Το φως δεν προέρχεται από τις ίδιες τις μαύρες τρύπες, αλλά από το υλικό που πέφτει μέσα τους
Παρατηρήσεις με δύο διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, οι οποίες κάλυψαν ένα μεγάλο τμήμα του ουρανού προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Βοώτη, αποκάλυψαν περισσότερες από 1.000 μαύρες τρύπες.
Οι μαύρες τρύπες που εντοπίστηκαν έχουν μάζα έως και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και βρίσκονται στα κέντρα γαλαξιών. Τα συστήματα αυτά ονομάζονται ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες.
Αν και είναι αόρατες εξ ορισμού, οι μαύρες τρύπες είναι δυνατό να εντοπιστούν από οπτικά φαινόμενα που προκαλούν στο χώρο γύρω τους. Το υλικό που πέφτει μέσα τους με μεγάλη ταχύτητα εκπέμπει ισχυρό φως που ανιχνεύεται από τη Γη σε διάφορα μήκη κύματος.
«Προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε μια απογραφή των μελανών οπών και των συνηθειών τους» δήλωσε ο Ράιαν Χίκοξ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian.
Το πανόραμα δημιουργήθηκε με το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Chandra, το υπέρυθρο τηλεσκόπιο Spitzer και δύο επίγεια οπτικά τηλεσκόπια στην Αριζόνα.
Αντί να κοιτάξουν ένα μικρό κομμάτι του ουρανού για πολύ χρόνο, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες μελέτες, οι αστρονόμοι προτίμησαν αυτή τη φορά να σαρώσουν ένα μεγάλο τμήμα του ουρανού, 40 φορές από το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης, με μικρότερους χρόνους έκθεσης. Τα γαλαξιακά κέντρα ήταν αρκετά λαμπρά ώστε να γίνουν αντιληπτά παρά τη σύντομη παρατήρηση.
Τα νέα δεδομένα, αναφέρει ανακοίνωση της NASA, θέτουν υπό αμφισβήτηση ένα καθιερωμένο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο η μαύρη τρύπα στο κέντρο κάθε γαλαξία περιβάλλεται από ένα νέφος αερίου σε σχήμα ντόνατ.
Το νέφος αυτό απορροφά την ακτινοβολία γύρω από τη μαύρη τρύπα και η απορρόφηση αυτή, όπως γίνεται αντιληπτή από έναν παρατηρητή στη Γη, θα εξαρτάται από τον προσανατολισμό του «ντόνατ» σε σχέση με τη Γη. Αν ο παρατηρητής κοιτάει το «ντόνατ» από το «πλάι», το γαλαξιακό κέντρο θα αποκρύπτεται, ενώ αν κοιτάει «από πάνω», το γαλαξιακό κέντρο θα είναι ορατό.
Αν το μοντέλο αυτό ευσταθούσε, οι αστρονόμοι θα έπρεπε να εντοπίσουν μια μεγάλη ποικιλία στην απορρόφηση της ακτινοβολίας του πυρήνα. Αυτό όμως δεν συνέβη.
«Αντί να βρούμε ένα μεγάλο εύρος, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν όλες οι μαύρες τρύπες είτε είναι γυμνές είτε καλύπτονται από ένα πυκνό πέπλο αερίου» σχολιάζει ο Χίκοξ. «Ελάχιστες βρίσκονται στο ενδιάμεσο, κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο καλά γνωρίζουμε το περιβάλλον γύρω από αυτές τις μαύρες τρύπες».
news.in.gr