Γνωρίζουμε τον εαυτό μας;
Καλησπέρα σε όλους. Μπορεί να πραγματοποιηθεί στ' αλήθεια το ''ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ '';. Δεν είναι άσκοπο να συλλέγουμε γνώσεις όταν δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Αυτό το θέμα το ξεκινάω διότι διαβάζοντας πολλά τον τελευταίο καιρό στα φόρουμ είδα πολλούς να είναι σίγουροι για τις απόψεις τους. Εν τω μεταξύ αυτές οι απόψεις συγκρούονται μεταξύ τους και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι μόνο ο ένας από όλους έχει δίκιο( Ή και κανένας βέβαια). Αυτό το λέω γιατί απορώ για το πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το οτιδήποτε όταν δεν είμαστε σίγουροι για τον ίδιο μας τον εαυτό...
|
Να επίσης ένα πολύ καλό θέμα για συζήτηση. Το προαιώνιο ερώτημα. Πριν προχωρήσει η συζήτηση, θα ήθελα να ορίσουμε μια έννοια. Την έννοια του Εαυτού. Αν δεν ξέρουμε τι ακριβώς εννοούμε με αυτήν, ή έχουμε διαφορετική οπτική γωνία ο καθένας, είναι πολύ δύσκολο να συζητήσουμε. Θα καταλήξουμε να κάνουμε παράλληλους μονολόγους, κάτι που συμβαίνει εδώ σε πολλά θέματα, ανεξαρτήτως βαρύτητας της άποψης. Θα ήθελα να συμμετάσχει και ο Γκάμπριελ αν είναι πρόθυμος, νομίζω πως γνωρίζει το θέμα που θίγω.
|
Παράθεση:
Πως γνωρίζω τον εαυτό μου; Κυνηγετικά. Με την παρατήρηση. Παρατήρηση των συνηθειών μου πχ τη σημείωση όλων των πράξεων και - όσο είναι δυνατόν - των κινήτρων μου κτλ. |
Παράθεση:
|
Παράθεση:
Χτύπησες το δάκτυλο σου στο πόδι του μπουφέ και τώρα σε πονάει. Παρατηρείς τον πόνο σου, πάνω στο φυσικό σου σώμα, στο πόδι σου πιο συγκεκριμένα. Ποιος είναι ο παρατηρητής; Ταυτίζεσαι με αυτόν; Είσαι το σώμα που πονάει λοιπόν, μόνο αυτό; Αν ο παρατηρητής και το αντικείμενο παρατήρησης είναι ένα και το αυτό, τότε γιατί χρειάζεται να το γνωρίσεις; Δεν το κατέχεις ήδη; Παράθεση:
|
Παράθεση:
Λοιπόν, όπως σωστά είπες το συνειδητό όλοι το κατέχουμε όμως το τι κάνει το συνειδητό ορίζεται από τα άλλα δύο. Αυτές οι έννοιες νομίζω από τον Freud ξεκίνησαν κι από όσο ξέρω είναι αποδεκτές από τον κλάδο της ψυχανάλυσης. Βέβαια από ότι βλ΄΄επω ο Freud θεωρείται από πολλούς ''ξεπερασμένος''. Χονδρικα όμως , θα έλεγα ότι το υποσυνείδητο είναι όλες οι σκέψεις / αναμνήσεις στις οποίες δεν έχουμε άμεση πρόσβαση αλλά μπορούμε να τις εντοπίσουμε ενώ το ασυνείδητο, είναι όλες οι σκέψεις , τα πάθη, οι ορμές και αναμνήσεις μας . Η διαφορά είναι στο ότι δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο ασυνείδητο για πολλούς λόγους... |
Παραδεχόμενοι την ύπαρξη του λεγόμενου ασυνείδητου ως υποσυνόλου του εαυτού, είμαστε εξ ορισμού ανήμποροι να γνωρίσουμε το σύνολο του εαυτού. ilias1990, δεν γνωρίζεις εξ ολοκλήρου τον τρόπο λειτουργίας του υπολογιστή σου ανά πάσα στιγμή. Παρόλα αυτά, δίνοντας κάποιες εισόδους και λαμβάνοντας κάποιες εξόδους από το συγκεκριμένο σύστημα, εν γένει αναγνωρίζεις και εμπιστεύεσαι σε έναν βαθμό την αξία του εκ του αποτελέσματος. Φυσικά όσο περισσότερα ξέρουμε για τον τρόπο που σκεφτόμαστε ως άνθρωποι τόσο πιο αποτελεσματικά αποφεύγουμε τις αδυναμίες της σκέψης μας, αλλά μπορούμε να εκφέρουμε απόψεις και χωρίς απόλυτη αυτογνωσία, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
|
Παράθεση:
|
Η αλήθεια είναι πως το ασυνείδητο είναι ένας αυθαίρετος ορισμός του Φρόιντ, που τον επέκτεινε ο Γιουνγκ. Δεν είναι κάτι το χειροπιαστό όπως ο εαυτός, είναι ένα μοντέλο που έφτιαξε για να εξηγήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Και ενώ ο εαυτός είναι κάτι το πραγματικό, όσο πραγματικοί είμαστε όλοι μας, είναι ταυτόχρονα και φιλοσοφική έννοια. Υπάρχουν δυο κύριες σχολές, αυτή που θεωρεί πως ο πραγματικός εαυτός υπάρχει ανεξαρτήτως του σώματος και αυτή που ταυτίζει το σώμα με τον εαυτό. Στη δεύτερη περίπτωση, θα αναζητήσουμε τον εαυτό στην συνείδησή μας, όπως αυτή διαμορφώνεται στον εγκέφαλό μας. Είναι εκείνο το κομμάτι που παρατηρεί όλα τα δρώμενα, μπορεί να συμμετέχει ενεργά (η παραμονή στο τώρα που λένε) ή να αφήνεται και να εκτελεί μηχανικά. Μπορεί και να απουσιάζει, να ονειροπολεί και να θυμάται το παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, η έννοια του Εγώ, διαμορφώνεται για κάποιους βασίζοντας την στη λειτουργία του παρατηρητή, ενώ για άλλους σε κάποιο αδιάσπαστο σύνολο, που προκύπτει από τα βιώματά μας.
|
Ναι, μετά από όλα αυτά αναθεωρώ κατά πόσο «δικαιούμαι» να συμπεριλάβω το μέρος πέρα από τη συνείδησή μου σε αυτό που αποκαλώ εαυτό μου, εφόσον, όπως τα καταλαβαίνω, η αρχή του εαυτού είναι η συνείδηση, και η συνείδηση έχει όρια. Όμως υπάρχουν π.χ. αναμνήσεις που δεν μπορώ να ανακαλέσω συνειδητά και κατά βούληση. Αυτές έχουν λόγο στο ποιος είμαι εγώ; Ή είμαι μόνο όσα θυμάμαι και όχι όσα έχω βιώσει;
|
Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 08:09. |
Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.