Παράθεση:
|
εκκλησια και κρατος,εννοιες εντελως ταυτοσημες στην ελληνικη κοινωνια.καταλοιπο της μεγαλυτερης δικτακτοριας στην ανθρωποτητα διαρκειας 10 αιωνων.
|
Δεν συμφωνώ καθόλου. Από την αρχαία ελλάδα έκαναν κουμάντο οι ιερείς. Αν θυμάσαι οι ιεροφάντες ήταν πάντα μπροστά μπροστά στις γιορτές και σε θεατρικές παραστάσεις, σε περίοπτες θέσεις. Να μην αρχίσουμε να λέμε και το τί φράγκα είχαν οι ιερείς στους Δελφούς. Και για να μην μιλάμε μόνο για εμάς "στο Ελλάντα", όπου και να παρατηρήσεις οι ιερείες έκαναν κουμάντο, είτε βλέπεις τους Ιάπωνες, είτε τους Αζτέκους είτε τους Αιγύπτιους, Βαβυλώνιους και τα ρέστα, παντού βλέπεις τα ίδια: οι Ιερείς ήταν καθεστώς..... (αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επικροτώ και την παρέμβαση της εκκλησίας στα πολιτικά, να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.)
Παράθεση:
|
αφου και τοτε αλλα και αργοτερα για να στεφθει καποιος αυτοκρατορας,πρωτα απο ολα επρεπε να ειναι αρεστος στον κληρο.
|
Αυτό ιστορικά είναι λάθος και θα σε καλέσω να δώσεις παραδείγματα συγκεκριμένα για να σε πείσω... Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα που έγινε ακριβώς το αντίθετο....
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό που λες δεν ίσχυε: Ο Λέων Γ ο ίσαυρος άρχισε την εικονομαχία παρά την θέληση του Πατριάρχη, ο Λέων ΣΤ ο σοφός καθαίρεσε 2(!!!!) πατριάρχες επειδή δεν ενέκριναν τους γάμους του, κανένας ιερέας δεν κουνήθηκε όταν ο Ιουστινιανός κατέστειλε την στάση του Νίκα, ενώ οργανώθηκε, από κληρικούς η επανάσταση, Ο Ηράκλειος έγινε αυτοκράτορας με την υποστήριξη του στρατού
και μόνο τότε τον υποστήριξε ο κλήρος κτλ....
Και σε τελική ανάλυση προφανώς αγνοείς ότι μέρος του σημερινού "Πιστεύω είς ένα Θεό πατέρα παντοκράτορα...." οφείλεται στον ίδιο τον Μ.Κωνσταντίνο που ζήτησε,
παρά την θέληση των παρεβρισκόμενων, στην οικουμενική σύνοδο, ιερέων να γίνουν ορισμένες προσθήκες (η δεύτερη παράγραφος του "πιστεύω" είναι κατά 90% δικιά του σε πληροφορώ).
Στην Ρωμαϊκή και στην πρώιμη βυζαντινή (αλλά και ύστερη βυζαντινή, παρόλο που αναφέρεται, πολύ λίγο το γεγονός)
ο στρατός όριζε αυτοκράτορες. Στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία κανένας δεν μπορούσε να γίνει αυτοκράτορας αν δεν είχε στήριξη από τις λεγεώνες. Παρομοίως μόνο μετά την δυναστεία των Κομνηνών (κοντά στο τέλος της αυτοκρατορίας δηλαδή), έγιναν αυτοκράτορες κάποιοι που δεν προερχόταν από στρατιωτική οικογένεια (ναι, η πλειοψηφία των αυτοκρατόρων του βυζαντίου ήταν στρατιωτικοί και έκαναν ότι ήθελαν καθαρά με την υποστήριξη του στρατού.)
Οι παπάδες έπαιζαν πάντα ρόλο αλλά όχι τόσο μεγάλο όσο, αυτόν που υποθέτεις.