[melian]

Ενα απο τα πιο δημοφιλη βιβλια που επηρεασαν το Μεσαιωνικο Κοσμο και εστειλαν στο θανατο χιλιαδες γυναικες ηταν το Malleus Maleficarum: The Hammer of Witches (Το Σφυρί των Μαγισσών). Γράφτηκε το 1484 απο τους Δομινικανούς ιεροεξεταστές James Sprenger και Henry Kramer κατω απο την εγκριση του Πάπα Ιννοκέντιου Η'.

Αυτο το φρικιαστικο, επιτρεψτε μου τον ορο, βιβλιο κατηγορει εμμεσως πλην σαφως ολες τις γυναικες. Συμφωνα με τα "τεκμηριωμενα" λεγομενα των συγγραφεων οι γυναικες απο τη φυση τους εχουν μια ταση προς τις προκαταληψεις και τη μαγεια.

Για να γινω πιο συγκεκριμενη παρεθετω καποια αποσπασματα απο το κεφαλαιο οπου οι συγγραφεις προσαπαθουν να δειξουν γιατι οι γυναικες ειναι πιο επηρρεπεις στη μαγεια.

"Τώρα για τη κακια των γυναικων στο κείμενο 'Ecclesiasticus xxv' αναφέρει ότι:Δεν υπάρχει κεφάλι πάνω από το κεφάλι του ερπετού και δεν υπάρχει οργή πάνω από την οργή της γυναίκας. Θα προτιμουσα να αναμετρηθω με ενα λιονταρι και ενα δρακο παρα να ανοιξω σπιτικο με μια κακια γυναικα.[...]Ολη η κακια του κοσμου δεν ειναι τιποτα μπροστα στη κακια μιας γυναικας."

Και το κειμενο συνεχιζει κανοντας αναφορα στον Ιωαννη το Χρυσοστομο, ο οποιος αναφερει οτι: "Δεν ειναι φρονιμο να παντρευεστε.Τι άλλο είναι η γυναίκα από εχθρός, τιμωρία από την οποία δεν μπορείς να δραπετεύσεις, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός εχθρός, μια επιθυμητή καταστροφή, ένας τοπικός κίνδυνος, ένα κακό της φύσης βαμμένο με χαριτωμένα χρώματα;"

Για να ισχυροποιησουν ακομα περισσοτερο την αποψη τους περι της φαυλοτητας του γυναικειου φυλου, τονιζουν οτι η συμπεριφορα και ο χαρακτηρας της γυναικας, ολων των γυναικων δηλαδη, φαινεται και απο την ιδια την ετυμολογια της λεξης γυναικα που στα λατινικα ειναι femina, οπου fe=πιστη και mina>minus=μειον.

Αυτο που μου προξενησε εκπληξη και οργη δεν ειναι οτι ενα τετοιο κειμενο γραφτηκε. Το πιο εξοργιστικο ειναι οτι αποτελεσε για αιωνες ιερο κειμενο της Καθολικης εκκλησιας, μεχρι τουλαχιστον και το 1834, οπου επισημα διαλυθηκε η Ιερα Εξεταση και οτι οδηγησε σε μια πραγματικη γενοκτονια με ασπιδα το ονομα του ιδιου του Χριστου. Το κειμενο αυτο αποτελει αναμφιβολα μια ακομη μελανη σελιδα, απο τις χιλιαδες, της Καθολικης Εκκλησιας. Ειναι μαλιστα και μια τρανη αποδειξη για το ρολο που ειχε και μαλλον εξακολουθει να εχει η γυναικα μεσα στην χριστιανικη εκκλησια. Ειναι δυνατον ακομα, δυο χιλιαδες χρονια μετα απο την εμφανιση του Χριστου και τη συσταση της Εκκλησιας, οι γυναικες να αντιμετωπιζονται -κυριως μεσα στο σωμα και τις διδαχες της Εκκλησιας- ως οι φορεις του προπατορικου αμαρτηματος και να χρεωνονται ενα παμπαλαιο παραμυθακι που βολευε τη πατριαρχικη Ιουδαϊκη κοινωνια;

Ανοιξα αυτο το θεμα με αφορμη το βιβλιο αυτο. Θα μπορουσαμε εδω αν θελετε να συζητησουμε πιο γενικα το ρολο της γυναικας στην Εκκλησια, οπως αυτη παρουσιαζεται μεσα απο τα ιερα κειμενα η ακομα και τις αντιληψεις τις Εκκλησιας. Με αυτο το ποστ δε θελω να προσβαλλω κανεναν Χριστιανο, Ορθοδοξο η Καθολικο, αφου, κατα τη γνωμη μου, η πιστη δε πρεπει με κανενα τροπο να συγχεεται με τις εκαστοτε ιερατικες αρχες.