[Deepest_Emotion]

Στάθηκε και κοίταξε στο εσωτερικό του σπιτιού.
«Είναι κανείς εδώ;» Φώναξε συνεχίζοντας να κοιτάει παντού. Αριστερά της είδε ένα ξύλινο τραπέζι με μια λάμπα πετρελαίου πάνω του. Δυο καρέκλες, ξύλινες κι αυτές, ήταν τοποθετημένες δεξιά κι αριστερά του τραπεζιού. Πιο πίσω ένας πάγκος όπου πάνω του υπήρχαν πολλά, σκορπισμένα πράγματα και λίγα σκεύη μαγειρικής. Μερικά ντουλάπια μισοφαγωμένα από κάτω συμπλήρωναν την εικόνα. Φαίνεται θα ήταν η κουζίνα του σπιτιού.
«Είναι κανείς εδώ;» Φώναξε για δεύτερη φορά, μα καμιά απάντηση δεν πήρε ξανά. Στα δεξιά της το σαλονάκι του σπιτιού, το οποίο αποτελούνταν από έναν παλιό καναπέ, όπου το κάλυμμα του ήταν μισό σκισμένο, ένα ξύλινο τραπεζάκι μπροστά του, δυο παλιές πολυθρόνες, στην ίδια κατάσταση με του καναπέ και σε μια γωνιά μια σόμπα. Μια λάμπα πετρελαίου υπήρχε πάνω στο τραπεζάκι. Απέναντί της μια πόρτα, η οποία προφανώς οδηγούσε στα υπόλοιπα δωμάτια. Δεξιά κι αριστερά της πόρτας άλλες δυο λάμπες πετρελαίου κρεμασμένες.
Έκλεισε τη πόρτα πίσω της και πλησίασε την άλλη. Κόλλησε το αφτί της πάνω της μήπως ακούσει κάτι από μέσα, μα μάταια. Άνοιξε τη πόρτα και άρχισε να την σπρώχνει σιγά – σιγά. Πρόσεξε πως πίσω από αυτή τη πόρτα δεν υπήρχε φως κι έτσι ξεκρέμασε μια από τις λάμπες που κρεμόταν δίπλα της. Φέρνοντάς την μπροστά, το φως ξεχύθηκε στο σκοτάδι κι έτσι μπόρεσε να διακρίνει έναν μικρό διάδρομο που οδηγούσε σε δυο πόρτες. Προχώρησε μερικά βήματα και κατάλαβε πως στους τοίχους κρεμόταν άλλες δυο λάμπες. Γύρισε στη κουζίνα και σταμάτησε στον πάγκο μήπως βρει κάτι για να τις ανάψει. Για καλή της τύχη, βρήκε ένα κουτί σπίρτα και μερικά κεριά. Άναψε ένα κερί και επέστρεψε για να ανάψει τις λάμπες.
«Πολύ καλύτερα τώρα». Είπε με τον εαυτό της καθώς ο χώρος φωτίστηκε. Προχώρησε λίγα βήματα και άνοιξε τη μια πόρτα. Με τη λάμπα που ακόμα κρατούσε φώτισε το δωμάτιο που ήταν τώρα μπροστά της. Ήταν το μπάνιο. Στη μία άκρη υπήρχε μια λεκάνη και απέναντι αντί για νιπτήρα υπήρχε ένας κουβάς. Από πάνω μια σκουριασμένη παλιά βρύση και ένα κομμάτι από σπασμένο καθρέφτη. Κοίταξε το είδωλο της στο καθρέφτη και πρόσεξε πως τα σημάδια κούρασης από το ταξίδι ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό της. Τα μακριά, ξανθά μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και τα μάτια της φαινόταν κουρασμένα.
Βγήκε από το μπάνιο και κατευθύνθηκε στην άλλη πόρτα. Την άνοιξε σιγά – σιγά και μπήκε. Εκεί ήταν το υπνοδωμάτιο του σπιτιού. Ένα παλιό, σιδερένιο κρεβάτι ήταν στη μέση του δωματίου, που το μόνο που υπήρχε πάνω του ήταν το βρώμικο και μισό σκισμένο στρώμα του. Δίπλα του υπήρχε μια ξύλινη καρέκλα και πάνω της υπήρχαν μερικά ξεθωριασμένα ρούχα βαλμένα με τάξη. Παρατηρώντας τα προσεκτικά, κατάλαβε πως ήταν αντρικά.