Η καταστροφολογία είναι μέρος αυτού που αρέσκομαι να λέω συνέχεια, του συλλογικού ασυνείδητου. Κάποτε αυτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο των θρησκειών, που μιλούσαν για την καταστροφή του κόσμου και την αντικατάστασή του από ένα νέο κόσμο, που θα κυριαρχούσε η θεότητα και θα εξαλείφονταν όλα τα δεινά των ανθρώπων.
Αργότερα και η επιστήμη πήρε μέρος στις καταστροφολογικές - εσχατολογικές θεωρίες και, έχοντας περισσότερο κύρος από τις θρησκείες, έπεισε τους ανθρώπους πως κάτι τέτοιο θα συμβεί. Μερικοί έξυπνοι ερευνητές προσπάθησαν να συνδυάσουν τις δύο πλευρές, στηρίζοντας τις εσχατολογικές αντιλήψεις των θρησκειών με τις επιστημονικές αποδείξεις. Έτσι, ξεθάφτηκαν και οι αντιλήψεις των Μάγιας για το έτος 2012, ενώ πάντα "παίζουν" και οι προφητείες του Νοστράδαμου. Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να ασχολούμαστε τόσο πολύ με το τέλος του κόσμου αλλά η απάντηση δίνεται και από την ψυχολογία. Ο άνθρωπος πάντα πίστευε πως η αλλαγή θα γίνει μέσα από μια μεγάλη ανατροπή, μέσα από τη φωτιά που θα κάψει το παλιό και θα το αντικαταστήσει με το καινούριο και καλύτερο.
Αν, όμως, αναλωνόμαστε στο να σκεφτόμαστε το τέλος του κόσμου, αναρωτιέμαι αν μας μένει χρόνος να αναλογιστούμε το πως μπορούμε να τον βελτιώσουμε, μέχρι τουλάχιστον να καταστραφεί...
|