[Ιέρεια]

Με έχει απασχολήσει, κατά καιρούς το φαινόμενο μόρα και διάβαζα με ενδιαφέρον τις απόψεις που παρουσιάστηκαν στο θέμα.

Ζω εδώ και χρόνια, την σκιά της θα έλεγα, βέβαια κάποιες φορές είναι σε έξαψη και άλλες καθησυχάζει, δηλαδή ή την βλέπω πολύ συχνά, ή περνάν και χρόνια για να την δω, μέσα σε αυτά τα χρόνια όμως που ζω το φαινόμενο αυτό, έπαψα να την φοβάμαι και άρχισα να την παρατηρώ, ψάχνοντας για την λύση.

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα, είναι ότι το παθαίνω, λίγο πριν ακουστεί κάποιος θόρυβος και ξυπνήσω.

Το δεύτερο μου συμβαίνει σε εναλλαγή ονείρων, ασυνάρτητων που κόβονται κατά κάποιο τρόπο στην μέση, ή έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι.

Το τρίτο δεν ακινητοποιούμε ή παραλύω, όταν την ανιχνεύω στο χώρο, ή την δω, συνήθως δεν μπορώ να κουνηθώ όταν δεν την βλέπω, ή δεν το καταλαβαίνω ότι είναι εκεί.

Και το τέταρτο, όποτε βλέπω αυτήν την σκιά, με κυρίαρχη μορφή βέβαια την ανδρική ως προς εμένα, είναι με συγκεκριμένο φωτισμό εκείνη την ώρα το όνειρο και αν σκεφτείς φως ή γενικά κάτι που έχει να κάνει με την φύση, αποχωρεί και ξυπνάς.

Οπότε μάλλον και δεν της αρέσουν αυτά τα στοιχεία.

Μετά από όλα αυτά και ρίχνοντας φως μία μέρα γιατί ήθελα να την εμποδίσω από πριν, μόλις δηλαδή την αισθάνθηκα, είδα ένα γκρι αγριμάκι, όπου έμοιαζε με γάτα, χωρίς βέβαια ουρά και δεν νιαούριζε αλλά γρύλιζε, με μεγαλύτερα δόντια, οπότε και διαπίστωσα, ότι αυτό το ζωάκι, μας δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα όταν συναντιούνται οι δρόμοι μας, βέβαια μπορεί να είναι καθαρά δικό μου στοιχείο και σε κάποιον άλλο να είναι κάτι διαφορετικό ή να λειτουργεί διαφορετικά.