[agaliarep]

Σε μια κοινωνία που κάθε μέρα καταναλώνει απίστευτη σαβούρα και χωνεύει πάντα με CocaCola και ποτε με Έψα τα ΜΜΕ αλλά και πολλοί καλοθελητές πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι έτοιμος και ώριμος για να δεχτούν την μοίρα τους, αυτή την μοίρα που τους περιμένει απο την 01-01-99 μέχρι την 01-01-2000 και πιο πρόσφατα 06-06-06 , δηλαδή το τέλος του κόσμου. Και αυτό το τέλος όσο δεν έρχεται τόσο αλλάζει ώρα άφηξης, σαν δρομολόγιο της Ολυμπιακής ή ακόμα χειρότερα σαν να έρχεται με το Δημητρούλα με μια μηχανή χαλασμένη και θαλασσοταραχή.

Και όσο αυτή η μέρα της οποιαδήποτε κρίσης και κριτικής αλλά και αναχώρησης απο το σώμα αργεί, τόσο το σήριαλ για το νέο τέλος σε νέες περιπέτειες γεμίζει τα άδεια βράδια κενών τηλεθεατών αλλά και άβουλων, διαβαζομένων και ταχυδακτυλουργικά προβατοποιημένων internetοματάκιδων.(για όσους δυσκολεύονται μπορώ να αναρτίσω σχετικό λεξικό)

Μέσα σε αυτή την δίνη της παγκοσμιοποίησης της βλακείας, που ως γνωστών είναι μια Αμερικανοθρεμένη αρρώστια, η προβατοποίηση τείνει να γίνει η μάστιγα του αιώνα, μπροστά απο AIDS, Καρκίνο και άλλες σωματικές παθήσεις, που πραγματικά μερικές φορές μοιάζουν παιδική αρρώστια μπροστά στο θέαμα που σου προσφέρει ένας οργισμένος όχλος προβάτων. Ένας όχλος τόσο επικίνδυνος που μπορεί να κατασπαράξει ένα ολόκληρο κράτος ή ακόμα και έθνος συνεχίζοντας να διαδίδει ότι είναι χορτοφάγος.

Αυτή η προβατοποίηση είναι ένα παιχνίδι που παίζεται απο πολλούς και με πολλούς τρόπους. Απο το οργανωμένο παιχνίδι των κρατών και των ΜΜΕ, μέχρι τον κάθε έναν που μας πλησιάζει ή μας αφήνει να τον πλησιάσουμε με σκοπό να γίνουμε ο προσωπικός του Αρνίς και όχι Ανρίς για να γιορτάσει με το σούβλισμα μας, το νέο τηλεοπτικό σήριαλ ή την νέα τηλεοπτική του επιτυχία (κάτι ανάμεσα σε Ρίτσο και Μπόκοτα, βάλε και 2 μερίδες γύρο...), ή την νέα έναρξη του πρωταθλήματος του Πάσχα (λίγο αγωνία, λίγο κούραση, οι οπαδοί να τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω απο τον πρόεδρο και στο τέλος αφού περάσαμε του Χριστού τα πάθη... ανάσταση, η κατάκτιση του πρωταθλήματος με πυροτεχνήματα και μεταμεσονύχτια γιορτή στα μπουζούκια).

Απο μικρός που πήγαινα στο χωριό μου έβλεπα στο δρόμο πολλά πρόβατα... άλλα με αυτοκίνητα και άλλα τετράποδα... Κάθε φορά που πέρναγε το αυτο-ακίνητο του πατέρα μου απο δίπλα τους με την απίστευτη ταχύτητα των 50 χλμ. έβγαζα το κεφάλι απο το παράθυρο και σαν μια αρχέγονη ανάγκη βέλαζα μέχρι να τα τρομάξω... Αυτά όμως δίποδα και τετράποδα δεν αντιδρούσαν, είχαν φαίνεται ήδη συνηθίσει τα βελάσματα τόσο που δεν καταλάβαιναν πια τίποτα, ήταν μια συνηθισμένη αντίδραση ενός συνηθισμένου προβάτου, παρόλο την ταμπέλα που του είχαν καρφώσει με την ένδειξη προσοχή μαύρο πρόβατο κωδικός Αλητάμπουρας (το άκουσα και αυτό).
Τότε άρχισα να θεωρώ ότι το βέλασμα είναι η πραγματική και μοναδική μια γλώσσα που ταίριαζε και ήταν φτιαγμένη (απο τον θεό; απο τους εθνοπατέρες; ) για να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Τότε άρχισε να φωτίζεται το σκοτάδι της άγνοιας μου γιατί μου φαίνονταν τόσο χαζά και ανούσια όλα αυτά που έκανα στο σχολείο. Ήταν πλέον λογικό που δεν καταλάβαινα τίποτα... τα μαθήματα γίνονταν σε λάθος γλώσσα. (με χαρά διαπιστώνω ότι αυτό έχει αλλάξει αρκετά και το βέλασμα έχει περάσει απο τις μικρές ηλικίες στην καθημερινή εκπαίδευση των νεοελλήνων και όχι μόνο.) Το βέλασμα είναι η μια, η παγκόσμια γλώσσα...Ζήτω η παγκοσμιοποίηση του Μπεεεεεεεεεεεεε.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι όλα τα πρόβατα δεν είναι ίσα, κάποια είναι πιο ίσια απο άλλα και αυτό πρέπει να πω με ενόχλησε πάρα πολύ, αλλά μετά μπήκα στην σειρά πήρα το Barcode που μου αξίζει και βγήκα στην λιακάδα... Ήμουν λέει πια ελευθέρας βοσκής! Ελευθέρας βοσκής σημαίνει βοσκάς ελεύθερα, βελάζεις ακόμα πιο ελεύθερα και το βράδι, επειδή υπάρχει ένας κακός που τον λένε λύκο και τρώει μικρά κοριτσάκια που φοράνε κόκκινα ρούχα, ή ακόμα και χοντρούς με κόκκινα που μαζεύουν κόκκινα φρούτα στο δάσος, σε βάζουν στο μαντρί. Μην πάρει και σένα καμία ξωφαλτση δαγκωνιά και πως θα πωληθείς στην Βαρβάκειο με το ένα πόδι στο τσιγκέλι και το άλλο να έχει γίνει λίπασμα...

Πάντως είναι μερικές φορές που πραγματικά νοιώθω ότι δεν είμαι πρόβατο γιατί βλέπω πραγματικά ανθρώπους που νοιάζονται για μένα.
Πραγματικά όμως ε; Όχι σαν κάτι άλλους που άλλα λένε και άλλα εννοούν πίσω απο το χαμόγελο τους...Τότε εκείνες τις στιγμές πραγματικά νοιώθω ότι είμαι σούπερ πρόβατο (Super sheep!!! ;όπως τα σκουλίκια, όποιος έχει PlayStation...ξέρει για τι πράγμα μιλάω)... δηλαδή τι σούπερ πρόβατο; Κατσίκα νοιώθω.. που είναι και ατίθαση! Ατίθαση τουλάχιστον μου είχε εξωμολογηθεί ένας γιδοβοσκός όταν τον ρώτησα γιατί κρατούσε τα όργανα του...

Αλλά τι να το κάνεις, τι πρόβατο; τι κατσίκα; Στο τέλος στην σούβλα καταλήγεις...
Τουλάχιστον έχω τους "φίλους μου" να με προστατεύουν απο κάθε λύκο...
Αχ βρε λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Μετά απο τον πρόλογο μου έρχονται οι ερωτήσεις.
Αξίζει σε όλα τα πρόβατα να έχουν αυτή την κατάληξη;
Πρέπει να αγωνιστούν τα πρόβατα για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης;
Ένα κίνημα ενωμένων προβάτων ελλάδος (Ε.Π.Ε.) θα έφερνε αποτέλεσμα;
Υπέρ του ένοπλου αγώνα για την απελευθέρωση των τιμών και αν ναι υπάρχει περίπτωση να θεωρηθεί ο απελευθερωτικός αγώνας σε τρομοκρατία;

Εδώ θα ήθελα απο τους συντονιστές την βοήθεια του για να αναρτηθεί μια δημοσκόπηση με τις εξής ερωτήσεις.

Νοιώθετε ότι είστε πρόβατα;

Καθόλου, μα μερικές φορές μου έχουν πει ότι στον ύπνο μου βελάζω...
Λίγο, βοσκάω συχνά και φοβάμαι τον λύκο αλλά προσπαθώ με ψυχοθεραπείες να το ξεπεράσω...
Αρκετά, κάθε φορά που βλέπω χασάπη στρίβω.
Πολύ , Μπεεεεεε
Super Sheep, φοράω την κάπα μου και βουρ για το μεγάλο φαγωπότι... άραγε ποιός θα φαγωθεί;