Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από polykarpos
<< . 22 και είπεν ο Θεός• ιδού Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών, του γινώσκειν καλόν και πονηρόν• και νυν μη ποτε εκτείνη την χείρα αυτού και λάβη από του ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα. 23 και εξαπέστειλεν αυτόν Κύριος ο Θεός εκ του παραδείσου της τρυφής εργάζεσθαι την γην, εξ ης ελήφθη. 24 και εξέβαλε τον Αδάμ και κατώκισεν αυτόν απέναντι του παραδείσου της τρυφής και έταξε τα Χερουβίμ και την φλογίνην ρομφαίαν την στρεφομένην φυλάσσειν την οδόν του ξύλου της ζωής. >>
|
Δηλαδη αν καταλαβαινω το πιο πανω αποσπασμα λεει οτι ο Αδαμ εγινε εις εξ ημων δηλαδη εγινε ενας απο τους θεους. Δεχεται δηλαδη οτι ειναι πολλοι θεοι και ο Αδαμ εφτασε στην θεοποιηση επειδη εφαγε τον καρπο και γνωριζε το καλο και το κακο?
Μετα λεει μη ποτε εκτεινη την χειρα αυτου .... και ζησεται εις τον αιωνα. Δηλαδη μην ξαναφαει απο αυτο το δεντρο γιατι θα ζησει αιωνια (σαν τελειος θεος) ? Ετσι τον εδιωξε για να μην ξαναφαει ?
Αραγε ειναι μια περιγραφη του dna οπου αν ξαναφαμε/αποκωδικοποιησουμε θα ειμαστε αθανατοι ? Αραγε μηπως ειμαστε κλωνοι καποιων αλλων και ξεφυγε το πειραμα απο τον ελεγχο ?