Αναζητώντας τα ίχνη της ομάδας των σατανιστών της Παλλήνης
 

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα.
Κανονικά η σημερινή συνάντηση του στεκιού δεν θα φιλοξενείτο σε αυτήν την κατηγορία γιατί αρχικά ξεκίνησε ως μια απλή επίσκεψη στο σπήλαιο της Παιανίας.
Όμως στην συνέχεια και απρόσμενα προέκυψε μια συγκλονιστική εξέλιξη η οποία μας οδήγησε σε έναν τόπο ο οποίος είναι συνδεδεμένος με ένα απο τα μεγαλύτερα και πιο συνταρακτικά εγκληματικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα στην χώρα μας.
Αγαπητοί φίλοι ίσως για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη έκταση θα σας παρουσιάσουμε τον χώρο μέσα στον οποίο διαδραματίστηκαν οι σκηνές φρίκης για κάποιους αθώους ανθρώπους...

Ας ξεκινήσουμε όμως την σημερινή μας περιήγηση απο τα εύκολα.
Η συνάντησή μας όπως είπα αρχικά είχε ως σκοπό της την επίσκεψη του σπηλαίου Κουτούκι στην Παιανία το οποίο είναι πολύ όμορφο και αξιοποιημένο τουριστικά. Η συμμετοχή αυτήν την φορά και λογω διακοπών και λόγω διαφόρων δυσκολιών που προέκυψαν σε άλλα μέλη που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον, ήταν μικρή. Τελικά βρεθήκαμε μόνο εγω, η Ιωάννα (Jovitaki) και ο Νικόλας (Skio).

Επισκεφθήκαμε αρχικά το σπήλαιο της Παιανίας και βγήκε και η σχετική αναμνηστική φωτό μπροστά με θέα τα Μεσόγεια.

http://www.imageshack.gr/files/3x8ikpuknh2xaiikvgez.jpg

Στην συνέχεια μπήκαμε στο σπήλαιο το οποίο είναι πανέμορφο και θαυμάσαμε τον υπέροχο διάκοσμό του.

http://www.imageshack.gr/files/h1pxmulm6xtiojp3mru7.jpg

Βέβαια η φωτό είναι πολύ δύσκολο να αποδώσει την ομορφιά του και επειδή αυτά τα μέρη χρειάζονται και ειδικές τεχνικές φωτογράφησης δεν μπορούμε να έχουμε και πολύ καλή εικόνα του στολισμού του σπηλαίου.

http://www.imageshack.gr/files/gvrano72hgly9kev7cdr.jpg

Απο αυτό το σημείο επάνω και σε ύψος περίπου 35 μέτρων είναι το φυσικό άνοιγμα της σπηλιάς η οποία ανακαλύφθηκε όταν το κατσίκι ενός βοσκού έπεσε μέσα. Αυτό συνέβει την δεκαετία του 1920.

Στην συνέχεια και ενώ ήμασταν έτοιμοι να κατευθυνθούμε προς την θάλασσα για μπάνιο η Ιωάννα πρότεινε μήπως μπορούσαμε να βρούμε το παλιό εργοστάσιο οινοποιίας του Καμπά μέσα στο οποίο είχαν γίνει οι τελετουργικοί βιασμοί και οι φόνοι κάποιων αθώων γυναικών απο την ομάδα των σατανιστών της Παλλήνης. Η ιστορία αυτή είχε συνταράξει το πανελλήνιο τότε και για πολυ καιρό ήταν πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Οι φόνοι αυτοί διαπράχθηκαν το 1992 και αποκαλύφθηκαν δυο χρόνια μετά. Ο χώρος που έγιναν, ήταν ο χώρος των υπογείων του εργοστασίου ο οποίος μέχρι σήμερα όταν τον προσεγγίζεις σου προκαλεί ανατριχίλα.

Αποφασίσαμε να πάμε λοιπόν αλλά πρώτα έπρεπε να βρούμε που είναι αυτό. Το μόνο που γνώριζε η Ιωάννα ήταν ότι βρισκόταν κάπου στην περιοχή της Παλλήνης. Τελικά ρωτώντας φτάσαμε μέχρι ένα σημείο και ξαφνικά δεν ξέραμε που να πάμε. Τότε συνέβει το εξής συμπτωματικό (;) (εγω προσωπικά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις...). Σταμάτησα το αυτοκίνητο μπροστά σε ένα φυτώριο και κατέβηκα να ρωτήσω. Με πλησίασε ο ιδιοκτήτης και του είπα τι ζητάω. Αυτός μου είπε δυστυχώς δεν ξέρω που είναι. Τότε ένας επισκέπτης φίλος του που καθόταν μέσα πετάγεται και μου λέει: "Εγω μένω εκεί ακριβώς. Κάτσε να σου πω που είναι"!!! Τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο. Όταν θέλεις πολύ κάτι κατά ένα μαγικό τρόπο βρίσκονται και οι λύσεις στο πρόβλημά σου. Συγχρονικότητα; Ποιος ξέρει...

Μετά απο δέκα λεπτά διαδρομή φτάσαμε στο εγκαταλλειμένο εργοστάσιο του Καμπά. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο σε έκταση συγκρότημα το οποίο αποτελείται απο διάφορους χώρους.

http://www.imageshack.gr/files/tx5zb1kxkpd5aaxped7j.jpg

Εδώ βλέπουμε μια άποψη του εργοστασίου που δίνει μια γενική εικόνα.
Ωραία λοιπόν! Καλά φτάσαμε αλλά το θέμα είναι πως θα μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Ο χώρος τουλάχιστον στις κεντρικές πύλες όπως ήταν φυσικό ήταν κλειδωμένος και γύρω γύρω υπήρχε μεγάλη μάντρα. Σε κάποια σημεία η μάντρα ήταν λίγο χαμηλή και θα μπορούσαμε να σκαρφαλώσουμε αλλά ήταν παρακινδυνευμένο και φαινόμασταν απο τον δρόμο. Απογοητευμένοι ετοιμαζόμασταν να φύγουμε όταν ξαφνικά πρότεινα να δούμε και λίγο απο την πίσω πλευρά. Και τότε ώ του θαύματος διαπιστώσαμε μια χαμηλή περίφραξη η οποία σε ένα σημείο είχε ένα τεράστιο άνοιγμα απο το οποίο μπορούσες να περάσεις χωρίς πολύ κόπο. Η περιπέτεια είχε μόλις αρχίσει...

http://www.imageshack.gr/files/67yjh644npupf64bjnei.jpg

Εδώ βλέπουμε μια άποψη της κεντρικής αυλής του εργοστασίου στην οποία είναι εμφανής η εικόνα της εγκατάλειψης...

http://www.imageshack.gr/files/pcyz559cvr0uabrxtfy0.jpg

Στην επίσκεψή μας στην πρώτη μεγάλη αίθουσα βγάλαμε και την αναμνηστική μας φωτό. Ο χώρος αυτός ήταν αρκετά ευχάριστος και δεν σου δημιουργούσε κανένα δυσάρεστο συναίσθημα.

Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα παρατηρώντας τους χώρους με μεγάλο ενδιαφέρον. Προσωπικά τους βρήκα πολύ φωτογραφικούς. Οι ξύλινες οροφές του εργοστασίου ήταν γεμάτες με αγριοπερίστερα που φτερούγιζαν ενοχλημένα απο την παρουσία μας.

http://www.imageshack.gr/files/8wid0fldj820vlwh6eyd.jpg

Έβαλα την Ιωάννα να σταθεί κάτω απο μια συστάδα βαρελιών για να μπορέσετε να καταλάβετε τον όγκο και το μέγεθος των εγκαταστάσεων.

http://www.imageshack.gr/files/73vvw605uh9991rlzuk2.jpg

Ο Νίκος οργανωμένος όπως πάντα σκιτσάριζε συνεχώς και σημείωνε διάφορα στο μπλοκάκι του. Όλα καλά και φυσιολογικά μέχρι που φτάσαμε στο παρακάτω σημείο...

http://www.imageshack.gr/files/0c0k3h1cxkxinko1wys2.jpg

Στο σημείο αυτό συνέβη το πρώτο κατά την γνώμη μου παράξενο περιστατικό. (συνέβησαν και άλλα τα οποία τα αντιλήφθηκαν η Ιωάννα και ο Νίκος και θα τα παρουσιάσουν οι ίδιοι). Ενω προχωρούσαμε εγω μπροστά και οι άλλοι δύο απο πίσω, εγω ήμουν σιωπηλός και τα παιδιά συνομιλουσαν μεταξύ τους. Τότε άκουσα πολύ καθαρά κάποιους ψιθύρους, κάποιες σιγανές ομιλίες που δεν ήταν δικές μας. Στην προσπάθειά μου να διακρίνω τι ήταν αυτό ζήτησα απο τα παιδιά να σωπάσουν αλλά τότε σώπασαν και οι φωνές. Στην αρχή νόμισα ότι κάποιοι είχαν μπει πίσω μας και φοβήθηκα μήπως μας πιάσουν γιατί κανονικά απαγορεύεται να είσαι στον χώρο αυτό. Όμως παρότι βγήκα έξω έψαξα καλά γύρω γύρω δεν υπήρχε κανείς. Ίσως παράκουσα... Κι όμως.. είμαι σίγουρος ότι κάτι άκουσα...

Κατόπιν κατευθυνθήκαμε στο πίσω μέρος του εργοστασίου εκεί που είναι και το ζουμί της υπόθεσης. Η παλιά καμινάδα προβάλει σαν οβελίσκος απο το έδαφος. Όταν την κοιτάς απο κάτω προς τα πάνω σε υποβάλλει λιγάκι...

http://www.imageshack.gr/files/qwuk1o35ohgxd9flg14o.jpg

Έβγαλα ακόμα μια φωτό που είναι ενδιαφέρουσα και σας την βάζω, αλλά το συνταρακτικό κομμάτι δεν ήταν εδω. Ήταν λίγο παρακάτω και πιο κάτω απο την γη...

http://www.imageshack.gr/files/705t3nrdbgnzpchcgdub.jpg

Εδω λοιπόν είναι η είσοδος στα κατασκότεινα υπόγεια. Εκεί που γινόταν η ζύμωση του κρασιού. Εκεί που ο χώρος ακόμα μυρίζει απο το κρασί που για χρόνια αποθηκευόταν στα τεράστια βαρέλια. Εκεί που ίσως τα σημάδια πάνω στα παλια τραπέζια που είδαμε στο βάθος των στοών, να κρύβουν υπολείμματα απο το αίμα των αθώων ψυχών που τόσο άδικα και βάναυσα χάθηκαν...

http://www.imageshack.gr/files/yhu8cthkdyr69v0onyo2.jpg

Η ατμόσφαιρα στις υπόγειες στοές του εργοστασίου ήταν πολύ βαριά. Σου πλάκωνε την ψυχή. Ίσως επειδή ήμασταν προιδεασμένοι; Ποιος ξέρει. Πάντως όση ώρα μείναμε εκεί μέσα δεν νοιώθαμε καθόλου καλά...

Προχωρούσαμε και όλο προχωρούσαμε με όλο και πιο βαριά καρδιά και όλο και πιο αργά βήματα. Σε κάποια στιγμή νομίζαμε ότι ακόμα και το φως του φακού ρουφιέται απο το σκοτάδι ή απο κάτι άλλο πιο σκοτεινό ακόμα. Ποιος ξέρει τι περιπλανιέται στις στοές και τι αναζητά...

http://www.imageshack.gr/files/uuh77uao81523c2p5reg.jpg

Ήταν πολύ έντονο το αίσθημα ότι κάτι μας ρουφάει την ενέργεια. Και θα το καταλαβαίναμε πολύ καλύτερα όταν μετά βγήκαμε στο φως και νοιώθαμε τα πόδια μας εκατό κιλά... Μια απο τις συγκλονιστικές στιγμές ήταν όταν φτάσαμε στην παρακάτω αίθουσα...

http://www.imageshack.gr/files/1czv1vfskjdb1jmio7gf.jpg

Τελείως gothic κατάσταση. Σαν σκηνικό απο ταινία τρόμου. Ήταν το σημείο που κατέληγαν οι στοές. Εδω θα μπορούσε να είναι ένα πιθανό σημείο της διεξαγωγής των τελετών. Αυτή ήταν η πρώτη μας σκέψη... Όμως αργότερα μόλις φτάσαμε κάπου αλλού η γνώμη μας άλλαξε... Θα καταλάβετε σύντομα το γιατί...

http://www.imageshack.gr/files/s61rq0cc4eiufv38vx7h.jpg

Ακολουθήσαμε την επόμενη σειρά στοών. Εκεί θέλησα να βγάλω μια φωτό τον Νίκο και την Ιωάννα. Και όπως βλέπετε βγήκε αυτή η φωτογραφία που σύμφωνα με κάποιους θα φανεί περίεργη γιατί είναι γεμάτη απο αυτά που λένε όρμπς...

Το τέλος της επόμενης στοάς μας οδήγησε με μεγάλη δυσφορία απο όλους μας στο σημείο που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία...

http://www.imageshack.gr/files/f8dn9kyymw3e27qqj0re.jpg

Ήταν ότι πιο αρνητικό απο πλευράς ενέργειας έχω προσωπικά συναντήσει στην ζωή μου. Και επειδή υπήρχαν και αυτά τα μεγάλα τραπέζια νομίζω ότι εδω τελικά ήταν ο ιδανικότερος χώρος για την διεξαγωγή των εγκλημάτων. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλού. Αν κάποιος ξέρει περισσότερα θα ήθελα να μας πει. Ήταν τόσο έντονη η αίσθηση αρνητικής παρουσίας στον χώρο που μετά την φωτό φύγαμε σχεδόν αμέσως. Απο αυτό το σημείο όσο και να ούρλιαζε κάποιος δεν θα μπορούσε κανείς να τον ακούσει παρά μόνο αν ερχόταν πολύ πολύ κοντά.

http://www.imageshack.gr/files/jaul0z5thuvbn0sfdca9.jpg

Με μεγάλη ανακούφιση ανεβήκαμε τα σκαλιά για να βγούμε και πάλι στο φώς. Είναι απο τις τόσο σπάνιες φορές στην ζωή μου που βλέπω τον ήλιο σαν λυτρωτή. Ένοιωσα απίστευτη χαρά όταν βγήκα στο φώς. Και τότε χιλιάδες σκέψεις γεννήθηκαν στο μυαλό μου. Τι είναι αυτό που οδηγεί νεους ανθρώπους οι οποίοι είναι μια χαρά να φτάνουν στο σημείο να κάνουν τέτοια εγκλήματα; Η αλαζονεία της δύναμης που δίνει ο αποκρυφισμός; Ότι νοιώθουν σαν μικροί θεοί οι οποίοι μπορούν να κάνουν τα πάντα υπακούοντας μόνο στους δικούς τους νόμους;
Όπως είπα και πριν όταν βγήκαμε νοιώθαμε τα πόδια μας λες και είχαμε περπατήσει χιλιόμετρα. Η ενέργειά μας είχε κυριολεκτικά ρουφηχθεί και θα ήθελα ειλικρινά μέσα απο την καρδιά μου να δώσω μια συμβουλή σε όσους φίλους αποτολμήσουν μια επίσκεψη στον χώρο αυτό. ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΝΥΧΤΑ ΕΚΕΙ... Δεν ξέρω γιατί ακριβώς αλλά μου βγήκε τελείως αυθόρμητα να σας το πω... Ναι ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία για μένα αυτή η επίσκεψη, αλλά δεν ξέρω αν θα πήγαινα ξανά. Ίσως αυτός ο χώρος να μην υπάρχει για πολύ ακόμα γιατί απο ότι πληροφορηθήκαμε θέλει να τον πάρει το MALL για να φτιάξει ένα ακόμα εμπορικό κέντρο.
΄Αραγε αν αλλάξει η χρήση του θα αποφορτιστεί απο το βάρος των ψυχών που χάθηκαν εκεί;
Ποιος ξέρει... ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές αυτές και να συγχωρήσει αυτούς τους ανθρώπους...

Το παλιό εργοστάσιο του Καμπα παραμένει κλειστό και παραμελημένο για χρόνια -όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες- ενώ είχε αποφασιστεί πέρυσι το καλοκαίρι να δημιουργηθεί μεγάλο εμπορικό κέντρο η χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων. Κατι στο οποίο η τοπική κοινωνία αντιδρά όπως βρήκα σε ένα άρθρο στο διαδικτυο.
Το εργοστάσιο όμως όπως πολύ γλαφυρά περιγράφει και ο Απέριττος έχει συνδεθεί και με την υπόθεση των σατανιστων της Παλλήνης το 1994.
Τελετές επίκλησης στο όνομα του Σατανά , θυσίες , σεξουαλικά όργια, τελετουργικοί βιασμοί
με αποκορύφωμα τις δυο δολοφονίες-ανθρωποθυσίες νεαρών γυναικών τον Αύγουστο του 1992 , τον Απρίλη του 1993 μέχρι την Πρωτοχρονιά του 1994 που αποκαλύφθηκε η αλήθεια.
Η αίσθηση της εγκατάλειψης είναι διάχυτη. Μισοκαμμενα λογιστικά αρχεία , ξαφνικά φτερουγίσματα περιστεριών στις ξύλινες οροφές, μυρωδιά κρασιού ειδικά στο χημείο και τα κελάρια, επιβλητικά ξύλινα βαρέλια σε όλους σχεδόν τους χώρους.
Το οινοποιειο αυτο έχει μια έντονη ενέργεια.
Προσωπικά, είχα μια βαρια και αρνητική αίσθηση ιδιαίτερα στα κελάρια και ειδικά στο κομμάτι με τους υπόγειους διαδρόμους που οδηγούσαν σε αποθηκευτικό χώρο βαρελιών. Συγκεκριμένα εκεί που υπάρχει ένα μεγάλο τραπέζι με αξιοπρόσεκτους λεκέδες όπως φαίνεται στη φωτογραφία.
Μάλιστα κάποια στιγμή ένιωσα σαν κάτι να κινείται λίγα μέτρα δίπλα από μένα (κάτι το οποίο αντιλήφθηκε και ο Νίκος όπως μου είπε μετα) ενώ δεν υπήρχαν σημάδια ότι ζουν εκεί πχ ποντίκια.
Μοναδική ένδειξη ζωής ήταν ένας μαύρος σκύλος που έκανε την εμφάνιση του για λίγο και μετά δεν τον ξαναείδαμε.
Το επίσης περίεργο είναι ότι όταν βγήκαμε από εκεί νιώθαμε κουρασμένοι σαν να είχαμε κάνει μεγάλη πεζοπορία η ανάβαση ενώ προσωπικά ένιωθα και μεγάλη απώλεια ζωτικότητας.
Κι εγώ θα τονίσω ότι καλό θα ήταν να μην πάει εκεί κανείς νύχτα η μόνος. Θα ήταν παρακινδυνευμένο από πολλές απόψεις.
Το σκηνικό βέβαια είναι μοναδικό. Έχει μια πινελιά νοσταλγίας , παράδοσης αλλά και πολύ φόβου…
Αν κάποιος γνωρίζει η θυμάται κάτι περισσότερο για το εργοστάσιο η την σχέση του με τις τελετές και τους φόνους από την ομάδα των σατανιστων θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα.

Να σημειώσω καταρχήν πως αξίζει αυτο το φωτογραφικό ρεπορτάζ να αφιερωθεί στην μνήμη των θυμάτων αυτής της τρέλας που συντελέστηκε στο κτήριο αυτο.

Η κατασκευή και η διακόσμηση του χώρου, με τα τεράστια βαρέλια και τις περίτεχνες σκάλες σε ταξιδεύει σε παλιότερες εποχές. Θα έλεγα πως όλο το συγκρότημα αποτελεί μια 'πύλη' για έναν κόσμο πιο ήσυχο, πιο μυστηριώδες αλλά και ίσως πιο τρομακτικό. Οι χώροι είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικοί και διαθέτουν μια απόκοσμη ομορφιά.

Στα κελάρια η ατμόσφαιρα γίνεται πιο βαριά, με τη μυρωδιά του παλιού κρασιού να γεμίζει τον αέρα. Περνώντας μέσα από τους σκοτεινούς διαδρόμους χωρίς φακούς, νιώσαμε να ταξιδεύουμε σε ένα πραγματικό υποχθόνιο κόσμο, ένα κόσμο που μοιάζει να κρύβει μυστικά σε κάθε γωνιά του.

Θα επιβεβαιώσω την παρατήρηση της Ιωάννας για την μυστηριώδη κίνηση που είδαμε και οι δύο στο βάθος ενός διαδρόμου. Η απόσταση ήταν μεγάλη για να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς ήταν και το περιστατικό δεν επαναλήφθηκε. Συμφωνώ επίσης στην αίσθηση πως το κτήριο έμοιαζε να σου 'τραβά' ενέργεια, με αποτέλεσμα μια περιήγηση μιάμισης ώρας να μας εξουθενώσει.

Τελειώνοντας, θέλω να καταθέσω πως είναι κρίμα ένας τέτοιος χώρος να μένει ανεκμετάλλευτος, παρόλη την βαριά ιστορία που διαθέτει. Ίσως μια νέα χρήση και μια νέα ζωή σε αυτό τον χώρο να 'ξορκίσει' το κακό παρελθόν και να του δώσει επιτέλους λίγη θετική ενέργεια.

ΥΓ: Μόλις έμαθα, διαβάζοντας το post της φίλης Jovitaki για τα σχέδια που έχει η πολιτεία για την αξιοποίηση του χώρου. Ας ελπίσουμε πως η νέα του χρήση θα συμβάλλει στο κοινό καλό και δεν θα είναι ακόμα μια στεγνή εμπορική εκμετάλλευση (ζητάω πολλά, ε?)

Μου στοίχισε πολύ που δεν μπόρεσα να έρθω μαζί σας αλλά αυστηρά προσωπικοί λόγοι το έκαναν αυτό αδύνατο. Χαίρομαι πολύ πάντως που περάσατε καλά. Θα ήθελα να εκφέρω μια απόψη: Ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους νιώσατε βαριά την ατμόσφαιρα μέσα στο εργοστάσιο, ιδιαίτερα στα υπόγειά του, να ήταν ο ελλιπής εξαερισμός μαζί με τα υπολλείματα της ζύμωσης του κρασιού που συνέβαινε εκεί κάτω και που παράγει μονοξείδιο ή διοξείδιο του άνθρακα (δεν θυμαμαι τώρα τι από τα δύο). Το γεγονός ότι μύριζε ακόμα κρασί ίσως να έχει σχέση με αυτό. ίσως επίσης, η αίσθηση αυτή να οφειλόταν στο γεγονός ότι τα εργοστάσια, ιδιαίτερα τα παλιά εξ' αυτών, είναι κατά τη γνώμη μου αρνητικοί τόποι γιατί αποτελούν χώρους στους οποίους συναθροιζόταν υποχρεωτικά ένας μεγάλος αριθμός ταλαιπωρημένων ανθρώπων οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν κουραστικές και μονότονες εργασίες όλη μέρα, κάτω από ένα αντίξοο περιβάλλον άσχημων μυρωδιών, κακού φωτισμού και δυνατών θορύβων που επόμενο είναι να τους προκαλούν άσχημα συναισθήματα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί πέρα πριν από λίγα χρόνια, αναφέρομαι στους σατανιστές βέβαια, να συνετέλεσαν στο να επιβαρυνθεί ο χώρος πάρα πολύ. Αν αποδεχτούμε τη θεωρία ότι τα συναισθήματα, ιδιαίτερα τα έντονα, έχουν τον τρόπο να "αποτυπώνονται" στο περιβάλλον τότε ίσως όλα τα παραπάνω να εξηγούν το λόγο που νιώσατε αυτά που νιώσατε.
Πολλά συγχαρητήρια επίσης για τις έξοχες φωτογραφίες!

Αγαπητέ Ερρίκο κι εμείς λυπηθήκαμε που δεν μπορούσες να έλθεις μαζί μας. Ναι όντως η εξήγηση που δίνεις ήταν και μια σκέψη που κι εγω την έκανα, γιατί πράγματι μπορεί η ζύμωση και η έντονη μυρωδιά της να προκαλέσει αυτό το φαινόμενο. Όμως... έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια απο τότε που το εργοστάσιο έχει σταματήσει να λειτουργεί και το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα η αίαθηση της μυρωδιάς του κρασιού, είναι έτσι κι αλλοιώς περίεργο. Όσο για το συναίσθημα και την "βαριά" ατμόσφαιρα πίστεψέ με ότι δεν είχε να κάνει με την ζύμωση... Θα συμφωνήσω εν μέρει για το θέμα του εξαερισμού. Και πάλι αυτό θα μπορούσε να ισχύει για ένα πολύ μικρό κομμάτι των στοών γιατί στο μεγαλύτερο κομμάτι τους υπήρχε επαρκέστατος αερισμός.
Έχει τύχει να πάω και σε πιο κλειστά μέρη και με πιο αντίξοες συνθήκες. Την τόσο έντονη όμως αίσθηση του ρουφήγματος της ενέργειας δεν την έχω νοιώσει παρά μόνο άλλη μια φορά στην ζωή μου και μάλιστα δεν είχε να κάνει με τόπο αλλά με πρόσωπο... Τι να πω... Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον μια και έχεις κάποιες μεταφυσικές "ευαισθησίες" να πάμε κάποια στιγμή και μαζί σε αυτό το μέρος.
Θα ήταν ενδιαφέρον για μένα να ακούσω την γνώμη σου επιτόπου...
Να είσαι καλά και ευχαριστούμε όλοι για τα καλά σου λόγια...