Καλημέρα σε όλους..
Αν και το θέμα αναλύεται εδώ και καιρό θα σταθώ σε ένα σημείο μόνο, που αν και έχει απαντηθεί επανέρχεται και νομίζω οτι δε πρόκειτε να σταματήσει ποτέ να απασχολεί.
Φίλη Διοτίμα πίσω απο τη "συνηθισμένη οπτική" κρύβεται η μεγάλη αλήθεια για την "κοινωνική αντιπάθεια" που έχει καλλιεργηθεί για τον τεκτονισμό.
Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων νομίζει οτι είναι ένα club άσκησης πολιτικής εξουσίας, οικονομικών συμφωνιών, γεωπολιτικών συμφερόντων, και βέβαια μια θρησκεία με δικά της τυπικά κτλ κτλ..(εδώ μπορούν να προστεθούν όλα τα πιθανά σενάρια που μπορεί κάποιος να κάνει)
Ο Τεκτονισμός σαν ένα φιλοσοφικό σύστημα ΔΕΝ είναι θρησκεία. ΟΧΙ δεν σκοτώνει η παρακολουθεί κάποιους που φεύγουν. ΟΧΙ δεν είναι προάγει γεωπολιτικού είδους συνωμοσίες, και προπάντων ΔΕΝ ασχολείτε καθόλου με τη πολιτική. Είναι ανοιχτός ΟΧΙ μόνο για πλούσιους αλλά για όλους τους Ανθρώπους που ζητούν την πνευματική (και ΟΧΙ οικονομική) εξέλιξη.
Το πρότυπο όμως που υπάρχει και καλλιεργήθηκε έντεχνα εδώ και αιώνες είναι οτι είναι μια οργάνωση που προάγει μόνο συμφέροντα και αυτό απο ποιούς?
Σ' αυτό θα ήθελα να κάνω κάποια προσέγγιση.
Ιστορικά τουλάχιστον ο μεγάλος εχθρός της εκκλησίας (και αν θέλετε μπορώ να επεκταθώ) ήταν ο Διαφωτισμός που σε γενικές γραμμές εκτός της Γαλλικής και Αμερικανικής επανάστασης είχε σαν αποτέλεσμα και το έναυσμα των περισσοτέρων επαναστάσεων μετά το 1830. Αντιλαμβάνεστε οτι προνόμια εκατοντάδων ετών κινδύνευαν. Είτε η Καθολική Εκκλησία η οποία έχανε σημαντικά οφέλη (οικονομικά - πολιτικά) στη καρδιά της Ευρώπης, είτε η Ορθόδοξη της οποίας η αντίδραση ήταν να ΑΦΟΡΙΣΕΙ σε πολλά μέρη της πατρίδας μας την Επανάσταση. Πίσω απο αυτά τα κινήματα κρύβονταν όντως ο τεκτονισμός, η , κυρίως άνθρωποι που προέρχονταν απο το χώρο αυτό.
Μετά την απελευθέρωση της Κυρίως Ελλάδας, απαγορεύθηκαν απο το Καποδίστρια όλες οι μυστικές εταιρίες, (τεκτονισμός, φιλόμουσος εταιρία, φιλική εταιρία) και ξεκίνησε απο τη πάτρα (μεταφέρθηκαν φαίνεται τα "τυπογραφεία" των εξορισθέντων απο τη βενετία) μια συνεχής έκδοση αντιτεκτονικών βιβλίων. Τους ταύτιζαν με τον εωσφόρο και το κακό.
Το ίδιο συνέβη και σε άλλες χώρες ιδιαίτερα εκεί που τα συμφέροντά τους (του ιερατείου) ήταν μεγάλα.
Απο τότε έως τώρα λίγα πράγματα έχουν αλάξει. Η συντήρηση του φανατισμού, της μισαλοδοξίας, της εξουσίας, των συμφερόντων θέλει εχθρούς. Πρέπει να υπάρχει το αντίπαλο δέος διότι έτσι μόνο συντηρείται το καθεστώς. Άραγε το Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια, μπορεί ποτέ να πορευθεί με την Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφότητα?
Εξαιρέσεις υπάρχουν σε όλους τους χώρους, πραγματικά θα είναι άδικο να πούμε οτι ο Τεκτονισμός δεν είχε και τα μελανά σημεία του, τη P2 για παράδειγμα που κανείς δεν την έχει αναφέρει. Αόριστοι αφορισμοί για ένα χώρο όμως γιατί? Σε γενικές γραμμές λείπουν τα στοιχεία που κάνουν μια ερώτηση να χρειάζεται (ακόμα και σε φιλοσοφική ερμηνεία) βαθύτερης απάντησης.
Σκεπτόμενοι άνθρωποι να είμαστε, μεγάλη κριτική επιβάλεται να γίνεται, φανατισμός δεν χρειάζεται και προπάντων επιθετικότητα.
|