Morticia σε ζηλεύω (με την καλή έννοια). Μπορεί όμως και όχι (πια).
Φαίνεσαι ακόμα αγνή, ίσως και ρομαντική αλλά όχι επιτηδευμένη (αν και σε αυτό όλοι είμαστε ύποπτοι στο ίντερνετ).
Προσωπικά τον πέταξα αυτόν τον "μανδύα", τώρα μόνο μεθοδικότητα και κρύο αίμα. Το θέμα είναι να χαλάμε τους κανόνες για να βάλουμε νέους
που μας συμφέρουν (ή όχι) αλλά απαραίτητα να μην συμφέρουν τους εχθρούς μας. Εν ολίγοις το θολό νόημα είναι: θα γίνει το δικό μας
ή θα διαλύθουμε παρέα αλλά στην πραγματικότητα φροντίζουμε πάντα να έχουμε σχέδιο διαφυγής.
Οι ήρωες πεθαίνουν πάντα νέοι, τρελλοί ή αυτόχειρες. Τέρμα οι ηρωισμοί. Είναι σαν να κάνεις μια δουλειά, ποιος ο τρόπος να επηρεάσεις τις καταστάσεις;
μα...με το να έχεις μοναδική απόδοση. Όταν όλοι σε λατρέψουν (τυπικά) και τους είσαι αναγκαίος (όχι επιθυμητός) τότε το αγγελικό χαμόγελο
θα μετατραπεί σε δρεπάνι. Κάθε λύκος φυλάει κάποιο μαντρί. Δεν το φυλάει για να φάει τα πρόβατα...αυτά είναι δεδομένα μεζεδάκια.
Το φυλάει γιατί περιμένει κάποιον άλλον λύκο.
Πως αλλιώς να τον βρει χωρίς τα μεζεδάκια;
