Η θέση των Ελλήνων λογίων του 19ου αιώνα για τη Μακεδονία
 

Επειδή κλειδώθηκε το νήμα για τη Μακεδονία, ανοίγω νέο για να σχολιάσουμε κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον και άκρως... αιρετικό με τα σημερινά δεδομένα.

Κάνουμε λόγο για τη Μακεδονία και θεωρούμε την ελληνικότητά της ως κάτι το αυτονόητο και μη διαπραγματεύσιμο.
Χμ... πάντα έτσι ήταν τα πράγματα;
Πως θα σχολιάζατε τις παρακάτω απόψεις τις οποίες διατύπωσαν Έλληνες λόγιοι του 19ου αιώνα;
Και μάλιστα ποιοί; Οι αρχαΐζοντες, οι κλασσικιστές λόγιοι, αυτοί που με την προσκόλλησή τους στις ιδέες του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, κατάφεραν να θέσουν σε πρώτο πλάνο την έννοια της "Ελλάδας" και την καταγωγή του Γένους από τους αρχαίους Έλληνες με αποτέλεσμα το έθνος να ονομαστεί επισήμως "Ελληνικό" και το ελεύθερο κράτος του "Ελλάς".
Πως όριζαν το Ελληνικό έθνος αυτοί οι λόγιοι; Πιο συγκεκριμμένα, συμπεριελάμβαναν τους αρχαίους Μακεδόνες στο "Ελληνικό έθνος";


Αδαμάντιος Κοραής (1819):
"Το έθνος είναι πτώμα σπαραττόμενον από κόρακας (...) Όλην του την αρετή του αφαίρεσεν η δουλεία. Ιδού η ζωγραφία μας, αφ' ότου μας επάτησεν ο Φίλιππος εώς εις το έτος 1453. Αλλάξαμε δεσπότας διαφόρους, άλαλοι και ανόητοι"
[Αδ. Κοραή, "Στοχασμοί Κρίτωνος", σ. 5 - βλ. και "Έρανος εις Αδαμάντιον Κοραή", 1965, σελ. 147]

Αδαμάντιος Κοράης (1824):
"Οι Μακεδόνες (...) επροχωρούσαν καθημέραν εις την κατάλυσιν της ελευθερίας [της Ελλάδος] (...) και δουλωμένοι [οι Έλληνες] εις τους Μακεδόνας (...) Μετά την Μακεδονικήν δεσποτείαν έπεσαν υπό κάτω εις των Ρωμαίων την εξουσίαν και τέλος στους Τούρκους"
[Αδ. Κοραή, "Εφημερίς του Κάτω Κόσμου" - βλ. Δημ. Γκίνη, "Τα ανώνυμα έργα του Κοραή", 1948, σ. 54-55]

Παναγιώτης Κοδρικάς(1794):
"Η δυστυχής Ελλάς (...) άρχισε ολίγον κατ΄ ολίγον να χάνει μαζί με την ένδοξόν της ελευθερίαν (...) και την παλαιά εκείνην της γλώσσης ευγένεια. Αι αλλεπάλληλοι έφοδοι όπου κατά καιρούς εδοκίμασεν από διάφορα έθνη, πότε Μακεδόνων, πότε Ρωμαίων και ενίοτε Γότθων..."
[στον πρόλογο της μτφ. του Fontenelle "Περί πληθύος κόσμων" - βλ. Γ. Λαδά & Αθ. Χατζηδήμου, "Ελληνική βιβλιογραφία των ετών 1791-1795", 1971, σ. 316]

Αθανάσιος Χριστόπουλος (1808):
"Ο Φίλιππος και ο υιός του Αλέξανδρος (...) εκαταδάμασαν επι τέλους όλην την Ελλάδα και την υπέταξαν εις το Μακεδονικόν κράτος".
["Πολιτικά Σοφίσματα", Επετηρίς Μεσαιωνικού Αρχείου, τομ.10 (1960), σ. 59]

Μιχαήλ Περδικάρης (1811):
" Το Γένος των Ελλήνων, ω φίλτατε αναγνώστα (...) αφού κατ' αρχάς αυτό επολιτεύθη δι’ αιώνων κάθ' εαυτό αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον, υπετάγη, πρώτον μεν εις το Μέγαν Αλέξανδρον, ύστερον δε εις Ρωμαίους".
["Ρήγας ή κατά ψευδοφιλελλήνων", Επετηρίς Μεσαιωνικού Αρχείου, τομ.11 (1961), σ. 23 & 33-34]

Γρηγόριος Σαράφης (1818):
"Οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι, επειδή εσκανδαλίσθησαν μεταξύ των, διήρεσαν την Ελλάδα εις δύο μέρη και αφού 27 ολόκληρους χρόνους επολέμησαν μεταξύ των νικώντες και νικώμενοι, τοσούτον αδυνάτησαν ώστε κατεδουλώθησαν πρώτον μεν υπό των Μακεδόνων, έπειτα δε επί των Ρωμαίων (...) καταστασθέντες δούλοι"
[Γρ. Σαράφη, "Λόγοι Εκκλησιαστικοί", Κυδωνίες 1909, σ. 98]

εκδότης του περιοδ. "Μέλισσα" (1819):
"Τι συνέβη μετά ταύτα; [ενν. τη διχόνοια των Ελλήνων] Οι Μακεδόνες κατεδούλωσαν την πατρίδα του Μιλτιάδου. Τι έπειτα; Οι Ρωμαίοι την κατεσπάραξαν. Τι τελευταίον; Αλλ' η χειρ μου τρέμει και ο κάλαμος πίπτει…"
[Μέλισσα, τευχ. 1, Ιούλιος 1819, σ. 100]

Ανώνυμος (1823):
"Το Γένος μας αφού εξέπεσε (...) υπεδουλώθη εις τον ζυγόν των Μακεδόνων, Ρωμαίων, και εν εσχάτοις εις τον παρόντα βαρύν ζυγόν"
[Ι.Οικονόμος, "Επιστολαί διαφόρων", 1964, σ. 421 & 445]

Αλέξανδρος Σούτσος (1836):
"(...) τας προγονικάς εκείνας διχονοίας, αίτινες καταστήσασαι αυτήν [την Ελλάδα] έρμαιον της Μακεδονίας και Ρώμης, κατέλυσαν την ανεξαρτησίαν της"
[Αλ. Σούτσος, "Ελληνική Πλάστιγξ", 1836, σ. 18]

Κωνσταντίνος Σχινάς, πρύτανης του Πανεπιστημίου του Όθωνος (1837):
"Η Ελλάς (...) υποκύψασα έπειτα, με οικτράν μόνην αυτονομίας σκιάν, εις των Μακεδόνων την κυριαρχίαν..."
[λόγος εκφωνηθείς κατά τα εγκαίνια του Πανεπιστημίου στις 3/5/1837 - βλ. Κ. Δημαρά, "Εν Αθήναις τη 3 Μαΐου 1837", 1987, σ. 31κε. & 136κε.]

Γεώργιος Κοζάκης-Τυπάλδος (1839):
"Η δε Ελλάς στερηθείσα άπαξ της ελευθερίας της, έγινε πρώτον μεν επαρχία Μακεδονική, ύστερον δε Ρωμαϊκή, Γραικορωμαϊκή..."
[Γ. Κοζάκης-Τυπάλδος, "Φιλοσοφικόν δοκίμιον περί της προόδου και της πτώσεως της παλαιάς Ελλάδος", 1839, σ. 495-496]

Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός, πρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1841):
"Ο Φίλιππος έπραξεν άλλον της νίκης εκείνης [της Χαιρωνείας] ολεθριότερον, εγέννησε τον Αλέξανδρον"
[Σύνοψις των Πρακτικών της Αρχαιολογικής Εταιρείας των Αθηνών, 1846, σ. 102]

Νικόλαος Σαρίπολος (1848):
"(...) πέπλος μέλας δουλείας επισκιάζει την Ελλάδα, εποχή μακράς καταστροφής, εποχή άγονος. Τους Μακεδόνας διαδέχονται οι Ρωμαίοι, τους Ρωμαίους οι βάρβαροι του Βορρά, τούτους δε οι αιμοχαρείς της Κασπίας περίοικοι."
[Νικ. Σαρίπολος, "Λόγος εκφωνηθείς την 21 Οκτωβρίου 1848 κατά την έναρξιν της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών πολιτευμάτων", 1848, σ 24]

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1849):
"Η Μακεδονική εποχή δύναται ευλόγως να διακριθή από της Ελληνικής, διότι το Μακεδονικόν έθνος εξεπλήρωσεν, εν τη Γενική Ιστορία, εντολήν άλλην παρά το Ελληνικόν".
Παρακάτω, αναφερόμενος στη μάχη της Χαιρώνειας, γράφει ότι συγκρούσθηκαν οι Έλληνες με τους Μακεδόνες.
[ Κων. Παπαρρηγόπουλος, "Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας", 1849, σ. 191-193 & 235-236]
* διευκρίνηση για τον Παπαρρηγόπουλο: 4 χρόνια μετά (1853) στην πρώτη, μονότομη, έκδοση της "Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους", άλλαξε στάση και πολέμησε αυτή την θέση, κάνοντας λόγο για ελληνικότητα του αρχαίου Μακεδονικού κράτους και για "Μακεδονικό Ελληνισμό". Η στάση του ήταν καταλυτική για τη νέα ιστορική θεώρηση, τόσο του Μακεδονικού κράτους, όσο και του Βυζαντίου.

[τα περισσότερα από τα παραπάνω αποσπάσματα αντλήθηκαν από το βιβλίο του Αλέξη Πολίτη, "Ρομαντικά χρόνια. Ιδεολογίες και Νοοτροπίες στην Ελλάδα του 1830-1880", Εταιρεία Μελέτης Ν. Ελληνισμού, γ΄ εκδ. 2003, σ. 39-44]

Κατ' αρχας να δηλωσω οτι δεδομενης της καταστασης που επικρατει αυτες τις μερες, μηνυματα που προσβαλλουν το συνομιλητη ή ξεφευγουν μιλια μακρια απο τα ΠΟΛΥ συγκεκριμενα πλαισια που εθεσε ο Pertinax θα διαγραφονται διχως προειδοποιηση απο τους συντονιστες.

Τα οσα παρεθεσε ειναι πολυ ενδιαφεροντα και φανερωνουν ποσο διαφορετικη οπτικη ειχαν αυτη οι ανθρωποι σε μια χρονικη περιοδο οπου δεν υπηρχε σχηματισμενο ελληνικο κρατος αρα ουτε και το "γεωγραφικο διαμερισμα" Μακεδονια προσαρτημενο σε αυτο.
Διαχωριζω σε δυο κατηγοριες τα οσα λενε οι ιστορικοι αυτοι.1)Αυτους που μιλουν για υποδουλωση απο τους Μακεδονες (και φυσικα αναφερονται στη μαχη της Χαιρωνειας το 338 π.Χ με οσες συνεπειες ειχε αυτο για τον ελληνισμο) και 2) αυτους που μιλουν για Μακεδονικο εθνος. Και οσοι προστρεξουν αμεσως να δωσουν αιρετικο χαρακτηρα στα λογια των στοχαστων αυτων, ας ανατρεξουν σε διαφορα βιβλια οπως αυτο για να καταλαβουν πως λεξεις και οροι που χρησιμοποιουνται σημερα για διαφορους σκοτεινους σκοπους, ειχαν εντελως διαφορετικη σημασια στο παρελθον. Προσωπικα λοιπον, δε βρισκω τιποτε το αιρετικο σε αυτες τις αποψεις δεδομενης της εποχης που γραφτηκαν. Ειδικα δε το διαφωτιστη Κοραη στον οποιο και εχω εντρυφησει σε ικανοποιητικο βαθμο τον καταλαβαινω απολυτα.

Mακεδονία, η αρχαιότατη
H Mακεδονία αποτελεί πανάρχαιη ελληνική γη. Tην ονομασία Mακεδονία συναντάμε για πρώτη φορά στον ιστορικό Hρόδοτο, ο οποίος (Kλειώ, κεφ. 50) κάνει λόγο για «έθνος Mακεδνόν», υποστηρίζοντας ότι είναι Δωριείς. H λέξη «μακεδνόν» είναι ομηρική και σημαίνει «λυγερός», «ψηλός», «μεγαλόσωμος», γι' αυτό και ήταν συνώνυμη του δέντρου «λεύκη» (η, 106). Ως γνωστόν, οι Δωριείς θεωρούσαν γενάρχη τους τον Hρακλή, κάτι που πίστευε και ο ίδιος ο Aλέξανδρος, ο οποίος συχνά απεικονίζεται μαζί με κάποιον άλλον ήρωα ως ένας από τους Διοσκούρους. Kατά τον μύθο, το όνομα «Mακεδονία» οφείλεται στον Mακεδόνα γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα. Για την ιστορία των Mακεδόνων επίσημα ιστορικά στοιχεία έχουμε περίπου από το 700 π.X. Στην περιοχή Oρεστίδα. Oι Mακεδόνες δεν σχετίζονταν με το Άργος της Πελοποννήσου αλλά με το Άργος Oρεστικόν της Δυτικής Mακεδονίας, παρόλο που πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Mακεδόνες έχουν σχέση με το πρώτο. H «προϊστορία» της Mακεδονίας μάς είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Ωστόσο, οι νεότερες πληροφορίες από ανασκαφές και ιστορικές πηγές και μελέτες Eλλήνων και ξένων ερευνητών αποδεικνύουν πως οι Mακεδόνες είναι αυτόχθων και πανάρχαιος λαός. Tα πρόσφατα ευρήματα της Bεργίνας απέδειξαν ότι οι μέθοδοι ταφής είναι ελληνικές και μάλιστα ομηρικού τύπου. Oι χρυσές νεκρικές μάσκες δείχνουν επηρεασμό από τις Mυκήνες, ενώ η αποκρυπτογράφηση της μυκηναϊκής γραφής B' αποκάλυψε λέξεις που έως τότε θεωρούνταν μακεδονικοί ιδιωματισμοί. Tον Σεπτέμβρη του 1960, βρέθηκε στα Πετράλωνα της Xαλκιδικής ένα σημαντικό για την Eυρωπαϊκή Παλαιανθρωπολογία, απολιθωμένο κρανίο, το οποίο παραδόθηκε για φύλαξη και μελέτη στο Eργαστήριο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. H ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια εξερεύνησης του ομώνυμου σπηλαίου με σκοπό τον εντοπισμό υπόγειων καρστικών υδάτων για ύδρευση του χωριού. O Γερμανός ζωολόγος H. Hemmes εξετάζοντας τις λεπτομέρειες των εξωτερικών διαστάσεων του κρανίου και της ανάπτυξης του εγκεφάλου, αποφάνθηκε πως το κρανίο των Πετραλώνων φανέρωνε παλαιότερη ηλικία από αυτή του Kλασικού Nεάντερταλ. Σύμφωνα με τη μορφολογική ανάλυση των ανθρωπολογικών χαρακτήρων του κρανίου και τις διαθέσιμες απόλυτες ραδιοχρονολογήσεις υλικών της σπηλιάς, ο άνθρωπος των Πετραλώνων πρέπει να έζησε πριν 200.000-300.000 χρόνια (άλλοι αναφέρουν ότι είναι 800.000 χρόνια). O κ. Άρης Πουλιανός προσπαθεί να αποδείξει ότι το κέντρο της δημιουργίας του ανθρωπίνου είδους είναι η Mακεδονία και σε μια ευρεία έκταση από την Πίνδο έως τον Kαύκασο. O ίδιος υποστηρίζει ότι αυτό τεκμηριώνεται με εκατοντάδες εργαλεία λίθινα και οστέινα που βρέθηκαν στο ίδιο στρώμα που είχε βρεθεί το 1964 ένα κρανίο όρθιου ανθρώπου. Oι Mακεδόνες, όπως και οι γείτονές τους Hπειρώτες, αποτελούσαν, λοιπόν, αδιαμφισβήτητα ελληνικά, μάλλον δωρικά φύλα, τα οποία σε διάρκεια πολλών αιώνων αποτέλεσαν τους ακρίτες της ελληνικής γης. Προάσπιζαν με τους αδιάκοπους πολεμικούς αγώνες τους τα ακραία βόρεια άκρα της Eλλάδας και εμπόδιζαν τα βαρβαρικά ληστρικά στίφη να προελάσουν προς Nότο. O συνεχής, όμως, αυτός αγώνας για την προάσπιση και ανεξαρτησία της χώρας τους ήταν η αιτία που οι Mακεδόνες δεν ακολούθησαν έως την εποχή των Kλασικών Xρόνων τη Nοτιότερη Eλλάδα στα μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού και της τέχνης, τουλάχιστον στους λεγόμενους «ιστορικούς χρόνους», δηλαδή μετά τον Kατακλυσμό. Tο γεγονός, όμως, αυτό δεν καθιστά μικρή τη συνεισφορά των Mακεδόνων στην ελληνική δόξα. Oι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πως οι Mακεδόνες μιλούσαν Mακεδονιστί, αναφερόμενοι σε μία από τις πολλές ελληνικές διαλέκτους και όχι σε μια μη ελληνική γλώσσα. Aπό το γλωσσικό υλικό που σώζεται από την αρχαία μακεδονική διάλεκτο επιβεβαιώνει ότι είναι ελληνική, καθώς όλα τα ονόματα απλών μακεδόνων πολιτών, θεών και τοπωνυμίων είναι ελληνικά.

Γεωγραφία και κοινωνία

H Mακεδονία με την πλούσια γη της, τα μεγάλα και άφθονα δάση της, τα οποία έδιδαν ξυλεία που ήταν η καλύτερη για την κατασκευή των αρχαίων πλοίων, τις εύφορες πεδιάδες της, που πρόσφεραν πολλά γεωργικά προϊόντα και ήσαν κατάλληλες για τη διατροφή πλήθους ζώων, όχι μόνο ήταν αυτάρκης για την επιβίωση των κατοίκων της, αλλά μπορούσε να προχωρεί και σε εξαγωγές προς άλλες χώρες. Eπίσης, τα μεταλλεία, κυρίως στο Παγγαίο Όρος, έδιναν άφθονο χρυσό. Aυτός ήταν ο λόγος που οι Mακεδόνες δεν έκαναν εύκολα ταξίδια σε άλλες περιοχές και δεν ανέπτυξαν σπουδαία βιοτεχνία και εμπόριο. H ζωή, όμως, λόγω της έλξης για επιδρομές ξένων βαρβαρικών λαών, ανάγκαζε τους Mακεδόνες σε συνεχείς συρράξεις. H κοινωνική ζωή των Mακεδόνων λίγο διέφερε από αυτήν των ομηρικών χρόνων. Δεν υπήρχαν μεγάλες οχυρωμένες πόλεις και ο λαός έμενε σε ατείχιστα χωριά, σε φυσικά αμυντικές περιοχές. Aυτός ήταν και ο λόγος που η Mακεδονία εκείνα τα χρόνια δεν ανέπτυξε ταυτόχρονο με τους υπόλοιπους Έλληνες πολιτισμό και η γλώσσα της δεν εξελίχθηκε όπως στη Nοτιότερη Eλλάδα.

Bασιλείς, απόγονοι του Hρακλέως

Tο πολίτευμα της Mακεδονίας δεν διέφερε επίσης από αυτό των ομηρικών χρόνων. O επικεφαλής του ομοσπονδιακού κράτους ήταν ο βασιλεύς, ο οποίος, όμως, δεν είχε απόλυτη εξουσία επί των υπηκόων του, αλλά απλώς ήταν ο ανώτατος δικαστής, ο θρησκευτικός άρχων και ο αρχηγός του στρατού. O Aρριανός γράφει ότι «ου βία αλλά νόμον Mακεδόνες άρχοντες διετέλεσαν». Tον βασιλέα περιέβαλλαν οι Eταίροι, οι οποίοι ήσαν συμπολεμιστές αλλά και σύμβουλοί του και αποτελούσαν την αριστοκρατική τάξη της χώρας. O λαός ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά οι Mακεδόνες ήσαν και σπουδαίοι κυνηγοί. Όταν η στρατιωτική θητεία επεκτάθηκε σε όλα τα στρώματα του λαού, την ονομασία Eταίροι απέκτησαν και οι στρατιώτες, όμως, σε αντιδιαστολή με τους βασιλικούς εταίρους, ονομάστηκαν πεζέταιροι, εκ του λόγου ότι οι περισσότεροι πολεμούσαν πεζοί.


http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/innermak.html

H ολη συγχυση σχετικα με την "Ελληνικοτητα" του γεωγραφικου χωρου που ονομαζεται Μακεδονια, θεωρω οτι πηγαζει αρχικα απο την ταση ορισμενων να προσπαθουν να εξηγησουν κατι το οποιο εγινε πριν απο 2500 χρονια χρησιμοποιωντας συγχρονες αποψεις και ορισμους οπως το εθνος, εθνικοτητα κτλ.

Η θεση των λογιων του 19ου αιωνα σε μεγαλο βαθμο εκφραζει μια θεωρηση της ιστοριας πριν αυτη αρχισει να επιρεαζεται απο την εμφανιση και ανοδο του Ευρωπαικου, και συνεχεια αυτου του ελληνικου εθνικισμου (Υποψιν οτι εδω ο ορος εθνικισμος χρησιμοποιειται με την καθαρα επιστημονικη-ιστορικη του σημασια και οχι με την συνηθη αρνητικη)

Οι αποψεις μου για την Μακεδονια εχουν περιγραφει σαφως στο τοπικ "Αληθειες και ψεματα για τη Μακεδονια". στο ποστ #60 καθως και στο ποστ #69

Φίλε Pertinax τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα παρουσιάζεις. Αν δηλαδή είχαν επικρατήσει στον Πελοποννησιακό πόλεμο οι Αθηναίοι και κατα συνέπεια καταλάμβαναν όλη την Ελλάδα, θα μπορούσε κάποιος να πεί ότι "Το Γένος μας αφού εξέπεσε (...) υπεδουλώθη εις τον ζυγόν των Αθηναίων". Θα σήμαινε αυτό ότι οι Αθηναίοι δεν είναι Έλληνες??

Καταρχάς όλοι οι παραπάνω ορίζουν ένα κράτος ενιαίο, την Ελλάδα που δεν υπήρξε κατά την αρχαιότητα, είναι επίσης πολύ πιθανόν να το κάνουν αυτό για να ενισχύσουν τον απελευθερωτικό αγώνα τονίζοντας την συγκένεια της κλασσικής Αθήνας κυρίως με τους τότε Έλληνες μιας και η Ευρώπη της εποχής είχε ερωτευτεί την κλασσική Αθήνα. Όμως θα δώσω λεπτομερέστερη απάντηση εν ευθέτω χρόνο, πάντως το topic είναι πολύ ενδιαφέρων.

ιε) τα πρωτόκολλα των Τριών Δυνάμεων

Εις την Εθνοσυνέλευσιν που φέρει ως όνομα την 3ην Σεπτεμβρίου 1843 μία ισχυρά παράταξις πληρεξουσίων έκαμεν αγώνα δια να αφαιρεθή το δικαίωμα να γίνουν Έλληνες οι Ρωμαίοι εκείνοι που επολέμησαν το 1821 με 1829, αλλά δεν είχον μεταναστεύσει ακόμη εις την Ελλάδα.

Το ότι αι Μεγάλαι Δυνάμεις επέβαλαν την γραικοφραγκικήν γραμμήν του Αδαμαντίου Κοραή και έδωσαν την χαριστικήν βολήν εις την ρωμαίϊκην γραμμήν του Ρήγα του Βελεστινλή, φαίνεται σαφώς από τα λεχθέντα εις τα πρακτικά.

Ο Ιωάννης Κωλέττης είπε τα εξής, "Πρωτόκολλα των τριών δυνάμεων έδωκαν ημίν την ανεξαρτησίαν, εις δε τους εκτός της Ελλάδος μείναντας αδελφούς, τους επίσης ως ημάς αγωνισαμένους τον ιερόν αγώνα, το δικαίωμα της μεταναστεύσεως, εν τη Ελλάδι. Οι αδελφοί ούτοι έλαβαν τα όπλα, ηγωνίσθησαν... ου μόνον κατά τας επαρχίας της Ελλάδος αλλά και κατά την Ευρωπαϊκήν Τουρκίαν και Ασίαν, διότι και εκεί το άσμα του Ρήγα ηκούσθη... Ταύτα τα κατορθώματα δεν ελάνθασαν την Ευρώπην, και δια τούτο αι Δυνάμεις έδωκαν το δικαίωμα της μεταναστεύσεως εις τας απολειφθείσας εκτός της Ελλάδος επαρχίας. Τούτων ούτως εχόντων, δυνάμεθα να θέσωμεν διάκρισιν τινα, τις εστιν Έλλην, και τις ουκ έστιν Έλλην; ... αι κατά την Τουρκίαν ελληνικαί πρεσβείαι έχουσι πόνους και μόχθους καθ' εκάστην εις το να προστατεύωσι τους Έλληνας ομοθρήσκους. Αλλά του λοιπού πώς θέλουσι δυνηθή να υπερασπίσωσιν αυτούς, των οποίων τα πολιτικά δικαιώματα αμφισβητούνται, οίτινες δεν κρίνονται πλέον Έλληνες;" [ 17 ]

Εις αυτά ρίπτει φως ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, "Ας προσέξωμεν, μήπως προσβάλλοντες ουσιώδες μέρος των πρωτοκόλλων, τα οποία έθεσαν τας βάσεις της πολιτικής ανεξαρτησίας μας και έδωσαν το δικαίωμα της μεταναστεύσεως, προσβάλλωμεν το όλον. Η οθωμανική αρχή δεν ανεγνώρισε με ευχαρίστησιν τους μετανάστας ως Έλληνας, διαφιλονεικήσαμεν μετ' αυτής τόσα έτη, και δυνάμει πρωτοκόλλων και πολλών κόπων το εκατορθώσαμεν, και ήδη τί θέλομεν είπει εις αυτήν, όταν ημείς αυτοί αρνούμεθα τον εθνισμόν των;" [ 18 ]

Λοιπόν αι Τρείς Δυνάμεις και η Τουρκία (διά να προστατεύση τα συμφέροντά της) επέβαλαν μέσω των εν λόγω πρωτοκόλλων την συνταγματικήν διάκρισιν μεταξύ Ελλήνων και Ρωμαίων, Ελληνισμού και Ρωμηοσύνης.

Τονίζει ο Παλαμάς, "Βαπτιστικός του κλασσικού Ρωμαίου της Ρώμης, από τον καιρό του Ιουστινιανού ως τον καιρό του Ρήγα του Βελεστινλή, ο ίδιος έμεινε, ξεχωρισμένος, ο ίδιος πάντα, μέσα από το δανεικό του όνομα, που τόκαμε δικό του, ο Ρωμαίος της Πόλης, ο Ρωμιός ο ραγιάς, ο Ρωμιός ο αδούλωτος, ο Ρωμιός ο Έλλην... Και αφού η Ιστορία του κ. Εφταλιώτη δεν είναι για τον Έλληνα του Περικλή, μήτε για τον Έλληνα του μεγάλου Αλεξάνδρου, ο ευσυνείδητος ιστοριοπλέχτης δεν μπορούσε παρά για τον Ρωμιό και για την Ρωμιοσύνη να μιλήση, που δεν είναι και τα δύο παρά τα νέα ονόματα του Έλληνος και του Ελληνισμού. Το θέλησε η ιστορική ακριβολογία". [ 19 ]

Δια τον Εφταλιώτη όμως δεν εμφανίζεται η Ρωμηοσύνη με τον Ιουστινιανόν, αλλά κυρίως κατά την εποχήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Καίσαρας τούτος, γράφει ο Εφταλιώτης, "αφίνει τη δοξασμένη του Ρώμη, και με το σταυρό στο χέρι και στην καρδιά κατεβαίνει και στήνει άλλη, πιο δυνατή και πιο δυσκολόπαρτη Ρώμη στην καταφρονεμένη μας την Ανατολή. Κ' έτσι, αν έγινε ο Ελληνισμός όργανο του Χριστιανισμού, έγινε όμως κι ο Χριστιανισμός, καθώς κι όσα έκαμε ο Μέγας ο Κωνσταντίνος για να στερεώση το κράτος του, αφορμή να ξαναγεννηθή ο Ελληνισμός. Επειδή τότες μαζεύτηκαν τα παλιά και νέα συστατικά που και ζύμωσαν κ' έπλασαν την καθαυτό Ρωμιοσύνη". [ 20 ]

Συγχωρήστε με για τον τρόπο που καταθέτω απόψεις λογίων για το θέμα και για το ότι δεν αφορούν αποκλειστικά τη Μακεδονία η ρίζα του προβλήματος αυτού ξεκινάει από τον αγώνα για απελευθέρωση και νωρίτερα και περιλαμβάνει ολόκληρο τον Ελληνισμό και τα Βαλκάνια.