τον λέγανε , την είδε πολύ στραβά και είδε τον άλλο
που έκανε σχέσεις με την αδελφή της νύφης και έκανε ντού στην νύφη την ίδια .
Περνάει από κει η Ιπποδάμεια , της βάζει χέρι αυτός
- Σας παρακαλώ πολύ
- Μανάρα μου, τις λέει ο Κένταυρος Εύρυτος .
- Βρε αι στα κομμάτια, ζώον !
- Αφού γουστάρεις σαν την αδελφούλα σου , με αυτόν τον γεροξεκούτη που έμπλεξες . . .
Φυσικά δε μας λένε τα μυθολογικά τι έγινε, αν έφαγε κέρατο το Πειρίθοος , αλλα ο Ηρακλής
είδε , κατάλαβε και παρεξηγήθηκε .
- Ρε παλιομπαγάσα , τι κάνεις εκεί ρε ? ?
- Κοίτα τη δουλειά σου ρε μούλε . . .
- Ποιόν είπες μούλο ρε μουλάρι
- Εσένα ., ρε αι στο διάτανο άσε με ήσυχο
Μπαίνει στη μέση ο γαμπρός , με τα πολλά μπήκε στο νόημα και είπε να δείξει
πόσο άντρας ήταν .
- Και σε περιποιήθηκα ρε γαϊδούρι μούλε μουλάρι (φυσικά ένας Κένταυρος άμα τον λες
γαιδούρι ή μουλάρι δε παρεξηγιέται, αλλά δε τα πολύκαταλάβαινε αυτά ο Πειρίθοος )
- Θα φύγω και θα πάρω μαζί μου και τη γυναίκα σου ρε μπαγλαμά
- Σε ποτίσαμε σε ταΐσαμε θα μας . . . κι όλας? (δε το γράφω , καταλάβατε όμως)
- Σήκω να παλέψουμε ρε ανώμαλε , λέει ο Ηρακλής
- Δε μπορώ τώρα, βιάζομαι
- Σήκω σου λέω ρε μούλε, θα μας κάνουν και Αέτωμα σε ναούς
(Και στην Ολυμπία και στον Παρθενώνα περικαλώ)

Και έγινε ένας καυγάς ρε παιδιά , από αυτούς τους γνήσιους τους ελληνικούς , με αίματα ,
ανοίξανε μύτες , σπάσανε κεφάλια , μαύρισαν μάτια , γυναίκες τρέχανε απ την πίσω πόρτα
να κλεφτούνε με τον γκόμενο, κερατάδες σύζυγοι, πλακώσανε τα εκατό, ακουστήκανε λόγια
για τα άπλυτα του καθενός, χυθήκανε τα κρασιά , στο τέλος ο Ηρακλής σκότωσε με την βοήθεια
του Θησέα και του Απόλλωνα τους Κένταυρους και τα υπόλοιπα θα τα συνεχίσω μια άλλη φορά.


Εδώ να δείτε πιο πολλές πληροφορίες για το Δυτικό αέτωμα
του ναού του Δία στην Ολυμπίας που αναπαριστά την Κενταυρομαχία στο γάμο των Λαπιθίδων και έχει και
τα Μυθολογικά στοιχεία .

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2...dyt.aetoma.htm

Μερικές φωτογραφίες από το μουσείου που δείχνουν τον "καυγά" στο γάμο .
(Από την Ολυμπία που είχα πάει πρόσφατα- εδώ ο Κένταυρος , αφού έχει φάει τις καρπαζιές του απ τον Θησέα ,
τον δαγκώνει μπας και ... αλλά , σιγά μη πονέσει ο Θησέας , χαμογελάει όπως βλέπετε)
http://img100.imageshack.us/img100/4...thides22tg.jpg
(Εδώ από πάνω, για όσους δε καταλάβατε, ο Κένταυρος χουφτώνει την αδελφή της νύφης)

Litsa 03-04-07 20:30

Εδώ άλλος Κένταυρος με την αδελφή της νύφης σε στιγμές "τράβα με και ας κλάιω"

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2...apithides3.jpg

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2...-westped-B.jpg

Litsa 03-04-07 20:34

Αυτά είχαμε στο δυτικό αέτωμα του περίφημου ναού του Δία στην Ολυμπία
Στο ανατολικό είχαν πάλι μια άλλη μυθολογική αναπαράσταση .

Ο Οινόμαος ήταν ένας βασιλιάς σε μια πόλη που τη λέγαν Πίσα .
Βασιλιάς ξεβασιλιάς , μπασταρδάκι ήταν και αυτός, γιος του Άρη ο οποίος
αναγκάστηκε και τον αναγνώρισε φυσικά στο τέλος, και μάλιστα του είχε δώσει
κάτι πολύ σπέσιαλ αλόγατα τα οποία τα ντοπάριζε με ειδικές ουσίες ένεκα που
δεν είχαν τότε αντιντόπινγκ κοντρόλ. Η μαμά του Οινόμαου ήταν η Αρπίννα που
ήταν αδελφή της Αίγινας και κόρη του Ασωπού.

Ο Οινόμαος περνούσε καλά με τη γυναικούλα του την Στερόπη και είχανε και
ένα κουτσούβελο, την Ιπποδάμεια (απλή συνωνυμία με την σύζυγο του Πειρίθοου),
κόμματος η κοπέλα, καλλονή απ τις λίγες μια μέση, ένα προσωπάκι, ένα μάτι, μια γάμπα,
κορίτσι ποίημα που λένε.

Μια μέρα που δεν είχε δουλειά ο Οινόμαος , πήγε για χρησμό στο μαντείο να μάθει
τα μελλούμενα, σίμωσε τον οβολό του, όχι και πολλά – ήταν κομματάκι σφιχτός , τσαντίζεται
η Πυθία , «έτσι είσαι ρε ? »
Του βγάζει ένα χρησμό ρε παιδιά . . . άστα να πάνε

- Θα πεθάνεις ρε κόπανε , θα σε σκοτώσει ο γαμπρός σου και τη συμπεθέρα σου θα την λένε Μαρία» (από άλλη μυθολογία αυτό)
- Ορίστε ? μα . . . εγώ !! δεν. . . μήπως . . . (ξεροκατάπινε ταυτόχρονα )
- Είπα , θα πεθάνεις, και τη γυναίκα σου ξέχνα την . . . να μη σε νοιάζει μετά για αυτή, τόσους αρσενικούς έχει στη πιάτσα. Αι πάγαινε τώρα .

Τον πιάσανε οι κρυάδες τον Οινόμαο
- Φτούυυυ ρε τι έπαθα, τι τον ήθελα τον χρησμό, το φελέκι μου μέσα, και δε καθόμανε ήσυχα σπιτάκι μου ??
Τρελάθηκε ο Οινόμαος , τι κακό που μας βρήκε έλεγε και ξανάλεγε . . .
δε γουστάριζε να παντρέψει την Ιπποδάμεια με τίποτα . . . Έβλεπε υποψήφιους που του έρχονται με προξενιά
στο σπίτι του, για την Ιπποδάμεια ,και αυτός έτρεχε να αλλάξει εσώρουχα απ την τρομάρα του .
Καλά όσο ήταν ανήλικη, δεν την έδινε. Όταν μεγάλωσε αρκετά η Ιπποδάμεια δε μπορούσε να κάνει
και αλλιώς παρά μόνο να σκοτώνει τους υποψήφιους γαμπρούς . Ξηγιότανε σκουληκιάρικα που λένε.

Παρουσιάζεται ένας γαμπρός μια μέρα, χρυσό παιδί, από καλή οικογένεια, με λεπτά αισθήματα.
- Θα με δώσετε την χείρα της κόρης σας της Ιπποδάμειας κυρ Οινόμαε ? ?
- Να στη δώσω μωρέ , αλλά . . .
- Άκου κυρ Οινόμαε , την αγαπάω πολύ , δε θέλω προίκα. Την παίρνω και έτσι.
(καθώς καταλαβαίνεται από τότε η προίκα είχε σκοπό να καλύψει τα κενά αγάπης του γαμπρού
και να ξεφορτωθεί ο πατήρ κάποια από τα οικογενειακά βάρη με ένα εφάπαξ )
- Είσαι σίγουρος βρε παιδάκι μου ? Το σκέφτηκες καλά ? ?
- Ναι γεια ! (ήταν καρδάσι ο υποψήφιος όπως καταλάβατε )
- Μωρέ εντάξει, αλλά . . .θα σε δοκιμάσω πρώτα, θα κάνουμε ιππικούς αγώνες με τα άρματά μας
άμα νικήσεις, δικιά σου . . . θα τρέξουμε απ την Πίσα ως την Κόρινθο
- No problem , it looks easy
- Τον κακό σου τον καιρό, (your stormy weather )που νομίζεις πως είναι εύκολο.
- . . .
- Άμα χάσεις θα σου πάρω το κεφάλι ρε.
- Ώπα ρε μεγάλε , πως την έχεις δει έτσι ? ?
- Είσαι ? ? Θα σε αφήσω να φύγεις και πρώτος !! άμα θες, άμα φοβάσαι άδειασέ μας τη γωνιά.
Ε, ρε κόλλημα που έχει φάει ο παππούς με τις ιπποδρομίες, λέγανε οι γαμπροί.
- Άντε φύγαμε , σιγά μη με νικήσεις ρε γεροξεκούτη με τα ψοφάλογά σου . (Δεν ήξερε , δε ρώταγε ? ? )

Ξεκίναγε πρώτος ο υποψήφιος αλλά στα πρώτα στάδια ο Οινόμαος τον προσπέρναγε και του
έπαιρνε το κεφάλι. Είπαμε , αντιντόπινγκ κοντρόλ δεν είχανε εκείνα τα χρόνια, ότι γουστάριζες έριχνες στα άλογα.
Βλαστήμαγε και η Ιπποδάμεια την τύχη της γιατί καθώς καταλαβαίνετε . . . ε, είχε και αυτή κάνει τα όνειρά της.

Φυσικά ακόμη και στην Μυθολογία υπάρχουν κάποιες ασάφειες που μας κάνουν να σκεπτόμαστε διάφορα.
Ο Οινόμαος για παράδειγμα ,είχε ένα ηνίοχο που τον λέγαν Μυρτίλο ο οποίος ήταν και πολύ καψούρης με την Ιπποδάμεια
αλλά περισσότερες λεπτομέρειες δεν ξέρουμε . Να θυμάστε αυτό το όνομα Μυρτίλος , θα το συναντήσουμε πάλι .
Πλάκα πλάκα ο Οινόμαος είχε αποκεφαλίσει 13 υποψήφιους με το ίδιο κόλπο της ιπποδρομίας .

Μια μέρα εμφανίζεται στην περιοχή ο Πέλοπας, ωραίο παλικάρι με πολλά προσόντα από
αυτά που μια δεσποινίδα ,όσο στερημένη και να είναι, μπορεί και τα αναγνωρίζει και αξιολογεί αμέσως.
Ο Πέλοπας ήταν λεβεντιά με μεγάλη καρδιά και μπράτσα και η καταγωγή του απ τα βάθη
της Μικράς Ασίας (Δεν είναι ανάγκη φυσικά αυτό να το πούμε στους Τούρκους και στον Ερτντοαν, δε ξέρεις ποτέ τι γίνεται)
Με το που βλέπει ο Πέλοπας την λεγάμενη. . . έπαθε , σείστηκε ο ντουνιάς ,κουνηθήκαν τα βουνά.

Μια ωραία πρωία στην αγορά την συναντά ο Πέλωψ , άστραφταν και τα ρούχα του απ την λάμψη
του Ήλιου , κάτι σαν τον Παπαμιχαήλ στο υπολοχαγός Νατάσσα .
- Μανάρι μου εσύ , τι θεογκόμενα είσαι ? Λιώνω λέμε
- Α να χαθείς, κρύε!
- Εγώ ? Κρύος ? εγώ που σου εξέφρασα τα ειλικρινή μου αισθήματα ?
- Μα μου λέτε κουταμάρες
(«καλά πάμε» λέει ο Πέλοπας από μέσα του, άμα ακούνε τέτοια οι άντρες )
- Δεν είναι κουταμάρες γλυκιά μου, είναι όλη η αλήθεια,
- Είσθε κόλακας !
- Καλά, έχει ανοίξει ένα καφέ εδώ παρακάτου, πάμε να σε κεράσω ένα ποτό να μην στεκόμαστε?
- Καλά , άντε , πάμε . . .
(Στο καφέ , στο πατάρι . . . με χαμηλό φωτισμό)
- Ιπποδάμεια, θα σε πάρω
- Ξέρεις Πέλο μου, ο μπαμπάς μωρέ . . . να . . . είναι λίγο αυστηρός.
- Μωρέ θα σε πάρω, δε με νοιάζει τίποτα.
(Την ψωνίζει και η Ιπποδάμεια , άκουσε το μαγικό «δε με νοιάζει τίποτα» και ξελιγώθηκε . . .
περνάγανε και τα χρόνια βλέπετε , παραδόθηκε άνευ όρων η κοπέλα). Του τάπε όλα χαρτί και καλαμάρι.
- Θα σε βάλει σε ιπποδρομία και ο αγώνας είναι στημένος , τα άλογα είναι ντοπέ.
- Θα τρέξω και ότι θέλει ας γίνει.

Το κορίτσι κατάλαβε πως είναι η μοναδική της ευκαιρία , το «ότι θέλει ας γίνει» δε λέει και πολλά ,
ήξερε πολύ καλά τι θα γίνει, άμα περιμένεις από τους μπουνταλάδες τους γαμπρούς που έχουν το μυαλό στο … μη πω, (καταλάβατε εσείς)
πήγε που λέτε και βρήκε τον Μυρτίλο τον ηνίοχο. Ο Μυρτίλος στην αρχή δεν άκουγε κουβέντα, τον καλοπιάνει
Ιπποδάμεια, δε ξέρουμε τι του είπε ακριβώς, τι του έταξε και τι του έκανε πάντως ο Μυρτίλος , πάει το βράδυ και
«πειράζει» την άμαξα , χάλασε το «τούρμπο» , πείραξε τα καρφιά, λιμάρισε τις βίδες, άφησε νηστικά τα άλογα
πάει την άλλη μέρα ο Οινόμαος, ξεκινάει η αρματοδρομία, στα μισά, σπάει το καρότσι του
διαλύονται οι ρόδες, αλλού τα άλογα αλλού ο Οινόμαος αλλού το τρέιλερ, και ο Πέλοπας τερμάτισε πρώτος και το
πήρε το κορίτσι, και την προίκα και έδωσε το όνομά του στο νησί, Πελοπόννησος έκτοτε ,και κατά μια εκδοχή ο Οινόμαος
αυτοκτόνησε κατά μια άλλη σκοτώθηκε κατά την αρματοδρομία, πάντως είναι μόστρα στο αέτωμα .

Γίνανε που λέτε αέτωμα , απ την μια μεριά ο Οινόμαος με την Στερόπη , απ την άλλη ο Πέλοπας με την Ιπποδάμεια
στη μέση ο Δίας φυσικά , τα τέθριππα των αντιπάλων με τους ηνίοχους και στις γωνίες οι θεότητες Αλφειός και Κλαδέος
που αναπαριστούν τους ποταμούς που ποτίζουν τον κάμπο της Ηλείας .
Τα συμπεθέρια, απ το σόι του γαμπρού, ο Τάνταλος δηλαδή, λείπουν απ το αέτωμα γιατί ο Τάνταλος ήταν μεγάλος τσόγλανος
και δεν τον καλούσε κανείς σε τέτοια και γενικά τον αποφεύγανε οι αγαλματοποιοί.

Φυσικά η ιστορία ΔΕΝ τελειώνει εδώ
Ας πούμε και τα παρατράγουδα, η Ιπποδάμεια ήταν ολίγο ζωηρά. Τον Πέλοπα τον βαρέθηκε σχετικά σύντομα
και άρχιζε να γλυκοκοιτάει τον ηνίοχο Μυρτίλο. Μια μέρα που ο Πέλοπας πήγε για κυνήγι η Ιπποδάμεια
κόλλησε του Μυρτίλου
- Μ’ αρέσεις πολύ , πάντα μου άρεσες . . .
- Με φέρνεται σε δύσκολη θέση
- Είσθε κούκλος
- Όχι , δε . . .
- Άσε τα νάζια σε παρακαλώ , κάνε ένα ντουζάκι κι έλα στην κάμαρη !!
- Όχι , δε . . . ξέρετε , εγώ . . . να , εεε !! (το κορόιδο ο Μυρίλος)
- Έλα που σου λέω, δε θα πω τίποτα του Πέλοπα, και ο μισθός μισθός , τι φοβάσαι ?

Η Ιπποδάμεια δεν τα κατάφερε και για αυτό τσαντίστηκε πολύ, όταν επέστρεψε ο Πέλοπας καταϊδρωμένος
η καριόλα γυναίκα (καριόλα = κρεβάτι στα ισπανικά , δεν είναι βρισιά) τα γύρισε αλλιώς
- Πέλο μου . . . ,
- Τι έγινε Ντάμη μου ?
- Να μωρέ , όταν έλειπες . . .
- Ε ! τι ?
- Αυτός !
- Ο Μυρτίλος ?
- Ναι , αυτός , μου ρίχτηκε, πες του κάτι σε παρακαλώ . . .
- Άντε ρε , σοβαρά μιλάς !!
- Άμα σε λέω ψέματα να σε θάψω αγάπη μου !!
Δεν ήθελε και πολλά ο Πέλοπας , αρπάζει τον Μυρτίλο και τον πετάει στη θάλασσα και πνίγηκε το παλικαράκι
τζάμπα και από τότε το πέλαγος που πνίγηκε το ονόμασαν Μυρτώο πέλαγος .

Συνεχίζεται


Εδώ για περισσότερα για τον Μύθο και για το αέτωμα του ναού
του Δία στην Ολυμπία
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2....%20aetoma.htm

http://img147.imageshack.us/img147/9...oaetoma9ay.jpg

Litsa 03-04-07 20:36

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2...Ippodameia.jpg
Αυτή είναι η Ιπποδάμεια

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2...a-Oinomaou.jpg

Και αυτός ο φουκαράς ο Μυρτίλος με το άρμα του Οινόμαου

Litsa 03-04-07 20:38

Η Ιλιάδα ξεκινάει έτσι άμα δε το ξέρετε

Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλεήος
ουλομένην, ή μύρι Αχαιοίς άλγε έθηκε .

Βέβαια εδώ είναι στο μονοτονικό που είναι ψιλοέγκλημα
αλλά φταίνε τα φορα που δεν έχουνε πολυτονικό .

Στα δικά μας τώρα
Την μήνιν (την μανία) τραγούδα θεά του Πηλειάδου Αχιλέως
πού χιλιάδες δεινά στους Αχαιούς έφερε .

Αλλά ποιος είναι αυτός ο Αχιλλέας τέλος πάντων??
Σήμερα αν ζούσε θα είχε ταυτότητα που θα έλεγε

Επίθετο : Πηλειάδης (καμία σχέση με Πόντιους ή λοιπούς Μικρασιάτες )
Όνομα : Αχιλλέας
Όνομα πατρός : Πηλέας (για αυτό τον λένε Πηλειάδη στο επίθετο,
μέχρι και Σκοπιανός ιστορικός το καταλαβαίνει αυτό με την πρώτη)
Όνομα Μητρός : Θέτις
Το Γένος : Νηρηίδη (Νηρηίδες = Θεότητες της ήρεμης θάλασσας )
Ημερομηνία Γέννησης : απροσδιόριστο , τουλάχιστον 1500 π.χ. και βάλε.
Όνομα συζύγου : παύλα (Με την Ιφιγένεια αλλά δεν ήταν τυχερό, μετά με τη Βρισηίδα
κάτι πήγε να γίνει αλλά . . . του την έφαγε ο Αγαμέμνων)
Δημότης : Αργαλαστή Μαγνησίας
Κάτοικος :Ιωλκός Βόλου
Επάγγελμα : Βασιλιάς Στρατηγός Μονομάχος Τρωοφάγος
Θρήσκευμα: Ειδωλολάτρης Δωδεκαθεϊστής (τρέχα γύρευε )
Εκδοθείσα αρχή : Α.Τ Μυρμηδονίων

Το οικογενειακό του προφίλ λίγο ως πολύ είναι περίπου γνωστό :
Κάποιο πρωινό του Ιούνη η Θέτις, η μητέρα του, περπατούσε στην Παραλία του Βόλου
και συναντιέται με τον Πηλέα ,τον μπαμπά.
τον κοιτάει . . . ,
την κοιτάει . . .
τον ξανακοιτάει . . .
την ξανακοιτάει . . .

- Κυρία μου , τα σέβη μου , είσθε από τα μέρη μας ? ?
- Δεν είμαι κυρία ρε ηλίθιε , Θεά είμαι . Αι πάγαινε και συ . . .
- Ε , βάλτε και ένα διακριτικό στο γιακά σας , τι σας φταίνε οι θνητοί να μπερδεύονται και να σας ερωτεύονται άδικα ?
- Α μπα , ακόμα δε με είδες και με ερωτεύθηκες κιόλας ? ?

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα , η Θέτις είχε αποκλεισθεί από γάμο με θεούς και θα έμενε
στο ράφι αν δεν έριχνε κάπως το τουπέ της και να έβρισκε κανένα καλό παλικάρι να δει και αυτή
λίγο χαρά στα σκέλια της .
Την πιάνει ο Χείρων , το Κενταυράκι που ήταν γείτονας και πολύ ξηγημένο άλογο και την αρχίζει στο ψηστήρι .

- Γιατί δεν τον παίρνεις μωρή ?
- Πας καλά ρε ? ? Θνητό να πάρω ? Για ποια με πέρασες ?
- Πάρτονε μωρή που σου λέω , κελεπούρι είναι .
- Άσε ρε , να μου λείπει
- Που θα βρεις καλύτερο ,είναι και βασιλιάς , φραγκάτος , φορτωμένος

Πες πες πες δεν άργησε να γίνει το γεγονός , παντρευτήκανε και είχανε ένα καλό ξεκίνημα
και πλούσια δώρα και ο Χείρων κουμπάρος παρακαλώ .
Η Θέτις ήτανε διαρκώς έγκυος ένεκα που ο Πηλέας ήταν ασυγκράτητος νέος με πάνω
από δύο συνουσιακά επεισόδια καθημερινώς με την σύζυγο , (χώρια τα εξωσυζυγικά) και χωρίς
προφυλάξεις παρακαλώ επειδή δεν τις άντεχε τις προφυλάξεις . . . Δεν το έκανε αυτό για να γλιτώσει τα λεφτά .
Κάθε άλλο. Του φαινόταν ότι είναι σαν να πλένει τα πόδια του φορώντας ταυτόχρονα και τις κάλτσες,
πράγμα που δεν γίνεται καθώς όλοι σας καταλαβαίνετε. (Όπως συνηθίσει κανείς )

Η Θέτις πάντα το είχε καημό που πήρε θνητό άνδρα και δοκίμαζε τα παιδιά να διαπιστώσει αν πήραν
απ’ του άντρα της και είναι και αυτά θνητά ή πήραν από κείνη και είναι αθάνατα.

Πως τα δοκίμαζε ? Απλό ! , τα βούταγε σε βραστό νερό , αν τα μωρά βγαίνανε κόκκινα και πεθαμένα
ήταν θνητά, αν όχι ήταν αθάνατα, ο Πηλέας τσατίστηκε, πήρε τον Αχιλλέα νήπιο και τον έκρυψε.
Η Θέτις κατάλαβε ότι δε θα σταυρώσει κουτσούβελο και αποφάσισε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο
βουτώντας τον σε αθάνατο νερό στη πηγή "Στιγός" αλλά έπρεπε να το βαστάει από κάπου,το βάσταγε
λοιπόν απ την φτέρνα ,το βούτηξε , αλλά ενώ ήταν άτρωτος σε όλο το σώμα , απ την φτέρνα έμεινε τρωτός.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν τις έκοψε της βλαμμένης της μάνας της Θέτις ,να του πει του παιδιού,
να του δώσει μια παραγγελιά να φοράει μόνο μποτάκια κλειστά και χοντρά με καρφιά σαν αυτά που φοράνε
οι αναρχικοί και να αποφεύγει τα ξώφτερνα σανδάλια και τσόκαρα ή σαγιονάρες γενικώς.

Τέλος πάντων. Αυτά κάνουν οι γονείς και χαντακώνουν τα τέκνα τους.

Ο Αχιλλέας ήταν μοναχοπαίδι ομορφούλικο πλουσιόπαιδο ψηλός ξανθός και γενικά "υπεράνω".
Έτρωγε τις βιταμινούλες του και τα φαρίν λακτέ του και τα ψαράκια του, τις μπριζολιτσες του
τα μπον φιλέ του και γενικά τι θα πει σκέτο "ψωμί και τυρί" για όλη μέρα ή φακές χωρίς λάδι δεν ήξερε.

Το παλικαράκι θα μας είχε βγει φλούφλης "γκαγκά" και στην καρακοσμάρα του αν δεν είχε ένα καλό δάσκαλο
να τον δασκαλέψει και να του εξηγήσει ποιος είναι και τι πρέπει να κάνει.
Ο δάσκαλος αυτός ήταν ο Χείρων που ήταν και κουμπάρος .
- Του και α ?
- ΤΑ
- Μπράβο , Που και ι ?
- ΠΙ
- Ξανά μπράβο λεβέντη μου, πέντε και πέντε ?
- Δέκα
- Αι γεια σου, επτά ή επτά ? ?
- Σαρανταοκτώ
- Το πλησίασες . . .
- Σαράνταεννιά
- Σωστόοος ! Και από προπαίδεια καλά πάμε .

Μάθαινε το παιδί γράμματα σπουδάγματα , καμάρωνε ο Πηλέας , η μαμά είχε φύγει
δεν άντεχε την ζωή στη στεριά , είχε πάει στους βυθούς του πελάγους .
- Πως το βλέπεις το παιδί κυρ δάσκαλε ? (λέει ο μπαμπάς)
- Ήρωας , λεβέντης , άφταστος , λίγο παραπάνω διάβασμα θέλει στο σπίτι . . . (τα γνωστά )
Μεγάλωνε ο Αχιλλέας και δυνάμωνε με τα φαγητά που του ετοίμαζε ο Χείρων , έξη ετών
έριχνε ακόντιο κυνηγούσε ελάφια, σκότωνε λιοντάρια και αρκούδες και άλλα πολλά . Είχε και δύο γκόμενες ,
παστρικές , την Φιλύρα και Χαρικλώ , για την σεξουαλική αγωγή το παιδί, μη μας ντεραπάρει κοτζάμ βασιλόπουλο,
τόσα και τόσα γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα . . .

Πήγε κάποια μέρα ο Πηλέας (αφού είχε χωρίσει με την Θέτις) και στον μάντη Κάλχα για να μάθει τα μελλούμενα.
Ψήνει τον καφέ το δουλικό , πίνει ο Αχιλλέας , τον βγάλανε έξω να παίξει να μην ακούει
διαβάζει το φλιτζάνι ο Κάλχας και πήρε μια έκφραση σαν σε εκείνη τη διαφήμιση που
διαφήμιζε την σοκολάτα "κιτ κατ" με την καφετζού και τον άλλον τον ανυποψίαστο.

- Τι λέει το φλιτζάνι κυρ Κάλχα μου ?
- Πωωωωω. . . (πιάνει και το κούτελό του με απελπισία, σαν να αυτοσφαλιαρίστηκε)
- Τι καλέ ? ? Λέγε και ας τα επιφωνήματα !!
- Ο Αχιλλές . . .
- ε
- Θα πάει στην Τροία
- ε, και ?
- η Τροία θα πέσει
- ε και ?
- αλλά . . . ο Αχιλλέας . . .
- Ο Αχιλλέας ? ? Τι ?
- Ο Αχιλλέας . . . δε θα γυρίσει . . .
- Αμααανννν , κακό που μας βρήκε !!! Τι κάνουμε τώρα ? ?
- Ξέρω και γω? Δεν είμαι και μάντης!!! Κρύφτον κάπου, μην τον αφήσεις να πάει στην Τροία.

Τι να κάνει ο Πηλέας, στέλνει τηλεγράφημα στην Θέτις ότι το και το , κάνουνε ένα
οικογενειακό συμβούλιο και αποφασίζουν να ντύσουν τον Αχιλλέα κοριτσάκι και
να τον κρύψουν με τα άλλα κοριτσάκια στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη στη Σκύρο .
(Νομός Μαγνησίας ήταν τότε)

Τον ντύνουν που λέτε κοριτσάκι , με τα φουστανάκια του με τα καλσόν του , τις μπούκλες στα μαλλιά
με τα κραγιονάκια του ,του αλλάζουνε και το όνομα , τον φώναζαν Λέλα ,του δίνουνε και μια "μπάρμπι" κούκλα
και τον στέλνουν πακέτο στον Λυκομήδη. Δυστυχώς , περνούσε από κει ο Ερμής εκείνη τη μέρα ,
είχε κάτι κούριερ να παραδώσει, και κάτι πήρε το μάτι του ότι ο Αχιλλέας τα παίζει ιγκόγνιτο .
Μεγάλος πληροφοριοδότης και κουτσομπόλης και απατεώνας ο Ερμής. Ο μεγαλύτερος ρουφιάνος που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα .

Παρίστανε ο Αχιλλέας το κοριτσόπουλο που λέτε ,μέσα στο γυναικωνίτη, έπαιζε με τα άλλα κοριτσάκια
τα "μέντα μέντα" βγαίνανε έξω παίζανε με τις κούκλες, σχοινάκι , και άλλα πολλά ώσπου μια μέρα
μια κόρη , η Δηιδάμεια πρήστηκε απ τη μέση και κάτω .
Περνάει από μπροστά απ το πατέρα της τον Λυκομήδη, την βλέπει αυτός , τρελαίνεται . . .
- Μωρή Ντάμη , έλα δω !
- Γιες Νταντι
- Τι έφαγες κόρη μου ? ? Γιατί πρήστηκες ?
- Τίποτα δεν έφαγα , ορκίζομαι !
- Μωρή !! Εσύ είσαι γκαστρωμένη !!
- Λές να είναι γκάστρωμα αυτό ? ?
- Τον κακό σου τον καιρό μωρή . Ποιος ? ? Λέγε !!
- Δε ξέρω καλέ μπαμπά, παίζαμε με τη Λέλα το γιατρό και . . .
- Φτούυυυ, θα μου τις απαφτώσει όλες αυτός ο τσόγλανος , θα τον απομονώσω "να σώσω ότι γίνεται αν σώζεται " (Κατσιμιχαίοι)

Φυσικά τα καράβια των Ελλήνων δεν ξεκινούσαν χωρίς τον Αχιλλέα , μαρτύρησε ο Ερμής ότι κάπου προς τα κει
τον πήρε το μάτι του και κινήσανε οι υπόλοιποι βασιλιάδες ,ανάμεσά τους και ο Οδυσσέας, για να τον βρούνε .
Πάνε στον Λυκομήδη
- Έχετε εδώ κανένα παιδάκι που τον λένε Αχιλλέα ?
- Όχι , δεν έχουμε
- Ε , πως , αφού ο Ερμής τον είδε !!
- Οχουυυυ , δεν έχω σας λέω ,
- Ψεύδεστε κύριε Λυκομήδη , να μας φέρετε τον Αχιλλέα εδώ και τώρα.
- Βρε δεν έχω σας λέω , ψάξτε και μόνοι σας.
Αρχίσανε να ψάχνουνε, φτάσανε στο γυναικωνίτη, δεν βρήκανε τίποτα παρά μόνο σεμνές ανήλικες παρθένες
και η μια γκαστρωμένη και στον έβδομο μήνα παρακαλώ με μια κοιλιά "να" . Οι άλλοι μπουνταλάδες δεν καταλάβανε
χρηστό που λένε όμως ο Δυσσέας αμέσως το πήρε πρέφα, σου λέει ποιος το γκάστρωσε το πιτσιρίκι ? Υπάρχει αρσενικό
εδώ τριγύρω στη παρέα, ποιος άλλος λοιπόν ? Ο Αχιλλέας . !

Αρχίζουνε τα εμβατήρια και τις τυμπανοκρουσίες , πετάγεται ο Αχιλλέας όρθιος, πετάει τα κοριτσίστικα
παίρνει την όζα να καθαρίσει τα νύχια (στρατιώτης με σκουλαρίκι γίνεται, με βαμμένα τα νύχια όμως, με τίποτα)
καθαρίζει και τα κραγιόν αρπάει το σπαθί και αρχίζει να τρέχει πάνω κάτω ,
- Δείξτε μου τον εχθρό, ποιόν πολεμάμε θέλω να ξέρω και που είναι ταμπουρωμένος, άμα τελειώσουμε μου λέτε και τον λόγο .
- Έλα , ηρέμησε δικέ μου , κούλαρε λίγο ,στην Τροία θα πάμε , τον λόγο ? , άστα , μη τα ρωτάς . . . !

Συνεχίζεται . . .

Litsa 03-04-07 20:42

Σίσυφος (1)

Υπάρχουνε κάτι μέρη που βγάνουνε καλό κρασί,άλλα μέρη μυτζήθρα σούπερ και κάτι άλλα
είναι ξακουστά για την σταφίδα τους. Έτσι υπάρχουνε και κάτι μέρη που βγάνουνε ανθρώπους
λεβεντιές ή ανθρώπους χλεχλέδες, ανθρώπους ξηγημένους και ψαγμένους και ανθρώπους
που κουβαλάνε συνεχώς το σιδερικό στη ζώνη αλλά δε το καρφώνουνε ποτές, μόνο το δείχνουνε.
Υπάρχουνε και τα μέρη που βγάνουνε ανθρώπους πονηρούς και λέρες που, από όπου
και να τους πιάσεις θα λερωθείς ρε παιδάκι μου.
(Για τα μέρη που βγάνουνε φούντα μυρωδάτη,ονόματα δε λέμε τώρα, θα πούμε μια άλλη φορά)

Σήμερα θα μιλήσουμε για τον πονηρότερο των πονηρών που ήταν ο Σίσυφος(Κορίνθιος),
και με διαφορά περικαλώ απ τον δεύτερο σε πονηράδα.Τόσο πονηρός που τον έγραψε και η
ελληνική Μυθολογία.Ο μπαμπάς του ήταν ο Αίολος,ο θεός των ανέμων,και μαμά του η Εναρέτη,
αγνώστων λοιπόν στοιχείων.Ο Σίσυφος είναι ο κλασικός Πελοποννήσιος.Απ αυτούς που ο καλύτερος,
λένε,έχει σκοτώσει τη θεία του και απαφτώσει την ξαδέρφη του.

Είναι ο ιδρυτής της Κορίνθου (και βασιλιάς της, παλιά την Κόρινθο την έλεγαν Εφύρα)
και μάλιστα λένε οι γραμματιζούμενοι πως αυτός έχτισε μοναχός του την ακρόπολη της Κορίνθου,
την περίφημη Ακροκόρινθο. Όταν λέμε μοναχός εννοούμε μοναχός, ντιπ για ντιπ, χωρίς
βοηθούς υποεργολάβους μάστορες και παραμάστορες.
Αλβανούς δεν είχε τότενες γιατί λίγα χρόνια πριν είχαν κλείσει τα σύνορα της Κακαβιάς
και ξαναανοίξανε το 1990 μετά χριστόν (διασταυρωμένο αυτό που σας λέω).
Ήταν επίσης ο πρώτος που ανακάλυψε τα διόδια στους δρόμους. Εκεί στη Κόρινθο,
στην στενάδα του ισθμού,όποιος ήθελε να περάσει έπρεπε να τα ακουμπήσει του Σίσυφου.
Και τα διόδια λοιπόν ελληνική εφεύρεση.

Ο Σίσυφος, λένε,βίος και πολιτεία, έκανε πολλά,πάρα πολλά αλλά ποτέ δεν ενοχλούσε
τον Δία ,και ο Δίας έδινε τόπο στην οργή, αλλά στο τέλος όμως, ανακατεύθηκε και
με ρουφιανιλίκια,ρουφιάνεψε τον ίδιο τον Δία,τσατίστηκε ο Θεός, τον έστειλε σε Ε.Δ.Ε,
κονόμησε αρχικά ο Σίσυφος ένα τρίμηνο φυλάκα αλλά κατά την ανάκριση βγήκαν στη φόρα και
κάτι άλλες λαδιές που είχε κάνει στο παρελθόν και του προσθέσανε και άλλα χρονάκια,το
σύνολο του βγήκε ένα κουστουμάκι ισόβιο σε καταναγκαστικά έργα και με πολύ επιείκεια.
Και απ έξω ήταν η άνοιξη και κελαηδούσαν τα πουλιά,καλοκαίρι και παραθέριζαν οι γκόμενες
στις παραλίες χειμώνας και τα ζευγαράκια πήγαιναν για (ξε)σκι στην Αράχοβα και αυτός,
ο μαύρος,κουβαλούσε στον κάτω κόσμο μια πέτρα που μόλις την έβαζε στη θέση της,στην κορυφή
ενός λόφου,αυτή ξανακύλαγε κάτω και φτου και απ την αρχή ο Σίσυφος,στη "στενή" να σπρώχνει
την πέτρα.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράματα με τη σειρά τους

Ο Σίσυφος είναι αυτό που λέμε σήμερα "μούτρο". Πιτσιρικάς που τον γράψανε στο σχολείο φάνηκε
πως ήταν ολίγον τεμπελάκος αλλά δεν έδειχνε τίποτα το ιδιαίτερα ανησυχητικό.
- Κάτσε να διαβάσεις ρε,πιάσε και κανένα βιβλίο βρε παλιοκερατά να ξεστραβωθείς
(του έλεγε ο πατέρας του)
Η μάνα του όμως τον καμάρωνε (στην καρακοσμάρα της) και έλεγε στις άλλες γυναίκες
- ο Σίφης μου είναι το καλύτερο παιδί,ο καλύτερος μαθητής,όλη μέρα διαβάζει το χρυσό μου.
- Συγχαρητήρια δια τον υιόν σας κυρία Εναρέτη,έλεγαν οι άλλες γυναίκες στη γειτονία
- Σας ευχαριστώ,είναι και πάρα πολύ τακτικός και νοικοκύρης το χρυσό μου.
Ο Σίφης όμως,όπως ίσως να υποψιασθήκατε,ρούφαγε κάτι τσιγαρούκλες ξεγυρισμένες,κάτι στριφτά
και άφιλτρα που δυο πακέτα μάρλμπουρο τη μέρα δε τον φτάνανε και έκανε και τράκα.
Και έκανε κοπάνες απ το σχολείο και πήγαινε Και εκκλησιαζόταν καθημερινά σε ιερούς ναούς
της Αφροδίτης,στην αρχή σαν απλός θεατής μετά τον μπάσανε και μέσα οι ιερόδουλες για κατηχητικό,
να ψέλνει και να ανάβει τα λιβάνια και να πλένει και κανένα σεντόνι και κάνα σκούπισμα.
Η μόνη νοικοκυροσύνη του ήτανε που σφράγιζε σε αεροστεγή κουτιά τα ταμπάκια για να
μη χάνουν την υγρασία τους και για να φκιάχνει τα χαρμάνια του για να φουμάρει.
Με το ζόρι τέλειωσε το γυμνάσιο και μετά άνοιξε δική του εταιρία.Έγραφε στην κάρτα του:

«ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΞΥΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ»
Πήγαινε το λοιπόν στα καφενεία και έπινε τον καφέ του με την παρέα του, όλοι ένας και ένας,
και εκεί τους ξηγιόταν την αποστολή με λεπτομέρειες .
- Παίδες
- Μάστα
- Σήμερα θα δείρουμε τον τάδε
- Που κατοικοεδρεύει αφεντικό ?
(Κανείς δεν ρωτούσε "γιατί",δεν είχε καμία απολύτως σημασία,μόνο το"που"και"ποιος"τους ένοιαζε)
- Αθήνα.Στη κρεαταγορά στην Βαρβάκειο,τρίτο περίπτερο αριστερά,δίπλα στα καφάσια.
- Να του πούμε και το μυστικό, από ποιόν τα μούσμουλα ?
- Πέστε του απ την Λουλού,θα καταλάβει αυτός.
- Και πόσο να του ξηγηθούμε αφεντικό?
- Πορτοκαλί θα τον κάνετε

Είχε ταρίφα με κωδικούς για το φπα,το "πορτοκαλί"ήταν με επιδέσμους και τσιρότα,το "μπλε" ήταν
να πάει μέχρι το Α’ βοηθειών για κάνα δυο ράμματα και το "καφέ" να πάρει "το πρόσωπο" τουλάχιστον
30 μερούλες αναρρωτική.Μετά το καφέ,χόντραινε το πράμα και ήθελε συμβόλαιο με συμβολαιογράφους
και τον πελάτη που πλέρωνε απίκου με το μετρητό.

Μετά ο Σίσυφος είδε ότι δε τραβάει το πράγμα και άλλαξε επάγγελμα.Τα είχε κάνει "πλακάκια"
με κάποιον Αυτόλυκο,άλλο μεγάλο μούτρο αυτός (εξώλης και προώλης ο Αυτόλυκος,γιος του Ερμή ή Απόλλωνα)
και κλέβανε μαζί ζώα από τις στάνες. Ο Σίσυφος είχε ειδικευτεί στο άνοιγμα και άνοιγε τις στάνες
την νύχτα σαν να είναι φιστίκια Αιγίνης και μαζί με τον Αυτόλυκο κάνανε χρυσές δουλειές τα πουλάκια μου.
Ο ένας άνοιγε την στάνη ο άλλος προωθούσε το εμπόρευμα αλλάζοντας τα χαραγμένα σήματα
(όπως η "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" γίνεται "ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ" )και τα χρώματα του κοπαδιού.

Όμως , άμα είναι ο άνθρωπος γεννημένος κατεργάρης ,σκάρτος και πονηρός δεν έχει αυτό που λέμε "μπέσα".
Μια νύχτα, εκεί που είχανε κλέψει ένα βόδι και το τρώγανε σουβλάκια, έπεσε παρεξήγηση.
- Τι έχεις ρε Σίφη ? (ρώτηξε ο Αυτόλυκος)
- Τίποτα δεν έχω . . .
Είπε "τίποτα" ο Σίσυφος αλλά είπε ψέματα γιατί είχε γκόμενα την κόρη του Αυτόλυκου,ονόματι "Αντίκλεια"
και την απάφτωνε κανονικότατα παιδιά, πρωί μεσημέρι βράδυ.Και σα να μην έφτανε αυτό,η Αντίκλεια
ήταν και παντρεμένη με τον βασιλιά της Ιθάκης Λαέρτη και ο πατέρας της,δηλαδή ο Αυτόλυκος,
παρέα με τον Σίσυφο το συνεταιράκι του, έκλεβαν τα βόδια του γαμπρού.Η Αντίκλεια τα ήξερε όλα
αλλά δε μπορούσε να πει και τίποτα. Ήταν εγκλωβισμένη η γυναίκα. Δεν ήξερε ποιανού τα πάρτυ
να πάρει,του συζύγου? του πατέρα? του αγαπητικού? Ποιανού? Χοντρό μπλέξιμο. Δεν ήξερε και δε μίλαγε.
Μόνο που βάραγε το κεφάλι της στον τοίχο κάθε τόσο με την τύχη της και παρά τρίχα και θα την έκανε
και "τραγωδία" ο Ευριπίδης αλλά δεν πρόλαβε γιατί πέθανε.

- Ρε,κάτι έχεις εσύ,τι ζόρι τραβάς? (ξαναρωτάει ο Αυτόλυκος)
- Ρε αι παράτα μας που θα σου δώσω και λογαριασμό
- Σίφη,κομμένα τα απότομα ζοριλίκια μην σε αρχίσω στις καρπαζιές,εντάξει?άιντε μπράβο.
Δε μίλησε ο Σίσυφος,έσκυψε το κεφάλι,τι να έκανε? δε μπορούσε να τραβήξει και μαχαίρι
ένεκα απουσίας κάποιου τρίτου στην παρέα που θα είχε το φιλότιμο να μπει στη μέση και να τον κρατήσει
φωνάζοντας "ΜΗ ΡΕ ΣΙΦΗ" γιατί όπως καταλάβατε ο Σίσυφος ήταν απ’ αυτούς που κουβαλάνε το σιδερικό,
το δείχνουνε αλλά δε το καρφώνουνε ποτέ και κάθε τόσο λερώνουν και τα σώβρακά τους.
Αλλά από μέσα του έλεγε "θα σε τακτοποιήσω εγώ μωρή μοδίστρα"

Εν τω μεταξύ,ο Λαέρτης (ο κερατάς,ο σύζυγος της Αντίκλειας και γαμπρός του Αυτόλυκου)
είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον πεθερό του και είχε ζητήσει βοήθεια απ τον Σίσυφο να
διαλευκάνει το μυστήριο που πηγαίνανε τα βόδια (τώρα Λαέρτη μου σώθηκες) ο οποίος όμως
"πούλησε"τον Αυτόλυκο κανονικά,τον έδωσε"στεγνά"που λένε και μετά έγινε άφαντος και
καταζητούμενος από το υπόλοιπο σόι του Αυτόλυκου.

Σύμπτωση,η Αντίκλεια μετά από εννέα μήνες γέννησε ένα πανέξυπνο μωρό που έμοιαζε φτυστό ο Σίσυφος
και το λέγαν Οδυσσέα.Μάλιστα,καλά το καταλάβατε,ο Οδυσσέας είναι νόθος γιος του Σίσυφου που του
έμοιασε και στην πονηριά και ο Λαέρτη είναι απλός και ακούραστος χορηγός.(Έτσι γίνεται πάντα)

Συνεχίζεται.

Litsa 03-04-07 20:44

Συνέχεια του από πάνω
Σίσυφος (2)

Αυτά απ την Ιθάκη . . .

Επιστρέφει ο Σίσυφος Κόρινθο,στο ιγκόγνιτο να μην τον αναγνωρίσουν,και πάει για προστασία
στο σπίτι του αδελφού του,του Σαλμονέα. Εκεί έτρωγε έπινε και σκεφτόταν ιδέες για το μέλλον.
Ο Σίσυφος άρχισε να καλοβλέπει την ανιψιά του την Τηρώ η οποία ήταν και αυτή καλό κουμάσι
- Έλα στο θείο Σίσυφο !
- Έρχομαι.
- Τσιπουράκι ?
- Το πίνω
- Θεατράκι ?
- Το πάω
- Γλυκάκι ?
- Το τρώω
- Δωράκια ?
- Τα παίρνω
- Τσιγαράκι ?
- Το καπνίζω
(Μωρέ , αυτό είναι μικρό στο μάτι αλλά ψημένο στην πιάτσα , έτοιμο για μπίζνες)
- Σκόπιμα κατευθυνόμενη προτροπή ανάλωσης αγαθών εντός κοινωνικής συναθροίσεως κάνεις ?
- Τι είναι αυτό καλέ θείε? Πρώτη φορά το ακούω?
- κονσομασιόν κορίτσι μου, κονσομασιόν!
- Έτσι πες μου ρε θείε,μίλα ελληνικά να σε καταλαβαίνουμε !
- Κάνεις κονσομασιόν Τυρώ μου ? λέγε!
- Άμα μου αρέζει ο πελάτης,και κονσομασιόν κάνω και απ όλα κάνω.
- Λοιπόν, θα ανοίξουμε μαγαζί,θα δουλέψουμε κάνα δυό χρόνια,μαζεύουμε το χαρτί,και μετά θα την κάνουμε. . .
- Αχ . . .ναι!,ωραία που είναι τα ταξίδια. . .Βαβυλώνα,Ηλιούπολη (Αιγύπτου),Περσέπολη,Βαγδάτη,Ταρτός .
- Ότι θέλει το ανιψάκι μου
- Και μετά παντρευόμαστε κιόλας
Το τελευταίο δε του άρεσε του Σίφη,αλλά δε μίλησε,έκανε το κορόιδο.

Για να μην βγαίνουμε εκτός θέματος,έγινε Σίσυφος Τυρώ ένα αχτύπητο δίδυμο που για πολύ καιρό είχανε
ισοπεδώσει την αγορά και μαζεύανε το "χαρτί".Η Τυρώ έπεφτε σε κάτι "αχλαδάτους" και έκανε παιχνίδι.
Αλλά σχετικά σύντομα έσπασε, έπινε και μαύρη, το είχε παρακάνει και με τα σπίρτα.
Βγήκανε και καινούργια φυντάνια στην πιάτσα. Μαζεύει το μετρητό ο Σίφης και ξηγιέται της Τυρώς μια ωραία πρωία.
- Πρέπει να πεταχτώ στη Θήβα,αρρώστησε η μάνα μου ,και . . . ξέρεις.
- Και το "σπίτι" ?
- Ε, τι, σε 15-20 μέρες πίσω θα είμαι,έτσι και αλλιώς πελάτης δε πατάει που δε πατάει,έτσι που έχεις γίνει . . .
- Μη με πληγώνεις,εγώ για σένα . . . Εγώ ήμουνα μια πριγκίπισσα, εγώ ήμουν "μις Πελοπόννησος".
- Αει μωρή τράβα στη μάνα σου την Αλκιδίκη την παξιμαδοκλέφτρα . . . Πριγκίπισσα μισ !! μην αφοδεύσω.
Χαλάει το ειδύλλιο Σίσυφος Τυρώ,η μεν Τυρώ μπλέχτηκε και παντρεύτηκε τον άλλο της θείο τον Κριθέα και
από αυτόν τον γάμο (Τυρώ Κριθέας) ξεκινάει μια άλλη μεγάλη γενεαλογική μυθολογική εξέλιξη.

Ο Σίσυφος γυρίζει σελίδα στη ζωή του και παντρεύεται την Μερόπη, κόρη του Άτλαντα ,και επιδόθηκε
σε άλλου είδους επιχειρήσεις. Πήγε ο αθεόφοβος,βρήκε κάτι συνεργεία οικοδομών και τους έδωσε κάτι
σχέδια για να κάνουν αθλητικές εγκαταστάσεις για Πανελλήνιους αγώνες στα Ίσθμια.
Τα υπολόγισαν οι εργολάβοι και του δίνουν την προσφορά.
- Χίλια τάλαντα κυρ Σίσυφε και το έργο παραδομένο σε τρεις μήνες
- Κόψτε κάτι ρε λεβέντες !
- Αντε να το στριμώξουμε το πράμα να το κάνουμε με 950
- Χαράς την έκπτωση,άιντε να υπογράψουμε.
Πέφτουν οι τζίφρες,γινήκαν τα συμβόλαια,πήραν μπροστάντζα,βάλαν μπρός,μετά από κάτι χρονάκια
τελειώσαν επιτέλους,πάνε να εξοφληθούν,λαμβάνουν το υπόλοιπο και υπογράψανε και την απόδειξη
(η οποία έγραφε απάνου 13.560 τάλαντα–τόσα του έλειπαν του Σίσυφου),καταλάβανε αλλά δεν μιλήσανε.
(Ο Σίσυφος είναι ο εφευρέτης και της υπερτιμολόγησης,για να ξέρετε).

Βέβαια,οι αγώνες δε μπορούσαν να γίνουν γιατί το μέρος εκεί στην Κόρινθο δεν είχε νερό.
Έτυχε όμως εκείνες τις μέρες ο Δίας να είναι "φτιαχμένος" και στα φόρτε του και περνώντας
είδε την κόρη του Ασωπού που την λέγαν Αίγινα . . .του γυάλισε του μπαγάσα. Μεταμορφώθηκε
σε αετός,λένε,άμα δεν είσαι εκεί να το δεις με τα μάτια σου,ότι θες ακούς μετά.Τέσπα.
Η Αίγινα έπαιζε με τις φίλες της,τι τα θες τι τα γυρεύεις,την διπλαρώνει ο Δίας
- Να σου πω καλέ
- Πως ? εμένα λέτε
- Ναι ,εσένα. Έλα που σου λέω και δε προλαβαίνω,θα πλακώσει καμιά Ήρα και . . .κλάφτα
- Τι θέτε ?
- Κοκό!
- Ααα. . . δε μπορώ .
- Έλα που σου λέω , δεν προλαβαίνουμε.
- Θα μας δουν !
- Καθαρίζω εγώ μωρό μου,έλα εσύ,μπες στο άρμα και μη σε νοιάζει.
Και μπήκε που λέτε στο άρμα η Αίγινα και βάζει μπρος τα άλογα ο Δίας και την πήγε την νεαρά
στο νησί Οινώνη,που μετά το ονομάσανε Αίγινα εξ αιτίας του εφήμερου έρωτα του Δία, και εκεί
της ξηγήθηκε αλμυρό φιστίκι,το γκάστρωσε το μικρό,γεννήθηκε ο Αιακός απ αυτή τη φάση.

Ο Ασωπός όμως,όπως κάνουν όλοι οι καλοί πατεράδες,έψαχνε το βλαστάρι του.
Στο ψάξε ψάξε,περνάει απ την Κόρινθο,πάνω που είχαν τελειώσει τα (ας πούμε Ολυμπιακά) έργα
για τους αγώνες των Ισθμίων και συναντιέται με τον Σίσυφο
- Θες να σου πω τι "παίζει ",του λέει
- Μωρέ εγώ θέλω,εσύ τι θες ?
- εεεε . . .(τα μάσαγε λίγο ο Σίφης,και έτριβε και τα δάκτυλά του )
- Μίλα ρε παλιοχαμούρη,το κοριτσάκι μου ψάχνω,τι θέλεις. . .
- Τι να θέλω,να, δεν υπάρχει νερό στη Κόρινθο, βάλε μια πηγή και θα στα πω όλα
Ήρθε και το νερό,κάπου στην Ακροκόρινθο,πίσω από το ναό της Αφροδίτης λένε, εμφανίστηκε μια πηγή
και υδροδοτήθηκε το κάστρο.(Θα πάω να τσεκάρω ρε παιδιά ,αν όντως υπάρχει καμιά πηγή ή βρύση εκεί,
μα το Δία,θα το γυρίσω στο δεδεκαθεϊσμό.)
- Το λοιπόν ? (ρώτησε ο Ασωπός !)
Δε του άρεσε του Σίφη να κάνει το κορόιδο,πήγε και τα είπε χαρτί και καλαμάρι του Ασωπού ότι"το και το"
- Ο Ζευςπατήρ ημών (απάντησε ο Σίσυφος) (Ζευς Πατήρ–Ζευπατηρ,Jupiter στα λατινικά)
- ‘λαδή ?
- Ο Δίας ντε,κανονίζει την μικράν εις νησίδα του Σαρωνικού.
- Πως ?
- Η κόρη σου ρε,
- ε !
- Και ο Δίας,
- ε, τι ?
- είναι γυμνοί . . .
- . . .
- Γυμνοί ρε, τσίστιδοι λέμε, και βγάζουνε τα μάτια τους στο τάδε μέρος και χωρίς προφυλάξεις. Ξύπναααα .
- Αμάννν, τι κακό που μας βρήκε !!. . . (όπως καταλάβατε , άργησε αλλά ξύπνησε)
- Τι αμάν και ξεαμαν ρε, σιγά ! Η μικρά,το διασκεδάζει κανονικότατα.Αντίσταση μηδέν και θέλει κι άλλο.
- Σοβαρά μιλάς ?
- Σοβαρότατα. Ο Δίας άμα τον δεις έχει πελαγώσει,θέλει να φύγει ,όλο κοιτάει το ρολόι ένεκα που φοβάτε
μη πλακώσει καμιά Ήρα, και η μικρά δεν τον αφήνει. Σα στρείδι ένα πράγμα του έχει κολλήσει πάνω του.
- Έφυγα, τρέχω να προκάμω.
- Τρέχα, κι άμα προκάμεις σφύρα μου . . .

Πήγε, τους βρήκε και έγινε το ελάτε να δείτε μετά, ένας καυγάς Ασωπός Δίας τρικούβερτος.
Φορτώνει ο Δίας, πάει Κόρινθο, πιάνει τον Σίσυφο και αρχίζει ένα κατσάδιασμα.
- Ρε ρουφιάνε,πήξη δήξη , μη σου . . . το. . . (δε είχε μείνει και τίποτα του Σίφη για να του . . .το . . . )
- Λόγω νερού Δία μου,είχαμε λαλήσει απ την δίψα.
- Καλά,δε σε φτάνουν τόσα και τόσα που’ χεις κάνει και δε μιλάω ?
- . . .
- Το σκασμό δε μπορείς να τον βγάλεις? Αι στο διάτανο παλιοτσόγλανε

Και ειδοποιεί τον "θάνατο"
- Θάνατεεεε
- Παρόν αφεντικό.
- Πάρ τον και ξηγήσου του.
- Μάλιστα
Στο δρόμο όπως πηγαίνανε πως τα κατάφερε ο Σίσυφος από δω τον έχει από κει τον έχει
τον ξεγελάει και τον δένει τον Θάνατο.Την κάνει εκ του κάτω κόσμου ο Σίσυφος σαν κύριος με το
καπελάκι του και αφήνει τον Θάνατο δεμένο χειροπόδαρα στα μπουντρούμια και για
κάνα δυο μήνες δεν πέθαινε ο κόσμος και είχανε τα γραφεία κηδειών κεσάτια .

Και τα γραφεία κηδειών, πάει στο διάολο.Ποιος τα λογαριάζει.Έλα όμως που ήταν και κάτι
κληρονόμοι και βιαζόντουσαν να κληρονομήσουν και η θεία δεν ξεψύχαγε και τρέχαν τα γραμμάτεια,
βάλανε "μέσο" το λοιπόν και είπανε του Άρη να καθαρίσει.Ο Άρης λύνει τον Θάνατο ,έξω φρενών ο Θάνατος,
τρέχει βρίσκει τον Σίσυφο,δεύτερη φορά τον κατεβάζει στον Άδη.Αυτός όμως είχε συνεννοηθεί με την Μερόπη
την σύζυγο άλλο τέχνασμα.

- Μωρή,μη τυχόν και μου κάνεις κηδείες μνημόσυνα και τρισάγια,σ’ έφαγα.
- Γιατί ?
- Άκου που σου λέω.Τίποτα δε θέλω.
- Καλά
Κατεβαίνει λοιπόν ο Σίσυφος στον κάτω κόσμο, αμέσως πήγε και βρήκε τον Άδη .
- Μεγαλειότατε,δεν είναι δυνατόν,να με αφήσει έτσι άκλαυτο η παλιοβρόμα η Μερόπη, που ξανακούστηκε!
- Και τι θες να σου κάνω εγώ ρε c ?
- Τι να μου κάνεις μωρέ? Μια αδειούλα να μου δώσεις σου ζητώ,να της ξηγηθώ και επιστρέφω.
- Ορκίσου,σε τέσσερις μέρες θα είσαι πίσω.
- Ορκίζομαι,φιλάω σταυρό. (άμα είδατε τον Παλαιοκώστα να επιστρέφει μόνος του θα βλέπατε και τον Σίσυφο).
Τον κατάφερε τον Άδη,ας είν’ καλά η Περσεφόνη που τον είχε κάνει "αλοιφή" πριν λίγο τον σύζυγο,
και πήρε την αδειούλα του ο Σίσυφος και μην τον είδατε τον Παναγή που λένε και στα Μέγαρα.
Την είχε αράξει σε μια παραλία και έτρωγε τα σταφυλάκια του και τα καρυδάκια του και τα ουζάκια του
με τα χταποδάκια του και το έπαιζε αδιάφορος και πέρα βρέχει. Είχε αφήσει και μούσι για παραλλαγή.

Όταν γέρασε και κατέβηκε για τρίτη φορά κάτω,τον κάνανε μια ανάκριση,τον κατηγόρησαν
στην αρχή για κείνο το ρουφιανιλίκι,μετά άρχισαν να βγαίνουν ένα ένα και τα υπόλοιπα,
για δυο φορές λιποτάκτης απ τον Άδη,και ακολούθησε το πανηγύρι των κατηγοριών,παράνομη οπλοκατοχή,
οπλοχρησία,παράνομος τζόγος,αιμομιξία,ζωοκλοπή,σύσταση συμμορίας,υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος κλπ κλπ .
Τον βάλανε και έπαιξε"πιάνο" στο χαρτί με μελάνι για δακτυλικά,τον ρωτήσανε τι τιμωρία προτιμάει.
Είδε κάτι τύπους σε ένα βόθρο που καπνίζανε,το ήξερε το ανέκδοτο (τα κεφάλια μέσα)και προτίμησε την πέτρα.

Έκτοτε ο Σίσυφος ανεβάζει την πέτρα στην κορυφή του λόφου και πριν προλάβει να την στερεώσει αυτή ξανακυλάει.

Αυτός λοιπόν ήταν ο Σίσυφος,ο μοναδικός θνητός που "δραπέτευσε" απ τον κάτω κόσμο δυο φορές.

Litsa 03-04-07 20:53

Ήφαιστος

Όλοι οι Θεοί ήταν όμορφοι λεβέντες με μπράτσα και πλάτες ,σοφοί και δίκαιοι.
Όλοι ? , χμ , όχι και όλοι . . . ο Πάνας και ο Ήφαιστος ήταν σαν το "τρισανάθεμα".

Όποια κοπέλα έβλεπε τον Ήφαιστο, έψαχνε να βρει σακούλα για εμετό. Τόσο άσχημος λένε.
Είχε βέβαια και πλούσια ψυχικά χαρίσματα αλλά για να τα αντιληφθείς έπρεπε να κάτσεις μαζί του
λίγη ωρίτσα και καμιά κοπέλα δεν άντεξε ποτέ πάνω από δέκα λεπτά οπότε . . . στράφι τα χαρίσματα
και κουβάλαγε πολύ καημό μέσα του ο Ήφαιστος.

Μαμά του ήταν η Ήρα , μόλις τον γέννησε και το είδε, αντί να χαρεί την έπιασε πανικός
- Εγώ το γέννησα αυτό το υποπροϊόν ?
- Εμ ποιος κερά Ήρα μου, ο πελαργός ? εσείς βέβαια, μόλις τώρα.
- Βρε ,αυτό είναι σαν τον ωξαποδό ! Αι στο διάολο παλιομαιμού
Και του ρίχνει ένα σουτ η μαμά που απογειώθηκε ο Ήφαιστος από τον Όλυμπο στις 12 και εικοσιπέντε,
προσγειώθηκε ανώμαλα στην Λήμνο στις 1 παρά τέταρτο, τόσο περίπου κάνεις και με ένα
τσάρτερ εδώ που τα λέμε. Τεσπα. Από την πτώση του έμεινε και μια μόνιμη αναπηρία στο πόδι 20%
(αδυναμία στήριξης αριστερού κάτω άκρου και το έσερνε κομματάκι), χωρίς όμως να του δικαιολογεί
πρόωρη σύνταξη το Ι.Κ.Α. Τον περιλάβανε εκεί στη Λήμνο, μόλις έπεσε, η Θέτις, η μαμά του
Αχιλλέα, και κάτι άλλες γυναίκες, το προστάτευσαν και το ανάθρεψαν το βρέφος, καλή τους ώρα,
και ήρθε και μεγάλωσε ψήλωσε , χόντρυνε , μαύρισε , ασχήμυνε, μεγάλωσε η μύτη του,
γέμισε τρίχες παντού, σπυράκια κούτσαινε κιόλας . Σα τον «κακό χρόνο να χει» έγινε .

Ο μπαμπάς του ο Δίας, δεν είχε γίνει ακόμα αρχηγός στον Όλυμπο και δεν είχε επισημοποιήσει
την σχέση του με την Ήρα και η Ήρα φοβήθηκε την κατά μια εκδοχή την κοινωνική κατακραυγή
και οικογενειακή απόρριψη για τους κρυφούς της έρωτες και προτίμησε να το διαολοστείλει.
Φυσικά αργότερα ο Ήφαιστος βοήθησε το μπαμπά του στην Τιτανομαχία για να γίνει βασιλιάς των θεών,
λένε του ετοίμαζε τις φωτιές και έδινε το φορτίο σε βολτ στους κεραυνούς με ηλεκτρογεννήτριες.

Οι γραμματιζούμενοι ερμηνεύουν τον Ήφαιστο ότι συμβολίζει, λένε, την σύνθετη ιδιότητα
κινητικής ενέργειας της νοητικής δυνάμεως του πατρός του του Δία και είναι ο φυσικός
μεταπλαστικός μεταμορφωτικός νόμος της νοητικής αυτής κινητικής ενέργειας.
Ήφαιστος, συνεχίζουν οι γραμματιζούμενοι, είναι νόμος νοητικού μεταπλαστικού πυρός και
εκδηλώνεται ενεργητικά στην οντολογική κλίμακα εξελίξεως των μορφών. (!?!?)
Πιασ’ τα αβγο και κούρεφτο δηλαδής. Όποιος κατάλαβε, να σηκώσει το χέρι..

Εμείς εδώ συνεχίζουμε την μυθολογία με μια άλλη ματιά.

Το λοιπόν . . . έχουμε και λέμε.
Γράμματα δεν έμαθε πολλά, αλλά το νιονιό του έκοβε, τον έστειλε ο πατέρας του ο Δίας να μάθει
τέχνη για να του σιγουρέψει το μέλλον. Τον έστειλε σε σιδηρουργείο αλουμινάδικο στην αρχή βοηθός ,
μετά σιγά σιγά τον κάναν και μαστοράκι και σύντομα έπαιρνε και τις εργολαβίες.
Έκοβε το νιονιό του είπαμε κυρίως σε πατέντες και εφευρέσεις. Φορούσε διαρκώς μια φόρμα
εργασίας χρώματος πρώην λευκό και βαστούσε διαρκώς σφυρί, φυσερό και άλλα λοιπά εργαλεία.
Στη δουλειά ήτανε γαϊδούρι αλλά και χρυσοχέρης ομορφοδούλης που λένε στα χωριά.

Δούλευε μεροκάματο στην αρχή ο Ήφαιστος , μάζεψε κομπόδεμα , είχε καμιά 50αρια
τάλαντα στην άκρη αλλά μοναξιά βρε αδελφέ, δεν είχε έναν άνθρωπο να πει το καημό του.
Μόνος έπινε νέκταρ, μόνος έτρωγε την αμβροσία μόνος άδειαζε τα καραφάκια και έτρωγε
τα σουβλάκια μετά που σχόλαγε απ το σιδεράδικο. Μια μέρα όμως την είδε αλλιώς τη ζωή.

- Σιχτίρ , θα πάω και γω μια φορά διακοπές, θα το ρίξω και λίγο έξω

Βάζει το κομπόδεμα στην από μέσα, κλειδώνει το μαγαζί και ξεκινάει για ένα μέρος που όλοι
ήτουνε ντυμένοι με παρδαλά πουκάμισα και σανδάλια και ανέμελα παντελόνια και κοιτάχτηκε
στον καθρέφτη και ήτανε ντυμένος σαν τρόφιμος γηροκομείου. Από μίλια μακριά τον
καταλάβαινες ότι κάτι δε πάει καλά με αυτόν και τα κοριτσάκια τον βλέπανε και βάζανε τα γέλια.
Πίκρα ο Ήφαιστος. Ανάμεσα σε εκείνες τις παρέες ήτανε και μια Θεά που την φωνάζαν
«Τιτκα» (Αφροδίτη) και πολύ γουστάριζε ο Ήφαιστος να πούμε. Και βασίλευε ο ήλιος πέρα
απ τη Θύρα και όλοι βλέπανε το ηλιοβασίλεμα και πίνανε λονγκ ντρινκς στις βεράντες τους
και αυτός σα καλαμιά στο κάμπο φανταζότανε την Τίτκα γυμνή να του χορεύει τσιφτετέλι . . .
ώσπου ένα απόγευμα.

- Συγνώμη , μου δίνεται την φωτιά σας γιατί φυσάει και δε μπορώ να ανάψω το τσιγάρο μου ?

Σηκώνει τα μάτια ο Ήφαιστος και . . . θαμπώθηκε . . . τι να δει ! ,
Ω ,ναι, ήταν αυτή και δεν ονειρευόταν , όντως, ήταν μπροστά του Αυτή . . .
κάτι σαν μις Κόσμος, σαν άγαλμα, σαν θεά, σαν όνειρο, σαν ένα ψέμα , απίστευτο , ένα ανακάτεμα
από Μόνικα Μπελούτσι, Κάθλιν Τζέτα Τζόουνς & Ζέτα Μακρυπούλια, ίδια η Ράντ λέμε. . .
και του μιλούσε, . . . τόσος κόσμος, τόσοι γκόμενοι εκεί τριγύρω . . . και αυτή , απ αυτόν βρήκε
να πάει να ζητήσει φωτιά . . .
ε , δεν είναι και λίγο , γυναίκα που την λιμπίζονται όλοι, αυτή να είναι μαζί σου και να σου μιλάει
και να σου χαμογελάει και να σου ζητάει πραγματάκια !.
Τις ανάβει το τσιγάρο με ένα καταπληκτικό τρυκ με τα σπίρτα, τι θεός της φωτιάς θα ήταν αν δεν έκανε κόλπα,
και η Αφροδίτη εντυπωσιάστηκε.
- Εδώ μένετε ? ντόπιος ?, ρώτησε η Αφροδίτη (Αχχχ , Αυτή συνεχίζει και του μιλάει κι άλλο)
- Μάλιστα , εεε, όχι ,ναι ,(ξεροκαταπίνει) όχι όχι . τουρισμό κάνω .
- Μόνος ?
- Μόνος !
- Αχχχ. . . !! ( πολύ βαθύς αναστεναγμός)
- Τι ?
- Το φεγγαράκι ! Έχει φεγγαράκι
- Ε, σιγά τα ωά, και χτες είχε (Δεν ήταν και πολύ του ρομαντικού ο Ήφαιστος)
- Τι ωραίο που είναι ! Θέλετε να πορπατήσουμε ?
- Ναι, ναι, όχι, δεεεε…. άσε, μια άλλη φορά, τώρα έχω δουλειά, με περιμένουνε.
(Που να πάω ο μαύρος, σκέφτηκε, και να κουτσαίνω ? να γίνω ρεζίλι ? άσε καλύτερα)
Της Αφροδίτης δεν τις άρεσε αυτή η απόρριψη, τα ψιλοπήρε στη κράνα.
- Το βραδάκι? Θα έχετε πάλι δουλειά?
- Απόψε , εεεε ναι , ε , όχι !
- Εντάξει , το βράδυ να συναντηθούμε !! Θέτε ?
- Στη Ντίσκο τότε , . . . κατά τις 11,
- Μάλιστα
- Και να ξαναβρεθούμε κι αύριο.
- ok !

Έψαξε και ρώτησε ο Ήφαιστος για το πρόσωπο , βρήκε ένα κουτσομπόλη γκαρσόν, είχε και δεφτέρι,
και του τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι. Το πρόσωπο ήταν Κύπρια , ζωντοχήρα, είχε πρακτορείο με
μοντέλα και κολγκέρλς, σωστό γυναικολίβαδο λέμε, ήταν πολύ δικτυωμένη. Όποιος θεός ή άρχοντας
γουστάριζε «περιπέτεια» ειδοποιούσε την Άφρο και αυτή κανόνιζε τα περαιτέρω με απόλυτος εχεμύθεια .
- Ρε είσαι σίγουρος ? (ξαναρωτάει ο Ήφαιστος το γκαρσόν)
- Ναι ρε σε λέω, εξώλης και προώλης η μαντάμ , τα μάτια σου 14 κυρ Ήφαιστε , θα καείς
- Ρε , μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο ? (έκανε το σταυρό του ο Ήφαιστος)
- Ναι σε λέω, πριν από σένα τραβιόταν με ένα Κρητικό κοπέλι ονόματι Αγχίσης
- Πως ? «Αν χύσεις» ?
- Όχι , Αγχύσης, μία λέξη όλο, του έφαγε ένα κοπάδι δε ξέρω και γω με πόσα βόδια και
τώρα ο Αγχύσης κοιμάται στα σανίδια
- Ρε το φουκαρά !!
- Πιο πριν , έβγαζε τα μάτια της με κάποιον Άδωνη
- Σοβαρά ?
- Τον είχε λυσσάξει στο κοκό, μέχρι που τον πήγε σε ένα δάσος και τον σκότωσε ένα γουρουνάκι.
- Γουρουνάκι ? καλά! ένα όπλο δεν είχε και αυτός ?
- Ρε, τι να σου κάνει το όπλο, δε μπορούσε να πάρει τα πόδια του λέμε, σερνότανε. Οκτώ στύσεις την μέρα επί 8 μήνες.
- Σερί ?
- Σερί ! και τους άλλους τέσσερις μήνες τον έκανε πάσα η μαντάμ σε κάποια Περσεφόνη. Άλλη λυσσάρα αυτή
- Εμ , βέβαια, πόσο να αντέξει και αυτός ??

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια όπως όλοι ξέρουμε και ο Ήφαιστος είχε θολώσει, ότι του πε το γκαρσόν,
μπαινάκης βγαινάκης, βλέπετε η μοναξά δε παλεύεται, και η Άφρο ήταν καραθεά, βάζει τα καλά του,
ρίχνει και μπόλικη κολόνια, βάζει και το κεφάλι κάτω και πάει στο ραντεβού. . .
- Δύο πράσινες περικαλώ (Ρε Ήφαιστε, σε ναιτ κλαμπ ντίσκο είσαι, δεν είσαι σε σουβλατζίδικο.)
- Ναι, χρυσέ μου, χμ, ξέρεις . . . εγώ δε πίνω μπίρες , διότι φουσκώνουν.
- Σοβαρά ? και τι πίνεις δηλαδή ?
- . . .
- Γκαρσόν , άκυρο οι μπύρες , φέρε μια φιάλη Τζώνι σε παρακαλώ και σβέλτα.
Και αρχίσανε τα χα χα χα και τα χου χου χου και τα "θα ήθελα" και "πάρε" και
"φέρε" και "να' χαμε και ένα. . . " και "να το . . " και "δώσε" και "ξαναφέρε. . . "
και "ξαναπάρε" και ο γνωστός σε όλους μας φαύλος κύκλος.
Στις 11 τον έλεγε "χρυσέ μου" , στις 12 "μωρό μου", στις 1 "αγάπη μου" και στις 2 παρά ,
κάτι που δε κάνει να το γράψω. (έχει σχέση με ηδονή και αρχίζει από "κ".) και να και η δεύτερη φιάλη,
να και η τρίτη και γίνανε εκεί γκολ και της έπιασε και το χέρι και ακούμπησε λίγο το μπουτάκι της με τη
πόδι του κατά λάθος και ήταν πολύ αφράτο λέμε και του έδωσε ένα φιλάκι πεταχτό του Ήφαιστου κατά
μία εκδοχή μόνο ένα φιλί διότι κατά μία άλλη εκδοχή έγινε το "μάλε βράσε" και πήγανε για ύπνο, ο καθένας
στο ξενοδοχείο του, και που να του κολλήσει ύπνος του Ήφαιστου και το πρωί . . .
- Ήφαιστε , πάμε στην πλαζ για μπάνιο ?
- Και δε πάμε ?
Και πήγανε και εκεί που έψαχνε ο Ήφαιστος καμπίνα να αλλάξει να βάλει το μαγιό του να σου το τσουλάκι
η Άφρο τα πετάει όλα κάτω, και εσώρουχα και φουστάνια και καπέλα και κορδέλες και ολόγυμνη τρέχει
στο κύμα , και που να το παίξει γυμνιστής ο Ήφαιστος, έτσι και βούταγε γυμνός όπως ήτανε θα νομίζανε
οι λουόμενοι ότι πλακώσανε όρκες φάλαινες δολοφόνοι.

- Ναι , ξέρεις , επειδή είμαι ολίγον κρυωμένος , δε κάνει να κολυμπήσω και θα σε περιμένω εδώ

Διότι δεν είναι δυνατόν, εδώ που τα λέμε, να συνοδεύεις πρόσωπο στη παραλία και αυτή να είναι νουντιστ
και συ με όλο σου τον εξοπλισμό, ξεφτίλα μεγάλη.
- Όπως θες γλύκα μου, τρίψε με λίγο και με το αντηλιακό στη πλάτη ?
Και έτριβε ο Ήφαιστος . . .
- Και πάμε και για κανένα χταποδάκι μετά !!

Litsa 03-04-07 20:55

Ήφαιστος 2

Συνέχεια του από πάνω . . .

Στο ταβερνάκι του ρίχνει το μυστικό
- Μήπως ευκολύνεσαι ?, διότι περιμένω τσεκ και ακόμα να . . .
- Μα φυσικά , το ρωτάς ? Πόσα λείπουν ?
- Να μωρέ , δώσε μου 10 τάλαντα, . . . και μόλις %#:%^%$ θα σου %(&^%$. . .
- Καλά μωρέ, πως κάνεις έτσι ? Δε χρειάζεται και να μου %(&^%$. . . μόλις %#:%^%$
Και ξηλώνεται κανονικά ο Ήφαιστος και το βράδυ στη κάμαρα μέτραγε τα υπόλοιπα και του
τα είχε κάνει η Αφρο τα "τάλαντα 50" σε δυο μέρες "τάλαντα 25" και τα 25 μάνι μάνι 10
και τα ρέστα σισκεμπάπ και κοκορέτσια
- Ξέρεις Άφρο μου , τρία τάλαντα μου μείνανε (Ψέματα είπε, είχε κι άλλο ένα καβάτζα)
- Τι τρία, τι τίποτα μωρό μου, βγάλ’ τα να τα φάμε και θα δεις εγώ μετά . . .
Και τα ’βγαλε , και κόντεψε να μην έχει ούτε τα εισιτήρια να γυρίσει ώσπου την άλλη μέρα . . .
- Χάρηκα πάρα πολύ κύριε Ήφαιστε για την γνωριμία , σήμερα με το βραδινό πλοίο όμως φεύγω.
- Φεύγεις ?
- Ναι, φεύγω, δουλείες βλέπετε,
- Να ξαναβρεθούμε εις τας Αθήνας . . .
- Όπως και δήποτε , είσθε χρυσός άνθρωπος. Μου κάνατε φοβερή εντύπωση.
(Χρυσός δεν ήτανε , κορόιδο ήτανε, τέλος πάντων)

Γυρίζει απ' τας διακοπάς η Άφρο, πρώτη θέση με καμπίνα, γυρίζει και ο Ήφαιστος, Γ' θέση κατάστρωμα,
(ευτυχώς που φύλαξε και το ένα τάλαντο για εισιτήρια,) αλλά με δαγκωμένη τη λαμαρίνα και δεν
σκεπτότανε τίποτις άλλο παρά μόνο την Άφρο του.
Και ήρθε το φθινόπωρο και οι δρόμοι γέμιζαν κίτρινα φύλλα και ανοίξαν και τα σχολεία και
ο Ήφαιστος δεν είχε όρεξη ούτε το σφυρί να πιάσει αλλά τα κουτσόπινε κάθε βράδυ με ένα φιλαράκο του,
Ικαριώτης αυτός, Διόνυσο τονε λέγανε, μεγάλη κρασοκανάτα ο Διόνυσος και ταβλαδόρος, και η
κουβέντα εκεί γύρω απ' την Άφρο ήτουνε και εκχυλίσματα ανθρώπινης φιλοσοφίας.

- Ρε Σάκη , πολύ την γουστάρω , (του λέει ο Ήφαιστος .)
- Μη μασάς ρε , πίνε.
- Δε μπορώ λέμε , τηνε θέλω πολύ.
- Πρέπει να την ξεχάσεις . Ήταν μια καλοκαιρινή περιπέτεια. (και κάνει άσπρο πάτο ο Διόνυσος)
- Ήταν καταπληκτικό άτομο σου λέω , της έκανα και φοβερή εντύπωση μου είπε.
- Εσύ ρε θες ένα άτομο να έχει μεγαλώσει με καρπουζόφλουδες στη Μενεμένη
και να στρωθεί να σου μπαλώνει σώβρακα και ναχει το μυαλό για σπίτι.
- . . .
- Με τέτοια γκόμενα άμα μπλέξεις κάηκες, όλη μέρα κομμωτήριο και λούσα
- Λες ?
- Λέω !
- Μόνο που δεν είναι παρθένα
- Ρε ξέρεις τι διαφορά έχουν οι γυναίκες απ τις παρθένες ? (και κάνει πάλι άσπρο πάτο ο Διόνυσος)
- Τι ? (ρωτούσε και έξυνε το κεφάλι του ο Ήφαιστος)
- Παρθένα είναι εκείνη η γυναίκα που επιτρέπεται να τα κάνει όλα εκτός απ αυτό που την έφτιαξε ο Δίας
- Α. . .
- Αν κλείσεις δέκα παρθένες σε ένα σπίτι λέγεται Παρθεναγωγείο, αν κλείσεις δέκα γυναίκες λέγεται χαμαιτυπείο.
- Μάστα
- Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης (ξανά άσπρο πάτο)
- Για να το λες εσύ αυτό ρε Σάκη , κάτι θα ξέρεις !!
- Όλοι κλέβουνε, οι παπάδες τα παγκάρια, οι νεωκόροι τα πρόσφορα, οι έμποροι στο ζύγι, τα γκαρσόνια τους λογαριασμούς, οι γιατροί τα φακελάκια, οι δάσκαλοι το Δημόσιο. (Ξανά άσπρο πάτο)
- Εγώ τηνε θέλω πάντως . . .
- Οι άνθρωπο ανοίγουν μαγαζάκια , και πουλάνε ο ένας στον άλλον πράγματα , κουράζονται και πάνε για ύπνο.
Κάνει άλλο ένα άσπρο πάτο ο Διόνυσος και συνεχίζει την αμπελοφιλοσοφία
- Ο έχων δυο χιτώνες πάει για τον τρίτο και ο μη έχων κάθεται και σπαζοκεφαλιάζει «που τα βρίσκει ο π…»
και άλλο ένα άσπρο πάτο και πέφτει απ την καρέκλα ξερός.

Την άλλη μέρα στο σιδεράδικο «ντριιινννν» το τηλέφωνο
- Ήφαιστε , εσένα θέλουν
- Έφτασα , . . .
- Εμπρός !!!
- Γειά σου (μια ναζιάρικη γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη)
- Εσύ ?
- Ναι , εγώ , ήρθα
- Θα σε δω ?
- Σε πεθύμησα
- Σε θέλω
- Μου έλειψες
- Σε σκεπτόμουν
- Θα σε περιμένω
- Στο Θησείο
- Απόψε
- Στις εννιά
- Πάρε τον ηλεκτρικό, κατέβα Μοναστηράκι και έλα με τα πόδια, κοντά είναι.
- Γιατί αυτό ?
- Δε τα μαθες ? κάνουν έργα του Μετρό

Το απόγευμα χτυπάει μια μπροστάντζα απ τη δουλειά, ένεκα που δεν του είχε μείνει κολυμβηθρόξυλο,
και το βράδυ αρχίσανε τις γλύκες στου Ψυρρή
- Τοτό μου
- Ναι Άφρο μου ?
- Θέλω . . .
(Φτου . . . πάλι θέλει , κι όλο θέλει και όλο πιο πολλά και όλο πιο ακριβά)
- Και θέλω . . . .
Και πλέρω πλέρω ο Ήφαιστος έφτασε να χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του και του ήρθε και μια πανταχούσα
διότι έκανε κρύο και ήθελε και γούνα με πετράδια η Άφρο για να ζεσταθεί
- Που θα πάει αυτό το "θέλω" βρε μανάρι μου ?
- Τι εννοείς ?
- Εννοώ πως χαλάμε πιο πολλά από όσα βγάζουμε.
- Δηλαδή τι θέλεις βρε Τοτέ μου ? Τζάμπα να μ' έχεις ? Σου έδωσα όλο μου το είναι
Αλλού να πάω να τα βρω αυτά που μου λείπουν ?
(Η γατούλα έγινε πάνθηρας λέμε , χοντρές κουβέντες αλλά και δίκαιες . . . )
Το καλοσκέφτηκε ο Ήφαιστος και λέει
- Άφρο
- Έλα
- Έτσι , δηλαδή άμα , να . . . έτσι και είχα
- Μίλα καθαρά ρε παιδάκι μου !
- Άμα είχα πολλά λεφτά , θα έμενες μαζί μου ?
- Πόσα λεφτά δηλαδή ?
(Κοίτα ρε κάτι πράγματα, τι σου είναι οι γυναίκες, να λιώνεις να μαραίνεσαι να κλαις με μαύρο δάκρυ
και αυτές να σε ρωτάνε «πόσα?» , τέλος πάντων , φοβότανε μη του κάνει «μπράφ» και του φύγει)
- Τόσα
- Ε , βγάλτα εσύ και βλέπουμε στη πορεία , τι να σου πω τώρανε , δε ξέρω.

Το ρίχνει στη δουλειά, ανάγκη είχε μεγάλη για μετρητό και ο Ήφαιστος το έριξε στις παραγγελίες ,
δούλευε μέρα νύχτα. Ξεπετάει σε ένα σαββατοκύριακο το άρμα του Ήλιου, μετά χτυπάει απανωτά κάτι
άλλες παραγγελίες που είχε για χρυσούς θώρακες, έναν του Διομήδη και έναν του Ηρακλή, μια μέρα τον
πήρε τηλέφωνο βιαστικός και ο Αχιλλέας για μια επείγουσα πανοπλία.
- Τον άλλον μήνα θα την έχεις Αχιλλέα μου , τώρανε δε προλαβαίνω , είμαι πνιγμένος
- Τον άλλο μήνα θα είναι αργά λέμε . . . πάω στο πόλεμο.
- Τι να σου κάνω ρε c ? δε προκάμνω . . . να πω του Κυδαλίωνα μπας και . . .
(Κυδαλίωνας ήταν ένας νάνος απ την Νάξο που ήταν βοηθός του Ήφαιστου.)
Καπάκι πέφτει τηλέφωνο απ' τη μαμά του Αχιλλέα την Θέτις , που της είχε και μια κάποια υποχρέωση
και άφησε παραπίσω τους ταύρους του βασιλιά της Κολχίδας Αίτη (ο μπαμπάς της Μήδειας, remember ?)
και τάκα τάκα φτιάχνει και τη πανοπλία και κάνει δώρο την ασπίδα . Μετά το έριξε και στη καλλιτεχνία,
φτιάχνει τον θρόνο και το σκήπτρο του Δία. Έφτιαξε βέλη για την Άρτεμη και τον Απόλλωνα, μετά πήρε
φόρα και το έριξε στην ρομποτική , έφτιαξε τον γίγαντα Τάλω , έφτιαξε δυο ασημένιους σκύλους που
φιλάγανε το παλάτι του Αλκίνοου, δυο χρυσά ρομποτάκια που μιλάγανε σκεπτόντουσαν και έκαναν δουλειές
(τίποτα το πονηρό). Έφτιαχνε και μικροπράγματα όπως το θαυμαστό μαχαίρι του Πελία.

Και ζήσανε κάμποσους μήνες μαζί ώσπου άρχισε το σούσουρο ότι η λεγάμενη ξεπορτίζει και τα σούσουρα
γίνηκαν «τούμπανα», ο κόσμος το’χει τούμπανο που λένε και γκόμενος ήτουνε ο Άρης.
Στην αρχή μόνο που μιλάγανε στην αγορά αλλά μια μέρα που ο Ήφαιστος είχε πάει για σκραπ μέταλλα
λέει η Άφρο του Άρη
- Καλέ , δεν έρχουστε απ το σπίτι να σας τρατάρω ένα γλυκό ?
Ντύθηκε στολίστηκε ο Αρης , πήρε και ένα τσουρέκι , πήγε
- Τι ωραία βίλα που έχετε ?
Κοκκίνισε η Άφρο, ένεκα Κύπρια και την πήρε αλλιώς την φιλοφρόνηση, και μπήκανε μέσα στη βίλα ,
«ΝΑ» ένα κέρατο ο Ήφαιστος σαν της αντιλόπης. Σε αυτά τα πράγματα είναι μη γίνει η αρχή , άμα και γίνει
δεν μπορεί να σε μαζέψει μετά ούτε η αντιτρομοκρατική. Και ως γνωστό ο σύζυγος το μαθαίνει τελευταίος.
Τον φωνάζει λοιπόν ο Ήλιος που από ψηλά τα είχε δει όλα και του ξηγήθηκε
- Ηφαιστάκο αδελφέ μου , πρέπει να σου πω κάτι
- Τι ρε c?
- Λεπτό το ζήτημα , αλλά ως φίλος . . .
- Λέγε ρε και ας τον πρόλογο !
- Η Αφροδίτη . . .
- Ε !
- . . . (Δεν του μίλησε ο Ήλιος αλλά τον κοίταξε )
- Σοβαρά ?
- . . . (πάλι δε μίλησε αλλά μόνο κοίταζε)
- Η Αφροδίτα μου ?
- . . .
- Με ποιόν ?
- Με τον Άρη . . .
- Δεν είναι δυνατόν . . .
- Καλά, εσύ μη βάλεις και κανένα στοίχημα σε αυτό γιατί θα το χάσεις και λεφτά.
- Δε το χωράει το μυαλό μου λέμε
- Με τόσο κέρατο, τι άλλο να χωρέσει στο μυαλό σου ρε?
- Η Αφρόδω μου να μου ξηγηθεί έτσι ?
- Και συ μωρέ μάπα, την είχες στα ώπα ώπα , ας τις έριχνες και κάνα δυο χαστούκια να σού λεγα εγώ
- Δίκιο έχεις, μου τα έλεγε και ο Σάκης και δεν τον άκουγα. . .

Τα παίρνει στην κράνα ο Ήφαιστος, πάει σπίτι,
- Καλώς τον Τοτό μου, καλώς τον κουβαλητή μου
- . . .
Του βαλε η Άφρο να φάει, που να κατεβαίνει η μπουκιά
- Τι έχεις αγάπη μου ?
- Τίποτα μωρέ , δουλειά έχω, πρέπει να φύγω να πάω στη Λήμνο (τάχα μου τάχα μου)
- Τι να κάνεις ?
- Δουλειές , ασταδιάλα άμα πια.
- Και γω θα μείνω πάλι μοναχούλα μου ?
- Τι να γίνει μωράκι μου ? Ένα 24ωρο θα λείψω , δουλειές είπαμε.
- Καλά Τοτέ μου , αλλά μην μου αργήσεις !

Litsa 03-04-07 20:56

Ήφαιστος 3

Συνέχεια του από πάνω

Τα παίρνει στην κράνα ο Ήφαιστος, πάει σπίτι,
- Καλώς τον Τοτό μου, καλώς τον κουβαλητή μου
- . . .
Του βαλε η Άφρο να φάει, που να κατεβαίνει η μπουκιά
- Τι έχεις αγάπη μου ?
- Τίποτα μωρέ , δουλειά έχω, πρέπει να φύγω να πάω στη Λήμνο (τάχα μου τάχα μου)
- Τι να κάνεις ?
- Δουλειές , ασταδιάλα άμα πια.
- Και γω θα μείνω πάλι μοναχούλα μου ?
- Τι να γίνει μωράκι μου ? Ένα 24ωρο θα λείψω , δουλειές είπαμε.
- Καλά Τοτέ μου , αλλά μην μου αργήσεις !

Φιληθήκανε, έφυγε ο Ήφαιστος, δεν πρόλαβε να κλείσει την οξώπορτα, παίρνει τηλέφωνο η Άφρο τον Άρη.
- Έλα , ξεκουμπίστηκε, έχουμε ένα 24ωρο δικό μας
- Έφτασα . . .
Δεν θα δώσω λεπτομέρειες, όπως ξέρετε τα σόκιν τα παρακάμπτω , αλλά ο Άρης και ή Άφρο
βρέθηκαν γυμνοί στο κρεβάτι, αγκαλιά .Ο Ήφαιστος είχε φκιάξει ένα αόρατο δίχτυ, πατέντα για κερατάδες,
με το που ξάπλωσε το ζευγάρι , κλείνει το δίχτυ , παλεύανε και οι δυο τους να ελευθερωθούν , τίποτα.
βρε αμάν , το δίχτυ δεν άνοιγε με τίποτις αλλά άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Ήφαιστος τους κοιτάει . . .
- Φτου σου μωρή καριόλα
- Τοτέ μου , όχι , μη , δεν είναι αυτό που νομίζεις .
Και φώναξε πολλούς μαρτύρους και τους υπόλοιπους θεούς και τον Δία να δούνε , να τους κάνει ρεζίλι
και μετά τους έλυσε την παγίδα , και σπάσανε , η Άφρο ξαναπήγε στο πατρικό της στην Κύπρο και ο Άρης
ανέβηκε για Θράκη. Η Άφρο γέννησε ένα κωλοπαίδι, πειραχτήρι και ζιζάνιο ,ονόματι Έρως, που άλλοι λένε
ότι είναι του Άρη σπορά , άλλοι του Ήφαιστου, δεν είχανε και DNA εξετάσεις βλέπετε.

Να πούμε επίσης πως ο Ήφαιστος είχε και αυτός τις περιπετειούλες του. Όσο άσχημος και να είσαι
άμα έχεις πάει με κοτζάμ Άφρο μετά όλες οι υπόλοιπες γυναίκες έχουν αυτήν την ρημάδα την περιέργεια
και άμα έχουν περιέργεια τα θηλυκά ακόμα και οι ανάπηροι μπορούν να σκοράρουν.
Μια γκόμενα που είχε βγάλει λοιπόν ήταν η Αντίκλεια και κάνανε μαζί τον Περιφήτη που ήταν πολύ
τσογλάνι και έστηνε ενέδρες στους περαστικούς και τους σκότωνε με ρόπαλο κάπου στην Επίδαυρο
μέχρι που τον σκότωσε και αυτόν ο Θησέας.
Κατάφερε και την Καβειρώ που ήταν κόρη του Πρωτέα και κάνανε τρία παιδιά τους Κάβειρους
οι οποίοι στη Σαμοθράκη οργάνωναν τα Καβείρια μυστήρια που θα μιλήσουμε άλλη φορά για αυτά.

Συνεχίζεται. . .

Litsa 12-04-07 20:46

Η Αργοναυτική εκστρατεία .

Θα λέγαμε πως πρόκειται για το science fiction της εποχής , ένα ανεπανάληπτο γκρανγκινιόλ που συνδυάζει
περιπέτεια σε μυθικές χώρες της ανατολής, σεξ, βία, αναρχία, έρωτες, ατυχείς συγκυρίες, πλοκή επαναστατικό
παλμό, εργατικές διεκδικήσεις και φυσικά, τι άλλο, πολύ κέρατο. Αυτό το κέρατο ρε παιδιά στην ελληνική
μυθολογία δε λείπει από κανένα μύθο, τι πράγμα και αυτό. Τουλάχιστον τα λένε όλα στα ίσα και απροκάλυπτα.
Εδώ είναι και το μεγάλο μυστικό που κάνει την Ελληνική μυθολογία αχτύπητη και άπαιχτη.
- Ο τάδε έκανε αυτά τα βρόμικα , αυτά είναι τα άπλυτά του αυτά τα εξώγαμα και τόσα κέρατα έφαγε και το φχαριστήθηκε.
- Ο δείνα, ήταν κλεφτάκος, έκλεβε βόδια μετά ασχολήθηκε με το εμπόριο, μετά έγινε μαυραγορίτης , και παραλίγο τραπεζίτης
- Ο άλλος , ήταν μια χαρά παιδί, αλλά ,μόλις είδε την τάδε ομορφούλα, πήρε ανάποδες για το καλό του, και έκανε αυτά και αυτά
για να την πάρει. Μετά την βαρέθηκε, τον καταράστηκε η Αφροδίτη και έφαγε το βιός του πατέρα του με μια εταίρα, κουλουπου κουλουπου

Θερμοί και ερωτύλοι λοιπόν οι θεοί στην Μυθολογία γιατί αυτοί που τους έφτιαξαν ήταν εξίσου θερμοί και ερωτύλοι και γκομενιάρηδες
και τα θηλυκά δεν τα άφηναν σε ησυχία και έκαναν (και κάνουν) ακρότητες για ένα πήδημα και ας έβγαλαν το πρωί τα μάτια τους
με την σταρ ελλάς, άμα δουν καμιά και τους γυαλίσει το μεσημέρι, βουρ στο ψητό, και αυτά που λένε, "είμαι απλά ένα φίλος"
εγώ τα ακούω βερεσέ, τέσπα.
Μπορεί να φταίει το νερό και ο ήλιος, και οι τροφές. . . επειδή το καλοκαίρι κάνει πολύ ζέστη και ντυνόμαστε ελαφριά
και ιδρώνουμε και αλλάζουμε συχνά ρούχα, ε, πάνω στην αλλαγή εσωρούχων, το καλοσκεφτόμαστε, τσούπ , ότι αρπάξουμε . . .
έγινε το "κακό". Ε , και οι μύθοι, κάπου εκεί θα κινούνται.

Επιστρέφουμε στην Αργοναυτική .
Για να τα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά πρέπει να καταγράψουμε μερικές μυθολογικές περιπετειούλες,μικρού μήκους,
που φαίνονται άσχετες μεταξύ τους αλλά αργότερα θα δέσουν με την διήγηση της Αργοναυτικής.
Θα κάνουμε και διάλειμμα για ποτό ή τσιγάρο για όσους /ες καπνίζουν.

Litsa 12-04-07 20:47

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ - ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Ιστορία νούμερο ένα


Γκομενιάρης δεν ήταν μόνο ο Δίας όπως είδαμε στην αρχή αλλά και το αδελφάκι του ο Ποσειδώνας .
(Οικογενειακό το είχαν το ξενοπηδείν ) Όπως επίσης , πρέπει να θυμάστε , ίσχυαν δύο ρητά στην
αρχαία Ελλάδα, το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν όπως και "ΤΟ ΞΕΝΟΠΗΔΕΙΝ ΕΣΤΙ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ" αλλά
το δεύτερο διακτινίστικε από τις επίσημες ιστορικές και μυθολογικές σελίδες και τα κατέχουν
αυτά ΜΟΝΟΝ οι μυημένοι ιστοριοδίφες και οι γραμμένοι σε δωδεκαθειστικούς συλλόγους και μετά
στο παίζουν και "αρχαιόπληκτοι" και άντε τώρα εσύ, απονήρευτη σύζυγος ,μέχρι να πάρεις χαμπάρι
τι πάει και κάνει ο "δικός σου" στον Παρνασσό και στον Όλυμπο τα βράδια με την χλαμύδα του,
απ το κέρατο έχεις γίνει τάρανδος.

Ο Ποσειδώνας όμως ήταν και πάρα πολύ ζηλιάρης. Όλοι οι άνθρωποι που σχετίζονται με την θάλασσα
τον έχουν αυτό τον νταλκά. Πάνε στην Βραζιλία, για παράδειγμα , και βγάζουν τα μάτια τους με την
κάθε μια εκεί και άμα ξεμπαρκάρουν θέλουν να βρουν το έτερο ήμισυ σε κατάσταση "καλόγρια" που
βαράει μετάνοιες ,αδικαιολόγητα πρωί μεσημέρι βράδυ, και όχι σε κατάσταση "εταίρα" Κορινθιακού ρυθμού.

Βλέπει λοιπόν μια μέρα ο Ποσειδώνας, την Θεοφανώ παρακαλώ , που ήταν κόρη του βασιλιά Βισάλτη ,
(απ το Πετρίτσι ,περιοχή Σαντάνσκι) και εκεί που έπαιζε το κοριτσάκι με τις φίλες του, απονήρευτο
και απροετοίμαστο για να ζήσει την περιπέτεια της ζωής του, την αρπάζει απ τα μαλλιά που λέτε
(δεν ήταν και πολύ του σαβουαρ βιβρ ο Ποσειδώνας) και την σέρνει μαζί
του στο καταμαράν του.
- Βρε Ποσειδωνάκο μου, να πάρω μαζί μου και κάνα φουστανάκι, καμιά κυλόττα, κανα σουτιέν . . . Που με τραβάς έτσι . . .
- Δε θα σου χρειαστούν αυτά κορίτσι μου εκεί που θα πάμε . . . κουλάρισε.
- Που θα με πας ρε c ; Σε παραλία γυμνιστών ;
- Βγαλ’ το σκασμό μωρή, μη μιλάς και θα δεις, . . . ετοιμάσου .
- Έτοιμη είμαι , I think so . . .
και την πάει ρε παιδιά σε ένα νησάκι, τώρα που ακριβώς θα σας γελάσω, αλλά δεν ήταν Κυκλάδες πάντως
γιατί είχε και νερά πολλά και δέντρα και σκιά και κανένα ντιγκιντάγκα, καθόλου γκέιδες ,όλοι ήταν σερνικοί
και πολύ στρέιτ να πούμε και δε χαρίζανε κάστανα. Τι να κάνει η Θεοφανώ, βάζει τα μακριά της μαλλιά για σουτιέν,
αγόρασε και μια χαβανέζικη φούστα από άχυρα και περίμενε . . .
Αρχίσανε τις μαλαγανιές οι ντόπιοι με το κορίτσι την Θεοφανώ
- Φανή , θες μύγδαλα ; ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν
- . . . (τσιμουδιά η Φανούλα, έβγαζε το σκασμό όπως διέταξε ο Ποσειδώνας )
- Φανή , θες να σε πάω βόλτα με την άμαξα
- Φανή να σε κεράσω ένα καφεδάκι
- Φανή να σε πάμε μια βαρκάδα ;
- Φανή να σου νοικιάσουμε και ένα ποδήλατο ;

Τα "παίρνει" ο Ποσειδώνας και σαν θεός που ήτανε τους πιάνει όλους τους κατοίκους του νησιού και τους
κάνει ζώα ,ένεκα που φοβήθηκε μην του κακομάθουνε την άβγαλτη Φανούλα , και επειδή ήταν και κυνηγετική
περίοδος πλάκωσαν κυνηγοί οπότε δεν αργεί ο Ποσειδώνας και τους μεταμορφώνει τους κυνηγούς σε λύκους.
Τρόμαξε ο Φανούλα , σου λέει :
- Τι είναι τούτος ρε ;; που έμπλεξα . . . , άμα δεν του "κάτσω" και δεν κάνω τα χατίρια θα με κάνει κάμπια στο τέλος . . .
Επειδή όμως η Θεοφανώ είχε κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με την σεξουαλική ηθική ,
άβγαλτη γαρ , ο Ποσειδώνας την κάνει προβατίνα και αυτός γίνεται κριάρι
(τα συνήθιζαν αυτά τα κόλπα οι θεοί τότε ) και την αρχίζει στις "γρήγορες" , "ενωθήκανε"
το λοιπόν , η προβατίνα Θεοφανώ το μόνο που κατάλαβε ήταν ένα βάρος στο "σασί" της το
οποίο της έφυγε όταν γέννησε. Και τι γέννησε παρακαλώ ; τι άλλο θα μπορούσε να γεννήσει;;
Ένα κριαράκι μικρούλικο ιπτάμενο "διθέσιο" με χρυσόμαλλο δέρας που το χαρίσανε μετά στον Δία
για μια υποχρέωση (ρουσφέτι) που τους είχε βοηθήσει.

Litsa 12-04-07 20:48

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -
ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Ιστορία νούμερο δύο


Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που τον λέγανε Αθάμα και παντρεύτηκε ένα σύννεφο ,
παρντόν, μια γυναίκα όμορφη, την Νεφέλη, με την οποία κάνανε δυο πολύ όμορφα τέκνα,
«ένα παιδί και ένα κορίτσι»που λένε και στη Μάνη, αλλά ο Αθάμας δεν ήταν Μανιάτης ήταν
απ την Βοιωτία παρακαλώ. Το παιδί το λέγαν Φρίξο και το κοριτσάκι Έλλη. Οι γυναίκες
στην ανατολή ήταν και μπελάς και εμπόρευμα φιφτι φιφτι αλλά στην πολιτισμένη Ελλάδα
ήταν κυρίως μπελάς και ευκαιριακά εμπόρευμα , (ογδόντα είκοσι) οπότε αν ο σύζυγος
έβλεπε πως η σύζυγος "δεν του κάνει" , απλά τις έριχνε ένα σουτ κόρνερ, όπως και
στο μουντιάλ, και την αντικαθιστούσε πάραυτα με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να
μπλέκει με δικαστήρια διατροφές αποζημιώσεις τα οποία είναι τερτίπια που χαρακτηρίζουν
τον σημερινό "βαρβαρικό δυτικό πολιτισμό" που τα επινόησε.

Τρώει το σουτ της λοιπόν η Νεφέλη και την άλλη μέρα εμφανίζεται στο σπίτι κυρά
και αφέντρα η νέα σύζυγος η Ινώ. Μεγάλη σκρόφα η Ινώ , α πα πα πα , μακριά από μας ,
αν και κόρη του ιδρυτή των Θηβών Κάδμου ,ήταν και καραγκούνα ,δεν της έφτανε
που έγινε βασίλισσα ήθελε και να ξεφορτωθεί τα παιδιά της πρώην .
- Στου διάουλου να πατ’ (έλεγε στα παιδάκια )
- Μα γιατί καλέ (απαντούσαν τα χρυσά μου)
- Τουν κακουχρονουνάχιτε
(ήταν λίγο οπαδός της "Ερασμιακής" προφοράς, το κουσούρι αυτό το άρπαξε απ την θεία της την Ευρώπη)
- Μα τι κακό σας κάναμε κυρία Ινώ ; ;
- Α που νάχιτε το τρισανάθεμα ναχιτε παλιούπιδα , εσείς τα φταίτ’ ούλα . . .

Άκρη δεν έβρισκες μαζί της που ήταν πολύ διαολεμένη γυναίκα , έκανε τον Αθάμα ηφαίστειο
να αποκληρώσει τα παιδιά και να αναγνωρίσει μόνο τα δικά της αλλά ο Αθάμας τίποτα.
Την έγραφε κανονικά. Η Ινώ ,όμως την έκανε την βρομοδουλειά της. Πήγαινε κρυφά τη νύχτα στις
αποθήκες και έψηνε τους σπόρους του σταριού και τους έκανε "στείρους" οπότε ,έσπερναν οι
Θηβαίοι αγρότες και καρπός δεν έβγαινε,αφού ο ψημένος και "στείρος" σπόρος δεν ξεχωρίζει
με γυμνό μάτι από τον κανονικό, έπεσε το λοιπόν μεγάλη πείνα στην Θήβα και κανείς
δεν ήξερε που οφειλόταν αυτό το κακό.

(Τότε, ή φύλαξη του σπόρου για την επόμενη χρονιά ήταν ευθύνη του βασιλιά ,για αυτό
είχαν μεγάλες αποθήκες, και έδινε τον σπόρο στους υπηκόους του όταν ήταν η κατάλληλη εποχή
ενώ σήμερα ,αυτή η ευθύνη μεταβιβάστηκε στις πολυεθνικές και δεν βρίσκεις κανονικό σπόρο
ούτε για δείγμα που λένε, ούτε για μια ντοματούλα ούτε για ένα αγγουράκι να φυτέψεις ,
όλα μεταλλαγμένα είναι , τεσπα )

Έστειλε ο Αθάμας ανθρώπους για χρησμό και η Ινώ ,παρά την επικοινωνιακή δυσκολία
που είχε, κατάφερε να αλλάξει τον χρησμό σε βάρος του Φρίξου και Έλλης.
- Ε ψιτ , νεαρέ (φωνάζει η Ινώ έναν νεαρό με αρκετή μετριότητα στον εγκέφαλο)
- Μαστα
- Απ π έρχουσε ; ;
- Από το μαντείο κερά Ινω , το κούριερ είμαι .
- Α του κούριερ ! , φερ ιδού του χρησμού κι παρ αυτού να δώσεις του Αθάμα
- Μα . . .
- Πάρ’ κι μια λύρα για το κόπσου , και τσιμδιά
- Μα . . . δε ξέρω να παίζω μουσική
- Δεν είν τέτοια λύρα βρε μπουμπούνα , Αγγλίας είν , (τότε μόλις είχανε πρωτοβγεί)

Ανοίγει τον χρησμό ο Αθάμας και διαβάζει "Να θυσιάς τα πιδιά ς τα παλιούπιδ να βλαστης η γης"
έτσι έπεισε τον Αθάμα η Ινώ πως αν θυσιάσει τα παιδιά του θα ξαναβλαστήσει η Θήβα .
(τέτοιος μούσχαρος ήταν και αυτός όπως καταλάβατε )

Ενώ τα πήγαιναν τα παιδάκια για το δημοτικό σφαγείο Λιβαδειάς, επενέβη ο Δίας που δε
μπορούσε να βλέπει βασιλιάδες μπαγλαμάδες να μην έχουν βούληση σθένος και ικανότητες να
κυβερνήσουν αλλά να πέφτουν θύμα της κάθε Καραγκούνας, ε , δίνει στην Νεφέλη
το ιερό χρυσό Κριάρι του, αυτή επιβιβάζει τα παιδιά της (για αυτό ήταν διθέσιο) και τα
στέλνει σε άλλους τόπους να σωθούν απ την Ινώ. Το ιερό κριάρι ,είχε χρυσό δέρμα ,ήταν ένα
είδος διθέσιου ελικοπτέρου, να πούμε, με τουρμπίνες της αεροφλότ, και απογειώθηκε προς
Ναγκόρνο-Καραμπάχ . . . Στο δρόμο όπως πήγαινε το κριάρι ελικόπτερο, κάποιος ατζαμής
του βγήκε από στενό, πατάει απότομο φρένο ο Φρίξος , η Έλλη δεν είχε βάλει την ζώνη της,
πάρτην κάτω, πέφτει το κοριτσάκι στη θάλασσα και από τότε ονομάστηκε το θαλάσσιο πέρασμα
Ελλήσποντος.

Και για να το ερμηνεύσουμε και λίγο το στόρι, Νεφέλη είναι το σύννεφο ,κριάρι το σύννεφο
της βροχής, η Έλλη είναι η αστραπή που βγαίνει απ το σύννεφο και πέφτει και ακούγεται η βροντή ,
το σύννεφο διαλύεται απ τον Ήλιο και τα βαρομετρικά ταξιδεύουν πάντα προς τα ανατολικά .
Φρίξος είναι η βροντή, το ταρακούνημα . ο Ποσειδώνας είναι ο ωκεανός που από κει πηγάζουν
τα πρώτα σύννεφα ,Αυτά λένε οι γραμματιζούμενοι που είναι και πολύ ψαγμένοι αλλά και απ την
φαντασία των ελλήνων σου φεύγει η μαγκιά .Πως τα φέρνουν πως τα πλέκουν , παντρεύουν τα
θεολογικά με τα ιστορικά και με τα μυθολογικά και δεν τους φτάνει κανείς .Ο Φρίξος λοιπόν ,
φτάνει στην Κολχίδα , παντρεύεται την Χαλκιόπη ,την κόρη του βασιλιά Αιήτη , και καλοπέρναγε
αφού φυσικά είχε παραδώσει στον βασιλιά και το χρυσόμαλλο δέρας
(δηλαδή το έσφαξε το κριαράκι το δέρμα του) αλλά και όλα τα πολύτιμα δώρα απ την Ελλάδα .
Χαλκιόπη ,για να ξέρετε ,είναι η χάλκινη φωνή της βροντής , η φάτσα της. Ο βασιλιάς Αιήτης ,
διορίζει ένα δρακάκι να φυλάει το χρυσόμαλλο δέρας , από τότε σε όλα τα παραμύθια οι δράκοι
πάντα κάτι φυλάνε και τα παλικάρια τους ξεγελάνε και παίρνουν το πολύτιμο αντικείμενο
που πολλές φορές είναι η καρδιά μια ομορφούλας. (Δράκος εκ του δέρκομαι = παρατηρώ βλέπω )

Litsa 12-04-07 20:49

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Ιστορία νούμερο τρία



Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας βασιλιάς που τον λέγαν Φινέα Αυτός ήταν γιος
του Αγήνορα και είχε δυο αδελφάκια την Ευρώπη και τον Κάδμο. Την Ευρώπη την
είχε κλέψει ο Δίας και της ξηγήθηκε "αλμυρό φιστίκι" είπαμε, το "ξενοπηδείν εστί φιλοσοφείν"
και έκτοτε αγνοείτο η τύχη της. Ο Φινέας ,που ήταν βασιλιάς των Φοινίκων, δε τα γουστάριζε
και πολύ αυτά τα καμώματα
- Ρε , και να μου κλέψουν την αδελφούλα μου και να μου την απαφτώσουν και να μου την
βάλουν πάνω σε αεριωθούμενο ταύρο;;, για όνομα του θεού (ποιανού θεού, μη με ρωτάτε)
Ξεκινάει το λοιπόν να την βρει και να αποκαταστήσει την οικογενειακή τιμή αλλά δεν μπόρεσε
να ξεπεράσει τον Βόσπορο στην Θράκη (προσέξτε σύμπτωση ,εκεί που είναι το όριο Ασίας και Ευρώπης)
και τι κάναν τότε οι λεβέντες άμα δε μπορούσαν απ την τεμπελιά να συνεχίσουν ; ;
Μέναν εκεί και έβρισκαν και καμιά γκόμενα να περνάν την ώρα τους .
Ο Φινέας τα έφτιαξε με την Κλεοπάτρα που ήταν κόρη του Βορέα και είχε και δυο αδελφάκια ,
τον Ζήτη και τον Καλάι που ήταν συμμαθητές στο Λύκειο με τον Ιάσονα και έκαναν μαζί
κοπάνες απ το σχολείο.(Να τα θυμάστε αυτά τα δυο ονόματα , θα τα ξανασυναντήσουμε)
Ο Φινέας βαρέθηκε την Κλεοπάτρα , την έστειλε αδιάβαστη στον μπαμπά Βορέα , και
παντρεύτηκε την Ιδαία η οποία Ιδαία μισούσε τα παιδιά της Κλεοπάτρας και όλη μέρα
είχανε στο σπίτι επεισόδια και σπασίματα και τα γνωστά .
(Όπως και η Ινώ μισούσε τον Φρίξο και Έλλη )
Γενικά , αυτό το σενάριο, με δυστυχισμένα παιδάκια, που μεγαλώνουν με βάσανα μέσα
σε ένα σπίτι με εχθρική μητριά , έπαιζε και παίζει πολύ .
Ο Φινέας παρότι ήταν σπουδαίος μάντης και με πολλά χαρίσματα από τον Φοίβο Απόλλωνα ,
από οικογενειακό προγραμματισμό και διαχείριση ήταν σκράπας. Ο Δίας τον εγκατέλειψε,
τον τύφλωσε και τον παρέδωσε στις Άρπυιες (από το ρήμα "αρπάζω") οι οποίες ήταν κάποια
φτερωτά τερατάκια που του έτρωγαν το φαΐ . Σύμφωνα με τους γραμματιζούμενους
οι Άρπυιες συμβολίζουν τις ακρίδες και κάποιοι άλλοι γραμματιζούμενοι διαφωνούν
και λένε πως είναι οι κακομαθημένες κόρες του Φινέα που δεν τον άφηναν σε ησυχία
και του τα "τρώγαν" όλα . Τώρα, γιατί το θεωρούν διαφωνία αυτό εγώ ακόμα δε το κατάλαβα,
τι ακρίδες, τι κακομαθημένες κόρες, το ίδιο και το αυτό είναι, τις ίδιες ακριβώς
ζημιές παθαίνει το σπιτικό τεσπα .
(Και ίσως οι "κακομαθημένες κόρες" να είναι και πιο καταστροφικές, να έχουν ένα προβάδισμα )

Παρόλα αυτά ο Φινέας ήταν σπουδαιότατος μάντης και θα μας χρειασθεί να τον θυμόμαστε
για την συνέχεια τις Αργοναυτικής εκστρατείας . Παίζει σημαντικό ρόλο.

Litsa 12-04-07 20:50

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Ιστορία νούμερο τέσσερα


Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας Θεός που τον λέγαν Αίολο (των ανέμων)
Αυτός ,αφού γέμισε την περιοχή της Θεσσαλίας μπασταρδάκια , είχε κάνει
και δυο εγγονάκια , τον Αίσονα και τον Πελία. Ο Αίσονας ήταν βασιλιάς
της Ιωλκού (σα να λέμε Βόλος, για να μη μπερδεύεστε με τα πολλά ονόματα)
αλλά ενώ ήταν καλός και ξηγημένος βασιλιάς δεν είχε όμως καλές σχέσεις
με την ΕΠΑΕ και τις "παράγκες" και την ΓΟΥ ΓΟΥ Α (γενική γραμματεία Αθλητισμού ντε )
και δε μπόρεσε ποτέ του να ξεκολλήσει την Νίκη Ιωλκού απ την Γ εθνική ενώ
η μισητή ΑΕΛ ,λίγα χιλιόμετρα παραπέρα , είχε πάρει και ένα πρωτάθλημα στην Α.
Οι κάτοικοι δεν το άντεχαν αυτό. Ήταν το χειρότερο που μπορούσαν να πάθουν .
Στα καφενεία , στις ταβέρνες , στους δημόσιους χώρους μόνο για αυτό
μιλούσαν και αισθάνονταν ένα τεράστιο βάρος να τους πλακώνει ψυχολογικά.
Ο ετεροθαλής αδελφός του Αίσονα , Πελίας , έπιασε τον παλμό του λαού ,
και πραξικοπηματικά, πήρε την εξουσία υποσχόμενος στον κοσμάκη καλύτερες
μέρες για την Νίκη Ιωλκού με καινούργιο γήπεδο και πρωταθλήματα , αλλά ζητούσε
μια πίστωση χρόνου μέχρι να δέσει η ομάδα. (τα ίδια λένε ακόμα και σήμερα
οι αετονύχηδες , τα λαμόγια του ποδοσφαίρου) . Αυτά τα εμπνεύστηκα από τον
σπουδαίο εκκολαπτόμενο νεοέλληνα φιλόσοφο Κωστή Ραπτόπουλο τον αλωπεκή του 955 fm αθλητικού μετρόπολις.
(Όσοι είσαστε από Θεσσαλονίκη και ακούτε 955 τα βράδια καταλάβατε,
οι άλλοι σκεφτείτε εκείνον τον Τσουκαλά του Ολυμπιακού, κάπως έτσι. . . )

Ο Αίσονας πήρε τον γιόκα του Ιάσονα και τον έστειλε στο Πήλιο , στον
Κένταυρο Χείρωνα για εκπαίδευση στα εκπαιδευτήριά του (σύστημα "Αχιλλέας")
αλλά και για να γλιτώσει απ τον κακό Πελία που τον είχε στο μάτι να τον καθαρίσει.
Ο Ιάσονας μάθαινε από όλα ,είχε και τις δυο παστρικές Φιλύρα και την Χαρικλώ,
όπως και ο Αχιλλέας, για να αποφευχθούν "ατυχείς" συγκυρίες με τα γούστα .
Γιατί ήταν πολύ επιρρεπείς οι αρχαίοι σε αυτά . Και κοτζάμ Αχιλλέας είχε μια
φιλική σχέση με τον Πάτροκλο που ,εμένα, δε μ’ αρέσει καθόλου εδώ που τα λέμε .
Πολύ ύποπτα πράγματα μου φαίνονται όλα αυτά σας λέω , όχι ξεκάθαρα.
Ακούς εκεί , δυο λεβέντες ίσα με εκεί πάνω , σαν τα κρύα τα νερά , να κλειδώνονται
μόνοι τους με τις ώρες στην σκηνή τους , να κατεβάζουν και τα στόρια
και να "μιλάνε " χωρίς να έχουν γυναίκες μαζί τους . . . Και τι λέγανε
παρακαλώ τόσες ώρες ; ε ; τι λέγανε ; ;
Ευτυχώς που ήρθε ο Χριστιανισμός και μας έσωσε δηλαδής και αυτά τα
αμαρτήματα τα έχει επωμισθεί ο κλήρος .

Ο Ιάσων έγινε που λέτε ,ένας παίδαρος , να τον βλέπουν οι κοπελιές και να
παθαίνουν ντελίριο Μπρατσαράς ψηλός , με κάτι πλατάρες , δικέφαλους τρικέφαλους
τετρακέφαλους γλουτιαίους ηβικούς και κοιλιακούς. Απ όλα είχε το παιδί και με πλεόνασμα .

Ο Πελίας πάντα είχε τον καημό μην του φάει την εξουσία ο ανιψιός του Ιάσονας και ποτέ
δεν ησύχαζε .Μια μέρα έστειλε για χρησμό ,στο μαντείο, να ρωτήσει να μάθει
από τι κινδυνεύει . Πήγε ο ίδιος . Σίμωσε τον οβολό του ,μπόλικο χρήμα , όχι τσιγκουνιές ,
και περίμενε την Πυθία να μαστουρώσει και να του πει .
- Θα χάσεις την ζωή σου και τον θρόνο σου από κάποιον απόγονο του Αιόλου .
- Τώρα . . . μας φώτισες και συ
- Γιατί καλέ ; ;
- Τι να σου τώρα μωρή Πυθία , μ τόσα μούλικα απ τον Αίολο στην Θεσσαλία , ζήτω που καήκαμε . . .
- . . . (μαγκώθηκε η Πυθία )
- Αυτό δεν πιάνεται για χρησμός ρε ,τζάμπα η μαστούρα . . . (και χτυπάει το χέρι στο τραπέζι .
- Τι να σου κάνω . . . ;
- Τίποτα πιο συγκεκριμένο δεν έχει το καζάνι να μου πεις ; ;
- Δε βλέπω τίποτα άλλο ρε Πελία μου . . . , δε μπορώ σήμερα , ίσως μια άλλη φορά , συγνώμη κι όλας .
- Τα λεφτά μου πίσω τώρα , αι στα διάτανο . . .
- Ηρέμησε Πελία μου . (ΦΡΟΥΡΟΙΙΙΙΙ ! ! ! , τον από μηχανής θεό γρήγορα , κινδυνεύω . . . - ταυτόχρονα ειδοποιούσε την υπηρεσία ασφαλείας)
- Άκου κει "δε μπορώ σήμερα" , το παραδάκι το μπόρεσες όμως μωρή ξεφτιλισμένη. . . (Έξω φρενών ο Πελίας )
- Πως κάνεις έτσι μωρέ και συ ; σίμωσε στο δίσκο ξανά κάνα καλό χρυσαφικό να μαστουρώσω πάλι και να στα πω όλα
- ΟΛΑ ; ;
- Με το νι και με το σίγμα..
- Άντε να δούμε , (ρίχνει ένα μονόπετρο στο δίσκο ο Πελίας ) αλλά το νου σου , μην ακούσω πάλι καμιά σαχλαμάρα
- Α. . . . να το μωρέ , θα είναι μονοσάνδαλος ο λεγάμενος . Θα σου πάρει το θρόνο ο ένας με το ένα σανδάλι.
- Μονοσάνδαλος ; ; το "κουτσό" θα μου παίζει ;
- Αυτό δεν το ξέρω , εκτός αν ξανασιμώσεις
- Να μου λείπει .

Μια μικρή παρένθεση .
Έτσι που λέτε , τα μαντεία τα "πιάνανε χοντρά " και μετά σου λέγανε περίπου ότι
ήθελες να ακούσεις και στο λέγανε και με "μαντικό" τρόπο (τρομάρα τους) ώστε να
μπορείς να ερμηνεύσεις κατά το δοκούν .Άντε τώρα εσύ, να εξηγήσεις στον ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ,
ότι είναι και πολύ μάπας δηλαδή με αυτά που κάθεται και γράφει στην ιστοσελίδα του ,
ότι και καλά ο Άγιος Αθανάσιος , εκεί που έψαχνε , βρήκε όλος τυχαίως διερχόμενος
ένα χρησμό του μαντείου των Δελφών ,που προφήτευε ,άκουσον άκουσον ,την έλευση του Ιησού . . .
«και το όνομα της μητέρας του Μαρία»
Εμ , και ανύπαρκτοι οι θεοί του δωδεκάθεου και "τα πιάνανε" στα μαντεία και ναούς τους
οι εκπρόσωποί τους , αλλά και αξιόλογοι και προφητικοί όσοι χρησμοί περί έλευσης Ιησού
και Χριστιανισμού ειπώθηκαν ; Γίνεται αυτό ρε παιδιά ; ; Όχι πες τε μου γίνεται ; ;
Και ανύπαρκτος και ιδιοτελής αλλά και πρόστυχος ; Ψεύτικος θεός με αληθινούς χρησμούς .
Ε, όχι , αυτό δε γίνεται !! Διαλέξτε .
(όσοι δεν έχετε παρακολουθήσει κάποιο άλλο σχετικό τοπίκιο στη θεολογία δε θα πολυκαταλάβετε τι λέω)

Επιστρέφουμε στην Ιωλκό που ο νοστιμούλης Ιάσων , κατεβαίνει απ το βουνό να
πάει στο πανηγύρι , και περνώντας τον ποταμό Άναυρο , χάνει το σανδάλι του .
Με το άλλο σανδάλι μόνο , κατεβαίνει το βουνό σε στυλ καγκουρό και φτάνει στο
κέντρο της πόλης , ο Πελίας τον αναγνωρίζει αλλά δεν μπόρεσε να τον στείλει
στα τσακίδια γιατί τόσα χρόνια είχαν περάσει και η ποδοσφαιρική ομάδα ,Νίκη Ιωλκού ,
είχε πέσει στην Δ κατηγορία και κινδύνευε κιόλας αντί να ανέβει.

- Ποιος είσαι του λόγου σου ;
- ο Ιάσων , ο γιος του Αίσωνα , ξαναγυρίζω στην πατρίδα για να πάρω πίσω την
παλιά δόξα του μπαμπά μου (καλά όσα έμαθε στο βουνό αυτό το παιδί απ τον Χείρωνα,
αλλά δεν έμαθε το βασικότερο που είναι το να κρύβει λόγια)

Ακούει τα καθέκαστα ο Πελίας και του λέει
- Κύριε , αν κάποιος ήθελε να σε φονεύσει , τι θα έκανες ;
- Θα τον εφόνευα πρώτος
- Και αν αυτός είναι συγγενής σου ;;
- Ωχούυυ ,μη με σκοτίζεις και πολύ ρε μεγάλε . . . Δώσε μου ότι μου ανήκει μη γίνει εδώ το "ελάτε να δείτε"
- Τι λες ρε , έχει και άλλους έξυπνους σαν εσένα η μάνα σου ; ;
- Θείε , μη μου κάνεις μαγκιές εμένα , γιατί μπροστά σου έχεις αυτόν που θα σε καθαρίσει , τάδε έφη μαντείο
- ΟΚ , να στα δώσω , αλλάααα , χτές έβλεπα ένα όνειρο ,
- Ε ! και ;
- Οι θεοί μου είπαν να φέρω το χρυσόμαλλο δέρας
- Και μετά ξύπνησες . . . και ήσουν ξεσκέπαστος . . . ;
- Όχι ρε , επειδή εγώ δε μπορώ , να πας εσύ πουλάκι’ μ .
- Καλά ρε Πελία , εσύ είδες το όνειρο , εγώ θα πάω ; ;
- Εμ ποιος ; εγώ ; Το όνειρο ήταν ξεκάθαρο θεϊκό μηνύματα .
- Ρε Πελία , δε το κόβεις το βραδινό φαγητό αφού σε πειράζει κιόλας .
- Αι σιχτίρ κωλόπαιδο, τράβα φέρε το χρυσόμαλλο ,θεϊκές εντολές είναι αυτές και ας τα πολλά λόγια .

Το σκεπτόταν που λέτε ο Ιάσων , εκεί που καθόταν περνάει από μπροστά του μια γριά , η Ήρα μεταμφιεσμένη
- Να πας γιόκα μου , καλό θα σου κάνει ένα ταξιδάκι .
- Αι πνίξου και συ μωρή κωλόγρια , . . .

Μετά περνάει η Αθηνά , η θεά της σοφίας και της νοημοσύνης
- Να πας παιδάκι μου , θα μάθεις πολλά , θα γίνεις σοφός θα θα θα , ο πηγαιμός για την Κολχίδα (πως λέμε Ιθάκη)
- Μωρή αι σιχτίρ και σύ , που θέλετε να με εξορίσετε , εκεί έχουν πόλεμο λέμε . make love not war !

Μετά περνάει και η Αφροδίτη
- Βουρ λεβέντη’ μ στο ψητό , θα περάσεις καλά από δικής μου απόψεως ,γιου νόου , στο εγγυούμαι εγώ ,
δε θα μετανιώσεις. . .
(και του κλείνει ναζιάρικα το μάτι με πονηρό ερωτιάρικο χαμόγελο του δείχνει και λίγο μπούτι)
Αυτό ήταν ρε παιδιά , με την Αφροδίτη μπήκε στο νόημα ο Ιάσων , του διαλύθηκαν οι αναστολές και
τα ξέχασε όλα ,και τους πολέμους και τις θάλασσες και τις κακουχίες και σε λίγη ώρα είχε βγάλει
ανακοίνωση σε όλη την Ελλάδα πως έψαχνε για πλήρωμα ικανά παλικάρια .

Εδώ κάνουμε διάλειμμα για ένα brain storm, τσιγαράκι όσοι καπνίζουν ,και μια βουτιά στη θάλασσα
εγώ και επιστρέφω στο laptop δριμύτερη.(edit, όταν τα έγραφα ήταν κατακαλόκαιρο σε κάμπινγκ στη χαλκιδική)

Litsa 12-04-07 20:55

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Βγάζει προκήρυξη ο Ιάσων : ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ , ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΩΛΚΟΥ ΣΤΗΝ ΙΩΛΚΟ

Η ανεργία ήταν μάστιγα εκείνη την περίοδο και πολύς κόσμος από όλη την Ελλάδα ήρθε με προθυμία
Πρώτος και καλύτερος ο Ηρακλής , λείπει ο Μάρτης απ την σαρακοστή ; ; ο δεινός μουσικός Ορφέας
με τις κιθάρες του ,Τα παιδιά ομελέτα ,δηλαδή οι Διόσκουροι κ.κ. Κάστωρ και Πολυδεύκης απ την
Πελοπόννησο , (γιατί τους λέω ομελέτα θα το εξηγήσω σε άλλο ποστ)
ο Ζήτις και Κάλαις που είδαμε παραπάνω , ο Ίδμωνας που ήταν ένα γενναίο κοπέλι απ την Κρήτη ,
ο Τίφυς , ένας ολυμπιονίκης δρομέας , είχε τρέξει και είχε πάρει το αργυρό μετάλλιο
(λεπτομέρεια :δύο μόνον είχαν τρέξει συνολικά σε εκείνη την κούρσα ) ,
ο Κουτσουρκλής , τρανός θαλασσόλυκος γιος σπουδαίου καλλιτέχνη, ο Αγκαίος , σπουδαίος γεωγράφος ,
κάτι παιδαρέλια απ την Μυτιλήνη , κούροι απ την Αθήνα , να μην πολυλογώ απ όλες τις πολιτείες
τα καλύτερα παιδιά. Η Αργώ , έτσι το λέγαν το πλοίο που σημαίνει γρήγορο , ταχύ ,
ήταν το πρώτο καράβι που ήταν μακρόστενο και όχι κοίλο ,όπως τα κατασκεύαζαν μέχρι τότε,
με υπερσύγχρονα μέσα , ραντάρ , σονάρ , μεγάλο βεληνεκές , λεπτομέρειες πολλές μη με ρωτάτε ,
ναυπηγός δεν είμαι πάντως ήταν μια καινοτομία το παπόρι αυτό και βάλανε το χεράκι τους και
οι θεοί για να φτιαχτεί.
- Διαλέξτε και ένα αρχηγό για να μη τσακωνόμαστε , λέει ο Ιάσων
- Ο Ηρακλής αρχηγός , φωνάξανε όλοι . . .
- (όχι αυτός ο τσόγλανος , θα μας σκίσει στην αγγαρεία , σκέφτηκε ο Ιάσων )
Σηκώνεται ο Ηρακλής , κάνει μια χειρονομία που, αν ήταν σε γήπεδο θα είχε φάει κόκκινη,
και τους λέει ευγενικά να πάνε να πνιγούν γιατί ήταν ήδη πάρα πολύ μπαϊλντισμένος απ τον
Ευρυσθέα και τους άθλους και ήθελε να κουλάρει λίγο.
- Ο Ιάσων τότε , αυτός κάνει τη δουλειά , αυτός αρχηγός . . .
- Έγινε . . .παμψηφεί ο Ιάσων.

Ξεκινάει το παπόρι , τραγούδαγαν τα ελληνόπουλα , το άνθος της Ελλάδας
«άσπρα καράβια τα όνειρά μας» το «ντιρλαντά ντιρλανταντά»
που τα ακομπανιάριζε ο Ορφέας (ο οποίος γλίτωνε την κωπηλασία παίζοντας μουσική )
και άλλα παλιά σουξέ και πηγαίνανε μια χαρά μέχρι που καταλάβανε το λάθος τους ,
είχανε ξεχάσει το βασικότερο. Δε πήραν μαζί τους κανένα θηλυκό . . .
(Η Αταλάντη, η μόνη γυναίκα στην Αργώ ήταν άστα να πάνε, δε την υπολογίζανε)
- Και τι κάνουμε τώρα καπετάνιε ;
- Σκάσε και τράβα κουπί ρε , μου ήθελες και Κολχίδα τρομάρα σου . . .
Αρχίσανε τα πονηρά χαμόγελα κουλουπού κουλουπού (τα είπαμε αυτά για τους αρχαίους και τις ευαισθησίες τους)
και αφού πλησίασαν κοντά στην Λήμνο , αποφάσισε ο αρχηγός εκτάκτως να αλλάξουν πορεία και να πιάσουν Μυρίνα
- Γιατί καπετάνιε στρίβουμε για Μυρίνα αφού η Κολχίδα είναι αλλού ;;
- Ρωτάς κιόλας ρε γκαβέ ;
- Δια το πονηρόν ;
- Εμ γιατί ρε ; μήπως έχεις καμιά καλύτερη ιδέα ;

Πριν λίγο καιρό όμως , είχε γίνει ένα επεισόδια στη Λήμνο. Οι κυρίες της Λήμνου
θυσίασαν στους θεούς αλλά ξέχασαν να θυσιάσουν και στην Αφροδίτη .
Αυτά παθαίνεις με τον πολυθεϊσμό, μπερδεύεσαι, ξεχνάς, όλο και κάτι θα πάει στραβά,
όλο και κάποιος θα παρεξηγηθεί.
- Βρε καρακαλτάγκες, με αγνοήσατε, τώρα θα σας δείξω εγώ . . . (είπε η Άφρο )
Και τις έκανε να σκυλοβρομάνε από στάδια μακριά , ούτε άντρας μπορούσε να ζυγώσει
ούτε μύγα απ την βρώμα . Οι Λήμνιοι αρσενικοί αντέδρασαν εισάγοντας θηλυκά απ το ανατολικό μπλοκ
και οι Λήμνιες αντέδρασαν και τους κατέσφαξαν όλους , έτσι λέει η μυθολογία ρε παιδιά ,
δε φταίω εγώ, πάντως καταφθάνουν οι Αργοναύτες στη Λήμνο και από κει που είχαν όρεξη για
σούξου μούξου, μόλις αντικρίζουν τις Λήμνιες μουρλαθήκανε. Μόλις είδανε τους αρσενικούς
οι Λήμνιες φωνάξανε σαν ξελιγωμένες . . .
- Κορίτσια , οι αργοναύτες . . . Ξεζουμίστε τους . . .

Οι Αργοναύτες όμως . . . κάγκελο στο μουράγιο . Πολύ μπόχα ρε παιδιά , σαν συνασπισμός
βυρσοδεψείων και χειρότερα .

- Και τώρα ; Τι κάνουμε καπετάνιε ; (Ρωτάει ο Κάστωρ) , αυτές σκυλοβρομάνε . . .
- Ξέρω και γώ ; (λέει ο Εύρητος)
- Μάγκες , πόσο σαπούνι πήραμε μαζί μας ; ; Ρωτάει με αγωνία ο Ιάσων τον Πολυδεύκη .
- Τρία κιβώτια αφεντικό , γιατί ρωτάς ;
- Φέρτα
- Όλα ;
- Κι ΑΝ θα μας φτάσουνε να λες, τόση μάκα ρε παιδάκι μου, μέχρι και λίπασμα στο θεσσαλικό κάμπο μπορείς να το ρίξεις .
- Δίκιο έχεις, οι ψείρες στα μαλλιά τους είναι απόρθητα κάστρα .
Και αφού πέρασαν από υγειονομικές εξετάσεις και τους εξήγησαν τα πλεονεκτήματα του
σαπουνιού και ότι τώρα έχουν βγει και τα σαμπουάν και τα αφρόλουτρα, άρχισαν τα πανηγύρια,
σε λίγες μέρες, άλλος αργοναύτης σερνόταν, άλλοι κούτσαιναν ,άλλοι είχαν χάσει τα λογικά τους,
άλλοι έτρεμαν , έχασαν κιλά , λεπτομέρειες δε λέω , δεν είχα ποτέ σκοπό
να γράψω σενάριο για ταινία πορνό με ομαδικό σεξ . Τέσπα .
Γέμισε και Λήμνος μούλικα και πέρναγαν οι μέρες ώσπου ο Ηρακλής, ο μόνος που δεν συμμετείχε,
έβαλε τις φωνές.
- Ρε παιδιά, τι θα γίνει με την πάρτι σας ; Για άλλη δουλειά ξεκινήσαμε και σεις το ρίξατε στο πονηρό . . .
- Και τι είσαι εσύ ρε ; Ρωτάει ένα Αργοναυτάκι, αμούστακο που όμως είχε μπει στο νόημα .
- Εγώ είμαι ο σοβαρός και ο εργατικός ,
- Τρέχα φέρε μου τότε ρε εργατικέ ένα σαμπουάν με κοντισιονέρ ,αυτό το δύο σε ένα, να την ξαναπλύνω αυτήν.
Αυτό ήταν , ξεχείλισε το ποτήρι μόλις τα άκουσε αυτά ο Ηρακλής και βάζει τις φωνές .
- Άμα δε μπαρκάρεται σε δυο ώρες θα κατέβω να σας αρχίσω στις φάπες όλους σας. (είπε δυνατά)
Χωρίς πολλά λόγια, τα χρειάστηκαν οι Αργοναύτες, μπήκαν στην Αργώ και πήραν απόπλου.

Επόμενος σταθμός η Σαμοθράκη , τίποτα σπουδαίο ,νέκρα που λένε , κάτι Καβείρια μυστήρια που
δεν ξέρουμε τι ακριβώς γινόταν εκεί μέσα γιατί ήταν μυστήρια (άμα ξέραμε τότε δεν θα ήταν
και μυστήρια , θα ήταν πανηγύρι) και έτυχε και μια συναυλία από ρειβερς, κάτσανε κάνα δυο μέρες
οι Αργοναύτες, φάγανε τα ψαράκια τους και αναχώρησαν.

Litsa 12-04-07 20:56

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Επόμενος σταθμός , η χώρα των Δολιόνων. Εντός του Ελλήσποντου . Βασιλιάς ο Κύζικος ,
νιόπαντρος ,στο μήνα του μέλιτος , είχε πάρει την Κλειτία , εκεί περάσανε καλά οι
Αργοναύτες , τους πήγε και ένα τουρ ο Κύζικος στα πέριξ δεν έγινε τίποτα το συνταρακτικό ,
κάτι ψευτογίγαντες ρίχνανε πέτρες στο καΐκι , ο Ηρακλής είχε μείνει μόνος εντός του σκάφους και
βγαίνει έξω σιγά σιγά, πιάνει ένα γίγαντα απ το λαιμό

- Ρε παλιοκερατά ,εσύ πετάς τις πέτρες στο καΐκι μου ; ;
- Ωχ , ξέρετε . . . ,
- Ξεράδια και παλούκια , γιατί οι πέτρες ρε ;
- Εμείς . . . εγώ δηλαδή , . . . δεν ξέραμε . . . νομίζαμε . . .
- Τι νομίζατε ρε ; λέγε
- Να , πως ήταν ασφαλισμένο . . . στο Ν.Α.Τ.
- Άστα αυτά τα ρε ,
και του ρίχνει ένα κροσέ ο Ηρακλής που δεν έπαιρνε από λόγια, πάει ο γίγαντας, σχωρέθηκε .
Βλέπουνε οι άλλοι γίγαντες τι κακό βρήκε τον φίλο τους, ετράπησαν άρον άρον σε φυγή αλλά
συναντήθηκαν με τους υπόλοιπους Αργοναύτες που επέστρεφαν εκείνη την ώρα απ την εκδρομή
και εκεί τους καθαρίσανε όλους. (Πολύ γκαντεμιά αυτοί οι γίγαντες )

Ξανά απόπλου οι αργοναύτες και αναχωρούν αλλά την πατήσανε σαν τον Βέγγο που είχε ξεχάσει
να λύσει το σκοινί, το βράδυ ήταν ακόμα εκεί και τραβάγανε κουπί, ο Κύζικος νόμιζε πως
ήταν πειρατές ,ένεκα που δεν έβλεπε νυχτιάτικα αλλά άκουγε τα παραγγέλματα γίνεται μια
συμπλοκή, πάει ο Κύζικος ένεκα που έφαγε ένα αδέσποτο βέλος .
Σχωρέθηκε και αυτός από λάθος. Το πρωί το παίζανε τρελίτσα οι Αργοναύτες, λύσαν τους κάβους και έφυγαν.

Επόμενος σταθμός Μυσία.
Εκεί απλά ξεφορτώθηκαν τον Ηρακλή που τους είχε ζαλίσει με τις υποδείξεις του και τα κουμάντα του .
Σκέψου να τον είχαν κάνει και αρχηγό. Κατέβηκε για λίγο να επισκευάσει το κουπί του
- Θα πάω ποδαράτο , τους λέει
- Γιατί ρε Ηρακλή ; ; Ζαλίστηκες
- Για πρόσεχε τα λόγια σου, εγώ δε ζαλίζομαι, είμαι ημίθεος.
- Ε , τότε ;
- Θέλω να περπατήσω και λιγάκι, να μαζέψω και βότανα (Γενικά ο Ηρακλής ήταν της στεριάς τύπος, δε τα μπορούσε τα μποφόρ )

Επόμενος σταθμός : η χώρα των Βεβρύκων.
Το μόνο αξιόλογο εκεί ο βασιλιάς τους , Άμυκος , ήταν πωρωμένος με την πυγμαχία
και περίμενε πως και πως να εμφανισθεί κανένας ξένος για να παίξουν σόνι και καλά μποξ.
Μόλις βλέπει τους Αργοναύτες αρχίζει το χαβά του .

- Είσαστε για ένα ματς ; ;
- Ασε μας ρε φίλε , και είχαμε κάτι οχτάρια μποφόρ και ζαλιστήκαμε . !
- Δεν είστε άντρες , γυναικούλες είσαστε ,
- Ρε στραβάδι , τώρα θα σου δείξω εγώ . . . ,

Σηκώθηκε ο Πολυδεύκης που ήταν δεινός πυγμάχος , του κάνει μια ελληνορωμαϊκή λαβή , κάτι σαν Παγκράτιο ,
σχωρέθηκε και ο Άμυκος , παίρνουν προμήθειες ,νερό φαΐ , και συνεχίζουν .

Επόμενος σταθμός , επαφή με τον Φινέα που είδαμε παραπάνω.
Σηκωθήκανε τα κουνιάδια του ο Ζήτης και ο Κάλαις , και καθαρίσανε με τις Άρπυιες .
Νοικοκυρεύτηκε ο Φινέας , καρδάμωσε λίγο έφαγε λίγο φαΐ , ήταν στα τελευταία του και τους
έδωσε οδηγίες πώς να συνεχίσουν και πώς να περάσουν τις Συμπληγάδες πέτρες.
Οι πέτρες αυτές ήταν σαν αυτόματες πόρτες να πούμε και ανοιγόκλειναν εμποδίζοντας
τους ναυτικούς να διέλθουν. Βλέπει ένα ναυτάκι , που ήταν στο τιμόνι βάρδια , τις πόρτες
πάνω κάτω πάνω κάτω. . .
- Ρε ! ,το φελέκι μου μέσα , οφθαλμίατρο θέλω ,
Φωνάζει τον Αγκαίο που ήταν αξιωματικός υπηρεσίας (duty officer αγγλιστί)
- Κύριε αξιωματικέ , τις βλέπετε και σεις αυτές τις πέτρες εκεί στη θάλασσα ; ;
- Ποια θάλασσα ;
- Α , καλά πάμε , ούτε τη θάλασσα δε βλέπεις ; ; .
- . . .
- Εκεί ρε , οι πέτρες
- ;! (όπως καταλάβατε ,είχε πάρει το φυλλάδιο με ρουσφέτι)
-
Επεμβαίνει ο Φινέας , που τα ήξερε όλα αυτά και τους εξήγησε πως πρέπει να περάσουν
αφήνοντας πρώτα ένα περιστέρι να περάσει και χρονομετρώντας το "άνοιξε κλείσε "
να υπολογίσουν το "βίρα τα πανιά " και να περάσουν και αυτοί .
Όντως , πέρασαν με κάτι πολύ μικρές ζημιές , τους έξυσε λίγο την πρύμνη και τους πήρε
και κάτι σώβρακα του Ιάσονα που τα είχε απλώσει πίσω να στεγνώσουν , χαράς στο πράγμα .
Οι πέτρες έκτοτε ,λένε , σταθεροποιήθηκαν, δεν ξανάκλεισαν.
(Συμβόλιζαν το πέρασμα στο ανεξερεύνητο , στο άγνωστο )

Αφού πέρασαν απ την χώρα των Μοριανδυνών , μετά πήγαν σε ένα άλλο νησάκι και σκότωσαν
τις Στυμφαλίδες όρνιθες (όσες είχαν γλιτώσει απ τον Ηρακλή) , βρήκαν κάτι τέκνα του Φρίξου
(από ποιόν γάμο του δεν γνωρίζουμε) και με βοήθεια του Φινέα έφθασαν επιτέλους στην Κολχίδα ,
στον ποταμό Φάσιο.

Συνεχίζεται . . .

Στα προσεχώς , Ο Ιάσων ,με την βοήθεια της Μηδειας, κλέβει το χρυσόμαλλο δέρας και .

Litsa 12-04-07 20:57

Και να δώσουμε και μια εξήγηση του μύθου των Συμπληγάδων .

Υπάρχουν δύο μικρά νησάκια , το ένα απέναντι απ το άλλο , στην έξοδο του Βοσπόρου
προς τον Εύξεινο Πόντο , τα νησάκια τα λένε Κυανέες. (έψαξα σε χάρτη αλλά δεν τα εντόπισα ρε παιδιά )
Από μακριά , παρά το γεγονός ότι τα χώριζε ένας μικρός πορθμός ,τα νησάκια αυτά
φαίνονται ότι , όσο πλησιάζει κανείς κοντά σε αυτά , τόσο απομακρύνονται το ένα απ το άλλο.

Η πλοήγηση δεν ήταν ιδιαίτερα εξελιγμένη , κανείς δεν τολμούσε να περάσει ανάμεσα
από τις Συμπληγάδες και να διακινδυνέψει την ακεραιότητά του στην άγνωστη θάλασσα
του Εύξεινου Πόντου.
Η εξέλιξη της ναυσιπλοΐας και η εξοικείωση με τον άγνωστο κίνδυνο χάρη στην αυτοπεποίθηση
των αρχαίων που τους προσέφερε ένα καλύτερο σκάφος εκφράζεται απ τον μύθο των Συμπληγάδων.

Έστειλαν λοιπόν οι Αργοναύτες μια βάρκα για να αναγνωρίσει την παραέξω θάλασσα (το περιστέρι)
και μετά με την βοήθεια των θεών πέρασαν το κρίσιμο σημείο. Οι Θεοί και συγκεκριμένα
η Ήρα συμβολίζει τον ούριο άνεμο και τον αίθριο καιρό.

Έτσι λένε οι γραμματιζούμενοι .

Litsa 15-04-07 20:56

Πριν συνεχίσουμε με την διήγηση της Αργοναυτικής θα κάνουμε μια παρουσίαση της Μήδειας, των άριστων γνώσεων
περί μαγικών "φίλτρων" που έχει που παίζει βασικό ρόλο στην όλη εξέλιξη της ιστορίας.

Η Μήδεια ήταν κόρη του βασιλιά της Κολχίδος Αιήτη και της Εκάτης και ανιψιά της Κίρκης.
(Κατά μια εκδοχή ΚΑΙ η Καλυψώ ήταν κόρη της Εκάτης , δηλαδή αδελφή της Μήδειας και Κίρκης ) (Μαλάλας Ιωάννης)
Παρότι τα ονοματάκια τους είναι χαριτωμένα η οικογένεια παιδιά είναι αυτό που λέμε "ο θεός να σε φυλάει" , "έξω από δω και μακριά".

Για οικογενειακό σπορ όλες οι γυναίκες είχανε την κατασκευή δηλητηρίων ναρκωτικών και λοιπών παραισθησιογόνων .
Σε τυλίγανε σε ναρκώνανε και σε πουλάγανε σε χρόνο d->t που λένε . Είχαν μεγάλη εμπειρία και αίσθηση δοσολογίας.

Μάνα κόρη θεία συννυφάδα και δε ξέρω και γω ποια άλλη , τα μαγικά και τα δηλητήρια τα παίζανε στα δάκτυλα.
Σύμφωνα με τον Διονύσιο Σκυτοβραχίων που παραθέτω απόσπασμα από το TLG η Εκάτη είχε βρει θανάσιμες ρίζες φυτών
και με δηλητήριο που παρασκεύασε δολοφόνησε τον πατέρα της και νυμφεύθηκε τον θείο της Αιήτη .
(Και η ενδογαμία ας παρατηρήσουμε ήταν χαρακτηριστικό των μάγων )

Γενικά έχουν αναπτύξει σε πρωτοφανή ύψη όλες τις γνωστές και άγνωστες μορφές γοητείας δελεασμού και παραπλάνησης
(αυτό είναι που λέμε "μαγεία") . Θυμηθείτε π.χ. τι έκαναν στον Οδυσσέα και στους συντρόφους του η Καλυψώ και η Κίρκη.
Στην Οδύσσεια υπάρχουν άκρως ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες δηλητηριογνωσίας των δύο αυτών μαγισσών.
(ραψωδία Κ 236 , 276, 287, Η 255 ,αλλά και Στην Ιλιάδα Δ 148-218 & Λ 829-846) .
Κοτζάμ Οδυσσέας (και ο σούπερ πανούργος και πανέξυπνος παρακαλώ) , είκοσι χρόνια έκανε να επιστρέψει στην Ιθάκη ,
τα δέκα τα "έφαγε" στο νησί Ωγυγία , ανίκανος να αντισταθεί στην μαγγανεία της Καλυψώ .
Και η Μήδεια λοιπόν , κάπου εκεί κινείται . Το μήλο πέφτει κάτω απ την μηλιά . Διαθέτει ένα μεγάλο οπλοστάσιο
από παγίδες συνταγές και φάρμακα. Αλλά έχει και αδυναμίες που κανένα βότανο δεν μπορεί να θεραπεύσει .
Αγαπάει και ερωτεύεται σφόδρα.

Αξίζει να επισημάνουμε και κάτι άλλο. Μάγοι μαγεία και μαγγανεία στην Ανατολή εθεωρούντο ιερατικές αρετές που τις κατείχαν
μόνον οι ιερείς και οι βασιλικοί κύκλοι (Η Κίρκη είναι "αφιερωμένη" σε ναό, η Εκάτη είναι βασίλισσα και θεά κουλουπου κουλουπού)
ενώ γενικά ο αξιοπρεπείς ελληνικός πολιτισμός στερείται τέτοιων γνώσεων περί δηλητηριωδών και μαζικών εκκαθαρίσεων
και επιβάλλει την απομάκρυνσή τους . Στον γίγαντα ελληνικό η λεβεντιά είναι η αξεπέραστη αρετή και από τα απεχθή δηλητήρια
απέμεινε μόνο η ιαματική σταδιακή αραίωσή τους που τα μετέβαλε σιγά σιγά σε παυσίπονα και θεραπευτικά ιαματικά φάρμακα (φαρμάκια)

Η Εκάτη τώρα ,(η μαμά) ήταν θεά της σελήνης , των νεκρών των φαντασμάτων και της μαγείας . Θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε άλλο
κεφάλαιο που θα την περάσουμε αυτήν και την Άρτεμη από την τρύπα της βελόνας . (Γιατί έχει πολύ σχέση η Εκάτη με την Άρτεμη )
Είχε ανακαλύψει το ακόνιτον, σίγουρα κανείς σας δεν ξέρει τι είναι αυτό γιατί δεν έχετε σχέση με δηλητήρια αλλά άμα σας
έλεγα για κανένα ποτό "μπόμπα" από αυτά που κυκλοφορούν στα μπαρ , όλοι θα σηκώνατε το χέρι. Ακόνιτο λοιπόν είναι
δηλητηριώδες φυτό που με αυτό δηλητηρίαζαν τα βέλη και το παραμικρό γδαρσιματάκι από δηλητηριασμένο βέλος ήταν αρκετό
ακόμη και ο πιο λεβέντης φαντάρος να δει τα ραδίκια ανάποδα. Φόβος και τρόμος το "ακόνιτο" που ήταν το ισχυρό βιολογικό όπλο της εποχής

Ο Αιήτης (ο μπαμπάς) , ήταν σε άλλη φάση . Την έβρισκε με ανθρωποθυσίες και επειδή κανένας δικός του υπήκοος
δεν καθόταν να θυσιαστεί ο Αιήτης περίμενε πως και πως κανένα τουρίστα περαστικό ή περίεργο για να του "ξηγηθεί".
Γενικά αυτό που παιζόταν στην Ταυρική χερσόνησο ,σύμφωνα και με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ήταν μια
ασυνήθιστη βαρβαρότητα . Εκεί λοιπόν εμφανίζονται οι Αργοναύτες με τον Ιάσονα και το παίζαν "μάγκες" αγνοώντας
σε τι κίνδυνο έχουν υποπέσει ζητώντας με αφέλεια και τα ρέστα από πάνω , δηλαδή το χρυσόμαλλο δέρας .

Litsa 15-04-07 20:57

http://img85.imageshack.us/img85/461/midiabu5.jpg

Litsa 15-04-07 20:59

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ



Φτάνει που λέτε η Αργώ στις όχθες του ποταμού Φάση , δηλαδή στην Κολχίδα , κάνανε τις μανούβρες τους
μέσα στο λιμάνι οι Αργοναύτες, χωρίς πιλότο όλα αυτά , δέσανε στο μουράγιο , περιμένανε για το πράτιγο και για κανένα αστίατρο ,
κανένα του λιμενικού . . . τίποτα . Μόνο κάτι παστρικές μπουκάρανε στο σκάφος και "ξηγηθήκανε".
(Αυτές είναι πάντα εκεί, βρέξει χιονίσει) Βγαίνει ο Ιάσονας έξω , πιάνει έναν περαστικό , τον ρωτάει
- Ρε φιλαράκι , Τελωνειακές αρχές δεν έχετε εδώ ; Έλεγχο διαβατηρίων και τέτοια πράγματα ;
- Όχι , τίποτα . Όλα ελεύθερα .
- Μωρέ μπράβο σας , τι ωραίο μέρος είναι αυτό !
- Ούτε εφορίες ούτε ΣΔΟΕ ούτε αστυνομίες κύριος , μόνο κάτι "μυστικούς" .
- Τζάμπα τα λαθραία δηλαδή που κουβαλάγαμε τόσα μίλια και κρύβαμε . Και τι θα τα κάνουμε τώρα ;
(Οι Έλληνες και τα λαθραία πάνε πάντα μαζί , σαν να λέμε δάκτυλο και νύχι .Αφού τώρα με την Ε.Ε. και τα ανοικτά
σύνορα πολλοί έλληνες έχουν "ξενερώσει" και δε ξέρουν με τι σπορ να ασχοληθούν.)

Ντύνεται ο Ιάσονας, βάζει τα καλά του και παίρνει μαζί του τον Τελαμώνα και πήγε να βρει τον βασιλιά Αιήτη.
- Καλημέρα σας Μεγαλειότατε
- Ρε παπάρα , ξέρεις τι ώρα είναι που μου λες και καλημέρα ;;
- Όχι , τι ώρα είναι δηλαδή ;
- Περασμένες τρεις , καλημέρα λένε στο χωριό σου ακόμα ;;
- Ξέρετε , να . . . , πώς να σας το πω , τώρα ξυπνήσαμε και . . . έχουμε και τζετλαγκ . . .καταλάβατε;
- Από πού μας κουβαληθήκατε εδώ;
- Από Ελλάδα
- Αμάννννν , φίνα θα την περάσουμε πάλι!
Χαμογελάει ο Ιάσονας. Παραπίσω, στον τοίχο όμως,από μια τρυπίτσα,(σαν αυτά που είχαν στα παλιά αρχοντικά για να "παίρνουν μάτι"
οι νύφες και οι πεθερές τους υποψήφιους γαμπρούς των προξενιών) ένα γυναικείο μάτι λοιπόν (η Μήδεια) κόβει κίνηση και βλέπει
τον ομορφάντρα τον Ιάσων και παθαίνει ντελίριο.
- Μαμά μαμά τρέχα . . . (φωνάζει τη μαμά της την Εκάτη)
- Έλα μωρή Μήδεια, τι σε έπιασε πάλι ;
- Τον θέλω.
- Ποιόν ;
- Αυτόν, εκεί, μ’ αρέσει, τον θέλω πολύ, πάρα πολύ
- Για να δω !
- Να, εκεί . . .
- Μωρή αυτός; πας καλά ; αυτός είναι γεννημένος θύμα, δεν τα βλέπεις τα μάτια του ;
- Τι; τι έχουνε τα μάτια του ;
- Όλο γελάει χωρίς λόγο ,χαζοχαρούμενος είναι, θα τον κάνει μια σούπερ ανθρωποθυσία ο πατέρας σου αύριο.
- Αχ όχι, ανθρωποθυσία ο κούκλος αυτός. Τον θέλω πάρα πολύ.
- Άσε που είναι και Έλληνας ,
- Ε , και ;
- Σίγουρα χρωστάει σε τράπεζες και το "παίζει" ψύχραιμος ,είναι μπουνταλάς τζογαδόρος και διαρκώς το παριστάνει τον σπουδαίο
- Θα τον "στρώσω" καλέ μαμά εγώ ,
- Βρε δε στρώνουν οι Έλληνες σου λέω , θα χαντακωθείς . . . Κάθε μέρα καινούργια κουσούρια. θα σου βγάζει.
- . . .
- Άσε το άλλο
- Τι ;
- Τρώνε, και με γεμάτο στόμα ταυτόχρονα φιλοσοφούν μιλάνε και γελάνε, και το χειρότερο, δεν πνίγονται .Τόσο καλά έχουν εξασκηθεί .
Το κοριτσάκι έπαθε ότι παθαίνουν συνήθως τα κοριτσάκια ,άμα ακούνε κακά λόγια για κάποιον.
Καταλήφθηκε από σφοδρό έρωτα , και μέγα πάθος που άναψε μέσα της , και μόνο ο Ιάσων μπορούσε να το κάνει "ζάφτι" .
Στην αίθουσα του βασιλιά ο διάλογος Αιήτη Ιάσων συνεχίζεται .
- Και πως από δω λεβέντη μου (ρωτάει ο Αιήτης )
- Ξέρετε , ήρθαμε για καλό σκοπό , να πάρουμε το χρυσόμαλλο και να την κάνουμε σιγά σιγά γιατί έχουμε και δουλειές.
- Το χρυσόμαλλο θες πουλάκι μου, ε ;
- Ναι , και μη μας παρεξηγάτε , είναι μιανού απ το χωριό μας , μεγάλη ιστορία. Που να σας τα λέω
- Το άλλο με την χοντρή το ξέρεις ρε ;
- . . .
- Βρε τι μινάρες είναι τούτοι, που τους πετύχαμε (για την λέξη "μινάρα" ρωτήστε ένα Πατρινό να σας πει τι σημαίνει)
- Πρέπει κυρ Αιήτη να το πάω πίσω , θεϊκές εντολές είναι αυτές βλέπετε
- Ακούστε μάγκες , το χρυσόμαλλο δικό σας αλλά υπάρχουν διάφοραι δυσκολίαι
- Δηλαδή ;
- Να . Ο Ήφαιστος μου χάρισε δύο ταύρους με ατσάλινα ποδάρια και πετάνε απ το στόμα φωτιές
- Συγνώμη , δεν άκουσα καλά , ταύρους είπατε ή γκαζάκια ;
- Ταύρους ρε λέμε , του Ήφαιστου δώρα . Τα γκαζάκια δεν βγήκαν ακόμα .
- Μάστα , και το λοιπόν ;
- Μου χάρισε επίσης ο Ήφαιστος ένα μονοκόμματο άροτρο , όλο από ατσάλι
- Συγνώμη για το αδιάκριτο , να σας ρωτήξω κάτι .
- Ε , τι ;
- Να , με τον Ήφαιστο ! , τι παίζει με τον Ήφαιστο ;
- Τι να παίζει ;
- Τι σχέσεις έχετε κυρ Αιήτη ; Πολλά "πίτσι πίτσι" βλέπω . Κάτι σούπερ του ξηγηθήκατε. (και του κλείνει πονηρά το μάτι)
- Να μη σε νοιάζει ρε κωλόπαιδο, να κοιτάς τη δουλειά σου εσύ .
- μάστα . . .
- Λοιπόν , θα ζέψεις το άροτρο στους ταύρους , θα σπείρεις τα δόντια ενός δράκου που θα σου δώσω , σκοτώνεις
τους δράκους που θα βγουν απ την σπορά , δεν είναι τίποτα αυτό και το χρυσόμαλλο δικό σου μετά. Το κατάλαβες ; ή να το ξαναπώ ;
- Όχι, νταξ μωρέ. Τίποτα άλλο ; Μόνο αυτό ; μας καταϋποχρέωσες πάντως ρε μεγάλε .

Φεύγει λοιπόν ο Ιάσονας μπαϊλντισμένος και πηγαίνει για το καΐκι ,στο δρόμο όπως πήγαινε ακούει ένα σφύριγμα
γυρίζει το παιδί δεξιά γυρίζει αριστερά , τίποτα, συνεχίζει , δεύτερο σφύριγμα «βρε γαμώ το ξεσταύρι μου , έπαθα ίλιγγους»
- Όχι καλέ , εγώ είμαι , εδώ !
Γυρίζει ο Ιάσων και βλέπει μια γκομενίτσα ,(την Μήδεια) ότι έπρεπε για την περίσταση, μέτριο ανάστημα, μακρύ ατίθασο μαλλί,
έντονο μάτι, σαρκώδη χείλη, κραγιόν "σάπιο μήλο", το αχνό φως του σούρουπου διαπερνούσε το λεπτό αραχνοΰφαντο φόρεμά της,
λούζοντας τη φιγούρα της και αφήνοντας να φαίνονται αχνά κάποιες ελκυστικές και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες από το
καλοσχηματισμένο και καλογυμνασμένο κορμί της και τα ελάχιστα εσώρουχα που το "συγκρατούσαν". Ο Ιάσων κοιτούσε
αναστατωμένος ,με ανοιχτό το στόμα , κι αναρωτήθηκε τι σκοπό να έχει αυτή και αν θα έπρεπε να της "τα ρίξει" με το
παραδοσιακό στρέιτ τρόπο και να την γκαστρώσει τάκα τάκα ή να ακολουθήσει καμιά άλλη πιο "πολιτισμένη" οδό.
Μετά από μερικά λεπτά απόλυτης σιγής απαντά ..
- Εσείς ; Ποια είσθε δηλαδή εσείς ;
- Η Μήδεια καλέ !
- Μύδεια ; με ύψιλον ;
- Όχι ρε ανορθόγραφε, η Μήδεια με ήτα, η κόρη του βασιλιά, και σε γουστάρω τρελά.
- Χμ , δεν είσθε και η μόνη να ξέρετε, στην Ιωλκό πολλές ακόμα με γουστάρουν και με περιμένουν !
(Χμμ , σα να έχει και λίγο δίκιο η μάνα μου, ψιλοκαβαλημένος μου φαίνεται, σκέφτηκε η Μήδεια)
- Και γω σε γουστάρω ρε, κόβω φλέβες λέμε . Δε ξέρω τι έχω πάθει
- Μα είμαι και πολύ νόστιμος ,αυτό έχεις πάθει.
- (Α ρε μάνα Εκάβη, χίλια δίκια έχεις, ξανασκέφτηκε η Μήδεια )
- Τελαμώνα , που είσαι ρε Τελαμώνα ; Φώναξε ο Ιάσωνας
- Μαστα καπετάνιε !
- Άιντε να δεις λεβέντη’μ , αν κουνάει η Αργώ ! (διώχνει τον Τελαμώνα για να μείνει μόνος)
- Μπορώ να σας φανώ πολύ χρήσιμη ξέρετε . . .
- Καλά, πάμε σε ένα παρκάκι βρε κορίτσι μου, να κάτσουμε σε ένα παγκάκι να γνωριστούμε καλύτερα
- Δε μπορείς γνωριμία στο όρθιο ε ;
- Γνωριμία είπαμε , όχι κατούρημα . (Καλή είναι αυτή για όσο κάτσουμε Κολχίδα, λέει από μέσα του ο Ιάσων)
Στο παρκάκι, υπό το φως της σελήνης, πιασμένοι χέρι χέρι, έχουν επιδοθεί σε εκατέρωθεν υποσχέσεις.
- θα . . .
- ναι , και γω θα . . .(μετά το "θα" μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε , ελεύθερα . Η διήγηση είναι interactive που λένε)
- εσύ και γω . . .
- εγώ και συ . . .
- Jason and Mideia = love for ever
- ένα σπιτάκι στο ελλάντα ,
- Ελλάδα μωρή , "στην Ελλάδα"
- Καλά , με ένα δυο παιντάκια
- "Παιδάκια", μη με ξενερώνεις έτσι στεγνά γαμότη μου
Τον φιλά , την φιλά , τον ξαναφιλά , φουντώνει ο Ιάσων , δεν ήθελε και πολύ , ξεκουμπώνεται , έψαχνε για durex , πουθενά τα durex.
- Που σε ρε Τελαμώνα ,τρέχα φέρε μου κανένα condom και θα κολλήσω πάλι κάνα αφροδίσιο και δε την αντέχω τη φαγούρα .
Πουθενά ο Τελαμώνας.
- Που είσαι ρε Τέλη αστροπελέκι, σου πα να φύγεις και συ το πίστεψες και έφυγες . . .
Πουθενά ο Τελαμώνας
- Ξέρεις Τζάσο μου ;
- Έλα μωρό μου !
- Υπάρχει ένα προβληματάκι . . .
- Προβληματάκι; τι καλέ ; για λέγε !
- Να μωρέ , είμαι λίγο παρθένα . . .
- Μπα σε καλό σου, αυτό ήταν ; με κοψωχόλιασες πάλι νυχτιάτικα
- Ήθελα να στο πω αγάπη μου . . .
- Ε , σιγά το πρόβλημα , τι τα χω τα γαλόνια . . . Θα στο λύσω εγώ το πρόβλημα και δε θα καταλάβει κανείς τίποτα. Θα είσαι όπως και πριν.
Αρχίζουν εντατικότερες εκδηλώσεις με πολύ πάθος στο πάρκο και εδώ σταματάει η διήγηση περί του πονηρού.
Μυθολογία γράφουμε, όχι περιγραφή ανήθικων σκηνών. Μη φρικάρουμε κιόλας. (Διαβάζουν και παππούδες.)
Μετά από κάμποση ώρα απαντάει ο Τελαμώνας
- Που σε καπετάνιε ; ; Με φώναξες ;
- Άσε ρε Τέλη , γύρνα πάλι πίσω στην Αργώ, τώρα πάει, ότι έγινε έγινε . . .

Διάλειμμα για διαφημίσεις και τσιγαράκι όσοι καπνίζουν , εγώ θα φτιάξω ένα διπλό ελληνικό.

Litsa 15-04-07 21:03

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

- Τζάσο μου , κινδυνεύεις πολύ και δε το έχεις καταλάβει ,και μόνο γω μπορώ να σε βοηθήσω .
- Κινδυνεύω ; Από τι ; Βοηθήσεις ; Πώς ; ; Και τι ζητάς για αντάλλαγμα ;
- Τι να ζητάω βρε αγόρι μου , να με πάρεις μαζί σου ζητάω . . . στο Ελλάντα
- Ελλάδα είπαμε . Δια το πονηρό ;
- Εμ ; γιατί άλλο ; Για να σου πλένω τα σώβρακα ; Και ότι άλλο μου ζητήξεις .
- Ξέρεις να μαγειρεύεις τίποτα βρε κοπέλα μου ; ή όλη μέρα "κοκό" θα μου ζητάς ;
- Ναι αμέ , μανιτάρια αλά κρεμ , πίτσα διπλό μανιτάρι , μανιταρόσουπες , ψητά μανιτάρια , μακαρόνια με μανιτάρια, μανιτάρια ογκραντέν.
- Καλά ρε Μήδεια , τίποτ’ άλλο εκτός από μανιτάρι ;
- Σαλάτα μανδραγόρα , spogia somnifera και άλλα πολλά
- Αυγά τηγανιτά "μάτι" ξέρεις να κάνεις κορίτσι μου ; ; Τέτοια απλά δε σε έμαθε η μανά σου ;
- Τηγανιτά ; μάτι ; τι είναι αυτό ;
- Μάστα , κατάλαβα , το θες το δουλικό προσωπικό , και έναν ευνουχισμένο αρχιθαλαμηπόλο , τεσπα , και πως μπορείς να με βοηθήσεις ;
- Έχω ένα φίλτρο ,με αυτό θα πάρουμε το χρυσόμαλλο ρε .
- Φίλτρο ; ; Τι φίλτρο είναι αυτό ;
- Απ το συκώτι του Προμηθέα , περίπτωση σου λέω . Όταν το μάζευα έγινε και ένας 8αρης σεισμός
- Θα έλαχε ρε Μήδεια ο σεισμός , μη τρελαθούμε κιόλας , όλο σεισμούς έχει εδώ .
- Θα πασαλειφθείς με αυτό , θα κάνεις και μια θυσία , θα πιεις απ αυτό , δε θα φοβάσαι τίποτα μετά ,
- Τι μου λες ρε παιδάκι μου ;;; σοβαρά μιλάς ;
- Ούτε φωτιά θα σε πιάνει ,ούτε σίδερο δε θα σε τρυπάει ούτε θα σε βλέπει ο εχθρός . . .
- Ρε , είσαι σίγουρη ; ; Μη πάω "τζάμπα" , σα σκυλί στ’ αμπέλι .
- Σίγουρη , χίλια τα εκατό σου λέω , δοκιμασμένο .
- Ρε ,μήπως θες να με ξεφορτωθείς ; λέγε
- Αφού σ’ αγαπάω . . . με αυτό θα σκοτώσεις τους ταύρους , θα νικήσεις τους δράκους , το χρυσόμαλλο δικό σου και φύγαμε . . .
Παίρνει το φίλτρο ο Ιάσων και γίνανε όπως τα είχε πει η Μήδεια . Και οι ταύροι σφάχτηκαν , και οι δράκοι φαγώθηκαν και
ο Αιήτης τα πήρε στη κράνα . Σου λέει , εκεί που πήγαινα για καλαμπούρι , πάνε τα δώρα του Ήφαιστου .
- Ρε κωλόπαιδο , του λέει , το χρυσόμαλλο θέλεις ;;
- Ε , τι λέμε τόσες μέρες ; ; Τι παιδευόμαστε ;
- Εκεί είναι , άντε πάρ’ το τσογλάνι . . . Για να σε δούμε τώρα
Το «άντε πάρ’ το» μια κουβέντα ήτανε , ο δράκαρος το φύλαγε κάτω απ το δέντρο και δεν έκλεινε μάτι
και περαστικούς σαν τον Ιάσων τους έτρωγε για μεζεδάκι . Η Μήδεια καθησυχάζει τον Ιάσων
- Don’t worry, θα τον τακτοποιήσω εγώ τον Δράκο
- Εσύ ; ; Πως ; ;
- Με άλλο φίλτρο ,
- Αντε ρε ; Θα λωλαθώ σήμερα .
- Θα δεις ! έχω ένα φίλτρο από μια ματωμένη στάλα από τα γεννητικά όργανα του Ουρανού όταν του τα έκοψε ο Κρόνος.
- Μωρή , μιλάς σοβαρά ; Θα με τρελάνεις λέμε .
- Έχε μου εμπιστοσύνη λέμε
- Που πας και τα βρίσκεις αυτά ; ;
- Απόρρητο επαγγελματικό μυστικό , να μη ρωτάς .
- Καλά
- Εσύ πιες αυτό το φίλτρο και στο Δράκο δώσε από το άλλο φίλτρο. Α ,και που σαι , μη τα μπερδέψεις τα φίλτρα γιατί . . .
- Γιατί ;
- Γιατί σε βλέπω στις πλατείες τα βράδια τραβεστί να κάνεις πιάτσα και το χρυσόμαλλο θα το φοράς για προκλητικό εσώρουχο.
Πάει που λέτε , δίνει το "δόλωμα" στο Δράκο , σαράντα χρόνια είχε να κλείσει μάτι ο Δράκος , εκείνη την ώρα κοιμήθηκε του καλού καιρού.
Μαγκώνει ο Ιάσων το χρυσόμαλλο απ το ένα χέρι , την Μήδεια απ το άλλο και βουρ για το καΐκι.
- Αργοναύτες , σαλπάρουμε , βίρα τα πανιά ,
- Φύγαμε καπετάνιε . . .
- Θα πάρουμε μαζί μας και αυτό το καλό κορίτσι αλλά , προσοχή , ότι και να σας κερνάει , μη τυχόν και δοκιμάσετε ,καήκατε φουκαράδες μου.

Τους παίρνει στο κυνήγι ο Αιήτης αλλά που να τους φτάσει. Γίνανε οι Αργοναύτες "καπνός".
- Μαδαφακερς , φώναζε ο Αιήτης από μακριά
- Σαναβεμπιτς , απάνταγε ο Ιάσων
Πιάνει ο Κάστωρ με τον αδελφό του τον Πολυδεύκη το χρυσόμαλλο και το σηκώνουν με τα χέρια ψηλά και φωνάζουν του Αιήτη
- Τι είναι αυτό ρε Αιήτη ; ; Πως το λένε ; ;
- Ρε κωλόπαιδα , θα στείλω δικό μου άνθρωπο στην Ελλάδα να σας πηδήξει τις αδελφούλες , την Κλυταιμνήστρα
και κείνη την ομορφούλα την Ελένη , θα σας κάνω ρεζίλι σε όλο τον κόσμο . Τσογλάνια του κερατά.
(Είπαμε .Κάστωρ ,Πολυδεύκης, Ωραία Ελένη, Κλυταιμνήστρα, ήταν αδέλφια , για να κάνουμε και λίγο το εκπαιδευτικό κομμάτι)

Αποδράσανε που λέτε οι Αργοναύτες και εδώ λίγο η Μυθολογία μας τα μασάει διότι απ τη Μαύρη Θάλασσα βρεθήκανε
ξαφνικά στον Βόρειο Ωκεανό (δια μέσου κάποιου ποταμού Τανάϊ) και κατηφορίσανε σα κάτω σα κάτω ,και μόλις είδανε το
Γιβραλτάρ το κόψανε όλο αριστερά και ξανά βρεθήκανε στην Μεσόγειο .
Α ! ξέχασα να σας πω πως το καράβι Αργώ μιλούσε κιόλας , ναι , βέβαια . Είπε λοιπόν στους Αργοναύτες πως έπρεπε
να ξηγηθούν μια κάθαρση στο νησί της Κίρκης που ήταν θεία (ή αδελφή) της Μήδειας και είχε στο νησάκι της οργανωμένο
καθαρτήριο. Ποιος ξέρει τι βρώμα και απλυσιά έδερνε τους Αργοναύτες που η Αργό δεν άντεξε άλλο και τους το είπε ευγενικά
πως ένα ντουζάκι καλό θα τους έκανε στην τελική . Κάνανε την κάθαρση οι Αργοναύτες και συνέχισαν.

Μετά λέει περάσανε από το νησί των Σειρήνων. Αρχίσανε τις κορώνες και τα τσιφτετέλια για να φέρουνε κοντά
τους ναύτες αλλά εδώ καθάρισε ο Ορφέας ο οποίος ετοίμαζε και καινούργιο cd , άρχισε με τις κιθάρες τους και οι
Αργοναύτες δεν ακούγανε τις σειρήνες αλλά τον Ορφέα , ένας μόνο αργοναύτης βούτηξε , ο Βούτης .
Μερικά πράγματα στη μυθολογία ρε παιδάκι μου, τα καταλαβαίνεις και μόνο απ το όνομα.
Κανονικά ο Ιάσωνας θα έπρεπε να τον είχε καταλάβει τον Βούτη απ το όνομα και να τον δέσει στο κατάρτι – όπως δέθηκε
και ο Οδυσσέας αργότερα.. Και τον Γανυμήδη , που είδαμε σε άλλο πόστ , μόνο απ το όνομα φτάνει για να καταλάβει
ο υποψιασμένος αναγνώστης , βγάλε το "νυ" απ το Γανυμήδης και να ο μύθος , ξεδιπλώθηκε.
Τέλος πάντων , και ο Βούτης μη φανταστείτε πως του κακόπεσε η βουτιά , τον έσωσε η Αφροδίτη λένε από βέβαιο πνιγμό
και μετά τον πήρε η θεά για δική της χρήση και αρχίσανε τα "σούξου μούξου" και τεκνοποίησε παρακαλώ η Αφροδίτη
ένα παιδάκι που το έλεγαν Έρυκα.
Να μη σας τα πολυλογώ , επόμενος σταθμός ήταν το πέρασμα από την Σκύλα και Χάρυβδη (τα στενά της Μεσσήνης Σικελίας )
Μετά πήγανε στην Κέρκυρα όπου εκεί συναντήθηκαν μυστηριωδώς με τον στόλο του βασιλιά Αιήτη που ακόμα αναζητούσαν
τον Ιάσων την Μήδεια και το χρυσόμαλλο .
- Βρε βρε μικρός που είναι ο κόσμος (τους είπε η Μήδεια μόλις συναντήθηκαν στο λιμάνι)
- Αστα τα τσαλιμάκια , ή έρχεσαι μαζί μας με το καλό ή θα γίνει εδώ της "επί χρήμασι διδομένης γυναικός"
- Κοίτατε πατριωτάκια , εδώ είναι Κέρκυρα , ουδέτερο έδαφος , ας μη γίνουμε ρεζίλι .
Πήγανε οι Κολχιείς στο βασιλιά της Κέρκυρας αλλά το πράγμα δε μπορούσε να αλλάξει . Ο Ιάσονας έσπευσε να την
στεφανωθεί , με παπά και κουμπάρο τη Μήδεια, για να είναι και επίσημος γάμος οπότε το καλοσκεφτήκανε
οι Κολχιείς , ήπιανε και ένα καφεδάκι που τους έψησε η Μήδεια , ζητήσανε πολιτικό άσυλο του βασιλιά
της Κέρκυρας και το πήραν και κατοίκησαν μόνιμα στο νησί . Για αυτό οι Κερκυραίοι σήμερα είναι ολίγον τρελοί ,
γιατί βαστάνε και από Κολχίδα λίγο.

Συνεχίζει η Αργώ , την πιάνουνε κάτι μποφώρια , βγήκανε Λιβύη , μουρλάθηκε ο Ιάσων , βλέπεις δεν είχανε
μαζί τους κανένα Καλύμνιο να μαζέψει κανένα σφουγγάρι , φεύγουν ανατολικά , εκεί τους την έπεσε κάποιος θεός
ονόματι Οσίρις, Πρώτη φορά τον ακούσανε , πρώτη φορά τον είδανε , φόραγε και μια μάσκα λες και ήταν αποκριές τριώδιο.
- Μάγκες, να μου κάνετε την χάρη και να φύγετε από δω, στα τσακίδια τώρα, είσαστε σε λάθος Μυθολογία.
- Συγνώμη κύριος, κατά λάθος, μας χάλασε η πυξίδα είχαμε και κακούς καιρούς, ηρεμήστε.
- Σας καταλαβαίνω, από δω και πέρα όμως είναι Αιγυπτιακή μυθολογία, και εσείς ήσαστε Έλληνες, ΟΥΣΤ λοιπόν από δω. . .
να φύγετε πάραυτα μη γίνει καμιά χοντρή παρεξήγηση. Πηγαίνετε βόρεια αλλά όχι κατά δώθε.
- Μάστα κυρ Οσίρι μας

Επόμενος σταθμός η Κρήτη . Εκεί όμως ήταν ένας κακός γίγαντας, ο Τάλως ,ο οποίος φύλαγε το νησί και έκανε τρεις φορές
την μέρα την βόλτα του νησιού. Μόλις βλέπει την Αργώ αρχίζει να πετάει πέτρες . Αυτόν τον ανέλαβε αποκλειστικά η Μήδεια.
- Αράχτε μάγκες , αυτόν θα τον συγυρίσω εγώ
- Τι θα κάνεις πάλι μωρή Μήδεια ; ; Κανένα φίλτρο ; ;
- Ναι , κάτι έχω και επειδή θα λήξει όπου να ναι , έλεγα να το χρησιμοποιήσω .
Και ξηγήθηκε και του Τάλω
- Αφήστε μας να περάσουμε κύριε Τάλω ! Είμαστε καλά παιδιά
- Εν το κουνώ απ επαέ λέγω σου
- Τότε ,να σας προσφέρω ένα ωραίον ποτόν κύριε Τάλω μου, μια τσικουδιά απ την Κολχίδα, να δείτε πως το φκιάχνουμε εμείς .;
Πίνει ο Τάλως, ίσα που πρόλαβε να πει και μια μαντινάδα ,

"Εσύ είσαι όμορφη και γω 'μαι άσχημος
εσύ μικρή και γω μεγάλος
και σα να μη μου φτάναν όλα αυτά
στη μέση υπάρχει κι άλλος"

και πάρ’ τον κάτω ξερός και ο Τάλως .

Επόμενος σταθμός η Αίγινα και τέλος φτάνουν στον Παγασητικό . Μόλις φτάνουν , δένουν στο μόλο την Αργώ .
Τρέχει ο Ιάσων σπίτι του να βρει τους δικούς του
- Μπαμπά ! Ήρθαμε , σου έφερα και νύφη , αλλά μήτε καφέ μη πιεις απ τα χέρια της μήτε νερό μήτε τίποτις. Υπάρχει λόγος .

Συνεχίζεται. . .

Litsa 15-04-07 21:05

Είπαμε σε άλλο ποστ ότι ο Ζευς ήταν πολύ γκομενιάρης, μπερμπάντης, μουρντάρης και γενικότερα
επιρρεπής σε ανηθικότητες σεξουαλικού περιεχομένου.
Έτρωγε και τις χυλόπιτές του όμως που και που. Όλοι οι αρσενικοί τις τρώνε και μετά το παίζουν ψύχραιμοι
και τα ρίχνουν τα φταιξίματα στην κακούργα κενωνία και ότι τα θηλυκά κοιτάνε τα πορτοφόλια και κάτι τέτοια.
(Δικαιολογίες για χυλόπιτες , όσες θες. . . )

Πέρναγε μια μέρα ,που λέτε ,ο Δίας απ την Θήβα, (για καθαρά σεξουαλικούς λόγους από ότι δείχνουν τα γεγονότα)
Φτάνει έξω από το σπίτι του Αμφιτρύωνα , και πέφτει πάνω στην γυναίκα του την Αλκμήνη που άπλωνε
τη μπουγάδα της η κοπέλα . Ομορφούλα όπως ήταν, δεν πέρναγε ποτές απαρατήρητη, την κάνει ο Δίας lock
με το σκόπευτρό του.
- Πως σε λένε μωρό μου
- Εμένα μιλάτε ?
- Βλέπεις κανένα άλλο μωρό εδώ τριγύρω ?
- Ρε μπάρμπα . . .
- Παρντόν ?
- Ρε α’ πάγαινε από δω πρωινιάτικα . . . και έχουμε και δουλείες .
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ μωρή ?
- Oχι ρε, δε ξέρω !
- ο Δίας !
- Και γω είμαι ο Πάπας της Ρώμης , ρε αι πάγαινε σου λέω, γεροξεκούτη,
τράβα στα ‘γγονάκια σου να τους δώσεις καμιά σοκολάτα που θέλεις και περιπέτειες.

Στραβοκαταπίνει ο Δίας, πήγε παραπέρα σε ένα καφενέ, ρώτησε, έμαθε, του είπαν ,το και το ,ήταν η Αλκμήνη,
η κόρη του Ηλεκτρίωνα από το Άργος, νιόπαντρη και ερωτευμένη τρελά με τον άντρα της τον Αμφιτρύωνα.
Και ο Δίας που δεν ανεχόταν να τρώει χυλόπιτες την έκανε τη βρομοδουλειά του.

Σα θεός που ήτανε , μπήκε στο μυαλό του Αμφιτρύωνα και τον έστειλε για ψάρεμα.
Μετά μεταμορφώθηκε ο ίδιος σαν Αμφιτρύωνας και μπούκαρε παρακαλώ στο σπίτι
σαν κύριος Αμφιτρύωνας. Για να το φχαριστηθεί ξηγήθηκε και του Ήλιου μια πολύ σπέσιαλ εντολή .
- Ρε , μη βγεις για κάνα δυο τρεις μέρες
- Μα , Δία μου , ξέρεις τι μου ζητάς ?
- Ρε μη βγεις σου λέω , θέλω μια πολύ μεγάλη νύχτα.
- Ξέρετε κάτι όμως . . .
- Ρε ακούς που σου λέω
- Συνυπολογίστε όμως πως θα υπάρξει σχετικό πρόβλημα με την χλωροφύλλη και την φωτόλυση στα φυτά ?.
- Ρε δε πα να γίνουν όλα πετρέλαιο, εγώ θέλω να το φχαριστηθώ με την μαντάμ και θα το φχαριστηθώ.

Και μπαίνει που λέτε στο σπίτι , γλυκοκοίταξε την Αλκμήνη που σιδέρωνε, γλυκοκοίταξε και αυτή,
της λέει ο Δίας
- Είσαι για έναν αστακόν ? (ο "αστακός" είναι αλληγορικό, το δανείστηκα από άλλο τοπίκιο )
- Πονηρούτσικο , θες και αστακό τώρα , ε ?
- Εμ, δε θέλω ? Είσαι ?
- Άμα δεν είμαι για ένα αστακό με τον άντρα μου με ποιόν θα είμαι ? με τον γείτονα ?
- Αυτό να μου πεις , προχώρα στη κρεβατοκάμαρα λοιπόν

Εβδομήντα δύο ώρες περικαλώ σεξ, άμα ήταν αστακός θα είχε βρομίσει , η Αλκμήνη τα έφτυσε η γυναίκα
και ο Αμφιτρύωνας ο αληθινός περίμενε σε μια βραχονησίδα να ξημερώσει να μαζέψει τα δίχτυα.
- Σίδερο έχεις βάλει ρε κίναιδε στη μέση σου ? είπε η Αλκμήνη
- Σκασμός μωρό μου !
- Μιλάς κάπως αλλιώτικα σήμερα, πιο μπάσα η φωνή σου, μου θυμίζεις ένα τσιτσιφιόγγο το πρωί
που με πείραζε και έλεγε πως είναι ο Δίας.
- Τσιστιφιόγγος ε ? . . Πάρτα τώρα μωρή άρρωστη να μάθεις .

Το φχαριστήθηκε ο Θεός , με το πέρας των 72 ωρών ,σηκώθηκε, ντύθηκε, έφυγε και γυρίζει καπάκι σπίτι
ο αληθινός Αμφιτρύωνας, μπαίνει μέσα και σαν καλός σύζυγος ρίχνει ένα φιλάκι στην σύζυγο, την βρήκε
όμως κάπως χλωμή, λαχανιασμένη, κουρασμένη, ημίγυμνη και ξεμαλλιασμένη, δεν έδωσε σημασία,
της κλείνει πονηρά το μάτι και λέει
- Είσαι για ένα αστακό μωρό μου ?
- Παααλι ?
- Τι πάλι ?
- Κάτσε να ξεκουραστείς και λίγο βρε παιδάκι μου! αυτός ο Τειρεσίας πάλι βασιλικό πολτό σε τάισε ?.
- Να ξεκουραστώ ? από τι καλή μου Άλκη ? Τι έπαθες ?
- Τι να έπαθα ?? εσύ ρε δε κουράστηκες ?
- Γιατί ?
- Εμένα τρέμουν τα πόδια μου λέμε.!
- Μα γιατί ? βρε κοριτσάκι μου , εγώ ψάρευα ! εσύ κουράστηκες ?
- Βρε Αμφι μου . . .
- Ναι
- Εσύ . . .
- Ναι
- Και εγώ
- Ε ! τι ?
- Πριν λίγο ,
- Πριν λίγο ? πριν λίγο , τι ?
- δεεε. . .
- Δε σε καταλαβαίνω μωρό μου σήμερα . . .
Η Αλκμήνη όμως κάτι κατάλαβε. Κάτι δε πήγε καλά, έκατσε, ξαναέφαγε τον αστακό της και ας μη πείναγε.
Όλα τα θηλυκά μπορούν να αντέξουν και δυο και τρεις και παραπάνω αστακούς χωρίς πολλά λόγια .
Στους αρσενικούς κόβεται η όρεξη μετά το δεύτερο πιάτο.
Ο Αμφιτρύωνας σα κάτι να ψυλλιάστηκε και αυτός και ρώτηξε τον φίλο του τον Τειρεσία και αυτός του τα είπε όλα
- Ο Δίας στην έκανε τη βρομοδουλειά ρε c
- Τον παλιοκερατά . . .
- Δυστυχώς Αμφι μου,
- Και η Αλκμήνη μου ?
- Αυτή δε φταίει σε τίποτα, δεν ήξερε ,νόμιζε ότι ήσουν εσύ, μετά σα κάτι να κατάλαβε.
- Βρε τον τρισάθλιο το Δια τι μου έκανε , άντε νάρθει ο Χριστιανισμός να ησυχάσουμε από δαύτον.
Ησύχασε ο Αμφιτρύων , ο ποιο ευτυχισμένος κερατάς της αρχαίας Ελλάδας.
- Να σε ρωτήξω και κάτι άλλο ρε Τειρεσία μου
- Έλα
- Εγώ ποιος είμαι τώρανε ? Ο Αμφιτρύων ή κάνας άλλος ?
- Έλα ρε, ηρέμησε , ο Αμφιτρύωνας είσαι
- Σίγουρα ?
- Όπως σε βλέπω και με βλέπεις
Μαύρο φίδι στον κόρφο του Αμφιτρύωνα αφού ο Τειρεσίας, ως γνωστόν, ήταν θεόστραβος ,τεσπα..

Πέρασαν εννιά μήνες και η Αλκμήνη έκανε δίδυμα. Τον Ηρακλή και τον Ιφικλή .
Ο Ηρακλής, λένε, ήταν γιος του Δία και ο Ιφικλής γιος του Αμφιτρύωνα. (λένε)

Λένε επίσης, κάτι σκανδαλοθηρικές γλώσσες της εποχής, ότι τα παραπάνω είναι δικαιολογίες γιατί
ο Αμφιτρύωνας είχε πάει στο πόλεμο, έλειπε 4 χρόνια πολεμώντας τους Ταφίους και στο τέταρτο χρόνο
πήρε τηλεγράφημα από την Αλκμήνη που έλεγε «ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟΠ».
Αμέσως σύναψε εσπευσμένη ειρήνη με τους Ταφίους, με πολύ δυσμενείς όρους για αυτόν,
και αναχώρησε χωρίς πολλές κουβέντες για Θήβα.

Η Ήρα που ήτουνε πολύ ζηλιάρα είχε συνήθειο να καταδιώκει (εκ των υστέρων πάντα) τις γεγαμημένες.
Δεν ήξερε κι αυτή να κρατήσει λίγο τα χαλινάρια του άντρα της από πριν αλλά τον αμόλαγε και όπου
πήγαινε και "ξεφόρτωνε" ο Δίας πήγαινε μετά και η Ήρα και έκανε σκηνές.
Πιάνει που λέτε η Ήρα την θεά των τοκετών που την λέγαν "Ειλείθυια" και τις δίνει εντολές να
δυσκολέψει και καθυστερήσει την γέννα της Αλκμήνης. Εννιά μέρες κράτησε ο τοκετός και πρόλαβε
και γεννήθηκε πρώτος ο εφταμηνίτικος Ευρυσθέας που έγινε βασιλιάς αντί του Ηρακλή και μετά τον
έστελνε σε θελήματα .

Παρένθεση .
Αρχικά η "Ειλείθυια" έγραφε το όνομά της με λιγότερα "ι" και συγκεκριμένα με ήτα-γιώτα-γιώτα
αλλά επενέβησαν πολύ αργότερα οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι και του άλλαξαν τα φώτα στα "ει" & "υ"
για να μην κάνουν "ηλίθιους" συνειρμούς οι νεότεροι.
Κλείνει η παρένθεση.

Όλη τη δύναμη απ τα δίδυμα την πήρε ο Ηρακλής και είχε ταράξει τον Ιφικλή στις καρπαζιές και ο
φουκαράς δε μίλαγε γιατί θα έτρωγε κι άλλες.

. . . ΦΛΑΑΑΑΠ μια καρπαζιά
- Τι βαράς ρε ?
. . . ΦΛΑΑΑΑΠ ΦΛΑΑΑΠ δεύτερη διπλή καρπαζιά
- Μαμαααα (φώναζε ο Ιφικλής)
- Σκασμός ρε , έτσι και μιλήσεις την έβαψες .
- Τι θα μου κάνεις ρε ?
- Θα σε βάλω με το ζόρι να ακούσεις ΟΛΑ τα τραγούδια του Φεστιβάλ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, no joke.
- Ωχ ,αμάν , όχι . . , μα καλά, πόσο διεστραμμένο μυαλό έχεις επιτέλους ?!
- Τι είναι Ιφικλή μου ? Τι έχεις και φωνάζεις (απαντάει η μαμά Αλκμήνη)
- Τίποτα μαμά , άκυρο , όλα καλά εδώ . . .

Η Ήρα δεν ησύχαζε από τη ζήλια της και έστειλε δυο φίδια για να δαγκώσει τα παιδάκια καθώς και τον
Ραδάμανθυ για να ξελογιάζεται η Αλκμήνη (Κρητικό κοπέλι ο Ραδάμανθυς, σε στυλ " Μαρτάκη",
χαζοβιόλης, γιος του Δία και Ευρώπης από άλλο επεισόδιο, η Ευρώπη, με τον ιπτάμενο ταύρο)
Βλέπει τα φίδια ο Ιφικλής , βάζει τα κλάματα,
-Τι κλαις ρε μάπα, τρέχα στη κουζίνα να μου φτιάξεις ένα φραπέ μέτριο με γάλα και έχει γίνει
το στόμα μου σα γαλότσα και καθαρίζω εγώ με τα φίδια.
Πάνε τα φίδια και από τότε καταλάβανε ότι ο Ηρακλής δεν είναι τυχαίος αλλά θα κάνει «άθλους» .

Συνεχίζεται

Litsa 22-04-07 17:05

ΤΑΝΤΑΛΟΣ

Πάνω από τα μάγουλα του Ταντάλου ήτουνε πολλά γένια και φαβορίτες και
μουστάκια και ανάμεσα στα μουστάκια του κάπου κάπου έβλεπες ένα στόμα
να ανοιγοκλείνει άμα μάσαγε. Κάτω απ τα μούσια είχε ένα σκληρόπετσο δέρμα
και κάτου απ το δέρμα φλέβες με καυτό αίμα και το αίμα κύλαγε και πήγαινε στο
μυαλό του και σκεφτότανε όλο ατιμίες και ανωμαλίες και πώς να κονομήσει και
πώς να σε ξεγελάσει και πώς να τα έχει καλά με τον Δία. Και μαχαίρι είχε και
σπαθί είχε και απ’ όλα είχε αλλά ήταν σκάρτος άντρας. Τσογλαναράς μεγάλος

Έξυσε που λέτε την γενειάδα του ο Τάνταλος, έριξε μια περίεργη ματιά στους
μεζέδες στο τραπέζι, και στα ποτά απάνου στον Όλυμπο που τον είχανε καλεσμένο
στο συμπόσιο. Μετά κοίταξε πονηρά τους υπόλοιπους θεούς και ημίθεους γύρω γύρω
απ το τραπέζι, που άλλοι κρασοπίνανε, άλλοι γελάγανε, ο Άρης, ο θεός του πολέμου,
έστελνε φιλάκια με πολύ πάθος και έκλεινε το μάτι στην Αφροδίτη, στην θεά του έρωτα
και του κρεβατιού, η Αφροδίτη πάλι απέναντι βάσταγε το χέρι του Ήφαιστου και
ντρεπότανε και δε μίλαγε, ο Ήφαιστος, ο θεός της δουλειάς και της προκοπής όλο
κοίταγε υποψιασμένος, ο Ερμής, ο θεός της κλεψιάς και του εμπορίου, έπαιζε με το
κηρύκειό του, η Ήρα η θεά της κρεβατομουρμούρας, σκυλοβαριότανε και ήθελε να
πάει για ύπνο και όλο έβριζε από μέσα της «τον κακό χρόνο νάχουνε ούλοι τους»,
ο Ποσειδώνας έκανε τα γούστα του με την τρίαινα και έλεγε ιστορίες για αγριεμένες
θάλασσες με κύματα υψωμένα σαν βουνά και πιβάτες στα παλιοπάπορα που κάναν’
εμετό και αυτός τους έκανε χάζι και γέλαγε. Ο Απόλλωνας, ο θεός της μουσικής και
του μυστηρίου, έπαιζε με την λύρα του ένα πυρρίχιο και ο Δίας "κάρφωνε" με τα μάτια
και ζαχάρωνε την κυρία Ιξίωνος και λογάριαζε πότε να την απαφτώσει . . .
και πολύς άλλος κόσμος ήτουνε, υψηλή κοινωνία λέμε ανακατεμένοι με θεούς και
ημίθεους και άλλα τέτοια πολλά και το παλάτι σε αναγεννησιακό ρυθμό και οι τουαλέτες
με χρυσές χέστρες μέσα και κρεμαστοί κήποι και σιντριβάνια και να το νέκταρ να ο
καμπανίτης να τα χαβιάρια να τα ξωτικά φρούτα να τα σούσια και χορός , πολύ χορός.
Και απόξω απ το παλάτι, κάτω στους πρόποδες του Ολύμπου, ο κοσμάκης. . . έτρεχε
και πολεμούσε να επιβιώσει και βλαστήμαγε την τύχη του. Άλλοι στα χωράφια να
σκάβουν, άλλοι στις κοδομές να χτίζουν και να κουβαλάνε πέτρες, άλλοι ψαράδες να
θαλασσοπνίγονται, τα δάση γεμάτα τσοπαναραίους, οι φουρναραίοι κλαίγανε για τα
απούλητα ψωμιά . . . που και που κανένας σοβαρός κουστουμάτος με γραβάτα και με
το βαλιτσάκι του ανά χείρας.
Επάγγελμα ; Συνήθως απροσδιόριστο. Άμα δε καταλάβεις ρε παιδάκι μου με την πρώτη
τι δουλειά κάνει ο άλλος, άστα και βράστα. Κανένας διανοούμενος θα είναι που γράφει
έργατα στον ελεύθερο χρόνο του (ολημερίς και ολονυχτίς) και στο βαλιτσάκι το πιθανότερο
να έχει τσαλακωμένα τα θεατρικά έργατά του που δε συγκινούν τους σκηνοθέτες ούτε
παραγωγούς και ούτε την πρώτη σελίδα δεν αντέχουνε να διαβάσουνε και τον διαολοστέλνουνε
και δεν του τα παίρνει κανείς. . . και άλλα τέτοια.

Και ξαναγυρίζουμε στην δεξίωση στον Όλυμπο

Έβγαλε λοιπόν που λέτε ο Τάνταλος και ένα πούρο από τη τσέπη του και είπε στο Δία
- Μπορώ να σας προσφέρω ένα ;
- Μερσί, αλλά θέλω να το κόψω
- Μα είναι τα καλύτερα πούρα Δία μου, Αβάνας .
- Όχι σου λέω. . . να πιω θέλω. . . βάλε μια φωνή του Γανυμήδη ρε c.
- Γανυμήδηηηηη (φωνάζει ο Τάνταλος με μια πονηρή ματιά)
- Έφτασεεεεεε (τρέχει ο Γανυμήδης με ένα παράξενο χαμόγελο. . . )
- Φέρε μια ρετσίνα ρε c να φύγει η αλμύρα απ τη ρέγκα . . . και σβέλτα
- Μάστα, τρέχω . . . (και τραγούδαγε κιόλας το παιδί "η πιο καλή γκαρσόνα είμαι γωωωω" και τέτοια)

Ο Τάνταλος ήταν και πολύ μεγάλος τσογλαναράς και σκάρτος άντρας και διαρκώς χωμένος στα
διαπλεκόμενα. Είχε δύο παιδιά, τον Πέλοπα που μιλήσαμε σε προηγούμενο ποστ και την Νιόβη
αλλά ήταν και ο νούμερο1 μαϊντανός στον Όλυμπο. Όλο έβρισκε αφορμές και πήγαινε στα τραπέζια
και στα γλέντια καλεσμένος ακάλεστος και όλο το έπαιζε φίρμα και αλαζονεία και σπουδαίος στον
κοσμάκη απ όξω. «Εγώ ; Με τον Δία ; Καρπαζιές παίζουμε όλη μέρα» έλεγε όλη την ώρα
και ο κόσμος τον είχε για σπουδαίονε και από κοντά για κανένα ρουσφέτι αλλά
και ο Δίας πάλι τον είχε σε εύνοια για να του κανονίζει βρομοδουλειές.
Όλοι οι μεγάλοι τονε θέλουνε έναν άνθρωπο της μπιστοσύνης τους από κοντά.
- Βάζεις ένα χεράκι να τον απαγάγω ; Έχω νταλκά σου λέω απόψε
- Ποιόν Δία μου;
- Τον Γανυμήδη ντε . . . .
- Ντροπή . . . τι θα λέει ο κόσμος
- Έλα μωρέ τώρα, ο κόσμος. . . Την Ήρα μόνο να προσέχουμε
Αυτά με τις ντροπές είναι μόνο για δικαιολογίες, τονε βοήθησε λέμε και μετά ο Δίας τονε είχε
τον Τάνταλο πιο πολύ στα ώπα ώπα κι πολλοί τηνέ ζηλεύανε τη θέση του αλλά και ο Τάνταλος μετά
άρχισε τις μπαγαποντιές. Έκλεβε, πήγαινε στα συμπόσια στον Όλυμπο, βούταγε μεζέδες νεκτάρια
αμβροσίες, τα έβαζε στη τσέπη και με αυτά "λάδωνε " τους απόξω. Βουτάει μια μέρα μια μερίδα
κεφτέδες και βγαίνει όξω στους πολλούς. Βλέπει ένα φιλόσοφο με το περιποιημένο μουσάκι του.
Ονόματα δε λέμε . . .Δε μπορούσες πάντως τότες να είσαι σοφός άμα δεν είχε μούσι,
αλλά και τώρα έτσι είναι ακόμα. Του λέει ο Τάνταλος:
- Ρε c , έχεις φάει καθόλου αυτές τις μέρες ;
- Όχι , διότι . . . εγώ, . . . εμένα που με βλέπεις δηλαδής . . .
- Καλά, άστο, κατάλαβα, . . .
- . . .
- Πάρε μια μερίδα κιοφτέδες και σε θέλω δικόνε μου
- Φχαριστώ Τάνταλέ μου,
- Λοιπόν, να πας να πεις στους ανθρώπους ότι ο Ήλιος δεν είναι θεός αλλά διάπυρη μάζα
- Σώπα ρε c, σοβαρά μιλάς ;
- Ναι, ψέματα μας λέγαν οι θεοί και τέτοια.
Τα άκουγε ο Δίας αυτά, τα μάθαινε και την έλεγε στον Τάνταλο
- Ρε , άει στο διάτανο κάτσε καλά και μη λες τα μυστικά θα βρεις μπελά
Αλλά ο Τάνταλος είχε πάρει το μυαλό του πολύ αέρα και μύτη ψηλά και ύφος πολύ.
Αντί να βάλει μυαλό έμπλεξε και με κλεπταποδοχή. Ένας κύριος Πανδάρεως το όνομα
μπήκε περικαλώ στο ναό του Δία και μια ωραία πρωία για να προσκυνήσει και εκεί που
προσκύναγε είδε ένα χρυσό σκυλί, δεν τον έβλεπε κανείς, σου λέει δε το παίρνω δικό μου
να το κάνω λίρες ; Το πήρε, που να το κρύψει ; Του Τάνταλου ξηγήθηκε.
- Μου το φυλάς ρε c ;
- Φέρτο
- Πάρτο και τα κέρδη μισά μισά
Ο Ερμής όμως έψαξε και ρώτηξε και έμαθε και τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι στον μπαμπά του
και μετά έτρεξε να πάρει το σκύλο πίσω.
- Δώσε πίσω τον κυών
- Τον ποιόν ;
- Τον κυών ρε, τον σκύλο . . .
- Α, δεν τον έχω
- Φέρτο που σου λέω, θα μπλέξεις, τα ξέρουμε όλα.
Και αρχίζει ο Τάνταλος τους όρκους, τα "ορκίζομαι " και "δεν έχω τίποτα"
και "στα κόκαλα του πατέρα μου" και "στα κόκαλα της μάνας μου" και "να πέσει φωτιά να με κάψει"
και "να μη ξαναπιώ νερό ποτές μου" Μεγάλη αμαρτία να δίνεις όρκους στα ψέματα. Τέλος πάντων
Τον σκύλο δε μας λέει η μυθολογία τελικά τι τον κάνανε και ποιος τον πήρε
και ποιος τα κονόμησε , κάτι σαν τα ομόλογα της JP Morgan ένα πράγμα πάντως
ο Τάνταλος την ξαναέκανε τη βρωμιά του.
Κάλεσε τους θεούς να τους κάνει το τραπέζι, για ένα μεζεδάκι, και κανένα κοψίδι.
Λέει η μυθολογία πως έπιασε το γιο του τον Πέλοπα και τον έσφαξε και τον μαγείρεψε
και τους τον σέρβιρε. Ο Δίας έψαχνε να βρει το ψαρονέφρι, πουθενά το ψαρονέφρι.
- Ρε c , τι κρέας είναι τούτο ;
- Φάε και πες μας Δία μου . . .
Τρώει η Δήμητρα δυο μπουκιές. . .
- Κατσικάκι δεν είναι, χοιρινό δεν είναι, μοσχαράκι δεν είναι . . . τι είναι ;
- Ρε, πούνε ο Πέλοπας, για φέρτονα να τον δούμε ;
Ταραχή ο Τάνταλος, σύγκρυο τονε έπιασε
- Βρε τον παλιοκερατά . . . μας τάισε ανθρώπινο κρέας
- Φτού σου καθίκι
- Δηλαδή μας κορόιδεψες ασυστόλως
- Ρε, ντιπ μινάρας είσαι ; (Είπαμε, για το «μινάρας» θα ρωτήσετε ένα Πατρινό τι πα να πει)
Και σαν θεοί που ήσανε πιάσανε τον Πέλοπα και τον ξανασυνθέσανε και ξαναζωντανέψανε
και μετά ο Πέλοπας κατέβηκε στη Πελοπόννησο και έγινε βασιλιάς και τα έχουμε ξαναπεί αυτά
και μετά ο Δίας καταδίκασε τον Τάνταλο σε αιώνιο βασανιστήριο.
Τονε έβαλε μέσα σε μια λίμνη που δίψαγε αιώνια αλλά δε μπορούσε να πιεί γιατί το νερό
απομακρυνόταν από τα χείλη του όσο αυτός προσπαθούσε να το πλησιάσει και πεινούσε
αιώνια αλλά δεν μπορούσε να πιάσει τα φρούτα διότι και τα κλαδιά απομακρυνόντουσαν
όσο άπλωνε το χέρι του. Μαρτύριο μεγάλο σας λέω.

http://img259.imageshack.us/img259/7...us1jpegwa9.jpg
http://img153.imageshack.us/img153/6939/tantale1fb9.jpg

Οι γραμματιζούμενοι λένε πως ο Τάνταλος ήταν ο πρώτος επαναστάτης που
πήγε κόντρα στους θεούς και την θέλησή του. Τους κατασκόπευσε, τους έκλεψε
μυστικά τα οποία διέδωσε και τους ειρωνεύτηκε. Τιμωρήθηκε με αιώνιο μαρτύριο
όπως και ο Προμηθέας.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, (Ολύμπια Ωδή1) ο μύθος έχει μια άλλη εκδοχή. Κάποιος πειρατής
ονόματι Ποσειδώνας απήγαγε τον Πέλοπα αλλά η γειτονιά κατηγόρησε τον Τάνταλο
ότι έσφαξε τον γιο του για να του αμαυρώσει την φήμη.

Πάντως οι έλληνες στη μυθολογία τους δε ξεχνάγανε πάντα να βαραίνουνε
με πολλές κατάρες τις οικογένειες. Έτσι και τον Τάνταλό και τον Πέλοπα τους
βαραίνουν πολλές κατάρες και αυτές τις κληρονομούν οι γενεές των Πελοπιδών.

Συνεχίζεται.

Litsa 22-04-07 20:00

Μυθολογικές σκόρπιες σκέψεις. (Η αλλιώς , μη τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς)


Δεν υπάρχει τίποτα που να φαίνεται φυσικό στη φύση.
Τη μέρα εκείνη που η φύση θα σας φανεί φυσιολογική θα έχει έρθει το τέλος αλλά
και η αρχή σε κάτι άλλο, κάτι άγνωστο , αντίο ουρανέ , αντίο θάλασσα , αντίο άνεμε, αντίο Ήλιε .

Δεν σας μοιάζει πως ένα μικρό κομμάτι αυτού του ουρανού είναι τελείως αφύσικο και ανήκει σε ένα θεό ?

Κοιτάτε τριγύρω σας . . . Τι βλέπετε ? Κάτι φυσικό ?

Όχι , μια οπτασία βλέπετε . . .

Όπου κι αν περιπλανιέται το μάτι σας κρύβεται ένας θεός.

Και αν τυχόν δεν είναι εκεί τα σημάδια της ιερής του παρουσίας είναι
η σιωπή ή η μυρωδιά του γρασιδιού ή η φρεσκάδα του κρύου νερού.

Τα πάντα είναι ιερά , αλλά αυτή η ιερότητα είναι και κατάρα.
Οι θεοί που αγαπούν και την ίδια στιγμή μισούν.

Για τον αρχαίο άνδρα οι μύθοι ή οι ιεροτελεστίες , είναι αληθινές εμπειρίες
και μέρος της καθημερινής ύπαρξής του και του σώματός του.
Για αυτόν η πραγματικότητα είναι μια οντότητα τόσο γεμάτη που το συναίσθημα
που δοκιμάζει στη γαλήνη του σιωπηλού ουρανού , είναι όμοια με την πιο βαθιά
προσωπική εμπειρία ενός σύγχρονου ανθρώπου.

Εκεί θα βρεις ένα κόσμο που η λογική του είναι διαφορετική απ τη δική μας
Η ζωή εκεί είναι ρεαλιστική . Γιατί μόνο αυτοί που είναι μυθικοί είναι ρεαλιστές
και μόνο αυτοί που είναι ρεαλιστές είναι μυθικοί.

Αυτό προβλέπεται από τη θεϊκή μας λογική

Η λογική που δεν είναι ορατή είναι τα αναπόφευκτα λάθη που θα σε οδηγήσει. Και θα γίνουν πολλά .

Αυτός ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη γεωργία , έσπειρε με σπόρους.
Αυτός που κατάλαβε το παράδειγμα των σπόρων , ότι χάνουν το σχήμα τους
κάτω από τη γη για να ξαναγεννηθούν , η αναβίωση , η αναβίωση η αναβίωση

αυτό είναι το τελευταίο μάθημα .

Αλλά το τελευταίο μάθημα δεν έχει πια κανένα νόημα , καμιά αξία

Αυτό που βλέπαμε σε σπόρο είναι τώρα το μεγάλωμα του σπόρου αλλά για μας ,
τους τελειόφοιτους ,δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Σαν μια παλιά ανάμνηση
που δε μας αφορά άλλο.

Για να γίνω πιό συγκεκριμένη . . . Δεν υπάρχει θεός.


ΥΓ
Μη μασάτε , για να σας "ψαρώσω" τα έγραψα.


Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 18:47.

Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.