Που πας και τα βρίσκεις…
Σε σκέψεις με έβαλε γενικά το βίντεο. Όχι για αυτά που έλεγε αλλά για τον τρόπο. Να πω την αλήθεια ότι με επηρέασες Μιχάλη με αυτό που ανάφερες στο τέλος. Ίσως εάν δεν το είχες αναφέρει, αυτό για το Ντένβερ, να μου φαινόταν διαφορετικό. Γενικά είμαι από αυτούς που αρέσκονται να διαλέγουν στρατόπεδα. Αλλά όταν το ακούω αυτό από κάποιον γενικά είμαι σκεπτικός. Όταν πριν από καιρό σε ένα θέμα το οποίο εξελίχθηκε σε αυτόν τον χώρο του Μεταφυσικού και δεν είχα πάρει μέρος στην συζήτηση, άκουσα από κάποιον άγνωστο σε μένα να μιλάει για στρατόπεδα, εκνευρίστηκα αφάνταστα. Γενικά με εκνευρίζει όταν ο άλλος μου ζητάει να διαλέξω στρατόπεδο. Οπότε μπορώ να πω ότι με εκνεύρισε το διαφημιστικό. Από την άλλη είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ένα τέτοιο διαφημιστικό πρέπει να είναι σκληρό. Γιατί πολύ απλά κάποιοι δεν θα δώσουν σημασία εάν δεν είναι έτσι. Άλλο όμως το σκληρό και άλλο το δεν θα είμαστε πλέον χαριτωμένα παιδάκια. Θα μπορούσα να πω με δώσεις κακίας, ποτέ δεν ήσασταν, ήμασταν. Καταλαβαίνω τον λόγω που μπορεί ένα τέτοιο διαφημιστικό να είναι επιθετικό. Καταλαβαίνω τον λόγω που μπορεί ένα τέτοιο διαφημιστικό μπορεί να είναι σκληρό, αλλά να απειλεί; Αυτό μου φαίνεται κάπως. Αλλωστε όταν απειλείς κάποιον δεν τον οδηγείς να αντιδράσει αντίθετα; Δεν ήταν απειλή; Τι ήταν προειδοποίηση; Δεν νομίζω, περισσότερο σαν απειλή μου φάνηκε, προειδοποίηση θα ήταν κάτι σαν «θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας» όχι ή είστε φίλοι ή εχθροί, ή αύριο θα είναι διαφορετικά. Αρχικά λέει ότι είμαι ακόμα παιδί και ότι αύριο δεν θα είναι έτσι… Με το φτωχό μου μυαλό θεώρησα ότι εννοούσε ότι θα μεγαλώσει και θα είναι ενήλικος. Αμέσως όμως μετά λέει ότι ουσιαστικά δεν θα περιμένει να μεγαλώσει αλλά θα δεν θα είναι πλέον χαριτωμένος… Οπότε για ποιο αύριο μιλάει;
Αχ… και ήθελα να περάσω ένα ανέμελο μεσημέρι…
|