''Στο δρόμο, αλήθεια, της ψυχής αναγνωρίζεται ο τύπος του Σπηλαίου, του αρχαίου τόπου των μυητικών τελετών, με τ' ατέλειωτά του λοξοδρομίσματα, σταυροδρόμια και αλλογυρίσματα, με τις καμάρες τις σκοτεινές, με τους υπόγειους ποταμούς, τις λίμνες και τους άπατους γκρεμούς, που δρασκελίζουνται ή περνιούνται με δεντροκορμούς ή σκοινένια γιοφύρια. Τόπος του συμβολικού Θανάτου και Ξαναγεννημού των Μυητικών Τελετών, το Σπήλαιο γίνεται η πύλη των Δυό Κόσμων. Εδώθε κατεβαίνουν οι ψυχές κ' εδώθε ανεβαίνουν στον Απάνου Κόσμο. Ανάπτυξη του σχεδίου και σχηματική παράσταση του Σπηλαίου είναι ο Λαβύρινθος και τα ομόλογα σχέδια, που ανακρατούν σταθερά την αρχική σχέση τους τόσο με το Σπήλαιο όσο και με τη μυητική του σημασία.''
Παναγής Λεκατσάς, "Η Ψυχή"
|